گلهای بهشت سایبانت ، یک دسته ستاره ارمغانت ، یک باغ پر از گلهای نرگس تقدیم به قلب مهربانت.
مثل قناری هر شب هوایت میکنم
آسمان کوچکی دارم ، آن هم فدایت میکنم
امیدوارم طوری دلم با دلت تصادف کنه که هیچ افسری نفهمه
دل کی مقصره
تا غروب این سرزمین ، تا طلوع واپسین
در کتاب خاطراتم ماندگاری نازنین
مهربان چگونه از یاد میروی ؟ وقتی که بر صخره ی وجودم کتیبه ای ؟
لحظه ای که فکرش را نمیکنی ، کسی در دوردستها خاطره ی خوبیهایت را ورق میزند .
در هر ورق زمان نوشته ام به یادت می مانم ، حتی اگر هزار صفحه از تو دور باشم .
از دلم پرسیدم : محبت را کیست لایق / پاسخ آمد او که یادت میکند در هر دقایق
قانعم به یادت ، پس یادت را از من نگیر که یادت مهربانترین تصویر دنیاست .
همیشه به یادت هستم اما شاهدی ندارم جز کلاغ بام خانه مان که او هم حقیقت را به تکه پنیری می فروشد .