به نام نامی زینب سلام بر خورشید
به رغم مدعی و شب سلام بر خورشید
به نام نامی زینب ترانه می‌خوانم
غزل و مثنوی عاشقانه می‌خوانم
به نام صبر به نام خدا به نام علی
که بود پیمبر به کائنات ولی
« بریده باد زبانی نگوید این کلمات »
به نام نامی احمد به عشق حق صلوات
بده قلم به ادب یک سلام بر زینب
بکن به اذن خدا احترام بر زینب
زنی که آینه دار حسین زهرا بود
زنی که در غم غربت عجیب تنها بود
زنی زلال، زنی مهربان، زنی بشکوه
زنی که بشکند از هیبتش صلابت کوه
بلند قامت و بالا بلند و دانشمند
دلش سراچة خون بود و لب پر از لبخند
اسیر بود اسارت به چنگ حیدری‌اش
دهان گشود جهان بر شکوه و سروری‌اش
نه اینکه هست فقط سرور زنان زینب
که هست سرور کلّ جهانیان زینب
زنی قیامت کبری زنی بلند اختر
زنی که بود به آزادگی سر و سرور
زنی چو زینب کبری سراغ دارد دهر؟
اگر که هست بگو نازنین بیارد دهر
که گفت این زن والا مقام مظلوم است؟
هر آنکه خرد کند این شکوه محکوم است
به اختیار بلا را گرفته در چنگش
غمین شده است به عالم نوای آهنگش
گُراز کی بتواند شکار شیر رود
و یا که شیر به روباه دون اسیر شود؟
چگونه می‌شود این نکته را تصور کرد
که سرشکسته شود شیر در مصاف و نبرد
عزیز! قصة زینب حکایت دگر است
که شیر ماده قوی‌تر زهرچه شیر نر است
شده اسارت و ذلت اسیر او یارا
مبین به چنگ اسارت عزیز زهرا را
مخواه گریه بگیری به هر طریق که هست
شعور در همه حالی ز شور کور به است
