تبیان، دستیار زندگی

نگهداری انواع سبزی و میوه نشسته در یخچال، میزان ابتلا به بیماری های عفونی را افزایش می دهد. سبزی، کاهو، هندوانه، خربزه و طالبی به دلیل این که در محیط های آلوده و با آب پس مانده فاضلاب رشد می کنند، می تواند به میکروب های خطرناکی همچون تب روده آلوده باشد.
علاوه بر این نگهداری سبزی و میوه نشسته در یخچال به گفته رئیس هیئت مدیره جامعه پزشکان متخصص داخلی باعث انتقال میکروب از این مواد به دیگر مواد غذایی می شود و افراد را به بیماری های عفونی مختلف مثل امراض دستگاه گوارش مبتلا می کند.

وظیفه چرخ صرف نظر از ساختمان آن، نگهداری دقیق و مطمئن تایر، علی رغم بارهای اعمال شده بر آن به خاطر گرفتن ترمز، شتاب گیری و عبور از ناهمواری های سطح جاده است. به علاوه چرخ باید تا حد امکان سبک باشد. تایرها نیز در وهله اول ساده به نظر می رسند. ولی در واقع به مراتب پیچیده تر از آن هستند که تصور می شود. تایر باید ایمنی و عملکرد مطمئنی را در حوزه وسیعی از فشارها، سرعت ها، دماها و وضعیت های آب و هوایی فراهم کند. تایر به خاطر فناوری تولیدش همچنان جزو اقلام یکبار مصرف است.

ساختمان چرخ پره ای:
چرخ پره ای که تقریبا همه به نوعی با آن آشنا هستند، واقعا وسیله خارق العاده ای است. چرخ سه عنصر اصلی دارد: طوقه، توپی و پره ها، که قطعه آخری دو بخش دیگر را به هم وصل می کند. چرخ های پره ای روی همه خودروهایی که تصورش را بکنید، طی سال های دراز با موفقیت به کار رفته اند. حتی با استفاده از پیشرفته ترین مواد مشکل بتوان روشی برای ساخت چرخی یافت که خیلی بهتر از این باشد. شاید همین انس زیاد با چرخ پره ای است که باعث می شود ما متوجه اهمیت آن نشویم.

شکل 1: ساختمان چرخ پره ای

توپی خیلی ساده است. در واقع لوله ای است که محور چرخ از بین آن می گذرد. توپی روی یک جفت بلبرینگ به گونه ای مستقر می شود که می تواند به آسانی بچرخد. همچنین دو لبه برآمده در دو طرف دارد که دارای سوراخ های محل استقرار سرهای برجسته پره هاست. طوقه نیز نسبتا ساده است. طوقه چیزی نیست جز تسمه فلزی لبه داری که حامل تایر و نقطه اتکای انتهای بیرونی پره هاست. خود پره ها استثنایی ترین قسمت چرخ هستند. اگر به چرخ پره ای موتورسیکلت پارک شده ای نگاه کنید، چه بسا تعجب کنید که چطور نزدیک ترین پره به زمین می تواند آن همه وزن را تحمل کند. اگر پره ای را بردارید و دو انتهای آن را به هم فشار دهید، پره به آسانی خم و خراب می شود، و این ویژگی پره های چرخ است. نکته این است که پره ها مقاومت فشاری کم و مقاومت کششی زیادی دارند.

عامل دیگر  در طراحی چرخ، بار اعمال شده هنگام گرفتن ترمز و شتاب گیری است. در هر دو حالت، طوقه و توپی تحت فشاری هستند که نسبت به هم بتابند. بنابراین پره ها باید چنان چیده شوند تا حریف این نیروها شوند. برای همین منظور پره ها را بیش تر به شکل مماسی می چینند تا شعاعی. اگر چرخ را از بغل نگاه کنیم، می توان دید که پره ها یک در میان در طرفین لبه توپی قرار گرفته اند. این ترکیب، سازه ای سه پهلو به وجود می آورد که در مقابل هر گرایش جا به جایی از طرف طوقه نسبت به توپی مقاومت می کند.

شکل 2: بارهای وارده بر پره ها در چرخ پره ای. این تصویرها چرخ را فقط با یک دست پره نشان می دهند. توجه کنید چگونه برای جذب بارهای وارده از جهات مختلف دو دست پره پیش بینی شده است.

طوقه را از فولاد آبه کاری شده یا آلیاژ آلومینیم می سازند و مقطع آن می تواند به شکل های مختلف باشد. هر طوقه را برای سازگاری با کاربردهای خاص یا اندازه تایر معینی انتخاب می کنند. پره ها با مهره های نازک بوش مانندی به نام سرپره، روی طوقه سفت می شوند. سرپره را روی رزوه ی انتهای پره پیچ می کنند تا چرخ ابتدا سرپا شود و سپس بتواند تنش های وارده را تحمل کند. انتهای پره را که از سر پره بیرون زده است سنگ می زنند و هموار می کنند و سپس دور طوقه را نوار می پوشانند تا از سوراخ شدن تیوب جلوگیری کند. به دلیل وجود سوراخ روی طوقه برای نگهداری پره، امکان استفاده از تایر بدون تیوب (تیوب لس) در چرخ پره ای وجود ندارد. انتهای هر پره یک برجستگی داردکه داخل سوراخ خزینه ای لبه توپی قرار می گیرد.

شکل 3: ساختمان چرخ پره ای نمونه. این نمای برش خورده چرخ پره ای را همراه با تایر و تیوب و ترمز کاسه ای جلو نشان می دهد.

ساختمان چرخ ریختگی:
چرخ های ریختگی ابتدا روی موتورسیکلت های مسابقه ای به منظور صرفه جویی در وزن و دقت بیش تر ظاهر شدند. این چرخ ها دارای مزیت ضمنی داشتن عرض توپی کم تر نسبت به توپی نوع پره ای بودند و این مزیت، نصب ترمزهای دیسکی را آسان می کرد. چرخ های مسابقه ای اولیه را از آلیاژ منیزیم می ساختند که به مراتب سبک تر از چرخ پره ای مشابه بود. این ماده خیلی گران است و عمر محدودی دارد، چون در معرض فرسودگی و ترک خوردگی در اثر راه روی طولانی است. برای اجتناب از خرابی ناگهانی در استفاده طولانی موتورسیکلت های خیابانی، انواع اصلاح شده ای را از آلیاژ آلومینیم ساختند که روند پیشرفت های چرخ مسابقه ای را دنبال می کرد و همچنین ارزان تر بود. حاصل کار چرخی بادوام تر و در عین حال محکم است، اما مزیت سبکی وزن را ندارد، زیا برخی چرخ های پره ای، از نوع ریختگی مشابه سبک ترند.

چرخ را به صورت یکپارچه می ریزند و سپس به شکل طوقه، توپی و پره ها ماشین کاری می کنند تا چرخی کامل تولید شود. وقتی که چرخ را پرداخت کردند، نیازی به اصلاح یا تنظیم ندارد. نگهداری آن منحصر می شود به تضمین این که پرداخت نهایی سطح چرخ در وضعیت خوبی حفظ شود. عدم وجود پره و سرپره باعث می شود که طوقه ها برای نصب تایرهای بدون تیوب مناسب شوند. گرچه توجه به این نکته مهم است که برخی از چرخ های ریختگی به دلیل تخلخل یا مقطع داخلی تایر، فقط برای انواع تیوب دار ساخته می شوند.

ساختمان چرخ ترکیبی:
این چرخ تلفیقی است میان چرخ های پره ای و چرخ های ریختگی، و محاسن هر دو را در هم می آمیزد. از نقطه نظر تولید، طوقه هایی با مقطع های مختلف می توانند در ترکیب اصلی توپی و پره ساخته شوند و این امر به نحو محسوسی قیمت ها را پایین می آورد. طوقه آلیاژ فشرده ای مشابه طوقه های آلیاژی مصرفی در چرخ های پره ای است، اما سوراخ های جای پره را ندارد. این طرح باعث استفاده از تایرهای بدون تیوب می شود. لبه ای روی سطح داخلی طوقه نقاط اتصال را برای پره ها فراهم می کند. این پره ها را از فولاد یا آلیاژ فشرده می سازند و می توان آن ها را با پرچ یا پیچ به طوقه و توپی وصل کرد. عملا چرخ ترکیبی بسیار شبیه چرخ ریختگی است، اما در اثر شیوه کنترل شده ای می تواند در حین تصادف بپیچد. این حالت از انتقال نیروهای ضربه ای به تنه و سیستم تعلیق جلوگیری می کند.

چرخ های رینگی دو تکه:
طوقه را از دو تکه فولاد پرس شده می سازند. دو نیمه رینگ در امتداد خط مرکزی به هم پیچ می شوند و به همین خاطر می توان آن ها را از هم جدا کرد تا تایر به راحتی عوض شود. جایی که لازم است چرخ کوچک باشد این نوع چرخ مطلوب است (مانند اسکوتر). چون در غیر این صورت انداختن لبه تایر روی طوقه و بعد هم جا انداختن خود تایر بسیار دشوار می باشد.

شکل 5: ساختمان چرخ رینگی دو تکه

منبع : www.newdesign.ir

ساعت با فرم نوین 24 ساعتی حداقل از قرن پانزدهم مورد استفاده بوده است؛ حدود شش قرن قبل از میلاد، بابلی ها «در عصر امپراطوری دوم» چند مورد ابداعی از خود به جای گذاشته اند که امروزه نیز مورد استفاده کلیه کشور هاست. مرسوم داشتن هفت روز هفته و تعیین عدد پایه 60 برای ساعت، از یادگارهای بابلی ها بشمار می رود. بابلی ها عقیده داشتند چون عدد 60 به اعداد 1، 2، 3، 5، 6، 10، 15، 20، 30 قابل تقسیم است. لذا، این عدد را پایه در نظر گرفته و مبنای تقسیم بندی ساعت قرار دادند. همچنین تقسیم بندی دایره به 360 درجه «مضربی از 60» از کارهای بابلی ها می باشد.

انواع ساعات ابتدائی:
بد نیست بدانیم که در گذشته بشر برای دانستن وقت و ایام، با توجه به تجربه و دانش زمانه، ساعت هائی را اختراع کرده و مورد استفاده قرار داده است که مهم ترین آنها عبارت است از:

ساعت سایه ای:مصریان قدیم ساعتی ساختند که به آن ساعت سایه ای می گفتند. این ساعت به گونه ای بود که سایه قطعه ای چوب عمودی برروی یک قطعه چوب افقی می افتاد و زمان را با ان اندازه می گرفتند.

ساعت آبی: ساعت آبی نیز توسط مصریان اختراع شد. در این نوع ساعت، از جریان یک نواخت آب استفاده می شده، به این ترتیب که داخل ظرف مدرج سوراخ دار را با آب پر می کردند که آب قطره قطره از سوراخ کوچک می چکیده و با توجه به مقدار آب خروجی، زمان تا حدودی معلوم می شده است.

ساعت آفتابی: در ساعت خورشیدی، میله ای عمودی بر سطح افقی نصب می شده است که با اندازه گیری سایه آن میله، زمان معلوم می شده است (در ادامه به این نوع ساعت بیشتر پرداخته شده است).

ساعت شنی یا ماسه ای: از دو حباب شیشه ای چسبیده به هم تشکیل می شده که میان آن، سوراخ باریکی برای رد شدن شن یا ماسه تعبیه می کردند تا شن ها بتدریج از حباب بالا به حباب پایین جمع شود. بعد ظرف را وارونه می کردند و همان عمل تکرار می شد. با معلوم شدن تعداد دفعات جابجا شده شن ها در حباب ها، حدود تقریبی زمان مشخص می گردید.

ساعت شمعی: در این نوع ساعت، بدنه شمع مدرج می شد و با سوختن شمع و کوتاه شدن آن زمان را محاسبه می کردند.

انواع جدیدتر ساعت:
با پیشرفت علم و دانش بشری، به تدریج ساعت های دقیق تر مکانیکی، وزنه ای، فنردار، برقی، باطری دار و کامپیوتری جای ساعت های آبی، آفتابی و ماسه ای را گرفتند. مخصوصا از زمان استفاده انسان از فنر جهت راه انداختن چرخ های دندانه دار، که به ساعت شمار و دقیقه و حتی ثانیه شمار متصل هستند، سنجش دقیق زمان برای همه به طور ساده امکان پذیر گردید. در اوایل قرن شانزدهم اولین ساعت مچی آهنی، که نسبتا زمخت بوده، توسط یک نفر آلمانی ساخته شد. بعدها در اواخر قرن هجدهم با استفاده از فنر و چرخ دنده های بسیارکوچک، امکان ساختن ساعت های مچی ظریف به وجود آمد، به طوری که اولین ساعت های مچی شبیه ساعت های امروزی، در کشور سوئیس «از سال های 1790 به بعد» ساخته شد.

بین سال های 1865 تا 1868 بزرگ ترین، حجیم ترین و جسیم ترین ساعت دیواری جهان، در کلیسای سن پیر در فرانسه نصب گردید. ارتفاع ساعت 1/12 متر عرض آن 09/6 متر و ضخامتش 7/2 متر بوده که از 90000 قطعه تشکیل شده است. در مقابل بزرگ ترین ساعت، ظریف ترین ساعت دنیا فقط 98/0 میلی متر قطر دارد.

ساعت هایی با تکنولوژی های جدید:
تکنولوژی امروزی، انسان را قادر ساخته ساعت های بسیار ظریف و دقیق مکانیکی، تمام الکترونیکی، کامپیوتری و حتی اتمی بسازد.

ساعت آفتابی:
توالی فصل ها و تأثیر آن بر زندگی انسان ها از زمان های دور، دانش تقویم را به نیازی اصلی برای انسان در تمدن های بزرگ تبدیل کرد. موضوع اصلی تقویم سنجش و اندازه گیری زمان بود و در این میان دانستن مدت روز و داشتن زمان آن بسیار مهم می نمود. حضور خورشید در آسمان و تکرار روز و شب اندیشهٔ ساخت نخستین ابزار برای سنجش زمان را در انسان ایجاد کرد و به این ترتیب ساعت های آفتابی به عنوان اولین ساعت ها ساخته شد و با درک بهتر انسان از کارایی کرهٔ آسمانی پیشرفت بیشتری کرد. براساس نوشته های هرودوت قدمت این ساعت ها به 5000 سال قبل برمی گردد و او ساخت این ابزار را به سومری ها و کلدانی ها نسبت می دهد، اقوامی که در منطقهٔ بین النهرین می زیستند.

بر مبنای مدارک موجود نخستین کسی که به محاسبات نظری ساعت های آفتابی توجه کرد و باعث رواج آن ها شد، آنکسیماندر اهل ملطیه در قرن 6 پیش از میلاد بود. در این دوران بود که ساعت های آفتابی در نقاط مختلف امپراطوری یونان گسترش یافت. خارج از تمدن یونان، در حدود 340 سال پیش از میلاد ستاره شناسی کلدانی به نام بروسوس نخستین ساعت آفتابی کروی را طراحی کرد. در این ساعت آفتابی جذاب شاخص درون نیمکره ای واقع بود که علاوه بر نشان دادن زمان بر حسب یک تقسیم بندی 12 ساعتهٔ طول روز، بلندای سایه و نیز فصل ها را مشخص می کرد.

نخستین ساعت های آفتابی که شاید حتی پیش از این اقوام نیز بوده است، تنها گذر خورشید را از نصف النهار ناظر مشخص می کرد که همان ظهر شرعی است. سومری ها این ساعت را گسترش دادند و اولین نمونه ساعت های آفتابی عمودی را ساختند. در این ساعت ها که ساده ترین نوع ساعت های آفتابی است، یک شاخص عمودی سایه ای بر صفحه ای می اندازد که تقسیم بندی آن نشانگر ساعت های روز است.

ساعت آفتابی وسیله ای است که زمان را با استفاده از مکان خورشید در آسمان می سنجد. معمول ترین نوع ساعت آفتابی از میله ای ساخته شده است که روی صفحه ای قرار دارد و ساعت های شبانه روز روی صفحه نشانه گذاری شده اند. وقتی مکان خورشید در آسمان عوض می شود، مکان سایهٔ میله هم روی صفحه جابه جا می شود و ساعت را نشان می دهد.

ساعت های آفتابی در فرهنگ مردم:
در بیشتر شهرهای بزرگ این ساعت ها در میدان اصلی نصب می شد تا مردم ساعت را بدانند. نمونه های بسیاری از اولین ساعت های آفتابی تا امروز وجود دارد که با پیشرفت علم و دانش انسان در زمینهٔ ریاضیات، کامل تر و دقیق تر شده است و امروزه این ساعت ها به عنوان نمادی از تمدن هر سرزمین مورد توجه قرار می گیرند.

دقت ساعت های آفتابی:
بیشتر ساعت های آفتابی تزئینی برای عرض جغرافیایی 45 درجه طراحی می شوند. اگر بخواهیم چنین ساعت هایی را برای عرض های جغرافیایی دیگر به کار ببریم، باید صفحهٔ ساعت را کج کنیم تا محور ساعت (راستای میلهٔ ساعت) موازی با محور چرخش زمین قرار بگیرد و راستایش (در نیم کرهٔ شمالی) به سمت قطب شمال باشد. ساعت های آفتابی معمولی، زمان ظاهری خورشیدی را نشان می دهند. این زمان با زمانی که از ساعت می خوانیم کمی فرق دارد و در طول سال تا حدود 15 دقیقه جابه جا می شود. این ساعت ها تنها 4 روز در طول سال با ساعت های مکانیکی مطابقت دارند (16 آوریل، 14 ژوئن، 2 سپتامبر و 25 دسامبر). این پدیده به این خاطر است که راستای محور چرخش زمین به دور خود کاملاً ثابت نیست و زمین هنگام چرخش به دور خود کمی تاب می خورد. ساعت های آفتابی دقیق همیشه جدول یا نموداری در کنار خود دارند که این اختلاف زمان را در ماه های مختلف سال تصحیح می کند. برخی دیگر از ساعت های آفتابی پیچیده نیز با خمیده کردن خط ساعت ها روی صفحهٔ خود یا با روش های دیگر مستقیماً ساعت درست را نشان می دهند.

منبع: www.roshd.ir

پوکی استخوان زمانی رخ می‌دهد که میزان تخریب استخوان‌های بدن از ساخته شدنشان بیشتر باشد؛ در این شرایط فضای میان شبکه‌های داخلی استخوان‌ها، خالی می‌ماند و استخوان‌ها شکننده و حساس می‌شوند…

این وضعیت معمولا در سنین سالمندی رخ می‌دهد، اما این روزها زنان ایرانی در سنین پایین‌تری نیز به این بیماری مبتلا می‌شوند، اما با اقدامات ساده‌ای می‌توان آن را به تاخیر انداخت یا شدت آن را کاهش داد؛ در این زمینه ایسنا هم گزارشی منتشر کرده است که ما آن را برای شما در ادامه مطلب آورده‌ایم.

چرا پوک می‌شویم؟

افزایش سن، سابقه فامیلی ابتلا به بیماری، نژاد و عوامل ارثی، جثه کوچک، مصرف برخی داروهای خاص، رژیم غذایی نامناسب، مصرف دخانیات و الکل و بی‌تحرکی ازجمله عوامل سبب‌ساز پوکی استخوان هستند. همچنین برخی بیماری‌های مزمن کبد و کلیه، دیابت نوع یک، افزایش هورمون تیروئید و پاراتیروئید، اختلالات هورمون‌های جنسی، اسهال مزمن و اختلالات سوءجذب، بی‌اشتهایی عصبی، پیوند اعضا و برخی سرطان‌ها باعث افزایش احتمال ابتلا به پوکی استخوان می‌شوند. این بیماری در زنان بیشتر است.

شکستگی چه طور رخ می‌دهد؟

حدود ۵ درصد زمین خوردگی‌ها منجر به شکستگی می‌شوند. مسلما استخوان‌هایی که استحکام کافی برای حفظ تعادل بدن را نداشته باشند، در پی فشار های جزئی مثل زمین خوردن یا سقوط از پله براحتی دچار شکستگی می‌شوند. به همین دلیل شایع‌ترین علت شکستگی‌های ناشی از پوکی استخوان، سقوط و زمین خوردن است. عواملی مانند موانع محیطی، نور کم، اختلال بینایی، فراموشی و استفاده از داروهای خواب‌آور نیز در افزایش احتمال سقوط و شکستگی نقش دا رند. برای پیشگیری از شکستگی ناشی از پوکی استخوان بهتر است با پیش بینی دستگیره و نرده در محل پله، آشپزخانه و حمام، کنترل مستمر موانع عبور و مرور و استفاده از صندلی یا چهارپایه در حمام و آشپزخانه از زمین خوردن جلوگیری کنید و اگر از داروهای آرام بخش استفاده می‌کنید، حتما محل رفت و آمد خود را در شب کنترل کنید تا مانعی سر راه شما نباشد.

علائم یک بیماری بی‌رحم

پوکی استخوان علامتی ندارد، ولی اگر کاهش قدتان به میزان حدود ۳ سانتی‌متر نسبت به دوران جوانی برسد، قوزی در ستون فقرات ایجاد شود یا در اثر ضربه‌ای خفیف یا زمین خوردنی جزئی دچار شکستگی استخوان شوید به پزشک مراجعه کنید چون احتمالا به پوکی استخوان مبتلا شده‌اید.

چگونگی پیشگیری از پوکی استخوان

ـ‌ قرار گرفتن در معرض نور مستقیم آفتاب به دریافت ویتامین D کمک می‌کند.

ـ‌ از منابع کلسیم و ویتامین D به اندازه کافی در رژیم غذایی خود استفاده کنید.

ـ‌ از مصرف دخانیات به هر شکل (سیگار و قلیان) خودداری کنید.

ـ‌ ورزش مستمر و مناسب را در برنامه زندگی خود بگنجانید.

ـ‌ غلات، لبنیات، حبوبات، سبزی، ماهی و میوه را در رژیم غذایی خود بگنجانید. مصرف روزانه ۳ لیوان شیر یا ماست کم‌چرب (یا دو قطعه پنیر به جای هر لیوان شیر) می‌تواند کلسیم مورد نیاز روزانه بدن را تامین کرده و به سلامت استخوان‌ها کمک کند.

ـ‌ از مصرف نوشابه یا قهوه خودداری کرده و دوغ کم نمک را جایگزین آن کنید. روزانه ۸ ـ ۶ لیوان آب بنوشید.

ـ‌ ماهی‌ها، جگر و تخم‌مرغ منابع غذایی حاوی ویتامین D هستند. از آنها در برنامه هفتگی غذایی خود استفاده کنید.

ـ‌ اگر قادر به انجام انواع ورزش‌ها نیستید، حداقل ۳ بار در هفته به مدت ۳۰ ـ ۲۰ دقیقه پیاده‌روی کنید. پیاده‌روی بهترین جایگزین برای انواع ورزش‌ها جهت جلوگیری از پوکی استخوان است.

غلامحسین بنان در حالی در سال ۱۳۹۰ ، ۱۰۰ ساله می ​شود که هنوز سنگ قبری در خور شان و مقامش ندارد.

اردیبهشت صد سال پیش خواننده‌ ای به دنیا آمد که سال‌ ها بعد از او به عنوان گل سر سبد موسیقی ایرانی یاد شد ، استادی که این روزها اگرچه سنگ قبری در خور شان و مقامش ندارد اما در دل علاقه ​مندان به موسیقی جایگاه والایی دارد.

سال ۱۳۲۱ است ، روح اله خالقی در رادیو مسئولیت دارد ، بنان با عبدالعلی وزیری برای امتحان به رادیو می روند ، در دفتر روح اله خالقی ، ابوالحسن صبا هم نشسته است ، بنان خواندن قطعه‌ ای در سه گاه را آغاز می‌ کند و صبا هم با ویلن او را همراهی می‌ کند ، هنوز “درآمد” تمام نشده که خالقی به صبا می‌ گوید: “شما نواختن ویلن را قطع کنید” و به بنان اشاره می‌ کند تا گوشه حصار را بخواند ، بنان مکث نمی‌ کند و با چنان مهارت و استادی درآمد حصار را می‌ خواند و به سه گاه فرود می‌ آید که روح اله خالقی بی اختیار بلند می‌ شود و او را در آغوش گرفته و می بوسد و آینده وی را در هنر آواز درخشان پیش بینی می کند.

از آن روز تا الان نزدیک به ۷۰ سال گذشته است و از تولد بنان تا به حال ۱۰۰ سال ، پیش‌ بینی خالقی درست از آب درآمد و بنان هنوز که هنوز است از بزرگترین نام‌ های آواز ایرانی است.

از تولد تا استادی

استاد بنان در اردیبهشت ۱۲۹۰ در قلهک تهران در خانواده‌ ای متمول متولد شد ، خواننده‌ ای که از سال ۱۳۲۱ تا دهه ۵۰ در زمینه موسیقی ملی ایران فعالیت گسترده و البته ماندگاری داشت ، از شش سالگی خوانندگی و نوازندگی ارگ و پیانو را شروع کرد و در این راه از راهنمایی‌ های مادرش که پیانو را بسیار خوب می​ نواخت بهره ها گرفت ، اولین استاد او پدرش بود و دومین استاد ، مرحوم میرزا طاهر ضیاء ذاکرین رثایی و سومین استادش مرحوم ناصر سیف بوده‌ اند.

همانطور که گفته شد ، سال ۱۳۲۱ برای بنان سال مهم و تعیین کننده‌ ای بود ، برای اولین بار در این سال بود که صدای غلامحسین بنان ، همراه با همکاری عده‌ ای از هنرمندان دیگر از رادیو تهران به گوش مردم ایران رسید و دیری نگذشت که نام بنان زبانزد همه شد ، روح‌ الله خالقی او را در ارکستر انجمن موسیقی شرکت داد و با ارکستر شماره یک نیز همکاری را شروع کرد و از بدو شروع برنامه “گلهای رنگارنگ” بنان به دعوت استاد داود پیرنیا همکاری داشت.

بنان در طول فعالیت هنری خود ، حدود ۳۵۰ آهنگ را اجرا کرد و آنچه که امتیاز مسلم صدای او را پدید می آورد ، زیر و بم‌ ها و تحریرهای صدای اوست که مخصوص به خودش است ، بنان نه تنها در آواز قدیمی و کلاسیک ایران استاد بود ، بلکه در نغمات جدید و مدرن ایران نیز تسلط کامل داشت ، تصنیف زیبا و روح پرور “الهه ناز” او بهترین معرف این ادعا است ، بنان را می‌ توان به حق بزرگترین اجرا کننده آهنگ‌ های سبک وزیری-خالقی دانست ، او همچنین در کنار ادیب خوانساری از بهترین اجرا کنندگان آثار صبا و محجوبی محسوب می‌ شود ، استعداد شگرف او در مرکب خوانی و تلفیق شعر و موسیقی بارها ستایش موسیقی دانان معاصرش را بر انگیخته است.

فعالیت در هنرستان موسیقی

در سال ۱۳۳۲ بنان به پیشنهاد شادروان خالقی به اداره کل هنرهای زیبای کشور منتقل و به سمت استاد آواز هنرستان موسیقی ملی به کار مشغول شد و در سال ۱۳۳۴ رئیس شورای موسیقی رادیو شد ، غلامحسین بنان از ابتدا در برنامه‌ های گلهای جاویدان و گلهای رنگارنگ و برگ سبز شرکت داشته و برنامه‌ های متعدد و گوناگون دیگری که از این خواننده بزرگ و هنرمند به یادگار مانده است ، در این برنامه ها ، استادان تراز اول موسیقی سنتی چون روح الله خالقی ، ابوالحسن صبا ، مرتضی محجوبی ، احمد عبادی ، حسین تهرانی ، علی تجویدی و … با او همکاری داشته‌ اند.

کناره گیری از فعالت هنری

آذر ماه ۱۳۳۶ وقتی بنان با اتومبیل شخصی در جاده کرج مشغول رانندگی بود با کامیونی که فاقد چراغ ایمنی عقب بود تصادف کرد و در این سانحه چشم راست خود را از دست داد و به همین خاطر همیشه از عینک دودی استفاده می کرد.

سال‌ ها بعد از این حادثه بنان به فعالیتش ادامه داد اما حدود ده سال بعد از آن بود که غلامحسین بنان آهسته آهسته فعالیت خوانندگی را کنار گذاشت ، استاد مدتها به ناراحتی جهاز هاضمه مبتلا شده بود از طرف دیگر حنجره اش نیز آمادگی بیان نیازهای درونیش را نداشت و به همین دلیل اندک اندک از خواندن اجتناب ورزید و از صحنه هنر کناره کشید و بیست سال آخر عمر را تقریبا فعالیت چشم گیری نداشت و روز به روز ناراحتی جهاز هاضمه او را بیشتر رنجور می‌ کرد و متاسفانه کوشش‌ های پزشکان و مخصوصا مراقبت‌ ها و از خود گذشتگی‌ های پری بنان همسر وفادار و مهربانش هم مؤثر نیفتاد و سرانجام در ساعت ۷ بعد از ظهر پنجشنبه هشتم اسفند ماه سال ۱۳۶۴ خورشیدی در بیمارستان ایرانمهر قلهک جهان را بدرود گفت.

استاد بنان از سال ۱۳۶۴ یعنی زمان فوتش در امامزاده طاهر کرج دفن شده است ، مکانی که بسیاری از بزرگان ادب و هنر ایران در آنجا آرمیده‌ اند ، تا پیش از این سنگ قبر استاد هرچند سنگ قبر ویژه‌ ای نبود اما بسیار بهتر از اینی است که در حال حاضر و بعد از تخریب و بازسازی قبرستان امامزاده گذاشته شده است ، فروردین سال گذشته این قبرستان بازسازی شد و وعده سنگ قبر ویژه‌ ای برای آرامگاه استاد داده شده بود که قرار بود از شکور یونان آورده شود اما چنینی نشد.

از ماندگارترین ترانه‌ های بنان می‌ توان به آهنگ آذربایجان ، آمدی جانم به قربانت ، یار رمیده ، الهه ناز ، می ناب ، خاموش ، مرا عاشقی شیدا ، روز ازل ، نوای نی و سرود همیشه جاوید ای ایران اشاره کرد.

به گفته همسرش ، بنان بهترین اثر خود را “حالا چرا” و “کاروان” می‌ دانست و می‌ گفت: “کاروان را برای بعد از مرگم خوانده ​ام” همچنین استاد در اواخر عمر دلبستگی عجیبی به ترانه “رویای هستی” پیدا کرده بود تا آنجا که با این آهنگ می‌ گریست.

متن ترانه"كاروان"  

همه شب نالم چون نی
که غمی دارم ، که غمی دارم …
دل و جان بردی امّا
نشدی یارم ، یارم
با ما بودی ، بی ما رفتی …

چون بوی گل به کجا رفتی
تنها ماندم ، تنها رفتی …

چو کاروان رود ، فغانم از زمین ، بر آسمان رود
دور از یارم ، خون می بارم …

فتادم از پا به ناتوانی ، اسیر عشقم ، چنان که دانی
رهایی از غم نمی توانم ، تو چاره ای کن ، که می توانی …

گر ز دل بر آرم آهی
آتش از دلم خیزد
چون ستاره از مژگانم
اشک آتشین ریزد …

چو کاروان رود ، فغانم از زمین ، بر آسمان رود
دور از یارم ، خون می بارم …

نه حریفی تا با او غم دل گویم
نه امیدی در خاطر که تو را جویم
ای شادی جان ، سرو روان ، کز بر ما رفتی
از محفل ما ، چون دل ما ، سوی کجا رفتی …

تنها ماندم، تنها رفتی …

به کجایی غمگسار من ، فغان زار من بشنو باز آ ، باز آ
از صبا حکایتی ز روزگار من بشنو باز آ
باز آ سوی رهی
چون روشنی از دیده ما رفتی
با قافله باد صبا رفتی
تنها ماندم …
تنها رفتی …

ای دوست قبولم کن وجانم بستان            مستم کن  وز هر دو جهانم بستان  

با هر چه دلم قرارگیرد بی تو                     آتش به من اندر زن و جانم بستان

ای زندگی تن و توانم همه تو                     جانی و دلی ای دل و جانم همه تو

تو هستی من شدی ازآنی همه من           من نیست شدم در تو از آنم همه تو

بازآ که تا به خود نیازم بینی                       بیداری شبهای درازم بینی

نی می غلطم که خود فراق تو مرا              کی زتده رها کند که بازم بینی

هر روز دلم در غم تو زارتراست                   وز من دل بی رحم تو بی زارتراست

بگذاشتیم ،غم تو مگذاشت مرا                  حتی که غمت از تو وفادارتر است

برمن دروصل بسته می دارد دوست            دل رابرما شکسته می خواهد دوست

زین پس من و دل شکستگی بردراو           چون دوست، دل شکسته می دارد دوست

خود منکر آن نیست که بر دادم دل                آن به که بر سودای توبسپارم دل

گر من به غم عشق تو نسپارم دل                دل را چه کنم بهر چی می دارم دل

 درعشق تو هرحیله که کردم هیچ است       هرخون جگرکه بی توخوردم هیچ است

از درد تو هیچ روی درمانم نیست                  درمان که کند مرا که دردم هیچ است

من بودم ودوش آن بت بنده نواز                     از من همه لابه بود و از وی همه ناز

شب رفت و حدیث ما به پایان نرسید             شب را چه کنم حدیث ما بود دراز

دل تنگم و دیدار تو درمانم است                   بی رنگ رخت زمانه زندان من است

بر هیچ دلی مباد و بر هیچ تنی                  آنچه کز غم هجران تو بر جان من است

ای نور دل و دیده و جانم چونی                    وی آرزوی هر دو جهانم چونی

من بی لب لعل تو چنانم که مپرس              تو بی رخ زرد من ندانم چونی

افغان کردم برآن فغانم می سوخت              خامش کردم چون خامشانم می سوخت

از جمله کرانها برون کرد مرا                      رفتم به میانی، در میانم می سوخت

من درد تو را زدست آسان ندهم                  دل برنکنم زدوست تا جان ندهم

از دوست به یادگار دردی دارم                     که آن درد به صد هزار درمان ندهم

تا با غم عشق تو مرا کار افتاد                      بیچاره دلم در غم بسیار افتاد

بسیار فتاده بود اندر غم عشق                     اما نه چنین زار که این بار افتاد

سودای تورا زمانه می بس باشد                   هرگوش تو را ترانه می بس باشد

در کشتن ما چه می زنی تیغ جفا                  ما را سر تازیانه می بس باشد

ما کار و دکان و پیشه را سوخته ایم               شعر و غزل و دوبیتی آموخته ایم

در عشق که او جان و دل ودیده ماست          جان ودل ودیده هر سه را سوخته ایم

اندر دل بی وفا غم وماتم باد                         آن را که وفا نیست زعالم کم باد

دیدی که مرا هیچ کسی یاد نکرد                   جزغم ، که هزار آفرین برغم باد

در عشق توام نصیحت و پند چه سود             زهرآب چشیده ام مرا قند چه سود

گویند مرا که بند بر پاش نهید                       دیوانه دل است پام بر بند چه سود

من ذره وخورشید لقایی تو مرا                   بیمار غمم عین دوایی تو مرا

بی بال و پر اندر پی تو می پرم                    من که شده ام چو کهربایی تو مرا

غم را بر او گزیده می باید کرد                        وز چاه طمع بریده می باید کرد

خون دل من ریخته می خواهد یار                    این کار مرا به دیده می باید کرد

آبی که از این دیده چو خون می ریزد              خون است بیا ببین که چون می ریزد

پیداست که خون من چه برداشت کند            دل می خورد و دیده برون می ریزد

عاشق همه سال مست و رسوا بادا               دیوانه و شوریده و شیدا بادا

با هوشیاری غصه هر چیز خوریم                    چون مست شدیم هرچه بادا بادا

دل در غم عشق مبتلا خواهم کرد                 جان را سپر تیر بلا خواهم کرد

عمری که نه در عشق تو بگذاشته ام            امروز به خون دل  قضا خواهم کرد

از بس که برآورد غمت آه از من                    ترسم که شود به کام بدخواه از من

دردا که زهجران تو ای جان جهان                 خون شد دلم و دلت نه آگاه از من

                                                                                                         مولانا

رژیم غذایی و کبد شما ارتباط بسیار نزدیکی با یکدیگر دارند. کبد یکی از اعضای حیاتی در روند هضم غذاست که با تولید مایع صفرا باعث تجزیه غذا شده و اسید آمینه ها- منبع تغذیه کننده ی انرژی مغز- را به گلوکز تبدیل می کند.

کبد همچنین درجداسازی مواد غذایی بی ارزش مانند الکل و سمومی که در خون انباشته می شوند نقشی تعیین کننده دارد. همانطور که کبد درسوخت و ساز بدن تأثیر دارد، غذایی که شما می خورید نیز می تواند تأثیرات زیان آوری بر کبد داشته باشد، اگر به میزان زیاد باشد.
-  پروتیین بیش از حد
پژوهشگران بر این عقیده اند که رژیم های غذایی با پروتیین زیاد که مصرف کربوهیدرات را محدود می کند، اگر به مدت طولانی ادامه داشته باشد، اثرات مخربی برسلامتی دارد. البته نارسایی های کبد تنها یکی از نتایج منفی احتمالی این نوع رژیم هاست. چرا که مصرف پروتیین بیش از حد، فشار زیادی را به کبد وارد می کند. وظیفه ی کبد حذف مواد زایدی ست که در زمان هضم پروتیین ها تولید می شود، زمانی که این مواد زاید بیش از حد باشد به نارسایی کبد منجر می شود.
در بررسی ارتباط و وابستگی بین رژیم غذایی و بیماری های کبد، محققین به این نتیجه رسیده اند که افرادی که در رژیم غذایی خود پروتیین زیاد مصرف می کنند بیشتر در معرض بیماری،  مرگ ناشی از سیروز کبدی یا سرطان کبد هستند.
-    - قند زیاد
اگر شما دچار بیماری کبد چرب غیر الکلی هستید، باید مصرف نوشیدنی های شیرین را کاهش دهید. مصرف نوشیدنی های حاوی قند ارتباط  زیادی با افزایش چاقی و دیابت و همچنین بیماری های کبد دارد. طبق نظر محققین، مصرف فروکتوز در افراد مبتلا به کبد چرب بالاتر است و منجر به تصلب بافت ها در این بیماران می شود. افراد بالاتر از ۴۸سال که مصرف قند روزانه ی آنها بالاست، بسیار بیشتر در معرض ابتلا به آماس کبد (التهاب و تورم کبد) هستند. با کم کردن میزان مصرف قند می توان به سادگی پیشرفت بیماری کبد چرب را کاهش داد.
- الکل
اگر بخواهیم در مورد واژه ی الکل بحث کنیم باید در بخش نوشیدنی ها گنجانده شود تا غذاها، ولی در بررسی علل مشکلات کبد و رژیم غذایی حتمأ باید به آن اشاره کرد. مصرف طولانی مدت الکل موجب آسیب شدید کبد شده که با عطش، یرقان، اختلالات ذهنی، احساس خستگی و تب و بسیاری علایم دیگر همراه است. حقیقت تلخ این است که به محض بروز سیروز کبد، آسیب وارد شده جبران ناپذیر است و شاید پیوند کبد تنها گزینه ی ممکن باشد.

www.salamatestan.com