تبیان، دستیار زندگی

 

 

نام علمی : coleus

نام فارسی : حسن یوسف

این گیاه به شكل های مختلفی وجود دارد كه ممكن است از نگاه اول گیاهان متفاوتی به نظر آیند ولی تمامی آنها دارای نام واحد ونیازمند شرایط یكسانی هستند با این تفاوت كه دارای پسوندهایی نیزمی باشند مانند :

حسن یوسف معمولی و حسن یوسف رنیلت.

حسن یوسف ها به خاطر زیبایی رنگ برگ هایشان هم درون آپارتمان و هم در بیرون در ردیف گیاهان پرارزش و دوست داشتنی می باشند.انواعی ازآنها بارنگهای صورتی و قرمز و رنگ ارغوانی ، قرمز وسبز تحت عنوان ملكه دنباله قرمز وجود دارند . تمام انواع حسن یوسف به راحتی در آب ریشه دار می شوند و می توانند در آب خالص هم به خوبی رشد كنند .

طریقه پرورش :

1- از لحاظ نیاز نوری این گیاه روزانه چهار ساعت و بیشتر به نور مستقیم خورشید نیاز دارد و از لحاظ نور مصنوعی به میزان 800 شمع در مدت 12 ساعت در روز به نور نیاز دارد . لازم به ذكر است كه در صورت فراهم نبودن شرایط نوری این گیاه به حالت علفی یا سبز كامل در می آید كه در این صورت از جذابیت و زیبایی آن كاسته می شود .

2- میزان درجه حرارت مورد نیاز : در روز 30-25 درجه سانتی گرادو در شب 25-20 درجه سانتی گراد می باشد .

3- میزان آبیاری : آبیاری بصورت دائمی و خاك باید همیشه مرطوب باشد .

4- نوع خاك : نصف پیمانه خاك رس و یك پیمانه خاك برگ ویك پیمانه ماسه شكسته می باشد .

5- هرس : چون گیاه حسن یوسف دارای رشد سریعی می باشد جهت جلوگیری از رشد سریع و بی قواره شدن آن بایستی جوانه انتهای نوك ساقه را هر زمان كه لازم شد قیچی كنید .

6- روش تكثیر : این گیاه را می توان در تمام فصول به روش قلمه زنی ساقه در محیط كنترل شده تكثیر نمود. در ضمن قلمه های این گیاه در بهار و تابستان به راحتی در آب ریشه دار می شوند .

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

تنها گروهی كه نمی‌توانند از تردمیل استفاده كنند افرادی هستند كه دچار مشكلات استخوانی و مفاصل در پا هستند.

به‌دلیل فشاری كه در هنگام دویدن یا پیاده‌روی به پاها وارد می‌شود افرادی كه پایشان آسیب دیده است یا مفاصل آنها خشك است، ورم داردیا درد می‌كند نباید بر روی تردمیل پیاده‌روی كنند. بنابراین تردمیل برای تمامی افراد دیگر مناسب است.

حتی افرادی كه بیماری‌های قلبی دارند نیز می‌توانند ازتردمیل استفاده كنند البته قبل از شروع ورزش با تردمیل، حتما باید با پزشكشان درمورد حداكثر شدت دویدن و ضربان قلب مجاز مشورت كنند. تردمیل حتی می‌تواند برای بازتوانی افرادی‌ كه دچار سكته مغزی و در نتیجه ضعف عضلات شده‌اند،‌مورد استفاده قرار گیرد.

فواید تردمیل

اولین دلیلی كه مردم تردمیل رابرای ورزش انتخاب می‌كنند، راحتی است. تردمیل به شما اجازه می‌دهد حتی در هوای برفی و بارانی، خیلی سرد یا خیلی گرم،‌در زمان طوفان و تاریكی،‌بدوید. با تردمیل دیگر درترافیك سنگین شهری وقت‌تان را برای رسیدن به باشگاه ورزشی هدر نمی‌دهید.

می‌توانیددر هر زمانی از روز، چه صبح‌زود و چه آخر شب ورزش كنید. دلیل دیگری كه به‌خصوص برای خانم‌ها اهمیت‌ دارد،‌ ایمنی است زیرا با حوادث غیرمترقبه خارج از خانه، مواجه نمی‌شوند.

هنگامی‌كه روی تردمیل ورزش می‌كنید، می‌توانید همزمان تلویزیون تماشاكنید، تلفنی با دوستانتان صحبت كنید و یا به موسیقی دلخواهتان گوش دهید.

دلیل دیگری كه افراد تردمیل را ترجیح می‌دهند این است كه بدون آماده‌سازی زیاد قبلی می‌توانند در هر زمان از روز كه دوست داشتند با تردمیل پیاده‌روی كنند و یا بدوند. همچنین برای افرادی كه ترجیح می‌دهند در خلوت خانه‌شان و به‌دور از هیاهوی بیرون ورزش كنند، تردمیل یك انتخاب ایده‌آل است.

امروزه،‌تردمیل‌های مدرن‌، برنامه‌های پیاده‌روی و دویدن متنوعی را با استفاده از تغییر دادن شیب‌ و تغییر دادن سرعت دستگاه، ایجاد می‌كنند تا یك ورزش موثر انجام داده باشید و به تناسب اندام برسید. تردمیل‌های مدرن،‌با استفاده از كنترل ضربان قلب شما به‌صورت مداوم، به شما اجازه می‌دهند تا ورزش خود را به یك ورزش علمی وموثر تبدیل كنید. یك عملكرد ویژه این تردمیل‌ها این است كه با توجه به میزان ضربان قلب شما سرعت خود را كم‌وزیاد می‌كنند تا به سیستم قلب و عروق شما فشار زیادی واردنشود. همچنین صفحه تردمیل از جنسی است كه برخلاف آسفالت و موزاییك از آسیب‌های وارده به پا جلوگیری می‌كند.

یکی از مشکلات و خطرهایی که در کار با تردمیل وجود دارد، آسیب عضلات اندام تحتانی به ویژه در ناحیه ران و پشت ران و ساق پاست. این موضوع نیز به علت کار کشیدن زیاد از این گروه از عضلات در هنگام کار با تردمیل است چون در هنگام کار با تردمیل، مسافت پیموده شده از نظر ظاهری مخفی می‌ماند.

مضرات تردمیل

از جمله آسیب‌های ورزشی‌ای که در کار با تردمیل بروز می‌یابد، آسیب زانو است. نقطه‌ای از بدن که بیشترین بار و وزن بدن را تحمل می‌کند، زانوهاست و وقتی در مدت زمان طولانی، فشار مداومی به آن وارد شود یا در مدت زمان کم، فشار زیادی بر آن تحمیل شود، دچار تغییرات شبیه آرتروز می‌شود، یعنی غضروف آن ساییده می‌شود و درد و مشکلات دامنه حرکتی مفصل به وجود می‌آید، یعنی زانو به سختی باز و بسته می‌شود.

یکی از مشکلات و خطرهایی که در کار با تردمیل وجود دارد، آسیب عضلات اندام تحتانی به ویژه در ناحیه ران و پشت ران و ساق پاست. این موضوع نیز به علت کار کشیدن زیاد از این گروه از عضلات در هنگام کار با تردمیل است چون در هنگام کار با تردمیل، مسافت پیموده شده از نظر ظاهری مخفی می‌ماند (اگرچه به صورت دیجیتالی نمایش داده می‌شود)، به همین علت میزان شدت ورزش و مسافت پیموده شده، کمتر از حد واقعی تخمین زده می‌شود. با شدت بیشتر ورزش، فرد بیشتر در معرض آسیب قرار می‌گیرد.

از خطرهای تردمیل می‌توانیم به استفاده از انواع شیب‌دار آن اشاره کنیم. کسانی که از انواع شیب‌دار آن به صورت نامناسبی استفاده می‌کنند، هم به آسیب مفاصلی چون زانو، مفصل لگن و مچ پا دامن می‌زنند و هم به طور ناخودآگاه شدت ورزش را بیشتر می‌کنند و خود را در صورت وجود عوامل خطر بیماری‌های قلبی، در معرض ابتلا به این‌گونه بیماری‌ها قرار می‌دهند.

تردمیل

کسانی که به استفاده از تردمیل عادت ندارند و مبتدی و تازه‌کارند یا به علل گوناگون، به انواع سرگیجه و نداشتن تعادل دچارند، در هنگام کار با تردمیل، ممکن است از روی دستگاه سقوط کنند و دچار عوارض ثانویه شوند چون افراد می‌توانند تعادل خود را در هنگام پیاده‌روی حفظ کنند اما نمی‌توانند روی تسمه تردمیل که دایم در حال حرکت است، به حفظ تعادل خود بپردازند و این موضوع خطر بروز آسیب را افزایش می‌دهد.

کسانی که با تردمیل کار می‌کنند، به علت اینکه در فضای بیرون از منزل و فضای آزاد نیستند، ناخودآگاه مراقب رطوبت و گرما و میزان تعریق خود نیستند و این موضوع ممکن است موجب بروز شوک گرمایی یا افت فشار خون شود و افتادن ناگهانی فرد روی دستگاه یا روی زمین موجب بروز آسیب او می‌شود. دمای اتاق هم باید برای حرکت روی تردمیل مناسب باشد چون اگر فضای اتاق از لحاظ میزان اکسیژن فقیر باشد، فرد دچار حملات قلبی خواهد شد و در آخر لباس فرد هم باید لباس مناسبی باشد چون در غیراین صورت تهویه پوستی درست انجام نمی‌گیرد.

کاربرد کورکورانه تردمیل خستگی منفی می‌آورد که یا به دلزدگی و کنار گذاشتن تردمیل ختم می‌شود (که اتفاقا این اشباع شدن زودهنگام، موضوع شایعی است) یا به یک صدمه بدنی به‌خصوص در کمر و پاها. اگرجابه‌جایی قدم روی تردمیل با حرکت تسمه آن ناهماهنگ باشد در زانوی فرد شوک ایجاد می‌شود.

در ضمن، هنگامی که شیب یا سرعت تردمیل مناسب نباشد، ممکن است با فشار بر دستگاه قلبی عروقی، موجب بروز عوارض قلبی مانند اختلال خونرسانی به قلب و حتی سکته قلبی شود که این عوارض، کم مشاهده نمی‌شود. همچنین سرعت زیاد نامناسب با وضعیت آمادگی جسمانی فرد استفاده کننده، موجب زمین خوردن و یا بدتر شدن وضعیت بیماری قلبی او می‌شود.

می‌توانیددر هر زمانی از روز، چه صبح‌زود و چه آخر شب ورزش كنید. دلیل دیگری كه به‌خصوص برای خانم‌ها اهمیت‌ دارد،‌ ایمنی است زیرا با حوادث غیرمترقبه خارج از خانه، مواجه نمی‌شوند.

مشکل دستگیره‌ها

یکی از بزرگ‌ترین مشکلات استفاده کنندگان ‌تردمیل این است که هنگام دویدن یا راه رفتن دستگیره‌ها را نگه ‌می‌دارند. گرفتن دستگیره‌ها مشکلات زیادی را برای ورزشکار ایجاد می‌کند. برخی از این مشکلات شامل این موارد هستند:

* موجب کاهش شدت ورزش می‌شود، در نتیجه کالری کمتری سوزانده می‌شود و منافع ورزش هوازی کاهش می‌یابد.

* حالت و وضعیت طبیعی بدن را به هم می‌ریز د .

*خطر کشیدگی عضلات را افزایش می‌د هد .

* هماهنگی و تعادل را کاهش می‌دهد .

21:31:46             2011-12-16

*حس عمقی عصبی را کاهش می‌د هد . این حس، توانایی احساس موقعیت بدن و تثبیت آن در فضای اطراف است.

آیا وقتی برای مدتی روی مبل یا پشت میز کارتان می‌نشینید، احساس می‌کنید پاهایتان سنگین شده و ورم کرده است ممکن است آن را چندان جدی نگیرید اما در نهایت این مشکل شما را مجبور می‌کند با پزشک مشورت کنید.

پزشکان مختلف ممکن است نظرات مختلفی در این خصوص داشته باشند و در رابطه با سمنودم یا لیپودم یا حتی نارسایی عروق لمفتیک با شما صحبت کنند. با این حال آنچه خانم‌ها را آزار می‌دهد، در واقع حبس آب است که در نهایت ورم پا ایجاد می‌کند. بدن ما از 60 درصد آب تشکیل شده است و این آب قسمتی از فواصل داخل سلولی و خارج سلولی را فرا گرفته است. به عبارتی خانمی که 55 کیلوگرم وزن دارد در بدن‌اش 30 لیتر آب جمع شده که 8 تا 10 لیتر آن خارج سلولی و متحرک است. وقتی که عروق بیش از اندازه آب را به سمت خود بکشند، این امر در ابتدا سبب حبس آب در عروق و بعد از آن ورم می‌شود. یکی از نشانه‌های ابتلا به ورم باقی‌ماندن جای فرورفتگی با فشار دادن انگشت روی موضع یا بزرگ شدن پا در روزهای گرم یا ساعات پایانی روز است.
ورم ناراحتی خیلی حادی نیست اما می‌تواند هراز چندگاهی مشکل‌ساز شود. دلیل آن هر چه باشد در نهایت درمان مشخص است. یا باید از جوراب‌های مخصوص کمک گرفت یا به کمک درمان‌های دارویی یا کینزیتراپی آب را خشکاند. در این میان نوع تغذیه و فعالیت بدنی هم اهمیت ویژه‌ای دارد.
جالب است بدانید راه رفتن با پای برهنه روی شن‌های خشک ساحل، ماساژ دادن و کشیدن آرام ماهیچه‌های داخلی، ریختن آب خنک و پوشیدن جوراب‌های کشی فشرده در صورتی که کارتان ایستاده است، می‌تواند سبب کاهش میزان ورم شود، در حالی که زندگی در نواحی خیلی گرم، استفاده از سیستم‌های گرمایشی از کف، پوشیدن کفش‌های تنگ یا پاشنه بلند، داشتن اضافه وزن و مصرف برخی داروها مانند استروژن، کورتیکویید و... می‌تواند این مشکل را شدیدتر کند.

5 ورزش مناسب برای ورم پا :

هر روز این تمرین‌ها را باید مرتب و پشت هم انجام دهید
1- روی یک صندلی بنشینید و یک توپ تنیس را زیر کف پا گذاشته و بدون آنکه به آن فشار بیاورید آن را حرکت دهید و بچرخانید. این حرکت را برای هر پا به مدت یک دقیقه در روز انجام دهید.

2- سرپا جلوی یک پنجره یا هوای آزاد بایستید و در حالی که به دوردست نگاه می‌کنید، دست‌ها را به عقب برده تا قفسه سینه باز شود و برای یک دقیقه نفس عمیق بکشید.

3- سرپا بایستید. یک پا را لبه پله قرار دهید، به طوری که فقط پنجه روی پله باشد و پاشنه بالاتر قرار گیرد. پای دیگر را پشت پایی که روی پله است قفل کنید و خود را تا جای ممکن بالا بکشید. بعد به حالت طبیعی اول برگشته و این بار پاشنه را که زیر آن چیزی نیست پایین‌تر از بلندی پله بیاورید. این کار را روی هر پا 20 مرتبه تکرار کنید.

4- سرپا بایستید. دست ها را از هم باز کنید. یکی از زانوها را تا جایی که می‌توانید بالا آورده و به سینه نزدیک کنید و یک دقیقه در این حالت بمانید. برای پای دیگر هم همین کار را تکرار کنید.

5- روی زمین بنشینید. پاها را بکشید. دست‌ها را دو طرف خود روی زمین بگذارید. بعد به مدت یک دقیقه سرپنجه‌ها را تا جای ممکن به سمت خود بکشید. این تمرین را برای یک دقیقه در روز انجام دهید.

تا به‌حال پیش آمده که در سفر باشید و ناگهان وسط جاده‌ای کوهستانی یا کویری، مشکلی برای اتومبیل‌تان به وجود بیاید و هیچ مکانیکی هم آن دوروبر نباشد و مجبور شوید به تنهایی مشکل‌تان را حل کنید؟!

به هرحال، تعطیلات عید فرصت مناسبی برای سفر است و خیلی‌ها می‌روند مسافرت. ولی آنهایی ‌که پیش از رفتن به سفر، از چک کردن اجزای اتومبیل‌شان، حتی اگر صفر- کیلومتر باشد، غفلت می‌کنند؛ ممکن است سفر تلخی را پیش رو داشته باشند. به همین خاطر، ما راه‌هایی را به شما توصیه می‌کنیم تا مسافرت‌تان مطمئن‌تر شود.

نمی‌گوییم چطوری سرسیلندر را بازسازی كنید یا میل‌لنگ را تعمیر كنید! ولی هشدارهایی ساده و نكته‌هایی مهم هست كه اگر به كار ببندید، سفری لذت‌بخش‌تر در انتظارتان خواهد بود.

1. پیش از سفر، فهرستی از اجزای اتومبیل‌تان که نیاز به تعمیر دارند، تهیه کنید. به تک‌تک آنها سر بزنید و ببینید برای تعمیر آنها چه کاری از دست‌تان برمی‌آید. مهم‌ترین كارها تعویض روغن ترمز و روغن موتور، بازدید شلنگ رادیاتور، تسمه‌ها، لاستیك‌ها، ترمزها، برف پاک‌کن، چراغ‌های راهنما، چراغ ترمز و چراغ جلوست.

خیلی از شما ممكن است ‌بدانید چگونه تیغه‌‌ی برف پاک‌کن، تسمه، اگزوز، لامپ‌ها، ترموستات و شمع موتور را تعویض کنید. اگر نمی‌دانید یک كتاب راهنمای تعمیر خودرو تهیه کنید و پیش از آنکه با مشکلات اتومبیل‌تان درگیر شوید یکی یکی دستورات آن را دنبال کنید. بیشتر افراد پس از خواندن راهنمای درج‌شده در راهنمای تعمیر خودرو می‌توانند خودشان مشکل را حل کنند.

2. اصل مراقبت پیشگیرانه همواره می‌گوید پیش از خرابی، تعمیرش کن! روغن موتورتان را پس از طی مسافت 4 تا 5 هزار کیلومتر باید عوض کنید. مگر آنکه از روغن‌هایی استفاده کنیدکه مشخصا تا مسافت بیشتری می‌تواند مورد استفاده قرارگیرد آخرین باری را که روغن عوض کرده‌اید به یاد آورید و اگر کیلومترشمار اتومبیل‌تان به اعدادی که ذکر کردیم، نزدیک شده است یا فکر می‌کنید ممکن است در طول سفر نزدیک شود، در تعویض روغن اتومبیل‌تان درنگ‌نکنید.

3. علاوه بر تعویض روغن موتور، روغن گیربکس و دیگر مایعات مربوط به موتور اتومبیل را فراموش نکنید. محورهای اتومبیل هم نیاز به روغن‌هایی دارند تا روان‌تر کار کنند. بنابراین به راهنمای اتومبیل‌تان مراجعه کنید تا از میزان و اندازه‌ی روغن‌های اتومبیل مطلع‌شوید.

4. وقتی برای بازدید شلنگ رادیاتور، در کاپوت را بالا می‌زنید، با دیدن آن گمان نکنید همه چیز روبه‌راه است. بسته به دمای رادیاتور، شلنگ‌های لاستیکی آن معمولا 10 سال دوام می‌آورند. نخست به نقاط اتصال شلنگ به موتور و رادیاتور در هر دو طرف نگاهی‌بیندازید.

5. تسمه‌های اتومبیل‌تان را هم چک کنید. با دستانتان آنها را برگردانید و میزان صاف‌بودنشان را چک کنید. اگر خیلی ناهموارند یا پاره یا صاف شده‌اند، زمان تعویض آنها فرا رسیده. اتومبیل‌های صفر کیلومتر معمولا یک تسمه‌ی بزرگ دارند؛ اگر شما کمتر از 4500 کیلومتر با اتومبیل‌تان حرکت کرده‌اید نیازی به تعویض آن تسمه نیست؛ اما اتومبیل‌های قدیمی‌تر بیشتر از یک تسمه دارند و باید از درست‌كاركردنشان مطمئن شوید.

6. لاستیك‌ها نقطه‌ی تماس اتومبیل با زمین هستند و از آنجایی که اگر رو‌به‌راه نباشند یكهو دیدید ماشینتان چپ شده، عاقلانه است که نگاه دقیقی به آنها بیندازید و مطمئن شوید بیش از حد باد نشده‌اند. از سوی دیگر اگر بادشان کم باشد مصرف سوخت اتومبیل زیاد می‌شود و همچنین در سرعت بالا ممكن است دمای آنها بالا برود و بتركند.

7. برف پاک‌کن، چراغ‌های راهنما، چراغ ترمز و چراغ جلو (نوربالا و نور پایین) را بازدیدكنید.
مسافرت

و اما چند نکته درباره سفر با خودروی شخصی:

- شب پیش از سفر، خوب بخوابید و اگر سفر شما طولانی است، هر دو ساعت یک بار توقف کرده و استراحت کنید.

- پیش از سفر از وضعیت جاده‌ها مطمئن شوید و به هشدارهای هواشناسی و پلیس توجه کنید.

- در حال رانندگی، با سرنشینان شوخی و خنده‌های بی‌مورد و بحث نکنید. خوردن و آشامیدن و صحبت با تلفن همراه، عملی خطرناک و حتی تهدیدکننده جان راننده و سرنشینان است.

- بستن کمربند ایمنی را هرگز فراموش نکنید.

- بار بیش از حد مجاز حمل نکنید.

- آهسته برانید تا هم از مناظر اطراف جاده لذت ببرید و هم سالم به مقصد برسید. احتیاط در رانندگی نشانه کم‌تجربگی و ترس نیست، بلکه نشانه علاقه شما به جان و مال و خانواده‌تان است.

- اگر با فرزند خردسال خود سفر می‌کنید، حتما صندلی مخصوص کودک را همراه ببرید.

- با رعایت همه اصول ایمنی و سرعت مطمئن رانندگی کنید تا حادثه‌ای برای شما و دیگران پیش نیاید.

- اگر زیر آفتاب رانندگی می‌کنید حتما از سایبان، ضد آفتاب و عینک‌‌ آفتابی استفاده کنید.

- کیف کمک‌های اولیه را فراموش نکنید. چراغ‌قوه، سیم‌اتصال باتری و تابلوی چراغدار احتیاط را با خود ببرید.

- آب اضافی برای پر کردن رادیاتور به همراه داشته باشید.

منبع: زندگی مثبت، ایران    21:26:52         2011-12-16

اگرچه که بچه بد وجود ندارد اما خیلی از بچه ها حقیقتا بد سفر هستند. آنها هیچ ذهنیتی از جاده و مسیر و سفر ندارند و ممکن است با بدقلقی هایشان سفر را به شما و اطرافیانتان هم تلخ کنند.

سفر خوب با بچه های بد

پیشنهاد می کنیم اگر چنین فرزندی دارید، قبل از سفر این نکته ها را مرور کنید تا کمتر اذیت شوید.

مقررات را بگویید

بچه ها دوست ندارند مدت طولانی یک جا بنشینند. قبل از سفر با او از شرایط سفر بگویید، مدت زمانی که در راه خواهید بود و کارهایی که باید انجام دهد. به او بگویید: «تو كمربند ایمنی را نبسته‌ای؛ اگر این كار را انجام ندهی ماشین حركت نمی‌كند. » اگر كودك از صندلی‌اش بلند شد یا كمربند ایمنی‌اش را باز كرد، اتومبیل را متوقف كنید. مطمئن شوید با این كار كودك می‌فهمد كه قانون مربوط به صندلی اتومبیل حتما اجرا می‌شود و این كه نقض قانون، چه خطرات و عواقب جبران‌ناپذیری خواهد داشت.

پیش از ترك خانه، به كودك بگویید در سفر چه بازی‌ها و فعالیت‌هایی ممنوع است. برای مثال مواردی را كه در توقف‌های بین راه تا مقصد باید رعایت كرد، قانون سر و صدا، قانون بازی، قانون شنا و قانون رستوران را برای او توضیح دهید.

برنامه سفر را مرور کنید

عكس‌ها و نقشه محلی را كه به آنجا سفر می‌كنید به كودك نشان دهید. ماجرا و خاطرات سفرهای گذشته را تعریف كنید. محل موردنظر را با مكانی كه كودك با آن آشناست، مقایسه كنید تا اضطراب او از رفتن به مكانی ناشناخته كاهش یابد.

مشاركت كودك در جمع‌آوری وسایل

به كودك اجازه دهید در بخشی از برنامه تدارك سفر، شركت داشته باشد. به او اجازه دهید در جمع‌آوری لباس‌هایش، انتخاب اسباب‌بازی‌ها، حمل ساك و... كمك كند.

قانون مادربزرگ را جدی بگیرید

از رفتار خوب كودكتان تعریف كنید. او را مرتب به خاطر رفتار خوبش تحسین كنید. مثلا برای ماندن روی صندلی اتومبیل به او جایزه دهید. به او بگویید: «لذت می‌برم از این كه به همه درخت‌ها و خانه‌ها نگاه می‌كنی».

در فواصل متناسب توقف كنید

كودكان زیر 6 سال معمولا بی‌قرار هستند حتی اگر در اوایل سفر آرام باشند ولی پس از مدتی محصور ماندن در اتومبیل، هواپیما یا قطار كه با طبیعت ماجراجوی آنها سازگار نیست، بی‌قرار می‌شوند و تحرك خود را از سر می‌گیرند. سعی کنید او را سرگرم کنید و برای این کار تجهیزات لازم را از خانه همراه ببرید.

اجازه پرخوری ندهید

حضور در یک منطقه گرم منجر می شود سریعا آب بدن از دست برود، لذا، هیچ گاه به کودکتان اجازه ندهید به مدت طولانی در آفتاب بمانند، از این رو بهتر است حتماً مقدار زیادی مایعات غیرشیرین به او بنوشانید.

برای خوردن تنقلات دقت كنید

خوراكی‌های بسیار شیرین یا شور نه‌تنها بر میزان انرژی تخلیه نشده كودك می‌افزایند، بلكه احتمال دارد سبب تهوع و دل به هم خوردگی او نیز بشوند. بنابراین در سفر از تنقلات پروتئین‌دار یا كم‌نمك به جای خوراكی‌های شیرین استفاده كنید تا سلامت كودك و سایر اعضای خانواده تضمین شود.

مواظب گرمازدگی کودکتان باشید

حضور در یک منطقه گرم منجر می شود سریعا آب بدن از دست برود، لذا، هیچ گاه به کودکتان اجازه ندهید به مدت طولانی در آفتاب بمانند، از این رو بهتر است حتماً مقدار زیادی مایعات غیرشیرین به او بنوشانید. پوست کودکتان بسیار لطیف و آسیب پذیر است، به هنگام حضور در یک منطقه گرم و آفتابی از کرم های ضدآفتاب و نقاب استفاده کنید.

قول بی جا ندهید

در مورد چیزهایی كه طی سفر ممكن است ببینید، هیچ قولی به كودك ندهید، چون ممكن است همان زمان كه صحبتش را می‌كنید، انتظار دیدنش را داشته باشد. مثلا اگر بگویید در جنگل ممكن است اسب ببیند و بعد كودك آن را نبیند، زمان خروج از جنگل احتمالا گریه و زاری كودك بلند می‌شود كه شما قول داده بودید اسب می‌بینیم پس چی شد؟

21:24:57   2011-12-16

هیچ کس نمی تواند منکر لذتی شود که یک شب خوابیدن در چادر و یک روز کامل در هوای آزاد زندگی کردن دارد. نوروز فرصت خوبی است تا دست خانواده تان را بگیرید و آنها را از تجربه یک سفر طبیعت گردی بهره مند کنید.

برای ترتیب دادن چنین سفری، باید چند نکته ساده را از قبل بدانید و بعد به کوه و دشت و دمن بزنید.

1- کمپ زدن در طبیعت به وسایل بیشتری نسبت به سفرهای عادی احتیاج دارد. کوله پشتی، کیسه خواب، چادر، آب، غذای مناسب، نقشه منطقه، قطب نما یا جی پی اس، انبر دست چند کاره، سوزن و نخ، ناخن‌گیر، سوت، کفش مناسب پیاده روی، جعبه کمک‌های اولیه، الکل جامد، مواد ضد عفونی‌ کننده، چاقو، چراغ قوه، باطری، کبریت، فوم برای زیر کیسه خواب‌ها، فندک، از آن دسته وسایلی است که همیشه باید در هر سفری که به طبیعت دارید همراهتان باشد.

2- پیشنهاد می کنیم یک دوربین عکاسی، دوربین دوچشمی و وسایل پخت و پز هم همراهتان ببرید. این ها به شما کمک می کنند تا با خیال راحت در طبیعت لم بدهید و از فضای اطرافتان لذت ببرید.

3- بسته به این که به کجا سفر می کنید، کجا کمپ می زنید و چه مدتی در طبیعت اقامت دارید به این ابزارها نیاز خواهید داشت: کیت مار گزیدگی، کیسه بقا، چادر ضد آب و باد، گاز مایع به میزان 2 برابر مصرف، چراق قوه‌های بزرگ شارژی- باتری، تبر، بیل، کلنگ و چاقوی کمپی، بی‌سیم و موبایل ماهواره‌ای وسایل دفاع شخصی، صندلی‌های جمع شو، دستگاه تصفیه آب، چسب لاستیک و فلز، کلمن، شمع دیر سوز، کبریت ضد آب و باد و....از میان این وسایل کیسه خواب، چادر، غذا و آب از مهمترین وسایلی است که در سفر به طبیعت بایستی به آن توجه کرد.

4- برای کسانی که می‌خواهند در کوهستان و یا کویر شب را سپری کنند کیسه خواب یکی از لوازم ضروری است. کیسه خواب‌ها بر حسب مواد مصرف شده در تهیه آنها و براساس قابلیت نگهداری دما و یا به عبارتی بهتر قابلیت مقاومت در برابر سرما تقسیم بندی می‌شوند.

کیسه خواب‌هایی که در آن از پر استفاده شده باشد گرم‌تر از سایر کیسه خواب ها هستند. این نوع از کیسه خواب‌ها بر اساس درصد پر استفاده شده در آن نسبت به ساقه و کرک گرم‌تر و سبک‌تر است. البته این نوع از کیسه خواب‌ها برای مناطق مرطوب و بارانی چندان کارایی مطلوب ندارند.

توجه داشته باشید که کیسه خواب وسیله‌ای است که در سفرهای تور‌های طبیعت‌گردی نیز به آن احتیاج است و به نوعی جزو وسایل شخصی به حساب می‌آید. سایر وسایل را می‌توانید به دلخواه تامین کنید.

5- چادرها نیز انواع مختلفی دارد و بسته به منطقه‌ای که به آنجا سفر می‌کنید نوع آن فرق می‌کند. ولی معمولا توصیه می‌شود چادری بگیرید که ضد آب بوده و به راحتی باز و بسته شود. اینجا هم قیمت‌ها قدرت انتخاب‌ها را تعیین می‌کنند.

6- برای چادر زدن تا آنجا که امکان دارد سعی کنید یک جای امن انتخاب کنید. در عمق دره‌ها، در مسیر سیلاب‌ها و نزدیکی رودها، در شیب‌های تند، نزدیکی آتش، در معرض وزش شدید باد و جایی که حیوانات و حشرات خطرناک وجود دارند کمپ نزنید.

7- اگر گروهی سفر می‌روید و چند چادر دارید حتما چادرها را نزدیک به ‌هم و به صورت دایره و یا نیم دایره برپا کنید. پیش از برپا کردن چادر سطح زیر آن را تا جایی که می‌توانید صاف کنید. اگر احتمال باران می‌رود دور چادر را شیار باریکی بکنید. با این روش آب را به راهی که می‌خواهید هدایت کرده‌اید. کف چادر حتما زیر‌انداز بیاندازید تا هم سرمای زمین را تا حدودی بگیرد و هم از آسیب رسیدن به چادرتان جلوگیری کند. شب‌ها بعد از هر ورود و خروج از چادر برای جلوگیری از ورود حشرات زیپ توری آن را ببندید.

برگرفته از بقا در طبیعت، همشهری21:22:48  2011-12-16

اگر در یک سفر طبیعت گردی مجبور به آشپزی شوید چه می کنید؟ مسلما اینجا دیگر خبری از اجاق گاز و تنور و پلوپز نیست.بنابراین مجبورید با گل و ذغال و آتش دست به کار آشپزی شوید و تیم تان را از گرسنگی نجات دهید.

ما چند روش پخت و پز ساده در طبیعت را به شما پیشنهاد می کنیم که می توانند در حساس ترین مواقع به کارتان بیایند.

ساخت یک فر طبیعی

یکی از روش های پخت گوشت در طبیعت این است که آن را با چربی خودش داخل یک ظرف دردار بپزیم. پختن با حرارت کم و ملایم گوشت را لذیذتر می کند. این روش طبخ برای سبزیجات ریشه دار هم ایده آل است.

از یک جعبه بزرگ فلزی دردار که اهرمی روی آن باشد می توان به عنوان فر استفاده کرد. اگر دستگیره نداشته باشد باید رو به پایین باز شود. می توانید در قسمت جلوی فر محافظی برای نگه داشتن در فر قرار دهید ولی نباید آن را محکم ببندید زیرا فشار را در داخل آن بالا می برد.

اگر هیچ جعبه ای در دسترس نیست یک تنور گنبدی شکل از خاک رس درست کنید و قبل از شروع به پخت و پز آتش را داخل آن روشن کنید و یک روزنه کوچک در آن تعبیه کرده تا هنگام پخت و پز بتوانید آن را به راحتی ببندید.

جعبه را روی سنگ ها طوری قرار دهید که آتش در زیر آن روشن شود. اطراف آن را با سنگ و خاک بپوشانید و فضایی را در قسمت پشت جعبه در نظر بگیرید و دودکشی در قسمت بالای آن درست کنید که دود از فضای پشت جعبه خارج شود.

بخارپز کردن

این روش برای پختن ماهی و سبزیجات خیلی مناسب است. سوراخ هایی روی یک قوطی کنسرو ایجاد کرده و سپس آن را درون قوطی بزرگتری قرار دهید و چیزی مانند سنگ در ته قوطی بزرگتر بگذارید که قوطی درونی را بالاتر از آبی که داخل قوطی بزرگتر ریخته اید نگه دارد. قوطی بیرونی را بپوشانید ولی در آن را محکم نبندید زیرا در اثر بالا رفتن فشار منفجر می شود. به این روش پس از روشن کردن آتش زیر قوطی بزرگ محتویات قوطی کوچک بخار پز می شود.

سرخ کردن

اگر روغن در دسترس داشته باشید می توانید تنوعی به رژیم غذایی خود بدهید. هر فلزی که قابل خمیدن باشد برای سرخ کردن مناسب است. برگ برخی از درختان مانند موز به اندازه کافی روغن دارند و می توان تمام غذا را آماده کرد بدون اینکه روغن آن تمام شود! ابتدا برگ ها را کمی فشار دهید تا روغن بیرون بیاید و غذا را روی آتش ذغال سرخ کنید.

تنور گلی

این روش پختن غذا نیازی به قاشق و چنگال و وسایل آشپزخانه ندارد. مواد را در داخل گلوله ای از گل پخته شده قرار داده و آن را روی آتش ذغال بگذارید. به این ترتیب حرارت از طریق خاک منتقل می شود و از سوختن غذا جلوگیری می کند.

اگر شکار کرده بودید و مجبور بودید آن را تمیز کنید، کافیست تنها داخل شکم حیوان را خالی کرده و آن را بشویید. نگران پرها و پولک ها نباشید. چرا که در این روش وقتی خاک را از روی حیوان پاک می کنید پولک ها و پرها خودبخود جدا می شوند (البته برای پختن پرندگان بزرگتر ابتدا باید پر آنها را بکنید.)

پختن با سنگ

این نوع روش آشپزی هم نیازی به قاشق و چنگال و وسایل آشپزخانه ندارد. در این روش باید از خار و خاشاک و سنگ های گرد استفاده کنید. البته نباید از سنگ هایی که ممکن است خرد شوند استفاده کرد.

ابتدا یک چاله بیضی شکل به ابعاد 45-60 سانتی متر و به عمق حدودا 45-60 حفر کنید و سپس خار و خاشاک را در ته آن قرار دهید و در بالای حفره چوبهای مناسبی را در عرض آن قرار دهید و لایه دیگری را با تشکیل زاویه های درست در بین سنگ ها قرار دهید و به این ترتیب 5 یا 6 لایه متناوب یا بیشتر را روی هم سوار کرده و در بالاترین قسمت نیز سنگ بگذارید.

هنگامی که خار و خاشاک آتش گرفتند چوب ها هم می سوزند و سنگ های روی آنها گرم می شوند و در نهایت همه سنگ ها به داخل گودال می ریزند. ذغال ها و خاکستر های به جا مانده را برداشته و شکار را روی سنگ های داغ قرار دهید. بهتر است گوشت در وسط و سبزیجات در کنار گودال قرار گیرند.

بین غذا و کف زمین باید فاصله ای وجود داشته باشد. گودال را با خاک و شاخه و برگ بپوشانید و بعد از نیم ساعت روی آن را بردارید. از این اجاق می توانید برای جوشاندن آب جمع شده در کیسه ای که آب از آن نشت نمی کند استفاده کنید. کیسه آب را سربالا روی اجاق بگذارید بعد از یک ساعت و نیم آب جوش درست می شود.

منبع:بقا در طبیعت، ردپا