تبیان، دستیار زندگی

آبلیمو پاش بامزه!

زیباترین و مجهزترین دانشگاه ایران +عكس

این موضوع بر مه ی ما کاملا روشن است که دعوا در یک رابطه ی زناشویی کاملا طبیعی و عادی است، و این توصیه را هم به زوج های جوان می کنیم که این دعواها را نباید از چهارچوب خانه خارج کرد و به دیگران گفت. حتی الامکان سعی بر آن شود که زوجین خودشان دعواها را حل و فصل کنند و سپس این اختلافات را با بزرگتر ها در میان گذارند و نگذارند دیگران در زندگی آنها دخالت کنند.
والدین واقوام در دعواهای زناشویی نقش بسیاری دارند . آنها می توانند دورویکرد داشته باشند اول با دخالت های جانبدارانه، بر شدت اختلافات طبیعی زن وشوهر بیافزایند .دوم آن که با بی طرفی وهدایت های درست وعاقلانه زوج های جوان را هدایت به کسب مهارت صحیح زندگی نمایند.
چنانچه والدین واقوام علاقه مند به تحکم زندگی زوج های جوان می باشند،می بایست به نکات زیر توجه داشته باشند:
** کنجکاوی بر کسب اطلاعات از زندگی زوج های جوان نکنید !!
** چنانچه فرزندتان از همسرش شکایت کرد ، اورا به صبر وسازگاری با همسرش ،سفارش کنید .
** گاهی اوقات از اختلافات ابتدای زندگی خود به آنها بگویید ، تا این اختلافات را عادی وطبیعی جلوه دهید. وآنها را راهنمایی کنید که این نوع اختلافات گذرا می باشد وپس از مدتی به سازگاری خواهند رسید .
** چنانچه فرزندشان از همسرش شکایت می کند،به همسر فرزندش نگویید،احترام بین خودشان و او را خدشه دار نکنید ، بلکه به هیچ عنوان به روی او نیاورید.
همان گونه بیان شد ،دعواهای زناشویی طبیعی است و تمام زن وشوهرها( به خصوص در ابتدای زندگی ) مبتلا به این نزاع ها بوده اند.
هر گونه دخالت والدین واقوام زوجین در این اختلافات جزیی زناشویی پیامدهای زیر را خواهد داشت :
الف: جوانان با پشتیابی خانواده شان به اشکال خود پی نمی برند بلکه خود را طلبکار می دانند واین خود موجب عمیق وطولانی شدن اختلاف آنها  می شود .به خصوص که خانواده ها متخصص نیستند ، با پیچیدن نسخه هایی نادرست ، روابط عاطفی زوج جوان را نسبت به هم ضعیف تر می کنند.گاهی اوقات والدین فرزند خود را به منزل شدت یافتن اختلافات زن وشوهر می شود و دعواهای زناشویی زوجین را به دیگر اعضای خانواده ها کشانده و مشکل را پیچیده تر خواهد کرد.
ب : با حضوربی موقع والدین و اقوام ،  زوج های جوان یادنمی گیرند که چگونه مشکلات واختلافات خود را حل وفصل نمایند .اگر به خود شان واگذار شوند، آرام آرام تجربه کسب می کنند که اختلافات خود را چگونه برطرف نمایند.
ج:  احترام بین زوج های جوان وخانواده همسرشان ازبین می رود ، نسبت به خانواده همسرشان کینه پیدا می کنند، نسبت به خانواده همسرشان، مطالب ناخوشایند می گویند ؛ این کار موجب شدت یافتن اختلافات زوج های جوان شده ومحبت آنها نسبت به  یکدیگر کمتر می شود .
اگر اختلافات زن ومرد شدت یافت به گونه ای که ترس آن است که زندگی آنها از هم پاشیده شود. در این صورت برای والدین واقوام ، نسخه ای در آیه 35 سوره نساء بیان فرموده است  :
وَ إِنْ خِفْتُمْ شِقَاقَ بَیْنهِِمَا فَابْعَثُواْ حَكَمًا مِّنْ أَهْلِهِ وَ حَكَمًا مِّنْ أَهْلِهَا إِن یُرِیدَا إِصْلَاحًا یُوَفِّقِ اللَّهُ بَیْنهَُمَا  إِنَّ اللَّهَ كاَنَ عَلِیمًا خَبِیرًا «و اگر از جدایى و شكاف میان آن دو (همسر) بیم داشته باشید، یك حَکم از خانواده شوهر، و یك حَکَم از خانواده زن انتخاب كنید (تا به كار آنان رسیدگى كنند). اگر این دو داور، تصمیم به اصلاح داشته باشند، خداوند به توافق آنها كمك مى‏كند زیرا خداوند، دانا و آگاه است (و از نیات همه، با خبر است)». (نساء،35)
به نکاتی که در آیه وجود دارد  دقت نمایید:
وَ إِنْ:  امکان نزاع در خانواده طبیعی است امکان وقوع آن در زندگی زناشویی زیاد می باشد .
خِفْتُمْ:  اگر مشکل جدی بود ، نه در نزاع های معمولی زناشویی ،ترس وبیم جدی وجود دارد .
شِقَاقَ بَیْنهِِمَا:  شقاق یعنی دو تا شدن به عبارت دیگر زن وشوهر وحدت دارند دو تن در یک روح هستند .
فَابْعَثُواْ:  در برابر شقاق زن وشوهر حساس باشید ،بلافاصله در اختلاف شدید آنها واکنش نشان دهیم قبل از آن که امر مشکل تر شود.
حَكَمًا:  فردی را انتخاب کنیم که لیاقت حکمیت داشته باشند (دارای عقل واطلاعات وبی طرفی ).
مِّنْ أَهْلِهِ وَ حَكَمًا مِّنْ أَهْلِهَا: وقتی حکمین از خانواده دو طرف باشند دارای مزایایی نسبت به قضات دادگاه می باشنداز جمله :  دلسوزتر ،آشنا تر ،سرعت بیشتر و مجانی
فتنه کیست؟
آیه حضور والدین واقوام را در شرایطی که ترس از هم پاشیدگی زندگی زوجین می باشد ، لازم وضروری می داند ، نه در تمام دعواهای عادی ومعمولی زناشویی. نکته مهم دیگر آیه این است که والدین واقوام بدون دخالت خودشان  هرکدام « حَکَم » انتخاب کنند. به عبارت دیگر در عین آن که والدین به جدایی فرزندان خود حساس باشند، ولی کار را به باید کارشناس عاقل بسپارند .در آیه از والدین می خواهد که حَکَمی از طرف خود برای رفع مشکل فرزندشان انتخاب کنند تا او از جانب آنها ، زندگی فرزندشان را به اصلاح وسامان برساند.
آیت الله جوادی آملی در تفسیر تسنیم در ذیل همین آیه ، مشخصات «حَکَم» را این گونه بیان می فرماید :
«برای رفع اختلاف باید کارشناس خانوادگی وحَکَمی واجد شرایط قضا ، مانند بلوغ ، عقل ، عدل وغیر آن از طرف خانواده شوهر وفردی دیگر با این شرایط از خانواده زن انتخاب کرده وبرانگیزانند » (تسنیم ج18، ص579).
بنابراین آیه نمی خواهد جواز دخالت و نسخه پیچی غیر مطلع و غیرکارشناسانه ومغرضانه به افراد بدهد .به عبارت دیگر هر کسی به عنوان اصلاح وارد ماجرا شود ! که عموماً این دخالت های غیر کارشناسانه ویا دفاع بی مورد از فرزند خودمی کنند ، مشکل را پیچیده تر می کنند .لذا حتماً باید فردی به عنوان «حَکَم» انتخاب شود که دارای ویژگی لازم را داشته باشد ، یکی از جانب خانواده زن ویک نفر ازجانب خانواده مرد انتخاب شود .
به ادامه آیه نیز دقت کنید:
إِصْلَاحًا :صلح وآشتی مد نظر حَکَمین باشد .در دنبال حاکم ومحکوم نباشند ،بلکه فقط در فکر اصلاح بین آنها باشند
إِن یُرِیدَا: اراده ،خواستن به جدی وقطعی می باشد ، حَکمین با تمام کوشش در فکر اصلاح باشند
یُوَفِّقِ اللَّهُ بَیْنهَُمَا  : اگر حَکمین به جِد در رفع مشکل وصلح وآشتی زوجین وآموزش وظایف هر کدام، باشند ،خدا به طورقطع ،آنها را یاری می کند وتوفیق اصلاح را  به حَکَمین خواهد داد .
إِنَّ اللَّهَ كاَنَ عَلِیمًا خَبِیرًا: خدا از نیات حَکَمین آگاه است ،در صورت نیت اصلاح خدا به آن دو کمک ویاری می کند .
در این قسمت آیه ، خدا حَکَمینی که ازجانب خانواده ها هستند ، تشویق به اصلاح بین زوجین می نماید . درصورت اراده اصلاح است که مدد وکمک الهی نصیب آنها می شود وآنها را رادررسیدن به اصلاح بین زوجین، کمک می کند .
سازگاری و حفظ زندگانی ، مد نظر خدا در قرآن می باشد ؛ بر عکس خانه ای که در آن  طلاق جاری می شود ، مبغوض خدای متعال است :
قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع:وَ مَا مِنْ شَیْ‏ءٍ أَبْغَضَ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ مِنْ بَیْتٍ یُخْرَبُ فِی الْإِسْلَامِ بِالْفُرْقَةِ یَعْنِی الطَّلَاقَ«امام صادق (ع) فرمودند: هیچ چیزی در اسلام، نزد خدا مبغوض تر از خانه ای که به وسیله جدایی یعنی « طلاق »  خراب شود ، نیست. ( كافى ج 5 ص 328).
یا آن که زنی بی جهت و بدون مشکلات شدید وجدی تقاضای طلاق نماید از بوی بهشت محروم می شود:
قَالَ أَیُّمَا امْرَأَةٍ سَأَلَتْ زَوْجَهَا الطَّلَاقَ مِنْ غَیْرِ بَأْسٍ لَمْ تَرَحْ رَائِحَةَ الْجَنَّةِ «هر زنی که بدون مشکلی از شوهرش
تقاضای طلاق نماید ،هرگز بوی بهشت را نخواهد حس کرد» ( مستدرك‏الوسائل ج15 ص 316 ) .
با توجه به پیامد های سنگین طلاق ، والدین واقوام که دل سوزترین افراد به زوج های جوان می باشند ، اگر می خواهند زندگی فرزندشان تحکم پیدا کند ، می بایست با حفظ بی طرفی به زوج های جوان اجازه بدهند در وهله اول خودشان اختلافات خود را حل کنند ؛ اگر به حدی شدید شد که ترس جدایی واز هم پاشیدگی زندگی آنها است از حکمین کمک بگیرید تا بین آنها اصلاح کنند .
گاهی اوقات والدین برای تنبیه نمودن همسر فرزندشان دست به رفتارهای نامعقول می زنند واز اومی خواهندکه کارهایی  مانند بی محلی به همسر ، سخت گرفتن ، کم کردن نفقه ، جدا کردن رختخواب وامثال چنین رفتارهایی که به اصطلاح عامیانه« دوستی خاله خرسه » می کنند . این رفتارها موجب بی مهری زوج ها نسبت به هم وقطع رابطه عاطفی آنها خواهد شد .
والدین گرامی! با واگذاری زندگی زناشویی فرزندانتان به خودشان ؛ضمن یادگیری مهارت زندگی ، مشکلات زندگی را خودشان حل می کنند و  به سازگاری می رسند ؛ این کار شما موجب استحکام زندگی فرزندانتان خواهند شد!!!!

11:30:15             2011-12-18

این ضرب المثل را گاهی در زندگی خود می گوییم " هر چی سنگه زیر پای لنگه!!"
وقتی در زندگی خود به طور مکرر دچار مشکلاتی می شویم که مجال نفس کشیدن و زندگی راحت را به ما نمی دهد از خود می پرسیم:" تا کی من باید به این بدبختی ها دچار باشم؟" چرا نباید زندگی راحت و بی دردسری داشته باشیم و به قول معروف، چرا عمر خوشی‌ها این قدر کوتاه است؟
و وقتی به ما پاسخ می‌دهند که این مصیبت‌ها امتحان و آزمایش الهی است، گله‌مند می‌شویم که آخر چقدر امتحان؟ چرا باید دائم امتحان شویم؟ مگر خداوند ما را نمی‌شناسد و نمی‌داند که ما چگونه هستیم؟ پس این امتحان‌ها برای چیست؟
امتحان چیست؟
واقعیت این است که ایمان همه‌ی خداباوران به یک اندازه نبوده و ایمان بعضی‌ها موسمی و سطحی است و حوادث تلخ و شیرین آن را تغییر می‌دهد. خدای تعالی در آیه‌ی 11 سوره‌ی حج می‌فرماید: "وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ یَعْبُدُ اللَّهَ عَلی‌ حَرْفٍ فَإِنْ أَصابَهُ خَیْرٌ اطْمَأَنَّ بِهِ وَ إِنْ أَصابَتْهُ فِتْنَةٌ انْقَلَبَ عَلی‌ وَجْهِهِ خَسِرَ الدُّنْیا وَ الْآخِرَةَ ذلِکَ هُوَ الْخُسْرانُ الْمُبِینُ " و از (میان) مردم، کسی است که خداوند را تنها با زبان می‌پرستد، (ایمان او در حاشیه و در مرز کفر است و با حادثه‌ای کوچک می‌لغزد) پس اگر خیری به او برسد، به آن اطمینان یابد، و اگر مصیبت و آزمایشی به او رسد، دگرگون شود (و به سوی کفر رود، چنین کسی) در دنیا و آخرت زیانکار است، این همان زیان آشکار است.
در شأن نزول این آیه گفته‌اند: گاهی گروهی از بادیه ‌نشینان خدمت پیامبر می‌آمدند. اگر حال جسمانی آن‌ها خوب می‌شد، اسب آن‌ها بچه‌ی خوبی می‌آورد، زن آن‌ها پسر می‌زایید و اموال و چهارپایان آنان فزونی می‌گرفت ، خشنود می‌شدند و به اسلام و پیامبر عقیده پیدا می‌کردند. اما اگر بیمار می‌شدند، همسرشان دختر می‌آورد و اموالشان رو به نقصان می‌گذاشت، وسوسه‌های شیطانی قلبشان را فرامی‌گرفت و به آن‌ها می‌گفت تمام این بدبختی‌ها به خاطر این آیینی است که پذیرفته‌ای، و آن‌ها هم روی‌گردان می‌شدند. اینان هم دنیا را از دست داده‌اند و هم آخرت را.
در جامعه‌ی امروز ما نیز چنین است و می‌بینیم افرادی را که تا زمانی که خدا به حرفشان گوش کند و هر چه بخواهند را برایشان برآورده سازد، با خدا رفیقند و از او راضی. و چه بسا این حالت حاجت روا شدن و رو کردن نعمت‌های دنیا را دلیل بر تقربشان به خدا، و محبوب خدا بودن خود می‌گیرند. اما اگر حاجتی داشتند و برآورده نشد، یا با سختی و مصیبتی روبرو شده و دنیا به آنان پشت کرد، آن گاه خیال می‌کنند که خدا با ایشان دشمنی داشته و به آنان اهانت می‌کند. و لذا قید دین و ایمان را زده و با خدا و پیغمبر و دین قهر کرده و پایه‌های ایمانشان سست و متزلزل می‌گردد. 
در روایت نیز می‌خوانیم: "یُفتَنون کَما یُفتَنُ الذَهَب ... وَ یُخلَصون کَما یُخلَصُ الذَهَب" آزمایش می‌شوند همان‌گونه که طلا در کوره آزمایش می‌شود، و خالص می‌شوند همان طور که فشار آتش ناخالصی‌های طلا را از بین می‌برد
چه زیبا فرموده است حضرت علی علیه‌السلام که: "فی تَقَلُبِ الاَحوالِ عُلِمَ جَواهِرُ الرِجال" در فراز و نشیب‌ها و حالات گوناگون، جوهره‌ی انسان آشکار می‌شود و ایمان واقعی در هنگام سختی‌ها روشن می‌گردد. 

در آیه‌ی 2 سوره‌ی عنکبوت می‌خوانیم: " أَ حَسِبَ النَّاسُ أَنْ یُتْرَکُوا أَنْ یَقُولُوا آمَنَّا وَ هُمْ لا یُفْتَنُونَ" آیا مردم پنداشته‌اند که رها می‌شوند و در بوته‌ی آزمایش قرار نمی‌گیرند و هر ادعایی بکنند از ایشان پذیرفته می‌شود؟ چنین نیست و امتحان باید باشد، چرا که در مقام ادعا هرکس می‌تواند خود را برترین مؤمن، بالاترین مجاهد و فداکارترین انسان معرفی کند. باید وزن و قیمت و ارزش این ادعاها از طریق آزمون روشن شود . باید معلوم گردد تا چه اندازه نیات درونی و آمادگی‌های روحی با این گفته‌ها هماهنگ یا ناهماهنگ است. 
البته بدیهی است که خداوند به باطن و درجه‌ی ایمان افراد علم دارد، لکن باید علم خدا درباره‌ی افراد عملاً در خارج پیاده شده و تحقق عینی یابد و هر کس آن‌چه را در درون دارد بیرون بریزد تا بر خود شخص نیز معلوم شود که چقدر در ادعای ایمان خود صادق و بر اعتقاد خود ثابت‌قدم است.

انسان هم هرچه بیشتر در معرض آزمایش‌های خداوند قرار گیرد، بیشتر رشد یافته و به درجات بالاتر ایمان دست خواهد یافت. البته به شرط آن که از عهده‌ی امتحانات به خوبی برآید و در بحبوحه‌ی سختی‌ها ایمان خود را به خوبی حفظ کند. چرا که ایمان حقیقی آن است که هیچ فتنه و بلایی انسان را از ایمان برنگرداند و هیچ شرایط سخت و دشواری باور و اعتقاد او را به خدا و علم و قدرت و رحمانیت و سایر صفات الهی کم‌رنگ نسازد.
در روایت نیز می‌خوانیم: "یُفتَنون کَما یُفتَنُ الذَهَب ... وَ یُخلَصون کَما یُخلَصُ الذَهَب" آزمایش می‌شوند همان‌گونه که طلا در کوره آزمایش می‌شود، و خالص می‌شوند همان طور که فشار آتش ناخالصی‌های طلا را از بین می‌برد.

11:20:13        2011-12-18

حقا که گناه کردن لذت دارد ولی این لذت بعدها پشیمانی را به دنبال خواهد داشت. همین لذت و شیرینی گناه کردن است که باعث می شود فرد بیش از بیش به سمت آن کشیده شود.

همان گونه که اعمال صالح و نیکوی انسان به واسطه برخی گناهان حبط و تباه می شود، بعضی از اعمال نیک نیز سبب تکفیر و از بین رفتن گناهان می گردد. در قرآن و روایات راه‏ها و مصادیق فراوانی که موجب از بین رفتن گناه و آثار و عوارض آن، بلکه تبدیل سیئات به حسنات شده است. از مجموع آن‏ها این مطلب به دست می آید که ایمان و عمل صالح و توبه و ترک گناهان کبیره، مطمئن‏ترین راه از بین بردن گناهان گذشته و جلب محبّت الهی است. در ذیل به برخی از آن‏ها اشاره می شود.
راهکارهای قرآنی
1- ایمان و عمل صالح:قرآن کریم می فرماید« وَالَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَنُكَفِّرَنَّ عَنْهُمْ سَیِّئَاتِهِمْ » ؛ کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته انجامی می دهند، گناهان آنان را می بخشیم".
پس باید کوشید از طریق ازدیاد معرفت و شناخت خدا و آگاهی از نعمت‏های مادی و معنوی او و انجام عمل صالح، ایمان را تقویت نمود.
2- توبه و انابه و بازگشت از گناهان سبب محو و از بین رفتن همه گناهان کبیره و صغیره می گردد.
آیات 68 و 69 سوره فرقان به مرتکبین برخی گناهان کبیره وعده عذاب مضاعف و خلود در جهنم داده، سپس فرموده است:"مگر کسی که توبه کند و ایمان بیاورد و عمل صالح انجام دهد که در این صورت خداوند (نه تنها) گناهان او را می بخشد (بلکه) سیئات و بدی‏های اعمال آن‏ها را به حسنات تبدیل می کند".
خردمندان و مؤمنان حقیقی نه تنها گناه نمی کنند بلکه به آن نزدیک نمی شوند ؛ چرا که به عاقبت شوم آن یقین دارند و در نتیجه از گناه لذت نمی برند بلکه بالعکس . البته لازم به ذکر است که رسیدن به این رتبه و مقام با تلاش و زحمت و مجاهده فراهم می گردد
پیامبر اکرم(ص) فرمود:"لکلّ داء دواء و دواء الذّنوب الاستغفار؛ برای هر دردی، درمانی است. درمان بیماری گناهان توبه و استغفار است". از راه توبه است که می توان محبّت الهی را جلب نمود و محبوب حق تعالی گشت.
3- ترک گناهان بزرگ، سبب از بین رفتن آثار گناهان کوچک شود: « إِن تَجْتَنِبُواْ كَبَآئِرَ مَا تُنْهَوْنَ عَنْهُ نُكَفِّرْ عَنكُمْ سَیِّئَاتِكُمْ وَنُدْخِلْكُم مُّدْخَلاً كَرِیمًا» ؛ اگر از گناهان بزرگی که از آن نهی می شوید، پرهیز کنید، گناهان کوچک شما را می پوشانیم و شما را در جایگاه خوبی وارد می سازیم".
4- هر کار خوب و شایسته و هر فعلی که مصداق "حسنه" باشد، عاملی برای از بین رفتن سیئات و بدی‏ها می باشد: « إِنَّ الْحَسَنَاتِ یُذْهِبْنَ السَّـیِّئَاتِ ذَلِكَ ذِكْرَى لِلذَّاكِرِینَ » ؛ حسنات، سیئات و گناهان (و آثار آن) را برطرف می سازند. این مطلب تذکر و یادآوری است برای آن هایی که تذکر پذیرند".حسنات، مطلق است و شامل همه عبادات و هر کار ارزشمندی که شرع آن را تأیید و تعیین کرده و به قصد تقرّب به خدا نجام گیرد، می شود.
5- اقرار و اعتراف به گناه در پیشگاه حق تعالی:وقتی با خدای خود خلوت کردی و به دعا و مناجات مشغول شدی. گناهان و معصیت‏های گذشته خود را به یاد آور و به زبان اعتراف و اقرار کن و از خدا عفو و مغفرت طلب نما. امام باقر(ع) فرمود:"واللَّه ما ینجو من الذّنب ألاّ من أقربه؛سوگند به خدا!جز آن که به گناه اقرار کند، نجات نیافت".
6- خواندن نمازهای مستحبی و نافله مخصوصاً نماز شب.
امام صادق(ع) در ذیل تفسیر آیه 114 هود می فرماید:"صلوة المؤمن باللیل تذهب بما عمل من ذنب النهار؛ نماز شب مؤمن، گناهان روز او را محو و نابود می سازد".
راهکارهای عملی
اصل اخلاقی مقابله به ضد
مهمترین اصل عمومی ای که علمای اخلاق در زمینه معالجه امراض روحی پیشنهاد می نمایند اصل مقابله به ضد است؛ یعنی به کار بردن ضد هر عمل و صفتی که قصد ترک آن را دارد
اساسی ترین راه مقابله به ضد جایگزین ساختن محبت خدا و لذت بردن از مناجات با او به جای محبت دنیا و لذت های مادی است که این فرایند نیاز به معرفت و عمل دارد. علم به خداوند و ایمان به او و عمل کردن به واجبات و مستحبات به تدریج مزاج انسان را عوض می کند و به جایی می رسد که انسان دیگر از غیر خدا هیچ لذتی نمی برد و بلکه لذت های مادی برایش مشئز کننده می باشد.محبت به امام زمان(عج) را جایگزین محبت آن فرد کنید .وبه خدای مهربان بگویید که از این گناه به خاطر خودش صرف نظر می کنید و مطمئن باشید خداوند می تواند بهتر از آن را قسمت شما کند.
و درمرحله بعدی برای خود برنامه عملی داشته باشیم و با انجام واجبات و ترک گناه، لذت بندگی خدا را بچشیم. اگر کسی لذت قرب به خدا و عبودیت خداوند را بچشد.هرگز از گناه و لذت های مادی راضی نخواهد شد. و حاضر نمی شود لذت مناجات با خدا و رابطه با اهل بیت (علیهم السلام) را با لذت مثلا موسیقی و نگاه به نامحرم و مانند آن عوض کند.
اندیشیدن در خصوص گناه و تبعات آن
امام علی ( علیه السلام ) فرمودند : در شگفتم از مردمی که از غذا پرهیز می کنند چون می ترسند به سلامتی شان آسیب برساند  چگونه از گناهان که آنها را به آتش می افکند پرهیز نمی کنند !
اندیشه کردن در عاقبت گناه  لذت آنرا نیز از بین می برد . انسانی که یقین دارد فلان غذای لذیذ  مسموم است و سلامتی او را به خطر می اندازد، از آن اجتناب می کند و در صدد خوردن و لذت بردن از آن بر نمی آید . اگر گناه می کنیم و چه بسا از آن لذت می بریم بدلیل آن است که نه گناه را می شناسیم و نه از تبعات شوم آن آگاهیم . لذا آیه ی کریمه می فرماید : «به کارهای زشت چه آشکار و چه پنهان نزدیک نشوید «لا تقربوا الفواحش ما ظهر منها و ما بطن »
لذا خردمندان و مؤمنان حقیقی  نه تنها گناه نمی کنند بلکه به آن نزدیک نمی شوند ؛ چرا که به عاقبت شوم آن یقین دارند و در نتیجه از گناه  لذت نمی برند بلکه بالعکس . البته لازم به ذکر است که رسیدن به این رتبه و مقام  با تلاش و زحمت و مجاهده فراهم می گردد.
تلاش در جهت دوستی بیشتر با اهل بیت عصمت و طهارت ( علیهم السلام )
انسان عاشق کسی هست که نسبت به آنچه معشوقه اش دوست دارد علاقمند شده و از آنچه معشوقه اش از آن متنفر است  نه تنها دوری می کند بلکه او نیز منزجر می شود .
اگر صادقانه از آنچه که می دانید حرام است  اجتناب کنید و در این مسیر ثابت قدم باشید و با توکل بر خدا و توسل به اهل بیت ( علیهم السلام ) بویژه امام عصر ( عج الله تعالی فرجه الشریف ) و از آن ذوات مقدسه محبت شدیدشان را طلب کنید خواهید دید که محبت آنها رفته رفته در قلبتان بیشتر خواهد شد. و در اثر شدت این محبت  علاقه ی به آنچه محبوب می پسندد و انزجار از آنچه او دوست نمی دارد در دل شما ایجاد خواهد شد ؛ تا کار به جایی می رسد که دل محب  تنها خانه ی یار می شود و لا غیر .
همنشینی و دوستی با مؤمنین راستین
دوستی با کسانی که اهل طاعت الهی و اجتناب از معاصی هستند  در نحوه ی نگرش و رفتار انسان با گناهان  تأثیر بسیار زیادی دارد ؛ در واقع این مورد نیز در طول مورد چهارم یعنی دوستی با اهل بیت ( علیهم السلام ) است وقتی انسان با اهل طاعت  رفت و آمد داشته باشد و محبت این افراد را به دل راه دهد  کم کم در پی تأثیر پذیری از این افراد  از گناهان اجتناب کرده و قبح معاصی برایش آشکار می شود. و همانطور که قبلا ً اشاره شد با ترک معصیت به طور مستمر و مداوم  محبت آن نیز از دل بیرون خواهد رفت ؛ چرا که : هر آنچه دیده بیند دل کند یاد .
حضور در جلسات وعظ و خطابه ی علماء و مطالعه ی کتابهای اخلاقی بزرگان
بسیاری از گناهانی که مردم انجام می دهند و یا لذتی که از انجام گناه می برند به این دلیل است که از حقیقت گناه و تبعات ناخوشایند آن آگاهی ندارند . با حضور در جلسات درس اخلاق و مطالعه ی کتابهای بزرگان در این خصوص  به مرور زمان بینش انسان نسبت به گناه  بینشی واقع گرایانه خواهد شد و با توجه به این قاعده که حقیقت انسان  همان حقیقت اندیشه ی اوست  چنین کسی وقتی قبح گناه را باور کند دیگر نه اثری از گناه باقی می ماند و نه لذت آن .
این حس شیرینی که بعد از گناه در دل ما ایجاد می شود به خاطر این است فکر می کنیم که یک خطای جزئی از ما سر زده و دیگران قتل می کنند و جنایت می کنند ما که کاری نکرده ایم این از دسیسه های شیطان است در مواقع گناه باید خود را با اولیا مقایسه کرد نه اشرار و باید واقف بود این پاک بودن است که هنر است و والا گناه و خطا کردن که کاری ندارد
ذکر صلوات بر پیامبر و اهل بیت مطهر آن حضرت ( سلام الله علیهم اجمعین ) و روی آوردن به عبادت و دعا
خداوند بر هر کاری قادر و تواناست چرا که« انه علی کل شیء قدیر» . وقتی حضرت حق  تلاش بنده را در جهت قرب به او مشاهده کند و ببیند بنده اش در حد توان  از گناهان اعضاء و جوارح اجتناب می کند ؛ او را در خالی کردن دل از لذت گناه  که زحمت بیشتری دارد یاری خواهد کرد .
با وضو بودن
وضو اثرات عجیبی بر رو روح و روان انسان دارد و تمایل به گناه و اذت آن را تا حد زیادی از دل انسان بیرون می کند .
کوچک نشمردن گناه
این حس شیرینی که بعد از گناه در دل ما ایجاد می شود به خاطر این است فکر می کنیم که یک خطای جزئی از ما سر زده و دیگران قتل می کنند و جنایت می کنند ما که کاری نکرده ایم این از دسیسه های شیطان است در مواقع گناه باید خود را با اولیا مقایسه کرد نه اشرار و باید واقف بود این پاک بودن است که هنر است و والا گناه و خطا کردن که کاری ندارد.
گذرا بودن لذت گناه
هرگاه دچار وسوسه ی شیطان و نفس شدیم باید این موضوع را که بسیار مؤثر است در ترک گناه برای خود در نظر بگیریم که لذّت گناه از بین می رود اما نکبت آن در وجود انسان باقی می ماند.از حضرت على علیه السّلام نقل شده است: قطع شدن لذّتها و بر جاى ماندن گناهان را به یاد داشته باشید. از حضرت على علیه السّلام نقل شده است: چقدر فاصله است میان دو کار: کارى که لذّتش مى‏گذرد و زیانش باقى مى‏ماند، و کارى که رنجش مى‏گذرد و پاداشش مى‏ماند.

11:12:54            2011-12-18

هر عروس و دامادی برای مجلس عروسی خود از ماهها قبل خوابها دیده اند و دوست دارند که به بهترین شکل ممکن که در توان دارند برای این شب به یاد ماندنی سنگ تمام بگذارند. خیلی از خانم های دور و نزدیک فامیل این عقیده را دارند که یک شب که هزار شب نمی شه! و به خود این اجازه را می دهند تا حجاب و عفت خود را کنار گذاشته و به این طریق آن شب را به شادی سپری کنند.
اما شاید با خودتان بگویید مگر می شود در عروسی شاد نبود و رقص و پایکوبی نکرد؟ یعنی نمی توانیم یک مجلس عروسی شاد و باشکوه داشته باشیم اما نه خودمان گناه کنیم و نه زمینه گناه کردن دیگران را در آن باز بگذاریم؟
مراسم عروسی مراسم بزرگداشت و تبلیغ سنت حسنه ی ازدواج است .از این رو مراسمی است که باید برای ترویج امر مقدس ازدواج آن را جدی گرفت و برای احیای درست آن به خاطر خدا قیام نمود.لذا اگر مراسم عروسی تاثیری در جهت تکریم امر مقدس ازدواج نداشته باشد خالی از هدف مقدس الهی خواهد بود .همین معیار مشخص می سازد که چه عروسی هایی خلاف اراده ی الهی هستند .وقتی مراسم عروسی با صرف هزینه های سنگین در جامعه مرسوم می شود ،ازدواج را سخت کرده و به تاخیر می اندازد.پس چنین عروسی هایی همه از روح و هدف الهی خارج اند.اصرار رسولخدا در برگزاری ساده ی مراسم عروسی حضرت فاطمه، به جهت ترویج ازدواج آسان بوده است .
اما چیز هایی مثل غنا اگر چه ظاهرا موجب زینت مجلس هستند،در واقع روحی بسیار زشت و آلوده کننده دارند.چنانچه اگر می توانستیم روح پلید و انرژیهای متعفن صادر شده از آن را ببینیم هرگز مجلس روحانی عروسی را به آن آلوده نمی کردیم.
یکی از علل آلودگی مراسم عروسی مربوط به حسابهای دو دوتا چهارتایی ما می شود. فکر می کنیم آیا واقعا خداوند مهربان با آنهمه لطفی که نسبت به بندگانش دارد حتی یک شب گناه را نیز به عروس و داماد جوانی که از روی شوق و شعف در جشن ازدواج مرتکب خطاهایی شده اند را نمی بخشد؟
چیز هایی مثل غنا اگر چه ظاهرا موجب زینت مجلس هستند،در واقع روحی بسیار زشت و آلوده کننده دارند.چنانچه اگر می توانستیم روح پلید و انرژیهای متعفن صادر شده از آن را ببینیم هرگز مجلس روحانی عروسی را به آن آلوده نمی کردیم
 حتی اگر آن عروس و داماد از مؤمنین باشند. کسانی باشند که همان شب ازدواج هم نمازشان را اول وقت خوانده اند.اما فقط چون مراسم عروسی امروزی بلاخره اگر بخواهد با شور و شکوه برگزار گردد،بدون گناه نمی شود،اجبارا به گناهان آن رضایت داده اند و البته بعدا عذرخواهی خواهند کرد!
بگذارید در بررسی این سوال کاری به پاسخ شرعی آن و مسئله کوچک شمردن گناه و امثالهم نداشته باشیم.بلکه مسئله را تنها از بعد اعتقادی و اخلاقی بررسی کنیم.
پیشنهاد ما این است که به این قضیه از زاویه ی دیگری نگاه کنیم.و این طوری بگوییم:
عروس و دامادی که یک عمر در مجالس دینی ،ظاهر خادم و عاشق و عارف داشته اند،کسانی که مدعی عشق به حضرت علی و فاطمه (علیهما السلام)بوده و هستند،و... اکنون جای آن نیست که در یک شبی که می تواند مهمترین و خاطره انگیز ترین شب زندگیشان باشد ،ادعاهای خود را ثابت کنند و درجه ی خلوصشان را نشان دهند.نمی شود فقط در یک شب، که هزار شب نمیشه ،اما شب بسیار مهمیه ،گناه نکنند؟
اگر اهل امر به معروف و نهی از منکرند چه زمانی بهتر از شب عروسی . خیلی از عروس و دامادها هستند که دوست دارند در مراسم عروسی شان هیچ گناهی نشود اما مطیع رسم و رسومات رایجند .شهامت ابتکار عمل ندارند .شما که شهامت دارید از قبل برنامه ریزی کنید تا چطور مراسمی برگزار کنید که در عین با شکوه و زیبا و جذاب بودن ،هیچ جایی برای حضور شیطان نداشته باشد.بسم الله ،شما عروسی اسلامی را تبلیغ کنید هر چند متفاوت باشد .
وقتی از دست زدن نهی نشده ایم ،چه دلیلی دارد خودمان آن را حرام کنیم .آنچه در شأن یک مومن نیست را خدا تشخیص داده و در غالب محرمات و مکروهات بیان کرده است .شأنی والاتر از یک مومن برای خودتان نسازید و به بهانه ی عدم رعایت شأنیت ،سختگیری های اضافی نکنید.

اما در این راستا به دو نکته توجه داشته باشید :
1- اگر بخواهید به خاطر پرهیز از گناه ،مراسمی خشک و کسالت آور برگزار کنید ،نه تنها عروسی اسلامی را تبلیغ نکرده اید بلکه به همه ی آنهایی که می خواهند بعدا عروسی بگیرند هم ثابت می کنید که عروسی بدون گناه یعنی این .
سعی کنید برنامه های شادی داشته باشید و از حضور مجریانی که با رعایت ضوابط اسلامی شعر خوانی و لطیفه گویی می کنند استفاده کنید و اجازه بدهید میهمانانتان دست بزنند.وقتی از دست زدن نهی نشده ایم ،چه دلیلی دارد خودمان آن را حرام کنیم .آنچه در شأن یک مومن نیست را خدا تشخیص داده و در غالب محرمات و مکروهات بیان کرده است .شأنی والاتر از یک مومن برای خودتان نسازید و به بهانه ی عدم رعایت شأنیت ،سختگیری های اضافی نکنید.
2-برای اجرای مراسمی بدون گناه لازم است  برنامه ریزی درست و دقیقی از قبل انجام شود.اگر اولویت شما بر جلب رضایت خداوند باشد ،خدای متعال نیز توفیق این برنامه ریزیها و قدرت تشخیص درست مسائل را در اختیار شما خواهد گذاشت .مثلا جایی را برای مراسم عروسی در نظر بگیرید،که فاصله و حجاب مناسبی بین زنانه و مردانه داشته باشد .در ورودی بسیاری از تالار ها دیدار و اختلاط نامحرمان الزامی می شود که با وجود تیپهای مناسب مراسم عروسی ،پرهیز از گناه مشکل می شود.پس در انتخاب مکان ،دقت کافی روی این مسائل داشته باشید و میهمانانتان را در معرض گناه قرار ندهید .
شما خوانندگان محترم هم چنانچه نظری در خصوص برگزاری یک مراسم عروسی بدون گناه دارید در قسمت نظرات بنویسید.

11:09:43       2011-12-18