ویزگی های مرفولوژیکی:
انگور خرس گیاهی درختچه ای،همیشه سبز است و برگ های براق،کوچک،ضخیم دارد که بصورت متناوب بر
روی ساقه قرار گرفته اند. اوا ارسی بومی گواتمالا است اما انرا میتوان در جنگل های مرتفع در بسیاری از
مناطق ، از جمله امریکای شمالی،اروپا،روسیه تا هیمالایا یافت. گل های این گیاه در بهار میروید و به رنگ
های سفید یا صورتی نمایان میشود.میوه اوا ارسی، در تابستان به بار می نشیند و به حالت خوشه ای به
رنگ قرمز روشن یا صورتی شبیه میوه توت در میاید که خوراک ان،ترش مزه است.این گیاه بیشتر در نواحی پر
از سرخس رویش دارد.
زیستگاه طبیعی :
این گیاه در شرایط آب و هوای سرد مثل مناطق اروپای شمالی، قسمت‌های شمالی آمریكای شمالی و نیز
شمال كشور خودمان ایران یافت میشود. در جنگل‌های كاج، زمین‌های صخره‌ای و شنی-خاكی به خوبی
میروید. انگور خرس همچنین به شكل یك گیاه تزیینی نیز كشت میشود .
*این گیاه در جنگل های اسالم گیلان با نام محلی سیاه گیله نیز می روید.
*انگور خرس در اصطلاح محلی و در عطاری ها با نام قره قات، یافت می شود.
استفاده دارویی:
فقط برگ گیاه انگور خرس در دارو سازی و اشکال دارویی استفاده می شود.
اشکال موجود :
انگور خرس بصورت تجاری به شکل برگ خرد شده که بصورت پودر در امده است در دسترس عموم است.
نحوه مصرف :
از آنجا که انگور خرس می تواند سمی باشد ، گفتگو با پزشک قبل از استعمال ان توصیه میشود.
مقدار مصرف:
• شاخ و برگ گیاه خشک شده انگور خرس را پودرو بصورت یک کپسول( 2 -- 4 گرم )در روز( استاندارد شده
برای 400 - 800 میلی گرم )arbutin استفاده کنید.
• چای انگور خرس: 3 گرم برگ خشک شده انگور خرس را خیس کنید و در150سی سی آب به مدت یک
ساعت،جوشانده و سه تا چهار بار در روز میل کنید.
انگور خرس را نباید برای بیش از 5 روز استفاده کرد.
هشدارها :
یکی از مواد شیمیایی موجود در انگور خرس ، هیدروکینون است که می تواند برای کبد بسیار سمی باشد
لذا استعمال این گیاه،تنها باید برای دوره های کوتاه مدت در نظر گرفته شود (نباید بیش از 5 روز مصرف کرد)و
تحت نظارت دکتر.ضمنا نباید بیش از 5 بار در 1 سال مصرف دارو تکرار شود.
عوارض جانبی گزارش شده از استعمال این گیاه،معمولا خفیف بوده و شامل تهوع و استفراغ ، تحریک پذیری
و بی خوابی است.
زنان باردار،شیرده و یا مبتلا به فشار خون بالا ، نباید از انگور خرس استفاده کنند،همچنین در بیماران مبتلا به
مشکلات گوارشی ، بیماری کرون و همچنین مبتلایان به بیماری های کلیه یا بیماری کبدی اصلا توصیه
نمیشود.
برگ های این گیاه را با دقت و صرفه جویی ( از چند شاخه برای این که گیاه از بین نرود ) در بهار جمع آوری
می کنند. برگ ها باید در آفتاب یا در خشک کن با حداکثر 55 درجه سانتیگراد حرارت به سرعت خشک
شوند. آنها محتوی گلوکوزید تا 12 درصد آربوتین(Arbutine) و متیل آربوتین، تانن 10 درصد، اسیدهای آلی و
مواد دیگر هستند. از آن ها به نحو موثری علیه بیماری های ورم مجاری ادرار ( به عنوان ضد عفونی کننده )،
سنگ های ادراری و ناراحتی های کلیوی در صورتی که ادرار شخص دارای PH بازی باشد، استفاده می کنند.
در صورت استفاده طولانی این گیاه می تواند در عین حال قابض نیز باشد.
دوران گلدهی : فروردین، اردیبهشت
زمان برداشت : فروردین تا اواخر خرداد
خواص درمانی:
۱. طبع آن سرد و خشك است.
۲. میوه آن برای قطع خونروی از سینه مفید می‌باشد.
۳. دمكرده برگ و میوه آن برای قند خون مفید می‌باشد.
۴. برگ این گیاه ادرارآور می‌باشد.
۵. برای رفع ناراحتی‌های مثانه و ضدعفونی‌كردن مجاری ادرار از دمكرده برگ یا میوه این گیاه میتوان استفاده
كرد.
۶. جهت التیام زخم‌ها از جوشانده این گیاه به صورت شستشو استفاده كنند.
۷. جهت درمان بی‌اختیاری ادرار از دمكرده انگورخرس میتوان استفاده كرد.
* نكته: این گیاه را در ردیف قره‌قاط قرار داده‌اند و خواص آن تقریباً مانند قره‌قاط می‌باشد.
خواص این گیاه را در مطلبی از سایت «Ask.com» :
▪ بومیان اروپایی از این گیاه برای درمان بیماری های مثانه استفاده می کردند.
▪ چای انگور خرس قرن هاست که در شمال اروپا استفاده دارویی دارد.
▪ برگ های این گیاه حاوی ترکیب شیمیایی قوی ضدباکتریایی به نام هیدروکوینونز (hydroquinones) است.
▪ چای تهیه شده از برگ های خشک آن در سراسر جهان برای درمان ناراحتی های مثانه به کار برده می
شود. این نوع درمان در افراد گیاه خوار نتیجه بهتری نشان می دهد.
▪ مصرف این گیاه باعث دفع سنگ های مجاری ادراری می شود.
▪ جوشانده انگور خرس برای درمان زخم دهان، لثه، سوختگی و خراش های جزئی موثر است.
▪ در بعضی از کشورها از این گیاه برای درمان کمردرد، روماتیسم و آرتروز استفاده می شود.
▪ استفاده منظم از این گیاه که خاصیت سفیدکننده دارد، لکه های پاک نشدنی صورت را به مرور زمان از بین
می برد.
▪ انگور خرس که آنتی اکسیدان عالی به حساب می آید، با مقابله با رادیکال آزاد مانع آسیب های پوستی
می شود.
▪ مصرف این گیاه به زنان باردار، کودکان و بیماران کلیوی توصیه نمی شود.
مزایای انگور خرس:
برگهای این درخت کوچک به عنوان طب عامیانه گیاهی برای قرن ها به عنوان مدر و قابض ملایم استفاده می
شود، و در درمان عفونت های دستگاه ادراری مانند التهاب مثانه، اورتریت و نفریت، pyelitis و در پیلونفریت.
انگور خرس می تواند کمک به به کاهش تجمع اسید اوریک و تسکین درد ناشی از سنگ مثانه است. انگور
خرس نیز برای اسهال مزمن مفید است. به عنوان یک مکمل غذایی و شل کننده عضلانی، تقویت، و تدابیر
تحریک شدن بافت ها و ملتهب است.
این گیاه کمک به جلوگیری از عفونت پس از زایمان می کند. این گیاه به علت خنثی کردن اسیدیته ادرار، ادرار
را افزایش میدهد و باعث کاهش وزن میشود. همچنین برای شبادراری مفید است.
انگور خرس همچنین شامل allantoin است که به خوبی برای خواص تسکین دهنده و بافت ترمیم آن شناخته
شده است. در خارج، آن را به عنوان شستشو قابض برای بریدگی ها و خراش ها استفاده می کنند و برای
استعمال خارجی برای رگ به رگ شدن پشت اعمال می شود.
فشار خون بالا:
دیورتیک ها اغلب برای درمان فشار خون بالا تجویز می شوند. با این حال بهتر است آن را با سبزیجات تازه و
موز مصرف کنید. دیورتیک نیز برای نارسایی احتقانی قلب تجویز می شوند. با این حال، مشاوره با پزشک قبل
از استفاده از انگور خرس به این دلایل بهتر است.
زخم ها / عفونت:
Allantoin موجود در انگور خرس عنصر فعال در بیش از بسیاری از کرم های ضد زخم های سرد، تب خال، و
عفونت های واژن است.
اسهال:
تانن قابض در این گیاه یافت می شوند و به درمان اسهال کمک میکنند.
عوارض جانبی:
کودکان و زنان باردار و شیرده نباید از انگور خرس استفاده کنند . میزان استفاده در دوز بالا باعث تحریک جدار
رحم می شود.
انگور خرس تنها باید برای دوره های کوتاه مدت (بیش از یک هفته) استفاده شود، و تکرار بیش از پنج بار در
یک سال.
