پاتریک مک گاورن، رییس و موسس گروه بین‌المللی داده‌ها (IDG)،‌ یک میلیاردر دیگر از‌ایالات متحده آمریکا است. مجله فوربز در سال 2010 مک‌گاورن را با ثروت 1/3 میلیارد دلار در رده سیصد و هفتم فهرست ثروتمندان جهان قرار داد. شرکت پاتریک مک گاورن یکی از شرکت‌های رسانه‌ای پیشتاز در زمینه انتشار تکنولوژی، حوادث تکنولوژیک و تحقیقات است.
پاتریک جوزف مک گاورن در یازده آگوست سال 1937 به دنیا آمد. پدر او یک کارگر ساختمانی بود. پاتریک مک گاورن برای تحصیل در رشته بیوفیزیک به دانشگاه MIT رفت و همزمان با تحصیل در اولین مجله کامپیوتری ‌ایالات متحده به‌‌نام کامپیوترها و اتوماسیون مشغول به کار شد. او در‌ این نشریه موفق شد عنوان دستیار ویراستار را از آن خود کند و در زمان فارغ‌التحصیلی از دانشگاه در سال 1959 نیز به مقام دستیار ناشر ارتقا پیدا کرده بود. پاتریک مک گاورن در سال 1964 و زمانی که صنعت کامپیوتر هنوز دوران نوزادی خود را می‌گذراند، گروه داده‌های بین‌المللی را به همراه دوستش، فرد کرچ، تاسیس کرد.‌این شرکت یک پایگاه داده برای صنعت کامپیوتر ‌ایجاد می‌کرد و همچنین نشریه‌ای با نام اخبار بازار و صنعت EDP را منتشر می‌کرد. پاتریک مک گاورن سه سال بعد انتشار نشریه جهان کامپیوتر را آغاز کرد.‌ این نشریه یک هفته‌نامه کامپیوتری است که خریداران کامپیوتر را همگام با اخبار محصولات و صنعت کامپیوتر نگه می‌دارد.
شرکت IDG در حال حاضر بیش از 300 مجله منتشر کرده و بیش از 750 نمایشگاه تجاری و 450 وب سایت را اداره می‌کند. ‌این شرکت آمارهای قابل اعتماد و به موقعی در مورد بازارهای تکنولوژی اطلاعات را برای صنعت کامپیوتر فراهم می‌کند. شرکت IDG از زمان تاسیس آن متعهد شده که به افراد در دریافت تکنولوژی و استفاده موفق از آن کمک کند و به ‌این شکل تبدیل به قابل اعتمادترین منبع برای دریافت مشاوره اخبار و روندهای تکنولوژی در سرتاسر جهان شده است.
برند‌های ‌این شرکت در 90 کشور جهان موجود هستند. درآمد شرکت IDG در سال 2010 در حدود 16/3 میلیارد دلار بود و بیش از 13150 نفر در سرتاسر جهان برای ‌این شرکت مشغول به کار بودند. ماهانه بیش از 270 میلیون نفر در جهان مخاطب نشریات شرکت IDG هستند. خدمات اصلی شرکت IDG شامل 6 حوزه کلیدی رسانه‌های آنلاین، حوادث و کنفرانس‌ها،‌ انتشارات چاپی، خدمات نسل پیشتاز، تحقیقات بازار و راه حل‌های جامع بازاریابی جهانی می‌شود. شعار IDG ‌این است: IDG بیش از هر شرکت رسانه دیگر در مورد تکنولوژی به مردم اطلاعات می‌دهد.
پاتریک مک گاورن چهار فرزند دارد. وی که از همسر اول خود جدا شده در حال حاضر با همسر دوم خود ساکن هولیس در نیو‌همپشایر و آترتون در کالیفرنیا است. آنها به دانشگاه MIT برای تاسیس موسسه تحقیقات مغز مک گاورن مبلغ 350 میلیون دلار کمک کرده‌اند. مک گاورن یکی از اعضای هیات امنای‌ این دانشگاه است. او همچنین عضو هیات امنای انجمن علوم در آمریکا است.
الهام جوادی

گراهندی ملیکارجونا رائو موسس گروه جی ام آر یک شرکت پیشتاز در زمینه توسعه زیرساخت‌ها در هند است. این میلیاردر هندی در سال 2010 از سوی مجله فوربز با ثروت 2/3 میلیارد دلار در رده دویست و نود و هفتم ثروتمندان جهان قرار گرفت.
گراهندی ملیکارجونا رائو در 14 دسامبر سال 1950 در رجام در ناحیه سریکاکولام آندهرا پرادش در هندوستان به دنیا آمد. رائو از دانشگاه آندهارا مدرک کارشناسی دریافت کرده است. او در آغاز کار تجارت کنف هندی یا جوت را انتخاب کرد.
گراهندی ملیکارجونا رائو در سال 1978 گروه جی آر ام را تاسیس کرد، او این گروه را گسترش داد و آن را به یک شرکت بزرگ در زمینه انرژی و توسعه زیرساخت‌ها تبدیل کرد.
کسب و کار اصلی گروه جی آر ام شامل فرودگاه‌ها،‌ انرژی و اتوبان‌ها می‌شود. این شرکت همچنین در بخش‌های کشاورزی و فضایی هم حضور چشمگیری دارد.
گروه جی آر ام در حوزه خدمات اجتماعی شامل تحصیلات،‌ بهداشت و سلامت، توانمندسازی افراد جامعه و برنامه‌های توسعه اجتماعی نیز فعالیت می‌کند. این شركت فعالیت‌های اجتماعی خود را از طریق بنیاد مسوولیت اجتماعی گروه انجام می‌دهد.
گروه جی آر ام در ساخت فرودگاه بین‌المللی حیدرآباد و فرودگاه بین‌المللی سابیحا گوکچن در ترکیه مشارکت داشته است. رائو در حال حاضر رییس فرودگاه بین‌المللی حیدرآباد است. گروه جی آر ام همچنین در بازسازی فرودگاه دهلی نو مشارکت داشته است.
رائو ریاست این فرودگاه را نیز برعهده دارد. شركت رائو در سال 2007 موفق شد در مزایده خصوصی‌سازی سومین فرودگاه پر تردد در هندوستان، فرودگاه بین‌المللی ایندیراگاندی، پیروز شود. گروه جی آر ام در حال حاضر پروژه‌های زیادی در زمینه بزرگراه، نیروگاه‌ها و فرودگاه‌ها را در جنوب هندوستان در دست دارد.
گراهندی مالیکارجونا در حال حاضر رییس و مدیر شرکت جی آر ام است. وی همچنین رییس شرکت تولید نیروی ورماگیری است.
دفتر مرکزی گروه جی آر ام در بانگالور در هندوستان قرار دارد و بیش از 6 هزار نفر برای این شرکت مشغول به کار هستند.
گراهندی ملیکارجونا رائو ازدواج کرده و سه فرزند دارد. وی ساکن بانگالور در هندوستان است. رائو در سال 2009 با پرداخت مبلغ 500 میلیون یورو تیم لیورپول در لیگ برتر انگلستان را خرید.
او همچنین مالک تیم دهلی دیردویلز در لیگ برتر هندوستان، تونتی کریکت، است.
الهام جوادی

ژو چنگ ژیان میلیاردری اهل چین است که با فروش پوشاک و کالاهای لوکس و مد روز به جمعیت عظیم چین به ثروت میلیاردی خود رسیده است.
وی با ثروت 1/3 میلیارد دلار در سال 2010 در جایگاه سیصد و هفتم فهرست ثروتمندان مجله فوربز قرار گرفت. ژو چنگ ژیان مالک و رییس فروشگاه‌های زنجیره‌ای «میترز بون‌وی» (Metersbonwe) است که بازار هدف آن جوان‌های 18 تا 25 سال هستند.
ژو چنگ ژیان در سال 1966 در لیشویی در استان ژجیانگ در چین به دنیا آمد. وی در دانشگاه ژجیانگ تحصیل کرد و از این دانشگاه با دریافت مدرک EMBA فارغ‌التحصیل شد.
ژوچنگ ژیان در جوانی یک خیاط بود. وی کسب و کار خود را در سال 1986 و زمانی که تنها 20 سال داشت، شروع کرد. او در آن زمان لباس‌ها و کالاهای دست دوز خود را به فروش می‌رساند. ژو در دهه 1990 به ونژو رفت. ژو چنگ ژیان هر روز سخت کار می‌کرد و لباس‌هایی را که شب‌ها می‌دوخت روزها به فروش می‌رساند. وی در سال 1992 هزاران کت زمستانی برای کارگاه‌ها و فروشگاه‌های دیگر دوخت و به این شکل توانست درآمدی کافی برای ایجاد برند خود پس‌انداز کند. ژو چنگ ژیان در سال 1995 و تنها با دریافت وامی ‌به مبلغ 200 هزار یوان (در حدود 24690 دلار) گروه میترز بون وی را تاسیس کرد. او با استفاده از فرانشیزها و تیمی‌قوی و حرفه‌ای از طراحان محلی و فرانسوی موفق شد شرکت خود را سالانه 30 درصد رشد دهد. به این شکل برند او به سرعت جوانان را جذب خود کرده و با تمرکز بر کیفیت کالاها و قیمت‌های معقول مشتریان زیادی به دست آورد. ژوچنگ ژیان با دعوت کردن از ستاره‌های پاپ و افراد مشهور مورد علاقه جوانان و همچنین معرفی سالانه 3000 طرح، جوانان را جذب فروشگاه‌های خود می‌کند.
گروه میترز بون وی در حال حاضر با حدود 3000 شعبه یک فروشگاه زنجیره‌ای بزرگ در زمینه برندهای معروف و لوکس در چین است. ژوچنگ ژیان در حال حاضر رییس و مدیرکل گروه میترز بون وی است. فروش این شرکت در سال 2006 در حدود 4 میلیارد یوآن چین بود که گروه میترز بون وی را تبدیل به بزرگ‌ترین فروشگاه زنجیره‌ای لباس‌های جوانان در چین کرد. شعار این شرکت «متفاوت باشید» است.
گروه میترز بون وی در سال 2005 در دفتر مرکزی جدیدش در شانگهای یک موزه لباس را برای بازدید عموم بازگشایی کرده است که در آن لباس‌ها و متعلقات بومی‌و باستانی چین، که خیلی از آنها حتی در موزه‌های ملی چین هم یافت نمی‌شوند، به نمایش گذاشته می‌شوند. این موزه شامل بیش از 8000 دست نمونه لباس از دوران مینگ دیناستی تا دهه 1930 می‌شود.
ژوچنگ ژیان به خاطر کمک‌های زیادش به سیستم تحصیل محلی در چین یکی از خیرترین افراد در این کشور به شمار می‌رود. ژو چنگ ژیان ازدواج کرده و یک فرزند دارد. وی در حال حاضر ساکن شانگهای در چین است. دختر ژوچنگ ژیان نیز یکی از سهامداران اصلی گروه میترز بون وی است.
ژو چنگ ژیان به همراه دخترش مالک 90 درصد گروه میترز بون وی هستند. 
الهام جوادی

هربرت کوهلر پسر، نماینده و رییس شرکت کوهلر است که با ثروت 3 میلیارد دلار در سال 2010 از سوی مجله فوربز در رده سیصد و شانزدهم ثروتمندان جهان قرار گرفت. شرکت کوهلر یک شرکت تولیدکننده پیشتاز محصولات مربوط به آشپزخانه و حمام و عموما شیرآلات و لوله در شهر کوهلر در ایالت ویسکانسیسن در آمریکا است. ثروت هربرت کوهلر پسر طی دو سال در حدود یک میلیارد دلار کاهش یافته است.
هربرت کوهلر پسر در 20 فوریه سال 1939 در شهر کوهلر در آمریکا متولد شد. او فرزند هربرت ولراث کوهلر پدر بود که شرکت کوهلر را از سال 1937 تا 1968 اداره می‌کرد. هربرت کوهلر پسر در مدرسه چوت در والینگفورد کانکتیکات تحصیل کرد. او در حال حاضر یکی از اعضای هیات مدیره این مدرسه است. هربرت کوهلر به دانشگاه ییل رفته و در سال 1965 از این دانشگاه با مدرک مدیریت صنعتی فارغ التحصیل شد. او قبل از تحصیل در دانشگاه تابستان‌ها در شرکت خانوادگی به عنوان کارگر یا تکنسین در اغلب بخش‌های تولیدی این شرکت کار می‌کرد. کوهلر در سال 1967 به عنوان مدیر، در سال 1968 به عنوان نایب رییس عملیات و در سال 1974 به عنوان نماینده و رییس شرکت انتخاب شد.
پدر بزرگ هربرت کوهلر پسر، جان میشل کوهلر یک اتریشی مهاجر بود که با خرید کارخانه متحد آهن و فولاد شبویگان در سال 1873 شرکت کوهلر را راه‌اندازی کرد. محصولات اولیه این شرکت شامل ریخته‌گری آهن، قطعات فولادی برای کشاورزی، ریخته‌گری برای کارخانه‌های مبلمان و قطعات تزئینی آهنی برای صلیب‌های قبرها و نیمکت‌ها می‌شد. جان میشل در سال 1883 یک نوآوری به کاربرد و با استفاده از مینا به عنوان ماده اولیه و آبشخور اسب‌ها برای قالب، اولین وان حمام تولیدی شرکت را تولید کرد.
هربرت کوهلر پسر در حال حاضر سومین نسل از خانواده است که در منصب اداره این امپراتوری شیرآلات،‌ کابینت، لوله‌سازی و توالت سازی قرار دارد. شرکت کوهلر محصولات خود را تحت نام لوله‌سازی کوهلر، لوله‌سازی استرلینگ، لالیستا، کاشی و سنگ آن ساکس، کابینت‌های آینه‌ای روبن، کابینت‌های آشپزخانه کاناک در آمریکا و محصولات لوله جاکوب دلافون و نئومدیام و سانیجورا در حوزه کابینت حمام در اروپا عرضه می‌کند. البته شرکت کوهلر در تولید سیستم‌های نیرو (مثل موتورهای تا 25HP، ژنراتورهای تا 2000 کیلو وات و سیستم‌های الکتریکی) تحت نام کوهلر نیز یکی از پیشتازان این بازار به شمار می‌رود.
فروش شرکت کوهلر در سال 2010 در حدود 5/5 میلیارد دلار برآورد شده بود.
هربرت کوهلر پسر یکی از طرفداران پر و پا قرص گلف است. شرکت او مالک و اداره کننده دو زمین گلف معروف است که در جنوب شهر کوهلر در کنار رودخانه شبویگان قرار گرفته‌اند. کوهلر املاک و مستغلات دیگری را هم اداره می‌کند که شامل چشمه‌های آب معدنی و هتل بازسازی شده اولد کورس در سنت اندروز، اسکاتلند می‌شود.
هربرت کوهلر در سال 2006 موفق به دریافت «جایزه اسطوره رهبری» از موسسه رهبری اجرایی از مدرسه کسب وکار دانشگاه ییل شد. کوهلر همچنین یکی از اعضای هیات امنای دانشگاه لاورنس است.
هربرت کوهلر پسر ازدواج کرده و سه فرزند دارد. وی در حال حاضر ساکن کوهلر در ایالت ویسکانسین آمریکا است.
الهام جوادی

ویلیام کوک یکی از چهار پسر فرد کوک، مبدع روش پالایش بنزین از نفت سنگین، است. مجله فوربز ویلیام کوک را با ثروت 3 میلیارد دلار در رده سیصد و شانزدهم ثروتمندان جهان در سال 2010 قرار داد. او شرکت صنایع کوک، یک امپراتوری پالایش نفت که یکی از بزرگ‌ترین شرکت‌های خصوصی در آمریکا است را از پدرش به ارث برده است.
ویلیام (بیل) اینگراهام کوک در 3 مه ‌سال 1940 در آمریکا متولد شد. او فرزند فرد سی. کوک، موسس شرکت صنایع کوک است. ویلیام کوک به دانشگاه MIT رفت و تحصیلات خود را در این دانشگاه تا پایان مقطع دکترا در رشته مهندسی شیمی‌ادامه داد. ویلیام کوک تحصیلات خود در این دانشگاه را در سال 1962 آغاز کرد و در سال 1971 از این دانشگاه فارغ‌التحصیل شد. او همچنین به آکادمی‌نظامی‌کالور در ایندیانا رفت و مدتی را در آنجا به خدمت گذراند. گفته می‌شود ویلیام کوک همزمان با تحصیل در MIT همزمان در مدرسه کسب‌وکار‌ هاروارد در رشته مدیریت تحصیل کرده است.
پدر ویلیام، فرد کوک (متولد سال 1900- فوت در سال 1967)، نیز یک مهندس شیمی‌و کارآفرین آمریکایی بود. خانواده او مهاجرانی آلمانی بودند که در سال 1888 به آمریکا مهاجرت کردند. فرد در موسسه رایس در هیوستون و سپس درMIT تحصیل کرد. فرد کوک در چند شرکت مهندسی کار کرد و در نهایت یک شرکت کوچک را به همراه هم دانشگاهی‌هایش تاسیس کرد. او در سال 1927 یک روش کارآ برای تبدیل نفت خام به بنزین را ابداع کرد. این کار باعث شد شرکت کوک بتواند با شرکت‌ها بزرگ رقابت کند و به همین دلیل شرکت‌های بزرگ در آمریکا شرکت او را مورد پیگرد قرار دادند و کوک مجبور شد روی بازارهای خارجی مثل شوروی تمرکز کند. این شرکت به بازارهای اروپا و خاورمیانه نیز وارد شد. کوک با این موفقیت توانست ثروت خوب و شرکای جدیدی را به دست آورده، کسب و کارش را به کشور خود بازگرداند و در سال 1940 شرکت نفت و پالایش وود ریور را تاسیس کند که بعدها به صنایع کوک تغییر نام داد.
ویلیام کوک ابتدا برای شرکت خانوادگی مشغول به کار شد، ولی در نهایت بعد از یک دعوای حقوقی بلند‌مدت سهام خود را به برادرانش چارلز و دیوید فروخت. این دعوای حقوقی بین برادرها در حدود دو دهه به طول انجامید. بیل و برادر دیگرش فردریک به همراه دو شریک دیگر در یک سو و چارلز و دیوید در سوی دیگر این دعوا بر سر مالکیت شرکت بودند. این دعوا در نهایت در سال 2001 به پایان رسید.
ویلیام کوک بعد از ترک شرکت صنایع کوک گروه آکسبو، یک مجموعه شرکت در زمینه توسعه انرژی در غرب پالم بیچ در فلوریدا را تاسیس کرد و خود رییس این گروه شد. محصولات این شرکت شامل مواد پتروشیمی، ذغال، فولاد، نفت خام و تولید الکتریسیته از منابع انرژی مختلف مثل باد، ذغال و منابع نفتی می‌شود و فروش آن در حال حاضر در حدود 5/4 میلیارد دلار است. تعداد زیرمجموعه‌های گروه آکسبو به بیش از 30 شرکت می‌رسد.
ویلیام کوک ازدواج کرده و شش فرزند دارد. وی در حال حاضر ساکن پالم بیچ در فلوریدا است. ویلیام کوک به جمع‌آوری آثار هنری و همچنین به قایقرانی و کشتیرانی علاقه دارد. قایق او در مسابقات سال 1992 برنده کاپ آمریکا شد.
الهام جوادی

ویلیام کوک یکی از چهار پسر فرد کوک، مبدع روش پالایش بنزین از نفت سنگین، است. مجله فوربز ویلیام کوک را با ثروت 3 میلیارد دلار در رده سیصد و شانزدهم ثروتمندان جهان در سال 2010 قرار داد. او شرکت صنایع کوک، یک امپراتوری پالایش نفت که یکی از بزرگ‌ترین شرکت‌های خصوصی در آمریکا است را از پدرش به ارث برده است.
ویلیام (بیل) اینگراهام کوک در 3 مه ‌سال 1940 در آمریکا متولد شد. او فرزند فرد سی. کوک، موسس شرکت صنایع کوک است. ویلیام کوک به دانشگاه MIT رفت و تحصیلات خود را در این دانشگاه تا پایان مقطع دکترا در رشته مهندسی شیمی‌ادامه داد. ویلیام کوک تحصیلات خود در این دانشگاه را در سال 1962 آغاز کرد و در سال 1971 از این دانشگاه فارغ‌التحصیل شد. او همچنین به آکادمی‌نظامی‌کالور در ایندیانا رفت و مدتی را در آنجا به خدمت گذراند. گفته می‌شود ویلیام کوک همزمان با تحصیل در MIT همزمان در مدرسه کسب‌وکار‌ هاروارد در رشته مدیریت تحصیل کرده است.
پدر ویلیام، فرد کوک (متولد سال 1900- فوت در سال 1967)، نیز یک مهندس شیمی‌و کارآفرین آمریکایی بود. خانواده او مهاجرانی آلمانی بودند که در سال 1888 به آمریکا مهاجرت کردند. فرد در موسسه رایس در هیوستون و سپس درMIT تحصیل کرد. فرد کوک در چند شرکت مهندسی کار کرد و در نهایت یک شرکت کوچک را به همراه هم دانشگاهی‌هایش تاسیس کرد. او در سال 1927 یک روش کارآ برای تبدیل نفت خام به بنزین را ابداع کرد. این کار باعث شد شرکت کوک بتواند با شرکت‌ها بزرگ رقابت کند و به همین دلیل شرکت‌های بزرگ در آمریکا شرکت او را مورد پیگرد قرار دادند و کوک مجبور شد روی بازارهای خارجی مثل شوروی تمرکز کند. این شرکت به بازارهای اروپا و خاورمیانه نیز وارد شد. کوک با این موفقیت توانست ثروت خوب و شرکای جدیدی را به دست آورده، کسب و کارش را به کشور خود بازگرداند و در سال 1940 شرکت نفت و پالایش وود ریور را تاسیس کند که بعدها به صنایع کوک تغییر نام داد.
ویلیام کوک ابتدا برای شرکت خانوادگی مشغول به کار شد، ولی در نهایت بعد از یک دعوای حقوقی بلند‌مدت سهام خود را به برادرانش چارلز و دیوید فروخت. این دعوای حقوقی بین برادرها در حدود دو دهه به طول انجامید. بیل و برادر دیگرش فردریک به همراه دو شریک دیگر در یک سو و چارلز و دیوید در سوی دیگر این دعوا بر سر مالکیت شرکت بودند. این دعوا در نهایت در سال 2001 به پایان رسید.
ویلیام کوک بعد از ترک شرکت صنایع کوک گروه آکسبو، یک مجموعه شرکت در زمینه توسعه انرژی در غرب پالم بیچ در فلوریدا را تاسیس کرد و خود رییس این گروه شد. محصولات این شرکت شامل مواد پتروشیمی، ذغال، فولاد، نفت خام و تولید الکتریسیته از منابع انرژی مختلف مثل باد، ذغال و منابع نفتی می‌شود و فروش آن در حال حاضر در حدود 5/4 میلیارد دلار است. تعداد زیرمجموعه‌های گروه آکسبو به بیش از 30 شرکت می‌رسد.
ویلیام کوک ازدواج کرده و شش فرزند دارد. وی در حال حاضر ساکن پالم بیچ در فلوریدا است. ویلیام کوک به جمع‌آوری آثار هنری و همچنین به قایقرانی و کشتیرانی علاقه دارد. قایق او در مسابقات سال 1992 برنده کاپ آمریکا شد.
الهام جوادی

توماس فریست پسر یکی از ثروتمندترین افراد در بخش سلامت و بهداشت است که با ثروت 3 میلیارددلار در سال 2010 در رده سیصد و شانزدهم ثروتمندان فهرست مجله فوربز قرار گرفت. وی یکی از موسسان شرکت HCA (شرکت بیمارستان‌های آمریکا) است.
توماس فریست پسر در سال 1939 در آمریکا به دنیا آمد. او ابتدا به دانشگاه واندربیلت رفت و از این دانشگاه با مدرک کارشناسی فارغ‌التحصیل شد. وی سپس تحصیلات خود را در دانشگاه واشنگتن ادامه داد و از این دانشگاه با مدرک پزشکی فارغ‌التحصیل شد. توماس فریست پسر در ابتدا یک افسر پزشک نیروی هوایی بود. وی به همراه پدرش توماس فرن فریست بزرگ (تولد 1910- فوت 1998)
که یک پزشک بود در سال 1968 شرکت HCA را تاسیس کرد. سهام این شرکت در همین سال برای اولین بار به شکل عمومی در بازار سهام عرضه شد. برادر توماس، بیل فریست هم که یکی از اعضای سنای آمریکا بود بعدها سهامدار HCA شد، ولی سهام خود را در سال 2005 فروخت.
HCA طی دهه 1970 و 1980 با خریدن صدها بیمارستان در ایالات‌متحده رشد چشمگیری داشت. توماس فریست در سال 1989 مجددا این شرکت را خرید و از حالت عمومی درآورد، اما سهام این شرکت برای دومین بار در دهه 1990 به عرضه عمومی درآمد. مجددا در سال 2006 KKR و مریل لینچ، HCA را به قیمت 33 میلیارد دلار خریدند.
شرکت بیمارستان‌های آمریکا (HCA) در حال حاضر بزرگ‌ترین اپراتور خصوصی در زمینه سلامت و بهداشت در جهان است که دفتر مرکزی آن در ناشویل در ایالت تنس آمریکا واقع شده است. HCA از زمان تاسیس در سال 1968 همواره یکی از بهترین شرکت‌های بیمارستانی در آمریکا به شمار می رفته است.
این شرکت که در حال حاضر در ارائه خدمات درمانی و سلامت در آمریکا پیشتاز است، شامل 164 بیمارستان، 106 مرکز جراحی رایگان در بیست ایالت آمریکا و بریتانیا می‌شود. همچنین بیش از 183 هزار نفر برای این شرکت مشغول به کار هستند . درآمد این شرکت در سال 2010 در حدود 33 میلیارد دلار برآورد شده بود. هم اکنون در آمریکا در حدود 5 درصد از تمام بیمارانی که باید بستری شوند در بیمارستان‌های HCA بستری می‌شوند. سرمایه‌گذاری برای بهبود جامعه یکی از مهم‌ترین اهداف HCA است.
این شرکت سالانه 5/1 میلیارد دلار را برای مدرن نگه‌داشتن تاسیسات و ساختمان‌های شرکت و به‌روزرسانی تکنولوژی‌ و گسترش خدمات صرف می کند. از آن جایی که هر دو موسس HCA پزشک بودند، این شرکت تعهد زیادی نسبت به برقراری ارتباطات مطلوب و قوی با پزشکان محلی داشته و دامنه وسیعی از تسهیلات مدرن و خدمات را برای آنها فراهم می کند. توماس فریست پسر قصد دارد برای سومین بار سهام شرکت را در بازار سهام عرضه کند. در حال حاضر ریچارد ام بریکن، مدیرعامل HCA است.
توماس فریست پسر ازدواج کرده و سه فرزند دارد. وی در حال حاضر ساکن ناشویل در ایالت تنس در آمریکا است.
الهام جوادی

ژوزف لویس سرمایه‌گذاری بریتانیایی است که در سال 2010 با ثروت 3 میلیارد دلار در رتبه سیصد و شانزدهم فهرست میلیاردرهای مجله فوربز قرار گرفت.
ژوزف (جو) لویس در 5 فوریه سال 1937 در شرق لندن متولد شد. او در 15 سالگی مدرسه را رها کرد تا به کسب‌وکار خدمات غذایی و تهیه غذای پدرش در ناحیه وست اند لندن به نام تاویستاک بانکتینگ کمک کند. ژوزف لویس در ابتدا کار خود در این کسب و کار را به عنوان یک پیشخدمت شروع کرد.
ژوزف لویس پس از آنکه اداره کسب و کار پدر را به دست گرفت به سرعت آن را با فروش کالاهای لوکس به توریست‌های آمریکایی گسترش داد. لویس در سال 1979 کسب و کار تهیه غذای خانوادگی را فروخت که این کار باعث رسیدن او به ثروت اولیه‌اش شد. ژوزف لویس کمی‌بعد با این ثروت به بازار تجارت ارز وارد شد و طی دو دهه 1980 و 1990 به این کار مشغول بود. این کار منجر به این شد که به باهاماس نقل مکان کند تا بتواند از مالیات فرار کند.
ژوزف لویس در سال 1992 با پیش‌بینی خارج افتادن پوند از مکانیزم نرخ ارز اروپا سرمایه‌گذاری‌ بر این اساس توانست به ثروت زیادی دست یابد. در سیاست و اقتصاد این اتفاق به چهارشنبه سیاه معروف است. چهارشنبه سیاه به 16 سپتامبر سال 1992 و زمانی گفته می‌شود که دولت محافظه کار بریتانیا بعد از آنکه نتوانست پوند استرلینگ را بالای حداقل نرخ توافق شده نگه دارد، مجبور به عقب کشیدن پوند استرلینگ از مکانیزم نرخ ارز اروپا (ERM) شد. ژوزف لویس و یک سرمایه‌گذار بزرگ دیگر با پیش فروشی (short selling: این اصطلاح بیشتر در داد و ستد بورس به کار می‌‌رود و فروش اسنادی را گویند که مال فروشنده نباشند و ممکن است به قصد تحویل موقتا استقراض شده باشند. پیش ‌فروشی براساس این انتظار که قیمت در بازار کاهش خواهد یافت، صورت می‌گیرد. توافق به تحویل یک سهم یا کالا در زمان آینده با فروشنده‌‌ای که در حال حاضر مالک نیست ولی امیدوار است بعدا و به موقع به قیمت نازل‌‌تر خریداری کند) پوند استرلینگ در بازار توانستند به ثروت چشمگیری برسند.
ژوزف لویس در حال حاضر سرمایه گذار اصلی در گروه تاوی استاک است. این گروه یک شرکت سرمایه‌گذاری خصوصی است که لویس در اورنج کانتری در فلوریدا تاسیس کرده است. این گروه بیش از 175 شرکت در 15 کشور دنیا را اداره می‌کند. پرتفولیوی گروه تاوی استاک شامل تیم‌های ورزشی و حوادث ورزشی، تولید و توزیع، نفت، گاز و انرژی، خدمات مالی، رستوران‌ها،‌ املاک و دارایی‌های تجاری، املاک مسکونی لوکس، اقامتگاه‌ها و توسعه املاک و مستغلات عظیم می‌شود. گروه تاوی استاک دفاتری در آرژانتین، باهاماس، چین، اتحادیه اروپا، مکزیک و ایالات متحده دارد.
ژوزف لویس از طریق گروه تاوی استاک در چندین شرکت سهام دارد. او همچنین با داشتن 23 درصد از سهام کنترلی گروه رستوران داری میشلز اند باتلرز بزرگ‌ترین سهامدار این گروه است. لویس مالک باشگاه فوتبال بریتانیایی تاتنهام‌هاتزپر است.
ژوزف لویس دو بار ازدواج کرده و دو فرزند از ازدواج اولش دارد. وی در حال حاضر ساکن لیفورد کی در باهاماس است. او همچنین املاکی در فلوریدا و آرژانتین دارد.
الهام جوادی

دیوید گرین موسس شرکت‌ هابی لابی، یک فروشگاه زنجیره‌ای محصولات هنری و صنایع دستی در آمریکا است. مجله فوربز در سال 2010 گرین را با ثروت 3 میلیارد دلار در رده سیصد و شانزدهم ثروتمندان جهان قرار داد. دیوید گرین همچنین در رده صدوسی وششم در فهرست 400 فرد ثروتمند آمریکا در مجله فوربز قرار گرفت.
دیوید گرین در 13 نوامبر سال 1941 به دنیا آمد. پدر او یک واعظ فقیر بود. دیوید در دوران دبیرستان در یک فروشگاه محلی کار می‌کرد. دیویدگرین تنها موفق شد مقطع دبیرستان را به پایان برساند و مدرک دیپلم دریافت کند. او مدت‌ها در فروشگاه‌های زنجیره‌ای مختلف کار می‌کرد و به همین واسطه توانست اعتبار و تجربه زیادی در کسب‌وکار خرده فروشی به دست آورد.
دیوید گرین فروشگاه محصولات هنری و صنایع دستی ‌هابی لابی را در سال 1972 و تنها با دریافت وامی ‌600 دلاری تاسیس کرد. در ابتدا نام این مراکز خلاقانه ‌هابی لابی بود. دیویدگرین در آن زمان کار خود را با یک فضای 300 فوت مربعی در شمال اوکلاهاما سیتی شروع کرد. این شرکت در واقع رشدیافته شرکت محصولات گرکو بود که دیوید گرین آن را در سال 1970 تاسیس کرده بود و از طریق آن قاب عکس‌های مینیاتوری ساخته دست خود را به فروش می‌رساند.
شرکت ‌هابی لابی یک شرکت خصوصی است که دفتر مرکزی آن در یک مجتمع 316 هزار مترمربعی از تاسیسات ساخت و تولید، توزیع و اداره‌ها در اوکلاهاما سیتی واقع شده است. این شرکت بیش از 475 فروشگاه را در ایالت‌های مختلف آمریکا اداره می‌کند.
در حال حاضر فروش شرکت هابی لابی در حدود 2 میلیارد دلار است و بیش از 18 هزار نفر برای این شرکت مشغول به کار هستند. این شرکت هیچ بدهی بلند مدتی ندارد. شرکت ‌هابی‌لابی هزینه‌های خود را با ارسال محصولاتش به 40 ایالت، اما تنها از یک انبار مرکزی در سطح پایینی نگه داشته است. در حال حاضر دیوید گرین مدیرعامل شرکت‌ هابی لابی است. در این فروشگاه‌ها از سیستم بارکد استفاده نمی‌شود و سیستم پرداخت سنتی به کار می‌رود. در وب سایت این شرکت بیان شده که هزینه بالای سیستم اسکنر ممکن است به توانایی شرکت برای رقابتی ماندن در قیمت‌گذاری آسیب وارد کند. محوطه ساخت و تولید شرکت ‌هابی لابی در مجتمع دفتر مرکزی این شرکت مساحتی در حدود 725 هزار فوت‌مربع دارد که در مجاورت انبار شرکت قرار گرفته است.
دیوید گرین همواره اعتقاد دارد و بیان می‌کند که راه یک کسب‌وکار خوب این است که اصول کتاب خدا را دنبال کنیم. او اعتقاد دارد خدا تنها کسی است که آینده را می‌داند. احتمالا این دیدگاه مذهبی گرین ناشی از شغل پدرش در گذشته است. دیوید گرین حتی در فروشگاه‌های خود موسیقی‌های مسیحیت را پخش می‌کند.
البته در حال حاضر دیگر نمی‌توان فروشگاه‌های‌ هابی‌لابی را تنها یک فروشگاه محصولات هنری و صنایع دستی دانست، زیرا دپارتمان‌های این شرکت شامل صنایع دستی، سرگرمی‌ها، قاب عکس، طلاسازی، محصولات مطابق مد، گل فروشی، کارت پستال، سبد، پوشاک هنری، لوازم سفر و غیره می‌شود.
دیوید گرین ازدواج کرده و سه فرزند دارد. وی در حال حاضر ساکن اوکلاهاما سیتی در ایالت اوکلاهاما است.
الهام جوادی 

جیمز جانارد طراح و کارآفرین آمریکایی و موسس شرکت تولیدکننده عینک اوکلی و دوربین دیجیتال سینما است. مجله فوربز در سال 2010 جیمز جانارد را با ثروت 3 میلیارد دلار در رده سیصد و شانزدهم فهرست ثروتمندان‌این مجله قرار داد. جیمز (جیم) جانارد در سال 1949 در آلهامبرا در‌ایالت کالیفرنیا در آمریکا متولد شد و در همان جا هم رشد یافت. جیم جانارد به مدرسه داروسازی دانشگاه کالیفرنیای جنوبی در لس آنجلس رفت، ولی در سال‌سوم، تحصیل در‌این دانشگاه را رها کرد.
جیمز جانارد شرکت اوکلی را در سال 1975 و تنها با 300 دلار شروع کرد. جیمز جانارد نام اوکلی را از روی نام سگ خود اوکلی آنه انتخاب کرد. اولین محصول شرکت اوکلی یک دستگیره بود که او برای موتورسیکلت‌ها و BMX تولید می‌کرد. جانارد در سال 1980 یک عینک‌ایمنی را با نام اوکلی O/20 معرفی کرد. جانارد در سال 1984 اولین عینک آفتابی خود را به نام سایه‌بان چشم اوکلی (Oakley Eyeshade) طراحی کرد. شهرت عینک‌های اوکلی همچنان زیاد شد و در سال 1993 فروش‌این عینک‌ها از فروش عینک‌های ری بن در جهان پیشی گرفت. شرکت اوکلی در سال 1995 برای اولین بار وارد بازار سهام نیویورک شد.
جیمز جانارد در حال حاضر مالک بیش از 600 حق امتیاز در جهان به خاطر نوآوری‌ها و ابداعاتش است. وی تمرکز خود را بر جدیدترین و نوآورانه‌ترین تکنولوژی‌های اپتیک قرار داده است. حتی شیشه برخی از عینک‌های اوکلی قدرت تحمل برخورد گلوله تفنگ‌های ساچمه‌ای را دارند. جیم جانارد در سال 2007 شرکت اوکلی را به قیمت 2/2 میلیارد دلار به رقیب‌ایتالیایی خود، لوکسوتیکا فروخت که‌این فروش او را به یکی از میلیاردرها و ثروتمندترین افراد در جهان تبدیل کرد.
جانارد در سال 2005 شرکت تولید دوربین رد دیجیتال سینما را تاسیس کرد. ‌این شرکت کار تولید دوربین‌های فیلمبرداری دیجیتال سینمایی و لوازم مربوطه برای استفاده‌های حرفه‌ای و سینمایی را انجام می‌دهد. جیمز جانارد قصد خود از تاسیس‌این شرکت را دادن حیات دوباره به صنعت دوربین عنوان کرده است.
اولین دوربین شرکت رد وان (RED ONE) نام داشت و مورد حمایت افرادی مشهور در صنعت سینما مثل پیتر جکسون و استیون سودربرگ قرار گرفت. فیلم‌های معروفی که با دوربین‌های شرکت رد دیجیتال سینما تهیه شده‌اند شامل شبکه اجتماعی (2010)، آگاهی دهنده (2009)، دزدان دریایی کارائیب 4 (2011)، سوراخ خرگوش (2010) و غیره می‌شوند.
نسل بعدی دوربین‌های رد دیجیتال به نام EPIC و اسکارلت قرار است به زودی به بازار معرفی شوند. البته دوربین‌های EPIC در حال حاضر در تهیه بزرگترین فیلم‌های‌هالیوود مثل‌هابیت (اثر پیتر جکسون) به کار می‌روند.
جیمز جانارد خود به عکاسی علاقه زیادی دارد. او وب سایتی دارد که در آن عکس‌هایی که خودش گرفته به نمایش گذاشته است.
جیمز جانارد ازدواج کرده و 4 فرزند دارد. وی در حال حاضر ساکن جزیره سان ژوان در واشنگتن است.
الهام جوادی