تبیان، دستیار زندگی

اول خدا

اول خدا

یک عمر در حوالی غربت مقیم بود

آن سیدی که سفره ی دستش کریم بود

اول خدا

خوش رحمتی است یاران صلوات بر محمد"ص"

گوئیم از دل و جان صلوات بر محمد"ص"

گر مؤمنی و صادق، با ما شوی موافق

کوری هر منافق صلوات بر محمد"ص"

در آسمان فرشته، مهرش به جان سرشته

بر عرش خوش نوشته صلوات بر محمد"ص"

صلوات اگر بگوئی ، یابی هر آنچه جوئی

گر تو زخیل اوئی صلوات بر محمد"ص"

ای نور دیده ی ما خوش مجلسی بیارا

می گو خوشی خدا را صلوات بر محمد"ص"

مانند گل شکفتیم ، در لطیف سفتیم

خوش عاشقانه گفتیم صلوات بر محمد"ص"

والله دیده ی من از نور اوست روشن

جان من است و من تن صلوات بر محمد"ص"

گفتیم با دل و جان با عاشقان خوبان

شادی روی یاران صلوات بر محمد"ص"

بی شک علی ولی بود، پرورده ی  نبی بود

شاه همه علی بود صلوات بر محمد"ص"

 خوش گفت نعمت الله رمزی زلی مع الله

خوش گو به عشق الله صلوات بر محمد"ص"

" شاه نعمت الله ولی "

          یا قاضی الحاجات

 یا ابا صالح "عج "

برای ماهی ها " کامنت " می گذارم

برای پرنده ها " اف لاین "

می خواهم عطر نامت را

برای همه " چت روم " ها بفرستم

می خواهم

" بک گراند " همه ی دل ها تو باشی

گل نرگس من !

                                        "عبدالرحیم سعیدی راد "

اول خدا

بخشندگی را از گل بیاموز؛ زیرا حتی ته كفشی را كه لگدمالش می كند خوشبو می سازد. 

اول خدا

بگذار تا غزل بشوم در هوای تو
ای مبتلای شعر منم مبتلای تو

بگذار اعتراف کنم بیت بیت بیت
شعری نگفته‌ام که در آن رد پای تو ــ

با خط غم، میان گهرشاد سینه‌ام
شعری نوشته‌ام به امید رضای تو

«ریحانه» در میان غزل خنده می‌کند
شاید به ماجرای من و ماجرای تو

                                     " سید حمیدرضا برقعی "

اول خدا

                                    یاغیاث المستغیثین

یا ابا صالح المهدی "عج " ادرکنی

 كاش از لطف شبی یاد ز ما می‌كردی

یاد از عاشق افتاده ز پا می‌كردی

هر روز از این مسیر بر می گردم

از  رفتن  ناگزیر  بر  می  گردم

تو شام بخور بخواب تنهایی جان!

من مثل همیشه دیر بر می گردم

چندی است که سخت از خودم لبریزم

آن گونه که باید از خودم بگریزم

انگار که شیر آب هرزی هستم

چک چک چک چک به پای خود می ریزم

دیگر نه دلم شوق تماشا دارد

نه پنجره ای به سمت فردا دارد

تنهایی دیگری برو پیدا کن

این غار برای یک نفر جا دارد

بد جور به هم ریخته و ترسیده

مادر که دوباره خواب شومی دیده

از بهت و سکوت پدرم می ترسم

ما  گاو  نداریم  ولی  زاییده

در آب که شستی تن بی تابت را

دیدند تمام رودها خوابت را

لبهام به شکل بوسه – ماهی شده اند

بنداز درون آب قلابت را     

مانند همیشه چشم هایم به در است

بر سفره ی ما جگر نه خون جگر است

ته مانده ی سفره ی شما را آورد

آری  پدرم  مورچه ی  کار گر  است

" جلیل صفربیگی "

اول خدا