تبیان، دستیار زندگی

مرغان ديگري هم هستند كه بالاتر مي پرند
نيچه

نخستين تابش عشق آخرين تابش عقل است
انتوان برت

اغلب ، دوستان ما ، از خطرناكترين دشمنان هستند
آندره ژيد

از مردم نمام بترس ، كه هرچه وي به ساعتي بشكافد به عمري نتوان دوخت
قابوسنامه

گفتم زچه در ميكده جا كردي ؟ گفت
از ميكده هم به سوي حق راهي هست
شيخ بهايي

اگر درآيي در باز است و اگر نيايي حق بي نياز است خواجه عبدالله انصاري

بيدل و خسته در اين شهرم و دلداري نيست
غم دل با كه توان گفت ؟ كه غمخواري نيست
شب به بالين من خسته به غير از غم دوست
زآشنايان كهن يار و پرستاري نيست
يا رب اين شهر چه شهريست ؟ كه صد يوسف دل
به كلافي بفروشيم و خريداري نيست
*******

در سلسله عشق تو، مغموم و صبورم
نازم بكش اي دوست، كه مظلوم و صبورم
رندان همگي فرصت ديدار تو دارند
غير از من دلساده، كه محروم و صبورم
در شهر تو اي دوست ، چنين زار و غريبم
در دست تو امروز، چنان موم و صبورم
دل بد مكن ، انديشه پرواز ندارم
حاجت به قفس نيست ، كه مصدوم و صبورم
هر گز نكنم عشق تو را پيش كسي فاش
در پرده اسرار تو مكتوم و صبورم
دنياي عجيبي است ، ز آلودگي خلق
گريانم از اين درد ،كه مصدوم و صبورم
******

ندانم كنون ، با كه سودا كنم
كجا   جوشم و ، از چه پروا كنم
نه ياري ، كه راه مروت روم
نه خصمي ، كه با وي مدارا كنم
نه عشقي ، كه دل به دريا زنم
نه شوري ، كه رو سوي صحرا كنم
نه برقمم، كه آتش زنم خرمني
نه ابرم ، كه با گريه غوغا كنم
بسي قصه از من بماند به جاي
اگر دفتر سينه را واكنم
چنان ماندم از بزم هستي جدا
كه از دور ، بايد تماشا كنم
قيامت اگر كرد روزي قيام
من ازعمر ، يكباره حاشا كنم
خدايا به عالم تو راضي مباش
كزين بيشتر ، من خدايا كنم
******

نمي دانم چرا وقتي كه راه زندگي هموارمي گردد
بشر تغيير حالت مي دهد خونخوار مي گردد
به وقت عيش و عشرت مي نوازد كوس بدمستي
به وقت تنگدستي ، مومني ديندار مي گردد
*****