سخنان حكمت آميز رسول خدا

طُـوبَـى لِمَـن مَنَعَهُ عَيْبُهُ عَن عُيـُوبِ المُـومِنِيـن مِن اِخْـوَانِهِ، طُـوبَـى لِمَـنْ اَنْفَقَ القَصْـدَ وَ بَذَلَ الفَضْلَ وَ اَمسَكَ قَـولَهُ عَنْ الفُضـولِ وَ قَبيحَ الفِعلِ

 خوشا به حال كسى كه عيبـش او را از عيوب برادران مومنـش باز دارد، خوشا به حال كسـى كه در خرج كردن ميانه روى كند و زياده از خرج راببخشد و از سخنان زائد و زشت خوددارى ورزد.

روضه كافى , ص 248.

سخنان حكمت آميز رسول خدا

 سَبْعَةُ اَسبـابٍ يَكسِبُ العَبـدُ ثـَوابَهَا بَعدَ وَفـاتِهِ : رَجُلٌ غَرَسَ نَخلاً اَو حَفَـرَ بِئْراً اَو اَجْـرَى نَهراً اَو بَنَـى مَسجِـداً اَو كَتَبَ مُصْحَفاً اَو وَرَثَ عِلمـاً اَو خَلَفَ وَلَـداً صَـالِحـاً يَستَغْفِـرُ لَهُ بَعدَ وَفـَاتِهِ .

 هفت چيز است كه اگر كسى يكي از آنها را انجام داده باشد, پس از مرگـش پاداش آن هفت چيز به او ميرسد:.

1ـ كسـى كه نخلـى را نشـانـده بـاشـد (درخت مثمـرى را غرس كـرده بـاشد).

2ـ يا چاهى را كنده باشد.

3ـ يا نهرى را جارى ساخته باشد.

4ـ يا مسجدى را بنا نموده باشد.

5ـ يا قرآنى نوشته باشد.

6ـ يـا علمـى را از خـود بـر جـاى نهاده بـاشـد.

7ـ يا فـرزنـد صـالحـى را باقـى گذاشته بـاشـد كه بـراى او استغفـار نمـايـد.

مجموعه ورام , ج 2,ص 110.

سخنان حكمت آميز رسول خدا

 الناسُ نِيام اِذَا مَاتُوا انْتَبَهُوا.

 مـردم در خـواب انـد وقتـى كه بميـرنـد , بيـدار مـيشـونـد.

لئالى الاخبار, ص 386.

سخنان حكمت آميز رسول خدا

 لاتَزُولُ قَـدَمـاً عبـدٌ يَـومَ القِيامَةِ حَتَّـى يُسئَلُ عَنْ اَربَع : عَنْ عُمرِهِ فِيمَا اَفْنَاهُ , وَ عَن شَبَابِهِ فِيمَا اَبْلاهُ , وَ عَن مَالِهِ مِنْ اَيْنَ اِكتَسَبَهُ وَ فِيمَا اَنْفَقَهُ وَ عَن حُبِّنَا اَهَلِ البَيتِ .

 هيچ بنـده اى در روز قيامت قدم از قـدم بـر نمـيدارد تا از ايـن چهار چيزاز اوپرسيده شود: 1ـ از عمـرش كه در چه راهـى آن را فـانـى نمـوده , 2ـ واز جـوانـى اش كه در چه كـارى فـرسـوده اش ســـاخته , 3ـ و از مـالـش كه از كجـابه دست آورده و در چه راهـى صـرف نموده , 4ـ و از دوستى ما اهل بيت .

خصـال صـدوق ص 253, و مشكـاه الانـوار , ص 171.

سخنان حكمت آميز رسول خدا

اَوحـَى اللهُ اِلـَى داودَعلي نبيّنا و اله و عليه السلام: لاتَجعَل بَينِـى وَ بَينِكَ عالِماً مَفتـوناً بِالدُنْيا فَيَصُـدُكَ عَن طَريق مَحَبَّتِى فَاِنَّ اولَئِكَ قَُطّاعُ طُرُقِ عِبادِى المُرِيدِيـن , اِنَّ اَدْنَى مَا اَنَا صَانِعٌ بِهِم اَنْ اَنْزَعَ حَلاوَةَ مُناجَاتِى عَنْ قُلوبِهِم .

 خداوند به داودكه درود خدا بر او و بر پيامبر اسلام و خاندانش بادوحى فرمود كه : ميان مـن و خودت عالـم فريفته دنيا را واسطه قرار مده كه تو را از راه دوستي‌ام بگرداند, زيرا كه آنان , راهزنان بندگان جـوياى مـن‌اند, همانا كمتر كارى كه باايشـان كنـم ايـن است كه شيـرينـى منـاجـاتـم را از دلشـان بـركنم .

اصول کافی , ج 1ص 58.

سخنان حكمت آميز رسول خدا

 اِنَّ اَهلَ النَّارِ لَيَتَأَذُّونَ مِن رِيحِ العالـَمِ التارِكِ لِعِلمِهِ وَ اِنَّ اَشَدَّ اَهلِ النَّارِ ندامَةٌ وَ حَسرَةُ رَجُلٍ دَعَا عَبْـداً اِلـَى اللهِ فَاستَجابَ لَهُ وَ قَبِلَ مِنْهُ فَاَطاعَ اللهُ فَاَدْخَلَهُ اللهُ الجَنَّةَ وَ اَدْخَلَ الـدَاعِىَ النَارَ بِتَرْكِهِ عِلْمَهُ.

 همانا اهل جهنـم از بوى گند عالمى كه به علمش عمل نكرده رنج ميبرند, و از اهل دوزخ پشيمانـى و حسرت آن كـس سخت تـر است كه در دنيا بنـده اى را به سـوى خـدا خـوانده و او پذيرفته و خدا را اطاعت كرده و خـداوند او را به بهشت در آورده ولـى خـود دعوت كننـده را به سبب عمل نكـردن به علمـش به دوزخ انداخته است.

اصول كافى , ج 1, ص 55.

سخنان حكمت آميز رسول خدا

عَلامَةُ الصَابِرِ فِى ثَلاثٍ‌ : اَوَّلُها اَنْ لايَكسِل و الثانِيه اَنْ لايَضجِـر, والثالِثُهِ اَنْ لايَشكـُو مِن رَبِّهِ عَزَّوَجَلَّ , لِاَنَّهُ اِذَا كَسِلَ فَقد ضَيعَ الحَقَّ , وَاِذا ضَجِرَ لَـم يُـؤَدِ الشُكرَ, وَاِذَا شَكَى مِن رَبِّهِ عََزَّوَجَلَّ فَقَد عَصَاهُ .

 علامت صابر در سه چيزاست : اول : آن كه كسل نشـود, دوم : آن كه آزرده خاطـرنگردد, سـوم آن كه از خـداونـدعزوجل شكوه نكند, زيرا وقتى كه كسل شـود, حق را ضايع ميكند, وچـون آزرده خاطرگـردد شكـر را به جا نمـيآورد, و چـون از پـروردگارش شكايت كنـد در و واقع او را نافرمانى نموده است .

بحارالانوار, ج 71, ص 86.

سخنان حكمت آميز رسول خدا

شَهرُ رَمَضانَ شَهرُ اللهِ عَزَّوجَلَّ و هـُو شَهرٌ يُضاعَفُ فيهِ الحَسناتِ وَ يَمْحُـو فِيهِ السَّيِئاتِ وَ هُو شَهرُ البـَرَكَةِ وَ هُوَ شَهرُ الاِنابَةِ وَ هُوَ شَهرُ التَـوبَةِ وَهُو شَهرُ المَغْفـِرَةِ وَ هـُو شَهرُ العِتْقِ مِن النَّارِ وَالفَوزِ بِالجَنَّةِ، اَلا فَاجْتَنِبُـوا فِيهِ كُلَّ حَرامٍ وَ اَكثِرُوا فِيهِ مِن تِلاوَةِ القُرآن ...

 ماه رمضان ماه خداوند عزيز و جليل است، و آن ماهـى است كه درآن نيكي‌ها دوچندان و بدي‌ها محو ميشود, ماه بركت و ماه بازگشت به خدا و تـوبه ازگنـاه و مـاه آمـرزش و مـاه آزادى از آتـش دوزخ و كـاميـابـى به بهشت است . آگاه بـاشيـد در آن ماه از هـرحـرامـى بپـرهيزيـد و قـرآن را زياد بخـوانيـد.

بحار الانوار, ج 96, ص 340.

سخنان حكمت آميز رسول خدا

 الصائِمُ فـِى عِبـادَةٍ وَ اِنْ كـانَ فـِى فِـراشِهِ مَـا لَـم يَغْتَب مُسلِمــاً.

 روزه دار ـ مادامـى كه غيبت مسلمانـى را نكرده باشد ـ همـواره در عبادت است , اگر چه در رختخواب خود باشد.

تهذيب الاحكام , ج 4, ص 190.

سخنان حكمت آميز رسول خدا

مَـن اَفْتـَى النـَّاسَ بِغَيـرِ عِلـمٍ، فَقَـد هَلَكَ وَ اَهْلَكَ .

 كسـى كه بدون صلاحيت علمى براى مردم فتـوا دهد, خـود را هلاك ساخته و ديگران را نيز به هلاكت انداخته است .

اصول كافى , ج 1, ص 54.