تبیان، دستیار زندگی

در آستانه ظهور منجیان موعود در دین زرتشت، شورش ها و قیام هایی به وقوع می پیوندد اين قيام ها در دين اسلام هم وجود دارد.

خبرگزاري شبستان: در آستانه ظهور منجیان موعود در دین زرتشت، شورش ها و قیام هایی به وقوع می پیوندد. این حرکت ها به دو دسته تقسیم می شوند: دسته ای در مخالفت با آرمان های منجیان و دسته ای دیگر موافق آرمان های منجیان که در اینجا دسته اول را با نام شورش و دسته دوم را با نام قیام می نامیم.

قبل از پایان هزاره سوشیانسها، شورش ها و عصیان هایی در مناطق مختلف ایران به وقوع می پیوندد. پیشوایان این گروه سنگدلانی هستند که کوشش خود را در نابودی همه مظاهر نیک بشری به کار می برند. بیشتر این شورش ها در ناحیه خراسان است. در خراسان مرد غیر ایرانی دست به شورش می زند و بر ایران حاکم می شود.(1)

« آنان از کسته( خطه) خوراسان به ایرانشهر بریزند، افراشته درفش باشند، و زین سیاه دارند و موی ژولیده بر پشت دارند و از نژاد پست ترین بندگان و درودگران زویش(نام خانواده ای که دشمن زرتشت بوده است) و بیشتر مزدور باشند.»(2)

مهمترین شورشگری که نمایشگر نزدیکی زمان ظهور سوشیانس می باشد، ضحاک است. طبق روایات زرتشتی در پایان هزاره اوشیدرماه و قبل از ظهور آخرین موعود، ضحاک مظهر تباهی، نیستی و فساد و شورش می کند. شخصیت ضحاک مشابه دجال در روایات شیعه است.

بر اساس روایات زرتشتی، در پایان هزاره هوشیدر ماه ضحاک که در کوه دماوند به بند کشیده شده است، آزاد می شود. علت رهایی آن است که آشموغی( ملحدی) هدیه از مردمان می طلبد؛ ولی به او داده نمی شود. او کینه مردم به دل می گیرد و بر ضحاک فریاد می زند که اکنون نه هزار سال است که فریدون دیگر در قید حیات نیست، چرا بند را پاره نمی کنی و این جهان را از وجود مردمان پاک نمی کنی. ضحاک بند پاره می کند و بدین علت نیرو و قدرت او افزایش می یابد. او در ابتدا آشموغ را می بلعد و مجددا فرمانروایی بر دیوان و مردمان را به عهده می گیرد.(3)

ضحاک دارای قدرت اهریمنی است. او آن قدر زنده می ماند تا یک سوم از مردم و گاو و گوسفندرا ببلعد.(4) طبق نظر بندهشن، وقتی سوشیانس آیین زرتشت به پیدایی رسد، نخست از جهان مرده، گرشاسب سام را برمی انگیزاند. گرشاسب به جنگ ضحاک رود و او را به گرز زند و او را بکشد و از آفریدگان باز دارد. آنگاه هزاره سوشیانس آغاز می شود.(5)

پي نوشت:
1-زند و هومن یسن، فصل4، بند42
2-همان، فصل4، بند4
3-همان، فصل9، بند14-13
4-همان، بند16
5-تهمورس دینشاه، بندهشن،تهران، بنیاد فرهنگ ایران، 1348 خورشیدی، ص188

سالروز تأسیس مسجد مقدس جمکران

شیخ حسن بن مثله جمکرانی می گوید: من شب سه شنبه، 17 ماه مبارک رمضان سال 373 هجری قمری در خانه خود خوابیده بودم که ناگاه جماعتی از مردم به در خانه من آمدند و مرا از خواب بیدار کردند و گفتند: برخیز و مولای خود حضرت مهدی علیه السلام را اجابت کن که تو را طلب نموده است.

آنها مرا به محلی که اکنون مسجد جمکران است آوردند. چون نیک نگاه کردم، تختی دیدم که فرشی نیکو بر آن تخت گسترده شده و جوانی سی ساله بر آن تخت، تکیه بر بالش کرده و پیرمردی هم نزد او نشسته است. آن پیر، حضرت خضر علیه السلام بود که مرا امر به نشستن نمود. حضرت مهدی علیه السلام مرا به نام خودم خواند و فرمود:

برو به حسن مسلم (که در این زمین کشاورزی می کند) بگو: این زمین شریفی است و حق تعالی آن را از زمین های دیگر برگزیده است و دیگر نباید در آن کشاورزی کند.

عرض کردم: یا سیدی و مولای! لازم است که من دلیل و نشانه ای داشته باشم و گرنه مردم حرف مرا قبول نمی کنند.

آقا فرمود: تو برو و آن رسالت را انجام بده. ما نشانه هایی برای آن قرار می دهیم و همچنین نزد سید ابوالحسن (یکی از علمای قم) برو و به او بگو: حسن مسلم را احضار کند و سود چند ساله را که از زمین به دست آورده است، وصول کند و با آن پول در این زمین مسجدی بنا نماید.

مهدي، حقيت شب قدر در رواياتي كه در شأن و منزلت شب قدر نازل شده است، بارها آمده است و نياز به تكرار نيست كه اعمال انسان‌ها بر دليل خداوند، بر زمين و حجت او، عرضه مي‌شود. هم‌چنان كه در سوره «قدر» مي‌خوانيم، در شب قدر، «فرشتگان و روح، به اذن پروردگارشان به زمين نازل مي‌شوند.» و آن‌چنان كه روايات، در شرح و تفصيل اين آيه گفته‌اند، فرشتگان در هر شب قدر، اعمال بندگان خداوند را بر پيامبران و امامان معصوم عرضه مي‌كنند؛ زيرا ايشان «حجت» خدا بر زمين و ولي اويند. در منابع روايي نيز آمده است: «خداوند در شب قدر، مقدرات را به نزد آن كس كه اراده فرموده است (وصي و حجت) فرو مي‌فرستد. به خدا سوگند، روح و ملائكه در شب قدر، بر آدم نازل شدند و مقدرات امور را نزد او آوردند و حضرت آدم در نگذشت مگر اين كه براي خود وصي و جانشين تعيين كرد. همه پيامبراني كه پس از آدم آمدند نيز، بر هر كدام، در شب قدر، امر خداوند نازل مي‌گشت و هر پيامبري، اين مرتبت را، به وصي خويش مي‌سپرد.» از آن سو، اهميت شب قدر كه در طول سال يگانه و بي‌همتاست، در همين فرود آمدن فرشتگان به زمين و تعيين سرنوشت و تقدير انسان‌ها در طول سال است و همين مسئله بهانه‌ دستوري است كه براي زنده نگاه داشتن اين شب، به بيدار ماندن در آن و تهجد و عبادت و مناجات با خداي بي‌همتا داده شده است؛ فرصتي براي تأمل در آن‌چه گذشته است و تدبير و الحاح نسبت به آن‌چه بايد كرد. و توجه به ولي خداوند بر زمين، به عنوان تنها انسان آگاه از كرده و ناكرده و گذشته و تقدير آينده. و بي‌شك، هم‌چنان كه در روايات بسياري آمده است، شب قدر، شبي پايان‌ناپذير است و تا قيام قيامت هر ساله خواهد آمد و بنابراين، اين گونه نيست كه در زمان غيبت امام و پيشوا نزول فرشتگان منقطع شود، بلكه در زمان ما نيز ملائكه بر حضرت مهدي كه ظهورش نزديك باد، فرود مي‌آيند و حساب كردار بندگان را به ايشان عرضه مي‌كنند. وجود مقدس و غايب مهدي، در دوران آخر الزمان، تنها نزول‌گاه ملائك و روح (جبرئيل) است و چنين است كه مي‌توان گفت روح ليلة القدر همان حضرت غايب از ديدگان است و معناي واقعي اين شب بزرگ در وجود مقدس ايشان نهفته است. چنان‌كه مي‌دانيم، شب قدر ميان سه شب سال از ماه مبارك رمضان، مردد است. شب نوزدهم، بيست و يكم يا بيست و سوم اين ماه. دلايل و روايات چنان‌اند كه گويا در اين مردد بودن و ابهام، تعمدي هست؛ وقتي از امام معصوم سؤال مي‌شود كه آخر كدام يك از اين سه شب، شب قدر است، پاسخ چنين مي‌آيد كه شما را چه باك كه بيش از يك شب به درگاه خداوند حاضر شويد و از گناهانتان استغفار كنيد. در روايت مي‌خوانيم: شب قدر، فاطمه است و قدر، خداست، پس هركه فاطمه را بشناسد، شب قدر را درك كرده است. مسلماً مراد از فاطمه در اين روايت، شخص ايشان به تنهايي نيست. زيرا مي‌دانيم كه همه‌ افراد اين خاندان از يك نور و يك طينت‌اند و هر فضيلتي كه براي آنان باشد، بر همه‌شان صادق است. و شايد بتوان گفت اگر پيامبر اين همه تأكيد بر فضايل زهراي فاطمه نموده، در حقيقت به اين دليل است كه او مادر يازده جانشين اوست يا به عكس، فضايل سرشار وجود مقدس آن بانوست كه مي‌تواند يازده ستاره هستي‌بخش را به دنيا هديه دهد. و هرچه باشد، شكي در اين نيست كه اگر بتوان گفت فاطمه، شب قدر است، به حتم مي‌توان گفت كه حسن شب قدر است، حسين شب قدر است و در اين زمانه كه قطب عالم امكان و وجود هستي‌بخش و بهانه‌ ماندگار ماندن زمين در آسمان‌ها و فرو نريختن اركان خلقت، وجود مبارك مهدي موعد است، مي‌توان گفت و باور كرد و به پاس‌داشت اين باور دست تمنا به سوي تنها راه نجات و سعادت بشر دراز كرد و گفت: «مهدي، همان شب قدر است.» مهدي همان تنها گم‌گشته‌اي است كه هر كه دركش كند، به سعادت و نجات خواهد رسيد. مهدي همان است كه تو چه داني كه كيست. مهدي همان است كه بهتر از هزاران است. مهدي همان است كه فرشتگان و جبريل بر او نازل مي‌شوند و تقدير و حساب همه‌كس را به او عرضه مي‌كنند. مهدي همان سلام و صلحي است كه خداوند در شب ديجور آخر زمان به بندگانش بشارت داده است و همان است كه تا طلوع سپيده، مايه صلح و سلامت و امنيت و آرامش بشر است. و مهدي، وعده‌اي است كه خداوند خوبان، فرمان به او داده است. چه زيبا و بجاست اين جملاتي كه محمدرضا حكيمي در وصف اين شب و اين صلح هستي‌بخش و اين هنگام راز و وقت نياز و اين زمان شكوه و گاه وصال نوشته است: «آن شب كه بايد شكوائيه هجران را در نورديد و به اميد وصل و ديدار بيدار نشست و از جام طهور «سلام»، تا «مطلع فجر»، سرمست بود، كدام شب است؟ آن شب، كه شاعر حافظ قرآن، با الهام گرفتن از قرآن، آن شب را «شب وصل» مي‌نامد، و نامه هجران را در آن شب، طي شده و پايان يافته مي‌خواند، كدام شب نوراني و دل افروز است؟» «شبي كه بايد در عاشقي ثابت قدم بود، در طلب كوشيد و بيدار ماند و ديدار جست و احيا گرفت و به نيايش پرداخت، و كار خير كرد و صالحات به جا آورد، و به نيازمندان رسيد و دانايي طلبيد و مذاكره علم كرد؟ شبي كه در آن، كاري بي‌اجر نخواهد ماند؟ شبي كه بايد به ياد روي آن محبوب عزيز، و آن يار آواره از ديار، و پنهان رخسار، با دردمندي‌هاي عاشقانه ناليد و ديدار روي او را از خداي طلبيد، كدام شب عزيز است؟» ابهام اين شب، و نامتعين بودنش از حيث زمان، نه تنها مايه سردرگمي بندگان و مؤمنان نيست كه خود مايه زيبايي و آرامش است. هم‌چنان‌كه وجود مقدس امام عصر نيز با همه غيبت و همه اسراري كه در خود دارد، زيباترين زيبايي‌هاست. و چه آرامش بخش است و چه زيبا، كه در اين شب گم‌گشته، به جست‌وجوي آن وحيد عصر و آن يگانه دوران، آن آرزو شونده تنها و آن يگانه پيشواي آرماني برآييم و از خداي خوبي‌ها، ظهور آن يگانه راه رسيدن به نيكي را درخواست كنيم و گشايش امر را.

قدر؛ چه فرخنده شبی

شب قدر؛ شب یافتن کلید هستی

خبرگزاری مهر : "قدر" در لغت ‏به ‏معناى ارزش و مقدار است، تنها یک شب در طول سال قدر است و همین امر ارزش و منزلت آن را افزایش می دهد چرا که از دست دادن این فرصت یک شبه، تا سال آینده غیر قابل جبران است و البته ندامت و پشیمانی، به جهت بی بهره ماندن از برکات این شب نیز بی نتیجه خواهد بود .

شب قدر شب خداست که درآن تمام ملائکه و افضل آنها روح به زمین مى‏آیند و با حضور در پیشگاه آقا امام زمان(عج) تمام امور را به حضرت تقدیم مى‏دارند. این شب، شب اتصال زمین به آسمان است و شب یافتن کلید هستى.

شب قدر، شبى است که در آن تقدیر خلق و اجتماع تعیین و با ارائه به ‏محضر مقدس حضرت مهدى صلاحیت آن امور تأیید و یا رد می شود .

شب قدر معادل هزار ماه و یا به عبارتى 84 سال است و هر کس به اندازه قدر خویش این ارزشهای این شب را درک مى‏کند.

دراین شب فاصله زمین و آسمان به حداقل مى‏رسد، دعاى بندگان مستجاب مى‏شود و درهاى ‏غفران الهى به روى بندگان باز است.

انسانهایی که قدر و ارزش فرصتها را می دانند با آگاهی از برکت این شب فرخنده، با تمام وجود به منظور کسب فیوضات الهی تلاش می کنند، روح را صفا داده و خود را براى درک سرنوشت ‏خوب، روزى حلال و حوادث دلپذیر روحانى و معنوى آماده می کنند .

شب قدر، شب تقدیر پروردگار است و درعین حال شب تصمیم‏ انسانهایى که مى‏توانند در این شب خود را آماده براى تبعیت از اسلام عزیز و قرآن کریم کنند .

شب قدر، شب بریدن ازغیر خدا و پیوستن به معبود است.