تبیان، دستیار زندگی

در طول تاریخ، گل گاوزبان برای تسکین دردهای مختلف و بهبود سطح سلامت عمومی مورد استفاده بوده است.

این گیاه حاوی مواد مغذی متنوعی همچون اسیدهای چرب مفیدی است که کمبود آنها در بدن می تواند مستقیما بر رفتار، التهاب های داخلی و عملکردهای مختلف سلولی تاثیر بگذارد.

همچنین در فرآیندهای متابولیک از قبیل عملکرد مطلوب قلب و عروق وجود سطح مناسبی اسیدهای چرب تعیین کننده است.

علاوه بر این، مصرف اسیدهای چرب رشد و ظاهر موها و ناخن ها را بهبود می بخشد. گل گاوزبان حاوی مواد دیگری از مواد مغذی و مفید برای بدن است.

این گیاه مکمل خوبی برای زنان به حساب می آید زیرا حاوی مقادیر قابل توجهی کلسیم، آهن، پتاسیم، روی و ویتامین C و B است.

در تمام روز غدد فوق کلیوی برای آماده کردن بدن به منظور مقابله با چالش ها و مشکلات زندگی فعالیت دارند و در نتیجه دائما هورمون آدرنالین در بدن ترشح می شود. .

«خستگی آدرنالینی» زمانی اتفاق می افتد که بدن بیش از حد استرس داشته باشد. در این شرایط گل گاوزبان برای حفظ تعادل در فعالیت غدد فوق کلیوی و در نتیجه کمک به آرام سازی بدن و ذهن استفاده می شود.

همچنین این گیاه به دلیل دارا بودن خواص تسکین دهنده برای درمان بیماری های عصبی نیز توصیه می شود.

گل گاوزبان در عین حال برای درمان افسردگی و بی تعادل روانی ناشی از دوره های قاعدگی و یائسگی مصرف می شود.

اخیرا بررسی کارشناسان حاکی از آن است که گل گاوزبان می تواند به دلیل حاوی بودن خواص ضدالتهابی برای آرتریت روماتوئید نیز استفاده شود.

همچنین این گیاه می تواند در کاهش خشکی و حساسیت ناشی از اختلالات پوستی همچون اگزما و التهاب پوست موثر باشد.(ایسنا)

سلول های ایمنی وظیفه دفاع از سلول های بدن را به عهده دارد و با حمله به مهاجمان آنها را نابود می کند، اما در شرایط خاصی سلول های ایمنی به دلایلی که هنوز کاملا شناخته شده نیست به جای سلول های خارجی، سلول های خود بدن را مورد تهاجم قرار می دهد. به این ترتیب یکی از اندام ها یا گروهی از سلول های بدن مورد تخریب قرار می گیرد.

از میان بیماری ها امروزه بیماری های مهمی در گروه بیماری های خودایمنی قرار می گیرد. «مولتی پل اسکلروزیس» یا ام اس که در اثر حمله سلول های ایمنی به غلاف سلول های عصبی بدن ایجاد می شود و در سال های اخیر بسیار شایع شده است؛ از معروف ترین این بیماری هاست.

بیماری «هاشیموتو» که عامل کم کاری تیروئید است نیز در اثر حمله سلول های ایمنی به سلول های تیروئید ایجاد می شود و امروزه درصد زیادی از افراد، بخصوص زنان را مبتلا ساخته و عامل اصلی کم کاری تیروئید است.

بیماری کرون که در غرب یکی از عوامل اصلی التهاب روده هاست و موجب اسهال و درد مزمن شکم می شود نیز از همین دسته بیماری هاست.

بیماری «روماتیسم مفصلی» که التهاب مفاصل است نیز در اثر حمله سلول های ایمنی به سلول های مفصل رخ می دهد.

عامل «دیابت تیپ یک» که در کودکان و نوجوانان رخ می دهد، تخریب سلول های پانکراس است. این سلول ها نیز مورد تهاجم سلول های ایمنی خودمان قرار می گیرد و آنها هستند که این بیماری مهلک را ایجاد می کنند. درباره تمام این بیماری ها می توان آنتی بادی ها را اندازه گرفت و سطح بالای این مواد در خون گواه خودایمنی بودن این بیماری هاست.

در چند سال اخیر مطالعات زیادی در این زمینه انجام شده است و اکنون ما می دانیم وقتی برخی از سلول های دفاعی بدن در دوران زندگی با مهاجمان خارجی برخورد نکنند و به اصطلاح فرد در محیط سالم و استریل از نظر مهاجمان خارجی مثل میکروب ها و انگل ها به سر ببرد، این سلول ها فعال می شوند و به خود بدن صدمه می زنند.

گواه این موضوع این است که تمام بیماری های برشمرده شده در کشورهای غربی و پیشرفته که عاری از آلودگی های انگلی و میکروبی هستند، شایع تر است و اکنون اندک اندک شاهد فوران این گروه بیماری ها در کشورهای دیگر مثل ایران هستیم.

اکنون این پرسش پیش می آید آیا فرار از مهاجمان خارجی یعنی میکروب ها و انگل ها و زندگی مکانیزه، استریل و عاری از هر گونه میکروب و انگلی اشتباه بوده است؟

دکتر رضا کریمی - فوق تخصص بیماری های غدد

البته که تقصیر شما نیست، چاق شدن تا حدودی تقصیر شماست، اما این که فکر کنید با رژیم غذایی خاص، در کوتاه ترین زمان ممکن می توانید به وزن ایده آل برسید، حتما اشتباه است. این جملات فقط در تبلیغات کاربرد دارد، نه در زندگی واقعی شما.

واقعیت این است که رژیم های سخت و کوتاه مدت کاهش وزن که مبنایش حذف یا کاهش برخی مواد غذایی ضروری یا محدود کردن وعده های اصلی غذایی است، حاصلی جز از دست رفتن سلامت جسمی و روحی در کوتاه مدت یا درازمدت نخواهد داشت.

رژیم کاهش وزن از هر فردی تا فرد دیگر متفاوت است؛ یعنی روش زندگی، شرایط فیزیکی و علت چاقی هر شخص باید در نوع رژیم غذایی وی در نظر گرفته شود.

بهترین و اصولی ترین برنامه غذایی کاهش وزن، چیزی است که بر پایه تغذیه متعادل، متناسب و متنوع پایه ریزی شده باشد و علاوه بر این بتوان آن را در درازمدت حفظ کرد.

دکتر تیرنگ نیستانی، متخصص تغذیه و رژیم درمانی با تاکید بر این که همه رژیم های کاهش وزن صحیح نیست، می گوید: علت افزایش وزن در افراد مختلف متفاوت است یعنی ممکن است به دلایلی چون تغییر سبک زندگی، مسائل ژنتیکی و سابقه خانوادگی، الگوی نامناسب غذایی و کاهش فعالیت فیزیکی اتفاق بیفتد. پس ارائه یک رژیم اصولی که بتوان در درازمدت نیز آن را حفظ کرد، نیاز به بررسی این عوامل در هر فرد دارد.

حتی در بسیاری افراد با وجود وزن متناسب و طبیعی، چاقی های موضعی مشاهده می شود. یعنی فرد با شاخص توده بدنی طبیعی همچنان چاق محسوب می شود که بنا به نظر متخصصان تغذیه این مساله حتی می تواند خطرناک تر از اضافه وزن های طبیعی باشد که در آن وزن به طور کلی بالا می رود. به همین دلایل است که این متخصصان، رژیم های متفاوتی را برای کاهش وزن افراد که شامل یک برنامه صحیح تغذیه ای و فعالیت فیزیکی مناسب باشد، توصیه می کنند.

رژیمی با طعم سبزیجات

رژیم های غیراصولی همان هایی است که برای کاهش وزن در زمانی کوتاه توصیه می شود، بدون آن که به این نکته توجه شود که رژیم کاهش وزن برای هر فرد با در نظر گرفتن شرایط زندگی وی، تاریخچه بیماری ها، بحث ژنتیک و فعالیت های فیزیکی اش متفاوت است.دکتر نیستانی در گفت وگو با جام جم با تاکید بر این که رژیم های غذایی نادرست عوارض کوتاه مدت و درازمدتی بجا می گذارد که برخی از آنها غیرقابل درمان است، می گوید: یکی از خطرناک ترین رژیم ها، رژیم تک غذایی با تاکید بر مصرف سبزیجات است. البته این نوع رژیم سبزی خواری با گیاهخواری متفاوت است، چراکه در گیاهخواری معمولا تنوع مصرف مواد غذایی با مصرف شیر و تخم مرغ یا دانه های روغنی تا حدی حفظ می شود، اما در این نوع رژیم به غیر از میوه و سبزیجات هیچ یک از گروه های غذایی دیگر که وجودشان برای حفظ سلامت بدن ضروری است در برنامه تغذیه ای دیده نشده است.

این متخصص تغذیه می افزاید: متاسفانه بسیاری از افرادی که دچار چاقی یا اضافه وزن بالا می شوند تحت تاثیر یک یا دو عادت اشتباه تغذیه ای به چاقی مبتلا شده اند که عمده ترین این عادت ها می تواند جایگزین کردن میوه ها به جای وعده های اصلی غذایی باشد. چراکه میوه ها نیز اگر به مقدار زیاد و نامتناسب با شرایط جسمی فرد مصرف شود، به چاقی منجر خواهد شد، زیرا میوه ها نیز کالری دارند. همچنین عوارض چنین رژیم های غذایی اشتباهی می تواند عصبی شدن، پرخاشگری، کم خونی، اختلال قاعدگی، کمبود ریزمغذی ها و اختلالات پوستی و گوارشی باشد.

حذف غلات یعنی کمبود آهن وکلسیم

«اگر نان و برنج را از غذای روزانه ات حذف کنی به سرعت لاغر می شوی.» مسلما چنین توصیه ای را همه ما بارها از دیگران شنیده ایم غافل از آن که هیچ گروه غذایی در برنامه غذایی درست نباید نادیده گرفته شود و به گفته دکتر نیستانی سهم عمده ای از نیازهای تغذیه ای هر فرد از گروه غلات یعنی نان و برنج تامین می شود. بخصوص آن که غلات منبع خوب فیبر و تامین ویتامین های گروه B است. حتی مطالعات و بررسی های جدید نشان می دهد که سهم عمده آهن و کلسیم مورد نیاز بدن از طریق مصرف غلات تامین می شود.

هیچ وعده غذایی را حذف نکنید

«اگر شام ات را حذف کنی و به جای آن سالاد یا میوه بخوری به سرعت شکمت آب می شود.» دکتر نیستانی با خطرناک دانستن این نوع رژیم کاهش وزن که با توصیه به حذف یک وعده غذایی اصلی و بویژه وعده شام همراه است، می گوید: کسی که از خوردن شام انصراف می دهد یا گرسنه است و شام نمی خورد یا این که احساس گرسنگی نمی کند و حذف این وعده را به عنوان یک الگوی غذایی برای کاهش وزن برمی گزیند. در هر دو شرایط، بدن برای مقابله با افت قند خون تا وعده بعدی که حداقل 10 تا 12 ساعت با نوبت شام فاصله دارد، ناگزیر باید از ذخایرش که فقط منحصر به چربی نمی شود، استفاده کند. از آنجایی که چربی ها نمی تواند در بدن تبدیل به قند شود از پروتئین های ماهیچه استفاده می کند که حاصل اش تحلیل رفتن ماهیچه ها و به دنبال آن ذخایر استخوانی در درازمدت است.

​ سنگ کیسه صفرا، پیامد رژیم های کم کالری

دسته ای از رژیم های کاهش وزن در کوتاه مدت به رژیم های بسیار کم کالری اختصاص دارد که در موارد معدودی برای برخی بیماران بستری که باید وزنشان بسرعت کاهش یابد، توصیه می شود، اما از آنجایی که مردم به خودی خود و بدون مشاوره متخصص تعذیه نمی دانند که به چه میزان کالری در روز نیاز دارند و کاهش مصرف کالری دریافتی شان با هدف کاهش وزن باید صورت بگیرد، محدود کردن خودسرانه مواد غذایی می تواند خطر ایجاد سنگ کیسه صفرا، کمبود مواد مغذی و ریزمغذی ها را به همراه داشته باشد. چنین برنامه غذایی نه تنها در درازمدت موثر نیست بلکه شخص قادر به تداوم آن نخواهد بود.

پونه شیرازی / جام جم

البته جواب ها هم اغلب مشابه یکدیگر است و همه دوست دارند دکتر، مهندس، معلم یا خلبان شوند. خیلی کم پیش می آید کودکی درباره یک شغل متفاوت صحبت کند و تقریبا همیشه جواب آنها مشخص است، بخصوص زمانی که پدر یا مادر هم در یکی از همین زمینه ها مشغول کار و فعالیت باشند.

شاید در گذشته ای نه چندان دور، شغل نسل به نسل میان افراد یک خانواده می گشت و به نوعی حرفه خانوادگی بود.

یعنی اگر پدر، فروشنده بود فرزندش هم حتما باید همین حرفه را انتخاب می کرد یا اگر خیاط بود، بچه ها هم باید این کار را می آموختند و ادامه می دادند. آن روزها چنین تصور می شد که اگر فرزندان در همان زمینه ای کار کنند که پدرانشان فعالیت کرده اند، آینده بهتری در انتظارشان است؛ چون هم آشنایی بیشتری با آن نوع کار دارند و هم موقعیت بهتری خواهند داشت. این روزها اما دیگر مثل آن زمان نیست و لزوما شغل فرزندان و والدین یکی نخواهد بود، ولی گاهی می بینیم در برخی خانواده ها، همین شرایط تکرار می شود، ولی به شیوه ای نوین و مدرن! حالا پدر یا مادری که پزشکی را به عنوان شغل اصلی خود انتخاب کرده اند، دوست دارند فرزندشان هم پزشک شود یا آنها که مهندس هستند، نمی توانند کمتر از مهندسی را بپذیرند.

در این مواقع هم والدین به شیوه های متفاوت، بچه ها را به پذیرش کاری مجبور می کنند که شاید واقعا به آن علاقه یا توانایی لازم برای انجام آن نداشته باشند. بنابراین یادمان نرود، بچه ها جدا از پدر و مادرشان هستند؛ با علایق، امکانات و توانایی های متفاوت.

انتخاب شغل یکی از مهم ترین انتخاب های زندگی

زندگی مجموعه ای از انتخاب های انسان است. انتخاب هایی که می تواند مسیر زندگی را تغییر دهد. در این میان اما بعضی انتخاب ها مهم تر و خاص تر از بقیه است مانند انتخاب رشته تحصیلی، همسر و شغل که می تواند زندگی را تغییر دهد. بنابراین مهم است بتوانیم درست تصمیم بگیریم و شغل مناسبی انتخاب کنیم تا آینده موفق تری داشته باشیم.

دکتر پروین ناظمی، روان شناس ضمن بیان این مطلب که انتخاب شغل و حرفه مناسب یکی از مهم ترین موضوعات زندگی همه انسان هاست، در گفت وگو با «جام جم» توضیح می دهد: گاهی ممکن است خانواده ها، خیلی زود و در همان دوران کودکی از فرزندشان درباره شغل مورد علاقه اش پرسش هایی را بکنند یا حتی از او بخواهند نظرش را درباره شغل پدر یا مادرش بیان کند. البته چنین پرسش هایی اشتباه نیست و کسی آن را منع نمی کند، ولی نباید این موضوع را فراموش کنیم که بچه ها در سنین کودکی، نوجوانی و دوران بلوغ ممکن است افکاری پراکنده داشته باشند و دائم نظرشان را تغییر دهند.

بنابراین آنچه کودک درباره شغلش می گوید، لزوما صحیح نیست و می تواند با گذشت زمان تغییر کند. اما واقعا از چه زمانی افراد باید به انتخاب شغل فکر کنند و به طور جدی در مورد آن تصمیم بگیرند؟

این روان شناس در پاسخ به این پرسش می گوید: تقریبا زمانی که بچه ها دوران دبیرستان و سال های پایانی تحصیل را می گذرانند باید نسبت به انتخاب رشته دانشگاهی و همین طور شغلی که پس از آن انتخاب خواهند کرد، به اندازه کافی آگاهی داشته باشند و بدانند قرار است چه مسیری طی کنند؛ بنابراین انتظار می رود افراد در دوران نوجوانی به فکر آینده شان باشند و بدانند از زندگی چه می خواهند تا بتوانند هویت شان را پیدا کنند.

البته باز هم تاکید می شود در این سنین شاید نتوانیم خیلی روی این انتخاب ها حساب کنیم؛ زیرا الگوی بچه ها دائم تغییر می کند و در نتیجه نظرات شان هم عوض می شود.

به گفته دکتر ناظمی، مهم ترین نظرات بچه ها در این دوره سنی، مطابق با شخصیت هایی است که از آنها الگو می گیرند یا ممکن است نظری بین هم سن و سالانشان مد شود و تب و تاب خاصی پیدا کند. مانند زمانی که تمام نوجوانان و دوستان شان به رشته پزشکی فکر می کنند و فقط آن را مناسب می دانند. با وجود این بتدریج انتظار داریم فردی که به حدود هجده سالگی می رسد و می خواهد وارد دانشگاه شود، از نظر هویتی، وضع مطلوبی داشته باشد و بداند در زندگی چه هدفی را دنبال می کند و با چه حرفه ای می تواند به این هدف دست یابد.

اولین گام، خودشناسی است

بعضی افراد، دائم شغل شان را تغییر می دهند؛ یک روز دوست دارند کار آزاد را تجربه کنند و فروشنده مغازه باشند، اما بعد از گذشت چند هفته، نظرشان عوض می شود و می خواهند کار اداری را امتحان کنند.

کار اداری هم ممکن است خیلی به مذاق شان خوش نیاید و بعد از چند روز از آن هم خسته می شوند و سراغ کار دیگری می روند. اینها کسانی هستند که نمی دانند چطور باید شغل مناسب را انتخاب کرد و به همین دلیل، مشاغلی را انتخاب کرده و به آن مشغول شده اند که به هیچ وجه مناسب شخصیت شان نیست.

آقای حسنی یکی از همین افراد است که پس از گذشت چهار دهه از زندگی اش، هنوز نتوانسته شغل مورد نظرش را پیدا کند.

او می گوید کار مناسب باید درآمد خوبی داشته و با شأن و مقام او هماهنگ باشد، ولی هیچ وقت نمی تواند این کار ایده آل را پیدا کند. در حالی که به گفته دکتر ناظمی، اولین گام برای انتخاب شغل مناسب، خودشناسی است. به این معنی که فرد باید بداند، چه نوع شخصیتی دارد، مثلا درونگراست یا برونگرا و....

علاوه بر این، در نظر گرفتن علایق هم مهم است و باید مورد توجه باشد. به گفته این روان شناس باید ببینیم برای انجام کاری خاص، علاقه و توانایی لازم را داریم یا نه، گاهی حتی توجه به استعدادها و توانایی لازم برای پذیرفتن کاری خاص، اهمیت بیشتری پیدا می کند و قبل از در نظر گرفتن علاقه، باید به آن فکر کنیم؛ چون خیلی ها به دنبال علاقه شان کاری را انتخاب می کنند که توانایی لازم برای انجام آن ندارند و در نتیجه خیلی زود شکست می خورند.

وی تاکید می کند: برای انتخاب شغل باید از خودتان بپرسید واقعا از یک کار چه انتظاری دارید و به چه هدفی می خواهید برسید. بعضی ها فقط به رضایت شغلی فکر می کنند، عده ای درآمد را در نظر دارند و گروهی هم شخصیت و جایگاه اجتماعی را مهم می دانند؛ ولی هر یک از این موارد، قبل از انتخاب شغل باید برای خودتان مشخص شده باشد.

حالا اگر شغل مناسبی انتخاب نکنیم، چه اتفاقی می افتد؟ خیلی ها تصور می کنند شغل فقط برای کسب درآمد است و مناسب و نامناسب ندارد، ولی دکتر ناظمی می گوید: انتخاب شغل مناسب می تواند موجب احساس رضایت، لذت و مفید بودن در جامعه شود و از نظر حفظ سلامت روان هم به فرد کمک می کند.

در مقابل، کسی که از شغلش راضی نیست نه تنها از زندگی لذت نمی برد و رضایت ندارد که حتی ممکن است با مسائلی مانند اضطراب، نگرانی، وسواس و حتی افسردگی نیز روبه رو شود.

درجا نزنید، پیشرفت کنید

مسلما هیچ یک از ما در طول زندگی فقط یک هدف نداشته و نداریم. در مورد شغل و فعالیت های حرفه ای هم همین قضیه صادق است و هدف گذاری هایمان دائم تغییر می کند.

اگر فردی بخواهد به شغلی خاص دست یابد و پس از آن، دیگر هدفی برای خودش تعیین نکند، مسلما پیشرفتی نخواهد داشت و در همان مرحله باقی می ماند، اما بسیاری از افراد، دائم به پیشرفت های کاری فکر می کنند و قدم به قدم، هدف های جدیدی برای خودشان در نظر می گیرند.

دکتر ناظمی با اشاره به این مطلب یادآور می شود: انسان موجودی پویاست و در جریان زندگی، همیشه به پیشرفت فکر می کند و نمی تواند در یک وضع قرار بگیرد، اما گروهی هم هستند که با رسیدن به هدفی خاص، آن را می پذیرند و دیگر به این مسائل فکر نمی کنند. درحالی که بیشتر افراد جامعه به دنبال پیشرفت های کاری هستند و می خواهند شرایط بهتری در مقایسه با دیگران و حتی گذشته خودشان داشته باشند.

به گفته این روان شناس برای رسیدن به چنین هدفی باید در تمام مراحل زندگی هدف گذاری های خاصی داشته باشیم و حتی برای دوره سالمندی و بازنشستگی هم هدفمند عمل کنیم تا احساس ناامیدی و نارضایتی سراغ مان نیاید.

انسانی که شغلش را دوست داشته باشد، با تمام توان کار می کند و همین موضوع هم می تواند موجب پیشرفت بیشتر او شود. بنابراین باید تخصص و دانسته ها را روز به روز افزایش داد و به فکر آموختن نکات بیشتری بود تا پیشرفت بیشتری حاصل شود.

وی می افزاید: این رقابت ها در محیط کار نه تنها رقابتی منفی محسوب نمی شود که حتی برای پیشرفت و آموختن نکات بیشتر هم می تواند موثر و کمک کننده باشد.

برای فرزندتان تصمیم نگیرید

اگر پدر یا مادر، پزشک باشند خیلی دوست دارند فرزندشان هم همین رشته را انتخاب کند. اگر هم او بخواهد به رشته دیگری فکر کند، اصلا از نظر والدینش پذیرفته شده نیست و آبروی خانوادگی شان می رود!

عده ای هم برعکس این گروه هستند و چون خودشان نتوانسته اند به هدف شان برسند و شغل مورد علاقه شان را پیدا کنند، فرزندشان را مجبور می کنند به همان کار مشغول شود. مثلا پدری که آرزو داشته روزی مغازه خودش را داشته باشد و بتواند کار و بار خودش را راه بیندازد، ممکن است اصلا نپذیرد فرزندش دنبال رشته های دیگر مانند پزشکی و مهندسی برود.

اینها افرادی هستند که توجهی به علاقه فرزندشان ندارند و تصور می کنند اگر خودشان به جای او شغل مناسبی برایش انتخاب کنند، شرایط بهتری در انتظار فرزندشان خواهد بود و آینده روشن تری خواهد داشت.

البته خانواده هایی هم هستند که هیچ وقت به فرزندان شان اجازه تصمیم گیری نداده اند و آنها واقعا نمی توانند به طور مستقل برای ادامه زندگی شان تصمیم بگیرند. برای همین کاملا طبیعی است برای انتخاب رشته دانشگاهی یا شغل هم از پدر و مادر کمک بخواهند و خودشان هیچ نظری نداشته باشند.

اینها همه در حالی است که متخصصان می گویند بچه ها از دوران کودکی و نوجوانی باید مهارت های زندگی را بیاموزند و بتوانند به طور عملی از آنها استفاده کنند. تصمیم گیری هم یکی از مهم ترین مسائلی است که افراد در طول زندگی با آن روبه رو خواهند شد و در نتیجه لازم است آن را بموقع بیاموزند. بچه ها باید بارها تصمیم بگیرند و خودشان هم با نتیجه تصمیماتشان روبه رو شوند تا بدانند تصمیم صحیح چه معنایی دارد و در صورت تصمیم گیری اشتباه، فقط خودشان مسئول آن هستند. چنین افرادی، در دوران بزرگسالی هم دیگران را مقصر تصمیمات اشتباه شان نمی دانند و بخوبی بلدند چطور تصمیم بگیرند.

با توجه به این که انتخاب شغل یکی از مهم ترین تصمیماتی است که در زندگی با آن روبه رو می شویم، خوب است والدین از دوران نوجوانی به فکر باشند تا بچه ها بدون کمترین دردسری بتوانند در این باره فکر و بهترین ها را انتخاب کنند.

نیلوفر اسعدی بیگی / جام جم

به گفته این متخصص، دیابت از جمله بیماری هایی است که در صورت رسیدگی نشدن به آن، باعث بروز عوارض شدیدی مانند آب مروارید، آب سیاه و مهم تر از همه صدمه به رگ های خونی داخل چشم می گردد تا حدی که ممکن است کوری فرد را به همراه داشته باشد.

سهیلیان ادامه داد: رتینوپاتی دیابتی عارضه چشمی ناشی از دیابت است که به دلیل تغییرات ایجاد شده در رگ های خونی رخ می دهد و می تواند باعث تخریب شبکیه شده و در نتیجه تصویری که شبکیه به مغز می­فرستد را تار کند.

این جراح و متخصص چشم ادامه داد: این بیماری همچنین می تواند روی شبکیه چشم اثر بگذارد و باعث جداشدن شبکیه و خونریزی داخل زجاجیه شود.

وی  هشدارداد: هرچه زمان ابتلا به بیماری دیابت بیشتر شود، امکان تاثیر این بیماری بر بافت شبکیه چشم بیشتر می شود.

سهیلیان اضافه کرد: اگر فرد دیابتی گرفتار رتینوپاتی شد، لازم است وضعیت او به صورت منظم  کنترل شود تا به موقع تحت درمان های دارویی، لیزر، یا روشهای جدیدتری چون تزریقات داخل چشمی و به طورکلی برحسب پیشرفت بیماری مورد مراقبتهای خاص قرار بگیرد تا رتینوپاتی منجر به کوری بیمار نشود.

وی راه های درمان رتینوپاتی دیابتی را برشمرد و گفت: داروهایی که از بروز تورم روی شبکیه پیشگیری می کنند، داروهایی که از خونریزی شبکیه جلوگیری می کنند یا روش های جراحی مانند جراحی ویترکتومی و لیزر بسته به مرحله پیشرفت بیماری برای درمان رتینوپاتی دیابتی بکار گرفته می شوند. (مهر)