تبیان، دستیار زندگی

وقتی که بی دلیل دوباره هوا گرفت
باران گرفت و اشک نگاه مرا گرفت
یک لحظه خاطرات به ذهنم مرور شد
باران بدون آمدن تو چرا گرفت؟
با یک نگاه گنگ که معنای تلخ داشت
رفت و غمی بزرگ دلم را فرا گرفت
میخواستم بگویمت ای خوب من نرو
اما درون حنجره من صدا گرفت
او بی دلیل رفت و قضا را بهانه کرد
در دل امید داشتم اما قضا گرفت

                

مهربانم ٬ ای خوب

یاد قلبت باشد ٬ یک نفر هست که این جا

بین آدمهایی ٬ که همه سرد و غریبند با تو

تک وتنها ٬ به تو می اندیشد

و کمی٬

دلش از دوری تو دلگیر است....

مهربانم٬ ای خوب

یاد قلبت باشد ٬ یک نفر هست که چشمش٬

به رهت دوخته بر در مانده

و شب و روزدعایش این است٬

زیر این سقف بلند٬ هر کجایی هستی٬به سلامت باشی

و دلت همواره٬محو شادی و تبسم باشد.....

مهربانم ٬ ای خوب

یاد قلبت باشد٬

یک نفر هست که دنیایش را٬

همه هستی و رویایش را٬ به شکوفایی احساس تو٬

پیوند زده

و دلش میخواهد لحظه ها را با تو به خدا بسپارد...

مهربانم٬ ای خوب

یک نفر هست که با تو

تک وتنها٬ با تو

پر اندیشه و شعر است و شعور

پر احساس و خیال است و سرور

مهربانم این بار٬ یاد قلبت باشد

یک نفر هست که با تو به خداوند جهان نزدیک است

و به یادت هر صبح٬گونه سبز اقاقی ها را

از ته قلب و دلش می بوسد

و دعا میکند این بار که تو

با دلی سبز و پر از آرامش٬ راهی خانه خورشید شوی

و پر از عاطفه و عشق و امید

به شب معجزه و آبی فردا برسی

کاش ... کاش همان کودکی بودم که حرفهایش را از نگاهش میتوان خواند ...

اما اکنون اگر فریاد هم بزنم کسی نمی شنود

دلخوش کرده ام که سکوت کرده ام ...

سکوت پر بهتر از فریاد توخالیست !!!

دنیا راببین ... بچه بودیم از آسمان باران می آمد ،

بزرگ شده ام از چشمهایمان می آید ...

بچه بودیم درد دل را با هزار ناله می گفتیم ، همه می فهمیدند ...

بزرگ شده ایم ، درد دل را به صد زبان می گوییم ،

اما هیچ کسی نمی فهمد ...

وفتی تنهام گذاشتی نگران این نبودم که بعد از تو چی کار کنم؟؟

شرمنده دلم شدم که به منم اعتماد کرد

خداحافظ همیشه بهتر از من

همیشه  یا که هر جا سرتر از من

تو چشمات بهترین بودم تو دنیا

 اگرچه نمیدیدی کمتر از من

خداحافظ که رفتم بی بهونه

از این خونه دلم بدجوری خونه

به جای سر به روی شونه من

تو یادم خاطرات تو میمونه..

شاید یه روزی روزگاری برگردم

!زندگی تلخ ترین نامه روزگار است!

امشب آسمان دلم ابریست،

 گرفته با ابرهای تیره،

 هر از گاهی رعدی و نم بارانی،

 ولی نمی بارد آنگونه که باید،

 نمی تواند سر در گمم امشب،

 مردّد میان احساس ومنطق،

چه کسی حقیقت را می گوید؟ عقل یا دل؟

خداحافظ...

من از تو سخت دلگیرم ،خداحافظ

سراغت را نمی گیرم ،خداحافظ

اگرچه تشنه ات بودم ولی امروز

زتو نا مهربان سیرم ،خداحافظ

تورو میسپارم به دست اونی که صاحب دنیاست
تادلم نمرده برگرد آخه بی تو خیلی تنهاست
میری اما بدون این دل تنگ میشه برای چشمات
واسه ی گرمی دستات حتی واسه بغض و اشکات