خورشیدم که پشت ابرهای تیره باران زا رفت

دستی کسوفدار و غیر الهی از صحنه روزگار محوش کرد

ابرها همه رفتند و من هنوز در انتظار تشـــــــعـــــــشــــــع گرمای تو ... اما ...

این بار باران هم نیست که به پنجره اش برسد اما من ...

این بار هیچ کس نیست حتی نقاشی های خورشید های دروغین که به در و دیوار دلم زدم بلکه جایت را بگیرد

نگفتمت دلم هوای آفتاب میکند؟؟

آه آه امان از دست مهدی اخوان ثالث که حرفم دلم رو اینجوری گفته:

ملال ابرها و آسمان بسته و اتاق سرد / تمام روزهای ماه را / فسرده می نماید و خراب می‌کند / و من به یادت ای دیار روشنی کنار این دریچه‌ها / دلم هوای آفتاب می کند

خوشا به آب و آسمان آبی ات / به کوههای سربلند / به دشتهای پر شقایقت، به دره های سایه دارو مردمان سختکوش، توده کرده رنج روی رنج / زمین پیر پایدار! / هوای توست در سرم / اگر چه این سمند عمر زیر ران ناتوان من / به سوی دیگری شتاب می‌کند

نه آشنا نه همدمی / نه شانه‌ای ز دوستی که سر نهی بر آن دمی / تویی و رنج و بیم تو / تویی و بی پناهی عظیم تو / نه شهر و باغ و رود و منظرش / نه خانه‌ها و کوچه‌ها نه راه آشناست / نه این زبان گفتگو زبان دلپذیر ماست / تو و هزار درد بی دوا / تو و هزار حرف بی جواب / کجا روی ؟ به هر که رو کنی تو را جواب می‌کند

چراغ مرد خسته را / کسی نمی فروزد از حضور خویش / کسش به نام و نامه و پیام / نوازشی نمی‌دهد / اگر چه اشک نیم شب / گهی ثواب می‌کند / نشسته‌ام به بزم دوستان و سرخوشم / بگو بخند و شعر و نقل و آفرین و نوش / سخن به هر کلام و شیوه‌ای ز عهد و از یگانگی است / به دوستی، سخن ز جاودانگی ست / امان ز شبرو خیال / امان، چه ها که با من این شکسته خواب می کند

اگر چه بر دریچه‌ام در آستان صبح / هنوز هم ملال ابربال می‌کشد / ولی من ای دیار روشنی / دلم چو شامگاه توست / به سینه ام اجاق شعله خواه توست / نگفتمت دلم هوای آفتاب می‌کند؟ 

ممنون از همه دوستای خوبم که یادی از من کردن تو این مدت.

جاده دوستی عزیز، haniez، مدیر ثبت مطلب، soshiyans، gole yas ،

این روزها اونقدر گم شده و گرفتارم که نمیتونم به کسی سر بزنم

اگ خدا بخواد دارم از ایران میرم. برای همیشه همیشه دعام کنید

 حلقه ای بر گردنم افکنده دوست

               میکشد انجا که خاطر خواه اوست                

---

 

 

  

دلتنـــــــــــــــــگی
عین آتش زیر خاکــــــستر است
گـــــــاهی فـــــــکر میکنی تمـــــــــام شده
امّـــــا یــک دفــــعه
همه ات را آتــــش مـــــــــــیزند . . . .

  

المنه لله که در میکده باز است / زان رو که مرا بر در او روی نیاز است

خم‌ها همه در جوش و خروشند ز مستی / وان می که در آن جاست حقیقت نه مجاز است

از وی همه مستی و غرور است و تکبر / وز ما همه بیچارگی و عجز و نیاز است

رازی که بر غیر نگفتیم و نگوییم / با دوست بگوییم که او محرم راز است

شرح شکن زلف خم اندر خم جانان / کوته نتوان کرد که این قصه دراز است

بار دل مجنون و خم طره لیلی / رخساره محمود و کف پای ایاز است

بردوخته‌ام دیده چو باز از همه عالم / تا دیده من بر رخ زیبای تو باز است

در کعبه کوی تو هر آن کس که بیاید / از قبله ابروی تو در عین نماز است

یکشنبه انگار همه غمهام رو از دلم پاک کرد. تونستم به خیلی از چیزهایی که متم شده بودم پاسخ بدم. مهم نیست که باور کرد یا نه. وی من آرامشم رو پیدا کردم. چه موقع خوبی شد این آرامش. چون اگ به قلب شکسته میرفتم معلوم نبود چجوری برگردم. 

نایب الزیاره دوستان در حرم حضرت رضا خواهم بود. 

---

 

 

  

یه کلید کهنه چرخید توی قفل سینه م انگار

یه دل شكسته افتاد زیر دست و پای زوار

دلمُنذر تو كردم كه هنوز دل نگرونم

چی می شد مثل كبوتر ، زیر ایوونت بمونم

مث خواب بود مث رویا، مث لمس آسمون بود

تو هیاهوی صداها، یه سكوت مهربون بود

پای حوض نقره پوشت ، رو به گلدسته نشستم

دلمُ به قفلای پنجره فولاد تو بستم

نه سر گلایه كردن، نه دل شكوه شنیدن

نه امید دل سپردن ، نه توان دل بریدن

عکس رو خودم گرفتمحق کپی رایت داره ها

"ناگهان خود را برهنه دیدند" 

وقتی اخراج شون کرد از بهشت  تو کوله پشتی شون یه نقشه هم براشون گذاشت تا راهه برگشت رو پیدا کنن ...(حیا)

"حیا" سرمایه ایِ که خدا به آدم و حوا و هرچه زاییدن داده 

قبل از گنـــاه 
                  در گنـــــاه 
                                 بعد از گنـــاه

  انتهای یک جاده

اگر بر جای من غیری گزیند دوست، حاکم اوست / حرامم باد اگر من جان بجای دوست بگزینم

---

 

 

  

کاشکی میشد به آدم های اطرافم یاد بدم مسلمانی که می گویند شمایید!؟!؟

وقتی گریبان عدم با دست خلقت میدرید / وقتی ابد چشم تو را  ، پیش از ازل می آفرید / وقتی زمین ناز تو را  ، در آسمان ها میکشید / وقتی عطش طعم تو را ،با اشک هایم میچشید / من عاشق چشمت شدم ،نه عقل بود و نه دلی / چیزی نمیدانم از این دیوانگی و عاقلی / یک آن شد این عاشق شدن،دنیا همان یک لحظه بود / آن دم که چشمانت مرا از عمق چشمانم ربود / وقتی که من عاشق شدم ،شیطان به نامم سجده کرد / آدم زمینی تر شد و عالم به آدم سجده کرد / من بودم و چشمان تو نه آتشی و نه گلی / چیزی نمیدانم از این دیوانگی و عاقلی 

بعضی آدمها اونقدر برام بزرگن که حق اشتباه کردن ندارن. اگ اشتباهی کنن هم خودشون رو خرد میکنن هم منو. نمیدونم چجوری میشه بهشون فهمون دکه دیگه اون آدم قبلی نیستن و رفتارشون اون خرده شیشه های شکسته شده رو تو روحم فرو میکنه.

حواسمون باشه که برا بعضی ها اصلا فرصت اشتباه نداریم اصلا ...

خدا کنه خیر باشه 

شونه آدم که هیچ...
شونه تخم مرغم پیدا نمی شه سرمونو بذاریم روش یه دل سیر بحرفیم

ای مردمان بگویید، آرام جان من کو / راحت فزای هرکس، محنت رسان من کو / محنت رسان من کو / من مهربان ندارم، نامهربان من کو / نامهربان من کو / نامش همی نیارم، بردن به پیش هر کس / گه گه به ناز گویم، سرو روان من کو / سرو روان من کو / من مهربان ندارم، نامهربان من کو/ نامهربان من کو

از صبح دارم اینو گوش میدم، خیلی دلم هوس مشهد کرده

کجا دانند حال ما سبکباران ساحل ها ؟؟

ستاره وجودم ، سید مرتضی آوینی 

داشتم عکسهای عامل جنایت پل مدیریت رو میدیدم یهو این به ذهنم رسید که:
چی میشه که یه فردی به جایی میرسه که میتونه حق زندگی کردن رو از شخص دیگه ای بگیره و اون رو بکشه؟

وقتی کسی رو اعدام میکنن همه برای خانواده مقتول دل میسوزونن. اما کسی برای قاتل که انسانیتش رو مدتها قبل از دست داده دل نمیسوزونه
اینه رسم زمونه ما ...

وقتی که رفتی و دلم تنها تماشا کرد/ برگشتنت را خوب می دانست و حاشا کرد/حالا که برگشتی خودت دیدی که چشمانم / امواج اشکت را گرفت و کار دریا کرد / اما نگفتی این چه کاری بود ای طوفان / در جزرو مد عشق گرداب تو با ما کرد / وقتی نشستی خسته جان در ساحل دردم / بغضم شکست و عقده هارا اشک ها وا کرد / این را نمی دانم چرا تنهاصدای تو / آرام مثل آه خود را در دلم جاکرد / حالا بیا ای فرصت پرواز در آبی / این آسمان گم کرده اش را خوب پیدا کرد / در بیت هفتم مانده بودم ناگهان اشکم / در انتهای این غزل بارید و غوغا کرد

استاد خلیل شفیعی

اصلا فکر نمیکردم اینقدر تهدیدم بگیره /.

اهـــــــــــــــــای اونایی که مطلب قبلیم نظر دادید، این مژده بر شما که از گزند نفرین و دعای من در امانید، باشد که مورد عبرت دیگران گردید.