تبیان، دستیار زندگی

 

 

می دونستی اشک گاهی از لبخند با ارزش تره؟ چون لبخند رو به هر کسی می تونی هدیه کنی اما اشک رو فقط برای کسی می ریزی که نمی خوای از دستش بدی

 

اگر خدا کفیل رزق است غصه چرا
اگر رزق تقسیم شده است حرص چرا
اگر دنیا فریبند است اعتماد به آن چرا
اگر بهشت حق است تظاهر به ایمان چرا
اگر قبر حق است ساختمان مجلل چرا
اگر جهنم حق است این همه ناحق کردن چرا
اگر حساب حق است جمع مال حرام چرا
اگر قیامتی هست خیانت به مردم چرا
اگر دشمن انسان شیطان است پیروی کردن از آن چرا
و اگر .....

هرگز برای عاشق شدن، به دنبال باران و بهار و بابونه نباش. گاهی در انتهای خارهای یک کاکتوس به غنچه ای می رسی که ماه را بر لبانت می نشاند .

 

كاش میدانستم ... به چه می اندیشی ؟؟؟
كه چنین گاه به گاه
میسرانی بر چشم.... غزل داغ نگاه !
می سرایی از لب.....شعر مستانه آه !

راز زیبایی مژگان سیاه
در همین قطره لغزنده غم ....پنهان است !
و سرودن از تو
با صراحت ! بی ترس ! .... باز هم كتمان است !

كاش میدانستم ... به چه می اندیشی ؟؟؟

رنج اندوه كدامین خواهش
نقش لبخند لبت را برده ؟؟؟

نغمه زرد كدامین پاییز ...
غنچه قلب تو را پژمرده ؟؟؟؟

كاش میدانستی .... به چه می اندیشم ؟
كه چنین مبهوتم ....
من فقط جرعه ای از مهر تو را نوشیدم !!!
با تو ای ترجمه عشق "خدا" را دیدم !!!

آه ای میكده ام !!!
گاه بیداری را
از من و بیخبری هیچ مخواه !
كه من از مستی خود هشیارم !

كاش میدانستی ... به چه می اندیشم !!!
كاش میدانستی!!!!
كاش ...

هنوز فرصت های خوبی مانده است بنابراین نباید نگران زمان و وقت بود. با صبر و حوصله برای كارها برنامه ریزی كن و بكوش تا هیچ چیزی را نادیده نگیری. موفقیت تو حتمی است.

رو درو دیوار این شهر

همش از تو یادگاره

توی این کوچه ی تاریک

منو تنها نمی زاره

یاد حرفای قشنگت

که تو قلبم لونه می کرد

یاد دلتنگی یه چشمات

که منو بهونه می کرد

می زنه آتیش به جونم

پس کجائی مهربونم

آخه من ترانه هامو . . .

واسه ی کی پس بخونم

دل من هواتو کرده

آخ کجائی نازنینم

کاشکی بودی یو می دیدی

بی تو من تنهاترینم

توی این بازی که ساختی

من همه هستی مو باختم

زیر پات گذاشتی آخر

عشقی که من از تو ساختم

اگه تو دوستم نداشتی

از دلم خبر نداشتی

دلت از سنگ شده انگار

که منو تنها گذاشتی

می زنه آتیش به جونم

پس کجائی مهربونم

آخه من ترانه هامو . . .

واسه ی کی پس بخونم

دل من هواتو کرده

آخ کجائی نازنینم

کاشکی بودی یو می دیدی

بی تو من تنهاترینم

می شینم منتظر اینجا

تا تو برگردی دوباره

تا بشینی پای حرفام

بریم تا ماه و ستاره

می دونم می یای یه روزی

یه روزی که خیلی دیره

یه روزی دل شکستم

سر این کوچه می میره

می زنه آتیش به جونم

پس کجائی مهربونم

آخه من ترانه هامو . . .

واسه ی کی پس بخونم

دل من هواتو کرده

آخ کجائی نازنینم

کاشکی بودی یو می دیدی

بی تو من تنهاترینم . . . !

آنکس که بداند، و بداند که بداند ، اسب شعف از گنبد گردون برهاند …

آنکس که بداند و نداند که بداند ، بیدار کنیدش که شبی خفته نماند …

آنکس که نداند و بداند که نداند ، لنگان خرک خویش به منزل برساند …

آنکس که نداند و نداند که نداند ، در جهل مرکب ابدالدهر بماند .

 

عشق آمد و شد چو خونم اندر رگ و پوست
تا کرد مرا تهی و پر کرد زدوست
اجزای وجود من همه دوست گرفت
نامی است زمن بر من و باقی همه اوست

یك اتفاق خوب و استثنایی فقط یك بار اتفاق می افتد اگر قرار بود هر روز چنان اتفاقی بیافتد دیگر معنی نداشت و لطفش را از دست می داد. باید سالها برای چنان اتفاقی انتظار كشید.

  چون دیگر رهگذری از کوچه پس کو چه های شهرم نمی گذرد تا سر گردانی ، تا سر گردانی مرا ببیند .چون انتها را نمی بینم .تا برای رسیدن به آن اشتیاقی نداشته باشم
شب را دوست دارم
چون دیگر هیچ عابری از دور اشک های یخ زده ام را در گوشه ی چشمان بی فروغم نمی بیند
شب را دوست دارم : چرا که اولین بار تو را در شب یافتم
از شب می ترسم : تو را در شب از دست دادم.
از شب متنفرم ، به اندازه ی تمام عشق های دروغین
با آفتاب قهرم ، چرا شبها به دیدارم نمی آید؟
نمی آید تا با دست هنر مندش سا یه ی تو را بر دیوار خیالم نقش زند و مرا به بودنت دلخوش سازد
شاید آفتاب با من قهر است؟؟
آ ن روز که تو در کنارم بودی ، هرگز به آ فتاب سلام نکردم ، هرگز به روی شب لبخند نزدم. و برایش دستی تکان ندادم.
این مجازات تمام لحظه هاییست که همه ی دنیا را در تو میدیدم
و تو را در تمام دنیا