اهل بیت
آداب ماه محرم
1- سزاوار است كه
حال دوستان آل محمد صل الله علیه و آله در دهه اول محرم تغییر نموده و در دل و
سیماى خود، آثار اندوه و درد این مصیبتهاى بزرگ را آشكار نمایند.
2-
خوب است كه مقدارى از لذائذ زندگى را كه از خوردن و نوشیدن و حتى خوابیدن و گفتن به
دست مى آید، ترك نمایند و مانند كسى باشند كه پدر یا فرزند خود را از دست داده است
.
3-
خوب است كه روز تاسوعا و عاشورا، دیدار با برادران دینى را ترك كرده و آن روز را
روز گریه و اندوه خود قرار دهند.
4-
مستحب است كه در دهه اول محرم ، هر روز امام حسین علیه السلام را با زیارت عاشورا
زیارت نمایند.
5- سزاوار است كه
اگر مى توانند مراسم عزادارى آن حضرت را در منزل خود با نیتى خالص بر پا نمایند و
اگر نمى توانند در مساجد یا منازل دوستانش به برپایى این مراسم كمك كنند.
6-
شایسته است كه هر روز مقدارى از اوقات خود را در مكانهاى عمومى به عزادارى
بپردازد.
7-
مستحب است كه در آخر روز عاشورا، زیارت تسلیت را بخوانند.
8-
یكى از اعمال مهم دهه اول ، دعاى اول ماه است و براى اینكه اول این ماه ، اول سال
بوده و از طرف دیگر دعاهاى قبل از وقت نیز تاءثیر خاصى در برآورده شدن حاجات و رسیدن
به امور مهم دارد؛ این دعا تاءثیر زیادى در سلامتى و دورى از آفات دینى و دنیایى
آن سال و بهبودى حال و به دست آوردن نیكیها دارد.
9-
بهتر است كه در شب اول ، بعضى از نمازهایى را كه در این شب وارد شده به مقدار حال
و توانایى خود بخواند؛ حداقل دو ركعت نمازى را كه شامل حمد و یازده بار قل هو
اللّه احد است را بخواند. بعد از آن ، دعایى را كه پیامبر صل الله علیه و آله بعد
از این نماز خوانده است و در كتاب اقبال نقل شده را بخواند و فرداى آن روز را روزه
بگیرد. در روایت آمده است كسى كه چنین عملى را انجام بدهد مانند كسى است كه به مدت
یك سال كارهاى خوب انجام داده و تا سال آینده محفوظ خواهد بود.
10-
مستحب است كه روز سوم را روزه بگیرد. در روایت آمده است : حضرت یوسف علیه السلام
در این روز از چاه خارج شد. و اگر كسى این روز را روزه بگیرد، خداوند مشكل او را
برطرف نموده و سختیها را بر او آسان مى نماید.
11-
روایت شده است : مستحب است كه انسان تمام ماه را روزه بگیرد. و در مورد روزه روز
تاسوعا و عاشورا روایت مخصوص داریم ، اما احتیاط این است كه روز عاشورا را روزه
نگیرد ولى از خوردن و آشامیدن تا عصر خوددارى نماید و آنگاه چیزى بخورد یا
بیاشامد؛ به جهت این كه امام حسین علیه السلام و یاران حضرت در عصر از غصه هاى این
دنیاى پست رهایى یافتند.
12-
از كارهایى مثل سرمه كشیدن و غیر آن ، بهتر است پرهیز شود.
13-
مستحب است كه شب عاشورا تا صبح پیش قبر امام حسین علیه السلام بماند.
14-
از شیخ مفید رحمة اللّه روایت شده است كه شب بیست و یكم محرم ، شب زفاف سرور تمام
زنان جهان حضرت فاطمه علیه السلام است و به همین جهت روزه آن روز مستحب مى باشد.
15-
مستحب است كه در آخر ماه محرم محاسبه نفس ، استغفار و دعا براى اصلاح حال ، صورت
پذیرد.
شنبه 27/8/1391 - 11:6
اهل بیت
آثار و برکات عزاداری - شفا یافتن
یكى
از آثار و بركات مجالس عزادارى حضرت سید الشهدا (ع) شفا گرفتن است . به طورى كه
بارها دیدهایم و شنیدهایم كه بعضى از عزاداران و گریه كنندگان بر حسین (ع) شفا
گرفتهاند.
نقل است كه مرجع بزرگ شیعه مرحوم آیة الله العظمى بروجردى در سن نود سالگى داراى
چشمانى سالم بودند كه بدون عینك خطوط ریز را هم مىخواندند و مىفرمودند: این نعمت
را مرهون وجود مبارك حضرت ابى عبدالله الحسین (ع) هستم : و قضیه را چنین نقل
مىفرمودند:
در
یكى از سالها در بروجرد بودم، به چشم درد عجیبى مبتلا شدم كه بسیار مرا نگران
ساخته بود . معالجه پزشكان فایدهاى نكرد و درد چشم هر روز بیشتر و ناراحتى من
افزونتر مىگردید، تااینكه ایام محرم شد. در ایام محرم آیة الله فقید ، دهه اول را
روضه داشتند و دستههاى مختلف هم در این عزادارى شركت مىكردند . یكى از دستههایى
كه روز عاشورا به خانه آقا وارد شده بود، «هیئت گِلگیرها» است كه نوعاً سادات و
اهل علم و محترمین هستند، در حالى كه هر یك حوله سفیدى به كمر بستهاند، سر و سینه
خود را گل آلود كرده و بطور بسیار رقت بار و مهیج و در عین حال با سوز و گداز
فراوان و ذكرى جانسوز آن روز را تا ظهر عزادارى مى كنند . آقا فرمودند:
«هنگامى
كه این دسته به خانه من آمدند و وضع مجلس با ورود این هیئت هیجان عجیبى به خود
گرفته بود من هم در گوشهاى نشسته و آهسته آهسته اشك مىریختم و در این بین هم مقدارى
گل از روى پاى یكى از همین افراد گلگیر برداشته و بر روى چشمهاى ملتهب و ناراحتم
كشیدم، و به بركت همین توسل، چشمانم خوب شد و امروز علاوه بر اینكه متبلا به درد
چشم نشدم، از نعمت بینایى كامل برخوردارم، و به بركت حضرت امام حسین (ع) احتیاج به
عینك هم ندارم». با اینكه همه قواى جسمانى ایشان تحلیل رفته بود با این وجود تا
آخرین ساعات زندگانى از بینایى كامل برخوردار بودند.
آثار و برکات عزاداری – آسایش و سکونت
در بهشت
امان از سكرات موت و آتش دوزخ
مسمع
گوید: حضرت امام صادق (ع) فرمود: آیا متذكر مى شوى با حسین چه كردند؟ عرض كردم :
آرى ، فرمود: آیا جزع و گریه مىكنى؟ گفتم : آرى ، به خدا سوگند گریه مىكنم و
آثار غم و اندوه در صورتم ظاهر مىشود حضرت فرمود: «خدا اشك چشمت را رحمت كند .
آگاه باش كه تو از آن اشخاصى هستى كه از اهل جزع براى ما شمرده مىشوند، به شادى
ما شاد و به حزن ما محزون و اندوهناك مىگردند. آگاه باش كه بزودى هنگام مرگ،
پدرانم را بر بالین خود حاضر مىبینى ، در حالى كه به تو توجه كرده و ملك الموت را
درباره تو بشارت مى دهند، و خواهى دید كه ملك الموت در آن هنگام از هر مادر مهربان
به فرزندش ، مهربانتر است» سپس فرمود: «كسى كه بر ما اهل بیت به خاطر رحمت و مصائب
وارده بر ما گریه كند، رحمت خدا شامل او مىشود قبل از اینكه اشكى از چشمش خارج
گردد؛ پس زمانى كه اشك چشمش بر صورت جارى شود اگر قطرهاى از آن در جهنم بریزد،
حرارت آن را خاموش كند، و هیچ چشمى نیست كه گریه كند بر ما مگر آنكه با نظر كردن
به كوثر و سیراب شدن با دوستان، خوشوقت مىگردد» .
با
توجه به این روایت شریف باید گفت:جایى كه آتش جهنم كه قابل مقایسه با آتش دنیا
نیست و به وسیله گریه بر حسین (ع) خاموش و برد و سلام گردد ، پس اگر در موردى، آتش
ضعیف دنیا عزادار حسینى را نسوزاند جاى تعجب نیست .
سید
جلیل مرحوم دكتر اسماعیل مجاب (داندانساز) عجایبى از ایام مجاورت در هندوستان كه
مشاهده كرده بود نقل مىكرد، از آن جمله مىگفت : عدهاى از بازرگانان هندو (بت
پرست) به حضرت سیدالشهدا (ع) معتقد و علاقه مندند و براى بركت مالشان با آن حضرت
شركت مىكنند، یعنى در سال مقدارى از سود خود را در راه آن حضرت صرف مىكنند. بعضى
از آنها روز عاشورا به وسیله شیعیان ، شربت و پالوده و بستنى درست كرده و خود به
حال عزا ایستاده و به عزاداران مىدهند، و بعضى آن مبلغى كه راجع به آن حضرت است
را به شیعیان مىدهند تا در مراكز عزادارى صرف نمایند.
یكى
از آنان را عادت چنین بود كه همراه سینه زنها حركت مىكرد و با آنها به سینه زدن
مشغول مى شد. وقتى از دنیا رفت، بنا به مرسوم مذهبى خودشان، بدنش را با آتش
سوزانیدند تا تمام بدنش خاكستر شد جز دست راست و قطعهاى از سینهاش كه آتش، آن دو
عضو را نسوزانیده بود.
بستگان
آن دو عضو را آوردند نزد قبرستان شیعیان و گفتند: «این دو عضو راجع به حسین شماست»
گریه كننده بر حسین، در قیامت گریان
نیست
رسول
اكرم (ص) به فاطمه زهرا (س) فرمود: «هر چشمى در روز قیامت گریان است مگر چشمى كه
براى مصائب حسین (ع) گریه كرده باشد، چنین كسى در قیامت خندان و شادان به نعمتهاى
بهشتى است». (اختیار
معرفة الرجال , شیخ طوسى , 89)
آن
روز دیدهها همه گریان شود ز هول جز
چشم گریه كرده بسوگ و عزاى او
آثار و برکات عزاداری - سكونت در بهشت
امام
باقر (ع) فرمود: «هر مؤمنى كه در سوگ حسین (ع) اشك دیده ریزد، به حدى كه بر
گونهاش جارى گردد، خداوند او را سالیان سال در غرفههاى بهشت مسكن مىدهد» . (بحارالانوار , علامه مجلسى
, ج 44 ص 293)
و
نیز امام صادق (ع) فرمود: «هر كس درباره حسین (ع) شعرى بخواند و گریه نماید و یك
نفر را بگریاند، بهشت براى هر دوى آنها نوشته مىشود . كسى كه حسین (ع) نزد او ذكر
شود و از چشمش به مقدار بال مگسى اشك آید، اجر او نزد خداست و براى او جز به بهشت
راضى نخواهد شد» .(
وسائل الشیعه , شیخ حر عاملى , ج 10 ص 397)
و
نیز فرمود: «هر كس كه در عزاى حسین (ع) بگرید یا دیگرى را بگریاند و یا آنكه خود
را به حالت گریه و عزا درآورد ، بهشت بر او واجب مىشود» (داستانهاى شگفت , آیت الله
شهید دستغیب , ص 9).
آثار و برکات عزاداری - ازدیاد محبت و
تنفر از دشمنان
سوزى
كه از دل سوخته عاشقان سیدالشهدا (ع) به چشم سرایت كرده و از مجارى دو چشم آنها به
صفحه رخسار وارد مى شود، مراتب علاقه و اخلاص و دلبستگى به خاندان وحى و رسالت را
مىرساند و این عمل اثرى مخصوص در ابقاى مودت و ازدیاد محبت دارد.
گریه
بر حضرت سیدالشهدا (ع) از مواردى است كه هیچ انسانى از فرط دلسوزى و انقلاب، طاقت
بردبارى و تحمل در برابر استماع مصائب او را ندارد، و این گریه و بیقرارى ، علاوه
بر ازدیاد محبت و مهر و مودت، موجب كثرت تنفر و بىزارى از دشمنان و قاتلان آن
حضرت شده و موجب برائت دوستداران این خانواده از دشمنان ایشان مىگردد.
بارى،
گریه با آگاهى و معرفت بر امام حسین (ع) ، در واقع، اعلام انزجار از قاتلان اوست و
این تبرى از آثار برجسته گریه بر امام حسین (ع) است زیرا مردم به ویژه افرادى كه
داراى شخصیت هستند از گریه كردن در برابر حوادث تا سر حد امكان امتناع مىورزند ،
و تا شعله درونى آنان به مرتبه انفجار نرسد حاضر به گریه كردن مخصوصاً در برابر
چشم دیگران نیستند، این گریه و عزادارى ابراز كمال تنفر در برابر تعدى و تجاوز و
ستمگرى و پایمال نمودن حقوق جامعه و به ناحق تكیه زدن بر مسند حكومت آنان مىباشد.
آثار و برکات عزاداری - شناخت حقیقت
دین و آمرزش گناهان
یكى
از آثار و بركات مجالس عزادارى سیدالشهدا (ع) این است كه مردم در سایه مراسم
عزادارى به حقیقت اسلام آشنا شده و بر اثر تبلیغات وسیع و گستردهاى كه همراه با
این مراسم انجام مىگیرد، آگاهى توده مردم بیشتر شده و ارتباطشان با دین حنیف
محكمتر و قویتر مىگردد . چه اینكه قرآن و عترت دو وزنه نفیسى هستند كه هرگز از
یكدیگر جدا نمىشوند و این آگاهى در اقامه ماتم و مراسم سوگوارى عترت رسول اكرم
(ص) به خصوص امام حسین (ع) به آحاد مردم داده خواهد شد.
ریان
بن شبیب از امام رضا (ع) روایت كرده كه فرمود: «اى پسر شبیب ، اگر بر حسین (ع)
گریه كنى تا آنكه اشك چشمت بر صورتت جارى شود، خداوند گناهان كوچك و بزرگ، و كم یا
زیاد تو را مى آمرزد» (منتخب كامل الزیارات , ابن قولویه , ص 165 )
و
نیز فرمود: «گریه كنندگان باید بر كسى همچون حسین (ع) گریه كنند ، زیرا گریستن
براى او گناهان بزرگ را فرو مىریزد» (منتخب
كامل الزیارات , ابن قولویه , ص 168)
شنبه 27/8/1391 - 11:1
اهل بیت
آثار و برکات عزاداری - شفا یافتن
یكى
از آثار و بركات مجالس عزادارى حضرت سید الشهدا (ع) شفا گرفتن است . به طورى كه
بارها دیدهایم و شنیدهایم كه بعضى از عزاداران و گریه كنندگان بر حسین (ع) شفا
گرفتهاند.
نقل است كه مرجع بزرگ شیعه مرحوم آیة الله العظمى بروجردى در سن نود سالگى داراى
چشمانى سالم بودند كه بدون عینك خطوط ریز را هم مىخواندند و مىفرمودند: این نعمت
را مرهون وجود مبارك حضرت ابى عبدالله الحسین (ع) هستم : و قضیه را چنین نقل
مىفرمودند:
در
یكى از سالها در بروجرد بودم، به چشم درد عجیبى مبتلا شدم كه بسیار مرا نگران
ساخته بود . معالجه پزشكان فایدهاى نكرد و درد چشم هر روز بیشتر و ناراحتى من
افزونتر مىگردید، تااینكه ایام محرم شد. در ایام محرم آیة الله فقید ، دهه اول را
روضه داشتند و دستههاى مختلف هم در این عزادارى شركت مىكردند . یكى از دستههایى
كه روز عاشورا به خانه آقا وارد شده بود، «هیئت گِلگیرها» است كه نوعاً سادات و
اهل علم و محترمین هستند، در حالى كه هر یك حوله سفیدى به كمر بستهاند، سر و سینه
خود را گل آلود كرده و بطور بسیار رقت بار و مهیج و در عین حال با سوز و گداز
فراوان و ذكرى جانسوز آن روز را تا ظهر عزادارى مى كنند . آقا فرمودند:
«هنگامى
كه این دسته به خانه من آمدند و وضع مجلس با ورود این هیئت هیجان عجیبى به خود
گرفته بود من هم در گوشهاى نشسته و آهسته آهسته اشك مىریختم و در این بین هم مقدارى
گل از روى پاى یكى از همین افراد گلگیر برداشته و بر روى چشمهاى ملتهب و ناراحتم
كشیدم، و به بركت همین توسل، چشمانم خوب شد و امروز علاوه بر اینكه متبلا به درد
چشم نشدم، از نعمت بینایى كامل برخوردارم، و به بركت حضرت امام حسین (ع) احتیاج به
عینك هم ندارم». با اینكه همه قواى جسمانى ایشان تحلیل رفته بود با این وجود تا
آخرین ساعات زندگانى از بینایى كامل برخوردار بودند.
آثار و برکات عزاداری – آسایش و سکونت
در بهشت
امان از سكرات موت و آتش دوزخ
مسمع
گوید: حضرت امام صادق (ع) فرمود: آیا متذكر مى شوى با حسین چه كردند؟ عرض كردم :
آرى ، فرمود: آیا جزع و گریه مىكنى؟ گفتم : آرى ، به خدا سوگند گریه مىكنم و
آثار غم و اندوه در صورتم ظاهر مىشود حضرت فرمود: «خدا اشك چشمت را رحمت كند .
آگاه باش كه تو از آن اشخاصى هستى كه از اهل جزع براى ما شمرده مىشوند، به شادى
ما شاد و به حزن ما محزون و اندوهناك مىگردند. آگاه باش كه بزودى هنگام مرگ،
پدرانم را بر بالین خود حاضر مىبینى ، در حالى كه به تو توجه كرده و ملك الموت را
درباره تو بشارت مى دهند، و خواهى دید كه ملك الموت در آن هنگام از هر مادر مهربان
به فرزندش ، مهربانتر است» سپس فرمود: «كسى كه بر ما اهل بیت به خاطر رحمت و مصائب
وارده بر ما گریه كند، رحمت خدا شامل او مىشود قبل از اینكه اشكى از چشمش خارج
گردد؛ پس زمانى كه اشك چشمش بر صورت جارى شود اگر قطرهاى از آن در جهنم بریزد،
حرارت آن را خاموش كند، و هیچ چشمى نیست كه گریه كند بر ما مگر آنكه با نظر كردن
به كوثر و سیراب شدن با دوستان، خوشوقت مىگردد» .
با
توجه به این روایت شریف باید گفت:جایى كه آتش جهنم كه قابل مقایسه با آتش دنیا
نیست و به وسیله گریه بر حسین (ع) خاموش و برد و سلام گردد ، پس اگر در موردى، آتش
ضعیف دنیا عزادار حسینى را نسوزاند جاى تعجب نیست .
سید
جلیل مرحوم دكتر اسماعیل مجاب (داندانساز) عجایبى از ایام مجاورت در هندوستان كه
مشاهده كرده بود نقل مىكرد، از آن جمله مىگفت : عدهاى از بازرگانان هندو (بت
پرست) به حضرت سیدالشهدا (ع) معتقد و علاقه مندند و براى بركت مالشان با آن حضرت
شركت مىكنند، یعنى در سال مقدارى از سود خود را در راه آن حضرت صرف مىكنند. بعضى
از آنها روز عاشورا به وسیله شیعیان ، شربت و پالوده و بستنى درست كرده و خود به
حال عزا ایستاده و به عزاداران مىدهند، و بعضى آن مبلغى كه راجع به آن حضرت است
را به شیعیان مىدهند تا در مراكز عزادارى صرف نمایند.
یكى
از آنان را عادت چنین بود كه همراه سینه زنها حركت مىكرد و با آنها به سینه زدن
مشغول مى شد. وقتى از دنیا رفت، بنا به مرسوم مذهبى خودشان، بدنش را با آتش
سوزانیدند تا تمام بدنش خاكستر شد جز دست راست و قطعهاى از سینهاش كه آتش، آن دو
عضو را نسوزانیده بود.
بستگان
آن دو عضو را آوردند نزد قبرستان شیعیان و گفتند: «این دو عضو راجع به حسین شماست»
گریه كننده بر حسین، در قیامت گریان
نیست
رسول
اكرم (ص) به فاطمه زهرا (س) فرمود: «هر چشمى در روز قیامت گریان است مگر چشمى كه
براى مصائب حسین (ع) گریه كرده باشد، چنین كسى در قیامت خندان و شادان به نعمتهاى
بهشتى است». (اختیار
معرفة الرجال , شیخ طوسى , 89)
آن
روز دیدهها همه گریان شود ز هول جز
چشم گریه كرده بسوگ و عزاى او
آثار و برکات عزاداری - سكونت در بهشت
امام
باقر (ع) فرمود: «هر مؤمنى كه در سوگ حسین (ع) اشك دیده ریزد، به حدى كه بر
گونهاش جارى گردد، خداوند او را سالیان سال در غرفههاى بهشت مسكن مىدهد» . (بحارالانوار , علامه مجلسى
, ج 44 ص 293)
و
نیز امام صادق (ع) فرمود: «هر كس درباره حسین (ع) شعرى بخواند و گریه نماید و یك
نفر را بگریاند، بهشت براى هر دوى آنها نوشته مىشود . كسى كه حسین (ع) نزد او ذكر
شود و از چشمش به مقدار بال مگسى اشك آید، اجر او نزد خداست و براى او جز به بهشت
راضى نخواهد شد» .(
وسائل الشیعه , شیخ حر عاملى , ج 10 ص 397)
و
نیز فرمود: «هر كس كه در عزاى حسین (ع) بگرید یا دیگرى را بگریاند و یا آنكه خود
را به حالت گریه و عزا درآورد ، بهشت بر او واجب مىشود» (داستانهاى شگفت , آیت الله
شهید دستغیب , ص 9).
آثار و برکات عزاداری - ازدیاد محبت و
تنفر از دشمنان
سوزى
كه از دل سوخته عاشقان سیدالشهدا (ع) به چشم سرایت كرده و از مجارى دو چشم آنها به
صفحه رخسار وارد مى شود، مراتب علاقه و اخلاص و دلبستگى به خاندان وحى و رسالت را
مىرساند و این عمل اثرى مخصوص در ابقاى مودت و ازدیاد محبت دارد.
گریه
بر حضرت سیدالشهدا (ع) از مواردى است كه هیچ انسانى از فرط دلسوزى و انقلاب، طاقت
بردبارى و تحمل در برابر استماع مصائب او را ندارد، و این گریه و بیقرارى ، علاوه
بر ازدیاد محبت و مهر و مودت، موجب كثرت تنفر و بىزارى از دشمنان و قاتلان آن
حضرت شده و موجب برائت دوستداران این خانواده از دشمنان ایشان مىگردد.
بارى،
گریه با آگاهى و معرفت بر امام حسین (ع) ، در واقع، اعلام انزجار از قاتلان اوست و
این تبرى از آثار برجسته گریه بر امام حسین (ع) است زیرا مردم به ویژه افرادى كه
داراى شخصیت هستند از گریه كردن در برابر حوادث تا سر حد امكان امتناع مىورزند ،
و تا شعله درونى آنان به مرتبه انفجار نرسد حاضر به گریه كردن مخصوصاً در برابر
چشم دیگران نیستند، این گریه و عزادارى ابراز كمال تنفر در برابر تعدى و تجاوز و
ستمگرى و پایمال نمودن حقوق جامعه و به ناحق تكیه زدن بر مسند حكومت آنان مىباشد.
آثار و برکات عزاداری - شناخت حقیقت
دین و آمرزش گناهان
یكى
از آثار و بركات مجالس عزادارى سیدالشهدا (ع) این است كه مردم در سایه مراسم
عزادارى به حقیقت اسلام آشنا شده و بر اثر تبلیغات وسیع و گستردهاى كه همراه با
این مراسم انجام مىگیرد، آگاهى توده مردم بیشتر شده و ارتباطشان با دین حنیف
محكمتر و قویتر مىگردد . چه اینكه قرآن و عترت دو وزنه نفیسى هستند كه هرگز از
یكدیگر جدا نمىشوند و این آگاهى در اقامه ماتم و مراسم سوگوارى عترت رسول اكرم
(ص) به خصوص امام حسین (ع) به آحاد مردم داده خواهد شد.
ریان
بن شبیب از امام رضا (ع) روایت كرده كه فرمود: «اى پسر شبیب ، اگر بر حسین (ع)
گریه كنى تا آنكه اشك چشمت بر صورتت جارى شود، خداوند گناهان كوچك و بزرگ، و كم یا
زیاد تو را مى آمرزد» (منتخب كامل الزیارات , ابن قولویه , ص 165 )
و
نیز فرمود: «گریه كنندگان باید بر كسى همچون حسین (ع) گریه كنند ، زیرا گریستن
براى او گناهان بزرگ را فرو مىریزد» (منتخب
كامل الزیارات , ابن قولویه , ص 168)
شنبه 27/8/1391 - 10:59
اهل بیت
آثار و برکات عزاداری - شفا یافتن
یكى
از آثار و بركات مجالس عزادارى حضرت سید الشهدا (ع) شفا گرفتن است . به طورى كه
بارها دیدهایم و شنیدهایم كه بعضى از عزاداران و گریه كنندگان بر حسین (ع) شفا
گرفتهاند.
نقل است كه مرجع بزرگ شیعه مرحوم آیة الله العظمى بروجردى در سن نود سالگى داراى
چشمانى سالم بودند كه بدون عینك خطوط ریز را هم مىخواندند و مىفرمودند: این نعمت
را مرهون وجود مبارك حضرت ابى عبدالله الحسین (ع) هستم : و قضیه را چنین نقل
مىفرمودند:
در
یكى از سالها در بروجرد بودم، به چشم درد عجیبى مبتلا شدم كه بسیار مرا نگران
ساخته بود . معالجه پزشكان فایدهاى نكرد و درد چشم هر روز بیشتر و ناراحتى من
افزونتر مىگردید، تااینكه ایام محرم شد. در ایام محرم آیة الله فقید ، دهه اول را
روضه داشتند و دستههاى مختلف هم در این عزادارى شركت مىكردند . یكى از دستههایى
كه روز عاشورا به خانه آقا وارد شده بود، «هیئت گِلگیرها» است كه نوعاً سادات و
اهل علم و محترمین هستند، در حالى كه هر یك حوله سفیدى به كمر بستهاند، سر و سینه
خود را گل آلود كرده و بطور بسیار رقت بار و مهیج و در عین حال با سوز و گداز
فراوان و ذكرى جانسوز آن روز را تا ظهر عزادارى مى كنند . آقا فرمودند:
«هنگامى
كه این دسته به خانه من آمدند و وضع مجلس با ورود این هیئت هیجان عجیبى به خود
گرفته بود من هم در گوشهاى نشسته و آهسته آهسته اشك مىریختم و در این بین هم مقدارى
گل از روى پاى یكى از همین افراد گلگیر برداشته و بر روى چشمهاى ملتهب و ناراحتم
كشیدم، و به بركت همین توسل، چشمانم خوب شد و امروز علاوه بر اینكه متبلا به درد
چشم نشدم، از نعمت بینایى كامل برخوردارم، و به بركت حضرت امام حسین (ع) احتیاج به
عینك هم ندارم». با اینكه همه قواى جسمانى ایشان تحلیل رفته بود با این وجود تا
آخرین ساعات زندگانى از بینایى كامل برخوردار بودند.
آثار و برکات عزاداری – آسایش و سکونت
در بهشت
امان از سكرات موت و آتش دوزخ
مسمع
گوید: حضرت امام صادق (ع) فرمود: آیا متذكر مى شوى با حسین چه كردند؟ عرض كردم :
آرى ، فرمود: آیا جزع و گریه مىكنى؟ گفتم : آرى ، به خدا سوگند گریه مىكنم و
آثار غم و اندوه در صورتم ظاهر مىشود حضرت فرمود: «خدا اشك چشمت را رحمت كند .
آگاه باش كه تو از آن اشخاصى هستى كه از اهل جزع براى ما شمرده مىشوند، به شادى
ما شاد و به حزن ما محزون و اندوهناك مىگردند. آگاه باش كه بزودى هنگام مرگ،
پدرانم را بر بالین خود حاضر مىبینى ، در حالى كه به تو توجه كرده و ملك الموت را
درباره تو بشارت مى دهند، و خواهى دید كه ملك الموت در آن هنگام از هر مادر مهربان
به فرزندش ، مهربانتر است» سپس فرمود: «كسى كه بر ما اهل بیت به خاطر رحمت و مصائب
وارده بر ما گریه كند، رحمت خدا شامل او مىشود قبل از اینكه اشكى از چشمش خارج
گردد؛ پس زمانى كه اشك چشمش بر صورت جارى شود اگر قطرهاى از آن در جهنم بریزد،
حرارت آن را خاموش كند، و هیچ چشمى نیست كه گریه كند بر ما مگر آنكه با نظر كردن
به كوثر و سیراب شدن با دوستان، خوشوقت مىگردد» .
با
توجه به این روایت شریف باید گفت:جایى كه آتش جهنم كه قابل مقایسه با آتش دنیا
نیست و به وسیله گریه بر حسین (ع) خاموش و برد و سلام گردد ، پس اگر در موردى، آتش
ضعیف دنیا عزادار حسینى را نسوزاند جاى تعجب نیست .
سید
جلیل مرحوم دكتر اسماعیل مجاب (داندانساز) عجایبى از ایام مجاورت در هندوستان كه
مشاهده كرده بود نقل مىكرد، از آن جمله مىگفت : عدهاى از بازرگانان هندو (بت
پرست) به حضرت سیدالشهدا (ع) معتقد و علاقه مندند و براى بركت مالشان با آن حضرت
شركت مىكنند، یعنى در سال مقدارى از سود خود را در راه آن حضرت صرف مىكنند. بعضى
از آنها روز عاشورا به وسیله شیعیان ، شربت و پالوده و بستنى درست كرده و خود به
حال عزا ایستاده و به عزاداران مىدهند، و بعضى آن مبلغى كه راجع به آن حضرت است
را به شیعیان مىدهند تا در مراكز عزادارى صرف نمایند.
یكى
از آنان را عادت چنین بود كه همراه سینه زنها حركت مىكرد و با آنها به سینه زدن
مشغول مى شد. وقتى از دنیا رفت، بنا به مرسوم مذهبى خودشان، بدنش را با آتش
سوزانیدند تا تمام بدنش خاكستر شد جز دست راست و قطعهاى از سینهاش كه آتش، آن دو
عضو را نسوزانیده بود.
بستگان
آن دو عضو را آوردند نزد قبرستان شیعیان و گفتند: «این دو عضو راجع به حسین شماست»
گریه كننده بر حسین، در قیامت گریان
نیست
رسول
اكرم (ص) به فاطمه زهرا (س) فرمود: «هر چشمى در روز قیامت گریان است مگر چشمى كه
براى مصائب حسین (ع) گریه كرده باشد، چنین كسى در قیامت خندان و شادان به نعمتهاى
بهشتى است». (اختیار
معرفة الرجال , شیخ طوسى , 89)
آن
روز دیدهها همه گریان شود ز هول جز
چشم گریه كرده بسوگ و عزاى او
آثار و برکات عزاداری - سكونت در بهشت
امام
باقر (ع) فرمود: «هر مؤمنى كه در سوگ حسین (ع) اشك دیده ریزد، به حدى كه بر
گونهاش جارى گردد، خداوند او را سالیان سال در غرفههاى بهشت مسكن مىدهد» . (بحارالانوار , علامه مجلسى
, ج 44 ص 293)
و
نیز امام صادق (ع) فرمود: «هر كس درباره حسین (ع) شعرى بخواند و گریه نماید و یك
نفر را بگریاند، بهشت براى هر دوى آنها نوشته مىشود . كسى كه حسین (ع) نزد او ذكر
شود و از چشمش به مقدار بال مگسى اشك آید، اجر او نزد خداست و براى او جز به بهشت
راضى نخواهد شد» .(
وسائل الشیعه , شیخ حر عاملى , ج 10 ص 397)
و
نیز فرمود: «هر كس كه در عزاى حسین (ع) بگرید یا دیگرى را بگریاند و یا آنكه خود
را به حالت گریه و عزا درآورد ، بهشت بر او واجب مىشود» (داستانهاى شگفت , آیت الله
شهید دستغیب , ص 9).
آثار و برکات عزاداری - ازدیاد محبت و
تنفر از دشمنان
سوزى
كه از دل سوخته عاشقان سیدالشهدا (ع) به چشم سرایت كرده و از مجارى دو چشم آنها به
صفحه رخسار وارد مى شود، مراتب علاقه و اخلاص و دلبستگى به خاندان وحى و رسالت را
مىرساند و این عمل اثرى مخصوص در ابقاى مودت و ازدیاد محبت دارد.
گریه
بر حضرت سیدالشهدا (ع) از مواردى است كه هیچ انسانى از فرط دلسوزى و انقلاب، طاقت
بردبارى و تحمل در برابر استماع مصائب او را ندارد، و این گریه و بیقرارى ، علاوه
بر ازدیاد محبت و مهر و مودت، موجب كثرت تنفر و بىزارى از دشمنان و قاتلان آن
حضرت شده و موجب برائت دوستداران این خانواده از دشمنان ایشان مىگردد.
بارى،
گریه با آگاهى و معرفت بر امام حسین (ع) ، در واقع، اعلام انزجار از قاتلان اوست و
این تبرى از آثار برجسته گریه بر امام حسین (ع) است زیرا مردم به ویژه افرادى كه
داراى شخصیت هستند از گریه كردن در برابر حوادث تا سر حد امكان امتناع مىورزند ،
و تا شعله درونى آنان به مرتبه انفجار نرسد حاضر به گریه كردن مخصوصاً در برابر
چشم دیگران نیستند، این گریه و عزادارى ابراز كمال تنفر در برابر تعدى و تجاوز و
ستمگرى و پایمال نمودن حقوق جامعه و به ناحق تكیه زدن بر مسند حكومت آنان مىباشد.
آثار و برکات عزاداری - شناخت حقیقت
دین و آمرزش گناهان
یكى
از آثار و بركات مجالس عزادارى سیدالشهدا (ع) این است كه مردم در سایه مراسم
عزادارى به حقیقت اسلام آشنا شده و بر اثر تبلیغات وسیع و گستردهاى كه همراه با
این مراسم انجام مىگیرد، آگاهى توده مردم بیشتر شده و ارتباطشان با دین حنیف
محكمتر و قویتر مىگردد . چه اینكه قرآن و عترت دو وزنه نفیسى هستند كه هرگز از
یكدیگر جدا نمىشوند و این آگاهى در اقامه ماتم و مراسم سوگوارى عترت رسول اكرم
(ص) به خصوص امام حسین (ع) به آحاد مردم داده خواهد شد.
ریان
بن شبیب از امام رضا (ع) روایت كرده كه فرمود: «اى پسر شبیب ، اگر بر حسین (ع)
گریه كنى تا آنكه اشك چشمت بر صورتت جارى شود، خداوند گناهان كوچك و بزرگ، و كم یا
زیاد تو را مى آمرزد» (منتخب كامل الزیارات , ابن قولویه , ص 165 )
و
نیز فرمود: «گریه كنندگان باید بر كسى همچون حسین (ع) گریه كنند ، زیرا گریستن
براى او گناهان بزرگ را فرو مىریزد» (منتخب
كامل الزیارات , ابن قولویه , ص 168)
شنبه 27/8/1391 - 10:57
اهل بیت
مداحی و نقش آن در مکتب حسینی
مداحان اهل بیت،كه با ذكر مصیبت و ذكر فضایل خاندان وحى، مجالس حسینى راگرم و اشك عاشقانه شیعیان آل الله را جارى مىسازند،از عوامل مهم بقاء فرهنگعاشورایند.
مداح،در اصطلاح شیعى،به كسانى گفته مىشود كه در ایام ولادتها وشهادتهاى ائمه«ع»در مجالس جشن و عزا به خواندن اشعارى در فضایل و مناقب محمد وآل محمد،یا در مظلومیت آنان مىپردازند.ولى اغلب،به مرثیه خوانان حسینى گفتهمىشود كه با خواندن شعر مرثیه و ذكر مصیبت،اهل مجلس را مىگریانند.
«مداح: روضهخوانى كه ایستاده در پیش منبر به شعر،مدایح اهل بیت و مصائب آنان را خواند،آنكهایستاده در كنار منبر در مجالس روضه خوانى،یا روان در كوى و بازار،اشعار مدایحاهل بیت را به آواز بخواند.» (1)
مداحى اهل بیت و نوحه خوانى در سوگ آنان،از جمله كارهایى است كه حادثهعاشورا را زنده نگهداشته است.ائمه نیز از مداحان و ذاكران، تقدیر و تشویق مىكردند،صله مىدادند،دعا مىكردند و براى این كار،فضیلت و ثواب بسیار مىشمردند. امامصادق«ع»فرموده است:«الحمد لله الذى جعل فى الناس من یفد الینا و یمدحنا و یرثىلنا»، (2)
خدا را سپاس كه در میان مردم،كسانى را قرار داده كه به سوى ما مىآیند و ما رامدح و مرثیه مىگویند.و حضرت رضا«ع»در تشویق دعبل به مرثیه خوانى در ایام عزاىحسینى فرمود:«یا دعبل!احب ان تنشدنى شعرا فان هذه الایام حزن كانت علینااهل البیت» (3) اى دعبل،دوست دارم برایم شعر بسرایى و بخوانى،چون این روزها،روزهاى اندوه ما اهل بیت است.همین گونه مجالس و برنامهها،آن شهادت عظیم و حادثهشگفت را با مرور اینهمه سال،همچنان زنده نگهداشته و به بركت آن نیز،دین واحساسات دینى و انس و آشنایى مردم با خط اهل بیت زنده مانده است.
به تعبیر امامخمینى«قدس سره»:«روضه سید الشهدا،براى حفظ مكتب سید الشهدا است...این گریهها و این روضهها حفظ كرده مكتب را.» (4) مداحى،نوعى الگو دادن به مخاطبان و شخصیتپردازى اجتماعى و الگویى براى جامعه ارزشى است،سنگرى براى پراكندن و نشرفضیلتها در قالبى مؤثر و فراگیر نسبتبه همه است و مداحان به خاطر اهمیت كارشان درجامعه و در شكل دهى افكار و عواطف،نقش مهمى دارند و فلسفه اساسى مداحى،ترویجخوبیها و تبیین روحیههاى والاى شهیدان كربلا و دمیدن روح تعهد و حماسه درشیعه است و یك عشق و ایمان است،نه یك حرفه و شغل.به تعبیر آیة ا...خامنهاى:
«جامعه مداح و ذاكر و ستایشگران اهل بیت،طبقهاى هستند كه در سایه این روش،بیشترین تاثیر را در تعمیق فرهنگ و معارف اسلامى در ذهن مردم دارند...قضیه،فقطقضیه شعر خوانى نیست.مساله،مساله پراكندن مدایح و فضایل و حقایق در قالبى است كهبراى همه شنوندگان،قابل فهم و درك باشد و در دل آنها تاثیر بگذارد.» (5)
مداحان،به لحاظ آنكه كارشان بر عنصر«صدا»،«شعر»،«اجرا»و«مخاطب» متكىاست ، باید هر چه بیشتر نسبتبه آموزش دیدنهاى لازم،پختگى اجرا،تمرین پیوسته،گزینش شعرهاى خوب و پر معنى و زیبا و بدیع و ولایى،مطالعه مقتلهاى معتبر و منابعتاریخى،تكیه روى اشعار و مطالب اخلاقى،فكرى و عقیدتى،پرهیز از غلو و مبالغه وگفتن حرفهاى اغراق آمیز و غیر قابل قبول كه اثر منفى دارد، اهتمام ورزند،از دروغ وتصنع و بازارگرمى بپرهیزند،خلوص و صداقت و مناعت طبع را فراموش نكنند،نوكرىابا عبد الله الحسین و اخلاص نسبتبه آن حضرت را از یاد نبرند و از آنجا كه شعر خوباز نظر مضمون،قالب و تعبیر،در دلها و افكار، تاثیر ماندگار مىگذارد،در شناخت ومطالعه و انتخاب شعرهاى پخته و عمیق و زیبا بكوشند تا بهتر بتوانند در این سمت، بهترسیم چهره الگوهاى كمال و اسوههاى پاكى،یعنى معصومین«ع»بپردازند و خود نیزالگوى اخلاق و تعهد باشند. رسالت مقدس مداحان در عصر حاضر عبارتست از:
· استفاده شایسته از عواطف پاك مردم و جهت دادن به آنها در مسیر پاكى وتهذیب و تقوا.
· -تعمیق محبتها و عشقهاى درونى به انسانهاى اسوه و پاك.
· -روشنگرى افكار جامعه و هدایتبه ارزشها و خوبیها و تقویت ایمان مردم.
· -حفظ و اشاعه فرهنگ شهادت از طریق یاد شهداى كربلا و شهداى انقلاب وجنگ و طرح معارف اسلام و انقلاب و خط امام و رهبرى و مسؤولیتهاىاجتماعى.
پی نوشتها :
1- لغت نامه،دهخدا.
2- وسائل الشیعه،ج 10،ص 469.
3- جامع احادیث الشیعه،ج 12،ص 567.
4- صحیفه نور،ج 8،ص 69.
5- ستودگان و ستایشگران،ص 30 و 31.این كتاب كه مجموعهاى برگرفته از سخنان آیة ا...خامنهاى در دیدارهاى مكرر با وعاظ و مداحان و شاعران و...است،بر محور مداحى و روضه خوانى و مرثیه سرایى و...است و براى مداحانو ذاكران و شاعران اهل بیت،نكات بسیار سودمندى دارد،نشر«حوزه هنرى»،1372.
شنبه 27/8/1391 - 10:53
اهل بیت
مداحی و نقش آن در مکتب حسینی
مداحان اهل بیت،كه با ذكر مصیبت و ذكر فضایل خاندان وحى، مجالس حسینى راگرم و اشك عاشقانه شیعیان آل الله را جارى مىسازند،از عوامل مهم بقاء فرهنگعاشورایند.
مداح،در اصطلاح شیعى،به كسانى گفته مىشود كه در ایام ولادتها وشهادتهاى ائمه«ع»در مجالس جشن و عزا به خواندن اشعارى در فضایل و مناقب محمد وآل محمد،یا در مظلومیت آنان مىپردازند.ولى اغلب،به مرثیه خوانان حسینى گفتهمىشود كه با خواندن شعر مرثیه و ذكر مصیبت،اهل مجلس را مىگریانند.
«مداح: روضهخوانى كه ایستاده در پیش منبر به شعر،مدایح اهل بیت و مصائب آنان را خواند،آنكهایستاده در كنار منبر در مجالس روضه خوانى،یا روان در كوى و بازار،اشعار مدایحاهل بیت را به آواز بخواند.» (1)
مداحى اهل بیت و نوحه خوانى در سوگ آنان،از جمله كارهایى است كه حادثهعاشورا را زنده نگهداشته است.ائمه نیز از مداحان و ذاكران، تقدیر و تشویق مىكردند،صله مىدادند،دعا مىكردند و براى این كار،فضیلت و ثواب بسیار مىشمردند. امامصادق«ع»فرموده است:«الحمد لله الذى جعل فى الناس من یفد الینا و یمدحنا و یرثىلنا»، (2)
خدا را سپاس كه در میان مردم،كسانى را قرار داده كه به سوى ما مىآیند و ما رامدح و مرثیه مىگویند.و حضرت رضا«ع»در تشویق دعبل به مرثیه خوانى در ایام عزاىحسینى فرمود:«یا دعبل!احب ان تنشدنى شعرا فان هذه الایام حزن كانت علینااهل البیت» (3) اى دعبل،دوست دارم برایم شعر بسرایى و بخوانى،چون این روزها،روزهاى اندوه ما اهل بیت است.همین گونه مجالس و برنامهها،آن شهادت عظیم و حادثهشگفت را با مرور اینهمه سال،همچنان زنده نگهداشته و به بركت آن نیز،دین واحساسات دینى و انس و آشنایى مردم با خط اهل بیت زنده مانده است.
به تعبیر امامخمینى«قدس سره»:«روضه سید الشهدا،براى حفظ مكتب سید الشهدا است...این گریهها و این روضهها حفظ كرده مكتب را.» (4) مداحى،نوعى الگو دادن به مخاطبان و شخصیتپردازى اجتماعى و الگویى براى جامعه ارزشى است،سنگرى براى پراكندن و نشرفضیلتها در قالبى مؤثر و فراگیر نسبتبه همه است و مداحان به خاطر اهمیت كارشان درجامعه و در شكل دهى افكار و عواطف،نقش مهمى دارند و فلسفه اساسى مداحى،ترویجخوبیها و تبیین روحیههاى والاى شهیدان كربلا و دمیدن روح تعهد و حماسه درشیعه است و یك عشق و ایمان است،نه یك حرفه و شغل.به تعبیر آیة ا...خامنهاى:
«جامعه مداح و ذاكر و ستایشگران اهل بیت،طبقهاى هستند كه در سایه این روش،بیشترین تاثیر را در تعمیق فرهنگ و معارف اسلامى در ذهن مردم دارند...قضیه،فقطقضیه شعر خوانى نیست.مساله،مساله پراكندن مدایح و فضایل و حقایق در قالبى است كهبراى همه شنوندگان،قابل فهم و درك باشد و در دل آنها تاثیر بگذارد.» (5)
مداحان،به لحاظ آنكه كارشان بر عنصر«صدا»،«شعر»،«اجرا»و«مخاطب» متكىاست ، باید هر چه بیشتر نسبتبه آموزش دیدنهاى لازم،پختگى اجرا،تمرین پیوسته،گزینش شعرهاى خوب و پر معنى و زیبا و بدیع و ولایى،مطالعه مقتلهاى معتبر و منابعتاریخى،تكیه روى اشعار و مطالب اخلاقى،فكرى و عقیدتى،پرهیز از غلو و مبالغه وگفتن حرفهاى اغراق آمیز و غیر قابل قبول كه اثر منفى دارد، اهتمام ورزند،از دروغ وتصنع و بازارگرمى بپرهیزند،خلوص و صداقت و مناعت طبع را فراموش نكنند،نوكرىابا عبد الله الحسین و اخلاص نسبتبه آن حضرت را از یاد نبرند و از آنجا كه شعر خوباز نظر مضمون،قالب و تعبیر،در دلها و افكار، تاثیر ماندگار مىگذارد،در شناخت ومطالعه و انتخاب شعرهاى پخته و عمیق و زیبا بكوشند تا بهتر بتوانند در این سمت، بهترسیم چهره الگوهاى كمال و اسوههاى پاكى،یعنى معصومین«ع»بپردازند و خود نیزالگوى اخلاق و تعهد باشند. رسالت مقدس مداحان در عصر حاضر عبارتست از:
· استفاده شایسته از عواطف پاك مردم و جهت دادن به آنها در مسیر پاكى وتهذیب و تقوا.
· -تعمیق محبتها و عشقهاى درونى به انسانهاى اسوه و پاك.
· -روشنگرى افكار جامعه و هدایتبه ارزشها و خوبیها و تقویت ایمان مردم.
· -حفظ و اشاعه فرهنگ شهادت از طریق یاد شهداى كربلا و شهداى انقلاب وجنگ و طرح معارف اسلام و انقلاب و خط امام و رهبرى و مسؤولیتهاىاجتماعى.
پی نوشتها :
1- لغت نامه،دهخدا.
2- وسائل الشیعه،ج 10،ص 469.
3- جامع احادیث الشیعه،ج 12،ص 567.
4- صحیفه نور،ج 8،ص 69.
5- ستودگان و ستایشگران،ص 30 و 31.این كتاب كه مجموعهاى برگرفته از سخنان آیة ا...خامنهاى در دیدارهاى مكرر با وعاظ و مداحان و شاعران و...است،بر محور مداحى و روضه خوانى و مرثیه سرایى و...است و براى مداحانو ذاكران و شاعران اهل بیت،نكات بسیار سودمندى دارد،نشر«حوزه هنرى»،1372.
شنبه 27/8/1391 - 10:52
اهل بیت
نقش نوحه خوانی در عزای حسینی
بیان مصیبت،گریه كردن با آواز،آواز
ماتم،شیون و زارى،مویهگرى،زارى بر مرده،شعرى كه در ماتم و سوگوارى با صوت حزین و
ناله و زارى خوانند،اعم از سوگوارىبراى كسى كه تازه مرده،یا براى امامان شیعه.
(1) تركیبات دیگر آن عبارت است از:نوحهآراستن،نوحه ساختن،نوحه
سرودن،نوحهخوانى.
نوحهگرى
بر مرده،رسم جاهلیتبوده است و كارى مكروه است، (2) مگر براى
معصومین«ع»كه نوحه و گریه بر آنان از شعائرمهم و از عوامل نشر فضیلتها و احیاى
یاد اسوههاى كمال است و خود امامان برسید الشهدا«ع»مىگریستند و امر به
نوحهخوانى مىكردند.
بر
جعفر طیار و حمزهسید الشهدا نوحهخوانى شد.آنچه كه از كراهت نوحه و ناپسند بودن
شغل نوحهگرى وزشتبودن اجرت نوحهگر در روایات یاد شده، ناظر به نوحهگریهاى
جاهلى است كهآمیخته به باطل و گاهى حرام بود. (3)
در
فرهنگ عزادارى براى امام حسین،نوحه به نوعى خاص از شعر مرثیه مىگویند كهدر مجالس
به صورت جمعى اجرا مىشود.«اشعار نوحه را براى سینه زدن مىساختند،یكى نوحه
مىخواند و دیگران به نوا و آهنگ و وزن اشعار نوحهخوان سینه مىزدند.ولىاشعار
مرثیه را با آهنگ در مجالس سوگوارى براى به گریه افكندن و اظهار تاسفشنوندگان بر
قتل شهداى كربلا مىخواندند و عنوان روضه نداشت.»، (4)
«...از
معروفترینشعراى عصر قاجار كه مرثیه و نوحه ساختهاند،مىتوان یغماى جندقى و وصال
شیرازىرا نام برد». (5)
این
شیوه در بین عربها هم متداول است و سبك مرثیه سرایى و نوحهخوانىبر سالار شهیدان
مخصوص است.با توجه به گستردگى این مراسم و رواج آن در طولسال،حتى در سوگ امامان
دیگر،ضرورت دارد كه سرودههاى ناب و نوحههاى صحیح ودور از تحریفها و دروغها پدید
آید و فرهنگ عاشورا در قالب نوحه نیز ترویج گردد ونوحه خوانان نیز،بیش از هدف قرار
دادن گریه،نشر فضیلتهاى اهل بیت را هدف قرار دهند. (6)
پی نوشتها :
1-
لغتنامه،دهخدا.
2-
بحار الانوار،ج 79،ص 88.
3-
به روایات مربوط به تعزیه و ماتم و
نوحه در بحار الانوار،ج 79،ص 71 تا 113 مراجعه كنید.
4-
موسیقى مذهبى ایران،ص 7.
5-
همان،ص 29.
6-
نگرشى به مرثیه سرایى در ایران،عبد
الرضا افسرى،بررسى گستردهاى از سابقه این كار در ایران و انواع مرثیهسراییها
دارد.
شنبه 27/8/1391 - 10:50
اهل بیت
سینه زنی و سیر تحولی آن
از
مراسم سنتى عزادارى براى سید الشهدا«ع» و دیگر ائمه مظلوم،كه همراه نوحهخوانى و
با آهنگى خاص بر سر و سینه مىزنند،گاهى هم سینه خود را لخت كرده،بر
آنمىزنند.اصل این سنت،بویژه در میان عربها رواج داشته است.بعدها به صورت موجوددر
آمده كه با انتخاب نوحههاى سنگین،حركات دستبر سینه مىخورد.به فردى هم كهبر
سینه خود زده، عزادارى مىكند،«سینه زن»مىگویند.
اینگونه
نوحهگرى،ابتدا بصورت فردى بوده،اما با مرور زمان به شكل گروهى ودستجات سوگوارى در
آمده است.«دسته گردانى و سینه زنى و نوحه خوانى كه در زمانصفویه رایجشده و توسعه
پیدا كرده بود،در عصر قاجاریه با توسعه و تجمل بیشتر درپایتخت رواج داشت...دسته
گردانى در عصر قاجار،بویژه در زمان ناصر الدین شاه با آداب و تشریفات و تجمل بسیار
برگزار مىشد.
دستههاى
روز با نقاره و موزیك جدید وعلم و بیرق و كتل،و دستههاى شب با طبقهاى چراغ زنبورى
و حجله و مشعل به راهمىافتاد و در فواصل دسته سینهزنها با آهنگ موزون سینه
مىزدند.نوحه خوانى و سینهزنى حتى در اندرون شاهان قاجار،بین خانمهاى اندرون نیز
متداول بود...» (1)
پىنوشت:
1-
موسیقى مذهبى ایران،ص 26.
شنبه 27/8/1391 - 10:46
جهانگردی
رسومات عزاداری ماه محرم در کشورهای مختلف دنیا (+عکس)
سوگواری محرم عزاداریها و یادبودهایی است که به مناسبت شهادت مظلومانه امام حسین (ع) و یارانش که در واقعه کربلا روی داد، انجام میشود. سوگواری برای امام حسین (ع) مختص ماه محرم نمیشود و در دیگر روزهای سال نیز با توجه به فرهنگ و رسم هر منطقه انجام میشود. سوگواری برای حسین بن علی و دیگر یارانش از روز نخست محرم الحرام آغاز و در ظهر عاشورا به اوج میرسد.
سایت «تازه» نوشت:
سوگواری محرم عزاداریها و یادبودهایی است که به مناسبت شهادت مظلومانه امام حسین (ع) و یارانش که در واقعه کربلا روی داد، انجام میشود. سوگواری برای امام حسین (ع) مختص ماه محرم نمیشود و در دیگر روزهای سال نیز با توجه به فرهنگ و رسم هر منطقه انجام میشود. سوگواری برای حسین بن علی و دیگر یارانش از روز نخست محرم الحرام آغاز و در ظهر عاشورا به اوج میرسد. در غروب و شامگاه عاشورا، این سوگواری تحت عنوان مراسم "شام غریبان" ادامه پیدا میکند. در روز ۱۲ محرم نیز مراسمی با نام «سوم امام حسین» انجام میشود. این نوع مراسمها در روز ۱۶ محرم با نام «هفتم امام حسین» و ۲۰ صفر با نام «اربعین» ادامه پیدا میکند. مراسم سوگواری سومین امام مسلمانان جهان از دیدگاه شیعیان اهمیت بسیاری دارد و انجام آن نوعی عبادت است. سوگواری محرم در کشورها و مناطق مختلف جهان به صورتهای گوناگون انجام میشود. علاوه بر شیعیان، این مراسم در میان غیرمسلمانان در ترینیداد و توباگو، جامائیکا، هند و ارمنیهای ایران برگزار می گردد. در همین زمینه در آستانه فرا رسیدن ماه محرم و نیز به منظور آشنایی با نحوه برگزاری متفاوت این مراسم آئینی و عبادی در مناطق مختلف جهان، گروه تولید "تازه" در این گزارش می کوشد به معرفی آئین های متفاوت عزاداری و سوگواری در ماه محرم در نزد ملل مختلف بپردازد.
لبنان:
مسلمانان لبنان ازگذشتههای دور با وجود حاکمیت مسیحیان و کنترل عزاداری از طرف حاکمان وقت، با تأثیرپذیری از ایران و عراق همواره به عزاداری میپردازختند؛ تداوم این عزاداریها باعث شد تا دولت مسیحی لبنان در سال 1973 میلادی روز عاشورا را برای اولین بار در تمامی نقاط لبنان و نهاد های دولتی، مؤسسه های ملی و بازار، تعطیل رسمی اعلام نماید. در بخش شیعه نشین این كشور در جنوب، شیعیان به تشكیل دستههای عزاداری حسینی میپردازند و از كوچهها و خیابانها به سوی میادین اصلی مناطق به راه افتاده، سینهزنی و زنجیر زنی میكنند. همچنین مساجد مناطق آزاد شدهی این كشور، با پخش نوحههای حسینی، برای مسلمانان مبارز این منطقه، الهام بخش مقاومت و ایستادگی در برابر ظلم و ستم رژیم صهیونیستی هستند. در شب های محرم مردان و زنان لبنانی، با خواندن زیارت عاشورا آغاز به عزاداری كرده و همراه با پرچمهای سبز و سیاه، با شكوه تمام به عزاداری میپردازند.
ترکیه:
همه ساله در ترکیه به مناسبت سالگرد شهادت امام حسین (ع) مراسمی از سوی شیعیان جعفری این کشور برگزار می گردد. در ساعات اولیه صبح هزاران نفر از شیعیان گردهم میآیند و به عزاداری و زنجیر زنی میپردازند و سپس نمایش تمثیلی حادثه كربلا را به صورت تئاتر اجرا میكنند و طی مراسمی كه در دیگر ادیان معمول نیست یاد و خاطرهی شهادت امام حسین( ع) را در اذهان زنده میكنند. در این کشور شیعیان از اول تا دهم محرم لباس سیاه بر تن نموده و در هیات های عزاداری با لباسهای سیاه مقابل همدیگر میایستند و شروع به سینهزنی و زنجیرزنی میكنند. همچنین در برخی مناطق این کشور بسیاری از شیعیان پیراهن سفیدی به روی لباس مشكی خود میپوشند كه به معنی كفن است و نیز نوارهای پارچهای سبز و قرمز رنگی بر پیشانی میبندند.همچنین شیعیان ترکیه در این ایام غذایی به نام «افشون» درست، و بین مردم تقسیم میکنند. در عزاداری شهر استانبول، گروههایی از اهل سنت، به ویژه رجال دولتی برای هم دردی با شیعیان شرکت میکنند.
بحرین:
مراسم عاشورا و شهادت مظلومانهی حضرت ابی عبدالله الحسین( ع) و یاران باوفایش در بحرین شور و حال خاصی دارد، از ابتدای ماه محرم نمای حسینیههای بحرین یكپارچه سیاهپوش میشود و شعارهای عاشورایی و پرچمهای سیاه در خارج از محدودهی حسینیهها نیز نصب میگردد. در اغلب حسینیهها به ویژه حسینیههای شیعیان عرب بحرینی، صبح و شب وعاظ به روضهخوانی و مرثیه سرایی میپردازند. روزها و شبهای هفتم، هشتم، نهم و دهم محرم مراسم سینهزنی و زنجیرزنی برگزار میشود و دستههای عزاداری در كوچهها و خیابانها به صورت منظم به راه میافتند. مراسم تعزیهخوانی نیز هنوز در مناطقی از بحرین رواج دارد. همچنین پیشاپیش دستههای سینهزنی پرچمهای سیاه و شعارهای عاشورا و بعضاً اسبهای سیاهپوش به صورت ذوالجناح امام به حركت در میآیند. بعضی از دستههای سینهزنی به نواختن سنج و دمام اقدام میكنند. اطعام عمومی و پخش شربت در این چند روز به صورت گستردهای صورت میگیرد. حسینیههای بحرین در تمام مدت دو ماه محرم و صفر دایر هستند و مراسم عزاداری و روضهخوانی برپا میدارند. در بحرین برای حسینیه اصطلاح «حاتم » به كار برده میشود و شیعیان تمام مراسم اجتماعی، اعیاد مذهبی و حتی مراسم عروسی فرزندانشان را در حاتمها برگزار میكنند.
شبه قاره هند:
مسلمانان شبه قاره هند نیز در این ماه به سوگ امام حسین(ع) و یارانش مینشینند: مردم پاکستان از دوازده قرن پیش مراسم سوگواری سردار شهیدان را برپا میکنند؛ با وجود اینکه در سال 1288 هجری شمسی مراسم عاشورا و اربعین از سوی استعمارگران انگلیس ممنوع اعلامشد و در سال1361 پلیس پاکستان استفاده از بلندگو را در حسینیهها و تکایای شیعیان را غیرمجاز اعلامکرد ولی هرگز موفقنشد روند این عزاداریها را متوقفکند؛ در این راستا وهابیون این کشور نیز هرساله با به خاک و خون کشیدن عزاداران سعیدارند جلو این مراسم را بهگیرند ولی با گذشت زمان این عزاداریها باعث غنای فرهنگ تشیع شده و خطبا، نویسندگان و شاعران فراوانی به برکت این عزاداریها پا به عرصه گذاشتهاند.
در کشور هند نیز هندوها و غیرمسلمانان با دیدن سوگواریها و نوحهسرایی و محافل حزن متأثرشده و با مسلمین همراهیمیکنند و حتی در بعضی شهرها و مناطق، هندوها ساختمانهایی ساخته و وقف امام حسین(ع) کرده و به تقلید از مسلمین نام آنها را حسینیه گذاشتهاند و در آنجا به سوگواری میپردازند؛ یکی از نقاط مشترک عزاداری پاکستان و هند شرکت مسلمانان اهل سنت در عزاداریهاست. نکته قابلتوجه اینکه در پاکستان اهل سنت نیز به عزاداری میپردازند؛ همچنین در شهرهای کراچی، حیدرآباد، کوتری، تخته و میرپورخاص از ایالت سند، روز عاشورا و اربعین حسینی غذاهای مختلفی چون حلیم درست میکنند و بین عموم تقسیم میکنند؛ این در حالی است که در شهر کوتری با 95 درصد جمعیت اهل تسنن، در ایام عزاداری امام حسین مجالس باشکوهی برپا میشود و مردم در روز عاشورا به سوی امام بارگاه حرکت میکنند. در شبه قاره در مجالس شیعیان هنگامی که عزاداری شروع میشود تمام شیعیان از خوردن و نوشیدن و سخن گفتن تا پایان مراسم خودداری میکنند و کسی که از این قانون تخلفکند، توبیخ میشود.
همچنین متاسفانه در برخی مناطق پاکستان و هندوستان شیعیان تحت تأثیر بعضی از مراسم هندوها، با روشن كردن عود و آویختن حلقههای گل به علم حضرت عباس (ع) و... دست به آتشسازی سنتی و همچنین قمه زنی می زنند. انها در روز عاشورا دستههای عزا به حركت در میآیند و پس از صدمه زدن بر بدن های خود به محل هایی كه كربلا نامگذاری شده است میروند و در آنجا شمایل حضرت عباس را به خاك می سپارند.
سنگال:
نحوهی برگزاری مراسم عاشورا بین فرقههای مذهبی با یكدیگر تفاوت چندانی ندارند و تا اندازهای با خرافات آمیخته شدهاست. مراسم عاشورا در سنگال به شكل سنتی است. برای مثال در شب عاشورا مردم سنگال غذایی به نام "كوس كوس" كه غذایی است عربی به همراه گوشت گاو، صرف میكنند. بعضیها عقیدهدارند كه بعد از غذا باید بشقابها را روی سرگذاشت، سپس مراسمی مثل قاشقزنی كه در زمان قدیم در ایران مرسوم بوده است برپا میكنند. زنان لباس مردان را میپوشند و كودكان روی صورت خود پودر میپاشند و در روز عاشورا كه در زبان محلی به "تنخریب" معروف است به رقص و آواز میپردازند و از مردم كوچه و بازار تقاضای عیدی میكنند چون این روز را روز اول سال و عید مینامند. مرثیهخوانی نیز در بین فرقههای تیجانیه و قادریه تا اندازهای رواج دارد و واقعه عاشورا را از طریق نوارهای صوتی برای مردم تشریح میكنند و مرثیهخوانان معروفی كه واقعه كربلا را به صورت نوار صوتی درآوردند میتوان از این افراد نام برد. روز عاشورا در سنگال تعطیل رسمی است. در سنگال حسینیه، هیئت و یا فاطمیه وجود ندارد و مجالس سخنرانیهای روز عاشورا در مساجد انجام میشود.
کانادا:
مراسم مختلف مذهبی مربوط به محرم در كانادا و در شهرهای مختلف هر ساله در روزهای دههی آغازین ماه محرم و سوگواری حضرت سیدالشهداء (ع) برگزار میگردد. هر گروه شیعه براساس آداب و سنن مرسوم مناسبتهای مذهبی در كشور خویش به برگزاری مراسم مذهبی در كانادا نیز مبادرت میورزد. البته شكل كلی و عمومی مراسمی كه به شیوهی مشترك میان شیعیان با ملیتهای مختلف انجام میگردد با توجه به مقتضیات محیط برخی ویژگیهای خود را نیز دارند. برجستهترین ویژگی مراسم عزاداری مشترك در میان جامعهی شیعیان كانادا برگزاری مجالس سخنرانی است. محتوای این سخنرانیها سعی بر این دارد كه در این محافل بیشتر به وجه تاریخی و علمی مسئله عاشورا و درسهای تاریخی آن پرداختهشود. مراسم عاشورا در كانادا شیوهی مرسوم عزاداری شیعیان یعنی سینهزنی و نوحهخوانی نیز انجام میگیرد. البته اغلب این مراسم سوگواری در مكانهای سرپوشیده و مراكز تجمع شیعیان مانند حسینیههای مختلف برگزار میشود. در پایان مراسم نیز پرچمی را به یاد امام حسین (ع) در برابر شهرداری تورنتو به اهتزاز در میآورند. یكی دیگر از ابتكارات این كشور تهیه و نصب پوسترهایی در معرفی امام حسین (ع) و قیام عاشورا در وسایط نقلیهی عمومی شهر تورنتو است.
اندونزی:
برای اولین بار، مردم مهاجر جنوب هند، ساختن "تابوک" را برای برگزاری مراسم محرم به مردم بومی منطقه «پیدی» در اندونزی آموزش دادند. تابوك یا همان تابوت، یك سازه چوبی است (شبیه حرم مبارك امام حسین(ع) كه با اوراق رنگارنگ تزئین میشود و مردم این مناطق در تمام روز دهم محرم بر دوش گذاشته و در كوچه و بازار میچرخانند و وقت غروب، در دریا می اندازند.
مراسم برگزاری محرم (تابوك) در پاریمان اندونزی، بعد از دیدار هلال محرم، از نیمه شب، با آوردن خاك پاك و تمیز رودخانه شروع می شود. افرادی كه برای آوردن خاك به رودخانه میروند، لباس سپید میپوشند. این خاك را در مكانی جمع میكنند و روی آن پارچهی سپید میكشند و آن را "دارگاه" (یعنی درگاه یا امام بارگاه) می نامند. این دارگاه سمبل مرقد امام حسین (ع) و چادر سیاه روی آن، نشانی پاكیزگی، حیات، دلیری و شهادت حضرت امام حسین (ع) در راه خداست. روز پنجم محرم، ساقه درخت موز را از باغ با یك ضربه شمشیر تیز میبرند كه سمبل بهادری و دلیری و مهارت شمشیر زنی حضرت قاسم (ع) است.
فرو بردن تابوت در آب دریا نشان میدهدكه برگزاری مراسم محرم به پایان رسیدهاست و روح حضرت امام حسین (ع) با براق آن حضرت به سوی آسمان پرواز خواهد كرد تا آنجا به حضور امام علی(ع) برسد و از آنجا به سوی بهشت عروج كند. تابوت آرام آرام در آب فرو می رود و هنگامی كه تاریكی شب فرا میرسد، سوگواران بر میگردند و زیر زبان ورد گونه میخوانند: علی بدایا! علی بدایا!( یعنی یا حضرت علی (ع) به داد برس) و یا حسین! یا حسین! شنبه 27/8/1391 - 10:45
آلبوم تصاویر
عکس هایی از عزاداری محرم در کربلای معلی
شنبه 27/8/1391 - 10:40