تبیان، دستیار زندگی

چند روز پیش در ایالت ایندیانا، یک کامیون حاوی محموله تبلت «پلی‌بوک» بلک‌بری به ارزش ۱٫۷ میلیون دلار دزدیده شد. این کامیون راهی کانادا بود، جایی که مدل ۱۶ گیگ پلی‌بوک، تنها ۱۹۹ دلار و مدل ۳۲ گیگ آن ۲۹۹ دلار فروخته می‌شود.

به گزارش ان بی سی، تبلت پلی‌بوک که در آوریل سال میلادی ۲۰۱۱، یعنی ۸ ماه پیش وارد بازار شد، از سیستم عامل مخصوص بلک‌بری استفاده می‌کند، پردازنده یک گیگاهرتزی دو هسته‌ای Cortex-A9 و یک گیگ رم دارد، نمایشگر آن ۷ اینچی است. مجهز به ژیروسکوپ و قطب‌نما و جی‌پی‌اس است و خروجی میکرو USB و میکرو HDMI هم دارد و ۴۲۵ گرم وزن دارد. این تبلت یک دوربین ۵ مگاپیکسلی در پشت و یک دوربین ۳ مگاپیکسلی در جلو دارد.

با این مشخصات تبلت و در نظر گرفتن محبوبیت برند در آمریکا و تبلیغات خوب، انتظار فروش خوبی برای این پلی بوک می رفت، اما در واقع این طور نشد. در سه ماه اول فروش، پانصد هزار و در سه ماه دوم، دویست هزار دستگاه از بلک‌بری به فروش رسید که اصلا مطابق پیشبینی‌ها نبود. RIM تخمین می‌زد که هر سه ماه ۲ تا ۳ میلیون پلی‌بوک بفروشد!

به همین خاطر شرکت RIM در تنگنای عجیبی قرار گرفت، طوری که مجبور شد، قیمت تبلت‌اش را بسیار پایین بیاورد و به جای عرضه آن در فروشگاه‌های بزرگ، رو به فروشگاه‌های کوچک خرده‌فروشی بیاورد.

بر این اساس ارزش واقعی محموله دزدیده شده شاید چیزی بیشتر از ۷۵۰ هزار دلار نباشد.

 

تبلت‌ای که این روزها توانسته موفقیت بسیار خوبی پیدا کند، کیندل فایر شرکت آمازون است، تخمین زده می‌شود که در سه ماه آخر سال ۲۰۱۱، شش میلیون دستگاه کیندل فایر فروخته شود.

با این اوصاف، دزدهای نه چندان محترم اگر کمی اهل دنبال کردن اخبار فناوری بودند به جای تبلت‌‌ای که کمتر کسی آرزوی داشتنش را دارد، باید به سرقت محموله تبلت دیگری فکر می‌کردند!

البته بعضی از دزدها هم سلیقه خاصی در سرقت دارند و گویا با مطالعه فعالیت می‌کنند:

چند وقت پیش دو سارق در نیویورک در چند نوبت مبادرت به دزدی خیابانی از دانشجویان دانشگاه کلمبیا کردند، بار اول آنها به دو دانشجو حمله کردند، از اولی آی‌فونش را گرفتند و وقتی دیدند دومی آی‌فون ندارد و یک گوشی Droid دارد، گوشی‌اش را از او نگرفتند و پول نقدش را سرقت کردند. در سرقت دوم آنها به یک دانشجوی دختر حمله کردند، آنها که در پی آی‌فون بودند، او را به دقت گشتند تا مطمئن شوند، آی‌فون ندارد و وقتی دیدند بلک‌بری دارد، رهایش کردند!

منبع: سابت بانکی

طلاب و روحانیون از بدو ورود خود به حوزه علمیه با مجموعه‌ای از اصطلاحات و الفاظ برخورد می‌کنند که در ابتدا برای آن‌ها نامأنوس به نظر می‌آید. اما همین اصطلاحات مدتی بعد توسط طلاب تازه‌وارد نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد و ادبیاتی اختصاصی برای آن‌ها به وجود می‌آورد. شناخت این اصطلاحات و الفاظ می‌تواند برای بسیاری جذاب باشد. در زیر بخشی از آن‌ها جمع‌آوری شده است. شما نیز می‌توانید در بخش نظرات، به تکمیل این فهرست کمک کنید.

      
صبحکم الله بالخیر: خداوند صبح شما را خیر کند. معادل صبح بخیر.

مسّاکم لله بالخیر: خداوند عصر شما را خیر کند. معادل عصر بخیر.

اسعدالله ایامکم: خداوند روزهای شما را مبارک گرداند. علما در روزهای مبارک و خصوصا اعیاد اسلامی از این اصطلاح استفاده می‌کنند.

تقبل الله اعمالکم:خداوند اعمال شما را قبول کند. معمولا بعد از عبادات استفاده می‌شود.

یرحمک الله: خداوند شما را رحمت کند. به کسی می‌گویند که عطسه می‌کند.

شهریه: پولی است که مراجع به طلبه‌ها به عنوان کمک‌هزینه پرداخت می‌کنند که به صورت ماهیانه است.


تقسیمی: پولی است که مراجع هر از گاهی به طلاب پرداخت می‌کنند.

بیت مرجع: به دفتر و تشکیلات کاری مراجع گفته می‌شود.

اندرونی و بیرونی بیت: بیت مراجع دو بخش است. اندرونی محل رفت و آمد خواص مراجع است. بیرونی محل رفت و آمد عموم علاقه‌مندان است.

آیت الله زاده: به فرزندان مراجع و علما اطلاق می‌شود. گاهی نیز از واژه آقازاده استفاده می‌شود.

رساله عملیه: کتابی است که مرجع احکام را در آن به زبان ساده می‌نویسد تا مقلدین بتوانند طبق آن عمل کنند.

استفتائات: کتابی است غیر از رساله که به سؤالاتی که در رساله نبوده است توسط مرجع تقلید جواب داده شده است.

شورای استفتا: شورایی مرکب از فضلا که با احاطه بر مبانی مرجع٬ به مرجع مشاوره علمی می‌دهند تا مرجع جواب دقیقی به سؤالات مقلدین ارائه کند.

اجازه اجتهاد: تأییدیه‌ای است که علما برای شاگردانی که به قدرت اجتهاد رسیده‌اند اعطا می‌کنند.

اهل بیت: علما به خانواده خود خصوصا به همسر خود اطلاق می‌کنند.

علمای صاحب رساله: به مراجع و کسانی که رساله عملیه نوشته‌اند گفته می‌شود.

شیخنا: علما به اساتید مورد علاقه خود این واژه را می‌گویند یعنی (استاد ما).

مستشکل (به ضم میم): کسی که به درس استاد اشکال وارد می‌کند و امری مثبت تلقی می‌شود.

مدرس (به ضم میم، فتح دال و کسر ر): به اساتید حوزه اطلاق می‌شود.

مدرس (به فتح میم و سکون دال و فتح ر): محل تشکیل کلاس‌های درس حوزه.

مدارس تحت برنامه: مدارس مقدمات به صورت کلی و مدارس دوره سطح که با برنامه‌ریزی دقیق بوده و طلاب موظفند با برنامه کامل مدرسه هماهنگ باشند از جمله حضور و غیاب.

مدارس عمومی یا آزاد: طلاب در حضور در کلاس‌ها و انتخاب استاد کاملا آزادند اما باید در امتحان‌های آخر سال شرکت کنند.

ثقة الاسلام: به طلاب مبتدی گفته می‌شود.

حجت الاسلام: معمولا به طلابی که دوره سطح می‌خوانند و معمم شده‌اند اطلاق می‌شود.

حجت الاسلام و المسلمین: به طلاب معممی که درس خارج می‌خوانند یا تدریس سطح می‌کنند گفته می‌شود.

آیت الله: به مدرسین درس خارج که در حد مجتهد هستند گفته می‌شود.

آیت‌الله العظمی: فقط به مراجع تقلید اطلاق می‌شود.

علامه: به علمایی که بر علوم مختلف مسلط باشند گفته می‌شود.

عمامه: بارچه ای است دراز که علما و طلاب آن را بیچیده و بر سر می‌گذارند.

عمامه‌گذاری: مراسمی است که طلاب برای اولین بار در آن عمامه به سر می‌گذارند.

عبا: لباسی است که طلاب آن را بر روی دوش خود می‌اندازند.

قبا: نوعی لباس سرتاسری است که روحانیون آنرا زیر عبا می‌پوشند و یقه باز دارد.

دشداشه: لباسی است شبیه پیراهن اما درازای آن تا ساق پا ادامه دارد.

نعلین: کفشی است شبیه دمپایی که علما از آن استفاده می‌کنند.

حجره: اتاقی است که طلاب در آن اقامت دارند. به دوستان هم‌اتاقی «هم‌حجره» می‌گویند.

گعده: به شب‌نشینی یا گپ‌زدن‌های طلبگی گفته می‌شود.

قیلوله: به خواب کوتاه قبل از نماز ظهر گفته می‌شود.

مباحثه: بعد از درس استاد طلاب چند نفری درس را جهت فهم بهتر باهم مباحثه می‌کنند.

ان قلت: ایراداتی است که طلبه‌ها معمولا بر گفته‌های دیگران وارد می‌کنند.

طلبه سطح یک: معمولا به طلبه‌‌هایی که شش سال اول حوزه را تمام کرده باشند گفته می‌شود که تقریبا معادل فوق دیپلم است.

طلبه سطح دو: طلبه‌ای که سال نهم طلبگی را تمام کرده باشد. این مدرک معادل مدرک کارشناسی در دانشگاه است.

طلبه سطح سه: طلبه‌ای که دست‌کم دو سال درس خارج رفته باشد و از پایان‌نامه‌اش نیز دفاع کرده باشد. معادل کارشناسی ارشد در دانشگاه است.

طلبه سطح چهار: دست‌کم ۵ سال درس خارج همراه با ارائه پایان‌نامه سطح چهار و معادل دکترا در دانشگاه است و به آن «سطح اجتهاد» هم گفته می‌شود.

امتحان شفاهی: بعد از اتمام امتحانات کتبی هر سطح امتحان شفاهی به عمل می‌آید.

ایام شهریه: به پنج روز اول هر ماه قمری که شهریه پرداخت می‌شود اطلاق می‌شود.

مراکز تخصصی حوزه: در این مراکز در کنار دروس عمومی حوزه که عمدتا فقه و اصول است یک رشته تخصصی نظیر فلسفه٬ کلام٬ تفسیر٬ به صورت تخصصی ارائه می‌شود و طلاب از طریق آزمون و بر حسب علاقه وارد این مراکز می‌شوند.

مراکز حوزوی دانشگاهی: این مراکز نظیر مؤسسه امام خمینی٬ دانشگاه مفید٬ دانشگاه باقرالعلوم و دانشگاه ادیان عموما توسط حضرات آیات جهت تولید علوم انسانی اسلامی تأسیس شده‌اند.

منبع: وبلاگ ریس جمهور محبوب من

سیاستهای جدید بانک مرکزی در عرضه ارز و سکه با قیمتهایی پایینتر از بازار و فروش آن به گروهی که بخش مهمی از آنها دلالان هستند باعث ایجاد یک شغل جدید شده که البته برغم سختی های آن درآمد خوبی دارد .

 

دراین شغل باید برغم سرمای زمستان , شب هنگام به مقابل شعبه بانکی که سکه طلا یا ارز میفروشد بروی و آنجا بخوابی تا جزو نفرات اول باشی ,چرا که به احتمال زیاد به جز چند نفر اول به بقیه چیزی نمیرسد , سپس با خرید ارز یا سکه به اندازه ای که سهمیه تعیین شده و فروش آن در بازار آزاد , بنا به محاسبه این روزها ۴۰۰هزار تومان سود کنی .

هر چقدر در بانک پارتی با نفوذتری داشته باشی و یا توانایی جسمانی بیشتری، احتمال موفقیتت بیشتر خواهد بود.

حالا شما حساب کنید , آن کسانی که به دلارهای میلیونی با نرخ دولتی دسترسی دارند یا سکه به اندازه نامحدود میگیرن چه پولهایی به جیب میزنند ویک شبه ره صدساله , که نه , ره میلیون ساله یک کارمند و کارگر را میروند !!!

منبع سایت بانکی

ز میان آرشیو مجله هایم گزارش "بهای سنگین نفس کشیدن در عصر کوکا کولا" را که بزرگمهر شرف الدین در نشریه چلچراغ چاپ کرده انتخاب کردم که امیدوارم مورد پسند شما قرارگیرد.

تهران ,خیابان ولیعصر,فروشگاه... ساعت 8 است.سالنی که چهارصد نفر رادر خود جا می دهد, تقریبا پراست . همهمه ای مبهم . تفریحگاه خوبی است . تا غذا سفارش بدهی، احتمالا چند صندلی خالی می شود. از میان منو ها ,غذایی را انتخاب می کنی که یا از اسمش خوشت آمده یا از قیافه اش. قیمت امشب اهمیتی ندارد. حضور چهارصد نفر در سالن به تو این دلگرمی را می دهد که تقلبی در کار نیست .

غذا هفت دقیقه بعد آماده می شود. گوشه ای می نشینید و در حال گپ زدن چیزی هم می خورید. همه میدانند خوردن تنها بهانه ایست برای یافتن یک صندلی امن. طبیعی است که غذا زیاد بیاید. وقتی برای گرفتن ظرف یکبار مصرف به کنار صندوق می روم, چپ چپ نگاهم می کنند, هم صندوقدار و هم آنهایی که در انتظار غذا با فیش هایشان خود را باد می زنند.

بر می گردم، میز خالی است . مرد کارگر آخرین سینی را هم در سطل آشغال خالی می کند. ظرفهای یکبار مصرف را روی میز می گذارم. چیزی نمی گذرد که آنها هم سر از سطل آشغال در می آورند. دلم بدجور می گیرد. این مقاله را می خواهم برای خودم بنویسم اگر بگذارید. چون دیگر نمی خواهم اینطور زندگی کنم.

 

1.

رومن گاری می گوید مردم آمریکا در هر شورشی که اتفاق می افتد ,اول از هر چیز به سراغ ویترین مغازه ها می روند و بعد از شکستن شیشه ها,آنچه به دستشان می رسد را می ربایند. این یک عادت است که بیشتر از هر چیز ریشه در نگاه های همیشه حسرت زده مردم به ویترین های چراغانی مغازه ها دارد.

مردم هنگام دزدی حتی به این موضوع فکر نمی کنند که کالایی که دزدیده اند تا چه حد به کارشان می آید:

" منظور این سیاهپوست از دزدیدن مانکن داخل ویترین که لباسش را دزدیده اند چه می تواند باشد؟ یا این یکی که سبدهای کاغذی را زیر بغل گرفته؟ باز کار آن پسری که چند لوله کاغذ توالت دزدیده توجیه پذیر است!"

زندگی در جامعه مصرف گرا اینگونه است. جامعه ای که ارزش تو را با میزان پولی که خرج می کنی, تخمین می زنند، یا به قول فیلسوفان مدرن((خرید می کنی ,پس هستی))

تبلیغات, ویترین های لوکس و انبوه کالاهای مصرفی که همه مردم را وسوسه می کند. درجامعه مدرن, کارخانه ها دیگر برای نیاز انسان ها کالا تولید نمی کنند, بلکه برای کالاهای خود نیاز ایجاد می کنند. نیازی کاذب که تو را وادار به خرید کالا می کند.

(راستی داشتن یک تلویزیون در اتاق خواب هم بدنیست . تلویزیون قدیم را می آوریم اینجا و برای اتاق پذیرایی یک تلویزیون جدید می خریم.)

در سال 2000 اقتصاد امریکا به خاطر تولید بیش از حد کالا(over production) دچار بحران شد! این اتفاق زمانی افتاد که تولیدات بازار ,بیش از میزان احتیاج وتقاضای مردم بود. بزرگترین رکود اقتصادی جهان کم کم خود را نشان می داد تا اینکه رهبران سیاسی و اقتصادی آمریکا به فکر افتادند تا این معضل را حل کنند . راه حل بسیار ساده بود. رادیو و تلویزیون مدام مردم را ترغیب به خرید از فروشگاه ها کردند. فیلمهایی ساخته شده که در آنها خانمهای خانه دار با بغل های پر از اجناس رنگارنگ, درحالیکه لبخند بر لب داشتند از فروشگاه ها بیرون می آمدند. مهم نیست که به این خرت و پرت ها نیاز داشته باشی یانه، مهم این است که خرید کنی و اقتصاد کشورت را از رکود نجات دهی.

((وفور کالا ,این اجتماع را وادار به نمایش اجناس مصرفی و تحریک مردم به خرید می کند. جای تعجب نیست که سیاهپوست جوانی که مغزش را با تبلیغات دیوانه کننده رادیو و تلویزیون پرکرده اند، احساس می کند که نمی تواند از این اشیا چشم پوشی کند ))

باید خرید کنی . اشکال ندارد اگر جیب هایت خالی است . آنها فکر همه جای کار را کرده اند، پس کارت های اعتباری به چه دردی می خورد.

امروزخرید می کنی و جند ماه بعد پول می دهی.

این گونه است که جامعه با نمایش زندگی ایده آل و مرفه، انگیزه ی داشتن را اشاعه می دهند .(زندگی لوکسی که به زندگی ما و در تلویزیون ما هم راه پیدا کرده ) و توده مردم را به جنون ارضای احتیاجات مصنوعی مبتلا می سازد. گشت و گذار در پاساژها و چشم دوختن به کالاهای پشت ویترین دیگر بخشی جدایی ناپذیر از زندگی ما  شده. وقتی یخچال خانه ات را از آن چه نمی خواهی پر می کنی ,حتی لحظه ای هم به این فکر نمی کنی که در همین نزدیکی یک نفر تاوان مصرف بیش از حد تو را می دهد. درجهانی که با فقر منابع غذایی و ذخایر ارضی دست به گریبان است.

2.

اغذیه فروشی های KFC و pizza hut  کم کم تبدیل به غول های تولید غذا می شوند. آنها وظیفه دارند روزانه به میلیونها نفر غذا دهند. کارشناسان محیط زیست بارها هشدار داده اند که رستوران های زنجیره ای به زودی محیط زیست جهان را نابود میکنند. آنها برای تهیه گوشت مورد نیاز خود، دامداری های چندین هکتاری تاسیس کرده اند. همه چیز بی اشکال جلوه می کند. اما آیا می دانید برای تولید هر کیلو گوشت قرمز, مزارع تقریبا 5 کیلو از خاک حاصلخیز خود را از دست می دهند . جنگل ها و مراتع رو به نابودی می روند. حتی آبی که برای فربه کردن دام ها مصرف می شود, به بحران منابع آب شیرین دامن می زند.

هر حیوان در روز باید 190 گالن آب مصرف کند , ده برابر آبی که یک خانواده هندی مصرف می کنند. تلخی از آن وقتی است که می بینی در جهانی که  هر روز هزاران نفر درآن از فقر غذایی جان میدهند، 40 درصد غله جهان در دامداری ها خوراک دامها می شود.

در آمریکا 70درصد غله تولید شده توسط حیوانات مصرف می شود.

تنها اینگونه  است که فروشگاه هایی نظیر  KFC  می توانند پاسخگوی نیاز مشتریانشان باشند.

3.

فروشگاه های مک دونالد همچون سلولهای سرطانی در جهان تکثیر می شوند. در ژانویه 1990 حتی اتحاد جماهیر شوروی هم تسلیم نظام سرمایه داری می شود و به افتتاح شعبه مک دونالد در مسکو تن داد. مردم دیوانه وار جلوی فروشگاه صف کشیده بودند. مک دونالد در روز اول به سی هزار نفر غذا داد و یک رکورد تاریخی را جهان ثبت کرد.

دو سال بعد چین هم با تمام ادعای کمونیستی خود در برابر آمریکا به زانو درآمد. شعبه مک دونالد در چین 700 صندلی داشت,29 صندوق و 850 کارگر . مک دونالد چین روز اول با غذا دادن به 40 هزار مشتری رکورد قبل را در هم شکست. مک دونالد با تبلیغات سرسام آور خود کم کم به عنوان یک عادت در زندگی مردم جا باز کرد. در اواخر دهه 80 یک چهارم آمریکایی هایی که صبح ها در خانه نبودند، صبحانه خود را در مک دونالد می خوردند.

مک دونالد با ارائه اسباب  بازی در کنار غذاها و زمین های بازی با امکاناتش محبوبیت عجیبی بین بچه ها پیدا کرد و کاملا پیداست فروشش در نسلهای آینده تضمین شده است. مک دونالد قراردادی هم با والت دیزنی بست و اعلام کرد حاضر است در ازای افتتاح یک شعبه مک دونالد در پارک دیزنی, پخش فیلم های دیزنی را در فروشگاه های خود راه بیندازد . این گونه بود که کم کم سود خالص مک دونالد به 1.5 میلیارد دلار در سال رسید.

در دهه نود مک دونالد در هر سه ساعت یک  شعبه در جهان افتتاح کرده است.

4.

ریچارد رابینز در کتاب ((مشکل جهانی و فرهنگ سرمایه داری)) می نویسد: برای اینکه بفهمید مردم جهان چگونه از گرسنگی می میرند باید ابتدا این فکر بچه گانه را از سرتان بیرون کنید که کشاورزان غذا تولید می کنند تامردم بخورند. بلکه باید این حقیقت را درک کنید که غذا چیزی است که شرکت ها تولید می کنند تا مردم از آنها بخرند.

مشکل اصلی این است که مردم پول ندارند که غذا بخورند. در آمد بیش از یک میلیارد نفر از مردم جهان روزانه چیزی کمتر از یک دلار است.انتظار ندارید که شرکتهای Gap,adidas و IBM برای آنهایی که در آمدشان کمتر از یک دلار است ,لباس ,کفش های استیکرز یا کامپیوتر تولید کنند.

آمریکا برای حل این معضل دست به اقدام جالبی زده، کالاهای الکترونیک غرب نظیر کامپیوتر ها و مانیتورهای قدیمی به کشورهایی نظیر هند، پاکستان و چین ارسال می شود.

البته آمریکا این اقدام را در راستای استفاده بهینه کالاها میداند، اما همه می دانند این تنها راهی است که غرب می تواند خود را از شر زباله های الکترونیکی به خصوص  کامپیوتر های آلوده رها کند.

سازمان ملل در سالهای گذشته رسما هشدار داد که صادرات کالاهای آلوده الکترونیکی به کشورهای آسیایی, بهداشت عمومی این مناطق را به شدت تهدید می کند اما چه کسی اهمیت می دهد.

تلفن های دسته دوم telecom آلمان در بازارهای ایران با قیمت بالا خرید و فروش می شدند.

5.

جهان در طول تاریخ هیچ وقت این قدر گوشت مصرف نکرده بود که امروز می کند. وقتی غذا ,ارزش کالایی پیدا می کند,دیگر مهم نیست روی مزارع محدود جهان چه کشت کنی . از کشت خشخاش در جهان که بگذریم، بیشتر زمین های حاصلخیز در جهان به کشت کاکائو, پنبه, چای, تنباکو و دیگر کالاهایی که ارزش غذایی کمتری دارند، می پردازند.

کشورهای آفریقایی بیشتر مزارع خود را به کشت موز, نیشکر, چای, تنباکو و گلهای تزیینی اختصاص می دهند. بقیه مراتع هم با هجوم دام های صادراتی نابود می شوند.

این همه گوشت را چه کسی مصرف می کند؟

6.

سازمان ملل اعلام کرد 86 درصد ذخایر جهان توسط 20 درصد مردم جهان به مصرف می رسند! آمار تکان دهنده سرسام آوری است: فکر اینکه یک نفر بهای مصرف بیش از حد ما را در جایی می پردازد. بگذارید یک حقیقت تلخ دیگر را هم بگویم. 80 درصد کودکانی که از سوء تغذیه می میرند در کشورهایی زندگی میکنند که دارای مازاد تولید غذا هستند.

مصرف ,ویژگی فرهنگ ماست . تنها با تولید و فروش کالاها و خدمات است که سرمایه داری می تواند به حیات خود ادامه دهد. تولید و مصرف معیارهای سنجش موفقیت جامعه هستند.

GNP یا تولید ناخالص ملی به همه کالاهایی اطلاق می شود که در طول سال در یک کشور تولید شده. هرچه تولید ناخالص ملی بیشتر باشد, جامعه رشد اقتصادی بیشتری داشته! آیا هیچ کس به  منابع چوب, آهن, آب وسوخت های فسیلی هم فکر می کند. جوامع برای اینکه اقتصاد خود را "پیشرفت" دهند عادت به مصرف را هم در مردم ایجاد کرده اند. ویلیام رییز می گوید: در سال 1990 میانگین مصرف غذایی هر انسان چیزی حدود 1.7 هکتار از زمین های زیر کشت بود، اما به ازای هر  4 تا 6 هکتار، زمین زیرکشت رفته است. آیا این بدان معناست که مردم جهان در طول این ده سال موجودات عظیم الجثه تری شده اند یا بیشتر غذا می خورند؟ خیر آنها به ساندویچ هایشان گاز می زنند و باقی آن را در سطل آشغال ها می اندازند.

نشریه Economist در 31 آگوست 2001 در مقاله ای تحت عنوان ((خرج کن,خرج کن, خرج کن)) نوشت:خرید, از قدیم وقت گذرانی مورد علاقه آمریکایی ها بوده اما به تازگی برای نیفتادن در گرداب بزرگ رکود اقتصادی جهان,در زندگی مردم نقش محوری یافته. به نظر می رسد عادت آمریکایی ها به خرت و پرت خریدن تبدیل به یک بیماری لا علاج شده.

7.

گرسنگی در جهان به خاطر کمبود غذا نیست، بلکه به عکس, تولید بیش از حد غذا و اسراف آن, منابع غذایی را بر باد می دهد.

برای بار سوم می گویم: یک نفر در همین نزدیکی، بهای مصرف بیش از اندازه ما را می پردازد. مردم جهان در هیچ برهه ای از تاریخ, این قدر چاق نبوده اند که امروز هستند.

زمین، آدم های سنگین وزنی را بر دوش می کشد که تا کنون تجربه نکرده بود, درجهان 1/1 میلیارد نفر از وجود چربی اضافه در بدنشان رنج می برند. در آمریکا 55 درصد بزرگسالان مطابق استاندارد های بین المللی دچار اضافه وزن هستند. بچه ها کم کم درگیر مصرف گرایی شده اند. از هر پنج کودک آمریکایی, یکی سنگین وزن به حساب می آید. در آمریکا رایج ترین عمل جراحی زیباسازی بیرون آوردن لایه های چربی است. چهار هزار مورد در سال . ببخشید اما هیچ چیز چندش آورتر از این نیست که کسی چربی حاصل از پر خوری هایش را از بدن بیرون بیاورد.

12 درصد بودجه درمانی آمریکا در سال1990 صرف درمان بیماران چاقی شده است. هزینه ای معادل 118 میلیارد دلار یعنی دو برابر هزینه درمان مصرف سیگار. اما چرا هزینه ای که صرف درمان بیماری قلبی می شود, صرف آگاهی دادن به مردم نمی شود. کاملا واضح است. هیچ چیز نباید جلوی مصرف را بگیرد. عوارض جانبی را آنها کنترل می کنند.

درانگلیس یک کارخانه شکلات سازی برای این که بچه ها را ترغیب به ورزش کند، در یک  اعلام  محیر العقول اعلام کرد بچه ها می توانند با ارائه برگه های شکلات به فروشگاه ها, یک وسیله ورزشی دریافت کنند.تناقض احمقانه سرمایه داری بار دیگر خود را نشان می دهد . ورزش کن تا شکلات اضافی ای را که خورده ای بسوزانی!!

وزارت بهداشت انگلیس اعلام کرد با فروش شکلات های این کمپانی 2 میلیون کیلو چربی وارد بدن بچه های ما می شود. در این حالت یک بچه 10 ساله باید 90 ساعت ورزش کند.

برای گرفتن تیر ها و تور  والیبال باید 5440 شکلات خورده باشی!

8.

اما مردم فقیر از چربی اضافی بدن خود رنج می برند. این روی دیگرسکه است . آنها که پولی ندارند , اصلی ترین مصرف کننده غذاهای تولید انبوه کارخانه ها هستند. غذاهای کنسرو شده که با چربی اضافی شان ارزان تر از آب در می آیند.

تولید کنندگان نوشابه های ارزان قیمت غیر الکلی هم بازار مصرف را در میان مردم فقیر به دست گرفته اند. کمپانی هایی نظیر پپسی و کوکاکولا همه مردم جهان را به مصرف نوشیدنی های خود عادت داده اند,بدون آنکه آنها را از مضرات مواد قندی موجود این نوشابه ها آگاه کنند.(آیا می دانیدایران بزرگترین مصرف کننده نوشابه در جهان است؟) امروز همه مردم جهان کوکاکولا می نوشند.

این، موفقیت جهانی است و بیشتر از آن یک فرهنگ سازی جهانی. در تیزر تبلیغاتی کوکاکولا 12 بچه از دوازده ملیت مختلف در حالی که هر کدام یک قوطی کوکاکولا در دست دارند ,فریاد می زنند: من می خواهم مردم جهان را با هم آشتی دهم. می خواهم به هر کدام از آنها یک کوکاکولا بدهم.

این گونه است که کالاهای آمریکایی ,هویت مردم جهان را تعیین می کنند. آنها زبان مشترک میان مردم هستند. کالاهای فرهنگی آمریکایی که جای خود را دارد. امروز اگر ماتریکس ندیده باشی اصلا زنده به حساب نمی آیی.

جوامع سرمایه داری برای اینکه فروش خود را درجهان تضمین کنند, یک آرمان شهر اینتر ناسیونال شکل داده اند. چیزی شبیه مفهوم خانواده بشریت که درآن همه آدم ها از عادتهای مصرفی یکسانی پیروی می کنند. به قول رولان بارت" جهان کوچکی که در آن مردم مثل هم می خندند و مثل هم می میرند."

شبیه بودن جهان، یک مزیت غیر قابل انکار دارد. اگر همه مردم جهان لباس های محلی خود را کنار بگذارند و به مصرف کنندگان پیراهن های ایتالیایی بدل شوند دیگر بازار تولید، دغدغه جذب مشتری نخواهد داشت.

اساسا مد سازی FASHION در راستای چنین هدفی صورت می گیرد. ورود لباس های هم شکل به بازار دو مزیت دارد: اول اینکه مشتری برای انتخاب به زحمت نمی افتد، با آگاهی از رنگ و طرح مد می توانید در کمتر از 5 دقیقه خرید کنید.

مدسازی به نفع کارخانه های تولید کننده هم هست . آنها با این تضمین فروش کالاهای خود را به طور انبوه وارد بازار می کنند و این تولید انبوه کاهش قیمت را هم در بردارد. وقتی همه مردم جهان به مک دونالد روی آورند در اوج گرانی قیمت غذا در جهان، قیمت ساندویچ های مک دونالد از 30 سنت به 15 سنت کاهش پیداکرد.

9.

کو کاکولا هم دیگر  چنین دغدغه ای ندارد . امروز دیوارنوشته های تبلیغاتی کوکا کولا در محله های فقیر نشین و استادیوم های ورزشی به حدی فراگیر شده که هیج بعید نیست سالگرد افتتاح این کمپانی به عنوان "روز جهانی کوکاکولا" تعطیل اعلام شود! کوکاکولا با آن شیشه های منحصر به فردش(که شبیه دانه های لوبیای کاکائو طراحی شده) مفهومی است که امروز همه مردم جهان آن را می فهمند . یک نقطه مشترک که همه را به سوی آن آرمان شهر جهانی سازی پیش می برد.

کمپانی کوکاکولا در بدو تاسیس خود در سال 1886 فروش چندانی نداشت . در سال اول تنها 50 دلار فروش کرد و تا مرز ورشکستگی پیش رفت . کمپانی کوکاکولا در همان سالهایی که فروش سالانه اش به زحمت به دو هزار دلار می رسید، یازده هزار دلار خرج تبلیغات این نوشابه کرد تا عادت مصرف آن را در جامعه ایجاد کند. اینگونه بود که این نوشیدنی جادویی صد سال بعد، آن قدر ثروتمند شد که کمپانی فیلم سازی colombia  راخرید و به فکر خرید سهام sony  افتاد. جالب اینجاست که این محصول آمریکا که مردم آمریکا آن را یکی از نشانه های ملی خود به حساب می آورند 80 درصد سود خود را با صادرات کوکاکولا به دیگر کشورهای جهان بدست می آورد.

10.

وقتی از صادرات کالاهای جهان اول به جهان سوم حرف می زنیم, قضیه کمی پیچیده تر می شود. ایجاد فرهنگ "عادت به مصرف" در کشورهایی که فرهنگ های بومی در آنها حاکم است, کار آسانی نیست. شاید برای همین بودکه مک دونالد در کشورهای اسلامی برای جلب مشتری به تبلیغات نوینی دست زد.

(اگر درساعات افطار از ما خرید کنید, یک کاسه سوپ داغ رایگان هم دریافت خواهید کرد.)

اما نمایندگی های مک دونالد و کوکاکولا در کشورهای جهان سوم بارها و بارها مورد حمله قرار گرفتند و به آتش کشیده شدند. در جریان جنگ اعراب و اسرائیل همه کشورهای عربی مصرف کوکاکولا را تحریم کردند. آنها حتی این شایعه را در اذهان مردم ایجاد کردند که علامت جهانی کوکاکولا را اگر برعکس بخوانید تبدیل به یک شعار ضد اسلامی می شود. اما این تبلیغات در برابر غرب چندان دوام نیاورد. اعراب با کوکاکولا خیلی زود آشتی کردند. برای کشورهایی هم که مشروبات الکلی در آنها بازاری ندارد، کوکاکولا یعنی زندگی جوان ها.

11.

همه اینها غیر از ماجراهای تلخ دیگری است که جریان دارد. کشورهای پیشرفته ,زباله های خود را در کشورهای جهان سوم دفن می کنند. همه اینها غیر از آلودگی های توریستی است که به زودی جهان سوم را فلج می کند.

اما مطمئنا نه آن قدر فلج و فقیر که آنها دیگر نتوانند خرید کنند. معادله قدرت و ثروت باید تا ابد نامساوی باقی بماند.

مرد کارگر سینی های غذا را توی سطل آشغال خالی کرد، بعد ظرف های یک بار مصرف را. دستمالی روی میز کشید. بالحن حق به جانبی گفت : آقا مشتری های دیگر سر پا ایستاده اند .عجله کنید.

منبع سایت بانکی

- وقتی دختر و پسر راضی اند باید برویم سر اصل مطلب و قصه مهریه و ... .
- 3000 سكه تمام بهار آزادی البته طرح قدیم !
- حتما شوخی می فرمایید! پسر من اگه همه دارایی های اقوام و فامیل را هم جمع كند نمی تواند این مهریه نجومی را پرداخت كند .
- شما پدر داماد هستید و نگران آینده. خب ما هم نگران آینده دخترمان هستیم. تازه نگران نباشید چون كی مهریه را داده و كی گرفته؟! پس دخترعمویش كه مهریه چیدن سكه از كره زمین تا ماه را در قباله اش نوشتند چه؟
- این همه جوان نگون بخت كه پشت میله های زندان افتاده اند همین فكرها را می كردند.

- پدرجان! آقا داماد قبلا طی صحبت با عروس خانم این شرط را قبول كرده و اعلام رضایت كرده اند بهتر است دهانتان را شیرین كنید !
قصه پر غصه مهریه های نجومی حكایت پردرد از صفحات زندگی جوانان دم بخت امروزی و حتی جوانانی است كه شاید چند سال پیش پای سفره عقد نشستند و حالا افسوس قبول مسئولیتی بس فراتر از توان شان را می خورند .
قصه ای كه فراتر از هزار و یك شب برایشان ماجرا ساخت و هر چه بیشتر پیش می رود قربانیان بیشتری هم برجا می گذارد .

مهریه بالا؛ آزادی مشروط!
آری. مهریه های نجومی تا به حال قربانیان زیادی داشته است .
مهریه هایی كه نه به صغیر رحم می كند و نه كبیر. هم مردان اسیر آنند و هم زنان در چنبره اش ناگزیر به نبردند .
مردانی كه مهریه همسرانشان همچون گرزی بالای سرشان خودنمایی می كند و در هراس از دست دادن آزادی مشروط! مجبور به پیروی از اوامر و دستورات همسرند و چه زنانی كه برای گرفتن حق طلاق و فرار از زندگی ای سرشار از ظلم و ستم ناچار حق شان را بخشیده اند .

 

مردانی كه از فشار روحی و روانی ناتوانی پرداخت مهریه كمر خم كرده اند دم نمی زنند و زنانی كه به طمع دریافت مهریه تن به ازدواج داده و حالا در راهروهای دادگاه با شوهری ندانم كار مواجهند .
دختری كه به خاطر فشار خانوادگی ناشی از تجملات در خانه می ماند تا شوهری برایش پیدا شود كه مهریه ای كلان قباله اش كند و پسری كه به خاطر نداشته ها ناگزیر به فراموشی دختر مورد علاقه اش است .

زنی كه برای گرفتن سرپرستی تنها فرزندش از شوهر معتاد مهریه اش را می بخشد و مردی كه همه دارایی اش را به نام والدینش می كند تا از زیر بار مهریه به همسرش رها شود . و در نهایت پدر و مادرهایی كه در این میان میزبان فرزندانی می شوند كه تازه به خانه بخت فرستاده بودند .

 

مهریه های نجومی یا همان مهریه های كلان كه با شمش طلا و سكه و هواپیما گاهی هم اعضای بدن و زمانی هم مواردی غیر عرف مثل بال مگس و غیره نه تنها پسران بلكه دختران و خانواده های هر دو را گرفتار می كند .
اما هر زمان از مهریه های بالا حرف می زنیم ذهنمان به آن سوی میله های زندان می رود و جوانی كه به همین علت در بند است و دخترانی كه مسبب آن بوده اند. خانواده ها چطور؟ واقعا چه كسی مقصر است و مسئول این همه ندانم كاری و تصمیم های آنی و دیون كلان كیست؟
اگر خطاست چرا آمارها روز به روز صعودی تر شده و هشدارها به افزایش این دیون جدی تر؟ چرا دختران آینده شان را در گرفتن مهریه می دانند و پسرها دید مثبتی به این سنت ندارند؟ چرا مهریه بالا ارزش است و كم بودنش بی ارزشی؟

به راستی چه اتفاقی باعث شده این همه وقت و هزینه و فرصت از محاكم قضایی تلف شود تا پرونده های مهریه را بررسی كنند؟ چرا تا دیروز مهریه سنتی حسنه بود و امروز اژدهایی خون آشام بر آن چنبره زده است؟

پشت میله های غفلت
شاید صحبت با افرادی كه درگیر و دار پرداخت و دریافت مهریه فرصت های زندگی را از دست می دهند به این سوالات پاسخ دهد؛ چند مثال واقعی از زندگی هایی كه یك پای دعوا و مشاجراتش مهریه است:
- رضایی. 32 ساله ام. اهل شیراز اما ساكن تهران .
- اغلب دوست ندارند خودشان را معرفی كنند اما شما ...
- بگذارید جوانان مثل من بفهمند همین طوری نباید تصمیم بگیرند و به حرف خانواده و تجربیات شان احترام بگذارند. اگر همان موقع كه 1355 سكه مهریه همسرم كردم حواسم را جمع می كردم امروز مجبور نبودم پشت میله های زندان حسرت لحظه های عمرم را بخورم و برای عشق و اعتماد تاوان بدهم .

 

- شغل تان چه بود كه تصور می كردید می توانید چنین مهریه ای را بپردازید؟
- اصلا فكر نمی كردم همسرم با من این كار را بكند. حاضر نیست با خانواده ام زیر یك سقف زندگی كند، دعوایمان شد و در نهایت مهریه اش را اجرا گذاشت .
حالا قصد دارید چه كار كنید؟
- منتظرم ببینم چه سرنوشتی منتظرم است !

سرنوشتی كه خودمان برای خودمان رقم می زنیم و منتظریم همه كارهایمان را به گردن زمانه و سرنوشت بیندازیم .
از معرفی خودش هراس دارد. می گوید از وقتی اینجا هستم مادرم فقط گریه می كند و پدرم حال و وضع خوبی ندارد. تابه حال حرف زندان و بازداشت هم در خانواده مان نبود چه برسد به اینكه میله های زندان را لمس كنم .
این جوان 29 ساله در ادامه گفت و گویش اضافه می كند: یك سال با هم آشنا بودیم و به هر ترتیبی بود خانواده ام را راضی كردم با دختر موردعلاقه ام ازدواج كنم. اما وقتی عقد كردیم فورا مهریه 700 سكه ای اش را اجرا گذاشت .
- توان پرداخت داری؟

- ندارم. اما فعلا باید تا اثبات این موضوع بازداشت باشم .
- هنوز هم باورم نمی شود. این حرف ها فقط در فیلم ها نیست. عاشقش بودم و حرف بزرگ ترها به مغزم فرو نمی رفت. فكر می كردم همه چیز ظاهر افراد است در واقع گول خوردم .

مهریه وحشتناك نیست
مهریه موضوع پیچیده و وحشتناكی نیست. یك سنت حسنه و هدیه ای كه مرد به زن می دهد. اما گاهی این هدیه خیلی بزرگ تر از توان مالی مرد است .
برخی تصور می كنند برای پز دادن یا اثبات ادعای عشق یا درك ارزش زن باید هدیه ای به میزان تعداد سال های عمر عروس خانم یا به وسعت مساحت كره خاكی و یا تعداد پرهای پرندگان و غیره مهر كنند اما این اظهارات خلاف این را ثابت می كند .

نه زیادش ضامن خوشبختی است و نه كمش نافی عشق .

اما آیا مهریه تضمینی برای زندگی پس از طلاق هست آن هم برای زنان جوانی كه ناخواسته در زندگی مشترك به شكست می رسند؟
- منیژه. س. 28 سال سن دارم و دو فرزند با همسری معتاد به شیشه .
- فكر می كردی روزی با مردی ازدواج كنی كه معتاد باشد؟
- خانواده اش می دانستند و به من نگفتند. شنیده ام برای همین مهریه ام را پایین گرفتند كه اگر توانستم با پسرشان زندگی كنم كه هیچ در غیراین صورت مجبور نباشند برای طلاقم مهریه سنگینی بپردازند. همه جور سختی را در زندگی اش كشیدم و با نداری هایش سركردم .
- قصد داری مهریه ات را بگیری؟
- برای گرفتن بچه ها مجبورم ببخشم چون گفته درصورتی بچه ها را می دهد كه 10 سكه را به او ببخشم. اگر بچه ها را نبرم بدون آنها می میرم و اگر به پدرشان بدهم معلوم نیست چه سرنوشتی در انتظارشان است .

 

این سرنوشت شوم فقط نصیب زنانی نمی شود كه تن به ازدواج با مردان كم درآمد داده اند. هستند زنانی كه شوهران ثروتمندی دارند اما مجبور شده اند مهریه های كلان شان را ببخشند .
درست مانند مرضیه. ك كه می گوید: وقتی از شوهرم جدا شدم در بهترین نقطه تهران آپارتمان داشت كه از ابتدا قول بخشیدنش را به من داده بود. اما وقتی زنی سر راهش سبز شد همه چیز را فراموش كرد. البته من هم مقصر بودم و تلاش نمی كردم جلوی دخالت های مادرم كه مانع آرامش مان شده بود را بگیرم. به هر حال جدا شدیم و وقتی دادگاه حكم به پرداخت مهریه ام داد فهمیدم همه دارایی اش را به طور موقت به نام دوستش كرده كه مجبور نباشد ریالی به من بپردازد
در پاسخ به این سوالم كه چرا شكایت نكردی؟ می گوید: دستم جایی بند نبود و قانونا هیچ چیزی نداشت كه به من بدهد. من ماندم و دختر
یك ساله ام.
نه كم و نه زیاد
«مهریه های بالا ضامن خوشبختی نیست . »

مجید كاشانی عضو هیات علمی دانشگاه و جامعه شناس این طور می گوید و برای نظریاتش دلیل خوبی دارد .
وی در گفت و گو با گزارشگر كیهان معتقد است كه مهریه بالا هم به سختی و مشكلات دختری كه مهریه اش را می خواهد و هم برای پسری كه مسئول پرداخت آن است منجر می شود.
این استاد دانشگاه می گوید: از این پدیده كه مهریه های زیاد به سود دختران است سوء برداشت شده چون بسیارند مردانی كه پرداخت مهریه بالا را تقبل كرده اما با درگیری و كش مكش و رفتارهای آزاردهنده دیگر، از پرداخت مهریه سرباز می زنند در صورتی كه بسیاری از دختران و زنان كه مهریه بالا داشته اند از گرفتن مهریه انصراف داده اند چون می دانند مرد قادر به پرداخت نیست و بهتر است برای نجات از شرایط موجود كوتاه بیایند.

وی دیگر اشتباه رایج از حسن مهریه زیاد را این طور شرح می دهد: این موضوع كه اگر مهریه كم باشد مرد قادر به طلاق همسر اول و ازدواج مجدد می شود هم صحیح نیست چون ملاك ازدواج مهریه نبوده كه به خاطر آن زندگی مشترك را با شكست تمام كند. همان طور كه مهریه زیاد برای مردان خطرآفرین است به همان میزان برای زنان و دخترانی كه مهریه های زیادی دارند آسیب رسان است.

 

این استاد دانشگاه امتیاز مثبت مهریه های پایین را دارای حسن برای مردان و هم برای زنان می داند چرا كه هر زمان اراده كردند قادر به پرداخت از جانب مرد و دریافت از سوی زن خواهد بود. شواهد ما از آراء دادگاه ها نشان می دهد افرادی كه مهریه زیاد را انتخاب می كنند بیشترین ضرر را كرده اند اما مهریه های متوسط بیشترین نفع را داشته است.

دكتر امان الله قرائی مقدم آسیب شناس اجتماعی هم نظریات خوبی دارد.
از دید او می توان تعیین میزان مهریه زیاد را عامل بالارفتن سن ازدواج دانست.
وی می گوید: قانون باید تمهیداتی در این مورد بیندیشد. پیشنهاد می كنم زن هم سهم مساوی از اموال مرد پس از ازدواج داشته باشد در این صورت زن نگران استقلال مالی و آینده اش نیست و به مهریه های نجومی فكر نخواهد كرد.

در این صورت هر دو با تلاش زیاد برای استحكام پایه های خانواده و زندگی مشترك تلاش می كنند و هرگز به مهریه های بالا روی نمی آورند. چون زن هم می خواهد به نوعی در زندگی اش استقلال مالی از مرد داشته باشد مهریه های نجومی رواج یافته كه با این روش می توان به خواسته زنان هم اهمیت داد.

این آسیب شناس اجتماعی در ادامه اظهار می دارد: باید به این سوال پاسخ داده شود كه هدف از ازدواج چیست؟ غرب زدگی عامل این اختلافات و مشكلات است. در صورتی كه اگر ازدواج ها براساس شناخت و ادراك متقابل و اعتقادات قوی بنیان گذاری شود و دختران به این فكر كنند كه آینده من با شوهرم تامین خواهد شد هیچ وقت به طلاق فكر نمی كنند كه بهای آن معامله و سوداگری بر سر مهریه اتفاق بیافتد.

وی تاكید می كند كه در گفت و گو با مسئولان ذی ربط اعلام شده كه 72 درصد طلاق ها از جانب زنان تقاضا می شود كه در این صورت نمی توان انتظار داشت جامعه بر پایه خانواده های مستحكم باشد در صورتی كه با رفع شبهات آینده اقتصادی زن و شراكت از زندگی زناشویی با تقسیم اموال می توان این مشكل را حل و فصل كرد.
و شاید این بهترین راهكاری باشد كه به دور از شعار زدگی بتوان به آن جنبه عملیاتی بخشید.

منبع: سایت بانکی

اگر تصور می کنید بحران تنها مخصوص به عصر حاضر و سال های اخیر است سخت در اشتباهید، چراکه بحران های اقتصادی همواره در طول تاریخ گریبانگیر بشریت شده اند.

به گزارش بانکی دات آی آر، در این میان اروپایی ها و رهبران قاره سبز نیز در مقاطعی از تاریخ به جنگ بحران های اقتصادی و مالی رفته اند که حتی برخی از آنها فرشته نجات اقتصادهای بیمار هم شدند.

در این گزارش شما را با رهبرانی آشنا می کنیم که درجنگ تن به تن اروپا و بحران، قاره سبز را از نیستی و نابودی نجات دادند.

1. امپراطور دیوکلتیان

بی ثباتی در امپراطوری روم، این پادشاه قرن سوم را با آنچه اکنون با بدان "بحران" می گوییم، مواجه کرد. راهکار او برای فرار از بحران ضرب سکه های با کیفیت بالا، اصلاح سیستم مالیات و مهار تورم بود. اصلاحاتی که او در سیستم پرداخت مالیات ایجاد کرد، باعث شد جمع آوری مالیات در دروه او رکورد بزند.

2. هنری دوم

 

 

این پادشاه انگلیسی وقتی دید اثرات حاصل از انحلال نظام فئودالی همچنان ادامه دارد، واحد پول تازه ای معرفی کرد و به استاندارد سازی حقوق و دستمزدها پرداخت. وی همچنین مفهوم حق ثبت اختراع را مطرح کرد و به دولت هم اجاره داد که قیمت ها و دستمزدها را نظام مند کند.

3. اتو فن بیسمارک

بیسمارک در کنار یافتن راه حلی برای احیای آلمان تازه متحد شده باید با رکود اقتصادی جهانی در سال 1873 هم کنار می آمد. وی برای حل این مشکلات و کمک به بازیابی آلمان به تعرفه های تجاری روی آورد، ضمن اینکه دز مقطعی که وضعیت اقتصادی بهتر شد، شرایطی برای تضمین حقوق بازنشستگی و بیمه بیکاری نیز ایجاد کرد.

4. ناپلئون سوم

 

در پی بروز جنگ های ناپلئونی در آغاز قرن نوزدهم، فرانسه دچار بحران هایی شد که باعث عقب افتادن این کشور از پیشرفت سریع صنعتی سایر کشورها شد. ناپلئون در آن زمان از تجارت آزاد حمایت کرد و نیروهای کار را در نزدیکی کارخانه ها یا برعکس جای داد تا به این ترتیب فرانسه را از بحران نجات دهد.

5. سر روبرت پیل

پیل زمانی زمام امور در بریتانیا را به دست گرفت که این کشور بحران اقتصادی را تجربه می کرد.  کسری بودجه 7/5 میلیون پوندی، رکود شدید تجارت جهانی و بی اعتمادی به موسسات مالی تنها بخشی از مشکلات پیل بود.

مالیات بر درآمد که راه را برای تجارت آزاد باز کرد از جمله مهمترین اقدامات وی برای نجات اقتصاد بجران زده بود.

 

6. صدراعظم گوستاو استرسمن

صدر اعظمی استرسمن با بالا رفتن شدید تورم پس از چاپ بی رویه اسکناس برای ترمیم آسیب های ناشی از جنگ جهانی دوم همراه بود. در آن زمان پول آلمان آنقدر بی ارزش بود که مردم با سوزاندن اسکناس ها خود را گرم می کردند.

صدراعظم برای نجات کشور از این بحران واحد پول جدیدی به نام رنته مارک معرفی کرد و در سال 1924  وی در حالی که سمت وزیر امور خارجه را در اختیار داشت، با انجام مذاکراتی به کم کردن هزینه های بازسازی آلمان پس از جنگ کمک کرد.

منبع: سایت بانکی

لایتلا دایمون، جزیره ای ما بین اسکاتلند و ایسلند است. این جزیره که با تاجی از ابر خودنمایی می کند، بهانه کافی برای فخر فروشی به همه زیبایی های طبیعت را به تنهایی دارد.

 

به گزارش بانکی دات آی آر، درست است که هنوز پای انسان به این دیار شگفت انگیز باز نشده، اما شکی نیست که هر انسانی از دیدن شگفتی و زیبایی خیره کننده اش به وچد می آید و لب به ستایش طبیعت می گشاید.

در این گزارش شما را به دیدن این زیبایی بی بدیل طبیعت دعوت می کنیم:

 

 

 

 

 

 

 

 

 

منبع: سایت بانکی

کوکاکولا در ادامه تلاش های خود برای استفاده از جدیدترین فناوری ها، اینبار به سراغ هنگ کنگی ها رفته و با ادغام آگهی های تجاری خود با برنامه ای از تلفن همراه تبلیغات می کند.

به گزارش بانکی دات آی آر، در این طرح که "Choke" نام دارد، هنگ کنگی ها می توانند با استفاده از برنامه ای روی گوشی تلفن همراه شان هست در آگهی های کوکاکولا مشارکت کنند و حتی جایزه هم بگیرند.

در این روش در صورتی که کاربر هنگام پخش آگهی کوکا، تلفن همراه خود را تکان دهد، تلفن همراه مثل یک کنترل از راه دور عمل می کند، به نحوی که سیگنال های فرستاده شده از سمت برنامه این آگهی را دریافت کرده و با تلفن مطابقت می دهد.

وقتی برنامه نصب شده روی گوشی تلفن همراه توانست تشخیص دهد که آگهی روی آنتن، متعلق به کوکاست، نام کاربر تلفن همراه در لیست قرعه کشی کوکا قرار می گیرد.

اجرای این برنامه با موفقیت های شایان توجهی روبرو شده است و با 15 ساعت فعالیت به بهترین برنامه تبلیغاتی رایگان تبدیل شده است.

منبع: سایت بانکی