تبیان، دستیار زندگی

وب یه مکان رنگارنگه. می‌تونید هر رنگی که تصورش رو بکنید انتخاب کنید و در طراحی ازش استفاده کنید. بدون اینکه مشکل درهم آمیختگی رنگ‌ها رو داشته باشید یا در مورد هزینه چاپ رنگ‌ها نگران باشید.

داشتن یه صفحه وب رنگارنگ کار خیلی راحت و وسوسه انگیزی است. اما آیا گزینه‌های دیگری هم برای کاربرد رنگ در طراحی وجود داره؟

طرح‌های تک رنگ (Monochromatic Design)
همانطور که از اسمش معلومه، طرح تک رنگ طراحی با یک رنگه. یه رنگ رو به عنوان پایه انتخاب می‌کنید و سفید و سیاه رو بهش اضافه می‌کنید تا سایه‌های متفاوت از اون رنگ بسازید. در این حالت طرحتون منحصراً یک پالت تک رنگ داره و چندین سایه‌ی رو به سفید یا تیره شدن. شکل زیر این بیان رو می‌تونه کاملاً مشخص کنه:

مزایای طرح‌های تک‌ رنگ
ساخت یک پالت تک رنگ خیلی ساده است. رنگ دلخواه رو انتخاب کنید و سیاه و سفید رو بهش اضافه کنید. همین!

وقتی از یک رنگ واحد استفاده می‌کنید، رنگ‌ها هرگز نمی تونن برخورد داشته باشند. اگر رنگ‌ها رو بطور ناگهانی انتخاب کنید، طرح تک رنگ نسبتاً یه گزینه ایمن برای انتخابه.

طرح حالت ساده پیدا می‌کنه. سادگی طرح رنگ، خودش رو به طرح بسط می‌ده و هیچگونه مقایسه و رقابتی بین رنگ‌های مختلف بوجود نمیاد بطوریکه در عین سادگی طرح آرامش و سکون پسندیده‌ای رو تداعی می کنه.

به شما اجازه می‌ده تا به المان‌های مهم اهمیت بدین. اگرچه تمام طرحتون یه پالت تک رنگ داره اما می‌تونید کنتراست رنگ رو برای المان هایی که می‌خواهید اهمیت بیشتری بهشون بدین تغییر بدین. برای نمونه آیکون خروجی فید.

معایب طرح‌های تک رنگ
تغییر ناچیز در طرح. نبود تنوع و تباین، دلبستگی دیداری طرح رو کم می‌کنه. اما در مقابل گزینه سادگی طرح رو داره که می‌تونه یه طرح رو از شلوغی نجات بده.

سختی در خواندن متن. اغلب بین رنگ متن نوشته و رنگ پس زمینه کنتراست خیلی کمی وجود داره و خواندن متون دشوار می‌شه. بهتره در این حالت تیرگی رو نسبت به پس زمینه بیشتر کرد.

ناامیدی. محدودیت در پالت رنگ در هنگامی که برای اولین بار باهاش کار می‌کنید خیلی ناامید کننده است. گاهی اوقات ممکنه وسوسه انگیز باشه که قاعده رو بهم بزنید و چند رنگ بیشتر اضافه کنید. گاهی اوقات انتخاب خوبیه اما گاهی اوقات نه، به تجربه نیاز داره.

نمونه‌ایی از طرح‌ تک رنگ

طرح های بی رنگ (Achromatic Design)
در طرح‌های بی‌رنگ هیچ رنگی وجود نداره جز سایه‌های ساده‌ای از تیرگی. مزایا و معایب طرح‌های بی‌ رنگ مشابه طرح‌های تک رنگ بالا هستن اما یه خورده بیشتر. مثلا عنوان کردیم با طرح‌های تک رنگ حالت ساده ای رو داریم که آرامش رو تداعی می کنه باید بگم یه طرح بی رنگ می تونه این حالت رو بیشتر بوجود بیاره یا همانطور که یک طرح تک رنگ می تونه متمایز از رنگارنگ بودن باشه یک طرح بی رنگ می تونه خیلی بیشتر این تمایز رو دارا باشه.

یافتن طرح‌های بی‌رنگ خالص روی وب مشکله. بیشترشون کمی قانون شکنی می‌کنند و کمی از رنگ دیگری رو اضافه می کنند. البته منحصراً برای تاکید روی یک المان‌های معین و برای اینکه بی تنوعی رو از بین ببرند. طرح زیر می‌تونه جز این دسته باشه:

نتیجه‌گیری
لزوماً استفاده از رنگ‌های بیشتر مساوی یه طرح بهتر نیست. اگر طرح نیازی به اون رنگ نداره لزومی نداره با رنگ‌های گوناگون جاذبه رو بیشتر کنید.

اگر نوشته‌های وبلاگتون ساده و بدون تکلفه، یه طرح تک رنگ یا بدون رنگ می‌تونه اثر‌گذاری بیشتری روی خوانندگان و بازدیدکنندگان داشته باشه. در کل این طرح‌ها مناسبه برای وبلاگ‌های شخصی و وبلاگ‌هایی که به نوعی لایف استایل هستن.

پس بهتره همیشه به فکر طرح‌های رنگارنگ نباشید و وب رو اندکی کم‌رنگ تر کنید.

بکارگیری کابل های سریال یا موازی برای ارتباط نسبتا قدیمی شده، اما سهولت ارتباط در اکثر مواقع ما را به این سمت سوق می دهد. اولین چیزی که نیاز دارید یک کابل Link بسیار ارزان قیمت است که در اکثر فروشگاه های کامپیوتری یافت می شود. حتی اگر قدری تبحر به خرج دهید خودتان می توانید آن را بسازید.

در اینجا می توانید راهنمایی برای ساخت کابل سریال Serial یا موازی Parallel پیدا کنید. (فراوانی و قیمت پایین آن در بازار سبب می شود که هیچ نیازی به ساخت آن نباشد، اما به هرحال جهت اطلاع دوستانی که در مورد ساختار این کابل ها علاقمند هستند بهتر است بدان رجوع کنند)

همان گونه که در عنوان هم ذکر شد این کابل می تواند بنا به نوع خود (سریال یا موازی)، به درگاه سریال کامپیوتر (Com1, Com2) وصل شود و یا به درگاه موازی (LPT)، که به دلیل سرعت بیشتر، درگاه موازی پیشنهاد می شود.

توجه داشته باشید که در این نوع ارتباط، یک کامپیوتر به عنوان میزبان Host و دیگری بعنوان مهمان Guest انتخاب می شود و سرعت تبادل اطلاعات به مراتب از روش قبل بالاتر است. برای تعریف کامپیوتر به عنوان میزبان Host مراحل زیر را دنبال کنید:

1) به قسمت Network Connections بروید ( به کنترل پانل و از آنجا Network Connections )

2) بر روی Create a new connection که در پانل سمت چپ واقع شده است، کلیک کنید. پنجره اولی که باز می شود برای خوش آمد گویی و معرفی است، کلید Next را بفشارید.

3) در پنجره بعدی که مطابق شکل زیر است گزینه ی آخر یعنی Set up an advanced connection را انتخاب کنید و Next را بفشارید.

4) در این پنجره گزینه رادیویی Connect directly to another computer را انتخاب و مجددا Next را بفشارید و در پنجره جدید گزینه Host را انتخاب کنید.

5) در پنجره بعد درگاه ارنباطی مورد نظر را انتخاب کنید. سریال Com یا موازی LPT .

6) در این مرحله باید کاربرها را مشخص کنید، با این تفاوت که در این روش Callback دیگر معنا ندارد. برای توضیحات بیشتر در این رابطه به بند 8 پست مربوط به اتصال دو کامپیوتر از طریق خط تلفن رجوع شود. پس از انتخاب کاربر بر روی Next کلیک و در پنجره به نمایش در آمده که ختام کار است بر روی Finish کلیک کنید. حال ما یک سیستم داریم که به عنوان میزبان Host معرفی شده است.

برای تعریف کامپیوتر دیگر به عنوان مهمان Guest مراحل فوق را تا مرحله 4 اجرا کرده با این تفاوت که در مرحله چهارم Guest را انتخاب می کنیم و ادامه را با مراحل زیر طی می کنیم.

5) در این پنجره که پس از انتخاب کامپیوتر به عنوان Guest به نمایش در آمده است نام کامپیوتر Host را مشخص کنید. این نامی است که صرفا برای شناسایی کامپیوتر میزبان Host در این ارتباط داده می شود و می تواند متفاوت از نام اصلی کامپیوتر میزبان باشد.
6) در این پنجره باید کابل ارتباطی را انتخاب کنید که از نوع سریال یا همان Com یا موازی LPT استفاده می کنید. در انتها با کلیک بر روی Next به صفحه پایانی منتقل می شوید، در آن نیز کلید Finish را بفشارید.

حال برای برقراری ارتباط کافیست مانند یک ارتباط تلفنی Dialup بر روی آیکونی که در Network Connections با نام کامپیوتر وارده ایجاد شده است کلیک کنید وبا کلمه کاربری و رمز عبوری که برایتان انتخاب شده است به سیستم دیگر متصل شوید. پس از ارتباط، نام کامپیوتر در My network places ظاهر خواهد شد، دقیقا مانند یک کامپیوتر در شبکه محلی.

بی شک تاکنون به برنامه Disk Defragmenter که در ابزارهای سیستمی ویندوز خودنمایی می کند، برخورد کرده اید. اما این که این برنامه به چه کاری می آید و چگونه می توان از آن استفاده کرد برای شما سئوال بوده است. در این مقاله سعی داریم عملکرد و چگونگی استفاده از این ابزار را بررسی کنیم.

هدف این ابزار سازماندهی فضای اشغال شده از هارد دیسک است که توسط ویندوز ایجاد می شود. به طوری که هر فایل در بخش های مربوط به هم بر روی دیسک نوشته می شود. نکته قابل توجه اینجاست که ویندوز فایل ها را به طور دسته به دسته بر روی ساختمان آزاد دیسک می نویسد. در این میان ویندوز سعی می کند فضا های مجاور آزاد بزرگ را بر روی دیسک بیابد. یک فایل بزرگ می تواند به راحتی به بیش از ناحیه های آزاد موجود برروی دیسک تقسیم شود و این زمانی رخ می دهد که حجم ناحیه های آزاد کمتر از حجم فایل است. در اکثر موارد، هر بخش از یک فایل در مکان های مختلفی از دیسک قرار می گیرد.

برای مثال فرض می کنیم شما یک فایل بزرگ دارید و بر روی دیسک شما بر روی سه ناحیه آزاد تقسیم شده است. بخش اول فایل می تواند در ابتدای هارد دیسک، بخش دوم در انتها و بخش سوم در میان آن واقع شود. هر زمان که شما این فایل را باز می کنید اطلاعات باید از سه قسمت ابتدایی،انتهایی و میانی دیسک فراخوانی شود و این موجب می شود زمان بیشتری برای باز کردن فایل تلف شود یا به عبارتی فایل دیرتر اجرا شود. بنابراین برای بازیابی سرعت گشودن فایل گه گاهی نیاز دارید که فایل های موجود بر روی دیسک را مرتب کنید. این عمل تنها برای فایل های اطلاعاتی صادق نیست بلکه برای همه فایل های موجود برروی دیسک امکان پذیر است.

هدف اصلی ابزار Disk Defragmenter قرار دادن هر فایل در فضاهای مرتب و کنار هم بر روی دیسک است. به گونه ایی که هنگام پردازش فایل، از یک مسیر بر روی دیسک قابل خواندن باشد. این ابزار برای تشخیص وسعت پراکندگی فایل ها حجم دیسک را آنالیز می کند. البته باید این نکته را در نظر گرفت که نوع آنالیز برحسب نوع پارتیشن دیسک FAT/FAT32 و NTFS متفاوت خواهد بود که شرح آن در این حوصله نمی گنجد.

بعد از آنالیز کردن نوبت به مرحله ایی می رسد که آن را چیدمان فایل می نامیم. در این بخش هر فایل با توجه به اندازه اش و ناحیه ای که برای آن اختصاص داده شده، بر روی دیسک سازماندهی می شود. اساس کار بر این است که فایل های مشابه از لحاظ اندازه، به هم نزدیک تر باشند.

شاید بعد از اتمام کار، شما از اینکه فضای آزاد دیسک بیشتر نشده است، تعجب کنید. این طبیعی است زیرا همانطور که گفته شد این برنامه دیسک را مجدد سازماندهی می کند نه اینکه فایل ها را فشرده کند تا فضای آزاد دیسک بیشتر شود. در واقع مرتب سازی دیسک، کارایی سیستم شما را بهبود می بخشد. زیرا سرعت پردازش فایل ها بیشتر می شود.

Disk Defragmenter همیشه تمام فایل ها را مرتب نمی کند و چنانچه عملیات مرتب سازی با سرعت تمام شد یا پیغامی مبنی بر لازم نبودن مرتب سازی توسط برنامه صادر شد، جای هیچگونه تعجبی نیست. چون ممکن است فایل های شما نسبت به ظرفیت دیسک سایز کمی داشته باشند. البته قبل از شروع توضیحات مربوط به کارکردن با برنامه، لازم است برخی از محدودیت های این ابزار را خاطر نشان کنیم:

تنهای زمانی این برنامه اجرا می شود که مجوزهای لازم توسط Administrator داده شده باشد، نمی تواند آن را برای دیسک هایی که حالت شبکه دارند به کار برد. تنها برای دیسک های local یا محلی قابل اجراست، در یک زمان خاص عملیات مذکور تنها بر روی یک دیسک قابل اجراست، زمانی کامل اجرا خواهد شد که حداقل 30% دیسک خالی باشد، تنها از طریق کنسول ویندوز قابل اجراست. البته نسخه دیگری تحت نام defrag برای محیط های دستوری ارائه شده است و خیلی از محدودیت های دیگر. لازم به ذکر است که Disk Defragmenter برای پلتفرم ویندوز NT تحت نظر مایکروسافت توسط Executive Software ارائه شده است.

Using Disk Defragmenter
Start | All Programs | Accessories | System Tools

پس از اجرای برنامه در بالای آن لیستی از پارتیشن های موجود در سیستم نمایش داده می شود، پارتیشن مورد نظر را انتخاب و بر روی کلید Analyze کلیک کنید. پس از اتمام آنالیز (خیلی وقت گیر نیست) با پنجره ای مواجه خواهید شد.

اگر دقت کنید در این بخش با مشاهده پیغام مشخص می شود که آیا نیازی به مرتب سازی وجود دارد یا خیر. چنانچه شما با پیغامی مواجه شدید که نیازی به مرتب سازی نیست، می توانید با کلیک بر روی Close از محیط خارج شوید. در غیر اینصورت با کلیک بر روی Defragment عملیات مرتب سازی آغاز می شود گزینه View Report هم شامل اطلاعاتی در مورد پارتیشن مربوطه است که از عملیات آنالیز دیسک حاصل شده است.

در پایین برنامه، نوار وضعیت، پیشرفت کار را بر حسب درصد بیان می کند. کمی بالاتر از آن ، ناحیه ای از رنگ های متداخل را می بینید که هر ازگاهی تغییر می کند. این ناحیه بیانگر وضعیت فایل ها بر روی دیسک شماست. رنگ قرمز: فایل های مرتب شده، رنگ آبی: فایل های مجاور و به هم پیوسته، رنگ سبز: فایل هایی که قابلیت جابجایی ندارند و رنگ سفید: فضای خالی دیسک.

پس از اتمام عملیات با منوی دیگری مواجه خواهید شد که شامل دو گزینه View Report و Close است. View Report گزارشی است از عملیتات مرتب سازی دیسک. امیدوارم این مقاله مورد توجه شما دوستان قرار گرفته باشد.

برای اشخاصی که بیشتر وقتشان را بر روی Photoshop یا کار با زبان های نسبتا ساده ای نظیر HTML و CSS صرف می کنند، حرکت به سوی زبان های برنامه نویسی پیشرفته تر (و جالب تر) مشکل خواهد بود. این گذر قابل توجه است و به یک بازبینی نیازدارد. من خودم یک برنامه نویس تازه کار بودم و نکات زیر را هم در فراگیری مفاهیم برنامه نویسی کلی و هم در زبان های منحصر بفرد بسیار مفید دیده ام:

1- پیاده کردن مفاهیم اصلی و بنیادی: تشخیص این که پشت سر تقریبا همه زبان های برنامه نویسی یک منطق یکسان قرار گرفته خیلی مهمه. بنابراین فراگرفتن مباحث متغیرها، حلقه ها و توابع ، مقدم تر خواهند بود. همان طور که Kyle Neath توضیح داده است، یادگیری زبان های گوناگون مشابه یادگیری ترجمه یک لهجه جدید است. مثل ترجه یک لهجه جدید، فقط یکبار نیاز خواهیم داشت که اصول زبان های برنامه نویسی را بدانیم. بهترین راه برای آموختن این مهارت های اصولی اینست که قبل از اینکه به قواعد دستوری برسید بر روی مفاهیم بنیادی موجود در آموزش های برنامه نویسی تمرکز کنید.

2- یک کتاب خوب بخرید: یافتن یک کتاب خوب که بتواند شما را از میان یکسری مراحل تدریجی و گام به گام جلو ببرد، اهمیت زیادی دارد. سعی کنید با یک کتاب “برای مبتدی یا تازه کار” شروع کنید چرا که این ها معمولا فرض را بر این می گیرند که شما دست کم، اندکی با محتوایی که در پیش رو دارید آشنا هستید. همچنین دقت کنید یک جفت از این جلدهای مقدمه ای مشتمل بر بخش های مهم کتاب را که نویسندگان این نوع از کتاب ها اغلب به اجبار برای کاهش حجم کتاب آماده می کنند، انتخاب کنید. چرا که ممکن است به عناوین مهمی در یک کتاب برخورد کنید که به طور کامل و دست نخورده به جلد دیگر رفته است. بعلاوه اینکه دوباره خوانی این مفاهیم اصلی همیشه مفید است.

3- با تمرین کردن یاد بگیرید: این شاید مهمترین نکته باشد چرا که تمرین کردن در عمل، درک واقعی مفاهیم و قواعد را تضمین می کند. در حالی که در غیر اینصورت فقط می توان تشخصی داد که چه اتفاق افتاده است. در حقیقت بین نوشتن کدها و گفتن به خودتان که این آن چیزی است که من می خواستم انجام دهم تفاوت زیادی وجود دارد. در قسمت انتهایی بیشتر کتاب ها بخش تمرینات بی دلیل نیامده است. مواجه شدن با یک مشکل یا مسئله به شما کمک می کند تا چگونگی رویکرد آتی برنامه ها را تجربه کنید.

4- استفاده از شیوه های قدیمی و منسوخ: زمانیکه شما در ابتدای فراگرفتن زبان برنامه نویسی هستید، غرق در تفکر شدن با قواعد نسبتا کم و ساده، آسان است. چرا که مشکلات مفهومی، یادآوری آنچه راکه در رسیدن به آن تلاش کرده اید دشوار می کند. با طرح ریزی کلی توابع و طرح نهایی برنامه ها بر روی کاغذ (یا تجهیزات مشابه الکترونیکی)، به سرعت می توانید بخاطر بیاورید که برای رسیدن به چه مقصودی تلاش کرده اید.

5- مشارکت در انجمن ها: بخش بزرگی از فراگیری یک زبان برنامه نویسی جدید، ملحق شدن به انجمن های فعال است. چرا که یک انجمن به منزله یک همکار است. Forum ها (اجتماعات اینترنتی) و mailing list ها (لیست کاربرانی که ایمیلی را با یک موضوع مشخص ازیک منبع دریافت می کنند) شما را با افراد ماهر آشنا می کنند، از اینرو می توانید آنچه نیاز دارید مطرح کنید. کتاب ها برای آماده کردن شما مناسب هستند اما خیلی اوقات با مشکلاتی به ظاهر برطرف نشدنی برخورد خواهید کرد. گاه گاهی شبیه این موارد تمرینات عملی یک برنامه نویس باتجربه ضروری است، نه فقط برای اینکه مشکلتان حل شود بلکه برای اینکه بدانید چگونه مشکلتان حل شد.

تا هنگامی‌‌که تکنولوژی مرورگرهای وب موجب توسعه‌ی کمپانی‌هایی نظیر موزیلا شود، محصولاتی شبیه مرورگر فایرفاکس (Firefox) ارائه خواهد شد تا ابزارهایی را در اختیار توسعه‌دهنده قرار دهد که بتواند امکانات بیشتری را برای کاربران خود ارائه کند. چیزهایی مثل فیدها (RSS Feeds) می‌تواند به‌عنوان Live Bookmarked بکار رود، قابلیت باز شدن چندین تب در واسط کاربری افزوده شود و هم ‌اکنون به‌سادگی می‌توانیم جستجوی مستقیم یک سایت را در مرورگرمان داشته باشیم.

باکس جستجو یک سایت چیست؟
باکس جستجوی سایت یک ابزار جستجو است که به طور مستقیم در درون مرورگر افزوده می‌شود معمولاً در اطراف فیلد آدرس دیده می‌شود و عملیات جستجو را برای یکسری سایت‌های مخصوص آسان‌تر و سریع‌تر می‌کند. پس از نصب فایرفاکس چندین باکس جستجوی استاندارد از جمله گوگل، یاهو، آمازون و ایی‌بی به طور پیشفرض موجود هستند. از اینرو این سئوال مطرح می‌شود که چگونه می‌توانم یک نمونه برای سایتم ایجاد کنم؟ این آسان‌تر از آپلود یک فایل XML روی سرورتان و اضافه نمودن یک خط کد به برچسپ HEAD صفحه‌هایتان است.

اول: ساخت فایل XML
برای افزودن جستجوی سایت، مرورگر باید این فایل xml را دانلود کند. (در واقع این فایل به‌عنوان یک پلاگین برای مرورگر در نظر گرفته می‌شود) و تنها اطلاعات مخصوصی از سایت‌تان را شامل می‌شود. قبل از هر چیز فایل XML نمونه را از اینجا دریافت کنید و آن را opensearch_desc.xml بنامید. در ادامه روش سفارشی کردن را توضیح می‌دهیم، اولین دو خطی را که بسادگی می‌توانید سفارشی کنید، نام و توضیح است. فقط مقادیر زیر را مطابق با اطلاعات سایت‌تان تغییر دهید:

سپس آیکونی را جهت نمایش در باکس جستجو اضافه می‌کنیم. می‌توانید از همان آدرس Favicon استفاده کنید. (اگر هنوز نمی‌دانید Favicon چیست در اینجا توضیح مفصلی در موردش داده شده است) فقط آدرس را تغییر دهید:

و در نهایت رشته جستجو را اضافه‌ می‌کنیم. مهمترین مرحله کار همین‌ جاست. این به نوع سیستمی که برای مدیریت محتوایتان بکارگرفته‌اید بستگی خواهد شد. برای این منظور باید رشته مورد جستجو را از طریق روش GET ارسال کنیم. برای این وبلاگ (الوان وب و بقیه دوستانی که وردپرس استفاده می‌کنند) از فرمتی به شکل زیر استفاده شده است:

فایل XML را ذخیره و روی سرورتان آپلود کنید. و در انتها کد زیر را در قسمت Head صفحات سایت‌تان اضافه کنید. البته ویرایش آدرس مسیر فایل و عنوان را یادتان نرود:

تمام شد
آدرس سایت‌تان را در مرورگر فایرفاکس 2 یا اکسپلرر 7 (با نسخه‌های پایین‌تر این نرم‌افزارها جواب نخواهید گرفت) تایپ کنید. پس از بارگذاری کامل سایت در لیست سایت‌های جستجو پیغامی را مبنی بر نصب جستجوی این سایت خواهید دید با کلیک روی آن، جستجوی سایت به مرورگر اضافه خواهد شد.

یادتان باشد که این جستجو، به موتور جستجوی سایت‌تان وابسته است و برای سفارشی سازی بیشتر باید نحوه کارکردن سیستم سایت‌تان و جستجوی محتوای آن را بدانید. بنظرم این ایده برای یک وبلاگ‌ کم آرشیو زیاد جالب نیست ولی برای فرام‌ها و سایت‌های با محتوا و کاربر زیاد بی‌نظیر است.

اگر از طرفداران استفاده از Windows Media Player هستید ، حتما با این مشكل در این برنامه برخورد كرده اید كه Media Player بطور پیش فرض فایل های ویدیویی DAT را در لیست فایل ها نمایش نمی دهد و باید برای نمایش و باز كردن آن ها از قسمت Files Of Type گزینه ی All Files را انتخاب كنیم تا همه فایل ها بدون توجه به پسوندی كه دارند ، نمایش داده شوند . جهت حل مشكل و افزودن این قابلیت به Media Player می بایست مراحلی را انجام دهید :
Regedit را اجرا كنید ( از طریق منوی Start و سپس انتخاب گزینه ی Run و تایپ Regedit در آن ) پس از باز شدن پنجره و ورود به محیط رجیستری ، كلید زیر را در آن بیابید :

HKEY_LOCAL_MACHINE [ SOFTWARE ] [ Microsoft ] [ MediaPlayer ] [ Player ] [ Extensions ]

حال بر روی Type كلیك كنید و در پنل سمت راست ، روی عدد 3 دو بار كلیك كرده تا پنجره ی Edit String باز شود . سپس در انتهای قسمت Value date ابتدا یك سمیكولن ( Semicolon ) و سپس عبارت *.dat را اضافه كنید . Regedit را ببندید و نتایج حاصله را بر روی ویندوز مدیا پلیر مشاهده كنید .

حالا كه بحث از مدیا پلیر شد بد نیست یه خورده بیشتر در مورد ورژن جدید این نرم افزار بدونید . تغییرات اساسی نسخه 10 نرم افزار پخش مایكروسافت كه همگان مدت ها در انتظارش بودند ، بیشتر در قالب قیافه و شكل جدیدش ظاهر شده است . WMP یا همان ویندوز مدیا پلیر دیگر مانند یك برنامه رایگان نیست كه همراه ویندوز به طور یكجا عرضه شده باشد ، بلكه برنامه ایی است كه واقعا از استفاده از آن لذت خواهید برد . با دسترسی خوبی كه فایل های مالتی مدیا می دهد و قابلیت های جدیدش ، این نسخه با همتای خود ، MusicMatch Jukebox 9 برابری می كند .

مایكروسافت برای تازه كارها ، دگمه های جدید را از سمت چپ به بالای نرم افزار منتقل كرده است . رابط تر و تمیز و چشم نوازتر است و مایكروسافت به جای دگمه های كپی از سی دی و كپی به سی دی یا دستگاه پخش از كلمات Sync , Burn , Rip استفاده كرده است .

پنجره سومی كه در آرشیو مدیای شما وجود دارد ، لیست آیتم های در حال پخش ، لیست فایل های در انتظار رایت شدن ، پا كپی به دستگاه پخش را نشان می دهد . در نسخه های قبلی باید بین پنجره ها به طور جداگانه حركت می كردید تا بتوانید سی دی دلخواه تان را رایت كنید یا فایل های خودتان را روی دستگاه كپی كنید .

اشتباهات اجتناب ناپذیرند ، چه به دلیل اشتباهات خود شما چه به دلیل مداخله ی بیجای كاربران در رجیستری . در نود و پنج درصد موارد ، آموزش زیر شما را كمك خواهد نمود .
آیا تاكنون در مورد برنامه Sysetm Restore كه در ویندوز XP قرار دارد و تنظیمات قلب ویندوز را بازیابی می كند چیزی شنیده اید ؟ System Restore كامپیوتر شما را به وضعیت قبلی برمی گرداند ، بدون اینكه اطلاعات شخصی اخیر نظیر سندها ، فهرست های تاریخچه ، پوشه های دلخواه ، یا پیغام های پست الكترونیكی را از دست بدهید .

این ابزار ، تغییرات كامپیوتر و سایر برنامه های كاربردی را مورد مشاهده قرار داده و نقاط بازیابی را ایجاد می كند . این نقاط ، Snapshot نامیده می شوند ، اما در واقع دستور العمل هایی برای لغو تغییرات اخیر می باشند . وقتی پیكربندی به خوبی عمل نمی كند ، این Snapshot ها را بازیابی می كنید .

به صورت پیش فرض ، ایجاد این نقاط بازیابی در ویندوز XP به صورت روزانه و پس از رویدادهای با اهمیت مانند نصب یك برنامه كاربردی یا راه انداز ابزار انجام گیرد . System Restore برای كارهای جدی در رجیستری بسیار مناسب است ، چون هر زمان كه مایل باشید می توانید نقاط بازیابی خاص خود را ایجاد كنید .

طرز ساخت نقاط بازیابی : برای اجرای System Restore به ترتیب مراحل زیر را طی كنید :

 

Start/All Programs/Accessories/System Tools/System Restore

گزینه Create A Restore Point را انتخاب كرده و سپس روی Next كلیك كنید . در كادر Restore Point Description نامی توصیفی برای نقطه بازیابی وارد كرده و سپس روی Create كلیك كنید .
System Restore تاریخ و زمان را به این نام اضافه می كند . حال بر روی Home كلیك كنید و این بار Restore My Computer To an Earlier Time را انتخاب كرده و سپس روی Next كلیك كنید .

نقطه مورد نظر جهت بازیابی را انتخاب كرده و سپس روی Next كلیك كنید . System Restore در صورتی كه فضای كافی به آن اختصاص یافته باشد ، نقاط بازیابی تا نود روز پیش را حفظ می كند ، بنابراین با استفاده از تقویمی می توانید روز دقیق ایجاد نقاط بازیابی را بیابید .

در تقویم كه در شكل زیر مشاهده می كنید ، تاریخ هایی كه به صورت حروف پررنگ نمایش داده شده اند ، آن هایی هستند كه حاوی نقاط بازیابی می باشند .

قبل از ادامه كار ، حتما سندهای باز خود را ذخیر كرده و تمام برنامه های در حال اجرا را ببندید . چون System Restore كامپیوتر را مجددا راه اندازی می كند .

روی یك تاریخ كلیك كرده و سپس روی نقطه بازیابی موجود در فهرست كلیك كنید . مجددا روی Next كلیك كنید تا ویندوز XP اجرا شده و پیكربندی نقطه بازیابی انتخاب شده را بازیابی كند .

گاهی اوقات اگر پیكربندی كامپیوتر استحكام كافی را نداشته باشد ، نمی توانید ویندوز XP را به صورت طبیعی اجرا كنید . در این حالت باید به سراغ وضعیت Safe بروید . در این وضعیت ، نمی توانید نقاط بازیابی را ایجاد كنید ، اما می توانید نقاطی را بازیابی كنید كه از قبل ایجاد شده اند .

در این مبحث به آموزش ارتباط دو کامپیوتر که ترجیحا سیستم عامل ویندوز XP را دارند خواهیم پرداخت. در این ارتباط ما از Incoming Dial-Up Connection استفاده می کنیم. یقینا این تنها روش برای ارتباط میان دو سیستم نیست. شما می توانید از کابل link موازی یا سریال، USB، یا حتی تکنولوژی بی سیم مادون قرمز موسوم به Infrared و یا Bluetooth برای ارتباط، استفاده کنید. که در پست های آتی به آن ها پرداخته خواهد شد.

آیا تا به حال برایتان پیش آمده است که خواسته باشید از بیرون از منزل مثلا در اداره به کامپیوتر شخصی خود دسترسی داشته باشید یا حتی برعکس؟ یا مثلا سایتی را طراحی کرده اید و اکنون می خواهید در یک زمان معین بدون انتقال آن به اینترنت، سرعت بارگذاری صفحات آن را به صاحب کار نشان دهید؟ یا از اینترنت دایمی اداره تان استفاده کنید؟ ( که خیلی ها رو دیدم همین کار رو انجام می دن و کلی ذوق می کنند ). یا به طور کلی تر از منابع متصل به سیستم مانند چاپگر یا اسکنر استفاده کنید؟

قبل از این که استارت کار را بزنیم توجه کنید که ویندوز XP در یک زمان از یک اتصال تلفنی و نه بیشتر استفاده می کند. اگر تعداد بیشتری سیستم را می خواهید از این طریق به هم وصل کنید باید سراغ Windows 2000 Server و یاWindows.Net Server 2003 را بگیرید. زیرا این ویندوزها هیچ محدودیتی ندارند و حتی به مراتب کار با آن ها جالب تر است.

بهتر است که بدانید در این وضعیت سرعت انتقال داده ها ما بین 28.8 تا Kbps 33.6 خواهد بود حتی اگر دو کامپیوتر از مودم های 56 Kbps استفاده کنند، چرا که برای سرعت بالاتر باید بین شرکت مخابرات و کامپیوتر سرور خط تلفن دیجیتال E1 و یا در خارج T1 کشیده شده باشد.

البته این عمل ضعف بسیار بالایی دارد و آن هم مسائل امنیتی است که از طریق ترفندهای مختلف قابل حل است. هنگامی که یک Dialup Server را تنظیم می کنید، بصورت پیش گزیده، توانایی استفاده از منابع به اشتراک گذاشته شده تمام شبکه نیز داده می شود، و این موضوع هر چند جالب و مفید است اما می تواند بسیار خطرناک نیز باشد. البته تنها کاربرانی می توانند به یک کامپیوتر Dialup Server متصل شوند که برایشان سطح دسترسی تعریف شده باشد. اما چنان چه اسم و رمز کاربری تصادفا یا عمدا در اختیار یک فرد مشکل دار و با نیت سوء قرار گیرد، قطعا همه شبکه در خطر خواهد بود.

ضمنا سیستم فایل NTFS و تنظیم صحیح حق دسترسی ها می تواند مفید باشد، اما کافی نیست. علاوه بر این که اگر از دیوار آتش استفاده می کنید، کاربرد Dialup Server باعث رد شدن آن خواهد شد و هکرها به راحتی می توانند آن را دور بزنند و به شبکه نفوذ و اعمال خویش را تحقق بخشند. بنابراین در استفاده از آن دقت کنید و در شبکه های وسیع حتی الامکان از انجام آن خودداری کنید.

اما تنظیم سرور و استفاده از باز شماره گیری (Callback): به عنوان یک اصل بدیهی ابتدا از تنظیمات مودمتان و درستی کارکرد آن مطمئن شوید. سپس مراحل زیر را به دقت طی کنید:

1) با یک حساب دارای سطح دسترسی مدیر ( Administrator) وارد ویندوز شوید.
2) به قسمت Network Connections بروید ( به کنترل پانل و از آنجا Network Connections را انتخاب کنید).
3) بر روی Create a new connection که در پانل سمت چپ واقع شده است، کلیک کنید. پنجره اولی که باز می شود برای خوش آمد گویی و معرفی است، کلید Next را بفشارید.
4) در پنجره بعدی که مطابق شکل زیر است گزینه ی آخر یعنی Set up an advanced connection را انتخاب کنید و Next را بفشارید.

5) در پنجره بعد گزینه ی اول را انتخاب و مجددا کلیک Next را بفشارید.

6) در پنجره بعد مودمی را که می خواهید به درخواست های اتصال پا سخگو باشد، انتخاب کنید. دقت کنید که بر اساس تاکید خود مایکروسافت هم تنها یک اتصال همزمان ممکن است. از طریق کلید Properties هم می توانید ویژگی های مودم انتخاب شده را تغییر دهید . پیشنهاد می شود آن ها را در همان حالت دیفالت یا پیش فرض نگه دارید و با فشردن کلید Next به مرحله ی بعدی بروید.

7) در پنجره بعدی باید معلوم کنید که آیا می خواهید VPN -Virtual Private Network را پشتیبانی کنید؟ بهتر است همان حالت دیفالت که No می باشد را انتخاب و به پنجره بعدی بروید.

8) در این پنجره فهرست کاربران ویندوز نمایش داده می شود. می توانید از طریق فشردن کلید Add یک حساب کاربری در ان سیستم برای خود ایجاد کنید . پس از پر کردن فیلدهای کادر New User کلید Ok را بفشارید، هم اکنون حساب کاربرای شما ایجاد شده و در لیست قرار گرفته است به کمک کلید Properties می توانید رمزعبور کاربر را تغییر دهید . اما تب Callback که در این پنجره قرار گرفته برای چیست؟ همان گونه که از اسم آن پیداست اگر شما بازشماره گیری را فعال کنید، پس از اتصال شماره گیرنده به کامپیوتر و بررسی درستی اجازه ورود، ارتباط قطع می شود و Dialup Server با شماره هایی که از شماره گیرنده دریافت کرده است و یا شما تعیین کرده اید، تماس خواهد گرفت.

در این تب سه گزینه رادیویی وجود دارد اولی Do not allow callback که این امکان را غیر فعال می کند و بصورت دیفالت انتخاب شده است. دومی Allow the caller to set the callback number که اگر آن را انتخاب کنید پس از ارتباط پنجره ای ظاهر خواهد شد که تقاضای شماره تلفن می کند. این در مواقعی مفید است که بخواهید هزینه تماس بر عهده Dialup Server باشد.

گزینه سوم یعنی Allow use the following callback number نیز به شما این امکان را می دهد که از قبل شماره را مشخص کنید که از نظر امنیتی اهمیت دارد. در این حالت فقط از یکجا و با یک شماره تلفن می توان تماس گرفت و نه از جای دیگر.

9) در پنجره بعدی گزینه های مربوط به شبکه نشان داده می شود. برای غیر فعال کردن امکان دسترسی به شبکه محلی، بر روی گزینه ی Internet Protocol - TCP/IP دو بار کلیک کنید و در پنجره ای که ظاهر می شود، گزینه Allow Callers to access my local area network را غیر فعال کنید. اگر از برنامه هایی استفاده می کنید که نیاز به دانستن شماره IP کامپیوتر مقابل دارند، مانند بازی های تحت شبکه و یا برنامه VNC می توانید در قسمت TCP/IP شماره IP مشخصی را برای کامپیوتر متصل شده تعیین کنید. در غیر اینصورت شماره به وسیله DHCP برنامه به صورت خودکار داده می شود.

10) در این مرحله کار به اتمام می رسد و با فشار کلید Finish می توانید حاصل کار خود را که ایجاد یه Incoming ساده است در قسمت Network Connections ببینید.

حال شما به سراغ سیستم دیگر بروید و همان گونه که یک کانکشن دیال آپ برای اتصال به اینترت و آی اس پی تان در قبل می ساخته اید، ایجاد کنید. اینبار به جای کلمه عبور و اسم رمز مقادیر قبلی را که در بند 8 ذکر شد وارد کنید و بجای تلفن، شماره تلفن Dialup Server را.

توجه! توجه! اگر پس از اتمام مراحل کار, مودم شما به تماس ها پاسخ نمی دهد به قسمت Properties مودمتان واز آنجا به تب Advanced بروید و در کادر Extra Initialization commands عبارت ats0=x را وارد کنید که در آن x بیانگر تعداد زنگ هایی است که پس از آن مودم به تلفن پاسخ می دهد . برای مثال ats0=1 پس از یک زنگ به تلفن پاسخ می دهد .

هنگامی که صحبت از درایو مجازی می شود، ذهن بسیاری از کاربران به سمت نرم افزارهای خاصی می رود که قابلیت ساخت یک درایو مجازی را دارند. اما در حقیقت نیازی به تهیه و نصب این چنین نرم افزارهایی نیست. کمی صبر و حوصله و بی تردید دقت، می تواند یاورشما در ایجاد این چنین درایوی در محیط ویندوز باشد. شاید نتوان قابلیت های ویژه ایی که سری نرم افزارهای فوق در ساخت درایو مجازی بکار می برند را ایجاد کرد، اما ساخت یک درایو مجازی آن هم بدون نرم افزار، خالی از جذابیت نخواهد بود.

قبل از شروع عملیات لازم است ذکر کنم ایجاد چنین درایوهایی هیچ ربطی به پارتیشن بندی هارد دیسک ندارد و سلامت سیستم عامل شما را به خطر نخواهد انداخت. بنابراین نگران از دست رفتن اطلاعات خود نباشید. ضمنا اگر خوشتان نیامد راهی برای از بین بردن درایو مجازی وجود دارد. تا انتهای این مقاله با ما باشید.

برای ساخت درایو مجازی در این آموزش از فایل های خود ویندوز کمک می گیریم. اینبار به سراغ فایل اجرایی Subst.exe می رویم. این فایل در پوشه system32 که در پوشه windows قرار گرفته موجود است. این فایل به همراه سیستم عامل داس ارائه شده و اجرای آن در حالت اولیه کار هیچ عکس العملی نشان نخواهد داد. کلمه Subst برگرفته از کلمه Substitution به معنای جایگزینی و علی البدلی است و در حقیقت برای جانشین کرد یک دایرکتوری به یک درایو بکار می رود.

به این معنی که با اجرای این دستور می توانید محتویات یک فولدر خاص را به یک درایو تبدیل کنید و آن را در My Computer نشان دهید. گاهی اوقات گشتن به دنبال پوشه ایی در میان انبوه فایل ها و فولدرهای در یک درایو خاص وقت گیر است. این کار می تواند این امر را تسهیل بخشد.

مسلما عملیاتی مانند کپی و کات فایل ها یا حتی نصب برنامه ها در درایو هایی که به این روش ایجاد می شوند مقدور خواهد بود اما در مورد عملیات سیستمی مانند فرمت یا اسکن دیسک امکان پذیر نیست. حال چگونه از این Subst استفاده کنیم؟

به Run یا Command Prompt ویندوز وارد شوید ( توضیح: Run در خود منوی استارت ویندوز موجود است و همچنین برای ورود به Command Prompt در فیلد Run کلمه cmd را تایپ و اینتر کنید ) حال باید دستوری مطابق شکل زیر تایپ کنید (شکل کلی فرمان):

Subst NewDriveName: Folder Direction

فکر نکنم نیاز به توضیح چندانی باشه NewDriveName نام درایو جدیدی که قصد دارید ایجاد کنید. دقت کنید که این نام مشابه نام درایوهای موجود نباشه و Folder Direction مسیر پوشه ایی که قصد دارید اون رو به صورت درایو مجازی در بیارید. برای نمونه، مثال های زیر درایوهایی با نام K و L ایجاد خواهند کرد. درایو K جایگزینی برای محتویات پوشه C:\part و درایو L جایگزینی برای مسیر C:\ Program Files\Adobe .

Subst K: C:\part
Subst L: C:\ Program Files\Adobe

توجه! مدت دوام این درایو های مجازی بعد از ریستارت سیستم پایان می پذیرد و با یک بار ریستارت سیستم، دیگر این درایوها را نخواهید دید. برای جلوگیری از این امر چندین راه وجود دارد که بعلت کمی فرصت تنها یکی را شرح می دهیم.
در سیستم عامل های Dos و Win9x ساده ترین راه ویرایش فایل Autoexec.bat خواهد بود. این فایل را در درایو C بیابید و خطوط مربوط به Subst را در آن تایپ کنید تا در هر بار ریستارت سیستم به تبع آن Subst ایجاد شود. در سیستم عامل های xp و 2000 بهترین و راحترین کار این است که یک فایل اجرایی با پسوند .bat یا همان BatchFile ایجاد کنیم و خود فایل یا Shortcut آنرا در استارتاپ سیستم قرار دهیم. یا می توانیم مسیر را در رجیستری ایجاد کنیم.

حال چگونه فایل اجرایی یا همان BatchFile را ایجاد کنیم. مسیر زیر را برای باز کردن یک صفحه notepad طی کنید:

Start \All Programs\Accessories\notepad

از منوی فایل Save as را انتخاب و در مسیری دلخواه فایل را با پسوند bat ذخیره کنید. حال به سراغ فایلی که ایجاد کرده اید بروید. بر روی آن راست کلیک و Edit را برگزینید و دستورات مربوط به Subst را در آن تایپ و فایل را ذخیره کنید. حال نوبت به مسیردهی این فایل در رجیستری می رسد. به رجیستری وارد شوید( در فیلد Run کلمه Regedit را تایپ کنید). مسیر زیر را طی کنید:

HKEY_CURRENT_USER\SOFTWARE\
Microsoft\Windows\Current Version\Run

حال در بخش سمت راست محیط رجیستری راست کلیک کرده و پس از انتخاب گزینه New گزینه String Value را انتخاب سپس یک نام به ارزش ایجاد شده داده و با دابل کلیک بر روی آن در قسمت Value Date آدرس BatchFile را که در مرحله قبل ایجاد کرده اید، وارد کنید. بر روی ok کلیک و از رجیستری خارج شوید. اگر مراحل را درست طی کرده باشید این بار با ریستارت ویندوز درایوهای مجازی دوباره ایجاد خواهند شد.

حال اگر پشیمان شدید و قصد حذف درایو مجازی را داشتید طبق زیر عمل کنید:
پس از پاک کردن دستورات اضافه شده در فایل Autoexec.bat در سیستم عامل های Dos و Win9x و یا پاک کردن Shortcut یا خود فایل bat از استارتاپ سیستم و یا پاک کردن ارزش رشته در رجیستری برای سیتم عامل های xp و 2000 سیستم را یک بار دیگر ریستارت کنید. اگر هم بخواهید این کار را بدون ریستارت انجام دهید کافیست در Run یا Command Prompt دستور زیر را تایپ کنید:

Subst NewDriveName: /d

که NewDriveName نام درایوی که قصد پاک کردن آن را دارید می باشد. امیدوارم از این آموزش کمال استفاده را برده باشید. هر گونه سئوال یا انتقادی در این باره دارید در همین بخش مطرح کنید.

چطور غزالها و دیگر پستاندارانی كه در صحاری خشك وكویرها زندگی می كنند فیزیولوژی بدن خود را برای زنده ماندن ، تحمل كم آبی وكم غذایی تطبیق می دهند ؟ مطالعات جالب توجهی كه اخیرا در نشریه Physiological and Biochemical Zoology منتشر شده نشان می دهد كه غزالهای صحاری عربستان سعودی برخی از اندامهایی كه مصرف اكسیژن بالایی دارند را كوچك میكنند تا از شدت تنفس ریوی آنها كاسته شود . كاهش تنفس ریوی میزان اتلاف آب به صورت تبخیر ازدستگاه تنفسی را در دوره خشك كاهش می دهد

استفان اتروفسكی و پاسكال مزوچینا از مركز پژوهشهای ملی حیوانات وحشی عربستان سعودی و همچنین ژوزف بی ویلیام از دانشگاه ایالتی اوهیو می نویسند : ما در این پژوهشها در یافتیم كه غزالها كمترین میزان آب را در میان سم داران نواحی خشك از طریق تبخیر ششی از دست می دهند .قلب و كبد غزالهای شنی– كه عوامل مهمی در تعیین سرعت و میزان سوخت و ساز هستند – بطور معنی داری در طول مدت 4 ماه از سال كه آب و غذا كم است از نظر حجم و وزن كاهش می یابد. بر عكس دیواره معده كه مسئول سنتز 28 تا 46 درصد از كل محتوای پروتئین بدن نشخوار كنندگان است از نظر وزنی دچار كاهش معنی داری نمی شود .منابع آب آشامیدنی برای حیوانات در كویر بسیار اندك است و بنا برین غزالها لاجرم باید بر گیاهان كویری برای تامین هم غذا و هم آب مورد نیازشان متكی باشند .

نویسندگان این مقاله توضیح می دهند كه چگونه صحراهای شبه جزیره عربستان ازنظر زیست محیطی از فقیر ترین زمینهای روی كره زمین می باشند كه در آنجا بارندگی بسایر بسیار كم و اصولا غیر قابل پیش بینی است و متوسط درجه حرارت هوا نیز بالا است . در چنین شرایطی غزالهای شنی باید تا حد ممكن از تبخیر آب ارزشمند بدن خود از طریق تنفسی بكاهند كه عامل موفقیت آنان همین كوچك شدن اندامهای كبد و قلب است .

بطور غیر منتظره ای محققین همچنین دریافتند كه غزالهایی كه در شرایط سخت وخشك كویری قرار گرفته اند ذخیره چربی بیشتر در مغز خود دارند كه نشان می دهد به احتمال بسیار غزالها مقداری چربی نیز برای اطمینان در مغز خود ذخیره سازی می كنند تا مغزآنها در مواقع كم آبی و كم غذایی دچار كاهش فعالیتهای متابولیكی نگردد .