اگردنیارابگردم چون تورا نمی یابم توهمان بهاری که در زندگی خود گم کرده ام و هر چه می گردم نمی یابم نمیدانم کجایی و در کدام دیارسکنی گزیدی می بینی دنیا و آدمهاش چه بی معرفت شده؛کسی به حرف کسی گوش نمی کند .کاش تو بودی کاش تورا داشتم آن موقع هیچ غمی در دلم نمی ماند.

مهدی جان تو کجایی ؟

چراسری به ما بدها نمی زنی .می بینی که چقدر بدیم بدتر از آنچه که فکر میکنی .نه به فکر توایم و نه برایت دعا می کنیم در حالی که شب و روز تو شده دعا برای ما بدها ؛وهیچ خوبی خوبتر از سلامتی تو نیست ؛اگر بگویند مهدی دارد می آید ؛سر راهت می آیم و جلویت را میگیرم و می گویم .

آقا جان

تا حالا کجابودی ؟چرا وقتی جوانها صدایت می کردند چیزی نمی گفتی ؟چرادیر آمدی؟در فراق تو آنقدر اشک ریختم که دیگر گریه کردن برایم بی معنی شده بخدا هر موقع دلم برایت تنگ می شد توی باغچه می نشستم و با گل و گیاه حرف می زدم و اشک می ریختم .یادم می آید یک شب دلم بد جوردلتنگت شد طوری که از ته دل گفتم.

آقا جان کاش اینجا بودی

وقتی چشمهایم ناخودآگاه اشک ریختند احساس کردم کنارم ایستاده ای و برایم می گویی گریه نکن امامت در کنارت هست.

مهدی جان میدانی برای چه خدارا شکر میکنم ؟بخاطر اینکه این نعمت را برایم داده تا موقع دلتنگی تورادر کنارم احساس کنم وبرایت بنویسم که دوستت دارم شاید کمتر آدمی پیداشود که موقع دلتنگی تورادر کنارش احساس کند .صبح که بیدار میشوم میگویم این هفته حتما امامم می آید .روزهارایکی یکی با دلتنگی سپری می کنم و به جمعه که میرسم چشمهایم بیشتر به انتظار می نشینند غروب که می شود این بار من نه؛بلکه دلم فریاد می زند .

مهدی توکجایی؟

آخر بگو توکجایی؟

سرم را شب با چشمان اشکبار به امید جمعه ای دیگر بر بالینم می گذارم .هرشب که می خوابم به این امید نمیخوابم که صبح بیدار شوم بلکه به این امید میخوابم که مثل سالهای گذشته ؛مثل یک ماه پیش در رویا به من سربزنی و به حرف دلم گوش کنی

گل من؛کی میشود که شکوفا بشوی و بویت تمام دنیا را بردارد وفریاد مولا خوش آمدی در تمام دنیا بپیچد .اگر بیایی بخدا راهت را با آب چشمانم آبیاری میکنم تا خاک بلند نشود که مولایم اذیت بشود.

مولا جان چراچیزی نمیگویی ؟

به حرمت تو سوگند .اگر قرار باشد تا آخر عمر روی قلب سفید با تو حرف بزنم میزنم و منتظرت می مانم بخدا از نوشتن خسته نمیشم فقط نگذار حرفم در دلم بماند به حرفهایم تو گوش کن که کسی جز تو ندارم و دلم پر است از حرفهای نگفته

مولا جان برای همه دعا کن برای همه؛

دوستت دارم و به وجود مولایی چون تو افتخار میکنم

(دل نوشته این حقیر برای مولای نازنینم)

میان پیچش پیچک ها تورا می جویم؛که تنها نام تو می تواند عشق را در رویشی دوباره زنده نگه دارد و آب حیاتش باشد.به ثانیه های انتظاربلبلی سرخوش نواز مستی می دهد .پرستوهای مهاجردرآسمان نیلگون و آبی پوش به پرواز در می آیند.

بهار؛با سپیدارزیبابه روشنی آفتاب؛باآغوشی از محبت به دل های سرد و سنگی باز می گردد.شوق وصال مرگ دلهارا پایان می بخشد وامیدی دوباره می دهد.رویشی سبز؛برزمین خاک یخ زده بذرعشق می افشاند و عشق در دلهای مرده جوانه می زند رشد میکند و شکوفا می شود.

اومی آید؛در بهاری سراسر سبزچلچله ها آوازشادی سرمی دهند ؛شکوفه های بهاری اگر چه زمستان  باشد؛بردرختان خشک زنده می شوند تانهایت عشق را بادیده خود بنگرند.رودها از رفتن باز می ایستند.آن لحظه دریا را انتها و بی نهایت نمی بینند؛می ایستند تا خود دریا شوند و می مانند تا به اوج برسند قد بلند کنندو به عشق دوباره آسمان را تجلی گاه قلب های دردمندشان قرار دهند.

واومی آید؛تا دیدگان خسته با دیدار روی او زنده به عشق شوند و باز مسیحای دیگردر نظر تشنگان حیات تولدی دیگر بر قلب های مملواز درد و هجران با چشمان منتظر به شوق دیدار سیلاب اشک شوند.دلها برای لحظه ای از تپش باز می ایستدو پس از چندی چنان بر در و دیوار سینه می کوبدکه شوق پرواز به دنیای زیباتر در کنار یار را می دهد وچشمهاآینه پاکی ها می شوند وقلب ها به زلالی آب می رسندو می بینند که چگونه می شود به وصل یار رسید و از چشمه عاشقی لبی تر کرد و سیراب شد. آن گاه به نظاره تنها ستاره زیبا و پر فروغ کهکشان امیدشکوه از دل تنگشان می کنند و در میان هق هق گریه آرام می خندند و این بار برای تو می نویسم چرا که نام و یاد تو می تواند بهانه بودنم باشد.

لیلا اسلامی گویا

قم مسجد مقدس جمکران

سعید و مسعود است.

حجت معبود است .

گل چمن آرا مهدی موعود است

برظهورشان صلوات

خواص درمانی و غذایی گوجه ‌فرنگى

گوجه ‌فرنگى ابتدا به ‌عنوان گیاه زینتى در باغچه ‌ها مورد استفاده قرار گرفت و به نام سیب طلایى یا سیب عشق معروف شد. مصرف گوجه ‌فرنگى به‌ عنوان نوعى سبزى از قرن نوزدهم میلادى به بعد شروع شد و بعد از جنگ جهانى اول به ‌تدریج بر مصرف آن اضافه شد، ‌طورى که امروزه به صورت خام و پخته یا به ‌صورت سس و رب موارد استعمال زیادى دارد.

تركیبات شیمیایی

بررسی تركیبات و مواد موجود در گوجه فرنگی نشان می دهد كه درمیوه ی گوجه فرنگی رسیده، گلوكز، فروكتوز، ساكاروز و تقریبا تمام آمینواسیدهای اصلی به استثنای ترپتوفان وجود دارد.

اسید آلی اصلی و عمده ی موجود در گوجه فرنگی، اسید سیتریك است. اسیدیته ی میوه به تدریج از مرحله ی سبزی به طرف قرمز شدن افزایش می یابد و حداكثر آن، موقعی است كه قرمز شدن و رنگ عوض كردن آن آغاز می گردد و پس از آن رو به كاهش می گذارد. ماده ی رنگی اصلی و عمده ی گوجه فرنگی كاروتنوئید، بتاكاروتن  و لیكوپن می باشد. حداكثر مقدار كاروتنوئیدها در حالتی است كه گوجه فرنگی در زیر تابش مستقیم نور رشد می كند.

خواص و كاربرد :

میوه ی نارس گوجه فرنگی سمی است و باید از خوردن آن پرهیز كرد. به علاوه خوردن برگ آن که به عنوان دارو در مواردی تجویزمی شود، باید در حد اعتدال و به مقدار مجاز و محدود، در حدی كه پزشك تعیین كرده مصرف شود، زیرا برگ آن هم سمی است.

- در چین از جوشانده ی ریشه، شاخه ها و برگ های مسن گوجه فرنگی برای رفع دندان درد  استفاده می کنند و خود گیاه نیز خاصیت حشره كش دارد .

- در هند و چین از میوه ی گوجه فرنگی به عنوان ملین استفاده می شود و برای تقویت مسلولین(مبتلایان به بیماری سل )، تب های حصبه ای، رفع ورم ملتحمه ی چشم، آماس گوش(اوتیت)  و دفع سنگ كلیه  تجویز می شود.

- در اندونزی از گرد برگ های خشك كوبیده ی گوجه فرنگی، برای رفع آفتاب سوختگی پوست  و صورت استفاده می شود. از پاشیدن آب دم كرده ی برگ گوجه فرنگی، برای دفع آفت كلم  به نام كاترپیلار نتیجه خوبی گرفته شده است.

- مصرف گوجه ‌فرنگی برای مبتلایان به درد مفاصل  تجویز شده است و برای مبتلایان به نقرس  و روماتیسم  مفید است.

- گوجه ‌فرنگی، خنک و اشتها ‌آور است و آب آن برای رشد و نمو بهتر طفل موثر می ‌باشد.

- گوجه فرنگی به علّت دارا بودن ویتامین‌های A  ، B، C، K  و مواد معدنی مانند کلسیم ، فسفر  و آهن در تأمین انرژی و تقویت بدن نقش موثری ایفاء می ‌کند.

- گوجه ‌فرنگی سرشار از ویتامین‌های B1  و B2  می ‌باشد؛ از این جهت در تسکین دردهای عصبی، رفع بی ‌اشتهایی، و درمان یبوست ، نقصان ترشح شیر مادر و تورم‌ دهان تجویز می ‌شود.

- گوجه ‌فرنگی، بدن را در برابر امراض و بیماری‌های عفونی  حفظ می‌ کند.

- مصرف گوجه ‌فرنگی نیرو و نشاط می ‌بخشد و پوست و دانه‌های آن به هضم غذا کمک می ‌کند و روده‌ها را پاک می ‌نماید.

- آب گوجه ‌فرنگی ادرار‌آور مفیدی است.

- برای تمیز کردن خون باید از آب گوجه فرنگی و کرفس به نسبت مساوی و به مقدار 3 فنجان در روز، قبل از غذا و به مدت 3 هفته استفاده کرد.

- گوجه ‌فرنگی هضم مواد نشاسته‌ای را آسان می ‌کند و به همین جهت از آن سس درست کرده و با حبوبات  پخته مصرف می ‌کنند.

- مصرف گوجه ‌فرنگی برای اشخاصی که مبتلا به سنگ کلیه و مثانه و کبد  هستند، تجویز شده است.

- گوجه ‌فرنگی بعد از لیموترش  بیش از سایر میوه‌ها ویتامین C  دارد و مقدار زیادی فسفر، آهن، سیلیس و کلسیم دارد.

- گوجه فرنگی گرچه دارای اسید سیتریک است، اما بدن را قلیایی می‌‌کند.

- بوی برگ ‌های گوجه ‌فرنگی، زنبورهای خرمایی را ناراحت می‌ کند، لذا می ‌توان بوته‌ ی گوجه ‌فرنگی را در باغ‌ها و بوستان‌ها کاشت تا از گزند زنبورها در امان باشند.

- اگر در محل مورچه ‌ها چند عدد برگ گوجه ‌فرنگی بگذارید، بوی این گیاه مورچه ‌ها را فراری می ‌دهد.

- برای تمیز کردن لکه ی جوهر بر روی لباس، یک تکه پنبه را در آب گوجه فرنگی فرو برده و روی لکه ی جوهر بمالید. سپس آن را بشویید.

- اگر پوست شما کک و مک  دارد، هر روز آن را با آب گوجه فرنگی تمیز کنید. کم کم کک و مک ‌ها را از بین می ‌برد.

- برای جلوگیری از مزاحمت حشرات می ‌توانید برگ ‌های گوجه ‌فرنگی را به بند بکشید و آن ‌را در اطاق خود بیاویزید، با این کار حشرات فرار می ‌کنند.

- سالاد کاهو و گوجه ‌فرنگی درمان کننده ی امراض عصبی هستند.

تذکرات:

1- گوجه ‌فرنگی نارس و کال هضمش سنگین است، لذا خوردن آن باعث دل درد می ‌شود.

2- سرخ کردن زیاد  گوجه فرنگی در روغن باعث سنگینی هضم آن می ‌شود و روی آتش کباب کردن آن مناسب است.

3- ماده‌ای سمّی به نام سولانین در گوجه‌فرنگی سبز و نارس وجود دارد که خوردن آن موجب مسمومیت می‌شود و دل پیچه، اسهال و باز شدن مردمک چشم ایجاد را می‌ کند.

4- خوردن گوجه ‌فرنگی، برای بعضی بیمارانی که دچار حساسیت یا آلرژی  (خارش بدن،قرمز شدن پوست، آسم ، کهیر و...) هستند، ضرر دارد.

منابع:

خواص سبزی ها،تالیف مرتضی نظری

برای دریافت لیکوپن گوجه فرنگی پخته بخورید

مطالعات زیادی نشان داده است که افراد با خوردن مقادیر زیادی گوجه فرنگی، کمتر به حملات قلبی و سرطان هایی مثل سرطان پروستات، سینه، ریه، معده، لوزالمعده، روده ، دهان و گردن مبتلا می شوند. البته این گفته به این معنا نیست که شما در هر وعده غذایتان گوجه فرنگی بخورید.

گاهی اوقات پختن مواد غذایی باعث کاهش ویتامین ها یا سایر مواد مغذی موجود در آنها می شود ولی در مورد گوجه فرنگی این مطلب صدق نمی کند و گوجه فرنگی پخته بهتر از گوجه فرنگی خام است.

بسیاری از رنگدانه های گیاهی* مفید موجود در میوه ها وسبزی ها، (آنتی اکسیدان ها) می باشند که بدن ما برای ترمیم سلولهای تخریب شده توسط رادیکالهای آزاد، به این مواد نیاز دارد.

لیکوپن** موجود در گوجه فرنگی، یک آنتی کسیدان قوی می باشد که خطر ابتلاء به سرطان را کاهش می دهد. همچنین از تبدیلLDL- کلسترول مضر در بدن بهLDL اکسیده ( که در سرخرگ ها پلاکت ایجاد می کند ) ، جلوگیری کرده و بدینوسیله از حملات قلبی پیشگیری می کند.

خواص آنتی اکسیدانی لیکوپن از آفتاب سوختگی نیز جلوگیری می کند.

اگر شما گوجه فرنگی را به صورت خام مصرف کنید، قسمت اعظم لیکوپن آن، به دلیل هضم نشدن ، از بدن دفع می شود. عمل پختن ، دیواره سلولی گوجه فرنگی را شکسته و باعث می شود لیکوپن در دسترس بدن قرار گیرد و بیشتر جذب شود. بهترین منابع آن شامل: سس گوجه فرنگی، رب گوجه فرنگی و گوجه فرنگی کنسرو شده می باشد.

لیکوپن در سایر سبزیجات و میوه های رنگ روشن مثل هندوانه و گریپ فروت سرخ نیز وجود دارد. شاید شما از خوردن گوجه فرنگی خام لذت بیشتری ببرید. البته گوجه فرنگی خام نیز منبع خوبی ازویتامین هایAوB، فیبر و املاح است و کالری کم و مزه خوبی دارد.

اما شما نباید همیشه فقط یک نوع میوه یا سبزی بخورید. توصیه می شود انواع مختلفی از میوه ها و سبزی ها را بخورید که منابع خوبی از ویتامین ها و املاح هستند و جهت تنظیم اعمال بدن ، مفید و ضروری می باشند.

*phytochemicals

**lycopene

نیره ولدخانی - کارشناس تغذیه تبیان

خواص درمانی و غذایی پیاز(1)

پیاز نوعی گیاه غده‌ای گوشتی و زیرزمینی از خانواده لاله است و نام علمی آن ALLIUM CEPA L می باشد. عموماً، پیاز به بخشی از گیاه اطلاق می شود كه هر گیاهی از طبقه آلیوم ها دارای آن است. اما معمولاً منظور از پیاز، گیاه تند مزه ای است كه بوی تندی هم دارد و در تهیه انواع غذاها به عنوان نوعی ماده ی طعم دهنده از آن استفاده می كنیم.

به كرات مشاهده شده كه هرچه پوست پیاز، زیادتر و كلفت تر باشد، زمستان طولانی تر و سخت تر خواهد بود. این امر نشان دهنده این است كه طبیعت برای حفظ گیاه پیاز از سرمای سخت زمستان، از پوشش های ضخیم برای پوشاندن پیاز استفاده می نماید.

پیاز یكی از قدیمی ترین گیاهان زراعی بوده كه از هزاران سال قبل، به عنوان طعم دهنده ی غذاها و همچنین دارو از آن استفاده می شده است.

در حدیثی از رسول اکرم(ص) وارد شده است که فرموند: وقی که وارد شهر و محلی شدید، از پیاز آنجا بخورید تا بیماری آن محل را از شما دور سازد.

خواص پیاز:

- دانشمندان علم گیاه‌شناسی معتقدند که، مصرف پیاز خام برای رفع ناراحتی‌های حاصل از آشامیدن آب‌های مختلف در هنگام مسافرت و جلوگیری از ناراحتی‌های ناشی از هوای آلوده، مفید می‌باشد.

- پیاز خام، برای پوست، موهای سر، کلیه‌ها و مثانه مفید است.

- پیاز پخته، ملیّن (نرم کننده) است و برای کسانی که روده‌ی ضعیفی دارند، غذای مناسبی است. البته سرخ کردن پیاز با روغن، آن را سنگین می‌ نماید، مگر آنکه زیاد سرخ نشود و روغن کمی مصرف گردد.

- پیاز نیز مانند سیر خاصیت ضدعفونی دارد و قادر است از تجمع پلاكت ها جلوگیری كند و در تجزیه ی فیبرین(لخته ی خون) دخالت نماید.

- آب پیاز برای دندان‌ درد مفید است. برای تسکین درد باید آب پیاز را روی دندان ریخت و کمی نگاه داشت، این عمل را می‌توان با پنبه انجام داد.

- برای برطرف ساختن صدای داخل گوش می‌توان پنیه ای را به پیاز آغشته کرد و در گوش قرار داد. به زودی صدای گوش شما برطرف می ‌شود.

- خوردن پیاز خام در روز خستگی  شما را برطرف می ‌نماید و اعصاب را تسکین می‌ بخشد.

- برای معالجه ی ترک خوردگی دست، یک پیاز تازه را رنده کنید و آب آن را به مدت 12 دقیقه روی دست خود بمالید. اگر هر روز دو بار این کار انجام شود، ترک ‌های دست شما بهبود خواهد یافت.

- برای معالجه ی ورم و آماس بدن می ‌توان 2عدد پیاز را رنده نمود و یک لیتر شیر که به جوش آمده است را داخل آن ریخت و پس از 24 ساعت که دم کشیده و سرد شد، آن را صاف نمود و هر روز سه لیوان کوچک از آن را نوشید.

- برای درمان نیش زنبور و مگس می ‌توانید یک پیاز تازه را رنده کنید و آب آن را به صورت پماد و مرهم روی محل نیش‌ زدگی بگذارید. پس از مدتی ورم کم شده و درد تسکین پیدا می ‌کند.

- برای معالجه ی کورک و دمل نیز می توان از روش بالا سود جست.

- پیاز دارای مخمر است که برای آسان نمودن هضم نشاسته مفید است. باید توجه داشت هضم پوست های نازکی که ورق پیاز را پوشانده خیلی دشوار است و باید هنگام مصرف آن را جدا نمود.

- پیاز اشتها آور و کاهش ‌دهنده ی ناراحتی‌های مربوط به نفخ شکم و غیره است.

- پیاز برای پیش گیری از ابتلا به تصلب شرایین هم به كار می رود. سازمان بهداشت جهانی مصرف پیاز را برای درمان نارسایی های رگ های خونی سالمندان  توصیه نموده است.

- پیاز به واسطه ی داشتن انسولین گیاهی، موجب شفای بیماری دیابت  می گردد، پس برای اشخاص مبتلا به بیماری قند مضر نیست.

- پیاز دارای هورمون دیاستازی است که غدد اشک و آمیزشی و گوارشی را تقویت می ‌کند. این مواد در اثر حرارت از بین می ‌روند. بنابراین پیاز پخته در نیروی جنسی و هاضمه تأثیری ندارد و اشک ‌آور هم نیست.

- بو كردن آب پیاز به ویژه زمان پوست گرفتن آن، برای به هوش آمدن فردی كه سست یا بی هوش شده و همچنین برای رفع تشنج ، بسیار مفید است. 

منابع:

خواص سبزی ها،تالیف مرتضی نظری

WWW.WIKIPEDIA.COM

WWW.TAAMASRAR.COM

چرا پیاز اشک آور است؟

پیازدارای مواد گوگردی است که این مواد خواص مختلفی از خود نشان می‌‌دهند که یکی از آنها اشک آور بودن است.

زمانی که پیاز را برش می‌‌دهیم، سلول‌های پیاز باز می‌شوند. این سلول‌ها دو بخش دارند: بخش آنزیمی که به آلیناز معروف است و بخش گوگردی. آنزیم آلیناز، ترکیبات گوگردی پیاز را تجزیه کرده و ترکیبات ناپایدار گوگردی ایجاد می‌کند که به گاز فراری تبدیل می‌شوند. این گاز که حاوی ترکیبات گوگردی است، وارد هوا می‌شود و به چشم انسان می‌‌رسد (البته ابتدا وارد مجرای بینی می‌شود). در چشم انسان، این گاز با آب واکنش نشان داده و اسید سولفوریک تولید می‌کند. اسید سولفوریک، بر پایانه‌های اعصاب چشم اثر کرده و سبب سوزش چشم می‌شود. در نهایت در پاسخ به این سوزش، غدد اشکی، اشک ترشح می‌کنند که این ماده گوگردی به همراه اشک از چشم خارج شود. قطرات اشک می‌توانند تنها چند ثانیه پس از برش پیاز ظاهر شوند.

اگرچه ما معمولاً اشک آوری پیاز را دوست نداریم و باعث ناراحتی ما می‌شود، اما این خاصیت پیاز آن را در برابر موجودات ریز زنده ی خارجی حفاظت می‌‌نماید.

روش‌هایی برای کاهش اشک آوری پیاز وجود دارد که عبارتند از :

1- قرار دادن پیاز در یخچال قبل از پوست کندن آن. زمانی که پیاز را داخل یخچال قرار می‌‌دهیم، خنک شدن پیاز، ترکیب اشک آور آن را ضعیف می‌کند و دیگر پیاز زیاد اشک را در نمی‌آورد.

2- پوست کندن پیاز در آب. همچنین زمانی که پیاز را زیر آب پوست می‌‌گیریم، بخش اعظم ماده اشک آور پیاز با آب شسته می‌شود و از خاصیت اشک آور بودن آن کاسته می‌گردد.

3- خیس کردن پیاز و دستان پیش از بریدن پیازهم مفید به نظر می‌‌رسد. با این عمل، بخشی از گاز تولید شده با رطوبت دستان شما و همچنین رطوبت پیاز، واکنش نشان داده و شدت سوزش چشم کمتر خواهد بود.

4- به علاوه نفس کشیدن تنها از راه دهان در طول پوست گرفتن و خرد کردن پیاز هم روش خوبی است.

تألیف:مرتضی نظری

این سبزی بدبو را دست کم نگیرید

خیلی‌ها این روزها سیر نمی ‌خورند، چون فکر می ‌کنند فردا صبح که به محل کارشان یا کلاس درس می‌ روند، دیگران چپ‌چپ به آنها نگاه می ‌کنند، ولی بعضی‌ها هم سلامت خود را بر هر چیزی مقدم می ‌شمارند، دل به دریا می ‌زنند و حبه‌های این سبزی شفابخش را نوش‌جان می‌ کنند. شاید آنها بیش از دیگران خواص دارویی سیر را بشناسند.

سیر، رگ‌ها را شل می ‌کند

دکتر دیوید کراوس، متخصص فیزیولوژی از دانشگاه آلاباما در بیرمنگام می ‌گوید: "این یافته جدید به پزشکان کمک می ‌کند که مکمل‌های حاوی سیر را بدون نسخه به بیماران خود توصیه کنند." استفاده از این مکمل‌ها دیگر مشکلات بوی بد دهان را نیز برای افراد در پی ندارد. بسیاری از تحقیقات درباره فواید دارویی سیر بر وجود مولکول‌های پلی‌سولفید موجود در آن متمرکز است که به نام الیسین معروف است. ولی بررسی‌ها نشان می ‌دهد که الیسین و دیگر ترکیبات شبیه آن فقط بخشی از این پازل هستند و بخش دیگر آن نیز پیامی شیمیایی است که هنگام سوخت و ساز این ترکیبات تولید می ‌شود.

محققان دانشگاه آلاباما در بررسی‌های آزمایشگاهی دریافتند که ترکیب هیدروژن سولفید، نوعی پیام شیمیایی است که برای پیام ‌رسانی در سطح سلولی لازم است و سبب شل شدن عروق خونی و کاهش خون می ‌شود.

این گروه تحقیقاتی، آزمایش‌های زیادی انجام داد و در مرحله نخست، عصاره سیر را به دست‌ آورد و آن را به بخش‌های کوچکی از گلبول‌های سرخ افزود. این گلبول‌ها بلافاصله ترکیب هیدروژن سولفید را تولید کردند. هنگامی که این محققان این ترکیب را به آئورت موش تزریق کردند، این رگ بزرگ شل شد و فشار خون موش کاهش یافت.

دیابت دارید؟

نتایج مطالعه‌ دیگری نشان می ‌دهد که افرادی که دیابت نوع دو یا مرض قند دارند، با مصرف قرص سیر، چربی خون‌شان کاهش می‌ یابد.

دیابت، افزایش کلسترول خون و افزایش فشار خون، سه عامل خطر‌ساز اصلی برای بیماری‌های قلبی و عروقی هستند. در این مطالعه، محققان کشور خودمان تلاش کردند که ببینند قرص سیر بر بیمارانی که مرض قند دارند و در عین حال چربی خون‌ شان نیز بالا است، چه اثرهای درمانی در پی خواهد داشت. نتایج این مطالعه نشان می‌ دهد که اگر این افراد قرص سیر را به مدت شش هفته استفاده کنند، کلسترول تام و LDL (چربی بد خون) آنها کاهش خواهد یافت. اگر این بیماران شش هفته هر روز قرص سیر استفاده کنند، فشار خون‌ شان کاهش و کلسترول HDL (چربی خوب) آنها افزایش خواهد یافت.

سیر تازه، بهترین دارو

اگر به بازارهای دارویی سری بزنید، خواهید دید که سیر به اشکال گوناگونی به عنوان دارو استفاده می ‌شود. تنتور، قرص یا پرل‌های حاوی روغن، اشکال اصلی دارویی سیر هستند:

• تنتور سیر:

تنتور سیر شامل عصاره آبکی الکلی مواد موجود در سیر است که به طور تقریبی همان خاصیت سیر را دارد، ولی دارای بوی شدید است و به همین دلیل کمتر استفاده می‌ شود.

• قرص سیر:

قرص سیر حاوی پودر سیر خشک شده است که بهترین شکل دارویی آن است و خواص آن تا حدودی شبیه سیر تازه است و مواد موجود در آن نیز حاوی بیشتر موادی است که در سیر تازه وجود دارد. بیشترین فرآورده‌های سیر در جهان به این شکل است. از آنجایی که این قرص‌ها روکش‌ دارند، تنها بعد از خوردن کمی بوی سیر از دهان به مشام می‌ رسد.

• پرل‌های کروی یا تخم ‌مرغی شکل سیر:

پرل‌های کروی یا تخم ‌مرغی شکل سیر حاوی روغن هستند. برای تهیه این محصولات، سیر را له کرده، به آن روغن گیاهی از جمله روغن مایع ذرت و یا روغن مایع دانه گندم اضافه می ‌کنند تا ترکیبات محلول در سیر، در آن حل شوند. پس از مدتی روغن را جدا کرده و به صورت پرل بسته ‌بندی می‌ کنند. این محصولات دارای تعدادی از خواص سیر هستند و خواص کامل سیر تازه را ندارند.

رفاقت با قلب و عروق 

بسیاری از پزشکان استفاده از سیر را برای کاهش فشار خون و بهبود بیماری‌های قلب و عروق توصیه می ‌کنند.

سیر، چربی‌ خون را کاهش می ‌دهد که خود موجب جلوگیری از تنگ شدن عروق قلبی شده و از سکته و بیماری‌های قلبی پیشگیری می‌ کند.

سیر، کلسترول خون را کاهش می‌ دهد که باز هم از تنگی عروق و مشکلات عروقی پیشگیری خواهد کرد.

فراموش نکنید که سیر در مهار فشار خون‌های خیلی بالا بی ‌تأثیر است ولی در صورت مصرف مداوم به ویژه فرآورده‌های دارویی آن، تا حدی فشار خون کاهش می‌ یابد.

ترکیبات سیر از چسبندگی پلاکت‌ها جلوگیری کرده و به اصطلاح غلظت خون را کاهش می ‌دهند.

امان از این تزئینات پُر دردسر

امروزه سوراخ کردن بخش هایی از بدن به منظور آویزان کردن زینت آلات در مردان و زنان رایج شده است.

بخش های زیادی از بدن قابل سوراخ شدن هستند و مشکل خاصی نیز پیش نمی آید. شایع ترین آنها، نرمه گوش است که برای نصب گوشواره انجام می شود و بدون بروز هیچ مشکلی بخش سوراخ شده ترمیم می شود. در حالی که سایر بخش های غضروفی گوش در صورت سوراخ شدن، دیرتر ترمیم شده و ممکن است عفونت نیز کنند.

از جمله نقاط دیگر بدن که اغلب سوراخ می شوند عبارتند از: دهان، زبان، بینی، ابرو، نوک سینه و ناف. سوراخ کردن هر نقطه از بدن، زمان خاصی برای ترمیم احتیاج دارد و حتی مشکلات بالقوه مخصوصی نیز به همراه دارد.

در اغلب موارد درمان های خانگی می تواند سرعت ترمیم و بهبود را افزایش دهند و مانع از بروز مشکلات جدی گردند.

در ابتدا به دلیل سوراخ شدن محل، تورم خفیفی حاصل می شود، زیرا مقدار بیشتری خون برای ترمیم در محل حضور می یابد.

مشکلات سلامتی ناشی از این کار:

از جمله مشکلات رایج مربوط به سوراخ کردن نقاط مختلف بدن عبارتند از:

1- عفونت محل . خطر بروز عفونت در صورت داشتن سایر بیماری ها افزایش می یابد.

2- عفونت دهان و یا لب می تواند صحبت کردن ، جویدن و بلع غذا را دچار مشکل نموده و حتی تورم ناشی از این کار، راه گلو را ببندد.

3- عفونت نوک پستان می تواند بافت پستان را زخم نموده و توانایی شیردهی به نوزاد را محدود کند.

4- عفونت ممکن است جدی شده و سراسر بدن را فرا گیرد.

5- شکاف و پارگی پوست می تواند منجر به بروز زخم شود.

6- بروز حساسیت نسبت به زینت آلات آویزان شده در محل . در این مورد بهتر است جواهراتی را استفاده کنید که مخصوص همان محل می باشد. از جمله فلزات بدون خطر و قابل استفاده عبارتند از تینانیوم، طلا، استیل، پلاتین و نیوبیوم ضد زنگ که قابل استفاده در محل تازه سوراخ شده می باشد.

7- جواهراتی که در محل دهان و لب استفاده می شود، می تواند منجر به شکستگی و تخریب دندان ها شود. بیماری لثه ، مشکل جویدن و بلع نیز از دردسرهای دیگر می باشد. حتی ممکن است جواهرات این بخش به مرور شل شده و ناخودآگاه بلعیده شوند.

8- جواهراتی که در محل ناف آویزان می شود، ممکن است به لباس گیرکند و موجب کشیدگی پوست و بروز زخم شود. ترمیم سوراخ این بخش از بدن، تقریبا یک سال به طول می انجامد.

9- ممکن است به رگ ها و اعصاب زیر پوست آسیب برساند.

10- اگر فرآیند استریل کردن حین سوراخ نمودن بدن انجام نشود، منجر به بروز مشکلات جدی و تهدید کننده می شود. شایع ترین بیماری های قابل سرایت از این طریق هپاتیت B , C ، سل، سیفلیس و ایدز می باشد. امکان عفونت های خونی نیز وجود دارد.

اگر اقدام  به این کار کرده اید و اکنون از کرده خود پشیمان هستید ، تنها کافی است با خارج کردن جواهر تزئینی از محل  و مراقبت از آن ، عضو را به حالت اول بازگردانید و برای همیشه از این مشکلات احتمالی در امان باشید.

سلام رسیدن بخیر

زیارت قبول

ارادت راز یک نگاه