تبیان، دستیار زندگی

از مسائلى كه درباره امام زمان(ع) مطرح است، مكان و محل زندگی ايشان است. رواياتى كه دراين زمينه وجود دارد سه دسته اند:

1.برخی ازآن ها محل خاصى را تعيين نمی كند وجايگاه حضرت را در بيابان ها وكوه ها معرفى می كند.ازآن جمله، حضرت مهدى(1) به پسر مهزيار مى فرمايد: فرزند مهزيار! پدرم امام حسن(ع) از من پيمان گرفت... و فرمان داد كه براى سكونت، كوه هاى سخت وسرزمين هاى خشك ودور دست را برگزينم.(1) اين بخش از روايات گوياى آن است كه حضرت ازحوزه دسترسى مردم به دوراست و به سختى و دشوارى زندگى می كند وكسی ازمحل زندگى وى آگاه نيست.

 2. برخی روايات، منطقه خاصى را به عنوان محل سكونت آن حضرت نام مى برند ومحدوده آن را نيز تعيين می كنند:

 الف. مدینه و پیرامون آن : ابی بصیر می گوید از امام باقر(ع) شنيدم كه فرمود: صاحب الزمان را عزلت وغيبتی است كه درآن، نيرومنداست به سى نفرى كه با حضرت هستند ووحشت وتنهايى را از وى دور می كنند، و خوب جايگاهی است مدينه(2). روايت دیگرى است كه مكان حضرت را كوه رضوى، دراطراف مدينه نام مى بردراوى می گويد: با امام صادق(ع) از مدينه خارج شديم، به روحاء اطراف مدينه كه رسيديم، حضرت نگاهش را به كوهى دوخت و مدت زمانی ادامه داد... و فرمود:اين كوه رضوى نام دارد. خوب پناهگاهی است براى خائف امام زمان (ع) در غيبت صغرى وكبرى. (3)

 ب. مکه و پیرامون آن : برخى روايات استفاده مى شود كه آن حضرت در مكانى به نام ذى طوى پیرامون مكه زندگى می كند واز همان جا نيز همراه يارانش قيام خواهدكرد.امام باقر(ع) فرمود: امام زمان(ع) را غيبتی است در بعضی از دره ها واشاره كرد به منطقه ذى طوى (4).درادامه اين روايت و روايات ديگر، محل ظهور و خروج آن حضرت و مركز تجمع ياران و دوستان وى نيز، همين منطقه ياد شده است. (5)

 ج. دسته سوم اخبارى است كه مانند دسته اول، جايگاهى خاص را نام نمى برد، ولی از وى به عنوان فردى كه با مردم حشر و نشر دارد و به گونه ناشناس زندگى می كند، نام برده است.امام صادق(ع) مى فرمايد: صاحب الامر(ع) در ميان مردم رفت وآمد می كند، در بازار قدم مى زند، لكن او را نمى شناسند تا زمانى كه خداوند به وى اذن دهد تا خود را معرفى كند... (6)

 -------------------------

 1. غيبة طوسى ص 266

2 . بحارالانوار، ج 52 ص 153 اصول كافى، ج1، ص 340

3. غيبة طوسى، ص 162

4 . غيبت نعماني ص 182

5 . همان ص 315

6 . همان ص 164

مناجات نامه خواجه عبدالله انصاري

سلام

خواجه عبد الله انصاری هروی از مشاهير, عرفا, محدثين و فقهای صوفيه, کنيه‌اش ابوالاسماعيل و لقب مشهورش شيخ الاسلام است. چون مکان تولد ومدفنش نيز بنا بر مشهور, هرات بود به پير هروی نيز موصوف ميباشد. خواجه در چهار سالگی به مکتب رفت. در نه سالگی خوب شعر ميگفت. به جهت خدمت دين مقدس اسلام سياحت‌ها کرد, احاديث بسياری از محدثين فرا گرفت و به قول خودش حافظ سيصد هزار حديث با هزار سند بود. حاصل عمر 80 ساله وی تأليفات ارزشمندی است که من در اینجا کتاب ارزشمند مناجات نامه را برای شما قرار می‌دهم. امیدوارم لذت ببرید.

قال رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم :

 الا و من مات علی حبّ آل محمّد مات شهیدً

آگاه باشید که کسی که بمیرد بر دوستی خاندان پیامبر (ص) شهید مرده است.

 الا و من مات علی حبّ آل محمّد مات مغفوراً له

آگاه باشید که کسی که بمیرد بر دوستی خاندان پیامبر (ص) آمرزیده است.

 الا و من مات علی حبّ آل محمّد مات تائباً

آگاه باشید که کسی که بمیرد بر دوستی خاندان پیامبر (ص) تائب مرده است.

 الا و من مات علی حبّ آل محمّد مات مستکمل الایمان

الا و من مات علی حبّ آل محمّد فتح فی قبره بابان من الجنّه

آگاه باشید که کسی که بمیرد بر دوستی خاندان پیامبر (ص) باز می شوند دو در از بهشت در قبر او.

الا و من مات علی حبّ آل محمّد بشره ملک الملک با الجنه ثم منکر و نکیر

آگاه باشید که کسی که بمیرد بر دوستی خاندان پیامبر (ص) بشارت میدهد ملک الملک او را به بهشت سپس منکر و نکیر.

الا و من مات علی حبّ آل محمّد یزف الی الجنه کما تزف العروس الی بیت زوجها

آگاه باشید که کسی که بمیرد بر دوستی خاندان پیامبر (ص) می شتابد به سوی بهشت مانند عروسی که می شتابد به خانه همسرش.

الا و من مات علی حبّ آل محمّد جعل الله تعالی زوار قبره ملائکه و الرحمه

آگاه باشید که کسی که بمیرد بر دوستی خاندان پیامبر (ص) قرار می دهد خداوند تعالی ملائکه را زوار قبر او و رحمت.

الا و من مات علی حبّ آل محمّد مات علی السّنّه و الجماعه

>>> 

الا و من مات علی بغض آل محمّد جاء یوم القیامه مکتوب بین عینه آیس من رحمت الله

آگاه باشید که کسی که بمیرد با بغض خاندان پیامبر (ص) نوشته شده بین چشم هایش ناامیدی از رحمت خدا

الا و من مات علی بغض آل محمّد مات کافرا

آگاه باشید که کسی که بمیرد با بغض خاندان پیامبر (ص) کافر مرده است.

الا و من مات علی بغض آل محمّد لم یشمّ رائحه الجنّه

منابع:

امان الامه

من اضلال و الاختلاف

آیت الله العظمی صافی گلپایگانی

(اخرج اثعلبی فی تفسیره عن محمد بر اسلم الطوسی ، عن یعلی بن عبید ، عن اسماعیل بن ابی خالد، عن قیس ابن ابی حازم ، عن جریربن عبد اللهالبجلی.

و صلوات بر محمد و آل او

ماه من پرده زرخسار اگر برگيرد

   مهر از شرم، ره كوه و كمر برگيرد

   گل اگر بيند آن طلعت زيبا را

   رخ زآزرم به خوناب جگر گيرد

   اگر آن شمع هدي چهره برافروزد

   شب ظلماني، سيماي سحر گيرد

   اگر آن راحت جان، زلف برافشاند

   همه آفاق، دم نافه‌تر گيرد

   از رخش تابان، انوار ازل گردد

   وز دمش گيتي، آيين دگر گيرد 

  كيميايي است عجب نفخه انفاسش

   كه به هر قلب رسد، طينت زر گيرد

   خار از و خوي گل و لطف سمن يابد

   سنگ از و خاصيت لعل و گهر گيرد

   پرتو، افلاك از آن وجه حسن يابد

  جلوه، آفاق از آن نور بصر گيرد

فراق محبوب
امام عليّ بن موسي الرضا عليه السلام - که روز جمعه را روز ظهور حضرت مهدي عليه السلام مي‏داند -، در يکي از بهترين لحظات نيايش خود يعني قنوت نماز جمعه سرود بيقراري و انتظار سر مي‏دهد و براي فرج و ظهور آن بزرگوار دعا مي‏کند :
«اَللّهُمَّ أصْلِحْ عَبدَکَ وخَليفَتَکَ بِما أصْلَحْتَ بِهِ أنبياءَکَ ورُسُلَکَ وَحُفَّهُ بِمَلائِکَتِکَ وَأَيِّدْهُ بِروُحِ القُدُسِ مِنْ عِنْدِکَ واسْلُکْهُ مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ ومِنْ خَلْفِهِ رَصَداً يَحفَظُونَهُ مِنْ کُلِّ سُوءٍ وَأبْدِلْهُ مِنْ بَعْدِ خَوْفِهِ أمْنَاً يَعْبُدُکَ لا يُشرِکُ بِکَ شيئاً وَلا تَجْعَلْ لِأحَدٍ مِنْ خَلقِکَ عَلي وَلِيِّکَ سُلطاناً وَأْذَنْ لَهُ في جِهَادِ عَدُوِّکَ وعَدوِّهِ واجْعَلني مِنْ أنصارِهِ، إنَّکَ عَلي کُلِّ شَي‏ءٍ قَديرٌ». [1] .
بار الها! کار ظهور بنده شايسته و خليفه راستينت [امام مهدي عليه السلام] را سامان ده - همان‏گونه که کار پيامبران و فرستادگانت را اصلاح کردي - واز فرشتگانت، نگاهباناني بر او بگمار و از سوي خويش با روح القدس او را ياري و پشتيباني فرما و ديده‏باناني که از هر گزندي نگاهش دارند از پيش‏رو و پشت‏سر همراه وي گردان و ترس و هراس او را به امن و امان دگرگون ساز که او تو را مي‏پرستد و هيچ‏چيز را همتا ومانند تو قرار نمي‏دهد، وبراي هيچ‏يک از آفريدگانت برتري وچيرگي نسبت به وليّ خود قرار مده و او را در جهاد با دشمنت و دشمنش اجازت فرما و مرا از ياوران او قرار ده، که همانا تو بر هر کاري توانايي.

آثار انتظار ظهور مهدي

بعضي از ناآگاهان چنين پنداشته‏اند که انتظار ظهور مهدي (ع) بر اساس آيات فوق (که درمقاله قبل آمده است) ممکن است سبب رکود و عقب ماندگي يا فرار از زير بار مسؤوليتها و تسليم در برابر ظلم و ستم گردد، چرا که اعتقاد به اين ظهور بزرگ مفهومش قطع اميد است از اصلاح جهان قبل از او حتي کمک کردن به گسترش ظلم و فساد است تا زمينه ظهور آن حضرت فراهم گردد.

اين سخني است که سالهاست بر سرزبان مخالفان و منکران قيام مهدي (ع) است و ابن خلدون به آن اشاره کرده است، درحالي که مطلب کاملا برعکس است و انتظار اين ظهور بزرگ آثار بسيار سازنده‏اي دارد که در ذيل به طور فشرده مي‏آوريم تا معلوم شود آنها که چنين قضاوت کرده‏اند قضات عجولانه و حساب نشده‏اي است در برابر مساله‏اي که هم در قرآن مجيد به آن شاره شده و هم در احاديث متواتره که در کتب معروف اهل سنت و منابع مشهور شيعه آمده با صراحت مطرح شده است.

در خصوص اعتقاد به مهدويت و ظهور منجي جهاني دو نوع اثر را مي‌توان بررسي کرد: اوّل آثار عملي که بر اين باور مترتّب است؛ يعني اگر به ظهور مهدي اعتقاد داشته باشيم، چه کار بايد بکنيم. اين همان بحث انتظار بود که در بخش پيشين گذشت. دسته دوم آثاري است که به لحاظ نظري و گرايشي بر اين اعتقاد مترتّب است که به اين لحاظ مي‌تواند پاسخي ديگر به چرايي بحث انتظار باشد؛ يعني بايد منتظر بود؛