حتما با سلسه مطالبی با عنوان "خانم‌ها حتما بخوانند" یا محوریت مسئله حجاب که هر شب در مجله شبانه منتشر می‌شود آشنا هستید.
اگر شما دوستان گرامی نیز مطلب، خاطره،دلنوشته و ... در مورد مسئله حجاب دارید می توانید به ایمیل bashgaheshabaneh@gmail.com ارسال کنید تا با نام خودتان منتشر شود شما حتی می توانید در این بخش مطالب دیگر عزیزان را نقد کنید.

مجله شبانه باشگاه خبرنگاران؛

حتما با سلسه مطالبی با عنوان "خانم‌ها حتما بخوانند" یا محوریت مسئله حجاب که هر شب در مجله شبانه منتشر می‌شود آشنا هستید.

اگر شما دوستان گرامی نیز مطلب، خاطره،دلنوشته و ... در مورد مسئله حجاب دارید می توانید به ایمیل bashgaheshabaneh@gmail.com ارسال کنید تا با نام خودتان منتشر شود شما حتی می توانید در این بخش مطالب دیگر عزیزان را نقد کنید.

چی شد چادری شدم؟

اولش به نظرم سوال بی اهمیتی اومد، یا شاید بهتر بگم ، به نظرم جوابم بی اهمیت اومد. اما چند دقیقه ای که روش فکر کردم ، دیدم نه انگار باید بیشتر فکر کنم! شاید دلیلش اونقدرها هم ساده نبوده!

نمیخوام ازین بحثا کنم که چقدر حجاب موثره ، که مثلا اگه به یه آدم خیلی گرسنه یه دیس پلوکباب بدی بعد بگی نخور ، چه حالی میشه، بی حجابی هم یه جورایی همون اثر رو داره ، نمیخوام بگم خانومها تو کنترل کردن روابط زن و مرد خیلی قوی تر از آقایونن، نمیخوام بگم اینها ترفند غربه واسه ضعیف تر کردنمونه و بهونه ای برای استثمار زن، (چقدر هم نگفتم! منظورم اینه که نمیخوام از دلایل عقلی اش صحبت کنم ، که اون خودش یه مبحث گسترده و تخصصیه)

می خوام ماجرای چادری شدم خودم رو تعریف كنم

درسته که تو خانواده مذهبی بزرگ شدم و پدر و مادرم اهل رعایت حلال و حروم و اوامر الهی بودن ، اما تو انتخاب چادر آزاد بودم . حتی برای اینکه با فکر انتخابش کرده باشم ، مادرم اولهاش میگفت که مانتویی باشی راحت تریا!

آخه راهنمایی که بودم بعضی وقتها چادر سرم میکردم ، اما نه همیشه ، مثلا بارون که میومد برام سخت بود و سرم نمیکردم، جایی گردش و تفریحی بود و بدو بدو داشت سرم نمیکردم ،منم که حسابی شیطون!

اما دبیرستان که رفتم خودم خواستم همیشه چادری باشم ، خلاصه از مادرمون اصرار و از ما انکار ، آخر سر که دید دارم جدی میگم، گفت باشه اما جدی تصمیمت رو بگیر، که دو روز دیگه نگی میخوام چادرم رو بردارم. این از خانواده!

حالا میریم سراغ اقوام گرانقدر! همونایی که به خاطر حجاب تا حالا هزار جور مسخره ام کردن! مثلا وقتی تو تابستون پوشیده ام میگن بابا بیخیال بهشت مال تو یه کم لباساتو کم کن خفه شدی! یا اگه به نامحرم دست نمیدادم پشت سرم میگفتن این دیگه چه دختر مغروریه با پسرای ما درست حسابی سلام  واحوال پرسی نمیکنه! و البته به لطف اعتماد به نفسی که دین به من داده ، همیشه از تمسخراشون بیشتر خنده ام میگیره (یعنی به حال اونها ، به حال دلشون و افکارشون خنده ام میگیره) تا اینکه آزرده خاطر شم.اینم از فامیل!

و اما اطرافیان. تو دانشگاه اکثرا جزء معدود بچه های چادری کلاس بودم و جزء ساده ترینشون. اما بازم به لطف اون اعتماد به نفس مذکور! و اینکه اعتقاد دارم باید تو همه زمینه ها اونقدر قوی باشی که دیگه جایی باقی نمونه واسه بحث سر اینکه ظاهرت و تیپت بخواد بیانگر شخصیتت باشه ، خدا رو شکر چند نفری از دوستام هم چادری شدن .

مثال بزنم روشن تر شه! مثلا وقتی تو كه محجبه ترین دختر کلاسی، شاگرد اول ، خوش اخلاق ، مهربون و مودب باشی، به بقیه کمک کنی و تو کارهای علمی پیشرو باشی ، اونوقت بقیه تحت تاثیر قرار میگیرن ( نمیگم اینطور بودم اما سعی کردم اینطور باشم) و در این راستا همینجوری یه نفَس دارم ادامه تحصیل میدم و سعی كردم تو تمام مراحل تحصیل به این الگو نزدیك باشم خصوصا الان كه دانشجوی دوره دكتری هستم

اما اصل ماجرا مغفول موند! گفتم بعد از مواجه با سوال چی شد چادری شدم؟ یه کم که دقیق شدم دیدم چادری شدنم یه دلیل هایی داشته که مطمئنا اطرافیان و فامیل نبودن و یه مقداری خانواده بود اما یك دلیل خیلی مهم دیگه هم بود:

خودم فکر میکنم ریشه اش ، یعنی اون زمانی که مصمم شدم دیگه دست از دامان چادر نکشم! برمیگرده به اردو جنوبهای مدرسه . نه که اون موقع ها بچه تر بودیم،  دلمون صافتر بود و خیلی تحت تاثیر محیط بودیم . (منظورم جو زدگی نیست ، چون جو زدگی زود اثراتش از بین میره منظورم جذب خوبیهاست)  مثلا وقتی تو شلمچه نشستی و احساس میکنی نسیمی که داره میخوره به صورتت عطر شهدا رو میاره ، اون موقع اگه بگن شهدا گفتن چادر تو از خون من مهم تره ، خیلی بهت اثر میکنه . وقتی داری تو طلائیه به یاد شهدا گوله گوله اشک میریزی ، وقتی کنار اروند از خاطراتشون میشنوی ، وقتی تو هویزه قلبت میخواد از شدت عاشقی از سینه ات بزنه بیرون ، اون موقع است که میفهمی انتخابهای برتر به خاطر خدا سخت نیستند، خواستنی اند.

من این عشق و شور رو از شهدا بدست آوردم و به نظرم خیلی برام برکات داشته ، واقعا با چادر خودم رو قوی تر و با اعتماد به نفس بیشتر میبینم ، چون با تمام وجود بهش اعتقاد دارم. امیدوارم لطف خدا شامل حالم بشه و همیشه این اشتیاق تو وجودم بمونه و بتونم به خوبی به دخترم منتقلش کنم ان شاءالله ...

اون موقع زمستون بود و مادرم می گفت : الان باید لباس زمستونی بپوشی و تازه چون خیابون ها هم دائما به خاطر برف و بارون گل و شل است برات سخته که جمع و جور کنی و دست و پاگیره، حداقل بزار زمستون رد بشه برات چادر می دوزم.اما من اصلا گوشم بدهکار نبود، گفتم نه! من دوست دارم زودتر چادر سر کنم  اما راضی شدم به چادر خواهرم رضایت بدم و گفتم: من حاضرم فعلا چادر خواهرم رو سر کنم ولی شما هم باید قول بدید وقتی بیشتر یاد گرفتم و از پس جمع و جور کردن چادر بر اومدم برام چادر نو بخرید.

خلاصه هم زمان با خواهرم پیش خیاط رفتیم او برای دوخت چادر نو و من برای اینکه  قد چادر خواهرم به اندازه ی من کوتاه بشهوقتی از خیاطی تماس گرفتند که بیایید چادرها رو تحویل بگیرید من به حدی خوشحال بودم که از خواهرم که چادر نو دوخته بود بیشتر ذوق می کردم.فردای اون روز با کلی ذوق و شوق چادرم رو سرم کردم و به طرف مدرسه راه افتادم ، خیلی احساس بزرگی می کردم ولی تازه اول سختی من شروع شد چون تمام دغدغه و نگرانی من شده بود نگهداری از چادرم، آخه می خواستم به مامانم ثابت کنم که من از پس جمع و جور کردن چادر برمیام و خیلی راحت بدون اینکه ذره ای کثیف بشه جمع و جورش کنم.

به همین خاطر به محض اینکه به بیرون می امدم و چادرم را با احتیاط تمام سرم می کردم شش دانگ حواسم رو می دادم به چادرم و این مراقبت تو روزهای برفی و بارونی به اوج خودش می رسید به طوری که انگار همه ی تمرکزم صرف این کار می شد.اما وقتی به منزل می رسیدم با کلی احساس غرور که گاهی باعث می شد حتی سلام یادم بره می گفتم ببینید مامان جون حالا هی بگید برای تو زوده هنوز نمی تونی چادر جمع کنی، اصلا کوچکترین لکه ای روی چادرم می بینید؟ ببینید چقدر تمیزش نگه داشتم.

اما خدا می دونست که خیلی هم برایم راحت نبود آخه واقعا به قول مامانم با لباس های زمستونی و کیف و وسایل مدرسه و هوای برفی و بارونی طبیعی بود که سختی هایی هم وجود داشته باشه اما چون می خواستم ثابت کنم  که من هم می تونم مثل خواهرم و حتی بهتر از او چادر سر کنم و لیاقت چادر سر کردن رو دارم اصلا به روی خودم نمی آوردم و با عشق و علاقه تمام این سختی ها رو به جان می خریدم.

واقعا به چادر علاقه داشتم البته قبلا هم گاه گاهی مثلا موقع رفتن به مسجد  یا اماکن مذهبی چادر سر می کردم ولی می خواستم بریا همیشه و همه جا چادر سر کنم و فقط منحصر به جاهای خاصی نباشه.چند وقتی از این ماجرا گذشت تا اینکه پدرم ماه رمضان همان سال به سفر مکه مشرف شدند و طبق رسومی که وجود داره موقع برگشت برای همه سوغاتی هایی آوردند .

وقتی چمدان پدر رو باز کردیم هرکس سوغاتی خودش را دریافت کرد  و وقتی نوبت سوغاتی من رسید پدرم از زیر وسایلی که در چمدان داشت یک قواره چادر مشکی بیرون آوردند و بعد از نگاهی به من ، آن را به طرف من گرفتند و گفتند: این هم برای دختر گل خودم است.من که چشمهام از شدت خوشحالی گرد شده بود صورت بابا رو بوسیدم و کلی تشکر کردم. واقعا برای هیچ سوغاتی و هدیه ای این اندازه شوق و ذوق نداشتم. حالا دیگه به آزویم که داشتن یک چادر نو بود رسیده بودم.

الان 20 سال دارم و به لطف خدا چادری ام و این افتخار رو دارم که این حجاب برتر رو برای خودم حفظ کنم به طوری که بدون آن احساس می کنم حجابی ندارم .به خاطر این عنایت الهی خداوند رو شاکرم و از خداوند می خواهم که کمک کند تا من و همه ی عزیزانی که از این افتخار پرمسئولیت برخورداریم، بتوانیم از عهده ی این مسئولیت که بر دوشمان نهاده شده در نهایت کمال آن برآییم و اثرات آن را در رفتار خود نمایان سازیم و هرچه بیشتر مراقب رفتار خود باشیم و قداست آن را با کم توجهی خود زیر سوال نبریم و همراه با ظاهر خود توفیق اصلاح باطن را هم بیابیم.

خودم از قبل روحیه مذهبی داشتم حتی با مانتو هم که بودم همیشه حد و حدود رو رعایت میکردم تا سال سوم دبیرستان ...قرار بود با کاروان راهیان نور برم به مناطق جنوب اونجا اولین بار بود چادرپوشیدم فقط بخاطری که بقولی همرنگ جماعت شم و یه احترامی به شهدا گذاشته باشم واضح بود كه قصد داشتم فقط در طول این سفر خاص چادر سرم كنم.

طلاییه که رفتیم باد شدیدی شروع به وزیدن کرد و من ناوارد با چادر خیلی سختم شد نمی دونم چی شد تو دلم به شهدا گفتم : حالا که من چادر پوشیدم میخواید آبرومو ببرید شماکه میدونید من بلد نیستم درست چادر سرم كنم كاش رو حساب مهمون نوازی بگید این باد آروم بگیره.و دیدم باد داره آروم میشه میدونید من معتقدم شهدا خیلی مهمون نوازند خیلی هم دستشون بازه، اونقدر كه گاهی خودم رو لوس می كردم مثلا تو اون سفر رفتیم فکه آفتابش خیلی سوزان بود خیلی. گفتم شهدا این همه راه اومدیم واسه دیدن شما حالا این گرما؟ شاید باورتون نشه ولی یهو یه تکه ابر اومد جلو خورشیدو گرفت خودمم باورم نمیشد. می دونم فقط اونایی كه تجربه اش رو دارند درك می كنند.

 یه شیشه عطر خالی داشتم یه کم از خاک طلاییه توش ریختم نصفش رو هم گذاشتم واسه خاک شلمچه اما تو راه شلمچه ماشین خراب شد در نهایت قرار شد كه بریم خوابگاه و بعدش حرکت به سمت شهرمون داشته باشیم خیلی تو ماشین با شهدا حرف زدمو گریه کردم گفتم یعنی این همه راه ما اومدیم لایق نبودیم شلمچه ی شما رو ببینیم تو عالم خودم با شهدا حرف زدم و درددل میكردم که مسئول کاروان گفت قراره یه اتوبوس بیاد شما رو تا شلمچه ببره اون موقع انگار دنیا مال خودم بود.

نزدیكی های شلمچه، عکس یه شهیدی رو گذاشته بودند و کنارش این نوشته رو خوندم"خواهرم سرخی خونم را به سیاهی چادرت امانت میدهم" رد خونش روی چهره ی معصومش و این یه جمله بعد از اون همه خوبی و مهمان نوازی شهدا باعث شد منقلب بشم و به شهدا قول بدم که اگه شما جون خودتون رو بخاطر حجاب ما از دست دادید منم چادر میپوشم تا خون شما پایمال نشه. بعدا فهمیدم اون شهیدی که کنارش این جمله نوشته بود شهید امیر حاج امینی بود وشاید عکس تاثیر گذار او با این جمله باعث شد كه من این هدیه سبز رو از آن سفر سرخ بگیرم و مصمم بمونم كه هیچ وقت از خودم جداش نکنم .

وقتی رسیدم خونه اولین کسی که این تغییر رو احساس کرد مادرم بود گفت چقدر چهره ات نورانی شده! بقیه فامیل هم بخاطر چادرم طرز احترام کردنشون تغییر کرد طوری شد كه همیشه تا میخواستن از یک دختر متین و با وقار حرف بزنن منو مثال میزدن و من خودم بعد از پوشیدن چادر آرامش رو در خودم و امنیت رو در اطرافم دیدم و اینکه واقعا درك كردم بر خلاف تصور قبلی ام دیدگاه مردم درمورد یک فرد چادری چجوریه میدیدم نگاه مردم هم همراه با تحسینه و همین امنیت و آرامشی که با چادر داشتم باعث شد که نتونم از خودم جداش کنم.مادرم همیشه میگه ازت راضیم بخاطر حجابت الان حجاب من سفت و سخت تر از حجاب خواهرای دیگمه . من این هدیه زیبا رو مدیون شهدام... 

مجله شبانه باشگاه خبرنگاران؛

حتما با سلسه مطالبی با عنوان "خانم‌ها حتما بخوانند" یا محوریت مسئله حجاب که هر شب در مجله شبانه منتشر می‌شود آشنا هستید.

اگر شما دوستان گرامی نیز مطلب، خاطره،دلنوشته و ... در مورد مسئله حجاب دارید می توانید به ایمیل bashgaheshabaneh@gmail.com ارسال کنید تا با نام خودتان منتشر شود شما حتی می توانید در این بخش مطالب دیگر عزیزان را نقد کنید.

من یه خانم 35 ساله هستم. به لطف امام زمانم حجاب برتر را دارم. اما تا 4 سال پیش اهل حجاب نبودم میتونم بگم به جای حجاب، آرایشم كامل بود البته این حرف رو واقعا با شرمندگی گفتم.

خدا منو ببخشه من بیش از اندازه وابسته به ماهواره بودم. اما از اونجایی كه خانواده بدی نداشتم به خیلی چیزها هم معتقد بودم .یه روز تو یه جمعی نشسته بودیم صحبت از شیطان پرستی شد تا اون موقع مثل آدمای ابله فكر میكردم هركی موهاشو سیخ میكنه و قیافه عجیب غریب داره بهش میگن شیطان پرست.

یه نفر یه برنامه درمورد شیطان پرستی و برنامه ریزی هاشون برای آخر الزمان دیده بود و داشت تعریف میكرد. یك نفر در اون بین, یكی تقریبا مثل خودم، یه جمله خیلی ساده در مورد امام زمان گفت. همون جمله ی ساده یك تلنگر خیلی جدی برای من شد در اون لحظه احساس كردم از داخل فرو ریختم تمام بدنم شروع به لرزیدن كرد.

جمع رو ترك كردم. هرچه می گذشت آن احساس ویژه در من بیشتر ریشه می دواند؛ اینكه اصلا حواسم هست كه امام زمان دارم، اینكه تا به حال برای امام زمانم كاری نكرده ام و باید كوتاهی هایم رو جبران كنم. وقتی رسیدم خونه اولین كاری كه كردم این بود كه ماهواره رو جمع كردم گذاشتم جلوی در. چرا باید رسانه ای كه می دانستم برنامه هایش با چه اهدافی ست را در خانه نگه دارم؟ چرا تا به حال خودم را به آن عادت داده بودم؟

اون شب تا صبح احساس میكردم دارم زیر نگاه امام زمان خرد میشم .از اونجایی كه اگر كسی هدایت بخواد خدا راهو نشونش میده چند روز بعد شوهرم یه دی وی دی آورد خونه و گفت: سخنرانی های یك استاد در همان مورده.  من با سخنان ایشون خودم رو پیدا كردم.

شاید براتون جالب باشه اون شبی كه رسیور ماهواره را گذاشتم دم در، همسرم كه فكر می كرد جوگیر شدم برداشتش و بردش توی اتاق. تا یك ماه هم همانجا بود بعد كه مطمئن شد از تصمیمم منصرف نمیشم، جمعش كرد و بردش بیرون. همسرم از اول هم خیلی راضی نبود كه وقتم رو پای فیلمای ماهواره بزارم برای همین وقتی از محكمی تصمیمم مطمئن شد خوشحال هم شد.

یكی از دوستانم نزدیك مغازه ی همسرم مغازه داره حدود یك هفته بعدش رفتم پیشش چادر لبنانیشو سر كردم رفتم مغازه ی همسرم. ایشون وقتی منو دید حیرت زده شد و استقبال كرد از اونجایی كه خدا خواست دوستم گفت مادرم مشهده میخوای بگم برات چادر بگیره؟ همسرم هم گفت بگیر... من چادری شدم به همین سادگی و الان چهار سال هست كه چادری هستم.

آنقدر این اتفاقات یك دفعه ای رخ داد كه اطرافیانم تو شوك قرار گرفتن، خیلی هم پیش اومد كه موآخذه بشم؛ قیافت بی روحه! مثل مرده شدی !چادر بهت نمیاد و... اما وقتی دلیل كاری خوشنودی امام زمان باشه هیچ ملامت و تحقیری موثر نیست.

 الان تلاش میكنم دروغ نگم ، غیبت نكنم و خیلی از كارهایی كه شایسته یك زن مسلمان نیست را انجام ندهم ما ها كه محبان امام زمان هستیم باید با رفتار شایسته ایشان را یاری كنیم و متوجه باشیم خطاهای ما غربت ایشان را سخت تر و طولانی تر می كنه.

از هر كسی كه حرفای منو میخونه خواهش میكنم برام دعا كنید نماز و روزه هایی كه متاسفانه قبلا ازم فوت شده رو به بهترین شكل قضا و جبران كنم، شاید نفس حقی باشه.