تبیان، دستیار زندگی

بیش از 90 درصد افراد در طول عمر خود، سردرد را تجربه کرده اند.اکثر سردردها مدت زمان کوتاهی طول می کشد. برای مثال ، سردردی که به علت یک بیماری عفونی ایجاد می شود، بعد از بهبود این بیماری از بین خواهد رفت. این نوع سردردها معمولا باعث نگرانی نمی شوند؛ چون علت ایجاد آنها مشخص است ؛ اما سردردهایی که چنین علت های مشخصی ندارند، می توانند منجر به نگرانی و اضطراب شوند. خوشبختانه در اکثر موارد، علت ایجاد سردردها، موارد بدی چون وجود تومور مغزی یا سکته مغزی نیستند، بلکه آنها را می توان با عنوان سردردهای خوش خیم عود کننده طبقه بندی کرد این سردردها مسوول ایجاد حداقل سه چهارم سردردها هستند بنابراین شایع ترین نوع سردردی هستند که پزشکان هر روزه با آن مواجه می شوند، اما اگر شرح حال درستی به پزشک ندهید، او از کجا خواهد فهمید که سردرد شما از نوع میگرنی است یا از نوع تنشی و یا بر اثر درد عضلات موضعی سر و گردن ایجاد شده است.بنابراین بهتر است آگاهی کافی از بیماری میگرن داشته باشید. میگرن را می توان به صورت سردردهای دوره ای که از 4 ساعت تا 72 ساعت طول کشیده و همراه با تهوع یا استفراغ است ، تعریف کرد.بعضی حملات میگرن با یک اورا aver یا پیش درآمد شروع می شود، که معمولا علایم بینایی هستند. این نوع میگرن را میگرن کلاسیک می نامند. در بین فواصل حملات میگرن ، بیمار هیچ گونه سردرد یا ناراحتی دیگری ندارد.سردردهایی که هر روز ایجاد می شوند، میگرن نیستند. نام میگرن از کلمه همی کرانیا Hemicrania گرفته شده که به معنی یک طرف سر است ، گرچه بعضی سردردهای میگرنی می توانند همه جای سر را هم درگیر کنند.میگرن بیشتر از فقط یک سردرد است و سردرد و میگرن لزوما اصلی ترین مشکل نیست. اکثر افراد هنگام حملات میگرنی ، کاملا بیمار می شوند و نمی توانند به کارهای روزمره شان ادامه بدهند.بعضی مبتلایان این بیماری مجبورند در یک اتاق ساکت و تاریک ، بی حرکت دراز بکشند، تا حمله میگرنی پایان یابد. بعضی از این بیماران نمی توانند حتی فکر غذا خوردن را هم داشته باشند، چون حالشان به هم می خورد، اما بعضی مبتلایان به میگرن با غذا خوردن به تهوعشان پایان می دهند.خواب آلودگی و رخوت ، علامت شایع این بیماری است. فعالیت و عملکرد طبیعی معده مختل و باعث می شود داروهایی که برای تسکین میگرن خورده می شود، بخوبی جذب نشوند.گاهی اوقات یک حمله میگرنی با استفراغ به پایان می رسد، اما در اکثر موارد، سردرد بعد از یک خواب خوب یا بتدریج تسکین می یابد. یک حمله میگرنی می تواند خیلی وحشتناک باشد.بیمارانی که تجربه اختلالات بینایی را به عنوان پیش درآمد حملات میگرنی دارند، از ایجاد دایمی این اختلالات بینایی هراس دارند. این افراد همچنین از ایجاد یک تومور مغزی یا سکته مغزی می ترسند. خوشبختانه وجود چنین موارد خطرناکی نادر است و سایر علایم ممکن است قبل از بروز سردرد اتفاق بیفتد.گرچه علایم میگرن باعث بروز مشکلاتی می شوند، اما علایمی نیستند که تهدید کننده حیات باشند و بعد از پایان حملات میگرنی ، بدن دوباره به وضعیت طبیعی خود برمی گردد، تا حمله بعدی دوباره شروع شود.طول مدت حملات میگرنی : یک سردرد میگرنی معمولا بعد از 24 ساعت بهبود می یابد. با این حال می تواند مدت آن از 4 ساعت تا 72 ساعت هم طول بکشد.اغلب بعد از بهبود سردرد، یک روز هم طول می کشد تا بدن به حالت طبیعی برگردد و خستگی ای که در اثر بیماری ایجاد شده از بین برود، با این حال بعضی افراد، بعد از پایان یافتن یک حمله میگرنی احساس می کنند حالشان حتی از قبل از بروز سردرد بهتر شده است.کودکان اغلب دارای حملات میگرنی شدید اما کوتاه مدتی هستند که فقط چند ساعت طول می کشد و بسرعت بهبود می یابد. با افزایش سن ، از شدت حملات کاسته می شود، اما به طول مدت آن افزوده می شود و پیش درآمد حملات میگرنی نیز بیشتر می شود.تعداد حملات میگرنی: تعداد حملات میگرنی در افراد مختلف و حتی در یک فرد در زمانهای مختلف ، تفاوت می کند. حملات میگرنی می توانند ماهی یک تا 2 بار اتفاق بیفتند، اما در بعضی افراد ممکن است حملات پشت سر هم میگرن به صورت هفته ای یک یا 2 بار هم اتفاق بیفتد.این حملات می توانند به دنبال چند ماه یا چند سال بهبود کامل هم رخ دهد. به طور کلی بعد از سن 55 سالگی از شدت و تعداد حملات میگرنی کاسته می شود، با این حال همیشه هم این مطلب صدق نمی کند. ***** عوامل مستعد كننده *****با وجود این که هنوز پزشکان نمی دانند بعضی افراد به میگرن مبتلا می شوند، اما مشخص شده است که عواملی در شروع حملات میگرنی دخیل هستند.بسیاری از افراد در روزنامه ها یا مجلات خوانده اند یا به آنها گفته شده است که از خوردن موادی مثل پنیر، شکلات یا فلفل خودداری کنند.متاسفانه برای اکثر مبتلایان میگرن ، تنها نخوردن چند ماده غذایی برای جلوگیری از بروز حملات میگرنی کافی نیست.این امر بدین دلیل است که عوامل شروع کننده در طی دوره ای از زنان ایجاد می شوند و در ترکیب با سایر موارد، باعث بروز حملات می شوند. بنابراین مثلا وقتی شما از کار روزانه خسته هستید، اگر این نوع موادغذایی را مصرف کنید، دچار حملات میگرنی خواهید شد. عوامل شروع کننده ممکن است طی چند سال تغییر کنند.وقتی شما جوان تر هستید، ممکن است استرس و بیخوابی از مهمترین علل شروع کننده حملات میگرنی باشند، اما وقتی سن شما بیشتر می شود، مشکلاتی همچون گردن درد و پشت درد می توانند نقش مهمی را در بروز حملات میگرنی ایفا کنند.غذاهای خاص: حدود 20 درصد افراد مبتلا به میگرن ، اظهار می کنند که خوردن بعضی غذاها باعث شروع حملات میگرنی آنها می شود.بیشترین غذاهایی که باعث این کار می شوند، عبارتند از: شکلات ، پنیر، میوه های ترش و فلفل.البته این عدم تحمل بعضی غذاها را نباید با آلرژی یا حساسیت غذایی اشتباه گرفت.بسیاری از افراد بدون این که بدانند با خوردن این غذاها دچار حملات میگرنی می شوند یا خیر، از خوردن این غذاها پرهیز می کنند.هر کسی که فکر می کند، ممکن است با خوردن یک غذای خاص دچار این نوع حملات شود، باید به مدت 2 ماه از خوردن آن غذا پرهیز کند و با یادداشت کردن سردردهایش در این مدت ببیند که آیا با نخوردن آن غذای خاص تغییری در سردردهایش ایجاد شده است یا خیر.اگر تغییری در تعداد حملات ایجاد نشد، او می تواند از آن غذا استفاده کند و غذای دیگری را به مدت 2 ماه مصرف نکند و این عمل را برای آن غذای خاص نیز تکرار کند.خوردن غذای ناکافی: نخوردن یک وعده غذا، کم غذا خوردن یا خوردن غذای شیرین می تواند منجر به بروز حملات میگرنی شود. خوردن صحیح صبحانه اهمیت زیادی دارد. بعضی مبتلایان میگرن با خوردن غذاهای مختصری بین وعده های غذایی از بروز حملات جلوگیری می کنند.زیرا آنها می دانند که گرسنگی می تواند موجب شروع حملات میگرنی شود. تغییر در الگوی خواب: بیخوابی های شبانه ، کارکردن بیش از حد و دیرخوابیدن در شب می تواند باعث خستگی بیش از حد و موجب بروز حملات میگرنی شود. برعکس ، گاهی خوابیدن بیشتر از حد هم می تواند باعث بروز حملات شود.تغییرات هورمونی در خانمها: بسیاری از خانمها بروز حملات میگرنی خود را به دوره های ماهانه قاعدگی شان نسبت می دهند.خوردن قرصهای ضدبارداری می تواند باعث تشدید میگرن شود. با این حال ، بعضی خانمها با خوردن این قرصها از حملات میگرنی شان کاسته می شود.یائسگی مشکل ترین دوره برای خانمهای دچار میگرن است ، اما تحقیقات کمی درباره اثر هورمون درمانی در این خانمها و ارتباط آن با میگرن انجام شده است.درد سر و گردن: کشیدگی و خستگی عضلات گردن و شانه ها، یک مشکل شایع است. بخصوص اگر شما کاری دارید که باید پشت میز بنشینید یا این که مجبورید مسافت زیادی را رانندگی کنید.درد موضعی در سر و گردن می تواند باعث سردرد شود و به عنوان یک عامل شروع کننده در حملات میگرنی مطرح شود. همان طور که بدن شما پیرتر می شود، در استخوان ها تغییراتی ایجاد می شود و مفاصل دچار آرتریت می شوند.در بعضی موارد، مشکلات دندان ها (به خصوص دندان های عقل) و مفاصل فک می تواند باعث تشدید میگرن شود.تمرینات ورزشی: تمرینات سخت ورزشی ، بخصوص اگر بدن شما به اندازه کافی ورزیده نباشد، می تواند منجر به شروع حملات میگرنی شود، تمرینات منظم و بدون فشار بیش از حد می تواند به پیشگیری از حملات میگرنی کمک کند.سفر و مسافرت: در مسافرت های طولانی بخصوص اگر در الگوی خواب یا غذاخوردن شما تغییراتی ایجاد می شود، مراقب باشید.در این موارد، هیچ گاه عجله نکنید و وقت کافی در نظر داشته باشید و همیشه چیزی برای خوردن همراه داشته باشید، تا در صورت تاخیر در خوردن وعده های غذایی ، آنها را مصرف کنید.استرس و فشار عصبی: نگران و هیجان ، نقش مهمی را در بروز حملات میگرنی ایفا می کنند، اما سایر عوامل شروع کننده میگرن همچون نخوردن یک وعده غذایی یا نخوابیدن به مقدار کافی نیز اغلب همراه با استرس هستند.سایر عوامل شروع کننده: صداهای بلند، نورهای شدید و درخشان ، بوهای شدید، تغییرات آب و هوا، محیط آلوده و دود آلود و اتاقهای شلوغ و دم کرده مثل سالن سینما، همگی می توانند در افراد حساس باعث شروع حملات میگرنی شوند.چرا بعضی افراد دچار میگرن می شوند و بقیه به این بیماری مبتلا نمی شوند؟ درد یک راه طبیعی است که به شما می گوید چیزی اشتباه است و کمک می کند از وارد آوردن آسیبهای بیشتر به بدن خودداری کنیم.بنابراین یک حمله میگرنی شاید به عنوان یک نقش حفاظتی عمل می کند و باعث می شود ما از محیطهای آلوده خارج شویم.به طور کلی این عقیده وجود دارد که در بعضی خانواده ها میگرن بیشتر دیده می شود. معمولا مادرانی که دچار میگرن هستند، دخترانشان هم به این بیماری گرفتار می شوند، اما هنوز ژن خاصی که مسوول بروز میگرن باشد، کشف نشده است. **** تشخیص میگرن ****از آنجا که هیچ آزمایش خاصی برای میگرن وجود ندارد و تشخیص براساس شرح حال بیمار و معاینه صورت می پذیرد، تشخیص میگرن مشکل است.سوالاتی از قبیل محل سردرد، تعداد دفعات آن ، نوع سردرد و عواملی که باعث شروع سردرد می شوند، می تواند به تشخیص صحیح میگرن کمک کند.میگرن ، سردرد تنشی و درد عضلات موضعی ، مجموعا 90 درصد سردردهایی را که به پزشکان مراجعه می کنند، تشکیل می دهند.وقتی این سردردها به طور جداگانه رخ می دهند، تشخیص آنها راحت است ، اما وقتی دو یا بیشتر این سردردها باهم رخ می دهند که معمولا نیز این چنین است تشخیص آنها مشکل می شود. برای این که سایر علل سردرد کنار گذاشته شوند، از بیمار تقاضای انجام سی تی اسکن یا ام.آر.آی MRI می شود، تا مشخص گردد هیچ علت وخیمی باعث ایجاد سردرد نشده است.زندگی با میگرن: بسیاری از افراد، این حقیقت را که آنها دچار میگرن هستند را از دوستان ، خانواده و همکارانشان مخفی می کنند، که اغلب به این خاطر است که می ترسند به عنوان یک فرد بیمار عصبی یا روانی از طرف آنها تلقی شوند.میگرن می تواند هنگام بروز حملات ، باعث مختل شدن زندگی مبتلایان شود که تا قبل از بروز حمله هیچ گونه مشکلی نداشته اند. برای افراد سالمی که تا حالا با فرد مبتلا به میگرن برخورد نداشته اند، مشکل است که وسعت و شدت حملات سردرد را در افراد مبتلا به این بیماری درک کنند. با وجود این که هیچ معالجه قطعی برای میگرن کشف نشده است ، اما برای کنترل میگرن راههای مختلف دارویی و غیردارویی وجود دارد.میگرن یک مشکل فردی است و آن چیزی که برای درمان میگرن شما مناسب است ، ممکن است برای درمان میگرن فرد دیگری مناسب نباشد. ابتدا برای حل مشکلاتتان از راههای ساده شروع کنید. اگر تغییری در خودتان احساس نکردید، با پزشکتان مشورت کنید. گاهی اوقات ممکن است برای بررسی های بیشتر، نیاز به رفتن به نزد پزشک متخصص داشته باشید. *****راههای پیشگیری از بروز حمله میگرن***** با دانستن این که چه چیزهایی می توانند باعث بروز حملات میگرنی شما شوند، می توانید با انجام ندادن آنها، از شدت یا تعداد حملات خود، کم کنید.یک دفتر یادداشت تهیه کنید و به دقت زمان و تمام مسائلی که قبل یا هنگام حمله رخ می دهند را یادداشت کنید. شما باید نوشتن عوامل شروع کننده در این دفتر یادداشت را تا هنگامی که حداقل 5 حمله میگرنی رخ دهد، ادامه دهید.سپس با مطالعه این دفترچه ببینید که چه چیزهای مشترکی در هر بار حمله میگرنی اتفاق می افتد. اکنون می توانید با پرهیز از کارهایی که به نظر شما باعث بروز حملات می شوند، ببینید که آیا واقعا آنها مسوول بروز بوده اند یا خیر.اگر حملات میگرن شما به طور منظم در ساعات نزدیک ظهر یا عصرها رخ می دهند، احتمالا به علت گرسنگی هستند، بنابراین سعی کنید که با خوردن وعده های کوچک غذایی در بین وعده های اصلی ، از گرسنه شدنتان جلوگیری کنید.اگر شبها شام زود می خورید و وقتی صبحها از خواب بلند می شوید، دچار حملات میگرن می شوید، احتمالا به علت گرسنگی است.بنابراین سعی کنید شبها قبل از این که به رختخواب بروید، غذای مختصر بخورید تا صبح با گرسنگی از خواب بلند نشوید.خوردن بعضی غذاها مثل شکلات ، میوه های ترش ، لبنیات و فلفل می توانند به عنوان عوامل شروع کننده میگرن مطرح باشند. ***** درمان میگرن ****احساس خستگی ، خمیازه کشیدن ، انجام کارها با بی دقتی و تحریک پذیری یا زودرنجی از علایم شایع پیش درآمد هستند.سایر علایم عبارتند از: احساس تشنگی ، گرفتگی عضلات گردن و حساسیت بیش از حد نسبت به نور و صدا. بعضی علایم پیش درآمد ممکن است به اشتباه به عنوان یک عامل شروع کننده میگرن فرض شوند.شناسایی این نشانه های پیش درآمد می تواند بسیار مفید باشد و با پرهیز از عوامل شروع کننده میگرن در این زمان ، می توان از بروز حمله جلوگیری کرد. همیشه چند قرص استامینوفن یا آسپرین همراه داشته باشید تا در صورتی که فکر می کنید حملات شروع خواهند شد، آنها را هر چه سریع تر مصرف کنید.اهمیت زیادی دارد که قرصها هر چه زودتر خورده شوند، تا اثر بیشتری داشته باشند. بعد از بروز حمله میگرنی ، از فعالیت معده کاسته می شود.بنابراین در جذب قرصهایی که آن هنگام خورده می شود، اختلال ایجاد شده و این داروها بخوبی جذب نمی شوند.

با افزایش سن ، ضعف ، شکستگی استخوان ها، خمیدگی پشت و کوتاه شدن قد ایجاد می شود و اغلب از این نشانه ها به عنوان نشانه های طبیعی پیر شدن یاد می شود؛ اما در واقع این علایم ، نشانه هایی از یک بیماری است به نام پوکی استخوان. خوشبختانه امروزه هم در میان پزشکان و هم در میان مردم عادی ، آگاهی از این بیماری افزایش یافته و تشخیص و درمان آن در مراحل اولیه بیماری انجام می شود. «برای استخوان خود خرج کنید تا دچار اولین شکستگی نشوید». این شعار سال 2003 سازمان بهداشت جهانی WHO است.سازمان مذکور همچنین سالهای 2000 تا 2010 را دهه استخوان و مفاصل تعیین کرده است.این اقدام سازمان بهداشت جهانی بیانگر آثار و تبعات ویرانگر و خطرزای این بیماری است که عنوان اپیدمی خاموش قرن را نیز به خود گرفته است.به گفته کارشناسان ، در حال حاضر قریب به 7 میلیون نفر در کشور به پوکی استخوان مبتلا هستند که این بیماری سالانه با تحمیل هزینه های هنگفت درمان به دولت و خانواده های مبتلایان ، موجبات مرگ یا از کار افتادگی می شود و خروج تعداد کثیری از چرخه زنگی مادی و سالم فراهم می آورد.گزارش ها حاکی است که در سال 1996، هزینه درمان 5/1میلیون مورد شکستگی ناشی از بیماری پوکی استخوان در امریکا، بالغ بر 14 میلیارد دلار بوده است که این رقم برای سال 2015 با 5/2 میلیون شکستگی ، به میزان 60میلیارد دلار تخمین زده می شود.این در حالی است که در کشور ما هزینه های اینچنینی در سیاهه و برآوردهای مالی و اقتصادی مورد توجه قرار نمی گیرد. ***پوکی استخوان چیست؟ ***پوکی استخوان (osteoporosis) به معنی پوک شدن یا نازک شدن استخوان ها به هر علتی است و در بیشتر افراد سالخورده دیده می شود.از دست رفتن استخوان ها با افزایش سن یک پدیده کلی است ، اما وقتی توده استخوانی به حدی مقدارش کم می شود که احتمال بروز شکستگی ایجاد می شود، یک بیماری به حساب می آید.این شکستگی ها، علامت بارز پوکی استخوان هستند و بخصوص در استخوان های مچ دست ، ستون فقرات و استخوان فوقانی ران دیده می شوند.خطر بروز شکستگی استخوان بر اثر پوکی استخوان با افزایش سن زیاد می شود. گرچه پوکی استخوان در خانمهای سالخورده خیلی شایع است ، اما این بیماری می تواند مردان را هم گرفتار سازد و در هر سنی از کودکی تا بزرگسالی هم رخ دهد.فراوانی پوکی استخوان در نقاط مختلف جهان فرق می کند و در اروپای غربی و امریکا شایع تر است ؛ افراد سفید اروپایی و نیز آسیایی ها را هم نسبت به سیاه پوستان بیشتر گرفتار می سازد.طی 50 سال گذشته با پیشرفت بهداشت ، مردم جهان طول عمر بیشتری پیدا کرده اند و در نتیجه تعداد افراد سالخورده افزایش یافته است.به همین علت تعداد شکستگی های استخوان بر اثر پوکی استخوان هم بیش از دو برابر شده است. این شکستگی ها یک علت مهم مرگ در افراد سالخورده است و 15 تا 20 درصد کسانی که دچار شکستگی استخوان فوقانی ران می شوند، طی 6 ماه می میرند.هزینه ای که صرف درمان شکستگی های ایجاد شده به علت پوکی استخوان می شود، همان طور که قبلا اشاره شد بسیار زیاد است و هر ساله میلیاردها دلار در این موارد صرف می شود که با افزایش تعداد افراد سالخورده این مبالغ نیز افزایش می یابند. ***چه کسانی دچار پوکی استخوان می شوند؟ ***هر کس ممکن است دچار پوکی استخوان شود، اما بعضی افراد نسبت به دیگران بیشتر در خطر ابتلا به این بیماری هستند. در هر شخصی ، بروز پوکی استخوان بستگی به عواملی مثل سن ، جنس و نژاد دارد.یک خانم سالخورده نسبت به یک مرد جوان بیشتر در خطر ابتلا به این بیماری است و یک سیاهپوست آفریقایی نسبت به یک آسیایی یا اروپایی کمتر در معرض ابتلا به این بیماری قرار دارد.عوامل ژنتیکی و وراثتی در تعیین حداکثر توده استخوانی موثر هستند و همچنین ممکن است در سرعت از دست دادن استخوان به علت افزایش سن هم نقش داشته باشند.عوامل ژنتیکی: از آنجا که پوکی استخوان بسیار شایع است ، بسیاری از افراد اثرات این بیماری را در یک یا چند نفر از خویشاوندان خود می بینند و نگران این هستند که آنها هم ممکن است این بیماری را به ارث ببرند.پوکی استخوان مشکلی است که در نتیجه افزایش سن ایجاد می شود، اما بعضی از افراد را بیشتر از سایرین مبتلا می کند. هیچ تردیدی وجود ندارد که عوامل ژنتیکی در ایجاد این بیماری دخیل هستند، اما این عوامل در ایجاد این بیماری زیاد قوی نیستند. ***عوامل خطرزا ***بیماری های زیر و درمان های آنها باعث افزایش خطر ابتلا به پوکی استخوان می شوند:یائسگی زودهنگام: یائسگی به زمانی گفته می شود که عادات ماهانه یک خانم متوقف می شود که معمولا در سنین حدود 50 سالگی این امر اتفاق می افتد.به یائسگی قبل از این سن ، خواه به علت طبیعی یا در نتیجه برداشتن تخمدان ها، رادیوتراپی یا شیمی درمانی برای سرطان ها، یائسگی زودهنگام گفته می شود.خانمهایی که یائسگی زودهنگام دارند یا کسانی که به هر علتی دچار کمبود استروژن شده اند، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به پوکی استخوان هستند.آمنوره: آمنوره یا فقدان عادات ماهانه قبل از یائسگی ممکن است به دلایل مختلفی ایجاد شود. این وضعیت در خانمهای مبتلا به بی اشتهایی های عصبی و نیز در خانمهای لاغری که تمرینات ورزشی شدید می کنند مثل ورزشکاران حرفه ای یا ژیمناست ها بسیار شایع است.همچنین در خانمهایی که دچار بیماری های مزمن مثل بیماری کبدی یا التهاب روده ها هستند، آمنوره دیده می شود. در آمنوره ، هورمون جنسی استروژن کاهش می یابد که عامل خطر برای بروز پوکی استخوان است.استروئید درمانی: استروئید یا کورتون درمانی معمولا به صورت قرصهای پردنیزولون در بسیاری از بیماری ها تجویز می شود که این بیماری ها شامل بیماری های رماتیسمی ، بیماری های ریوی ، التهاب روده ها و بعضی از انواع سرطان ها هستند.متاسفانه با وجود این که داروهای کورتون دار در درمان این بیماری ها بسیار موثر هستند، اما آنها ممکن است باعث از دست دادن سریع استخوان و ایجاد پوکی شوند.هنوز کاملا مشخص نشده است که مصرف چه مقدار از این دارو می تواند باعث این وضعیت شود، اما اعتقاد بر این است که مصرف روزانه 5 میلی گرم یا کمتر احتمال کمی دارد که ایجاد پوکی استخوان کند.اما مصرف کوتاه مدت این داروها پوکی استخوان ایجاد نمی کند. کرمها و پمادهای کورتون دار مثل بتامتازون ، هیدروکورتیزون و تریامسینولون و نیز تزریق داخل مفصلی کورتون مثلا به مفصل زانو یا شانه هم باعث پوکی استخوان نمی شوند.بیماری های تیروئید: پرکاری تیروئید اگر به اندازه کافی درمان نشود، می تواند منجر به از دست دادن استخوان و در نتیجه پوکی استخوان شود.همچنین در موارد کم کاری تیروئید، در صورت استفاده بیش از اندازه از هورمون تیروئید همین اثر ممکن است ایجاد شود؛ بنابراین خانمهایی که از قرصهای تیروئید استفاده می کنند باید با انجام آزمایش های منظم خون از میزان هورمون تیروئید خونشان باخبر باشند.سابقه قبلی شکستگی استخوان: افرادی که دچار یک یا چند شکستگی استخوان بر اثر پوکی استخوان شده اند، احتمال زیادی دارد که در آینده نیز به شکستگی های دیگری مبتلا شوند.دلیل این وضعیت روشن نیست اما ممکن است به علت ساختمان شکننده استخوان آنها باشد.سایر بیماری ها: بیماری های دیگری نیز وجود دارند که می توانند پوکی استخوان ایجاد کنند. این بیماری ها شامل بیماری کبدی مزمن ، نارسایی کلیه ها و التهاب روده ها می شوند.عوامل خطر مرتبط با نحوه زندگی بسیاری از جنبه های زندگی روزانه می تواند روی استخوان ها اثر بگذارد که گرچه اثر این عوامل روی استخوان و ایجاد شکستگی به طور کلی کمتر از عوامل خطری هستند که قبلا شرح داده شد، اما از این نظر که می توان این عوامل را اصلاح نمود و خطر پوکی استخوان را کاهش داد، اهمیت دارند:عدم فعالیت بدنی/ رژیم غذایی/ الکل/ سیگار کشیدن ***تشخیص پوکی استخوان ***از آنجا که بیماری پوکی استخوان قابل پیشگیری است ، تشخیص هرچه سریع تر آن در افراد، بسیار حائز اهمیت است.در عمل این بدان معنی است که قبل از بروز شکستگی ، کاهش توده استخوانی را تشخیص دهیم. تا همین اواخر، این امر ممکن نبود؛ اما امروزه راههایی وجود دارد که به وسیله آنها می توانیم مقدار استخوان را در افراد اندازه بگیریم.اندازه گیری توده استخوانی معمولا در قسمتهایی از اسکلت بدن انجام می شود که احتمال شکستگی در آنها بیشتر است ؛ یعنی مچ دست ، ستون فقرات و استخوان فوقانی ران. اندازه گیری توده استخوانی اطلاعاتی در مورد احتمال بروز شکستگی می دهد.همان گونه که اندازه گیری فشار خون اغلب برای پیش بینی خطر بروز سکته مغزی انجام می شود یا اندازه گیری سطح کلسترول خون برای پیش بینی احتمال بروز بیماری قلبی صورت می گیرد، بنابراین اندازه گیری توده استخوانی هم برای ارزیابی احتمال بروز شکستگی انجام می شود. آزمایش خون و ادرار با انجام آزمایش خون و ادرار نمی توان پوکی استخوان را تشخیص داد. اما با اندازه گیری انهدام و ساختن استخوان می تواند برای اندازه گیری سرعت از بین رفتن استخوان استفاده شود. این یک روش تحقیقاتی است و در کلینیک ها معمولا استفاده نمی شود، زیرا به اندازه کافی دقیق نیستند. ***بیماریابی پوکی استخوان ***در حال حاضر، تراکم سنجی استخوان دقیق ترین راه برای تشخیص پوکی استخوان است. سوالی که امروزه زیاد پرسیده می شود این است که آیا تمام خانمها بعد از یائسگی باید آزمایش اندازه گیری تراکم استخوان بدهند؟گرچه امروزه متخصصان عقیده دارند این کار برای همه افراد ضرورتی ندارد، اما شاید در آینده عقیده آنها عوض شود.به هر حال باید افرادی که بیشتر در معرض ابتلا به پوکی استخوان هستند تحت آزمایش قرار بگیرند؛ ازجمله کسانی که تحت درمان با داروهای کورتون دار قرار گرفته اند، خانمهای دچار آمنوره و خانمهایی که به یائسگی زودهنگام دچار شده اند.این افراد باید حتما تحت آزمایش تراکم سنجی استخوان قرار بگیرند تا مشخص شود آیا باید تحت درمان باشند یا خیر. اندازه گیری تراکم استخوان همچنین در افرادی که علایم پوکی استخوان را دارند انجام می شود، مثلا در افرادی که قدشان کوتاهتر شده یا در رادیوگرافی دیده شده که استخوانشان نازک شده است.در افرادی که قبلا دچار یک یا چند شکستگی شده اند نیز از این آزمایش استفاده می شود تا مشخص شود آیا آن شکستگی ها به علت پوکی استخوان بوده یا خیر. ***درمان پوکی استخوان ***گرچه هنوز هیچ درمانی برای بازگرداندن اثرات سوئ پوکی استخوان وجود ندارد، اما می توان کارهای زیادی کرد تا سرعت از دست دادن استخوان در آینده کاهش یابد و به حداقل برسد.درمان پوکی استخوان شامل تسکین درد، بهبود حرکت و فعالیت و کمک به کنار آمدن با اثرات روانی اجتماعی بیماری می شود و از کاهش بیشتر استخوان تا خطر بروز شکستگی در آینده جلوگیری می کند.دانستن این که اقداماتی وجود دارد که آنها می توانند با انجام آنها باعث بهبود وضعیت شوند مثل تمرینات ورزشی ، تغییر در رژیم غذایی و جلوگیری از زمین خوردن و سقوط به این بیماران کمک می کند احساس غلبه بر بیماری و کنترل خودشان داشته باشند و شانس بهبودی خود را بیشتر کنند.همچنین بسیاری از بیماران صحبت کردن با سایر بیماران دچار پوکی استخوان رامفید تشخیص می دهند و متوجه می شوند که تنها آنها بیمار نیستند و افراد دیگری هم از این بیماری رنج می برند.کنترل درد: درد در پوکی استخوان خیلی متغیر است. بعضی افراد دارای درد مزمن شدیدی هستند، در حالی که بعضی دیگر فقط یک درد جزیی دارند.دردی که به دنبال شکستگی استخوان فوقانی ران یا مچ دست ایجاد می شود معمولا بعد از عمل جراحی بسرعت تسکین می یابد گرچه ممکن است مصرف داروهای مسکن برای مدتی ادامه یابد.در بیمارانی که بعد از شکستگی مچ دست دچار آلگودیستروفی می شوند، فیزیوتراپی ممکن است باعث تسکین درد شده و حرکت دست را بهبود بخشد. در موارد شدید از روشی به نام سمپاتکتومی می توان استفاده کرد که در حقیقت بی حس کردن اعصابی است که آن منطقه از دست را عصب دهی می کند. قرصهای مسکن درد: همین که درد کاهش پیدا کرد، استفاده از مسکنهایی مثل استامینوفن ، استامینوفن کدئین ، بروفن ، دیکلوفناک یا پیروکسیکام برای تسکین درد کافی خواهد بود. افراد به داروهای مسکن واکنش های مختلفی نشان می دهند، بنابراین اگر یک نوع داروی مسکن برای شما زیاد موثر نیست ، می توانید داروی دیگری را امتحان کنید.فیزیوتراپی: فیزیوتراپی عبارت است از درمان علایم بیماری به وسیله حرکات و تمرینات خاص که در کنترل و درمان پوکی استخوان از اهمیت بالایی برخوردار است و برای تسکین درد و بهبود تحرک و فعالیت استفاده می شود.در بیماران دچار شکستگی ستون فقرات ، عضلات اطراف ستون فقرات اغلب به علت درد دچار اسپاسم و گرفتگی می شوند و در نتیجه خودشان بیشتر باعث تشدید درد می شوند.بنابراین تسکین این گرفتگی عضلات با استفاده از فیزیوتراپی ملایم می تواند به کاهش درد کمک زیادی کند. از هیدروتراپی (تمرین آرام در آب گرم) نیز می توان برای تسکین اسپاسم و گرفتگی عضلات استفاده کرد.کنترل رژیم غذایی: یک رژیم غذایی حاوی کلسیم زیاد می تواند به سلامت و قوی شدن استخوان ها کمک کند. لبنیات حاوی مقادیر زیادی کلسیم هستند و افرادی که از لبنیات استفاده نمی کنند باید برای رساندن کلسیم به بدنشان از قرصها و مکمل های کلسیم دار استفاده نمایند.از کاهش شدید وزن باید خودداری شود چون این کار باعث کاهش حداکثر توده استخوانی خواهد شد.کلسیم: یک رژیم غذایی متعادل برای سلامت استخوان ها بسیار اهمیت دارد. بخصوص مصرف کلسیم کافی به رسیدن به یک حداکثر توده استخوانی خوب کمک کرده و همچنین باعث کاهش از دست دادن استخوان در سن های بالاتر می شود.گرچه بسیاری از غذاها حاوی کلسیم هستند، اما تمام آنها بعد از خورده شدن ، کلسیم زیادی در بدن آزاد نمی کنند. بهترین منبع کلسیم ، لبنیات مثل شیر و پنیر و تخم مرغ هستند.اثرات کاهش شدید وزن: لاغر شدن شدید دارای اثرات مضری روی استخوان هاست. بیماران دچار بی اشتهایی عصبی ، اغلب حتی هنگامی که جوان هستند دچار پوکی استخوان شدید می شوند وگرچه مقداری از این از دست دادن استخوان آنها مربوط به آمنوره است ، اما کاهش وزن آنها علت اصلی این از دست دادن استخوان است.بی اشتهایی عصبی اغلب هنگام نوجوانی و بلوغ ایجاد می شود، یعنی هنگامی که اسکلت بدن در حال رشد است. از دست دادن استخوان در این مرحله منجر به کاهش حداکثر توده استخوانی شده و خطر بروز پوکی استخوان را بشدت افزایش می دهد.برعکس افرادی که دارای وزن بیش از حد هستند، توده استخوانی زیادی دارند، اما این بدان معنی نیست که چاق شدن افراد را تشویق کنیم ؛ زیرا چاقی روی سلامت افراد اثرات زیانباری می گذارد.بهترین کار این است که با توجه به قد، به یک وزن مناسب دست پیدا کنیم. بیمارانی که از پوکی استخوان رنج می برند و افرادی که وزن کمتر از معمول دارند، باید در صورت امکان افزایش وزن دهند و به وزن طبیعی برسند.رژیم غذایی خاص: غیر از مصرف مقادیر زیاد کلسیم ، رژیمهای غذایی خاصی برای بیماران دچار پوکی استخوان توصیه نمی شود.در واقع مصرف مقادیر زیاد پروتئین که به صورت گوشت مصرف می کنیم ، ممکن است باعث از دست دادن کلسیم از بدن شود. با این حال ، گیاهخوارانی که از مصرف لبنیات خودداری می کنند، باید از قرصها و مکملهای کلسیمی استفاده کنند.مصرف ویتامین ها: کمبود ویتامین D در افراد سالخورده شایع است و می تواند باعث از دست دادن استخوان شود. افرادی که زیاد در خانه هستند و کمتر بیرون می روند تا با نور خورشید مواجه شوند ممکن است کمبود ویتامین D ایجاد شود.معمولا در رژیم غذایی افراد ویتامین D وجود دارد، اما منبع اصلی ویتامین D ماهی های چرب است که مردم کمتر آنها را به طور منظم مصرف می کنند.لبنیات حاوی مقادیر کمی ویتامین D هستند. مقدار نیاز روزانه توصیه شده 400 واحد بین المللی IU است ، اما برای افراد سالخورده این مقدار 800 واحد IU است.این مقدار ویتامین کاملا بی خطر بوده و هیچ گونه عوارض جانبی ندارد.تمرینات ورزشی: تمرینات ورزشی به غیر از این که برای سلامت استخوان ها مفید است ، برای سلامت کلی بدن نیز سودمند است.فعالیت کم و بی حرکتی منجر به از دست رفتن سریع استخوان ها می شود، در حالی که انجام تمرینات ورزشی بخصوص در هنگام کودکی و نوجوانی می تواند باعث افزایش توده استخوانی شود.به طور کلی بهتر است به اندازه متوسط، تمرینات ورزشی انجام دهیم و روزی نیم ساعت پیاده روی کنیم.سیگار نکشیدن: سیگار کشیدن از هر نظر برای سلامت مضر است و استخوان ها هم در این امر مستثنا نیستند. همچنین شواهد نشان می دهد بعضی درمان هایی که برای پوکی استخوان انجام می شود، در افراد سیگاری کمتر تاثیر دارد.جلوگیری از زمین خوردن و سقوط: در محیط اطراف ما موارد زیادی وجود دارد که خطر زمین خوردن و سقوط را در افراد افزایش می دهد و شما فقط با دانستن نکاتی ساده می توانید از زمین خوردن جلوگیری کنید.برای افرادی که مشکل تعادل دارند، استفاده از یک عصا می تواند کمک کننده باشد، بخصوص در خارج از خانه.مراجعه به پزشک: اگر نگران هستید که ممکن است دچار پوکی استخوان باشید یا بیماری خاصی دارید که زمینه را برای ایجاد پوکی استخوان در آینده آماده می کند، می توانید به پزشک مراجعه کنید و این نگرانی را با او در میان بگذارید.پوکی استخوان هر چه سریع تر تشخیص داده شود، نتایج بعدی بهتر خواهند بود.

استرس مداوم نه تنها خوشایند نیست ، بلکه برای سلامت شما نیز مضر است. ممکن است وسوسه شوید که علایم استرس را در خود ندیده انگارید؛ چرا که ادامه دادن به عادت همیشگی آسان تر از متوقف کردن آن و فکر کردن به راههای تسکین بخش استرس است. این کار حتی اگر به بهترین وجه هم انجام شود، تنها در کوتاه مدت موثر است. علت این که بسیاری از مردم از درگیر شدن و مقابله کردن با استرس خود اکراه دارند، این است که نمی دانند از کجا شروع یا چگونه مبارزه کنند.به طور کلی ، استرس حاصل نیاز ما به سازگاری فیزیکی ، ذهنی و احساسی در مقابل یک تغییر است. برخلاف آنچه همه می پندارند، استرس الزاما یک واکنش منفی نیست؛ به عنوان مثال یک ارتقای شغلی که پس از مدتها رنج و تلاش به آن رسیده اید، موضوعی مطلوب و خوشایند است که وجود شما را از هیجان و رضایت سرشار می کند.این در حالی است که اگر بدون آمادگی و به طور ناگهانی از سوی مافوق خود برای دریافت این ارتقا احضار شوید، ممکن است در همان لحظه اعتماد به نفس خود را از دست بدهید و عصبی شوید.استرس تا حدی می تواند مفید باشد، چون به زندگی ، جذابیت و تحرک می بخشد و ما را روی پای خودمان نگه می دارد.تغییرات جزیی و ملایم نه تنها مضر نیستند، بلکه مفید و سازنده هستند و در پرورش حس سازش پذیری ما نقش عمده ای ایفا می کنند. خود را در دل طوفان افکندن و با تغییرات دست و پنجه نرم کردن بتدریج ما را قوی تر و مستحکم تر می کند؛ اما وقتی که تغییرات از حد مجاز فراتر روند و در طول دوره ای از زمان بر زندگی ما اثر منفی بگذارند، ظرفیت سازش پذیری ما اشباع می شود و تحمل آن را غیرممکن می کند.همه ما نیازمند حفظ تعادل فیزیکی و روحی هستیم و فقط در این حالت ، احساس راحتی و خرسندی می کنیم. حال هر گونه تغییری ، بویژه اگر نامطلوب باشد، تعادل بدن را به گونه ای تهدید می کند.برای بازگشت به تعادل ، مکانیسم های شناخته شده ای با عنوان سندرم سازگاری عمومی به کار می افتند. این سندرم به محض این که شخص در معرض یک عامل استرس زا قرار می گیرد، فعال می شود.در ابتدا ذهن وارد مرحله هشدار شده و بدن برای افزایش فعالیت آماده می شود. انقباض ماهیچه ها، پمپاژ آدرنالین به خون ، افزایش فشار خون ، همه و همه از علایم این مرحله هستند.مرحله دوم یعنی مرحله مقاومت کلیه پاسخ های فیزیکی و ذهنی مرحله قبل تشدید می شود و به افزایش فعالیت فیزیکی بدن می انجامد و شخص آمادگی لازم را برای مقابله با شرایط فوق العاده پیدا می کند؛ ولی این انرژی های ایجاد شده برای این که شخص را از پای در نیاورند باید در حدی باشند که بدن بتواند دوباره به حالت طبیعی برگردد.در غیر این صورت مرحله سوم اتفاق می افتد که همان خستگی مفرط است. به کارگیری ظرفیت سازگاری برای مدت طولانی ، به طور قطع به بیماری شما منتهی خواهد شد.اگر هر روز مجبور به سرو کله زدن با رئیسی باشید که بی منطق و عصبی است و کاری جز ایراد گرفتن ندارد، مطمئنا طاقت نخواهید آورد و سرانجام روزی از پا در می آیید.***مقادیر جزیی استرس برای هر شخص لازم و ضروری است *** اگر ناچارید به تنهایی و بدون کمک دیگران ، یکی از بستگان بیمار خود را تیمار کنید، طولی نمی انجامد که در دام یک بیماری جسمی یا روحی گرفتار خواهید شد.در بیشتر موارد، در معرض استرس بودن برای مدت طولانی ، زمینه فروپاشی جسمی یا احساسی شخص را فراهم خواهد کرد.به محض این که شخص وارد مرحله سوم یعنی خستگی مفرط می شود کاملا روشن است که مشکلی وجود دارد. ممکن است نشانه های 2 مرحله پیش مورد غفلت قرار گیرند. اگر چه اصطلاح مرحله هشدار به معنی آگاه شدن فرد از وقوع فرآیندهایی در بدن است ، ولی لزوما این آگاهی در همه افراد صورت نمی گیرد.در مرحله هشدار، بدن و ذهن برای عمل آماده می شوند ولی از آنجا که این آمادگی به طور ناخودآگاه آغاز می شود و به طور خودکار ادامه می یابد، احتمال دارد شخص از ایجاد آن غافل باشد. استرس یک فرآیند واضح و مشخص نیست که بتوان آن را با کلمات بیان کرد، بلکه توصیف استرس ، توصیف یک پدیده کاملا شخصیتی است ، مثل هر تغییری که باعث می شود شخص احساس ناراحتی جسمی یا روحی کند.با این تعریف ، علت تفاوت طرز فکرها و برداشت ها در قبال عوامل استرس زا توجیه می شود. یک تعریف معقول از استرس روشن می کند که استرس همان کار و مسوولیت زیاد یا انتظارات بیش ازحد از شما نیست. اگر استرس همین چیزها بود، امکان نداشت کسی این کارها را بدون استرس انجام دهد، حال آن که خیلی از افراد کارهای زیاد را بدون ذره ای استرس به پایان می رسانند. کسانی هستند که مسوولیت های بسیار سنگینی به عهده دارند. ولی بخوبی کارها را پیش می برند.نقش شرایط در ایجاد استرس ناچیز است و این طرز برخورد و تلقی ما از موقعیت و شرایط است که در ایجاد یا عدم ایجاد استرس نقش دارد. پس می توان فهمید که چرا افراد مختلف در برابر استرس عکس العمل های متفاوتی از خود نشان می دهند. هنگام حرکت در اتوبوس یا قطار میان راه ناگهان وسیله متوقف می شود و دیگر حرکت نمی کند.حال خوب به عکس العمل های اطرافیان نگاه کنید. برخی فقط کمی خسته ، برخی عصبانی و عده ای دچار تشویش و اضطراب می شوند. از نظر فیزیولوژیکی ، هنگام ایجاد استرس ، اتفاقات تقریبا یکسانی در همه ما روی می دهد به محض تلقی یک موقعیت خاص به عنوان یک وضعیت تهدید کننده ، پاسخهای اولیه استرس برای ایجاد آمادگی ظاهر می شوند.سرعت تنفس افزایش می یابد و به این وسیله اکسیژن بیشتری در اختیار مغز و ماهیچه ها قرارخواهد گرفت ، ضربان قلب تندتر می شود و فشارخون بالا می رود.به منظور تامین انرژی بیشتر در این وضعیت اضطراری ، قندها و چربی ها به داخل خون آزاد و ماهیچه ها منقبض می شوند، جریان بزاق کم و تعریق افزایش می یابد. کلیه حواس ما در وضعیت قرمز و آماده باش قرار می گیرند و آدرنالین و کورتیزول نیز به منظور افزایش تحرک بدنی آزاد می شوند.این عکس العمل های خود به خودی در مواردی چون آتش سوزی و غیره بسیار مفید هستند و امکان دویدن و فرار سریع از خطر را فراهم می آورند؛ ولی هنگامی که شما عکس العمل های مشابهی را فقط هنگام فکر کردن به جلسه کاری فردا نشان می دهید مشکلاتی برای شما ایجاد می شود.باید توجه داشت که در مورد اول همه انرژی کمکی ایجاد شده و تمام انقباضات به نحو احسن مورد استفاده قرار می گیرند، اما در مثال دوم برای صرف انرژی اضافی تولید شده جایی وجود ندارد. همچنان که شما نشسته اید و نگران جلسه فردا هستید، هورمون های استرس در بدن شما تولید می شوند. آنها در خون جریان دارند و همه چیز را در وضعیت فوق العاده نگه داشته اند.درباره برخی افراد این تظاهرات با افزایش ترشحات معده بروز می کند که در صورت تکرار مداوم پاسخهای استرسی ، در نهایت به زخم معده منجر خواهد شد.از طرفی حضور طولانی مدت استرس و داشتن انتظار بیش از حد از خودمان برای تطبیق با شرایط، ممکن است بدن را خسته و رنجور کند که بالطبع خطر ایجاد اختلال در عملکرد اعضا و اندام هایی چون قلب و کلیه را به همراه خواهد داشت. ***چه چیز در شما استرس ایجاد می کند؟***همان گونه که گفته شد، عوامل متعددی در بروز استرس نقش دارند و عاملی که برای یک فرد استرس زاست ، ممکن است در دیگری استرس ایجاد نکند؛ اما به طور معمول ارتباط تنگاتنگی میان کار و مسوولیت زیاد و استرس وجود ندارد.علت اصلی واکنش یک فرد به استرس از عوامل بسیاری متاثر است. به هر حال هم خانه و هم محل کار می توانند صحنه کشمکش های جسمی و روحی زیادی باشند که ممکن است در صورت بی توجهی در درازمدت به خطری جدی برای سلامت فرد بدل شود.استرس زاهای شغلی: محیط کار به دلایل متعددی ، زمین فوق العاده حاصلخیزی برای روییدن بذرهای استرس است.هر جا عده ای به منظور تحقق هدفی دور هم جمع می شوند، احتمال هر گونه کشمکش وجود دارد. تضاد شخصیت ها و روشن نبودن نقشها و وظایف ، از خصوصیات بارز کارهای گروهی است که تاثیر منفی بر کارایی گروه خواهد داشت.3 گروه اصلی که به طور عمده در محل کار تشنج ایجاد می کنند عبارتند از: اول آدم قلدر و زورگو که پشت سر هم و به بهانه های مختلف ، زیردستان خود را می آزارد، دوم آن که از پشت خنجر می زند، یعنی کسی که به سبب عقده حقارت در حضور شما خوب است اما به محض این که اتاق را ترک می کنید درصدد ضربه زدن به شما برمی آید و سوم از زیر کار در رو؛ کسی که وقتی اوضاع وخیم می شود گم می شود و دیگران را برای حل مشکل ایجاد شده ، تنها می گذارد.***برخی تیپهای شخصیتی خاص زمینه بیشتری برای استرس دارند *** جای بسی تاسف است که زنان قربانیان اصلی زورگویی و خشونت هستند. گرچه طی چند دهه اخیر اوضاع کمی بهتر شده است ولی هنوز در بسیاری از مشاغل با زنان و مردان با دید یکسان برخورد نمی شود.تنها در حرفه های خاصی آن هم با اکراه ، پستهای کلیدی به زنان داده می شود و اگر هم این کار صورت گیرد، زنان به ازای کار دوبرابر، حقوق کمتری دریافت می کنند. این در حالی است که برای کارمند زن ، تمام این فشارها و مشکلات ، مضاف بر مسوولیت اداره خانواده و وظایف منزل هنگام بازگشت از اداره خواهد بود.استرس همچنین می تواند مستقیما از فضای محیط کار ناشی باشد. اگر ناچار باشید با وسایل ناکافی کار کنید، به طور قطع پس از مدت طولانی کار کردن خواهید دید که درد کمر و... اجازه تمرکز و ادامه کار را به شما نخواهد داد. از میان عوامل فیزیکی استرس زا می توان به نور نامناسب ، تهویه نامناسب و آلوده کننده ها (مثل دود سیگار) اشاره کرد.فضای ناخوشایند یا نامناسب نه تنها سبب می شود احساس بیماری کنید، بلکه بتدریج روحیه دیگر اعضا را که ناچارند با این شرایط نامطلوب بسازند، تضعیف می کند و حال زمانی که شما برای خود کار می کنید، انصافا به راه انداختن یک تجارت در خانه یا دفتر کار عادی ، یک پدیده کاملا مدرن است.این کار، فردی فوق العاده مشتاق ، علاقه مند، با پشتکار و منظم را می طلبد که به تنهایی و بدون نیاز به دیگران به موفقیت دست یابد.برخورداری شما از انگیزه قوی و هدف کاملا روشن ، شرط لازم برای گشودن گره های کاری آن هم به تنهایی است. در چنین مواقعی که هیچ کس را حتی برای در میان گذاشتن مشکلات ندارید، ممکن است به آسانی گرفتار دام تنهایی و افسردگی شوید.استرس زاهای خانوادگی: همان گونه که درباره استرس زاهای کاری توضیح داده شد، هر کجا افراد جمع باشند، احتمال استرس نیز وجود دارد.فقط به این خاطر که افراد خانواده با شما نسبت دارند، نمی توان گفت که نباید در خانه تضاد آراء و نزاع و مشاجره وجود داشته باشد.یک عامل شایع استرس ، عدم توافق یا تیرگی روابط اعضای خانواده است. این مساله می تواند از یک ناسازگاری بنیادین میان والدین ناشی باشد.حال وقتی پای کودکان به میان می آید، ازدواج پیچیده تر می شود. حقیقت این است که کودکان از زندگی در این فضای نامهربان و خشن ، اگر بیشتر از والدین رنج نبرند، کمتر رنج نمی برند.هرگونه بی ثباتی در زندگی خانوادگی ، از مشاجره و دعوا گرفته تا غیبت طولانی یکی از والدین در خانه استرس ایجاد می کند.استرس زاهای دیگر: هر تغییری که به نحوی روال روزمره زندگی را متشنج کند، بسته به شرایط و آمادگی روحی فرد، کم و بیش ایجاد استرس خواهد کرد. ***علایم هشداردهنده***تظاهرات فیزیکی استرس: گرفتگی یا انقباض (در گلو، سینه، شکم ، شانه ها، گردن و آرواره ها)، سردرد و میگرن ، کمردرد، گردن درد، تنفس نامنظم، تپش قلب، کم آوردن نفس حتی هنگام استراحت ، ناآرامی ، وررفتن بیهوده با اشیا یا تکان دادن مداوم بدن یا دست و پا، پرشهای عضلانی (تیک) در صورت ، چشم ، دهان و...دهان خشک ، صدای بم و بلند، عرق کردن ، دست وپای سرد، لرزش ، گیجی و احساس عدم تعادل ، خستگی زیاد و احساس کوفتگی ، دل درد و فروریختن چیزی در دل ، سوءهاضمه ، تهوع ، تکرر ادرار، اسهال ، مشکلات خواب ، مشکلات جنسی ، زخم معده و حساسیت بیش از حد به صدا. تظاهرات ذهنی استرس : تمرکزنداشتن ، فراموشی ، ناتوانی در به خاطرآوردن حوادث اخیر، ناتوانایی در یادگیری اطلاعات جدید، از دست دادن حالت تعادل ، گیج شدن و شلوغی ذهن ، نداشتن قدرت تصمیم گیری ، تصمیم گیری های ناگهانی یا غیرمعقول ، از دست دادن نظم و ایجاد نابسامانی ، اشتباهات مکرر، برداشت نادرست از شرایط و مردم ، بی دقتی ، مواجهه با مشکل در انجام کارهای ساده ای چون جمع و تفریق و محاسبات ابتدایی و توجه غیرعادی به جزییات.تظاهرات احساسی استرس: اضطراب ، ترس مرضی (phobia)، احساس وحشت و دچار حملات ناگهانی وحشت شدن ، احساس درخطربودن ، پرخاشگری ، بدبینی ، احساس گناه ، افسردگی ، نوسانات خلقی ، زودرنج شدن و زود گریه کردن ، کابوس های شبانه ، احساس طردشدن از سوی دیگران ، نگرانی بیش از حد، از دست دادن حس شوخ طبعی و انزوا.تظاهرات رفتاری استرس: افزایش استعمال دخانیات در مقایسه با گذشته ، استعمال مشروبات الکلی بیش از گذشته ، پرخوری ، خیلی خیلی کم خوردن ، هیچ چیز نخوردن ، بی اهمیتی نسبت به وضع ظاهر، وحشیانه رانندگی کردن ، با دیگران قطع رابطه کردن ، چندین کار را همزمان شروع کردن و آنها را نیمه تمام رها کردن ، جویدن ناخن ، کشیدن یا کندن مو، کندن پوست ، افکار وسواسی و رفتار وسواسی (چندین بار قفلها، شیرآب و چراغها را چک کردن). تغییر نگرش: همان طور که اشاره شد واکنش افراد نسبت به استرس متفاوت است.این که اصولا بخواهیم با آن دست وپنجه نرم کنیم ، تسلیم آن شویم یا چه راهی را برای مقابله با آن برگزینیم تا حدود زیادی به تلقی ما از استرس بستگی دارد.آسیب پذیرترین افراد در این مورد کسانی هستند که سرشار از خشم فرو خورده اند؛ کسانی که به طور مداوم دلشوره دارند یا بدبین هستند یا افرادی که هر وضعیت ناآشنا یا مبهم را تهدیدآمیز می پندارند، آنها که نگرش مثبت دارند بهتر می توانند با این موضوع کنار آیند.نکته امیدوارکننده در این میان آن است که شما می توانید طرز نگرش و رفتارتان را عوض کنید تا جایی که استرس بیشتر قابل کنترل شده و حتی تجربه ای مثبت به شمار رود. علاوه بر یک رشته اقداماتی که در ذیل به آنها اشاره می شود، تلاش برای یافتن تعدادی دوست ، نگهداری حیوانات دست آموز یا به عضویت درآمدن در یک سازمان یا انجمنی که باعث حمایت های اجتماعی می شوند برای مقابله با استرس می توانند سودمند باشند.