اگر استاد عده ای هستی،بیشتر از دیگران به فکر اصلاح خود باش.
دوستان خود را با رفاقت کردن با افراد نامناسب،از دست ندهید.
در گفتارمان تمام جوانب را در نظر بگیریم،نه چاپلوس باشیم نه حسود.
برای پیشرفت در زندگی با افرادی که بزرگ نمایی می کنند همراهی نکن و حرف کسانی را هم که هر چیزی را کوچک می شمارند باور نکن.
مواظب باشید،اگر در کنار انسانهای ضعیفی هستید،شما را از اشتباهات خود غافل نکنند.نشانه ی این افراد،بدگویی کردن از دیگران است.
دوست تو کسی است که تلاش خود را برای بهتر شدنت صرف کند و تا آنجا که ممکن است اشتباهات تو را نادیده بگیرد.
اگر شما را اینگونه بشناسند،موفقیت شما حتمی است:فردی خستگی ناپذیر.
مهربان باشیم و آن را مخصوص عده ای قرار ندهیم.
