تبیان، دستیار زندگی

عمری است که راه سرخ تو می پوییم

با خون حماسه های تو می روییم

گردی که گرفته قبر شش گوشه تو

فردا به گلاب دیدگان می شوییم

کلیک کنید 

خاک حرمت مهر نماز است حسین

راه تو همیشه چاره ساز است حسین

ای خون تو دشنه بر گلوگاه ستم

از خون تو شیعه سرافراز است حسین

در تشت طلا بود سر سردارش

زنجیر گران به گردن بیمارش

توفان شد و کاخ ظلم رادر هم کوفت

با خطبه آتشین حیدر وارش

برخاست نسیم و پیکرت را بوسید

آن حنجره ز خون ترت را بوسید

آن شب که سرت به نیزه نور افشان دید

مه خم شد و از شوق سرت را بوسید  

آن نخل به خون تپیده را می بوسید

آن مشک ز هم دریده را می بوسید

خورشید؛کنار علقمه خم شده بود

دستان ز تن بریده را می بوسید

بس که خیمه در حریق سرکش می سوخت

دامان یتیمان مشوش می سوخت

در آرزوی بوسه به لبهای حسین

لبهای فرات هم در آتش می سوخت

در آتش بی پناهی گریه می کرد

گل گم کرده راهی گریه می کرد

کنار نعش سقای عطشناک

فرات از رو سیاهی گریه می کرد

زنی در کسوت پیغمبری بود

اسیران را امام سروری بود

نگاهش ماده شیر خشمناکی

کلامش ذوالفقار حیدری بود

کلامش عشق را تفسیر می  کرد

قیام سرخ را تفسیر می کرد

در آن بزم ستم با خطبه زینب

یزید و شام را تحقیر می کرد

چرا بغض و دو رویی کردی ای آب

چه شد که تند خویی کردی ای آب

نشد چشم حرم روشن به رویت

چرا بی چشم و رویی کردی ای آب