تبیان، دستیار زندگی

بسم الله الرحمن الرحیم

انیس بن معقل از شهدای کربلا  
در مقتل خوارزمى آمده است : پس از جون ، انیس بن معقل اصبحى رو به جنگ نهاد، در حالى كه مى گفت :

او جنگید تا به شهادت رسید.

بسم الله الرحمن الرحیم

چون غلام ابوذر از شهدای کربلا  
در كتاب مثیرالاحزان و اللهوف آمده است : جون ، غلام ابوذر، كه برده اى سیاه چرده بود، پیش آمد تا به میدان جنگ قدم گذارد. امام به وى فرمود: من تو را از شركت در جنگ معاف مى دارم . چرا كه تو با ما همراه بودى تا به نعمت و سلامتى دست یابى ، اینك خود را درگیر ما مساز. جون گفت : اى پسر پیغمبر خدا! من در آرامش و شادى شریك و همراه شما باشم ، اما در شدت تشنگى و تنگى شما را به خود واگذارم ؟! مرا اگر چه نژادى نامعلوم و چهره اى سیاه است ، اینك بر من رحمت آر تا چهره ام سفید و نژادم شریف و وجودم عطرآگین گردد. نه به خدا قسم ، من دست از شما بر نمى دارم تا آنگاه كه این خون ناچیزم با خون شما عجین گردد. این بگفت و به دریاى دشمن حمله برد و جنگید تا شربت شهادت نوشید.
خوارزمى در مقتل خوارزمى خود مى نویسد: جون به هنگام حمله به سپاه دشمن چنین مى خواند:

تبهكاران ضربه یك سیاه را با شمشیرى بران چگونه مى بینند؟
من از برگزیده گان خاندان محمد حمایت مى كنم ، و با دست و زبان رنج را از ایشان دور مى سازم ، و بدان وسیله در روز قیامت از خداى یكتا امید رستگارى دارم .
او در حملات سخت خود بیست و پنج نفر از دشمنان را به خاك هلاك انداخت تا اینكه سرانجام به شهادت رسید.
امام (ع ) خود را به بالین او رسانید و فرمود: بارخدایا! رویش را سفید و جسمش را خوشبو گردان و او را با محمد صلى الله علیه و آله محشور فرما و بین او و آل محمد جدایى میفكن .

بسم الله الرحمن الرحیم

عمرو بن مطاع از شهدای کربلا  
چون عمرو بن مطاع جعفى به میدان جنگ آمد، گفت :

آنگاه به دشمن حمله برد و جنگید تا به شهادت رسید.

بسم الله الرحمن الرحیم

قرة بن ابى قره  
سپس قرة بن ابى قره غفارى از سپاه امام قدم بیرون گذاشت ، در حالى كه مى گفت :

قبایل غفار و خندف و نزار بخوبى مى دانند كه من شیر بیشه شجاعتم ، و گروه تبهكاران را با شمشیر بران و قاطعى كه در دست دارم درهم مى كوبم ، و در راه رهبر و سرور آزادگان و خانواده احمد مختار (ص ) شمشیر مى زنم .

بسم الله الرحمن الرحیم
عبدالرحمان بن عبدالله یزنى   از شهدای کربلا
سپس نوبت به عبدالرحمان بن عبدالله یزنى رسید. او بیرون شد و مى گفت :

من عبدالله یزنى هستم ، و پیرو دین امام حسن و امام حسین مى باشم . با شمشیر خود، ضرب شصت جوانان یمنى را به سر شما فرود مى آورم و بدین طریق ، رستگارى را از خدا آرزو مى كنم .
آنگاه بر سپاه دشمن حمله نمود و تیغ در میان آنها نهاد تا به شهادت رسید.

بسم الله الرحمن الرحیم

سعد بن حنظله  از شهدای کربلا 
پس از عمرو، سعد بن حنظله تمیمى قدم به میدان گذاشت ، در حالى كه مى گفت :

اى دل ! براى ورود به بهشت و دیدار با حوران لطیف اندام بهشتى ، كه بى گمان آماده پذیرایى از طالبان رستگارى مى باشند، بر زخم سنان نیزه ها و لبه تیز شمشیرها شكیبا باش .
اى دل ! از راحتى و راحت طلبى چشم بپوش و در راه به دست آوردن خیر و ثواب بكوش .
آنگاه به سپاه دشمن حمله برد و بسختى با آنان جنگید تا سرانجام به شهادت رسید.

بسم الله الرحمن الرحیم

عمرو بن خالد  از شهدای کربلا
خوارزمى در مقتل خود مى نویسد: عمرو بن خالد ازدى ، از یاران امام ، قدم به میدان جنگ نهاد، در حالى كه مى گفت :

اى دل ! تو امروز پیش خدا مى روى و به جهان پر از لطف و صفا قدم مى گذارى . امروز، تو كار نیكى كه انجام داده اى پاداشش را در آینده اى نزدیك مى گیرى . و آنچه را در گذشته از بدیها مرتكب شده بودى ، امروز همگى با قلم عفو و بخشش پاك شده است . ناراحتى نكن كه هر زنده اى در آخر مردنى و فانى است ، و شكیبایى بهترین داورى آرامش بخش براى توست .
او با كوفیان جنگید تا به درجه شهادت رسید.

گریه بر حضرت حسین (علیه السلام)

امام ششم (علیه السلام) در روایتى فرمود :

مَنْ ذَكْرَهُ فَبَكى فَلَهُ الْجَنَّةُ .

« آن كه حسین (علیه السلام) را یاد كند و گریه كند مزدش بهشت است » 

گریه بر حضرت حسین (علیه السلام)

« آن كه براى حسین (علیه السلام) شعرى بگوید ، پس گریه كند ، و گمان كنم حضرت فرمود یا خود را شبیه گریه كننده سازد ، مزدش بهشت است »

گریه بر حضرت حسین (علیه السلام)

امام صادق (علیه السلام) فرمود :

مَنْ ذُكِرَ الْحُسَیْنُ عِنْدَهُ فَخَرَجَ مِنْ عَیْنِهِ مِنَ الدُّمُوعِ مِقْدارُ جُناحِ ذُباب كانَ ثَوابه عَلىَ اللّهِ عَزَّ وَجَلْ وَلَمْ یَرْضَ لَهُ بِدُونِ الْجَنَّةِ.

«آن كه حسین را نزد او یاد كنند ، از دیدگانش به اندازه بال مگس اشك بیاید ثوابش بر خداوند عزّ و جل است ، و كمتر از بهشت براى او رضایت نمى دهد »