إِنَّهُ قالَ لِبَعضِ شیعَتِهِ ـ عَلَیكُم بِالوَرَعِ و َالاِجتِهادِ، وَصِدقِ الحَدیثِ وَ أَداءِ المانَةِ و َالتَّمَسُّكِ بِما أَنتُم عَلَیهِ، فَإِنَّما یَغتَبِطُ أَحَدُكُم إِذا انتَهَت نَفسُهُ إِلى هاهُنا، و َأَومى بِیَدِهِ إِلى حَلقِهِ؛
امام صادق علیه السلام به بعضى از شیعیان خود فرمودند: بر شما لازم است پرهیزكارى و تلاش و راستگویى و امانت دارى و چنگ زدن به مذهب خود، زیرا هر یك از شما به هنگام جان دادن، غبطه او را خواهند خورد.
دعائم الاسلام، ج1، ص66
اَلصِّدقُ طُمَنینَةٌ وَ الكَذِبُ ریبَةٌ ؛
راستگویى [مایه] آرامش و دروغگویى [مایه] تشویش است.
نهج الفصاحه، ح 1864
إِنَّ اللّه عَزَّوَجَلَّ أَحَبَّ الكَذِبَ فِى الصَّلاحِ وَأبغَضَ الصِّدقَ فِى الفَسادِ؛
خداوند عزوجل، دروغى را كه باعث صلح و آشتى شود دوست دارد و از راستى كه باعث فتنه شود بیزار است.
من لا یحضره الفقیه، ج4، ص353، ح5762
(علامة) الایمانُ أَن تُؤثِرَ الصِّدقَ حَیثُ یَضُرُّكَ عَلَى الكَذِبِ حَیثُ یَنفَعُكَ؛
(نشانه) ایمان، این است كه راستگویى را هر چند به زیان تو باشد بر دروغگویى، گرچه به سود تو باشد، ترجیح دهى.
نهج البلاغه، حكمت458
خَیرُ اِخوانِكَ مَن دَعاكَ اِلى صِدقِ المَقالِ بِصِدقِ مَقالِهِ وَ نَدَبَكَ اِلى اَفضَلِ العمالِ بِحُسنِ اَعمالِهِ؛
بهترین برادرانت (دوستانت)، كسى است كه با راستگویى اش تو را به راستگویى دعوت كند و با اعمال نیك خود، تو را به بهترین اعمال برانگیزد.
غررالحكم، ح5022
عَلَیكُم بِالصِّدقِ فَاِنَّهُ مَعَ البِرِّ وَ هُما فِى الجَنَّةِ وَ ایّاكُم وَ الكِذبِ فَاِنَّهُ مَعَ الفُجورِ وَ هُما فِى النّارِ ؛
شما را سفارش مى كنم به راستگویى، كه راستگویى با نیكوكارى همراه است و هر دو در بهشت اند و از دروغگویى بپرهیزید كه دروغگویى همراه با بدكارى است و هر دو در جهنم اند.
نهج الفصاحه، ح 1976
یا عَلىُّ وَلِلعالِمِ ثَلاثُ عَلاماتٍ: صِدقُ الكَلِمِ وَاجتِنابُ الحَرامِ وَأَن یَتَواضَعَ لِلنّاسِ كُلِّهِم؛
یا على دانشمند سه نشانه دارد: راستگویى، حرام گریزى و فروتنى در برابر همه مردم.
التوحید، ص127
مَن اُلهِمَ الصِّدقَ فى كَلامِهِ وَ النصافَ مِن نَفسِهِ وَ بِرَّ والِدَیهِ وَ وَصلَ رَحِمِهِ، اُنسِى ءَ لَهُ فى اَجَلُهُ وَ وُسِّعَ عَلَیهِ فى رِزقِهِ وَ مُتِّعَ بِعَقلِهِ وَ لُـقِّنَ حُجَّتَهُ وَقتَ مُساءَلَتِهِ ؛
به هر كس، راستگویى در گفتار، انصاف در رفتار، نیكى به والدین و صله رحم الهام شود، اجلش به تأخیر مى افتد، روزیش زیاد مى گردد، از عقلش بهره مند مى شود و هنگام سئوال [مأموران الهى] پاسخ لازم به او تلقین مى گردد.
اعلام الدین، ص265
لاتَنظُروا إِلى كَثرَةِ صَلاتِهِم وَصَومِهِم وَ كَثرَةِ الحَجِّ وَالمَعروفِ وَطَنطَنَتِهِم بِاللَّیلِ، وَلكِنِ انظُروا إِلى صِدقِ الحَدیثِ وَأَداءِ المانَةِ؛
به زیادى نماز و روزه و حج و احسان و مناجات شبانه مردم نگاه نكنید، بلكه به راستگویى و امانتدارى آنها توجه كنید.
بحارالأنوار، ج75، ص 114، ح5
اِضمَنوالى سِتّا مِن اَنفُسِكُم اَضمَن لَكُمُ الجَنَّةَ اُصدُقُوا اِذا حَدَّثتُم وَأوفُوا اِذا وَعَدتُم وَاَدُّوا اِذا ئتُمِنتُم وَاحفَظوا فُروجَكُم وَغُضّوا اَبصارَكُم وَ كُفّوا اَیدیَكُم؛
شش چیز را براى من ضمانت كنید تا من بهشت را براى شما ضمانت كنم، راستى در گفتار، وفاى به عهد، بر گرداندن امانت، پاكدامنى، چشم بستن از گناه و نگه داشتن دست (از غیر حلال).
نهج الفصاحه، ح321