تبیان، دستیار زندگی

در مشرق عشق دشت خورشید تویی

در باغ نگاه یاس امید تویی

در بین هزار پونه آن کس که مرا

چون روح نسیم زود فهمید تویی

در حسرت چشم تو دل ماه شکست

چشمان هزار غنچه در راه شکست

تو رفتی و بعد تو دلم مثل بلور

افتاد ز برج شوق و ناگاه شکست

بعد تو تمام شاپرک ها رفتند

از خواب نسیم قاصدک ها رفتند

بعد تو تمام نغمه های آبی

از شهر قشنگ نی لبک ها رفتند

در بغض غریب آسمان یاد تو بود

درد دل غنچه مثل فریاد تو بود

در جشن شکوفه های گیلاس نیاز

حرف از گل بی خزان میلاد تو بود

با تو غزل ستاره ها نورانی ست

دل در قفس نگاه تو زندانی ست

نگذر ز بهار کوچه باغ احساس

چون بی تو تمام لحظه ها بارانی ست

در حادثه ی بهاری چشمانت

در سایه ی ارغوانی مژگانت

بگذار که جا بماند این روح غریب

در بین اشاره های بی پایانت

آن سوی افق پرنده ها بی تابند

غرق دل بی ریای یک مهتابند

نیلوفر باغ آرزویم آرام

امواج قشنگ شهر دریا خوابند

تو همسفر طلایی خورشیدی

یک باغ پر از ستاره ی امیدی

ای کاش در ان زمان که میرفتی زود

از غربت انتظار می پرسیدی