تبیان، دستیار زندگی

امام صادق عليه‏السلام :

                                                            كافى، ج 6، ص 364، ح 4 .

اَ لْحَوكُ بَقْلَةُ الأَْنْبياءِ، اَما اِنَّ فيهِ ثَمانَ خِصالٍ: يُمْرِئُ وَ يَفْتَحُ السُّدَدَ وَ يُطَيِّبُ الجُشاءَ وَ يُطَيِّبُ النَّـكْهَةَ وَ يُشَهِّى الطَّعامَ وَ يَسُلُّ الدّاءَ وَ هُوَ أمانٌ مِنَ الجُذامِ وَ إذا اسْتَقَـرَّ فى جَوْفِ الإنسانِ قَمَعَ الدّاءَ كُلَّهُ؛⁽³¹⁾

امام صادق عليه‏السلام :  ريحان، سبزى انبياست و در آن هشت خاصيت است: هضم كننده است، رگ‏ها و مجارى را باز مى‏كند، بازدم را خوشبو مى‏سازد، بدن را بوى خوش مى‏بخشد، اشتها آور است، درد را از بدن بيرون مى‏برد، از جذام در امان مى‏دارد و چون وارد معده شود درد را به‏كلّى از بين مى‏برد.

یحیی برمکی :

 اندیشه دریایی است که مروارید آن فلسفه و فرزانگی است .

 پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله :

كُلُوا الثُّومَ وَ تَداوَوا بِهِ، فَاِنَّ فيهِ شِفاءً مِنْ سَبْعينَ داءً؛

سير بخوريد و با آن درمان كنيد، چرا كه سير هفتاد بيمارى را شفا مى‏دهد.

مكارم الاخلاق، ص 182.

الْغُبَيراءُ لَحْمُهُ يُنْبِتُ اللَّحْمَ وَعَظمُهُ يُنْبِتُ الْعَظْمَ وَ جِلْدُهُ يُنْبِتُ الْجِلْدَ وَ مَعَ ذلِكَ فَإِنَّهُ يُسَخِّنُ الْكُلْيَتَينِ وَ يَدْبَغُ الْـمَعِدَةَ وَ هُوَ اَمانٌ مِنَ الْبَواسيرِ وَ التَّقْتيرِ وَ يُقَوِّى السّاقَيْنِ وَ يَقْمَعُ عِرْقَ الْجُذامِ؛

امام صادق عليه‏السلام :

  گوشت سنجد، گوشت را، هسته‏اش استخوان را و پوستش پوست را تقويت، و كليه‏ها را گرم و ,معده را پاك مى‏كند، از بواسير و تسلسل ادرار جلوگيرى كرده، ساق پا را تقويت و رگ جذام را به‏كلى از بين مى‏برد.

قرآن كريم
كُلُوا مِنَ الطَّيِّباتِ وَ اعْمَلُوا صالِحا؛
از غذاهاى پاكيزه بخوريد و عمل صالح انجام دهيد.

سوره مؤمنون، آيه 51.

پيامبرصلى الله عليه وآله وسلم مي فرمايند:

اَلْجَليسُ الصّالِحُ خَيرٌ مِنَ الْوَحدَةِ الْوَحدَةُ خَيرٌ مِن جَليسِ السُّوءِ

همنشين خوب بهتر از تنهايى است و تنهايى بهتر از همنشين بد.

                                                                              الأمالى، طوسى ، ص 536

بزرگمهر  :

اگر شاه به تو مهربان باشد دلیر و گستاخ مشو ، از آنکه طبع شاه چون آتش است و دل شیر از آن می هراسد .

پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله :

ايّاكَ اَنْ تَضْحَكَ مِنْ غَيْرِ عَجَبٍ ، اَوْ تَمْشىَ و تَتَـكَلَّمَ فى غَيْرِ اَدَبٍ؛

از خنديدنِ بى تعجّب [و بى‏جا] يا راه رفتن و سخن گفتنِ بى‏ادبانه بپرهيز.

                                                                                  بحار الأنوار، ج 75، ص 8 ، ح 63 .

امام على عليه‏السلام :

اِنَّ النّاسَ اِلى صالِحِ الاَْدَبِ اَحْوَجُ مِنْهُمْ اِلَى الْفِضَّةِ وَ الذَّهَبِ.⁽³⁾

مردم، به ادب (فرهنگ و تربيتِ) درست ، نيازمندترند، تا به طلا و نقره.

رسول اكرم صلى‏الله‏عليه‏و‏آله :

اَنـَا اَديبُ اللّه‏ِ وَ عَلىٌّ اَديبى ، اَمَرَنى رَبّى بِالسَّخاءِ وَ الْبِرِّ وَ نَهانى عَنِ الْبُخْلِ وَ الْجَفاءِ وَ ما شَى‏ءٌ اَبْغَضُ اِلَى اللّه‏ِ عَزَّوَجَلَّ مِنَ الْبُخْلِ وَ سوءِ الْخُلُقِ، وَ اِنَّهُ ليُفْسِدُ العَمَلَ كَما يُفْسِدُ الخَلُّ الْعَسَلَ.⁽²⁾
رسول اكرم صلى‏الله‏عليه‏و‏آله :

من ادب آموخته خدا هستم و على، ادب آموخته من است . پروردگارم مرا به سخاوت و نيكى كردن فرمان داد و از بخل و سختگيرى بازَم داشت . در نزد خداوند عزّوجلّ چيزى منفورتر از بخل و بد اخلاقى نيست . بد اخلاقى ، عمل را ضايع مى‏كند ، آن‏سان كه سركه عسل را.