تبیان، دستیار زندگی

امام حسين‏عليه السلام:

لا تَقُولُوا بِألسِنَتِكُم ما يَنقُصُ عَن قَدرِكُم
چيزى را بر زبان نياوريد كه از ارزش شما بكاهد.

 پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله :

 ... وَ ما يَمْنَعُكَ أنْ تُحِبَّ أنْ تَعيشَ حَميدا وَ تَموتَ سَعيدا و اِنّما بُعِثْتُ عَلى تَمامِ مَحاسِنَ الأخْلاقِ؛

⁽مجمع الزوائد، ج 8 ، ص 23 . ⁾

 قرآن كريم:

 وَ لا تَسْتَوِى الْحَسَنَةُ وَ لاَ السَّيِّئَةُ ادْفَعْ بِالَّتى، هِىَ أَحْسَنُ فَإِذَا الَّذى بَيْنَكَ وَ بَيْنَهُ عَداوَةٌ كَأَ نَّهُ وَلىٌّ حَميمٌ وَ ما يُلَقّاها إِلاَّ الَّذينَ صَبَروا و ما يُلَقّاها إِلاّ ذو حَظٍّ عَظيمٍ؛                              ⁽سوره فصلت، آيه 34 و 35. ⁾

امام مهدى‏عليه السلام:

 لِيَعمَلْ كُلُّ امْرئٍ عَلى‏ ما يُقَرِّبُ مِن مَحَبَّتِنا

اين بيماري مختص اعصاب مركزي بوده ( مغز و نخاع ) و ايجاد لكه هاي سفيد يا پلاكهاي متعددي در مغز مي كند.

پلاكها گوياي سفت شدگي غلافهاي سلولهاي (ميلين ها) عصبي مغز مي باشند, كه اين سفت يا سخت شدگي جلوگيري از انتشار جريان الكترو شيميايي رشته هاي عصبي و اختلال در حركات مي شود.

در نتيجه فرماني كه از مغز صادر مي شود براحتي به اعضاء و ماهيچه ها نمي رسد و كار براحتي انجام نمي شود. مغز فرمانده, كل بدن بوده و در جايگاه رفيعي قرار دارد. شخص بايد دقيقا اين اندام مهم و حياتي را بشناسد و حداكثر مراقبت را از اين اندام مهم بنمايد.

زيرا هر عضوي از بدن كار خاصي را انجام مي دهد و تغذيه خاصي را نيز دارد.

مساله مهم و حياتي اين كه كليه اندامهاي انسان تحت نظارت و كنترل اين عضو مهم يعني مغز مي باشد و كوچكترين عصبيت ها و نگراني هاي بي مورد در اين عضو اثر مخربي داشته و كار كرد اين اندام را مختل خواهد كرد.

درآينده د رمورد حساسيت ها,‌ عصبيت ها و نگراني ها صحبت كرده و علت آن را بيان خواهم كرد. شما عزيزان با رعايت نكات بيان شده, از حساسيت و عصبي شدن و نگران بودن بلطف پروردگار ايمن خواهيد شد. تا اين عضو حاكم بر جهان تن و بدن سالم بماند و در واقع با اين روش از بسياري از بيماري ها پيشگيري مي شود.

امروزه بر همگان روشن و مسجل است كه پيشگيري مهمتر از درمان بوده و هزينه اي در بر ندارد و اما عدم رعايت مسائل گفته شده انواع بيماريهاي جسمي خصوصا بيماري هاي اعصاب و روان را ايجاد خواهد نمود از جمله بيماري قرن حاضر يعني بيماري ( MS ) كه از نظر علم پزشكي روز (‌مدرن‌)‌ ناشناختـــــــه باقي مانده و تاكنون درماني بر آن نيافته اند. در واقع اين نوع بيماري علائم و خصوصيات خاص خود را دارد از جمله: بيمار مبتلا به اين مرض نمي تواند براحتي حركت كند. اين بيماري مثل ساير بيماري ها داراي علائم باليني خاصي مي باشد كه شخص مبتلا به اين بيماري چنين علائمي را در خود مي بيند و آن را حس مي كند.

منبع:

http://www.tebbeghorani.com/papers/ms.asp

گريه نجاشي

در نخستين هجرت مسلمين به سرزمين حبشه، نجاشي پادشاه حبشه آنها را خواست تا از حالشان خبردار شود، جعفر بن ابوطالب كه سخنگوي آنان بود جلو رفت و گفت: اي پادشاه! ما قوم جاهلي بوديم، بتها را مي‌پرستيديم، مردار مي‌خورديم، فساد و فحشا مي‌كرديم، ارتباط با محارم را قطع و همسايه را فراموش كرده بوديم، زورمند، ناتوان را مي‌خورد، ما بر اين حال بوديم تا اينكه خداوند پيامبري را از ميان خودمان بر ما فرستاد كه اصل و نسبش شناخته شده، راستگو، امانت‌دار، عفيف است، او ما را به سوي خدا دعوت مي‌كرد... تا اينكه قريش ما را در تنگنا قرار داده و ما را از دينمان جدا ساخت و از سرزمينمان بيرون راند ما هم ميل به جوار شما پيدا كرديم و اميد داريم نزد شما به ما ظلمي نشود. نجاشي بدو گفت:آيا چيزي كه از سوي خدا آورده باشيد همراه داريد؟ جعفر پاسخ داد: آري، نجاشي گفت: آن را بر من بخوان، جعفر آغاز سوره مريم را خواند، همين كه نجاشي اين آيات را شنيد آنقدر گريه كرد تا محاسنش خيس شد. اسقف‌هايي كه آنجا حضور داشتند نيز به قدري گريستند كه كتاب‌هايي كه در دست داشتند از اشكشان خيس شد آنگاه نجاشي به آنها گفت: اين كلام و آنچه مسيح آورده هر دو از يك نورند.

حضرت محمد (صلي الله عليه و آله و سلم) مي فرمايند:

ـ قرآن را نيكو ادا كنيد و شگفتيهاي آن را پي جويي كنيد.¹

- قرآن را با لحن عربي و لهجة آن بخوانيد .²

ـ قرآن را با عربي آن فرا گيريد و از قرائت حرف با كلمه زائد در آن بپرهيزيد.³

ـ قرآن را به عربي صحيح بخوانيد و عجايب آن را استخراج كنيد.⁴

1-(مجمع البيان- جلد 1- صفحه 81).

 امام رضا عليه السلام مي فرمايند:

«خداوند قرآن را براي زمان خاص و افراد مخصوص قرار نداده است و لذا در هر زماني اين قرآن جديد و تازه خواهد بود».

بحارالانوار ـ جلد 92 ـ صفحه 15

اميرالمؤمنين علي عليه السلام مي فرمايند:

«قرآن داراي ظاهري زيبا و باطني ژرف و عميق است، شگفتي هاي آن جاودانه است و پرده هاي ظلمت جز با آن كنار نمي رود»

(تفسير مجمع البيان- جلد1-صفحه 75).