تبیان، دستیار زندگی

خدایا مرا در نکوهش کسی که عطایش را از من دریغ کرده، آزمایش مفرما!

                                                که نهایت هر بخشش و دریغی از توست!

از من خاکستری بکش

یا کوهی رئوف

چه فرقی میکند؟

دیگر فقدان غرور

بی باکم میکند

مست و نسیم نخرده

گیج میرود سرم

پیاله یٍ مقواییم!

در کجای آبادی،نغمه یِ رهسپاریست؟

که شیپور میشود و

بطلان ثانیه ها مرور.......

استخوانهایم قد كشیده اند

پوستم اما نه

مچاله شده ام در این پیله

كرم ها چه فصلی پروانه می شوند ؟

       حسی از درونم شعله می کشد که هنوز هیچ نامی برایش ندارم !!

                                    تهی شده ام ... 

       یک حباب سرگردان که با هر فوت به سمتی کشیده می شود

                                    و شاید ... با یک باد بترکد و هیچ !

       نمی دانم مثل همیشه نمی دانم ..................

                                    تعلقی دارم و ندارم

       حسی پاهای خسته ام را دعوت به ماندن می کند

       روحم اما برای آسمان ها دلتنگ است دلش پرواز می خواهد

       و قلبم در اثر در گیری با اینهمه حس غریب متلاطم می شود

                                     آشفته می شوم

      دل و دینم به التماس می افتند

      نفسم به شماره می افتد

      یک سکته ی خفیف را رد می کنم !!!!!!!!!

       مدتی آرامش و دوباره .... !

بیهوده واژه می کاوم

از تـو نوشــتن برنمی تابند , کلمــات !

وسیــــعی و امن

و چنان بزرگــــ , که نمی گنجی در پهنای ادراکــــم

دوستــــت دارم

تو را که تن به شفـــــق ِ هیچ افـــقی نخواهی ســـپرد !

گزاف ستـــــ ـ

به توصیف نمی آیـــی !

بیـــــــــهوده تقـلا می کنم

نایی نیست

نوایــــــی نیست

فریادی خراشید گلوگــــــــاه قلم را .. 

جهان به تو محتاج بود

تا واژه ها را

از سرگردانی نجات دهی

گنجشک های خیس را

عاشق کنی

و جاده های طولانی را کوتاه

جهان را روشن کردی

جهانم را !