این کلوچه خوشمزه در دهانتان آب می شود و برای پذیرایی رمانتیک و عاشقانه فوق العاده است. آماده کردن مواد آن 10 دقیقه وقت می گیرد و در کل 40 دقیقه برای پخت آن وقت لازم دارید.


مواد لازم:

•    نیم فنجان کره آب شده
•    1 بسته پودر بیسکویت
•    نیم فنجان پودر شکر
•    نیم فنجان آرد
•    سفیده های 2 عدد تخم مرغ
•    رنگ غذای قرمز (حدود 12 تا 14 قطره تا رنگ صورتی موردنظر بدست آید)
•    1 فنجان ترکیبی از شکلات سیاه، شکلات نیمه شیرین، شکلات شیری، شکلات سفید و اسمارتیز

دستور تهیه:

1. فر را بگذارید در دمای 375 درجه فارنهایت داغ شود.

2. پودر بیسکویت را با کره مخلوط کنید. سپس پودر شکر و آرد را اضافه کنید و هم بزنید تا خوب مخلوط شود. حالا سفیده تخم مرغ ها را اضافه کنید. دقت کنید که از تخم مرغ کامل استفاده نکنید، زیرا رنگ بیسکویت را نارنجی می کند. خوب مخلوط را هم بزنید. حالا کم کم رنگ غذای قرمز را قطره قطره اضافه کنید و هر بار خوب هم بزنید تا رنگ صورتی دلخواه بدست آید و خمیر به خوبی یکنواخت شود. حالا ترکیب شکلات ها و اسمارتیز را اضافه کنید.

3. به اندازه یک قاشق از خمیر بردارید و روی کاغذ روغنی که روی سینی فر کشیده اید بگذارید. حدود 10 دقیقه آنها را بپزید تا خودشان را بگیرند، ولی قهوه ای نشوند. سپس بگذارید سرد شوند تا بتوانید آنها را سرو کنید.

این کاپ کیک بسیار ساده است، بیشتر مواد آن را می توان در فروشگاه ها به راحتی به صورت حاضری پیدا کرد. فقط باید دانه های تزئینی آن را تهیه کنید تا بتوانید یک کاپ کیک ساده را تبدیل به شیرینی رمانتیکی برای عشقتان کنید. آماده کردن مواد آن نیم ساعت وقتتان را می گیرد و یک و نیم ساعت زمان پخت آن است.


مواد لازم:

•    یک بسته پودر کیک
•    آب، روغن نباتی و تخم مرغ به اندازه ای که روی جعبه پودر کیک قید شده
•    1 بسته خامه سفید پرچرب
•    1 فنجان چیپس شکلات
•    2 قاشق چایخوری کره
•    قلب های تزئینی برای روی تزئین روی کاپ کیک ها

دستور تهیه:

1. فر را بگذارید در دمای 350 درجه فارنهایت داغ شود. داخل قالب های استاندارد مافین کاغذ مخصوص کاپ کیک بگذارید.

2. کاپ کیک ها را آنطور که در دستورالعمل روی جعبه پودر کیک نوشته شده بپزید. سپس بگذارید کاپ کیک ها 30 دقیقه سرد شوند.

3. با قاشق خامه را داخل کیسه لوله دار مخصوص تزئین کیک بریزید و با آن خامه را روی هر کدام از کاپ کیک ها بریزید.

4. در کاسه ای که بتوان آن را در مایکروویو گذاشت، چیپس های شکلات و کره بریزید و کاسه را در مایکروویو بگذارید تا یک دقیقه آب شود و یک بار آن را دربیاورید و هم بزنید و دوباره در مایکروویو بگذارید. سپس شکلات آب شده را روی کاپ کیک ها بچکانید. حالا با قلب های ریز آنها را تزئین کنید.

این بیسکویت ها طعم خوشمزه پنیر خامه ای توت فرنگی را دارند. قبل از آنکه آنها را در فر بگذارید تا بپزند، آنها را تزئین کنید. آماده کردن مواد این بیسکویت 20 دقیقه زمان می برد و حدود یک و نیم ساعت برای درست کردن آن باید زمان بگذارید.


مواد لازم:

•    یک بسته پودر مخصوص بیسکویت شکری
•    ربع فنجان آرد
•    100 گرم پنیر خامه ای با طعم توت فرنگی
•    2 قاشق چایخوری پوست لیموی رنده شده
•    1 عدد تخم مرغ
•    رنگ غذای صورتی
•    دانه های شکلاتی برای تزئین بیسکویت ها

دستور تهیه:

1. فر را بگذارید در دمای 375 درجه فارنهایت داغ شود. روی سینی فر کاغذ روغنی بکشید.

2. در کاسه ای پودر بیسکویت، آرد، پنیر خامه نرم شده، پوست لیموی رنده شده و تخم مرغ را با هم مخلوط کنید تا خمیر نرمی بدست آید. سپس رنگ غذا را به آن اضافه کنید تا رنگ دلخواهتان را بگیرد. حالا خمیر را به ضخامت نیم سانت روی سطحی پهن کنید که قبلاً رویش آرد پاشیده اید. حالا با کاتر یا قالب قلبی شکل، روی خمیر قالب بزنید. حالا این قلب ها را با فاصله سانتیمتری روی سینی فر بگذارید. روی آنها را آنطور که دوست دارید با دانه های شکلاتی تزئین کنید.

3. حدود 7 تا 9 دقیقه در فر بگذارید بپزد تا رنگ کناره های بیسکویت ها طلایی روشن شود. سپس آنها را از فر درآورده و بگذارید سرد شوند. حداقل 15 دقیقه بگذارید سرد شوند تا بتوانید آنها را سرو کنید.

•    تعداد: 2 نفر

مواد لازم

•    24 عدد زیتون سبز درشت

•    نصف پیمانه پنیر بز

•    یک قاشق چایخوری دانه خردل

•    یک قاشق چایخوری رزماری تازه

•    ¼ قاشق چایخوری فلفل قرمز خرد شده

•    یک حبه سیر رنده شده

•    یک پیمانه آرد کامل

•    یک عدد تخم‌مرغ درشت هم‌زده

•    یک پیمانه خرده‌های نان

•    1/3 پیمانه پنیر چدار

•    یک پیمانه روغن سبزیجات

•    یک عدد لیموترش


طرز تهیه

1.    در یک کاسه کوچک، پنیر بز، دانه خردل، رزماری، پرک فلفل قرمز و سیر را با یکدیگر مخلوط کنید. داخل زیتون را با مخلوط پنیر پر کنید. زیتون ها را داخل بشقاب بچینید و آنها را به مدت 20 دقیقه در یخچال قرار دهید تا پنیرها سفت  شوند.

2.    سپس زیتون ها را داخل تابه چرب شده بچینید. آنها را داخل فر با دمای 375 درجه فارنهایت قرار دهید.

3.    سه بشقاب تقریبا گود بردارید. در یکی از آنها آرد بریزید. در دیگری تخم مرغ هم‌زده و در آخری خرده‌های نان باگت و پنیر را بریزید.

4.    هنگامی که زیتون ها سرد شدند، آنها را درون ارد بغلتانید. سپس در تخم‌مرغ فرو کنید و در آخر در مخلوط نان و پنیر قرار دهید.

5.    درون یک قابلمه متوسط، روغن گیاهی را داغ کنید. سپس زیتون ها را داخل آن بیندازید تا کاملا سوخاری و برشته شوند.

6.    زیتون های سوخاری را با لیموترش و پنیر رنده شده تزئین و سرو کنید. 

•    تعداد: 4 نفر

مواد لازم

•    1 ¾ پیمانه آرد کامل

•    1 ¼ قاشق چایخوری خمیر مایه

•    نصف قاشق چایخوری نمک

•    نصف قاشق چایخوری شکر

•    2/3 پیمانه آب

طرز تهیه

1.    در یک کاسه بزرگ، مواد خشک را با یکدیگر مخلوط کنید. سپس آب را اضافه کنید و هم بزنید تا شکل خمیر به خود بگیرند. در صورت نیاز می توانید آب بیشتری اضافه کنید. روی خمیر را بپوشانید و آن را در مکانی گرم قرار دهید تا به مدت دو ساعت بماند و خمیر ور بیاید.

2.    سپس خمیر را در دست توپی کنید آن را روی سطح آردپاشی شده قرار دهید تا دوباره حدود نیم ساعت بماند و حجم خمیر دوبرابر شود.


مواد روی نان

•    2/3 پیمانه زیتون درشت

•    یک دسته آویشن تازه

•    کمی روغن زیتون

•    2/3 پیمانه کشمش طلایی

•    دو عدد رازیانه

•    نمک و فلفل سیاه

•    یک عدد لیموترش

•    یک پیمانه پنیر پارمسان

•    یک تکه بزرگ پنیر فتا

•    عسل

طرز تهیه

1.    برای تهیه مواد روی نان، 2/3 پیمانه زیتون درشت، یک دسته آویشن تازه و چند قطره روغن زیتون را در مخلوط کن با یکدیگر مخلوط کنید. سپس کشمش را اضافه کنید و چند پالس بزنید. سپس آنها را کنار بگذارید.

2.    رازیانه ها را خرد کنید و درون یک کاسه با آب لیموترش، نیمی از پنیر پارمسان، 1/3 پیمانه کشمش باقی مانده و کمی روغن زیتون، آنها را مخلوط کنید.

3.    فر را با دمای 500 درجه فارنهایت گرم کنید. خمیر را با وردنه باز کنید. کف سینی فر را با روغن چرب کنید. خمیرها را داخل آن بچینید. مواد آماده را روی خمیر بریزید. روی آنها باقی مانده  پنیر پارمسان و عسل را بریزید و سپس داخل فر قرار دهید تا سطح آنها کاملا طلایی شود. حدود 15 تا 20 دقیقه کافی است.

•    تعداد: 6 نفر

مواد لازم

•    یک پیمانه ماست یونانی (چکیده و کم‌چرب)

•    نصف پیمانه روغن زیتون

•    3 عدد تخم‌مرغ

•    یک عدد لیموترش

•    نصف پیمانه شکر

•    1 ¼ پیمانه آرد کامل

•    ¾ پیمانه بادام خرد شده

•    دو قاشق چایخوری بیکینگ‌پودر

•    ¼ قاشق چایخوری نمک

•    دو پیمانه انگور قرمز بی‌دانه

•    روغن زیتون


طرز تهیه

1.    فر را با دمای 350 درجه فارنهایت گرم کنید.

2.    در یک کاسه بزرگ، ماست، روغن زیتون، تخم مرغ، پوست رنده شده لیموترش و آب لیموترش را با یکدیگر مخلوط کنید. شکر، آرد، بادام خرد شده ، بیکینگ‌پودر و نمک را با یکدیگر مخلوط کنید.

3.    قالب تارت رابا روغن زیتون چرب کنید. مواد را داخل قالب بریزید. انگورها را از وسط دو نیم کنید و به صورت تزئینی روی مواد قرار دهید.

4.    قالب را به مدت 15 دقیقه درون فر بگذارید تا سطح آنها کاملا طلایی و برشته شوند. پیش از سرو این تارت، باید چند دقیقه آن را کنار بگذارید تا کمی خنک شود. سپس ماست یونانی و عسل سرو کنید.

برترین ها: حقیقت امر این است که غذای ایتالیایی در ایتالیا بیش از هر جای دیگر دنیا مزه دارد. ولی یادمان نرود که بعضی از غذاهایی که به عنوان غذای ایتالیایی می شناسیم اصولاً منشأ ایتالیایی ندارند:

اسپاگتی با کوفته قلقلی

سنت آمریکایی-ایتالیایی پختن اسپاگتی با کوفته قلقلی را به آشپزخانه ایتالیا نسبت می دهد، در حالیکه این غذا ایتالیایی نیست: البته سسی هست که در کنار کوفته قلقی درست می شود ولی با اسپاگتی خورده نمی شود و گاهی کوفته ها را در کنار لازانیا هم درست می کنند، ولی اصولاً هیچیک از خانواده های ایتالیایی از اسپاگتی با کوفته قلقلی خوششان نمی آید.


اسپاگتی بولونزه

این اسپاگتی هم مانند مورد قبلی است. سس بولونزه یا "راگو الا بولونزه" یک سس معمولی متعلق به شهر بولونیا است که با رب گوجه و گوشت چرخ کرده درست می شود و آرام آرام و به مدت چندین ساعت پخته می شود. هیچ یک از اهالی بولونیا و یا در کل ایتالیا، راگو را با هیچ نوع پاستایی نمی خورد.


فتوچینه آلفردو

این یکی از داستان های خنده دار در مورد غذای ایتالیایی است که اصلاً در ایتالیا وجود ندارد. فتوچینه غذای محبوبی در دنیاست که در ایتالیا اصلاً یافت نمی شود و همین قدر بگوییم که در دایره المعارف ویکیپدیا اصلاً مدخل ایتالیایی برای این غذا وجود ندارد. داستان اختراع فتوچینه توسط آلفردو دی للیو، رستوران دار رومی نیز در زبان انگلیسی ویکیپدیا داستانی طولانی است که بر عهده خودتان است آن را باور کنید یا نکنید! فقط این نکته را بگوییم که اگر دل درد دارید، یا در بیمارستان هستید یا یخچالتان خالی است: پاستای خود را با کره و پنیر پارمزان مزه دار کنید!


پیتزا پپرونی

اگر به ناپل بروید و در رستورانی تقاضای پیتزا پپرونی کنید، چیزی که گارسون برایتان می آورد پیتزا با فلفل است، زیرا کلمه "پپرونی" در زبان ایتالیایی به معنای فلفل است. در ایتالیا هیچ سوسیسی به نام سالامی وجود ندارد، اگر پیتزا پپرونی می خواهید باید بگویید پیتزا با سوسیس یعنی "الا دیاوولا" (alla diavola) یا با سالامی اسپایسی می خواهید.


پیتزا پاین اپل (آناناسی)

این پیتزا هم مثل مورد قبلی است و همه می دانند که آناناس میوه ای است که در ایتالیا بسیار فراوان است.


سس مارینارا

آنچه اغلب سس مارینارا نامیده می شود شاید چیزی باشد که در ایتالیا به آن سس گوجه فرنگی معمولی می گویند و برای درست کردن پیتزا، پاستا و غیره ضروری است و در آن سیر، پیاز یا سبزیجات معطر یافت نمی شود. تنها مارینارای شناخته شده در ایتالیا، پیتزا مارینارا است که در اصل در ناپل پخته می شود و با موزارلا به همراه گوجه فرنگی، سیر، آویشن و روغن زیتون درست می شود.


سس نیاپولیتن

این سس را نیز هیچکس در ایتالیا نمی شناسد. در ایتالیا سس های متنوعی وجود دارد که تنوع آن به سنت های منطقه ای یا خانوادگی بستگی دارد (برای مثال با سیر یا بدون سیر، با پیاز یا بدون پیاز، با هویج یا بدون هویج و ...) ولی سس گوجه فرنگی فقط و فقط "سالسا" یا "سوگو" نامیده می شود که بستگی دارد به اینکه اهل شمال رم باشید یا جنوب رم.


نان سیر

هیچ یک از رستوران های ایتالیایی برای شما نان سیر سرو نمی کند و هیچ نانوایی ایتالیایی نیز آن را نمی فروشد. در عوض باید سراغ "بروسکِتا" با گوجه فرنگی خرد شده یا بروسکتا با سیر و کمی روغن زیتون را بگیرید.


کاربونارا

می گویند اگر نامزدتان برایتان کاربونارا با پانچتا سرو کرد، از او جدا شوید. ولی ما می گوییم اگر نامزدتان برایتان کاربونارا با خامه سرو کرد او را ترک کنید! اگر او برایتان کاربونارا با سیر درست کرد او را ترک کنید! اگر کاربونارا با ماست سرو کرد ولش کنید! اگر کاربونارا با جعفری درست کرد از او جدا شوید! اگر کاربونارا با پیاز درست کرد زود ترکش کنید! اگر شیشه ای از سس کاربونارا خرید، او را ترک کنید و دیگر نگذارید در شعاع یک مایلی شما بگردد!


سوپ عروسی ایتالیایی

در کامپانیا در ایام کریسمس یا عید پاک رسم بر این است که سوپی با گوشت و سبزیجات درست می کنند. ولی غیر از این ایام هرگز نباید در هیچ رستورانی در رم یا ونیز درخواست این سوپ را نمایید زیرا نگاه وحشتناکی به شما می کنند.


پاستا با مرغ

مرغ چاشنی یا ادویه نیست و پاستا نیز غذای جانبی نیست. همین و بس!


پارمیجیانای مرغ یا گوشت

پارمیجیانا با بادنجان، گوجه فرنگی، پنیر کاچوکاوالو و ریحان درست می شود. هیچ گوشت یا مرغی در آن ریخته نمی شود. در بهترین حالت، در بعضی نقاط ایتالیا، لایه ای بادنجان با لایه ای تخم مرغ زده شده درست می کند تا هضم پذیرتر شود. ولی مرغ یا گوشت، هرگز!


پِستو

پستو فقط به عنوان سس پاستا (به خصوص اسپاگتی یا تروفی)، گنوچی و لازانیا با سس بشامل استفاده می شود. و تنها افزودنی واقعی لیگورین که می توانید درست کنید این است که سیب زمینی را نگینی خرد کنید و لوبیا سبز را در آبپز کنید و آنها را با هم در کنار اسپاگتی بپزید.


سس ایتالیایی

سالاد با روغن زیتون، نمک و سرکه طعم دار می شود یا با روغن زیتون، نمک و سرکه بالزامیک یا با روغن زیتون، نمک و لیمو. سس ها و چاشنی هایی غیر از این موارد ایتالیایی نیستند.


پارمزان روی همه چیز

وقتی در رستوران پیتزا سفارش می دهید دیگر روی آن پارمزان نریزید، آشپز قبلاً روی پیتزای شما پارمزان ریخته، دیگر دلیلی ندارد که روی همه چیز پارمزان بریزید. هرگز روی پاستا با پایه ماهی پارمزان نریزید.

مجله زندگی ایده آل: برای ژاپنی‌ها همه چیز قاعده و قانون دارد، حتی غذا پختن و خوردن هم آداب و رسومی دارد که گاه سخت و پیچیده می‌نماید. اصولا ژاپنی‌ها مردمان عجیب و غریبی هستند. ملتی که برای قرن‌ها با آیین جنگاوری زیسته‌اند و امروز تبدیل به یكی از صلح‌ طلب و آرام‌ترین انسان‌های این کره‌خاکی شده‌اند و در عین حفظ سنن و فرهنگ باستانی خود، تکنولوژی و تمدن مدرن امروزی را به تسخیر خود در آورده اند. شاید تصورش برای‌تان سخت باشد اما وقتی حدود 130 میلیون نفر در مساحت اندکی بیش از سه استان خراسان رضوی، شمالی و جنوبی زندگی  کنند، تامین مواد غذایی بسیار دشوار می‌شود، به همین دلیل است که ژاپنی‌ها برای تامین مایحتاج غذایی بیش از هر چیز دل به دریا بسته‌اند و تقریبا هر چیزی را که از این خوان رنگارنگ اما پر تلاطم به دست می‌آید بر سر سفره می‌آورند. فرهنگ غذایی ژاپن بنا به دلایل فوق و بسیاری دلایل دیگر از اساس با فرهنگ غذایی ایران متفاوت است، به همین دلیل برای درک غذاهای این سرزمین باید کمی راجع به آن بیشتر بدانیم تا بتوانیم از خوردن خوراک‌های ژاپنی لذت ببریم. شاید تنها شباهت فرهنگ غذایی ژاپن و ایران استفاده از برنج به عنوان قوت غالب و پایه اکثر غذاها باشد اما همین برنج هم در سبک ژاپنی به شکل متفاوتی پخته و سرو می‌شود. علاوه بر این همان طور که گفته شد نشستن بر سر سفره ژاپنی هم آداب مخصوصی دارد که عدم رعایت آن در یک رستوران ژاپنی واقعی یا هنگامی که مهمان یک خانواده ژاپنی هستید می‌تواند باعث آزردگی میزبان شود. آدابی که گاه صرف یک غذای ساده را تبدیل به مراسمی جذاب و دوست داشتنی می‌کند و غذاهایی که بیش از آن که به مزه آن توجه شود، نکات سلامت و ارائه هنرمندانه آن جلب توجه می‌کند.


همانطور که گفته شد دنیای غذایی ژاپنی‌ها از اساس با آنچه ما در تصور داریم متفاوت است، بنابراین برای آشنایی بیشتر با فرهنگ غذایی ژاپن لازم است ابتدا با آداب، اسامی و اصطلاحات آن آشنا شویم تا هنگام مواجهه با منوی ژاپنی دچار سردر گمی نشویم.

هاشی: چوب غذاخوری ژاپنی که به نام انگلیسی آن یعنی «چاپ استیک» هم شناخته می‌شود. این وسیله از دو چوب باریک و هم اندازه تشکیل شده است که بین انگشتان شست، سبابه و انگشت میانی قرار می‌گیرد و برای خوردن غذاهای جامد از آن استفاده می‌شود. هاشی اصالتا چینی است اما امروزه در ژاپن، کره، ویتنام و اندونزی هم رایج است. شاید هاشی اولین تفاوت عمده دو فرهنگ غذایی ژاپن با فرهنگ غذایی ایرانی باشد. غذا خوردن با هاشی برای ژاپنی‌ها به همان اندازه راحت است که ما از قاشق استفاده می‌کنیم. ژاپنی‌ها معتقدند استفاده از هاشی به جای قاشق، برتری‌های زیادی دارد که به بعضی از آنها اشاره می‌شود:

- هاشی عموما چوبی است و نسبت به قاشق فلزی طبیعی‌تر و سالم‌تر است، هرچند گاه از بامبو، استیل، پلاستیک و نقره هم ساخته می‌شود.

- هنگام غذا خوردن با هاشی مقدار غذای کمتری در دهان قرار می‌گیرد، در نتیجه جویدن و هضم آن آسان‌تر است.

- هنگام غذا خوردن با هاشی دهان کمتر باز می‌شود و ظروف غذا به دهان نزدیک می‌شود، در نتیجه شکل غذا خوردن مودبانه‌تر است.

آداب حضور بر سر سفره ژاپنی

ژاپنی‌ها مانند هر کار دیگری برای غذاخوردن هم قواعد جدی و تغییر ناپذیری دارند. شاید رعایت این آداب در بسیاری از رستوران‌ها خیلی رایج نباشد اما آشنایی و به کار بستن آنها بدون شک باعث خرسندی میزبان و پذیرایی بهتر خواهد شد.

- ژاپنی‌ها هنگام صرف غذا روی تاتامی (تشک) می‌نشینند و غذا را که در بشقاب و کاسه‌های کوچک سرو می‌شود روی میز کوتاهی قرار می‌دهند. عمولا آقایان به صورت چهارزانو و خانم‌ها پای خود را به یک سمت جمع کرده و می‌نشینند.


- هنگامی که به رستوران ژاپنی می‌روید، در آغاز یک حوله برای شما می‌آورند. با این حوله باید ابتدا دست و سپس صورت خود را پاک کنید و بعد حوله را تا کرده کنار بگذارید. یادتان باشد این حوله برای پاک کردن میز نیست.

- برای انتقال غذا از بشقابی به بشقاب دیگر نباید غذا را در هوا بگیرید بلکه باید بشقاب خود را جلو برده و غذا را در آن بگذارید.

- در فرهنگ ژاپنی همیشه اولین کسی که شروع به خوردن می‌کند مسن‌ترین فرد گروه است.

- در ابتدا و انتهای غذا تشکر فراموش نشود.

- هرگز هاشی (چوب غذاخوری) را مانند نیزه در غذا فرو نکنید و آن را به صورت عمودی در کاسه قرار ندهید، چون عملی غیر مودبانه است.

مواد اولیه آشپزی ژاپنی

برای کسانی که مایلند غذاهای ژاپنی را در خانه تهیه کنند، آشنایی با نام و طریقه مصرف این مواد از ضروریات است. با هم برخی از پر مصرف‌ترین مواد غذایی در آشپزی ژاپنی را مرور می‌کنیم:


سویا سس: در زبان ژاپنی شویو گفته می‌شود و از تخمیر لوبیای سویا به دست می‌آید. سس سویا انواع گوناگونی دارد و براساس غلظت و شوری طبقه‌بندی می‌شود.

دایــکـون: کســانــی که سریال «اوشین- سال‌های دور از خانه» را به یاد دارند، با دایکون یا ترب سفید ژاپنی کاملا آشنا هستند. دایکون به صورت پخته با برنج سرو می‌شود و تاکوآنوا و شینکو که ترشی‌های تهیه‌ شده از دایکون هستند در سوشی یا کنار غذا سرو می‌شوند.


 واســابــی: ریشه گیاهی از خانواده خردل که برخلاف رنگ سبز روشنش، بسیار تند است. واسابی را کنار غذا سرو می‌کنند. در بازار یا به صورت تیوبی عرضه می‌شود یا پودر آماده آن که باید با آب مخلوط و خمیر شود، دردسترس است.


 بامبوشوت: جوانه گیاه خیزان یا بامبو که به زبان ژاپنی «تاکه نوکو» نامیده می‌شود و در آشپزی خاور دور زیاد استفاده می‌شود. در ایران کنسرو آن در بعضی فروشگاه‌ها در دسترس است.

 داشی: از جوشاندن نوعی جلبک به نام «کمبو» در آبی که ماهی در آن پخته است به دست می‌آید و پای ثابت بسیاری از سوپ‌های ژاپنی مانند سوپ میسو است.

  توفو: پنیرسویا


 نـــــوری: معروف‌ترین جلبک در آشپزی ژاپنی است. از نوری برای سوشی استفاده می‌شود.

 یاکی نوری: نوعی جلبک تُست شده که در تهیه سوشی کاربرد دارد.

 واکامه : یکی از انواع جلبک که خشک است وبرای تهیه سوپ استفاده می‌شود.

 تِری​یاکی : نوعی سس غلیظ، تیره و شیرین که در غذاهای ژاپنی به کار می‌رود.

 میسو : نوعی خمیرترخینه مانند که ازترکیب لوبیای سویا، نمک و انواع غلات به دست می‌آید. طعم و رنگ‌های متنوعی دارد و معمولا در سوپی به همین نام استفاده می‌شود.

 میــریـن : سرکه برنج که درآشپزی ژاپنی خصوصا برای تهیه سوشی استفاده می‌شود.


 هـاروسـامه: نوعی نودل شفاف که از نشاسته ماش یا سیب‌زمینی تهیه می‌شود.


 اودُن: نوعی نودل گندم که ازسایر انواع دیگر کلفت‌تر است.


 سوبا: نوعی نودل که از گندم سیاه به دست می‌آید.

برترین ها: این پای زیبا با خوراک گوشت گوساله تهیه می شود و طعم بسیار خوبی دارد. به طور کلی، پای خوراک خوشمزه ای است و هر نوع موادی برای داخل آن تهیه می کنید، بسیار طعم خوبی به آن می بخشد. خمیر آن نیز بسیار ساده است و خودتان هم در خانه می توانید تهیه کنید.

مواد لازم


•    900 گرم گوشت گوساله

•    یک عدد پیاز درشت

•    4 حبه سیر رنده شده

•    3 ساقه کرفس

•    10 تا 12 عدد قارچ

•    دو پیمانه سیب‌زمینی

•    1.5 پیمانه هویج و نخود خرد شده منجمد

•    دو قاشق غذاخوری رب گوجه‌فرنگی

•    یک قاشق چایخوری آویشن

•    نصف قاشق چایخوری پودر رزماری

•    1.5 پیمانه ماءالشعیر سیاه

•    دو پیمانه آب گوشت

•    3 قاشق غذاخوری شکر قهوه ای

•    دو قاشق غذاخوری آرد

•    نمک و فلفل سیاه

•    دو تا سه قاشق غذاخوری روغن زیتون

•    جعفری خرده شده

•    یک بسته خمیر شیرینی پزی

•    یک عدد تخم مرغ همزده با یک قاشق غذاخوری آب

طرز تهیه

1.    ابتدا پیازها را خرد کنید. سپس سیر را رنده کنید.


2.    کرفس را ریز خرد کنید و قارچ ها را نیز نگینی خرد کنید.


3.    روی تکه های نگینی گوشت نمک و فلفل بپاشید.


4.    دو قاشق غذاخوری روغن زیتون را داخل قابلمه بزرگی داغ کنید.


5.    گوشت ها  داخل روغن تفت دهید تا طلایی شوند.


6.    گوشت ها را از قابلمه خارج کنید و پیازها را اضافه کنید و تفت دهید. حدود دو دقیقه کافی است تا پیازها نرم شوند.


7.    شیر، کرفس و قارچ ها را اضافه کنید و آنها را نیز حدود دو دقیقه تفت دهید.


8.    رب گوجه‌فرنگی، آویشن و رزماری را اضافه کنید. روی سبزیجات نیز نمک بپاشید و همه مواد را خوب هم بزنید.


9.    گوشت را نیز اضافه کنید.


10.    ماءالشعیر سیاه، آب گوشت را اضافه کنید و حرارت را زیاد تا بجوشد. سپس دوباره شعله را کم کنید.


11.    شکر قهوه ای و برگ بو را اضافه کنید. هم بزنید و در تابه را بگذارید. حرارت را کم کنید و اجازه دهید مواد با حرارت کم حدود یک ساعت نیم‌جوش شوند.


12.    پس از یک ساعت، سیب‌زمینی ها را با پوست دو نیم کنید و داخل قابلمه بیندازید. حدود 15 تا 20 دقیقه دیگر باید پخته شوند تا هم سیب‌زمینی ها بپزند و هم آب مواد کشیده شود.


13.    پس از یک ساعت که از پخت گذشته بود، دو قاشق غذاخوری آرد را در آب مخلوط کنید و بدون اینکه حل شود، آن را داخل  قابلمه روی مواد بریزید.


14.    شعله را کمی زیاد کنید تا آب گوشت بجوشد و سپس به طور مرتب آن را هم بزنید تا آرد داخل آنها حل شود و به تدریج باعث غلیظ شدن غذا بشود.

15.    هنگامی که مخلوط مواد به غلظت موردنظر رسید، حرارت را کم کنید و نخود و هویج را به همراه مشتی جعفری تازه خرد شده به آن اضافه کنید.


16.    همه مواد را داخل ظرف مستطیلی سفالی بریزید.


17.    خمیر شیرینی‌پزی را با وردنه پهن کنید. آن را به اندازه مستطیل ظرف برش دهید.


18.    سپس با قلم مو روی خمیر، سفیده تخم مرغ و آب بمالید. آن را به مدت 20 تا 25 دقیقه در فر بپزید تا سطح آن طلایی شود.

دوره گردی در خانه دانشمندی توبره خود را به امانت گذاشت. چند روز بعد برای پس گرفتن امانت به دانشمند مراجعه کرد، چون وارد شد دانشمند را دید که بر کرسی تدریس نشسته و جمعی شاگرد در پیش او نشسته اند. گفت: ای استاد آمده ام امانتی را بگیرم. استاد گفت: ساعتی بنشین تا از درس فارغ شوم. آن دانشمند را عادت آن بود که هنگام تدریس سر می جنباند. دوره گرد تصور می کرد که تدریس همان سر جنباندن است. گفت: ای استاد من عجله دارم اگر می شود برو امانتی را بیاور تا آن زمان من به جای تو سر می جنبانم.
«بهارستان جامی»