آژانس فضایی آمریکا عصر جمعه به وقت ایران به عنوان بخشی از برنامه ای که برای یافتن آب در کره ماه است، سفینه فضایی خود را به سطح کره ماه کوبید.
ابتدا، قسمت فوقانی یک راکت به وزن 2 هزار و 200 کیلو گرم با سرعتی تقریبا دو برابر سرعت گلوله به داخل حفره ای در قطب جنوبی کره ماه کوبیده شده و ذرات و خرده های موجود در داخل این حفره بر فراز سطح ماه پخش شد.
این ذرات و خرده ها که وزن آن نزدیک به 350 تن است تا ارتفاع 10 کیلومتری پخش شده است.
شدت برخورد این راکت با سطح ماه تا حدی است که سبب شد حفره دیگری به پهنای 20 متر و عمق تقریبی 4 متر ایجاد شود.
سفینه LCROSS پس از اصابت این راكت و بررسی غبارهای ناشی از آن با دستگاه های علمی خود و فرستادن یافته های علمیاش به کره زمین خود به سطح کره ماه برخورد کرد.
كاوشگر LCROSS پنج دوربین و چهار وسیله برای جمع آوری آب داشت.
سفینه هایی هم که به دور کره زمین می گردند، از جمله تلسکوپ فضایی هابل، نیز برای مشاهده و ثبت این برنامه آماده شده بودند.
نتیجه این آزمایش ها به زودی معلوم خواهد شد.
خاک کره ماه از هر صحرایی در کره زمین خشک تر است ولی چندین سفینه فضایی که در مدار کره ماه می چرخند، نشانه هایی از امکان وجود آب به صورت منجمد، به دست داده اند.
وجود آب در کره ماه برای کشفیات آینده بشر یک منبع حیاتی است.
جاناتان آمورس، خبرنگار بی بی سی در امور علمی می گوید چنانچه وجود آب منجمد در قطب های کره ماه ثابت شود، فضانوردان قادر خواهند بود از این آب نوشیده و برای سوخت راکت از آن استفاده کنند.
در این صورت حتی فرضیه انتقال این آب از کره ماه به کره زمین نیز مطرح خواهد بود.
چنانچه نشانه ای از وجود آب در کره ماه به دست نیاید، در آن صورت ناسا، ممکن است در برنامه های کنونی خود برای ایجاد پایگاه هایی در کره ماه تجدید نظر کند.
هزینه اجرای برنامه کنونی 70 میلیون دلار تمام شده است.
وجود آب منجمد در حفره هایی در قطب های کره ماه قبلا توسط دانشمندان امری مسلم شناخته شده بود ولی هرگز تایید نشده بود.
ناسا اعلام كرد: این دو سفینه فضایی به قطب جنوب ماه برخورد كرند.
وسایل و ابزار موجود در این سفینهها برخورد یك راكت بزرگ خالی به سطح ماه را تایید كرده و تصاویری از سطح ماه چهار دقیقه پس از اولین برخورد ارسال شده است.
«گری هائوتالوما»، سخنگوی آژانس هوافضای آمریكا در عین حال گفت: بسیاری از مردم پیش از طلوع خورشید از خواب برخاسته و خود را برای دیدن بقایای «گریفیث آبزروتیوری» در آسمان لس آنجلس آماده كرده بودند اما در كامل تعجب به جز خودشان چیزی دیگری نیافتند.
یك استاد دانشگاه هم این نمایش بی نقص را «مایوس كننده» خواند و گفت: امیدوار بودم پس از برخاستن از خواب شاهد یك نور یا یك تشعشع قوی باشم.
اولین و قوی ترین برخورد تصور می شد به قدرت و عظمت انفجار 5/1 تن TNTباشد كه این امر صورت نگرفت. دومین برخورد هم تنها یك سوم قدرت اولی را داشت.