آشنای غریبی است، همواره همراه آدمی است، سبب آرامش

اوست ،وسیلة ارتباط و تقرب است ، اورا به معراج می رساند و قالبی برای زمزمه عاشقانه با معشوق است .

اگر كسی بخواهد زمینه های ارتباط با حق ، دین و دین باوری را تقویت كند باید در جهت فرهنگ نماز بكوشد ، تا این ریسمان محكم الهی را استحكام بخشد و مسیر عروج آدمی را فراهم سازد .

تقویت فرهنگ نماز ، یك فعالیت فیزیكی نیست كه تابع فرمول و راه و روش خاصی باشد.

تقویت این فرهنگ ، رسیدن به باید ها و پرهیز از نباید ها است و در اصل تذكر به پایه و ریشه آدمی است كه خداوند اورا به فطرت الهی خویش خلق نموده است و بر قامت رثای او لباس آدمیت پوشانده و سپس بر این معجزة خلقت لفط پر معنای فتبارك الله احسن الخالقین خطاب نموده است .

پس تقویت فرهنگ نماز ، تقویت اصل عزت و اقتدار مسلمان است كه خداوند بزرگ نخواسته است ضعف بندة خویش را نظاره كند و همواره به قوت و تعالی او نظر داشته است .

این چنین است كه رحمت بی منتهای الهی بر این تعلق می گیرد كه رفتار آدمی در قالب رضای خویش جلوه گر شده و استوانة پر عظمت هدایت را در ورای رضایت خود ، از خدا بجوید ، تامگر لایق سجده ای گردد كه خداوند والا مرتبه بزرگوار امر به اجابت آن داشت و عابد چند هزار ساله ای به نكات خاصی در این مخلوق نگریست و در مقابل عظمت آن آفرینندة بزرگ لحظه ای درنگ نمود ، حالٍ ما هم ، همین حكم را دارد.

 رعایت ، استقامت و اقتدار ، تایید تعالی انسان است و درنگ شك و تردید ، تاییدی به سخن رانده شده ای كه آدمی را به آزمایشگاه عمل می برد تا به خداوند خویش بنمایاند كه او هم می تواند سخنی داشته باشد .

پس تقویت این فرهنگ و قدرت ساخت بالهائی روحانی برای آدمیت انسان خود تعهدی است كه هر فرد بزرگواری برای صلابت خویش و جامعة خود خواهد داشت .

و چنین دریافتی باعث شد كه قلم بر لوح سفید كاغذ بنگارد كه بخوان و بدان و عمل كن كه انسان در بهترین تقویم آفریده شده و پاسداری از این نعمت ارزشمند احتیاج به سپاسگزاری و طلب هدایت از خداوند رحیم دارد .

و نماز جایگاهٍ چنین عظمت و الفبای پر بركت سپاسی است كه خداوند به جهت هدایت انسان انشاء نموده است و به اقامة آن امر نموده است .

چه خوب است كه در عظمت و بزرگی خویش شك نكرده و به این آویزة محكم چنگ زنیم .بدیهی است كه همواره به استعانت از این آویزه محكم نیازمند خواهیم بود

۱.              نماز روح تشكر و سپاس را در نمازگزار ایجاد و تقویت می كند.

2.              تخصیص ستایش به پروردگار ، هر گونه تملق و چاپلوسی را نفی می كند.

3.             تذكری بر اهمیت تعلیم و تربیت است.

4.             نماز، پیوستن به خدا و بریدن از غیر اوست.

5.              نماز پرهیز از عصیان و اطاعت از خداست.

6.              نماز آتش حرص را خاموش می كند.

7.             رقت قلب حاصل از انجام نماز انسان را به نیكوكاری می كشاند.

8.             نماز موجب پرهیزگاری و تقوا سبب تقویت نیروی تشخیص است.

  9.              نماز حالت تسلیم و رضا به قضای پروردگار است.

10.            نماز به ما می آموزد كه تنها به خدا توكل كنیم.

11.            نماز خوان، از بیراهه و بیراهه روها بیزار است.

12.            نماز بندگی خداست و بندگی خدا انسان را از بندگی غیر او نجات می بخشد.

جمع بندی و نتیجه گیری

نماز مهمترین عامل تطهیر ظاهر (جسم) و باطن (اندیشه و عقاید) بشمار می رود.

نماز علاوه بر آنكه زمینة از بین بردن نجاسات از بدن، لباس و محیط را فراهم می آورد باعث پاكی اندیشه و عقیده از وسوسه های شیطانی است و دل را از ناپاكیها و ناخالصیها پاك می‌سازد، دلی كه با نماز اوج گیرد دیگر حاضر نمی شود كه به پستی گراید.

نماز كه پایه و اصل دین و سبب پایداری مذهب معرفی می شود می تواند دیگر اعمال انسان را هدایت كند و گناهان آدمی را چون برگ درختان فرو ریزد.

آثار نماز فراوان است و نتیجة آن بحدی موثر است كه پیامبر گرامی اسلام نماز را نور چشم خود نامیده است . پاكی جسمانی در زمینه های بهداشت عمومی بدن، بهداشت دهان و دندان، بهداشت تغذیه و پاكی معنوی همچون ایجاد بزرگترین پناهگاه روحانی، تهذیب اخلاق و تطهیر آدمی از آفات، پلیدیها و ناپاكیها از آثار ارزشمند نماز بحساب می آیند. علاوه بر این آثار نماز می‌تواند بعنوان مهمترین عامل بازدارنده از تباهیها نقش برجسته خود را اثبات می كند و بیماریهای نفسانی را از آدمی دور نموده و رفع كنندة غفلت ها می باشد.

وقتی به خصلت های عالی انسانی حاصل  از اقامة نماز حقیقی توجه می نمائی می بینی تمام خوبیها و حسنات در برگزاری نماز خلاصه شده است و در یك معنا نماز پاكی است و پاكی، صفا و صمیمت انسان باعث اخلاص او شده او را آمادة تقرب خداوند بزرگ خواند نمود ایزد متعال نیز پاكان و وارستگان از آلودگیها و گناهان را دوست دارد.

 

توصیه و پیشنهاد

 

نماز محكم ترین رشتة الفت بین بندگان و خداوند تبارك است ، نماز رهبری بسوی خوبی ها ظهور دهندة درستی ها، نجات دهنده از پستی ها، علاج كنندة نادرستی ها و درمان همة دردهاست. انسان برای ورود به جهان با عظمت نماز و دست یافتن به حقیقت آن باید منازلی را طی نماید در مرحله اول باید در مسئله لباس و مكان و آب و وضو وغسل و خاك تیمم دقت‌نماید كه از حق و حقوق تمام مردم و بیت المال مسلمین پاك باشد.

زیرا اگر اجزای لباس یا قسمتی از مكان و محل نماز یا قطره ای از آب وضو و غسل مال دیگران و یا حرام باشد نمی توان خالصانه به بارگاه قدس خداوند قدم گذاشت و به میهمانی خدای بزرگ رفت آنجا مقام پاكان و نیكان است، آنجا منزل بینایان و دانایان است و نمازگزار حقیقی محال است در مسئله لباس و مكان و طهارت از دستور محبوب خود «خداوند» سرپیچی نماید.

آنگاه كه توانستیم از محصول زحمت و كوشش خود لباس و عامل طهارت و مكان پاك بدست آوریم وارد مرحله بعد می شویم و آن منزل عبارتست از بیرون آوردن لباس گناه از وجود و به تن كردن لباس تقوی و پاك كردن خود از شیطنت های نفسانی و بیرون ریختن لجن هوی و هوس و رذائل از قلب رها كردن دوروئی و مكر و حیله و قرار گرفتن در مقام تسلیم آن مقامی كه جز پاكی و طهارت طاهر و باطن نماند.

اینك می توانیم به مرحلة بعد سفر كنیم و آن مرحله خالی كردن دل است از آنچه غیر خداست پس همة حواس و ذهن بر محور عشق خدائی جمع می شود و بر این حقیقت مراقبت و مواظبت می‌شود كه در این سفر فراق خداوند با داروی وصال درمان می شود پس ای عزیز:

 

1.      به قدر توان اوقات مناجات با خداوند را غنیمت شمار و بدان كه عزت شرف و فضیلت و معرفت همه درمناجات با حق قرار داده شده است.

2.         به اوقات نماز اهمیت بده و خود را برای ملاقات با خدای بزرگ آماده نما ،زیرا در این اوقات نورانیت خاصی قرار داده شده است .

3.        مشغولیت های ذهنی خودرا هنگام نماز كم كن، بلكه قطع كن و نماز را با امور دیگر مخلوط نكن.

4.        درحالت های ائمه و معصومین در هنگام اقامه نماز، بیندیش و آنرا درس عبرتی برای خود قرار ده‌.

5.          توجه كن كه خداوند با رحمت و عطوفت خاصهء خود ترا پذیرفته است.

 

 

پی نوشتها:

________________________________________________

1.          قسمتی از پیام مقام معظم رهبری حضرت آیت ا… خامنه ای به سمینار اقامة نماز نقل شده از كتاب یكصد و چهارده نكته دربارة نماز، محسن قرائتی صفحه 7.

2.              نماز، نویسندگان : هیئت تحریریه انتشارات در راه حق نقل شده از كتاب بحارالانوار جلد 82 صفحه 203و 209

3.             پرتوی از نماز، محسن قرائتی صفحه 7

4.             همان منبع نقل شده از كتاب مجالس شیخ صفحه 7

5.              نماز شناسی ، حسن راشدی ، نقل شده از المحجه البیضاء   ، صفحه 29

6.              همان منبع ص 29

7.             همان منبع  ص 31

8.             همان منبع ص 159 به نقل از شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید جلد 2 صفحه 313

  9.                همان منبع ص 161 به نقل از كتاب بحارالانوار جلد 35 صفحه 209

 

منابع و مآخذ

___________________________________________

 

  1.         انصاریان ، حسین ، عرفان اسلامی جلد پنجم، تهران ، انتشارات پیام آزادی ، 1366

2.         راشدی، حسن، نماز شناسی ، جلد دوم، تهران، انتشارات ستاد اقامة نماز، 1380

3.        قرائتی ،محسن ، پرتوی از نماز، تهران، انتشارات ستاد اقامه نماز، 1371

4.        قرائتی ، محسن، یكصد و چهارده نكته دربارة نماز، تهران ،‌انتشارات ستاد اقامه نماز ، 1371

5.         هیئت تحریریه انتشارات در راه حق ، نماز ، قم ، انتشارات در راه حق ، 1360

انگشتانم را در جوهر فرو می کنم

و آهسته

پشت کتف تو ، نقش بال هایی شفاف می کشم

انگشتانم را در جوهر فرو می کنم

و پشت پلک بسته ات

تصویری از باغهای هفت گانه بهشت را ترسیم می کنم

انگشتانم را ، در جوهر فرو می کنم

و بر دستانت

گل سرخی که همرنگ نبض قلب توست می کشم

منتظر نمی مانم

می دانم

باید بروم

تو این گل را نیز به دیگری خواهی بخشید!

یاد دارم هر زمان با دوریت یارای پیکارم نبود
چشمها می بستم
در خیالم با دو بال خویشتن
سوی تو پر میزدم
اوج پرواز خیالم بی افق بود
مرزهای بسته ی هفت آسمان را می گشود
کاش میدانستی
چشم من از باز بودن خسته بود
کاش می دانستی
من به چشم بسته از آن آسمانها می گذشتم
تا بدانجا می رسیدم
کز خودم چیزی نبود
هر چه هم بود از تو بود
در من این حال غریب
لحظه لحظه اوج و شدت میگرفت
روزها و هفته ها و ماه ها
راستی انگار
وقت و لحظه معنی خود را نداشت
در من امید نگاه عاشقانه اوج می یافت
آه اما در خیال خام خود بودم...
و نمی دانستم
دست تقدیر برایم چه نوشت!
قبل از آن که صید صیادم شوم او صید شد
و از آن روز دگر
غصه ی آن عشق نافرجام در من مانده است
و از آن لحظه فقط
اشکها یار و وفادار من اند
درک من از عشق این شد
که اگر
خاطرت با رفتنم آسوده است
من میروم

 

کتاب های نیمه بازم
را ترک گرفته ام.
جستن ...
بی فایده بود.
بر می گردم...
مادرم در میان فضایی از بوهای درهم می لولد.
نگاه می کنم.
چشمهایش را
کتابهایم را نیز
که بی من ورقی نخواهد خورد.

 

در این شب بارانی یاران که سفر کردند
از آسمان عشق بر ما نظری کردند
این ملک سلیمانی است در خون شهیدان است
این شور ز صحرا نیست از آیه باران است
پرواز از آنِ عشق، بی بال و پرند یاران
بر بال ملائک شد جای قدم یاران
همخانه آتش شد آن دل که فراموش شد
تا دل به جان آمد آتشکده خاموش شد
گفتند مگو با کس آن راز که از ما بود
گفتم ندیدم کس جز یار که با ما بود
گفتم حقیقت کو؟ یا کیست حقیقت جو؟
گفتند که بر دار شد آن یار ان الحق گو
بر آستان جنت در سجده گاه آدم
فردوس به خاک افتاد در پیشگاه خاتم
درگاه عشق بوسید هر آیه شقایق
از راز عشق پرسید در وعده گاه عاشق

به من می گفت پائیز قشنگ
برگای اون رنگ و بارنگ
به من می گفت بذار بارون بباره
به هرجا که میخواد عشق بیاره
به من می گفت بارون دلنواز
صدای چیک چیکش مثل یه راز
به من می گفت بارون دل فریبه
به هرجا که بره عاشق ذلیله
به من می گفت بارون صفائی داره
به هر جا که بره عشق رو میاره
به من نگفت ابر بی بارون
مثل مرگ مرد تو زندون
به من نگفت بارون تا کی می باره
فقط گفت که اون گاهی می باره
حالا اینجا منه تنهای بی اون
شدم مثل پائیز بی بارون ...

کلید همه کارها صبر است.

شما جوجه را با صبر کردن از تخم مرغ به دست می اورید نه با شکستن ان