تبیان، دستیار زندگی

از تو نماند تاب جدایی دگر مرا بهر خدا مرو به سفر یا ببر مرا ـ ـ ـ ـ ـ جــــان و تـنـم استـمـاع رفــتـن تـُسـت مرو که گر بروی خون من به گردن تُست

بزرگی را گفتم زندگی چند بخش است ؟ گفت دو بخش : كودكی و پیری...... گفتم پس جوانی چه شد ... گفت با عشق ساخت ، با بی وفایی سوخت ، با جدایی مرد

در قلبتو برای كسی باز نكن....كسی كه دوست داره ، خودش كلید داره....

دیر گاهیست كه تنها بودم قصه غربت صحرا بودم وسعت درد فقط سهم من است بازهم قسمت غم ها بودم دگر آیینه ز من بی خبر است كه اسیر شب یلدا بودم من كه بی تاب شقایق بودم همدم سردی یخ ها بودم كاش چشمان مراکوركنید تا نبینم كه چه تنها بودم تا که بینم به همه جور جفا که چقدر بی دل و رسوا بودم

خیلی دوستت دارم.تو بهترین امیدهارو در قلبم اینستال کردی.عکستو در بک گراند قلبم قرار دادی.تو روی قلبم با ملایمت کلیک کردی.عشق را در زندگی من ریست کردی و تمام غمهام رو شیفت دیلیت کردی.من هر جا باشم قلبم به تو کانکته.عشق تو قلب و مغز منو هک کرده.اسم تو در جای جای وجودم ادد شده یه جوری که قابل ایگنور نیست

اگر همه ی پنجره ها بامن غریبه باشندهراسی نیست! چشمانت دریچه ای به طلوع آرزوهاست.

سوختم باران بزن شاید تو خاموشم کنی 

شاید امشب سوزش این زخم ها را کم کنی

 آه باران من سراپای وجودم آتش است 

 پس بزن باران بزن شاید تو خاموشم کنی

روزگاری شد و دل غیر غم یار ندید

باغ جانم بجز از زاغچه و خار ندید

هرچه بردیم به بازار جهان سود نداد

عمرارزان شد و دل رونق بازارندید

گوش نشنید بجزقصهً هجران و نگاه

خیس ودرمانده به درمانده و دیدارندید

آه ازآن روزکه گاهِ سفرت می گفتی؛

رفتم و دل زتو جز خوبی بسیار ندید

گفتمت؛ منتظرم تا که بیایی،هیهات!

رفتی ودل بجزازمحنت ازاین کارندید

مرغ جان درقفس ازحسرت پروازبسوخت

وقتِ گل رفت و همی عشرتِ گلزارندید

بویی از مهر و وفایش به دل ما نرسید

سرو جان گشت خم و قامت دلدار ندید

سالها گشت و دراین شهر غریبیم هنوز

دل جز از زخمه ی یار و غم اغیار ندید

سالها مدعیان لافِ «اناالحق» زده اند

کس چو منصور خریدار سر دار ندید

گرچه تنها شدم و در غم غربت ماندم،

گرچه رفتی و«صبا»از تو وفادار ندید،

با دل تنگِ من از غصه ی خود راز گشا

که کسی چون دل من ساده وغم خوارندید

mostafa2_gh

اگر یکه باشی به نام آوری

وگر مهر باشی به روشنگری

اگر روزگاری تو را برنهد

نگین حکومت بر انگشتری

به رفعت اگر تا ثریا روی

شوی برتر از زهره و مشتری

گر افتد به پای تو خورشید بخت

رسی بر فلک از بلند اختری

گرت آرزوها بر آید به کام

دهندت بر اهل جهان سروری

دوصد حشمت آنچنانی تورا

نیرزد به یک لحظه«بی مادری!»

mostafa2_gh