در نمازم خم ابروی تو باز آمد حالتی رفت كه محراب به فریاد تو آمد دوش در حلقه ی قصه ی گیسوی تو بود تا دل شب سخن از سلسله ی موی تو بود
خدای عزیزم من هنوز جرعه ای از جام عشقت را به دست نگرفته بودم شیطان از من ربود،تلاش می كرد ذكرت را از خانه ی قلبم به محاق فراموشی برد. خدایا با این دشمن غدار چه كنم؟ او درتلاش است مرا زشت كند. قسم خورده مرا از تو جدا كند مرا لجنی كند مرا متمرّد كند مرا جهنمی كند مرا برباید افتخار عید بودن را از من بگیرد مرا عاصی كند به هوس هایم میدان دهد گناه را در كامم شیرین كند نمازت را در تمایلاتم سخت جلوه دهد روزه ات را در خواسته هایم با بی حوصلگی عرضه كند لذت ذكرت را از من بگیرد نفسم را نسبت به حضرتت یاغی كند در یاغی بودنم یاد توبه را به فراموشی برد تا لحظه مرگ بی توبه مرا بدرقه كند متدین بودن،عید بودن،ذلیل بودن در برابر ذات اقدست را كهنه جلوه دهد جوانان را به جوانی كردن دعوت می كند وجوانی را رها بودن و فاصله گرفتن از خدایشان معنی می كند زن ها را به هوسرانی مردها و هر دو را به ابتذال وهوسرانی،به نام جوانی فرا می خواند. پیران را به آرزوهای دراز دعوت می كند وهرگز مرزی برای پایان آن خسارت معین نمی نماید. زهاد وعباد را به عُجب و خودبینی می خواند، جز به مخلصین به هیچ كس رحم نمی كند. خدایا عجب دشمن غداری است عجب دشمن كهنه كاری است عجب بی رحم است عجب شیاد است عجب رنگارنگ است عجب خبره ی كار است عجب زشتی ها را رنگ لذت می دهد. عجب گناه تلخ را لعاب شیرین میدهد عجب نافرمانی تو را توجیه می كند عجب درآرزوها غرق می كند عجب در گناه ومعصیت اغفال می كند عجیب است كه ازكم شروع می كند ولی هرگز به كم اكتفا نمی كند دامی كه تاروپودش را لذت ها وآرزوها واغفال ها تشكیل داده به دست گرفته وهمه را به تور زده وعجیب تر این كه مردم را در حالی غرق می كند كه لبخند غفلت بر لب دارند. با مكر همه را از تو جدا كرده همه را از ارزش ها فاصله داده همه را به صحنه گنا ه آورده. همه را وقیح كرده همه را بدمست كرده همه را به اولیای تو بدبین كرده همه را به راهی كه منتهی به جهنم است روانه كرده همه را با بهشت اجنبی كرده وخلاصه همه را بیچاره كرده
نیایشی از دعای مأثوره
ایا شهزاده ی فرخ رخ و فرخند سیمایی جوان مهر طلعت،مه لقا و زهره سیمایی هزاران یوسف مصری كلاف زال را ماند چو یوسف گر ببازار خرد یك جلوه بنمایی
ولادت با سعادت حضرت علی اكبر(ع) و روز جوان را به شما تبیانی های عزیز تبریك میگم.
اگر آموختن درباره ی خود، بر پایه ی گفته های دیگران باشد، ما درباره ی آنها چیز آموخته ایم و نه درباره ی خویش
جیدو كریشنا مورتی
در جهان، روشنایی هایی وجود دارد كه در عمیق ترین ظلمات نهانند.
گاندی
یكی از دشواریهای بزرگ ما، ندیدن خودمان به گونه ای درست و روشن است
كریشنا مورتی
فكر خود رأی خود در امر توئی گنجد كفر است در این وادی خود بینی وخودرأیی دردایره ی فرمان ما نقطه ی تسلیمیم لطف آنچه تو اندیشی،حكم آنچه تو فرمایی
بهار را چه كند آن دلی كه خرم نیست مرا ندیدن روی تو از خزان كم نیست یوسف مصری،اگر جمال تو ببیند خویش به بازار پیر زال تو بیند
شاید چالاک‌ترین انسان نباشم، شاید بالابلندترین یا نیرومندترین نباشم، شاید بهترین و زیرک ترین نباشم، اما قادرم کاری را بهتر از دیگران انجام دهم و این کار هنر خود بودن است.
(لئونارد نیموی)
