از آنهایی نباش که وقتی از دنیا رفتی بخواهند توی خاک جایت کنند ، بلکه توی دلها یادت کنند . . .
پس از آن غروب رفتن اولین طلوع من باش
من رسیدم روبه آخر تو بیا شروع من باش
شب و از قصه جداکن چکه کن رو باور من
خط بکش رو جای پای گریه های آخر من
اسم تو ببخش به لبهام بی تو خالی نفسهام
قد بکش رو باور من زیر سایه بون دستام
خواب سبز رازقی باش عاشق همیشگی باش
خسته ام از تلخی شب تو طلوع زندگی باش
پس از آن غروب رفتن اولین طلوع من باش
من رسیدم رو به آخر تو بیا شروع من باش
شب و از قصه جدا کن چکه کن رو باور من
خط بکش رو جای پای گریه های آخر من
من پر از حرف سکوتم خالی ام روبه سقوطم
بی تو آبی عشق تشنه ام کویر لوتم
نمی خوام آشفته باشم آرزوی خفته باشم
تو نذار آخر قصه حرفمو نگفته باشم
پس از آن غروب رفتن اولین طلوع من باش
من رسیدم رو به آخر توبیا شروع من باش
شب ازقصه جداکن چکه کن رو باورمن
خط بکش رو جای پای گریه های آخر من
پس از آن غروب رفتن اولین طلوع من باش
