اس ام اس تبریک ماه ربیع الاول

 

 

 

فرا رسیدن ماه شریف و پرخیر و برکت ربیع الاول را به امام زمان(عج) و شما دوستان تبریک عرض می کنیم

 

©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©

 

خدایا؛

تو را به مناسبتهای عزیز این ماه گرامی قسم می‌دهیم؛

این ماه را بر تمام شیعیان جهان، مبارک و پر خیر و برکت قرار بده،

و در ظهور ارباب و مولای ما؛ امام زمان(عج) تعجیل بفرما،

و به ما توفیق بهره بردن از فضایل این ماه عنایت فرما،

و تمام مریضها را به حرمت این ماه شفا بده،

و مشکلات و گرفتاری تمام شیعیان را برطرف بفرما.

آمین ربّ العالمین.

 

©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©

 

امروز به عشاق حسین، زهرا دهد مزد عزا

یک عده را درمان دهد، یک عده بخشش در جزا

یک عده را مشهد برد، یک عده را دیدار حج

باشد که مزد ما شود، تعجیل در امر فرج

حلول ماه ربیع الاول مبارک

 

©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©

 

پیراهن سیاه ز تن دور می کنیم

آن را ذخیره کفن و گور می کنیم

اجر دو ماه گریه بر غربت حسین

تقدیم مادرش از ره دور می کنیم

عزاداریتان قبول ،ربیع مبارک

 

©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©

 

فرارسیدن ماه ربیع الاول ، ماه شادی و شادمانی برای شیعیان را به شما محب اهل بیت(ع) تبریک عرض می کنم .

 

©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©

 

فرارسیدن ماه ربیع الاول بر تمامی مسلمانان جهان مبارک باد

حلول ماه ربیع الاول تهنیت باد.

 

©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©

 

رسول گرامی اسلام صلوات الله علیه و آله فرمودند:

هرکس بشارت ماه ربیع الاول را به من بدهد من هم بشارت بهشت را به او می دهم .

حلول ماه ربیع الاول بر همه مسلمین خصوصاً شما دوستان مبارک باد .

 

©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©

 

فرا رسیدن ماه ربیع الاول و ایام با سعادت میلاد آخرین پیام آور الهی، پیامبر رحمت، حضرت محمد مصطفی (ص) مبارک

 

©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©

 

پایان یافتن ماه صفر و فرا رسیدن ماه شریف و پر خیر و برکت

«ربیع‌الاول» را به امام زمان(عج) و شما دوستان عزیز

تبریک و تهنیت عرض می‌کنم

 

©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©

 

جلوه گل عندلیبان را غزلخوان می کند
نام مهدی صد هزاران درد درمان میکند
مدعی گوید که با یک گل نمی گردد بهار
من گلی دارم که عالم را گلستان می کند
نهم ربیع الاول، عید منتظران مبارک

 

©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©

 

بشارت باد بر شما اتمام ماه صفر و حلول ماه ربیع الاول، ماه شادمانی و سرور اهلبیت(ع) و پیروانشان مبارك باد.

 

©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©

در ربیع الاول،این ماه خجسته، نسیم سحری جان مایه عشق را به گستره خاكیان می فرستد. جوانه های تبسم لب ها را شاداب از طراوت تغزلی دیگر كرده و همگی قدوم نوزادی را كه سبب آفرینش است تبریك می گویند كه یا محمّد! به جمع خاكیان دوستدارت خوش آمدی!
حلول ماه ربیع الاول، ماه جشن و سرور اهل بیت(ع) مبارك باد.

 

©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©

باید در شکر نعمت‏ عظیم ولادت رسول اکرم(ص) در ماه ربیع الاول کوشش‏ فراوان کرد و رحمت‏ وسیع خداوندی را برای‏ خود فراهم سازیم . تمامی ماه‏ ربیع را غنیمت‏ شمرده ، با توسلات و مناجات خود را از الطاف حق بهره‏ مند سازید .
حلول ماه ربیع الاول، ماه جشن و سرور اهل بیت(ع) مبارك باد.

 

©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©

شکر و سپاس الهی به مناسبت‏ امامت‏ امام زمان(ع) در ماه ربیع الاول، برای شیعیان مراقب و متعهد عملی پسندیده است .
حلول ماه ربیع الاول، ماه جشن و سرور اهل بیت(ع) مبارك باد.

 

©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©

ربیع الاول، ماه شادی اهل بیت(ع) بر شما مبارک باد.
در پناه اهل بیت(ع) باشید.

 

©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©

بهار ماه‏ ها، ربیع الاول است چرا که آثار رحمت الهی و ذخایر برکات خداوندی در این ماه پدیدار می‏ شود و انوار جمال الهی بر زمین و زمینیان می‏ تابد . ولادت رسول اکرم(ص) اشرف و سید موجودات و نزدیک‏ ترین خلق به خدا ، در این ماه بوده است . حلول ماه ربیع الاول، ماه جشن و سرور اهل بیت(ع) مبارك باد.

حلول ماه ربیع الاول مبارک

پایان ماه حزن و اندوه اهل بیت علیهماسلام وحلول ماه پر خیر وبرکت ربیع بر همه مسلمانان مبارک باد.

.

.

.

مشکی از تن به درآرید ربیع آمده است

خم ابرو بگشایید ربیع آمده است

مژده ای ختم رسل داد که: آید به بهشت

هر که بر من خبر آرد که ربیع آمده است

.

.

.

هنگام سرور کائنات است امشب

اوقات گرفتن برات است امشب

بفرست بر محمد صلوات

زیرا که بهار صلوات است امشب

فرا رسیدن ماه ربیع الاول مبارک

تبریک حلول ماه ربیع الاول

 امروز به عشاق حسین، زهرا دهد مزد عزا

یک عده را درمان دهد، یک عده بخشش در جزا

یک عده را مشهد برد، یک عده را دیدار حج

باشد که مزد ما شود، تعجیل در امر فرج

حلول ماه ربیع الاول مبارک

.

.

.

فرارسیدن ماه ربیع الاول ، ماه شادی و شادمانی برای شیعیان را به شما محب اهل بیت(ع) تبریک عرض می کنم .

فرارسیدن ماه ربیع الاول بر تمامی مسلمانان جهان مبارک باد

حلول ماه ربیع الاول تهنیت باد.

حلول ماه ربیع الاول ماه جشن و سرور اهل البیت ( ع ) را به تمامی مسلمین تبریک می گویم .

رسول گرامی اسلام صلوات الله علیه و آله فرمودند:

هرکس بشارت ماه ربیع الاول را به من بدهد من هم بشارت بهشت را به او می دهم .

حلول ماه ربیع الاول بر همه مسلمین خصوصاً شما دوستان مبارک باد .

فرا رسیدن ماه ربیع الاول و ایام با سعادت میلاد آخرین پیام آور الهی، پیامبر رحمت، حضرت محمد مصطفی (ص) مبارک

پایان یافتن ماه صفر و فرا رسیدن ماه شریف و پر خیر و برکت

«ربیع‌الاول» را به امام زمان(عج) و شما دوستان عزیز

تبریک و تهنیت عرض می‌کنم

.

حلول ماه ربیع الاول مبارك باد.السّلامُ علیک یا ربیعَ الاَنام و نضرة الایّام

تبرک حلول ماه ربیع

سالگرد کربلای 6 و آزاد سازی نفت شهر

عملیات کربلای 6 که توسط نیروی زمینی ارتش در تاریخ 23 دی ماه سال 1365 در منطقه سومار انجام شد به آزاد سازی ارتفاعات شمال منطقه عملیاتی نفت شهر انجامید.
رزمندگان اسلام در این عملیات که با رمز مبارک یا فاطمه الزهرا (س)  صورت گرفت، موفق شدند همچنین پل های ارتباطی منطقه رودخانه کنگاگوش را فتح کنند.
عملیات کربلای 6 بیش از هر زمان دیگر برای ایرانی ها اهمیت داشت، زیرا حدود شش سال از جنگ می گذشت و عملیات های پی در پی و گسترده، دشمن را در بیشتر جبهه ها به عقب رانده بود اما هنوز این مناطق تحت اشغال عراق بود.
انجام این عملیات علاوه بر اینکه می توانست به آزادسازی بخشهایی از خاک خودی بینجامد سبب ایجاد جبهه ای جدید برای رزمندگان اسلام به منظور تجزیه دشمن می شد.
اما این عملیات که می توانست در صورت موفقیت،همچنین از فشار دشمن در جنوب بکاهد و پیشروی رزمندگان در منطقه شرق بصره را تسهیل کند ، به این مهم دست نیافت و فرماندهان عملیات به دستاوردهای موجود آن بسنده کردند.
در این عملیات که در منطقه ای به وسعت یکصد کیلومتر انجام شد، 11 فروند هواپیما، دو فروند بالگرد،20 دستگاه تانک و نفربر، چندین انبار مهمات و تعداد زیادی خودرو از تجهیزات دشمن منهدم شد.
شمار کشته و زخمی های دشمن در این عملیات ، چهار هزار نفر گزارش شد و ده ها دستگاه تانک و نفربر و تعداد زیادی سلاح سبک و مهمات نیز به دست رزمندگان اسلام افتاد.(ایرنا)

دعای پایان ماه صفر

با خواندن این دعا در پایان ماه صفر از بلا دور بوده حاجت روا شوید: نیت کنید
(سبحان الله یا فارج الهم و یا کاشف الغم فرج همی و یسر أمری و أرحم ضعفی و قلة حیلتی و أرزقنی من حیث
لا أحتسب یا رب العالمین)
حضرت رسول فرمودند: هرکس مردم را از این دعا باخبر کند در گرفتاریش گشایش پیدا می شود. انشاءالله
من را هم از دعا فراموش نکنید
التماس دعا

پیامبر اكرم صلی الله علیه و آله براى تعقیب كاروان ‏هاى قریش و حركت ‏هاى ایذایى بر ضد مشركانى كه براى جان و مال مسلمانان مكه و پیروان دین اسلام، احترامى قائل نبوده و آنان را از خانه و كاشانه خویش دور ساختند و دارایى هایشان را به تاراج بردند، اقدام به رزمایش ‏هاى نظامى و قدرتى نمود.

آن حضرت، به قصد یكى از كاروان ‏هاى قریش كه میان شام و مكه، بازرگانى مى ‏كرد، پسر عمویش عبیدة بن حارث بن عبدالمطلب را در رأس شصت و یا هشتاد رزمنده مسلمان كه همگى از گروه مهاجران بودند، اعزام كرد.

عبیدة بن حارث به سوى ساحل "دریاى سرخ"، كه محل عبور كاروان ‏هاى شام به مكه و بالعكس بود، روان شد و در "رابغ"، كه در ده میلى "جُحفه" قرار دارد، به كاروان قریش رسید.سرپرست كاروان، "ابوسفیان بن حرب" و به روایتى "عكرمة بن ابى جهل" و به روایت دیگر "مكرز بن حفص" بود.تعداد كاروانیان به دویست نفر بالغ مى ‏شد.

از میان مسلمانان، "سعد بن ابى وقاص"، تیرى به سوى كاروان قریش رها كرد.روایت شد كه وى داراى تیردانى بود كه بیست پیكان تیر در آن، جا مى ‏شد و هر گاه، هر یك از آن ‏ها را به مقصدى رها مى ‏كرد، به هدف اصابت مى ‏كرد و هیچ گاه تیرش به هدر نمى ‏رفت.وى نخستین مسلمانى بود كه در راه اسلام تیرى رها كرد.

اما به غیر از این مورد، میان دو طرف، درگیرى و نزاعى به وقوع نپیوست و هر كدام به شهرهاى خویش برگشتند.گرچه در این سریه، جنگى میان دو طرف روى نداد، ولیكن دلیرى و جسارت رزمندگان اسلام در تعقیب مشركان قریش، در آن سرزمین دور دست، آثار خویش را بر جاى گذاشت و مشركان مكه را با پدیده تازه‏اى به نام نظام و حكومت اسلامى روبرو گردانید و رعب و وحشتى در میان آنان برانگیخت.در تاریخ این سریه، اتفاقى میان تاریخ نگاران نیست.

واقدى، آن را در ماه شوال، هشتمین ماه هجرت پیامبر صلی الله علیه و آله به مدینه منوره(1) و مؤلف كتاب "الاستیعاب"، آن را در ماه ربیع ‏الاول سال دوم هجرى و نخستین سریه اسلامى دانسته‏اند.(2) در كتاب المحبر گفته شد كه این سریه، در نخستین روز ربیع‏ الاول واقع گردید.(3)

پی نوشت و منابع

(1).المغازى ،ج 1، ص 10.
(2).الاستیعاب، ج 3، ص 1020.
(3).المحبر، ص 116.

 

آیات و روایات متناسب :

 

هجرت پیامبرصلی الله علیه وآله

قرآن کریم:

وَاصْبِرْ عَلی ما یَقُولُونَ واهجُرهُم هَجراً جَمیلاً

و بر آنچه می‏گویند شكیبا باش و از آنان با دوری گزیدنی خوش ، فاصله بگیر

مزمّل ، آیه 10 .

پیامبرصلی الله علیه وآله :

أیُّهَا النّاسُ ، هاجِرُوا و تَمَسَّكُوا بِالإسلامِ ؛ فَإنَّ الهِجرَةَ لاتَنقَطِعُ مادامَ الجِهادُ

ای مردم ! مهاجرت كنید و به اسلام چنگ زنید ؛ زیرا تا آن‏گاه كه جهاد باشد، هجرت فروگذارده نمی‏شود

میزان الحكمه ، ح 21052 .

پیامبرصلی الله علیه وآله :

أفضَلُ الهِجرَةِ أنْ تَهجُرَ ما كَرِهَ اللَّهُ

برترین هجرت ، هجرت از چیزی است كه خدا آن را خوش ندارد

كنزالعّمال ، ح 46263 .

پیامبرصلی الله علیه وآله :

الهِجرَةُ هِجرَتانِ :إحداهُما أن تَهجُرَ السَّیِّئاتِ و الأخری أن تُهاجِرَ إلَی اللَّهِ و رَسولِهِ و لاتَنقَطِعُ الهِجرَةُ ما تُقُبِّلَتِ التَّوبَةُ

هجرت دوگونه‏است:هجرت و دوری‏كردن از گناهان، ودیگری آن‏است كه به‏سوی خدا و رسول‏او هجرت‏كنی،و تا زمانی‏كه توبه‏پذیرفته‏می‏شود، هجرت‏قطع‏نمی‏شود

كنزالعّمال ، ح 46262 .

پیامبرصلی الله علیه وآله :

مَن فَرَّ بِدینِهِ مِن أرضٍ إلی أرضٍ و إن كانَ شِبراً مِنَ الأرضِ ، إستَوجَبَ الجَنَّةَ

هر كس با دین‏داری از سرزمینی به سرزمین دیگر ، اگر چه به اندازه یك وجب، هجرت كند ، سزاوار بهشت است

بحار الأنوار ، ج 19 ، ص 31 .

 

2.نزول آیه207سوره بقره در شأن امام على بن ابیطالب ^{علیه السلام}، شرح:

خداوند متعال براى تحسین و تقدیر از كاركرد امیرمؤمنان، على بن ابى طالب علیه السلام كه در شب هجرت پیامبر اكرم صلی الله علیه و آله خطر را به جان خویش خرید و براى فریب مشركان قریش در بستر پیامبر صلی الله علیه و آله آرمید، تا آن حضرت به راحتى از خانه خود و از شهر مكه بگریزد، آیه‏ اى بر پیامبرش نازل كرد و جان نثارى، فداكارى، تعهد و ایمان حضرت علی علیه السلام را ستود.

خداوند متعال در این آیه مباركه فرمود:

«وَ مِنَ النّاسِ مَنْ یَشْری نَفْسَهُ ابْتِغاءَ مَرْضاتِ اللّهِ، وَ اللّهُ رَئوُفٌ بِالْعِباد».(1)

یعنى:برخى از مردم با ایمان و فداكار هم چون علی علیه السلام در لیلة المبیت، به هنگام خفتن در جایگاه پیامبر صلی الله علیه و آله جان خود را در برابر خشنودى خدا مى ‏فروشند و خداوند نسبت به بندگانش مهربان است.

تمامى مفسران شیعه و اكثر مفسران اهل سنت، معتقدند كه شأن نزول این آیه، فداكارى حضرت علی علیه السلام در لیلة المبیت و در بیان فضیلت و مقام آن حضرت است.

صاحب تفسیر شریف "مجمع البیان"  می گوید:این آیه در میان راه مكه و مدینه، به هنگام هجرت پیامبر صلی الله علیه و آله بر آن حضرت نازل گردید.(2)

همچنین این مفسر گرانقدر روایت كرد:هنگامى كه حضرت علی علیه السلام در بستر پیامبر صلی الله علیه و آله خوابید تا پیامبر صلی الله علیه و آله از دسیسه مشركان بگریزد، جبرئیل در بالاى سر حضرت علی علیه السلام و میكائیل در پایین پاهایش قرار گرفته (و او را محافظت مى ‏نمودند) و جبرئیل به آن حضرت، مى ‏گفت:آفرین و خوشا به افرادى مانند تو، اى پسر ابى طالب كه خداوند متعال در میان فرشتگانش به تو مباهات مى ‏كند و به تو مى ‏نازد.(3)

 

پی نوشت و منابع

(1).سوره بقره (2)، آیه 207.
(2).مجمع البیان فى تفسیر القرآن، ج 1-2، ص 535؛ تفسیر نمونه، ج 2، ص 47.
(3).مجمع البیان فى تفسیر القرآن، ج 1-2، ص 535؛ تفسیر نمونه، ج 2، ص 46؛ تاریخ الیعقوبى، ج 1، ص 358.

 

هجرت پیامبرصلی الله علیه و آلهاز مدینه به مکه، لیله المبیت (سال 13 بعثت)، نزول آیه 207بقره در شأن امام علىعلیه السلام، سریه عبیدة بن حارث، هجوم به خانه وحی، نامه معاویه به امام علىعلیه السلام، ماموریت موفق عبلاسى براى نبرد با صاحب الزنج، درگذشت صاحب حدائق

1.هجرت پیامبر اعظم^{صلی الله علیه و آله} از مکه به مدینه، شرح: اهالى مكه پس از درگذشت حضرت خدیجه سلام الله علیها، همسر پیامبر صلی الله علیه و آله و درگذشت حضرت ابوطالب علیه السلام، عموى آن حضرت، بر دشمنى خویش افزودند و حتى قصد جان پیامبر صلی الله علیه و آله را نمودند.

از سوى دیگر تعدادى از اهالى یثرب در همان سال ‏هاى غربت و تنهایى پیامبر صلی الله علیه و آله در ایام حج با وى و اهداف بلند دینش آشنا شده و پس از بازگشت به یثرب، به تبلیغ آن پرداختند.مردم یثرب، رفته رفته به اسلام علاقه نشان داده و در مراسم سال بعد، تعداد زیادترى به نزد رسول خدا صلی الله علیه و آله رسیدند و به دست مبارك وى، مسلمان شده و با آن حضرت پیمان بستند.

اما در مراسم حج سال سیزدهم بعثت، گروهى از حاجیان یثربى كه تعدادشان هفتاد و سه مرد و زن بود، در اواسط ایام تشریق و در محل عقبه در سرزمین "منى"، ایمان آورده و با آن حضرت پیمان بستند، تا از وى و یارانش همانند خانواده و طایفه خویش پشتیبانى كنند.(1)

پس از گذشت ایام حج و بازگشت اهالى یثرب به سرزمین خویش، مهاجرت مسلمانان مكه به سوى یثرب آغاز گردید.آنان به دستور پیامبر صلی الله علیه و آله به دور از چشم مشركان قریش به صورت فردى و گروهى عازم یثرب شدند.به طورى كه در مكه معظمه، جز پیامبر صلی الله علیه و آله و تعدادى اندك از یارانش و گروهى زنان و مردان كهن سال و از كار افتاده، كسى باقى نماند.

پیامبر صلی الله علیه و آله بیش از هر زمان دیگر، در یكى دو ماه آخر اقامتش در مكه، احساس تنهایى و خطر مى ‏كرد.سرانجام سران قریش در واپسین روزهاى ماه صفر، تصمیم به كشتن پیامبر صلی الله علیه و آله گرفتند.

آنان در "دارالندوه" كه مجلس شوراى اعیان و اشراف آنان بود، جلسه‏اى برگزار كرده و پس از تبادل نظر و گفتگوهاى زیاد، به كشتن پیامبر صلی الله علیه و آله از سوى نمایندگان تمام طوایف قریش رأى دادند و شب اول ربیع الاول را براى این كار برگزیدند.آنان در این تصمیم خود، ابولهب، عموى پیامبر صلی الله علیه و آله را كه با آن حضرت از آغاز دشمنى مى ‏كرد، با خود همراه كردند تا نماینده ‏اى از بنى ‏هاشم نیز در جمع خود داشته باشند.

شب موعود فرا رسید، جوانان فریب ‏خورده قریش با هماهنگى كامل، در شب اول ربیع ‏الاول به خانه رسول ‏خدا صلی الله علیه و آله هجوم آورده و آن را از آغاز، در محاصره كامل خویش گرفتند.آنان قصد داشتند كه در ابتداى شب، مقصود خویش را عملى كنند، ولى ابولهب، آنان را مانع گردید و گفت:تا طلوع فجر صادق اجازه نمى ‏دهم، داخل خانه محمد صلی الله علیه و آله گردید.

همگى تا طلوع فجر، لحظه ‏شمارى مى ‏كردند و از روزنه ‏هاى اتاق، بستر آن حضرت را زیر نظر داشتند.

از سوى دیگر جبرئیل امین، این خبر را به پیامبر صلی الله علیه و آله رسانید و او را از سوى خداوند متعال، مأمور كرد كه به سوى یثرب (مدینه) هجرت كند.

اما بیرون رفتن آن حضرت از خانه و خالى گذاشتن رختخواب، دشمن را حساس مى ‏كرد و در أمر هجرت، مشكلى به وجود مى ‏آورد.پیامبر اكرم صلی الله علیه و آله براى اجراى فرمان الهى، به پسر عمویش على‏ بن ‏ابى ‏طالب علیه السلام كه از یاران نزدیك و فداكار آن حضرت بود، پیشنهاد كرد كه در جاى او بخوابد و با فریب مشركان، مسئله سرنوشت ‏ساز هجرت را مهیا سازد.

امام علی علیه السلام كه خطر مرگ را در جلوى چشمان خویش مجسم مى ‏كرد، به آن حضرت عرض كرد:اى رسول ‏خدا، اگر من در جاى تو بخوابم، تو از دست مشركان رهایى خواهى یافت؟

پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود:بلى، من رهایى مى ‏یابم.

على علیه السلام در این هنگام خوشنود شد و اعلام آمادگى كرد و به رختخواب پیامبر صلی الله علیه و آله رفت و در آن جا به راحتى آرمید.پذیرش پیشنهاد پیامبر صلی الله علیه و آله از سوى على ‏بن‏ ابى ‏طالب علیه السلام، نشاط تازه‏اى در رسول ‏خدا صلی الله علیه و آله به وجود آورد و او را در پیگیرى هدف‏ هایش مصمم ‏تر نمود.

مهاجمان در هنگام بامداد، به طور گروهى داخل اتاق رسول ‏خدا صلی الله علیه و آله شده و به سوى رختخوابش هجوم آوردند.ناگهان امام على علیه السلام از میان رختخواب برخاست و بر آنان بانگ‏ زد:واى بر شما، چه كار مى ‏كنید؟

مهاجمان كه ناباورانه، على علیه السلام را در رختخواب پیامبر صلی الله علیه و آله مى ‏دیدند، از او پرسیدند:پس محمد صلی الله علیه و آله كجا است؟

على علیه السلام پاسخ داد:او را به من نسپرده بودید تا از من بخواهید.

میان آنان و على علیه السلام سخنانى رد و بدل شد و چون چیزى دستگیرشان نگردید، با خشم تمام از خانه پیامبر صلی الله علیه و آله بیرون رفته و در پى آن حضرت به راه افتادند.

پیامبر صلی الله علیه و آله از خانه خارج و به همراه ابوبكر (که بطور اتفاقی سر راه پیامبر ظاهر شد و ایشان از ترس افشا شدن نقشه گریز از مکه مجبور به همراه کردن ابوبکر با خود شدند)از مكه گریخت و در غار "ثور" كه در جنوب مكه و در نقطه مقابل مدینه قرار داشت، پناه گرفت.

مشركان، پس از هجوم به خانه پیامبر صلی الله علیه و آله و مشاهده امام على بن ابى طالب علیه السلام در رختخواب آن حضرت، خشمناكتر شده و به تعقیب آن حضرت پرداختند و براى پیدا كردن وى، صد شتر جایزه تعیین نمودند ولى هر چه تلاش كردند، به وى دست نیافتند.

آن حضرت پس از سه شب پنهان ماندن در غار ثور، در شب چهارم ربیع الاول به سوى مدینه هجرت كرد و در دوازدهم همین ماه وارد مدینه شد و مورد استقبال باشكوه اهالى مدینه قرار گرفت.(2)

امام زین العابدین علیه السلام فرمود:هنگامى كه پیامبر صلی الله علیه و آله از مكه به قبا آمد، ابوبكر همراه وى بود.پیامبر صلی الله علیه و آله در قبا به انتظار على علیه السلام نشست.

ابوبكر به پیامبر صلی الله علیه و آله گفت:برخیز با هم به مدینه برویم.زیرا اهالى آن از دیدن تو خوشحال مى ‏شوند.آنان منتظر ورود تو به این شهرند.پس به سوى آنان رویم و در این جا به انتظار على علیه السلام توقف مكن.زیرا گمان نمى ‏كنم كه علی علیه السلام تا یك ماه دیگر به تو رسد.

پیامبر صلی الله علیه و آله در پاسخش فرمود:هرگز از جایم حركت نمى ‏كنم تا پسر عمو و برادرم در نزد پروردگار متعال و دوست داشتنى ‏ترین فرد خاندانم، همان كسى كه با در خطر گذاشتن جانش مرا از دست مشركان رهایى داد، به من بپیوندد.

امام زین العابدین علیه السلام فرمود:در این هنگام، ابوبكر به خشم آمد و ناراحت گردید و حسادت علی علیه السلام بر وى عارض گردید و این نخستین دشمنى وى نسبت به رسول خدا صلی الله علیه و آله درباره علی علیه السلام بود و نخستین سرپیچى وى از فرمان رسول خدا صلی الله علیه و آله.

ابوبكر هنگامى كه اصرار پیامبر صلی الله علیه و آله را در باقى ماندن در محله قبا تا رسیدن حضرت علی علیه السلام را مشاهده كرد، از پیامبر صلی الله علیه و آله جدا گردید و خود به سوى مدینه رفت و پیامبر صلی الله علیه و آله در آن جا توقف كرد تا حضرت علی علیه السلام به همراه سایر خاندان نبوى، از جمله حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها به او پیوستند و به اتفاق هم به سوى مدینه حركت نمودند.(3)

از این حدیث شریف و احادیث دیگر بدست مى ‏آید كه هجرت پیامبر صلی الله علیه و آله از مكه معظمه، از شب پنج شنبه، نخستین شب ربیع الاول آغاز گردید و پس از سه شب پنهان ماندن در غار ثور، در شب چهارم ربیع الاول به سوى یثرب حركت كردند و در روز دوشنبه، دوازدهم همین ماه به روستاى قبا، كه در دو فرسنگى یثرب قرار داشت وارد شدند و پس از چند روز توقف در این محل (و به روایت امام زین العابدین علیه السلام به مدت ده روز توقف در قبا) و با رسیدن حضرت على علیه السلام، در روز جمعه 23 ربیع الاول وارد شهر یثرب گردید و این شهر از آن پس، به مدینة الرسول صلی الله علیه و آله شهرت یافت.ولى برخى از مورخان اهل سنت، ورود حضرت علی علیه السلام را پانزدهم ربیع ‏الاول ذكر كرده‏اند.

در كتاب "الاستیعاب فى معرفة الاصحاب" آمده است:قدم آخر الناس فى الهجرة الى المدینة على و صهیب، و ذلك للنصف من ربیع الاول، و رسول الله صلی الله علیه و آله بقباء لم یرم بعد؛ علی علیه السلام و صهیب، آخرین كسانى بودند كه بسوى مدینه هجرت كردند.ورود آنان، مصادف بود با نیمه ماه ربیع الاول و در آن هنگام رسول خدا صلی الله علیه و آله هنوز در "قبا" بود و به طرف مدینه حركت نكرده بود.(4)

پی نوشت و منابع

(1).تاریخ ابن خلدون، ج 1، ص 392.
(2).نك:مسار الشیعه، ص 27؛ تاریخ ابن خلدون، ج 1، ص 396؛ فرازهایى از تاریخ پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله، ص 191؛ زندگانى چهارده معصوم علیهم السلام (ترجمه اعلام الورى)، ص 88؛ الارشاد، ص 45؛ تاریخ دمشق، ج 1، ص 37 و 47؛ تاریخ الطبرى، ج 2، ص 394، الكامل فى التاریخ، ج 2، ص 101.
(3).الكافى، ج 8، ص 338، حدیث 536.
(4).الاستیعاب، ج 2،ص 729.