تبیان، دستیار زندگی

بسم الله الرحمن الرحیم

در كتاب بوئیل نبى كه از پیامبران پیرو تورات است، بشارت ظهور حضرت مهدى(علیه السلام) و نزول حضرت عیسى(علیه السلام) و محاكمه اسرائیل در آن روز سرنوشت ساز، چنین آمده است:

آن گاه جمیع امّت ها را جمع كرده به وادى «یهوشافاظ»فرود خواهم آورد و در آن جا با ایشان درباره قوم خود و میراث خویش، اسرائیل ]را [ محاكمه خواهم نمود، زیرا كه ایشان را در میان امّت ها پراكنده ساخته و زمین مرا تقسیم نموده اند و بر قوم من قرعه انداخته و پسرى در عوض فاحشه داده و دخترى به شراب فروخته اند تا بنوشند.

و در جاى دیگر از همین كتاب چنین آمده است:

اى همه اُمّتها ! بشتابید و بیایید و از هر طرف جمع شوید اى خداوند شجاعان ! خود را به آنجا فرود آور. اُمّتها بر انگیخته شوند. به «وادى یهوشافاظ» بر آیند; زیرا كه من در آنجا خواهم نشست تا بر همه اُمّتهایى كه به اطراف آن هستند داورى نمایم.

و در همین زمینه در كتاب «عاموس نبى» آمده است كه مى گوید:

بنابر این، اى اسرائیل ! به این طور با تو عمل خواهم نمود، و چون كه به این طور با تو عمل خواهم نمود پس اى اسرائیل ! خویشتن را مهیّا ساز تا با خداى خود ملاقات نمایى.

این فرازها ـ همچنان كه ملاحظه مى شود ـ از نزول حضرت عیسى(علیه السلام) و داورى آن حضرت در «یوم الله ظهور» خبر مى دهند.

و در همین رابطه، در كتاب «هوشیع نبى» در مورد بازگشت حضرت عیسى (علیه السلام)خطاب به قوم یهود آمده است:

و من براى افرایم مثل شیر و براى خاندان یهودا مانند شیر ژیان خواهم بود. من خودم خواهم درید و رفته خواهم ربود و رهاننده نخواهد بود.

من روانه شده به مكان خود خواهم برگشت تا ایشان به عصیان خود اعتراف نموده روى مرا بطلبند، در تنگى خود صبح زود مرا خواهند طلبید.

د) بشارت ظهور حضرت مهدى(علیه السلام) در كتاب زكریاى نبى.

در كتاب زكریاى نبى ـ كه یكى از پیامبران بزرگ بنى اسرائیل و از انبیاى پیرو تورات است، بشارت ظهور آن یگانه منجى عالم چنین آمده است:

اینك روز خداوند مى آید و غنیمت تو در میانت تقسیم خواهد شد. و جمیع اُمّتها را به ضدّ اورشلیم براى جنگ جمع خواهم كرد، و شهر را خواهند گرفت و خانه ها را تاراج خواهند نمود، و زنان را بى عصمت خواهند كرد، و نصف اهل شهر به اسیرى خواهند رفت، و بقیّه قوم از شهر منقطع خواهند شد.

و خداوند بیرون آمده با آن قومها مقاتله خواهد نمود چنان كه در روز جنگ مقاتله نمود، و در آخر آن روز پایهاى او بر كوه زیتون كه از طرف مشرق به مقابل اورشلیم است خواهد ایستاد . . . و آن یك روز معروف خداوند خواهد بود . . . و یَهْوه (خدا) بر تمامى زمین پادشاه خواهد بود. و در آن روز یَهْوة واحد خواهد بود و اسم او واحد.

در اینجا لازم است این نكته را توضیح دهیم كه در كتب عهدین (یعنى تورات و انجیل) كلمه «خداوند» بیشتر در مورد حضرت عیسى(علیه السلام) به كار مى رود، كه در اینجا نیز چنین شده است. و جالب این كه در این فراز بشارت كه از تورات نقل كردیم، محل فرود آمدن حضرت عیسى و یوم الله بودن آن روز و جهانى شدن اسلام و سقوط رژیم اشغالگر قدس دقیقاً با روایات اسلامى مطابقت دارد.

البته باید توجّه داشت كه طبق آیات كریمه قرآن مجید، مضمون این پیشگوییها یكبار در دوران گذشته در زمان بخت النصر انجام گرفته و یكبار دیگر طبق وعده هاى صریح قرآن كریم و نویدهاى ظهور مبارك حضرت مهدى(علیه السلام) در «یوم الله ظهور»، انجام خواهد گرفت، و نخستین قبله مسلمانان براى همیشه از اشغال یهودیان رهایى خواهد یافت و در تمامى جهان خداى یكتا را پرستش خواهد نمود، و در تمامى نقاط زمین نداى دلنواز وحدت به گوش خواهد رسید.

به هر حال، آنچه در این فراز در مورد سرنوشت یهودیان مغرور آمده است دقیقاً با روایات اسلامى منطبق است; زیرا از احادیث چنین استفاده مى شود كه ملّت یهود به علّت طغیان و سركشى و فسادى كه در زمین ایجاد مى كنند سرانجام تار و مار خواهند شد به گونه اى كه حتّى یك نفر یهودى هم در فلسطین باقى نخواهد ماند.

اینك براى آن كه به سرنوشت شوم و ذلّت بارى كه طبق وعده الهى در انتظار قوم یهود و غدّه سرطانى اسرائیل غاصب است واقف شویم به برخى از روایاتى كه در زمینه طغیان و سركشى قوم یهود، و هلاكت و نابودى آنها در «بیت المقدس» وارد شده، اشاره مى كنیم:

بسم الله الرحمن الرحیم

در كتاب «اشعیاى نبى» كه یكى از پیامبران پیرو تورات است، بشارت فراوانى در مورد ظهور حضرت مهدى(علیه السلام) آمده است كه جهت استدلال به كتاب مزبور، نخست فرازى از آن بشارت ها را نقل نموده، و برخى از نكات آن را توضیح مى دهیم تا معلوم شود كه مسلمانان در باره عقیده به ظهور یك مصلح جهانى تنها نیستند، بلكه همه اهل كتاب در این عقیده با مسلمانان اشتراك نظر دارند.

در فرازى از بشارت كتاب اشعیا چنین آمده است:

و نهالى از تنه «یسىّ»بیرون آمده، شاخه اى از ریشه هایش خواهد شكفت و روح خداوند بر او قرار خواهد گرفت. یعنى روح حكمت و فهم و روح مشورت و قوّت و روح معرفت و ترس خداوند و خوشى او در ترس خداوند خواهد بود و موافق رؤیت چشم خود، داورى نخواهد نمود و بر وفق سمع گوشهاى خویش، تنبیه نخواهد نمود; بلكه مسكینان را به عدالت داورى خواهد كرد و به جهت مظلومان زمین به راستى حكم خواهد نمود . . . كمربند كمرش عدالت خواهد بود و كمربند میانش امانت.

و گرگ با بره سكونت خواهد داشت و پلنگ با بزغاله خواهد خوابید و گوساله و شیر پروارى با هم و طفل كوچك آنها را خواهد راند و گاو با خرس خواهد چرید و بچه هاى آنها با هم خواهند خوابید و شیر مثل گاو كاه خواهد خورد، و طفل شیر خواره بر سوراخ مار بازى خواهد كرد، و طفل از شیر باز داشته شده، دست خود را بر خانه افعى خواهد گذاشت، و در تمامى كوه مقدس من، ضرر و فسادى نخواهند كرد; زیرا كه جهان از معرفت خداوند پر خواهد بود مثل آبهایى كه دریا را مى پوشاند.

منظور از «نهالى كه از تنه یسىّ خواهد رویید» ممكن است یكى از چهار نفر از شخصیّت هاى بزرگ روحانى و رهبران عالى قدر بشر، حضرت داود، حضرت سلیمان، حضرت عیسى و حضرت حجّت بن الحسن العسكرى(علیهم السلام)باشند; ولى دقّت و بررسى كامل آیات فوق نشان مى دهد كه منظور از این نهال، هیچ یك از آن پیامبران نیست; بلكه همه آن بشارتها ویژه قائم آل محمّد(علیهم السلام)است; زیرا حضرت داوود و سلیمان(علیهما السلام)فرزندان پسرى یسىّ، و حضرت عیسى بن مریم(علیه السلام)نواده دخترى وى، و قائم آل محمّد(علیه السلام)نیز از جانب مادرش جناب نرجس خاتون ـ كه دختر یشوعا، پسر قیصر، پادشاه روم و از نسل حضرت داود، و مادرش از اولاد حواریون حضرت عیسى(علیه السلام) بوده، و نسب شریفش به شمعون صفا، وصىّ حضرت عیسى(علیه السلام)مى رسد ـ نواده دخترى «یسىّ» مى باشد.

در فرازى از این بشارت چنین آمده است:

موافق رؤیت چشم خود داورى نخواهد كرد و بر وفق سمع گوشهاى خود تنبیه نخواهد نمود

و این جمله، اشاره به حاكمیت مطلق و حكومت عادلانه آن حضرت دارد كه وى بر اساس حق و واقع، حكم مى كند و نیازى به شاهد و بیّنه ندارد و از كسى گواهى نمى طلبد چنان كه در روایات اسلامى آمده است كه:

یحكم بحكم داود ومحمّد(صلى الله علیه وآله وسلم(

یعنى به حكم حضرت داود و دستور پیامبر (صلى الله علیه وآله وسلم) حكم مى كند و با علم و دانش خدادادى خویش داورى مى نماید.

و در فراز دیگرى از آن بشارت آمده است كه، در زمان حكومت حقه و دوران حكومت عدالت پیشه او «گرگ با بره سكونت خواهد داشت و پلنگ با بزغاله خواهد خوابید ... و گوساله و شیر پروارى با هم، و ... ضرر و فسادى نخواهند كرد»، این جمله نشان مى دهد كه در زمان ظهور مبارك آن موعود آسمانى، عدل و داد آن چنان گسترش مى یابد كه جانوران و درندگان با هم سازش مى كنند و در كنار یكدیگر قرار مى گیرند و خوى بهیمیّت و درندگى را از دست مى دهند، و زیان و ضرر به هیچ یك از موجودات نمى رسانند چنان كه در اخبار و احادیث آمده است:

وَ تَصْطَلِحُ فِی مُلْكِهِ السّباع، وَ اصْطَلَحَتِ السِّباع، و تأمَنُ الْبَهائم.

در حكومت او درندگان خوى توحش رها كرده و با یكدیگر سازش  مى كنند و حیوانات اهلى احساس امنیت می نمایند.

و در آخرین فراز از بشارت مزبور آمده است: «جهان از معرفت خداوند پر خواهد بود مثل آبهایى كه دریا را مى پوشاند»، این مطلب نشانگر این واقعیّت است كه در عهد با سعادت آن موعود آسمانى چنان تحوّل عظیم علمى و فرهنگى به وجود مى آید كه همه مردمان به خداى یگانه ایمان مى آورند. درهاى رشته هاى گوناگون علوم و دانش به روى انسانها گشوده مى شود، سطح معلومات بشرى بالا مى رود، راهى را كه بشریّت در طول تاریخ در هزاران سال پیش به دنبال آن بوده در زمان كوتاه مى پیماید، عقلها كامل و اندیشه ها شكوفا مى گردد، و كوته بینى ها و تنگ نظرى ها از بین مى رود، و انسانها به كمال و بلوغ عقلى و اخلاقى و انسانى مى رسند و به تمام ناكامیها، شكستها، ستمها، نادانیها و بدبختى ها پایان مى دهند، و زندگى شرافتمندانه تازه اى را آغاز مى نمایند.

در بشارت دیگرى نیز در كتاب «اشعیاء» در مورد ظهور قائم آل محمّد(علیه السلام)چنین آمده است:

و در ایّام آخر واقع خواهد شد . . . جمیع اُمّتها به سوى آن روان خواهند شد . . . او اُمّتها را داورى خواهد نمود، و قومهاى بسیارى را تنبیه خواهد كرد . . . اُمّتى بر اُمّتى شمشیر نخواهد كشید و بار دیگر جنگ را نخواهند آموخت.

آنچه از این بشارت فهمیده مى شود این است كه پس از قیام شكوهمند مهدى موعود(علیه السلام) جمیع اُمّتها به سوى او روى خواهند آورد. و او همه مردم جهان را از هر رنگ و نژادى كه باشند و هر دین و مذهبى كه داشته باشند در زیر یك پرچم كه دین اسلام و توحید باشد گرد خواهد آورد، و گروه بسیارى را تنبیه خواهد نمود، و در پرتو اجراى عدالتش، و در میان مردم به قضاوت داودى داورى خواهد نمود، و بر اساس حق و واقع قضایا را حل و فصل خواهد كرد، كه سراسر گیتى را فرا خواهد گرفت دیگر اُمّتى بر اُمّتى شمشیر نخواهد كشید، و بار دیگر جنگ و خونریزى و ناامنى بر جهان حكمفرما نخواهد بود، و همه مردمان در صلح، صفا، صمیمیّت و آسایش و آرامش در كنار هم زندگى خواهند نمود.

در فرازى از بشارت هاى كتاب اشعیا آمده كه در زمان آن حضرت، عدالت اجتماعى برقرار خواهد گردید و امنیّت عمومى به وجود خواهد آمد به گونه اى كه مردم در صلح و صفا و صمیمیّت زندگى كنند و بهایم با هم سازش نمایند و در كنار هم با آسودگى بیاسایند:

آنگاه انصاف در بیابان ساكن خواهد شد، و عدالت در بوستان مقیم خواهد گردید. و عمل عدالت، سلامتى و نتیجه عدالت، آرامى و اطمینان خاطر خواهد بود تا ابد الآباد. و قوم من در مسكن سلامتى و در مساكن مطمئن و در منزلهاى آرامى ساكن خواهند شد.

در فراز دیگرى از بشارت هاى كتاب اشعیاى نبى آمده كه در آن زمان، بساط ظلم و ستم برچیده خواهد شد، و عدالت گسترش خواهد یافت، و فقر اقتصادى از میان خواهد رفت و نیازمندیهاى مادى و معنوى مردم تأمین خواهد گردید، و همگان به اخلاق حمیده اسلامى آراسته خواهند شد، و پرده هاى ظلمت و تاریكى به كنار خواهد رفت، و مردمان در ناز و نعمت زندگى خواهند كرد:

برگزیدگان من، از عمل دستهاى خود تمتّع خواهند برد، زحمت بیجا نخواهند كشید، اولاد به جهت اضطراب نخواهند زایید; زیرا كه اولاد بركت یافتگان خداوند هستند و ذریّت ایشان با ایشان اند. و قبل از آن كه بخوانند من جواب خواهم داد، و پیش از آن كه سخن گویند من خواهم شنید. گرگ و برّه با هم خواهند چرید، و شیر مثل گاو كاه خواهد خورد، و خوراك مار خاك خواهد بود، خداوند مى گوید كه در تمامى كوه مقدّس من، ضرر نخواهند رسانید و فساد نخواهند كرد.

تهیه:خاک پای صاحب الزمان عجل الله تعالی فرجه الشریف

بسم الله الرحمن الرحیم

در زبور حضرت داود(علیه السلام) كه تحت عنوان «مزامیر» در لابلاى كتب «عهد عتیق» آمده، نویدهایى در باره ظهور حضرت مهدى(علیه السلام) به بیانهاى گوناگون داده شده است و مى توان گفت: در هر بخشى از «زبور» اشاره اى به ظهور مبارك آن حضرت، و نویدى از پیروزى صالحان بر شریران و تشكیل حكومت واحد جهانى و تبدیل ادیان و مذاهب مختلف به یك دین محكم و آیین جاوید و مستقیم، موجود است.

و جالب توجّه این كه، مطالبى كه قرآن كریم در باره ظهور حضرت مهدى(علیه السلام) از «زبور» نقل كرده است عیناً در زبور فعلى موجود و از دست برد تحریف و تفسیر مصون مانده است.

قرآن كریم چنین مى فرماید:

وَلَقَدْ كَتَبْنا فِی الزَّبورِ مِنْ بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الاَرْضَ یَرِثُها عِبادِیَ الصّالِحوُنَ.

ما علاوه بر ذكر (تورات) در «زبور» نوشتیم كه ]در آینده [ بندگان صالح من وارث زمین خواهند شد.

مقصود از «ذكر» در این آیه شریفه، تورات موسى(علیه السلام) است كه زبور داود(علیه السلام)پیرو شریعت تورات بوده است.

 این آیه مباركه از آینده درخشانى بشارت مى دهد كه شرّ و فساد به كلّى از عالم انسانى رخت بر بسته، و اشرار و ستمكاران نابود گشته اند، و وراثت زمین به افراد پاك و شایسته منتقل گردیده است. زیرا كلمه «وراثت و میراث» در لغت، در مواردى استعمال مى شود كه شخص و یا گروهى منقرض شوند و مال و مقام و همه هستى آنها به گروهى دیگر به وراثت منتقل شود.

به هر حال، طبق روایات متواتره اسلامى ـ از طریق شیعه و سنّى ـ این آیه شریفه مربوط به ظهور مبارك حضرت مهدى(علیه السلام) مى باشد، و قرآن كریم این مطلب را از زبور حضرت داود (علیه السلام) نقل مى كند، و عین همین عبارت در زبور موجود است. و اینك متن زبور:

 (9) زیرا كه شریران منقطع مى شوند. امّا متوكّلان به خداوند، وارث زمین خواهند شد.

 (10) و حال اندكست كه شریر نیست مى شود كه هر چند مكانش را جستجو نمایى ناپیدا خواهد بود

 (11) امّا متواضعان وارث زمین شده از كثرت سلامتى متلذّذ خواهند شد (12) شریر بخلاف صادق افكار مذمومه مى نماید، و دندانهاى خویش را بر او مى فشارد

 (13) خداوند به او متبسّم است چون كه مى بیند كه روز او مى آید

(14) شریران شمشیر را كشیدند و كمان را چلّه كردند تا آن كه مظلوم و مسكین را بیندازند،

(15)انهاى ایشان شكسته خواهد شد

(16) كمى صدّیق از فراوانى شریران بسیار بهتر است.

(17) چون كه بازوهاى شریران شكسته مى شود و خداوند صدّیقان را تكیه گاه ا ست

(18(خداوند روزهاى صالحان را مى داند و میراث ایشان ابدى خواهد بود

 (19) در زمان) بلا) خجل نخواهندشد، و در ایّام قحطى سیر خواهند بود (20) لكن شریران هلاك خواهند شد

،(21)شمنان خداوند، مثل پیه برّه ها فانى بلكه مثل دود تلف خواهند شد; (22) زیرا متبرّكان خداوند، وارث زمین خواهند شد، امّا ملعونان وى منقطع خواهند شد

 (23)صدّیقان وارث زمین شده، ابداً در آن ساكن خواهند شد

 (24)به خدا پناه برده، راهش را نگاهدار كه تو را به وراثت زمین بلند خواهند كرد و در وقت منقطع شدن شریران این را خواهى دید

 (25) عاصیان، عاقبت مستأصل، و عاقبت شریران منقطع خواهند شد.

در فصل دیگر مى فرماید:

. . . قومها را به انصاف داورى خواهد كرد. آسمان شادى كند و زمین مسرور گردد. دریا و پرى آن غرش نمایند. صحرا و هر چه در آن است به وجد آید. آنگاه تمام درختان جنگل ترنّم خواهند نمود به حضور خداوند. زیرا كه مى آید، زیرا كه براى داورى جهان مى آید. ربع مسكون را به انصاف داورى خواهد كرد. و قومها را به امانت خود.

و از جمله در مزمور 72 در مورد پیامبر بزرگوار اسلام و فرزند دادگسترش حضرت مهدى(علیه السلام)، چنین مى فرماید:

 (1) اى خدا ! شرع و احكام خود را به «ملك»، و عدالت خود را به «ملك زاده» عطا فرما (2) تا این كه قوم تو را به عدالت و فقراى تو را به انصاف حكم نماید (3) به قوم كوهها سلامت و كویرها عدالت برساند (4) فقیران قوم را حكم نماید، و پسران مسكینان را نجات دهد، و ظالم را بشكند (5) تا باقى ماندن ماه و آفتاب دور به دور از تو بترسند (6) بر گیاه بریده شده مثل باران و مانند امطار ـ كه زمین را سیراب مى گرداند ـ خواهد بارید

(7)و در روزهایش صدّیقان شكوفه خواهد نمود، و زیادتى سلامتى تا باقى ماندن ماه خواهد بود (8) از دریا تا به دریا و از نهر تا به اقصى زمین سلطنت خواهد نمود (9) صحرا نشینان در حضورش خم خواهند شد و دشمنانش خاك را خواهند بوسید

(10)ملوك طرشیش و جزیره ها، هدیه ها خواهند آورد، و پادشاهان شبا و سبا پیشكشها تقریب خواهند نمود (11) بلكه تمامى ملوك با او كرنش خواهند نمود، و تمامى اُمم او را بندگى خواهند كرد (12) زیرا فقیر را وقتى كه فریاد مى كند و مسكین كه نصرت كننده ندارد، خلاصى خواهد داد (13) و به ذلیل و محتاج ترحّم خواهد فرمود و جانهاى مسكینان را نجات خواهد داد (14) جان ایشان را از ظلم و ستم نجات خواهد داد، و هم در نظرش خون ایشان قیمتى خواهد بود (15) و زنده مانده از شبا به او بخشیده خواهد شد (16) در زمین به سر كوهها مشت غلّه كاشته مى شود كه محصول آن مثل اسنان متحرّك شده، اهل شهرها مثل گیاه زمین شكوفه خواهند نمود

(17)اسم او ابداً بماند، اسمش مثل آفتاب باقى بماند، در او مردمان بركت خواهند یافت، و تمامى قبایل او را خجسته خواهند گفت (19) بلكه اسم ذوالجلال او ابداً مبارك باد، و تمامى زمین از جلالش پر شود (20) دعاى داود پسر یسىّ تمام شد.

تهیه: خاک پای صاحب الزمان عجل الله تعالی فرجه الشریف

بسم الله الرحمن الرحیم

د) بشارت ظهور حضرت بقیة اللّه(علیه السلام) در كتاب (وشن جوك)

در كتاب «جوك» كه رهبر جوكیان هندو است و او را پیامبر مى دانند، در باره بشارت ظهور حضرت «بقیة الله»- ارواحنا فداه -  و رجعت گروهى از اموات در دوران حكومت عدالت گستر آن حضرت، چنین آمده است:

(آخر دنیا به كسى برگردد كه خدا را دوست مى دارد و از بندگان خاص او باشد و نام او «خجسته» و «فرخنده» باشد. خلق را، كه در دین ها اختراع كرده و حق خدا و پیامبر را پایمال كرده اند، همه را زنده گرداند و بسوزاند، و عالم را نو گرداند، و هر بدى را سزادهد، و یك «كرور» دولت او باشد كه عبارت از چهار هزار سال است، خود او و اقوامش پادشاهى كنند).

دو كلمه «فرخنده» و «خجسته» در عربى به (محمّد و محمود) ترجمه مى شود و این هر دو اسم، نام مبارك حضرت مهدى- ارواحنا فداه -  مى باشد، و شاید هم اشاره به «محمّد» و «احمد» باشد; زیرا در روایات اسلامى وارد شده است كه حضرت مهدى- ارواحنا فداه - دو نام دارد، یكى مخفى و دیگرى ظاهر است، نامى كه مخفى است «احمد» و آن كه ظاهر است «محمّد» مى باشد.

هـ) بشارت ظهور حضرت ولى عصر(علیه السلام) در كتاب (دید)

در كتاب «دید» كه از كتب مقدسه هندیان است بشارت ظهور مبارك حضرت ولى عصر- ارواحنا فداه -  چنین آمده است:

(پس از خرابى دنیا، پادشاهى در آخر الزمان پیدا شود كه پیشواى خلایق باشد، و نام او «منصور» باشد و تمام عالم را بگیرد، و به دین خود در آورد، و همه كس را از مؤمن و كافر بشناسد، و هر چه از خدا بخواهد بر آید).

در برخى از روایات اسلامى، ائمّه معصومین(علیهم السلام) «منصور» را یكى از اسامى مبارك حضرت مهدى- ارواحنا فداه -  خوانده، و آیه شریفه:

(وَ مَنْ قُتِلَ مَظْلُوماً فَقَدْ جَعَلْنا لِوَلِیِّهِ سُلْطاناً فَلا یُسرِفُ فِى القَتلِ اِنَّهُ كانَ مَنْصوراً)

(هر انكه مظلوم كشته شود ما براى ولىاو حق - قصاص – قرار دادیم ،پس در كشتن اسراف نمىكند ، همانا او یارى شده است .)

را به آن حضرت تفسیر نموده اند كه آن یگانه باز مانده حجج الهى، ولىّ خون مظلومان و منصور و مؤیّد من عند الله است.

و در همین رابطه در ضمن حدیثى از امام باقر(علیه السلام) روایت شده است كه فرمود:

(القائِمُ مِنّا مَنصُورٌ بالرُّعْبِ، مُؤیَّدٌ بِالنَّصْرِ، تُطوى لَهُ الأرضُ، وَ تَظهَرُ لَهُ الكُنُوزُ، وَیبلغ سُلطانُهُ المَشرِقَ وَ المَغرِبَ).

(قائم ما به وسیله رعب (در دل دشمنان) یارى مى شود، و با نصرت الهى تأیید مى گردد، زمین زیر پایش پیچیده مى شود، و گنجهاى زمین براى او ظاهر مى شود، ودولت او به شرق و غرب عالم مى رسد).

و) بشارت ظهور حضرت قائم(علیه السلام) در كتاب «دادتگ»

در كتاب «دادتگ» كه از كتب مقدّسه برهمائیان هند است، بشارت ظهور مبارك حضرت قائم- ارواحنا فداه -چنین آمده است:

بعد از آن كه مسلمانى به هم رسد، در آخر الزمان، و اسلام در میان مسلمانان از ظلم ظالمان و فسق عالمان و تعدّى حاكمان و ریاى زاهدان و بى دیانتى امینان و حسد حاسدان بر طرف شود و به جز نام از آن چیزى نماند، و دنیا مملو از ظلم و ستم شود، و پادشاهان، ظالم و بى رحم شوند، و رعیّت بى انصاف گردند و در خرابى یكدیگر كوشند و عالم را كفر و ضلالت و فساد بگیرد، دست حق به در آید، و جانشین آخر «ممتاطا»

ظهور كند و مشرق و مغرب عالم را بگیرد و بگردد همه جا (همه جهان را) و بسیار كسان را بكشد، و خلایق را هدایت كند، و آن در حالتى باشد كه تركان، امیر مسلمانان باشند، و ]او [ غیر از حق و راستى از كسى قبول نكند.

آنچه در این بشارت و بشارتهاى قبلى در مورد ظهور مبارك حضرت مهدى- ارواحنا فداه - آمده است، اكثر آنها بدون كم و كاست با روایات اسلامى منطبق است، و ممكن است; برخى تصوّر كنند كه شاید بعضى از مطالب این پیشگویى كمى اغراق آمیز است، ولى باید توجّه داشت  كه همه فرازهاى این پیشگویى كه در ضمن، تعدادى از علایم ظهور را نیز بر شمرده است در بسیارى از روایات اسلامى آمده و حتّى در دو حدیث بسیار مفصّل و طولانى كه از رسول خدا(صلى الله علیه وآله وسلم) و امام صادق(علیه السلام) در مورد حوادث قبل از ظهور از آن دو بزرگوار نقل شده به تفصیل سخن رفته است كه ما به جهت اختصار از نقل آنها صرف نظر مى نماییم، و علاقه مندان مى توانند به منابعى كه در پاورقى آورده ایم، مراجعه فرمایند.

ز) بشارت ظهور حضرت حجة اللّه(علیه السلام) در كتاب (ریگ ودا)

در كتاب «ریك ودا» كه یكى از كتب مقدّسه هند است، بشارت ظهور حضرت حجة الله- ارواحنا فداه -  چنین آمده است:

ویشنو، در میان مردم ظاهر مى گردد . . . او از همه كس قوى تر ونیرومندتر است . . . در یك دست «ویشنو» (نجات دهنده) شمشیرى به مانند ستاره دنباله دار و دست دیگر انگشترى درخشنده دارد هنگام ظهور وى، خورشید و ماه تاریك مى شوند و زمین خواهد لرزید.

در این بشارت، از ظهور انسانى ممتاز و با عظمت و برخى از نشانه هاى ظهور وى سخن رفته است كه در وقت ظهور با شمشیر آتشبار كه بسان ستاره دنباله دار است، قیام مى كند. و این تعبیر (یعنى: قیام با شمشیر) تعبیر دقیق و لطیفى است كه مضمون آن در رابطه با ظهور حضرت ولى عصر(علیه السلام) در احادیث اسلامى نیز آمده است.

ح) بشارت ظهور آخرین حجّت خدا(علیه السلام) در كتاب شاكمونى:

در كتاب «شاكمونى» كه از كتب مقدّسه هندیان مى باشد و به اعتقاد كفره هند، پیغمبر صاحب كتاب است و مى گویند: وى بر اهل خطا و ختن مبعوث بوده است، بشارت ظهور آخرین حجّت خدا حضرت ولى عصر- ارواحنا فداه - چنین آمده است:

پادشاهى و دولت دنیا به فرزند سیّد خلایق دو جهان «گشن» بزرگوار تمام شود، و او كسى باشد كه بر كوه هاى مشرق و مغرب دنیا حكم براند و فرمان كند، و بر ابرها سوار شود، و فرشتگان كاركنان او باشند، و جنّ و انس در خدمت او شوند، و از «سودان» كه زیر خط «استوا» است تا سرزمین «تسعین» كه زیر قطب شمالى است و ماوراى بحار و ماوراى اقلیم هفتم و گلستان ارم تا باغ شداد را صاحب شود، و دین خدا یك دین شود و دین خدا زنده گردد، و نام او «ایستاده» باشد، و خداشناس باشد.

(گشن) در لغت هندى نام پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله وسلم) است كه در این بشارت فوق، فرزند برومند وى را به نام «ایستاده» و «خدا شناس» نامیده، چنان كه شیعیان او را «قائم(علیه السلام)» و حضرت مهدى- ارواحنا فداه -  مى خوانند.

و امّا موضوع سوار شدن آن حضرت بر ابرهاى آسمان كه در این بشارت آمده است، یكى از بزرگترین امتیازات آن موعود مسعود است كه نه تنها در بشارت فوق و مكرّراً در بشارتهاى انجیل از آن سخن رفته است; بلكه در روایات متواتره اسلامى نیز به صورت یك امر جدّى و خارق العاده مطرح گردیده است.

زیرا پیامبر اكرم(صلى الله علیه وآله وسلم) و امامان معصوم(علیهم السلام) در مواردى كه از ظهور مبارك آن ولى مطلق الهى سخن رانده اند، سیر و حركت آن مصلح بزرگ جهانى را در ایّام ظهور خارق العاده دانسته، و به پیروان خود مژده داده اند كه حضرت مهدى(علیه السلام) با قدرت و جلال در حالى كه بر ابرهاى آسمان سوار است، ظهور خواهد فرمود.

اینك براى اثبات این مدّعا و دلگرمى منتظران ظهور آن یگانه منجى عالم، به چند نمونه از احادیث وارده اشاره مى كنیم:

1 ـ علاّمه مجلسى در ضمن حدیثى از پیامبر(صلى الله علیه وآله وسلم) نقل كرده كه آن حضرت فرمود: خداوند در شب معراج خطاب به من كرد و فرمود: . . .

«. . . وَ لاَُطَهِّرَنَّ الأَرْضَ بآخِرِهِمْ من أَعْدائی، وَ لاَُمَلِكَنَّهُ مَشارِق الأَرْضِ وَ مَغارِبَها، وَ لأُسَخِّرَنَّ لَهُ الرِّیاحَ، وَ لاَُذَلِلَنَّ لَهُ السَّحابَ الصِعابِ، ولأرقینّهُ فی الأسباب، ولأنصرنّهُ بجندی، وَ لاَُمِدَّنِّهُ بِمَلائِكَتِی، حتّى یُعْلِنَ دَعْوَتِی، وَیَجْمَعَ الخَلْقَ عَلى تَوحیدِی، ثُمَّ لاَُدِیمنّ مُلكَهُ، وَلاَُداوِلَنَّ الأیّامَ بَیْنَ أوْلِیائِی إلى یَوْم القِیامَةِ».

. . . و زمین را به وسیله او از دشمنانم پاك مى سازم; شرق و غرب جهان را به او تملیك مى نمایم; بادها را به تسخیر او در مى آورم; ابرهاى سخت و نا آرام را براى او رام مى گردانم، برترین ابزارها را در اختیار او مى گذارم، با سپاه خود او را یارى نموده و با فرشتگانم او را مدد و تقویت مى نمایم، تا دعوت مرا آشكار سازد و همه مخلوقات را بر توحید من گرد آورد. آنگاه دولت او را پایدار نموده و دوران حكومتش را تا پایان روزگار بین دوستانم جاودانه مى سازم.

2 ـ در حدیثى از امام باقر (علیه السلام) روایت شده است كه فرمود:

أما إنّ ذا القَرْنَیْنِ قَدْ خُیِّرَ السَّحابَیْنِ، فَاختارَ الذَّلُولَ وَ ذَخَرَ لِصاحِبِكُمُ الَصَّعْبَ.

فَقِیلَ لَهُ: وَ ما اَلصَّعْبُ؟

فَقالَ: ما كانَ مِنْ سَحاب فِیهِ رَعْدٌ وَصاعِقَةٌ وَ بَرْقٌ، فَصاحِبُكُمْ یَرْكَبُهُ!. أما إنَّهُ سَیَرْكَبُ السَّحابَ، وَ یَرْقَى فِی الأسبابِ: أسبابِ السَّماوات السَّبْعِ وَ الأَرَضِینَ السَّبع.

ذوالقرنین میان دو ابر مخیر شد: یكى ابر رام و دیگرى ابر نا آرام، و او ابر رام را براى خود بر گزید و ابر نا آرام را براى صاحب شما نگه داشت.

گفته شد: ابر نا آرام چیست؟

فرمود: ابرى كه با رعد و برق و غرّش باشد، كه صاحب شما سوار بر آن خواهد شد. آرى ! صاحب شما سوار ابر مى شود، همه اسبابها و ابزارها را زیر پا مى گذارد، اسبابهاى هفت آسمان و هفت زمین را.

 بشارات ظهور حضرت مهدى(علیه السلام) در كتاب تورات

در كتاب تورات كه از كتب آسمانى به شمار مى رود و هم اكنون در دست اهل كتاب و مورد قبول آنها است، بشارات زیادى از آمدن مهدى موعود و ظهور مصلحى جهانى در آخر الزمان آمده است كه چون مضمونهاى آن بشارات در قرآن كریم و احادیث قطعى و متواتر اسلامى به صورت گسترده اى وارد شده و نشان مى دهد كه مسأله «مهدویّت» اختصاص به اسلام ندارد، قسمتى از آن بشارات را در اینجا مى آوریم، و برخى از نكات آنها را توضیح مى دهیم تا موضوع تشكیل حكومت واحد جهانى، و تبدیل همه ادیان و مذاهب مختلف به یك دین و آیین مستقیم، برهمگان روشن شود.

گفتنى است كه چون در كتاب «عهد عتیق» (یعنى: تورات و ملحقات آن) همچون كتاب انجیل، از بازگشت و رجعت حضرت عیسى (علیه السلام)سخن به میان آمده است و این مطلب، رابطه مستقیم با ظهور حضرت مهدى(علیه السلام)دارد،  در ضمن بشارات ظهور حضرت مهدى(علیه السلام)، فرازهایى از «تورات» را آورده ایم  تا دانسته شود كه قوم یهود نیز بر اساس آنچه در كتابهاى مذهبى خودشان آمده است همچون مسلمانان به «رجعت» و بازگشت حضرت مسیح(علیه السلام)معتقدند. و در این باره تردید ندارند كه بالاخره روزى فرا مى رسد كه حضرت عیساى روح الله(علیه السلام)به زمین باز مى گردد و برخى از آنها را تنبیه و از برخى دیگر انتقام مى گیرد، هر چند كه بسیارى از آنان بر اثر آیات و معجزاتى كه از حضرت مهدى(علیه السلام)و عیساى مسیح(علیه السلام)مى بینند ایمان آورده و تسلیم مى شوند و در برابر حق خاضع و خاشع مى گردند.

  تهیه:خاک پای صاحب الزمان عجل الله تعالی فرجه الشریف

بسم الله الرحمن الرحیم

در كتابهاى مذهبى مقدّسى كه در میان هندیان به عنوان كتاب هاى آسمانى شناخته شده و آورندگان این كتاب ها به عنوان پیامبر شناخته مى شوند، تصریحات زیادى به وجود مقدّس مهدى موعود(علیه السلام) و ظهور مبارك آن حضرت شده است كه قسمتى از آنها از نظر خوانندگان گرامى مى گذرد.

  الف) بشارت ظهور حضرت مهدى(علیه السلام) در كتاب اوپانیشاد

در كتاب «اوپانیشاد» كه یكى از كتب معتبره و از منابع هندوها به شمار مى رود، بشارت ظهور مهدى موعود(علیه السلام) چنین آمده است:

(این مظهر ویشنو (مظهر دهم) در انقضاى كلّى یا عصر آهن، سوار بر اسب سفیدى، در حالى كه شمشیر برهنه درخشانى به صورت ستاره دنباله دار در دست دارد ظاهر مى شود، و شریران را تماماً هلاك مى سازد، و خلقت را از نو تجدید، و پاكى را رجعت خواهد داد . . . این مظهر دهم در انقضاى عالم ظهور خواهد كرد).

با اندك تأملى در جملات بشارت فوق، ظاهر مى شود كه مقصود از «مظهر ویشنو» همان وجود مقدّس حجة بن الحسن العسكرى(علیه السلام) است; زیرا طبق روایات متواتر اسلامى آن حضرت در آخر الزمان و در پایان جهان، ظهور خواهد نمود و با شمشیر قیام خواهد كرد، و تمامى جباران و ستمگران روى زمین را از بین خواهد برد، و در دوران حكومت آن مظهر قدرت خداوندى، جهان، آفرینش نوینى خواهد یافت.

( مهدى(علیه السلام) بر اسب دست و پا سفیدى سوار است)

این عنوان كه در دومین فراز بشارت كتاب «اوپانیشاد» آمده است، در اخبار معصومین(علیهم السلام) بدان اشاره شده كه براى نمونه برخى از آنها را در اینجا مى آوریم:

در حدیثى از حضرت امیر مؤمنان على(علیه السلام) روایت شده كه در مورد ظهور مبارك حضرت مهدى(علیه السلام) و به هنگام حركت آن حضرت از نجف به سوى مسجد سهله فرموده است:

(كَأنِّی بِهِ وَ قدْ عَبرَ مِنْ وادِی السّلام إلى مَسْجِدِ السَّهْلَةِ عَلى فَرَس مُحَجَّل لَهُ شِمْراخٌ یُزهِو وَ هُوَ یَدْعُو و یقول فی دعائهِ...).

(گویى او را با چشم خود مى بینم كه در نزدیكى نجف از وادى السلام عبور كرده، به سوى مسجد سهله پیش مى رود در حالى كه بر اسب دست و پا سفیدى سوار است كه پیشانى سفید و درخشنده اى دارد، و همه درخشندگى آن را چون چراغ و ستاره مى بینند و او در آن حال دعا مى خواند . . .)

ب) بشارت ظهور حضرت مهدى(علیه السلام) در كتاب «باسك»

در كتاب «باسك» كه از كتب مقدّسه آسمانى هندوهاست، بشارت ظهور حضرت ولى عصر(علیه السلام) چنین آمده است.

(دور دنیا تمام شود به پادشاه عادلى در آخر الزمان، كه پیشواى ملائكه و پریان و آدمیان باشد، و حق و راستى با او باشد، و آنچه در دریا و زمین ها و كوه ها پنهان باشد همه را بدست آورد، و از آسمان ها و زمین و آنچه باشد خبر دهد، و از او بزرگتر كسى به دنیا نیاید).

ج) بشارت ظهور حضرت مهدى(علیه السلام) در كتاب «پاتیكل»

در كتاب «پاتیكل» كه از كتب مقدّسه هندیان مى باشد و صاحب این كتاب از اعاظم  هند است و به گمان پیروانش، صاحب كتاب آسمانى است، بشارت ظهور مبارك حضرت مهدى(علیه السلام) چنین آمده است:

(چون مدّت روز تمام شود، دنیاى كهنه نو شود و زنده گردد، و صاحب ملك تازه پیدا شود از فرزندان دو پیشواى بزرگ جهان كه یكى «ناموس آخر الزمان» و دیگرى «صدیق اكبر(.

یعنى وصى بزرگتر وى كه «پشن» نام دارد. و نام آن صاحب ملك تازه، «راهنما» است، به حق، پادشاه شود، و خلیفه «رام» باشد، و حكم براند، و او را معجزه بسیار باشد. هر كه پناه به او برد و دین پدران او اختیار كند، سرخ روى باشد در نزد رام.

و دولت او بسیار كشیده شود، و عمر او از فرزندان «ناموس اكبر» زیاده باشد، و آخر دنیا به او تمام شود. و از ساحل دریاى محیط و جزایر سراندیب و قبر بابا آدم(علیه السلام) و از جبال القمر تا شمال هیكل زهره، تا سیف البحر و اقیانوس را مسخر گرداند، و بتخانه «سومنات» را خراب كند. و «جگرنات» بفرمان او به سخن آید و به خاك افتد، پس آن را بشكند و به دریاى اعظم اندازد، و هر بتى كه در هر جا باشد بشكند».

از آنجا كه در این بشارت، الفاظ و تعابیرى به كار رفته است كه امكان دارد براى بعضى از خوانندگان نا مفهوم باشد بعضى از آنها را جهت روشن تر شدن مطلب توضیح مى دهیم:

1 ـ مقصود از «ناموس آخر الزمان»، ناموس اعظم الهى، پیامبر خاتم حضرت محمّد بن عبدالله(صلى الله علیه وآله وسلم) است.

2 ـ پشن، نام هندى حضرت على بن ابى طالب(علیه السلام) است.

3 ـ صاحب ملك تازه، آخرین حجّت خداوند حضرت ولى عصر(علیه السلام) است و راهنما، نام مبارك حضرت مهدى(علیه السلام) است كه بزرگترین نماینده راهنمایان الهى و نام مقدّس وى نیز، هادى و مهدى و قائم به حق است.

4 ـ كلمه «رام» به لغت «سانسكریتى» نام اقدس حضرت احدیت (خدا) است.

5 ـ این جمله «هر كه به او پناه برد، و دین پدران او اختیار كند، در نزد رام، سرخ روى باشد» صریح است در این كه، حضرت مهدى(علیه السلام) جهانیان را به دین اجداد بزرگوارش، اسلام، دعوت مى كند.

6 ـ سومنات ـ بنا به نوشته علاّمه دهخدا، در كتاب لغت نامه بتخانه اى بوده است در «گجرات». و گویند: سلطان محمود غزنوى آن را خراب كرد، و «منات» را كه از بتهاى مشهور است و در آن بتخانه بود، شكست. و گویند: این لغت هندوى است كه مفرّس شده و آن نام بتى بود، و معنى تركیبى آن «سوم، نات» است: نمونه قمر، زیرا «سوم» به لغت هندوى قمر را گویند، و نات، تعظیم است. براى اطلاع بیشتر به لغت نامه دهخدا، ماده «سومنات» مراجعه فرمایید.

7 ـ و اما «جگرنات» به لغت سانسكریتى، نام بتى است كه هندوها آن را مظهر خدا مى دانند.

تهیه:خاک پای صاحب الزمان عجل الله تعالی فرجه الشریف

ادامه دارد.......

بسم الله الرحمن الرحیم

ادیان و نوید ظهور موعود

چنان كه در بحثهاى گذشته آمد، مسأله ظهور حضرت مهدى(علیه السلام) در آخر الزمان و پایان دادن به ظلم و ستمها از مسایل اساسى ادیان و اسلام است، و تمامى ادیان و مذاهب گوناگونى كه در روى كره زمین حكومت مى كنند، وقوع حتمى و قطعى آن را خبر داده اند.

بر اساس تعالیم انبیا و نویدهاى كتب آسمانى، علیرغم عوامل بدبینى بیشمارى كه نسبت به آینده بشر در جهان دیده مى شود، اوضاع كنونى جهان قابل دوام نیست، و دیر یا زود گردونه زمان به نفع محرومان خواهد چرخید، و چهره جهان دگرگون خواهد شد، و مفاسد اجتماعى و كشمكشهاى كنونى جاى خود را به آرامش و امنیّت خواهد داد. مطابق وعده هاى انبیا و نویدهاى كتب آسمانى، چشم انداز آینده جهان و سرنوشت بشر روشن است.

نگاهى كوتاه به كتابهاى مذهبى اهل ادیان این امر را به خوبى نشان مى دهد كه وقتى جهان دچار فتنه و آشوب گردد و آتش ظلم و بیدادگرى همه جهان را فراگیرد، و جنگهاى خانمان سوز و ویرانگر مردمان جهان را به ستوه آورد و زمامداران جهان از اداره اُمور كشورها عاجز و ناتوان گردند و براى خاموش كردن آتش فتنه ها و جنگها راه چاره اى نیابند، در چنین موقعیّت حساس و بحرانى یك مصلح بزرگ جهانى، با اتّكا به قدرت لایزال الهى قیام خواهد كرد، و به یك اصلاح عمومى در تمام جهان دست خواهد زد و زورگویان، زورمداران و قدرت طلبان افسار گسیخته عالم را سر جاى خود خواهد نشاند و به همه بدبختیها و تیره روزى ها و گرفتارى هاى بشریّت خاتمه خواهد داد.

خوشبختانه هنگامى كه به ادیان آسمانى مراجعه مى كنیم، كتب آسمانى را سراسر مملوّ از امید، و سرشار از نویدهاى بهروزى و وعده هاى ظهور آن «مصلح جهانى» مى بینیم، و شاید براى برخى كمى تعجّب آور باشد كه در تمام ادیان و مذاهب بزرگ جهان، اعم از وثنیت، كلیمیت، مسیحیت، مجوسیت و آیین مبین اسلام . . . از مصلحى كه در پایان جهان ظهور خواهد كرد و به جنایتها و خیانتهاى انسانها خاتمه خواهد داد و شالوده حكومت واحد جهانى را، بر اساس عدالت و آزادى بنیان خواهد نهاد، گفتگو شده و برتر و بالاتر از همه، نوید ظهور آن مصلح بزرگ جهان، به خصوص در اسلام و قرآن نیز، به صورتى جامع تر، كامل تر، عمیق تر و جدى تر، مطرح شده است.

و جاى بسى خرسندى است كه اكثریّت قریب به اتّفاق نویدهایى كه در رابطه با ظهور (مصلح بزرگ جهانى) در كتابهاى آسمانى آمده است ـ اگر نگوییم همه آنها ـ تنها با وجود مقدّس مهدى موعود(علیه السلام)، آخرین بازمانده حجت الهى از امامان معصوم شیعه مطابقت دارد.

آرى اى عزیز ! نویدهاى مصلح بزرگ جهانى و بشارت ظهور مبارك حضرت مهدى(علیه السلام) علاوه بر قرآن مجید در تمام كتب مذهبى اهل ادیان مانند: كتاب زند، كتاب جاماسب، كتاب شاكمونى، كتاب جوك، كتاب دیدبراهمه، كتاب باسك، كتاب پاتیكل، كتاب دادنگ، كتاب ضفیناى نبى، كتاب اشعیاء، كتاب وحى كودك، كتاب حُكى نبى، كتاب مكاشفات یوحناى لاهوتى، كتاب دانیال نبى، انجیل متى، انجیل لوقا، انجیل مرقس، و سایر كتابها و الواح ذكر شده، و در همه این كتابها نویدها و بشارتهاى ظهور حضرت مهدى(علیه السلام) به عبارات و مضامینى كه همه اصالت و حقیقتِ «مهدویّت» را تأیید مى كنند، و آن را یك عقیده عمومى مشترك بین همه اُمّتها و ملّتها مى دانند، به روشنى بیان شده است.

اگر چه غیر از قرآن مجید، همه كتابهاى دیگر آسمانى مورد دستبرد و تحریف قرار گرفته است، ولى باز هم مطالبى در آنها دیده مى شود كه از دستبرد دگران مصون مانده، و در آنها عبارات و جملاتى از آمدن «مصلح جهانى» به چشم مى خورد.

جالب توجّه این كه: در تمام كتابهاى مقدّسى كه در میان اهل ادیان، به عنوان كتابهاى آسمانى شناخته شده و آورندگان آن كتابها به عنوان پیامبر، شناخته مى شوند، تصریحات زیادى به «مهدى موعود» شده است.

هر چند كه ما این كتابها را به عنوان «كتاب آسمانى» نمى دانیم، و یقین نداریم كه آورندگان آنها پیامبر بوده اند، بلكه معتقدیم كه آنها یا «پیامبر» بوده اند، یا این مطالب را از كتابها و تعلیم پیامبران گذشته اقتباس كرده اند، ولى شگفت آور است كه در برخى از این كتابها، بعضى از القاب خاص و اسامى مبارك حضرت مهدى(علیه السلام) و حتّى سلسله «نسبى» آن حضرت و این كه وى از سلاله پاك پیغمبر آخر الزمان، و از فرزندان دختر آن پیغمبر، و آخرین جانشین آن حضرت است، نیز مشخص گردیده است.

اینك براى اثبات این مدّعا قسمتى از نویدها و بشارتهاى ظهور مهدى موعود(علیه السلام) را كه در كتب مذهبى اهل ادیان آمده است، از كتب مقدّسه هندیان، یهودیان، مسیحیان، زرتشتیان و سایر كتابهایى كه در میان پیروان خود به عنوان كتاب آسمانى شناخته شده، نقل مى كنیم، تا اصالت مسأله «مهدویت» و جهانى بودن اعتقاد به ظهور مبارك حضرت مهدى(علیه السلام) به خوبى روشن شود.

  تهیه:خاک پای صاحب الزمان عجل الله تعالی فرجه الشریف

ادامه دارد......

بسم الله الرحمن الرحیم

اینك قسمتى از اسامى مبارك آن حضرت را كه با الفاظ مختلفى در بسیارى از كتب مذهبى اهل ادیان و ملل مختلف جهان آمده است، از نظر خوانندگان گرامى مى گذرانیم.

1 ـ «صاحب» در صحف ابراهیم(علیه السلام)

2 ـ «قائم» در زبور سیزدهم;

3 ـ «قیدمو» در تورات به لغت تركوم;

4 ـ «ماشیع» (مهدى بزرگ) در تورات عبرانى;

5 ـ «مهمید آخر» در انجیل;

6 ـ «سروش ایزد» در زمزم زرتشت;

7 ـ «بهرام» در ابستاق زند و پازند;

8 ـ «بنده یزدان» هم در زند و پازند;

9 ـ «لند بطاوا» در هزار نامه هندیان;

10 ـ «شماخیل» در ارماطس;

11 ـ «خوراند» در جاویدان;

12 ـ «خجسته» (احمد) در كندرال فرنگیان;

13 ـ «خسرو» در كتاب مجوس;

14 ـ «میزان الحق» در كتاب اثرى پیغمبر;

15 ـ «پرویز» در كتاب برزین آذر فارسیان;

16 ـ «فردوس اكبر» در كتاب قبروس رومیان;

17 ـ «كلمةُ الحقّ» در صحیفه آسمانى;

18 ـ «لِسانِ صدق» هم در صحیفه آسمانى;

19 ـ «صمصام الاكبر» در كتاب كندرال;

20 ـ «بقیة اللّه» در كتاب دوهر;

21 ـ «قاطع» در كتاب قنطره;

22 ـ «منصور» در كتاب دید براهمه;

23 ـ «ایستاده» (قائم) در كتاب شاكمونى;

24 ـ «ویشنو» در كتاب ریگ ودا;

25 ـ «فرخنده» (محمّد) در كتاب وشن جوك;

26 ـ «راهنما» (هادى و مهدى) در كتاب پاتیكل;

27 ـ «پسر انسان» در عهد جدید (اناجیل و ملحقات آن)

28 ـ «سوشیانس» در كتاب زند و هومو من یسن، از كتب زردتشیان;

29 ـ در كتاب «شابوهرگان» كتاب مقدس «مانویه» ترجمه «مولر» نام «خود شهر ایزد» آمده كه باید در آخر الزمان ظهور كند، و عدالت را در جهان آشكار سازد;

30 ـ «فیروز» (منصور) در كتاب شعیاى پیامبر.

 علاوه بر این ها اسامى دیگرى نیز براى حضرت مهدى(علیه السلام)در كتب مقدّسه اهل ادیان ذكر شده است كه ما به جهت اختصار از نقل آنها خوددارى نمودیم.

اسامى مقدّسى چون: «صاحب، قائم، قاطع، منصور و بقیة اللّه» كه در كتب مذهبى ملل مختلف آمده است، از القاب خاصّ وجود مقدّس حضرت حجّت بن الحسن العسكرى ـ عجّل اللّه تعالى فرجه الشریف ـ است كه در بیشتر روایات اسلامى، به آنها تصریح شده و ائمّه معصومین(علیهم السلام) در اكثر روایات، از آن حضرت به عنوان «صاحب»، «قائم» و «بقیة اللّه» یاد كرده اند. و این خود بیانگر این واقعیّت است كه موعود همه اُمّتها و ملّتها همان وجود مقدّس منتظر غایب، حضرت حجّت بن الحسن العسكرى (علیه السلام) است.

  تهیه:خاک پای صاحب الزمان عجل الله تعالی فرجه الشریف

بسم الله الرحمن الرحیم

امام باقر (علیه السلام) فرمودند: إنّما سُمِّیَ المَهْدِیَّ لاَِنَّهُ یَهْدِی لاَِمْر خَفیٍّ . قائم ما به این جهت مهدى نامیده شده كه هدایت مى كند به سوى كارى كه پوشیده شده است . (بحارالانوار : 51 / 30 /6) 

بسم الله الرحمن الرحیم

شبكه اطلاع رسانی كتاب رایانه با هدف پاسخ گویی به نیازهای اطلاعاتی علاقمندان به كتاب های منتشر شده درایران: پایگاه ketab

بسم الله الرحمن الرحیم

پارس قرآن: جستجوی قرآن