زين دار فنا پاي كشيدن خوشتر

پيوند زاين و آن بريدن خوشتر

دل كردن از انديشه ي دنيا خالي

در عاقبت كار رسيدن خوشتر

عالم همه افسرده و دلگير شده

كودك نرسيده عاجز و پير شده

• در بحث بسي به گفتگو پيچيدم
• بس قشر سخن شنيدم و فهميدم
  چون مغز رسيد و سر بيگانه نداشت
• خود گفتم و خود شنيدم و خود ديدم

از لذت عيش اين جهان سرد شدم

در آرزوي اجل همه درد شدم

چندي چو زنان به رنگ و بو بودم شاد

آخر به يقين آخرت مرد شدم

جان رفت و دلم زغم نياسود هنوز

شد عمر و مرا اميد بهبود هنوز

هر چند كه قطع آرزوها كردم

چون درنگريدم آرزو بود هنوز

من حاصل عمر خود ندارم جز غم

در عشق ز نيك و بد ندارم جز غم

يك همدم باوفا نديدم جز درد

دوست مي دارم من اين ناليدن دلسوز را

بس كه بر ناله ي دل گوش ندادي آخر

هم دل از ناله و هم ناله ز تاثير افتاد

دلبر آمد پي تعمير دل ويرانم

ليكن آن وقت كه اين خانه ز تعمير افتاد

شرح داغ دل پروانه چو گفتم با شمع

آتشي در دلش افكنده و آبش كردم

زندگي كردن من مردن تدريجي بود

هر چه جان كند تنم عمر حسابش كردم