تبیان، دستیار زندگی

ضرب المثل های فراموش شده ایرانی

حرف س:

* سر كچل و عرقچین:   امر غیرضروری و بی تناسب

* سرم را بشكن حرفم را نشكن:   حرف مرا دو تا نكن. همانند: حرف مرد یكی است.

* سرم را می‌شكنی، نخودچی كشمش تو جیبم می ریزی:    آنهمه ضرر و زیان به من زدی حالا می خواهی با حرف و تعارف تلافی كنی.

* سگی به بامی جَسته، گَردِش به او نشسته:   درباره كسی گفته می‌شود كه به جهت داشتن نسبت خیشاوندی با خانواده سرشناسی به خود ببالد و به رخ سایرین بكشد.

* سیب سرخ برای دست چلاق عیب نیست:  از چیزهای با ارزش مردم عادی و محروم هم می‌توانند استفاده كنند

حرف ش:

* شاخ در جیب كسی گذاشتن:   تحریك و ترغیب كردن كسی

* شكم گرسنه و آروغ فندقی:   معادل جیب خالی پز عالی

* شوهر كردم  وسمه كنم نه وصله كنم:   زبان حال زنان خانه‌داری است كه از كار خانه شكایت می‌كنند.

حرف ص:

* صنار جگرك سفره قلمكار نمی خواهد:   تهیه كلی تشریفات فقط برای غذایی ساده و مختصر

حرف ع:

* عبای ملانصرالدین:   چند نفر به نوبت آن را می‌پوشند. همه ار آن استفاده میكنند.

* عروس ما عیبی نداره، كوره، كچله، سرگیجه داره:  (به طنز) همه محاسن در او جمع است. پر از عیب و ایراد است. غالبا درمورد شخصی آشنا استعمال میشود.

جا دارد یاد نویسندگان و پژوهندگانی كه به جمع آوری ضرب‌المثل‌های عامیانه، مثل‌ها، آداب و رسوم قومی و فرهنگ فولكوریك ایران پرداخته‌اند را گرامی بداریم:علی‌اكبر دهخدا، جمال‌زاده،  احمد شاملو، علی بلوكباشی، ابوالقاسم انجوی شیرازی، امیرقلی امینی ، حسین ملكی و...

چوپان باهوش