می روی
تا قدر نبودنت در میان غبار بودن های بی فرجام
بیشتر لمس شود
تا نگاهی دوباره لرزان ندینت شود
وصدایی
مشتاق حنجره های نگفته ات
سفر کن
شاید این فرضیه روزی قانون شد
دوری و دوستی!!!!!!!
شاعر که باشی دنیا برای بخشیدن کوچکترین واژه است