تبیان، دستیار زندگی

آسمان خرمن اميد مرا

ز يكي ساعقه خاكستر كرد

من سيه روز نبودم ز ازل

هر چه كرد اين فلك اخضر كرد

ز كه رنجد دل فرسوده ي من

بايد از گردش گيتي رنجيد

چه شكايت كنم از طعنه ي خلق

به من از دهر رسيد آنچه رسيد

تلخ بود آنچه به من نوشاندند

مي تقدير ببايد نوشيد

به چشم خيره ي ايام هرچه خيره شدم

نديد ديده ي من روي مهرباني را

من از صبا و چمن بدگمان نمي گشتم

زمانه در دلم افكند بدگماني را

ز رنگ سرخ گل ارغوان مشو دلتنگ

خزان سيه كند آن روي ارغواني را

هر بد كه به من رسد سزاي آنم

هر كار كه مي كنم براي آنم