تبیان، دستیار زندگی

قشنگترین گلها را به آستان نیلوفری چشمانت هدیه میکنم تا بدانی بیادت هستم .

یاد تو حس قشنگی است که در دل دارم / چه تو باشی چه نباشی "نگهش میدارم" .

خرابه های دلم از تمام خانه های جهان قشنگ تر است، چون یاد تو در آن ساکن است.

یادت هست، خیالت هست، خاطراتت هست، فقط کمی جای تو خالی است، نمی آیی ؟

این سخن در اسمان باید نوشت: با تو : در دوزخ مدام !!! بی تو : هرگز در بهشت

من غمخانه عشق تو را به رضوان ندهم

یک خار تو را به صد گلستان ندهم

تو معدن عشق و آرزویم هستی

من رفاقت تو را به گنج دنیا ندهم

وجودت را بر ماندگارترین ستون خوبی ها می نگارم تا بدانی یادت عزیز می ماند.

تو ای روحم، عزیز دلنوازم
ز پیغامت نمودی سرفرازم
تو در یاد منی، من شرمسارم
صفای قلب پاکت را بنازم

یاد تو پرچم صلحی است میان شورش این همه فکر.

و چه احساس قشنگیست که در خلوت خود / یاد یک دوست تو را غرق تماشا سازد .