تبیان، دستیار زندگی

 البته در یك جلسه از مهر و وفا و صمیمیت و شادی می‌گفت و استدلال می‌كرد و در جلسه بعد از كلافگی، نفرت، دوری، استقلال و رهایی از وابستگی و هزاران عذر برای توجیه عذر خویش و در جلسه بعدتر گاهی از  بی‌تفاوتی به هر دو میل پر خروش و پنهان در نهان و در جلسه بعد‌تر از زمزمه‌های خوش نسیم شكل‌گیری یك رابطه جدید در ذهن و قاب كردن تندیس رابطه قبلی و خاطره ساختن آن.

و اینگونه، این سرگذشت در جلسات متوالی و مستمر، بالا و پایین‌های مكرری را پشت سر می‌گذاشت و گویی او در درونش با دیوهای متعددی كه خودش از آن بی‌خبر بود در حال كشمكش و جنگ بود و فقط حالات روحی خستگی، كلافگی، كرختی، بی‌انگیزگی و گاهی گریه و اشك و بی‌حوصلگی را تجربه می‌كرد و به زبان می‌آورد.

این‌چنین در هر یك از جلسات، بعد از گوش دادن‌های دقیق و مستمر به درددل‌ها و گفت‌وگوهای ذهنی بلند‌بلند او و گهگداری هم برخی از تظاهرات روحی روانی و احساسات و عواطف سرگردان در پیچ و خم شخصیتش و كمی هم حرف‌های به ظاهر با استدلال ولی در واقع دروغ‌های ضمیرناخودآگاه به‌خودش، كم كم آیینه‌ای پیدا كرد تا خودش را با آرامش و بدون اضطراب و استرس و با حمایت‌های مشاورانه لحظاتی خوب ببیند و با هر یك از تلاطم‌های عاطفی كلامی و رفتاری‌اش بیش از پیش آشنا شود و بتواند خوب و بد خویش را تشخیص دهد و از رهگذر شناخت خویش به آرامش درونی دست یابد و از پس آنها رفتارهای متعادلی در پیش گیرد.

دفترش را باز كرد و اجازه خواست تا یافته‌هایی را كه طی این مدت به‌دست‌آورده‌بود در میان گذارد.

بعد از دریافت حس تأیید و همدردی مشاور نفس عمیقی كشید و لحظاتی به سكوت گذشت و بالاخره خیره به مشاور شروع به صحبت كرد.

صدای او در این جلسه برخلاف جلسات گذشته كه بسیار تلاطم و لرزش داشت و گاهی منقطع بود، این بار آرام و حتی كمی شاد به‌نظر می‌رسید. با لبخند گفت شما درست گفتید كه اینقدر خودم را در این زندگی مشترك به مظلومیت نزنم و قدری هم كلاهم را قاضی و رفتار خودم را بررسی كنم و از نقش‌های ظالم‌گرایانه خود هم سخن بگویم.

این هفته موفق شدم توی خلوت‌های خودم در كمال آرامش، ببینم واقعا من چه جور آدمی هستم، و توی این زندگی مشترك چه نقش‌های درست و غلطی بازی كرده‌ام یا به‌جای اینكه خودم باشم به‌واقع چقدر نقش بازی می‌كردم.

ثانیه‌ای صفحات دفترچه را ورق زد گویی نیاز به یك فرصت تنفس عمیق داشت و مجددا آرام‌تر و راحت‌تر ادامه داد:

* من در این سال‌های زندگی مشترك، با خودم صادق نبودم و مسلما با او هم صداقت نداشتم.

* من در این سال‌های زندگی مشترك، پشت چهره عاشق نمای خودم، نیازها و خواسته‌های شخصی‌ام را دنبال می‌كردم.

* من در این سال‌های زندگی مشترك، او را اسیر كرده‌بودم تا فقط برای من و اجابت خواسته‌ها و توقعات من باشد.

* من در این سال‌های زندگی مشترك، از او بیگاری می‌كشیدم و به بهانه با هم بودن و زندگی مشترك، فقط پیشبرد آرزوها و رویاهایم را دنبال می‌كردم.

* من در این سال‌های‌ زندگی مشترك، به خاطر توقعاتم كه روز به روز هم بیشتر می‌شد او را تحقیر و سرزنش می‌كردم و بعد سعی می‌كردم با محبت و ترحم رضایتش را جلب كنم.

* من در این سال‌های زندگی مشترك، بابت ترس از جدایی، ریاكارانه رفتار می‌كردم و خیلی وقت‌ها جرات نمی‌كردم احساسات منفی خودم را بروز دهم.

* من در این سال‌های زندگی مشترك، برای نگهداشتن و حفظ او مظلوم‌نمایی‌ها و نقش‌های مزورانه بسیاری بازی كردم.

* من در این سال‌های زندگی مشترك، برای مجاب و تأیید او، تظاهرات اخلاقی ارزشی ریاكارانه بسیاری در رفتارها و حمایت‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌هایم نشان می‌دادم.

* من در این سال‌های زندگی مشترك، برای تشدید عذاب وجدان و تقویت وفاداری او محبت‌های نطلبیده بسیاری انجام می‌دادم.

* من در این سال‌های زندگی مشترك، برای مدیون كردن او پول‌های زیادی به‌خودش و خانواده‌اش بذل و بخشش می‌كردم.

* من در این سال‌های زندگی مشترك، با بذل و بخشش و كادو دادن‌های متنوع به‌خودش و خانواده‌اش سعی می‌كردم فخر بفروشم و او را تحقیر و اجیر كنم.

* من در این سال‌های زندگی مشترك، به خاطر خودخواهی‌های خودم محبت‌های حساب شده و با نقشه بسیاری برای او انجام می‌دادم.

* من در این سال‌های زندگی مشترك، برای حفظ و نگهداشت او همیشه نقش یك همسر نگران و دلسوز را بازی می‌كردم.

* من در این سال‌های زندگی مشترك، برای حفظ او خیلی سعی می‌كردم مثل یك همسر فداكار او را ‌تر و خشك كنم و با منت این زندگی را نگه‌دارم.

* من در این سال‌های زندگی مشترك، برای رسیدن به خواسته‌ها و انجام كارهای روزانه‌ام سعی می‌كردم با شیرین زبانی و مظلوم نمایی خودم را لایق ترحم نشان دهم.

* من در این سال‌های زندگی مشترك، هر وقت احساس می‌كردم متوجه نقشه‌های من شده عقب می‌كشیدم و چند روز با مظلوم‌نمایی منتظر فرصت دوباره بودم.

* من در این سال‌های زندگی مشترك، دائم با ذكر مشكلات شخصی، خانوادگی و اداری‌ام سعی می‌كردم عواطف و احساس ترحم او را تحریك كنم.

* من در این سال‌های زندگی مشترك، خودخواهانه پشت یك چهره همسر حامی آرمان‌ها و رویاهای شخصی خودم را با كمك  او دنبال می‌كردم.

* من در این سال‌های زندگی مشترك، مثل یك گدای دریوزه برای اینكه بهای رویاهایم را ندهم با تندخویی، مظلوم‌نمایی و هزاران نقش ریاكارانه او را تحت سلطه می‌گرفتم.

* من در این سال‌های زندگی مشترك، از ترس اینكه او را از دست ندم روابط اجتماعی‌ام را محدود كردم و دائم سرش منت می‌گذاشتم كه تو خائنی كه با دیگران ارتباط برقرار كردی و من آدم اخلاقی و درستی هستم.

* من در این سال‌های زندگی مشترك، بابت تمام ترس‌ها و تنهایی‌هایم این ارتباط را حفظ كردم و دائم دم از عشق و محبت می‌زدم.

* من در این سال‌های زندگی مشترك، در نقش یك همسر محجوب و مظلوم و ساده، اما در واقع یك ظالم خودخواه نقش‌بازی می‌كردم.

* من در این سال‌های زندگی مشترك، برای ارضای خواسته سلطه‌گری‌ام دائم در فعالیت‌های روزانه او دخالت می‌كردم و می‌خواستم با مشورت دادن سر از تمام رموز و كارهای او دربیاورم تا اینطور تحت سلطه من بماند.

* من در این سال‌های زندگی مشترك، به بهانه ارزشی و اخلاقی زندگی كردن تمام ارتباطات اجتماعی او را كنترل می‌كردم و دائم او را نصیحت می‌كردم.

* من در این سال‌های زندگی مشترك، به خاطر دل‌نگرانی‌هایم، حتی برای لحظاتی هم متوجه وخامت وضعیت این رابطه نشدم یا اگر هم شدم او را ندیده گرفتم.

* من در این سال‌های زندگی مشترك، آنقدر درگیر گفت‌وگو و نشخوارهای ذهنی‌ام بودم و به او مثل یك چوب شكسته در اقیانوس آویزان شده بودم كه حتی فرصت بازسازی این رابطه به‌طور سالم‌تر و متناسب‌تر را از خودم گرفتم.

* من در این سال‌های زندگی مشترك، زندگی نكردم. همه زندگی من ترس، گریه و خنده‌ها و شادی‌های ظاهری و زودگذر بود.

* من در این سال‌های زندگی مشترك، زندگی را هم به‌خودم سخت كردم هم به او.

* من در این سال‌های زندگی مشترك، نه به‌خودم اجازه زندگی دادم نه به او.

* در این سال‌ها، ما چقدر می‌توانستیم شادتر و مهربان‌تر با هم باشیم و نبودیم.

* من در این سال‌ها، من در این سال‌های زندگی مشترك ...

كم‌كم صدایش آرام شد و سكوت كرد؛ سكوتی عمیق. خیسی چشمانش را پاك كرد. با فشار، هوای بازدمش را بیرون فرستاد و گفت متشكرم.

فضای آگاهی آنقدر شیرین است كه كافی است حس شود، كافی است هر كس این فرصت را بجوید و بیابد تا بتواند برای لحظه‌ای هم كه شده در برابر آیینه آگاهی، خود و واقعیت‌های زندگی را ببیند و حس كند. می‌توان به یقین گفت كه بعد از این مشاهده و كسب آگاهی، دیگر مشكل رابطه زناشویی به سختی گذشته نیست و این درك و فهم در جای جای این رابطه خودش را نشان خواهد داد.

سكوت جلسه با صدای بلند خنده او شكست و گفت خدای من، در این مدت چقدر به‌خودم و به او دروغ گفتم، چقدر نقش بازی كردم، ترس چه بلایی كه سر آدم نمی‌آورد. من به خاطر ترس از تنهایی، ترس از جدایی، ترس از حرف مردم، ترس از ناتوانی، ترس از طرد شدن، ترس از قضاوت و ترس از همه چیز چقدر مشكلات را بزرگ‌تر از حد واقعی جلوه می‌دادم و چقدر خودم را می‌ترساندم و چقدر از خودم باج می‌گرفتم.

با شادی از جایش بلند شد و محكم گفت:
من می‌خواهم از این به بعد با آگاهی، واقعیت‌های زندگی را همانطور كه حقیقت دارند ببینم و زندگی را هم برای خودم و هم برای همسرم و هم برای بقیه اطرافیانم به‌ویژه خانواده‌هایمان مستقل و آزاد بخواهم.
من می‌خواهم از این به بعد زندگی كنم.

منبع:همشهری

از آنجایی كه هریك از ما در دنیایی زندگی می‌كنیم كه داشتن ارتباط مطلوب می‌تواند هم برای خود ما و هم برای اطرافیانمان بسیار تأثیرگذار باشد، یافتن‌راهكارهایی مناسب در این خصوص بسیار تأثیرگذار خواهد بود. در واقع اگر روابط خود را براساس زندگی توأم با آرامش و شادی‌بخش با دیگران قرار داده‌اید، زندگی شما در مسیری است كه می‌توان آن را زندگی «هدفمند» نامید.

حالت مطلوب را در روابط خود با دیگران در نظر مجسم كنید و اجازه ندهید چیزی روی آن تأثیر بگذارد. دوست دارید روابط شما با همكار، همسر، دوست یا فرزندانتان چگونه باشد؟ آیا تمایل دارید احساس كنید دیگران شما را دوست دارند و فرد مهمی هستید؟
آیا ترجیح می‌دهید روابط شما بیشتر بر پایه احترام متقابل باشد یا دوست‌داشتن صرف؟
آیا دوست دارید كسانی كه برای آنان كار می‌كنید به قابلیت‌های شما اعتماد كامل داشته باشند و بتوانید احترام و صمیمیت‌شان را جلب كنید؟

درباره روابط خود با هر كس دیگری كه در دنیای شما زندگی می‌كند، چه نظری دارید؟ افرادی كه هر روز از كنارشان عبور می‌كنید، كسانی كه در اتوبوس یا هواپیما در كنارشان می‌نشینید. اگر می‌توانستید خودتان روابط با دیگران را كاملا در اختیار بگیرید و تنظیم‌شان كنید، ترجیح می‌دادید این روابط چگونه باشد؟ فراموش نكنید قابلیت و توانایی برقراری ارتباط صحیح در زندگی‌تان از خود شما آغاز می‌شود و با خود شما هم‌ پایان می‌پذیرد.

بنابراین اگر خواستار آن هستید كه این حق را از خودتان دریغ نكنید و واقعا از روابط خود لذت ببرید، باید مسئولیت كامل نحوه روابط خود را با دیگران بپذیرید.
نكته مهم این است كه اگر بخواهید این ارتباط صحیح و لذتبخش در روابط شما تحقق یابد، این وظیفه دیگران نیست كه خود را تغییر دهند.

 كلید اصلی ارتباط

اكنون این عبارت بسیار مهم را مرور كنید و به خاطر بسپارید: «شما همان‌گونه خواهید بود كه فكر می‌كنید!» از آنجا كه نمی‌توانید از نظر جسمی فرد دیگری باشید بنابراین تنها  می‌توانید دیگران را در فكر خود احساس و بررسی كنید. در نتیجه تمام افراد در زندگی شما افكاری هستند كه در ضمیر شما وجود دارند، بنابراین روابط شما، نحوه تفكر شما در مورد دیگران است. احساسی كه شما در مورد مردم دارید، تنها در ذهن شماست و احساسی كه در مورد اطرافیان دارید از افكارتان ناشی می‌شود. مثلا ممكن است آنان به گونه‌ای رفتار كنند كه از نظر شما ناخوشایند باشد اما روابط شما با آنان هنگامی كه رفتار بدی دارند با رفتار خود آنها تعیین نمی‌شود بلكه تنها با برداشت شما از آن رفتار تعیین می‌شود. رفتار آنان مربوط به خودشان  است و شما نمی‌توانید رفتار آنها را در ضمیر خود تغییر دهید.

كسانی كه شریك زندگی شما هستند، فرزندانتان، خانواده، بستگان و حتی افرادی كه در سیاره دیگری زندگی می‌كنند، با حسی كه قابل بیان نیست، همگی در افكارتان قرار می‌گیرند و به نوعی افكار شما را تشكیل می‌دهند. وقتی در آن سوی دنیا، هواپیمایی سقوط می‌كند، شما در مورد قربانیان آن حادثه احساس خاصی دارید؟ آنچه احساس می‌كنید و شما را به آنان مرتبط می‌سازد، افكار شماست. اما خود آنان هم در افكار شما جای می‌گیرند بنابراین شما بدون آنكه خود این افراد را ببینید، تنها با افكارتان با آنان مرتبط می‌شوید. بدین‌ترتیب می‌توانید به قدرت و عظمت افكار خود پی ببرید و این همان كلید اصلی برقراری ارتباط است؛ ضمیر، ذهن و افكار خود شما.

 از افكارتان بهره بگیرید

حال زمان آن رسیده است كه از خودتان بپرسید «در مورد كسانی كه با آنان در ارتباط هستید، چگونه فكر می‌كنید؟» به خاطر داشته باشید آنچه فكر می‌كنید همان تحقق می‌یابد و شما منشأ آن فكر هستید. اگر فكر می‌كنید كسی كه دوستش دارید اخلاق بدی دارد، این نگرش شما درباره آن شخص بر روابط‌تان تأثیر می‌گذارد و شما در شرایطی قرار می‌گیرید كه از او بیزار می‌شوید.

وقتی فردی رفتار خاصی دارد، آیا آن رفتار را منفی تلقی می‌كنید و با خودتان می‌گویید: «وقتی او این كار را می‌كند، من از او ناراحت می‌شوم»؟ در واقع واكنش منفی، به دلخوری، ناراحتی و منفی‌گرایی بیشتر می‌انجامدزیرا رفتار شما تنها تابع افكارتان است. بنابراین در چنین شرایطی كه واكنش شما منفی است، تنها براساس منفی‌گرایی عمل می‌كنید. به جای بررسی رفتار دیگران و آنگونه قضاوت‌كردن، می‌توانید رفتار خود را تغییر دهید. به خاطر داشته باشد كه او این رابطه بد را به وجود نمی‌آورد بلكه شما با نحوه تفكرتان، باعث ایجاد روابط نامطلوب می‌شوید.

شما می‌توانستید به جای عبارت یادشده بگویید «او راه خود را می‌رود و الان هم همان گونه عمل می‌كند كه باید می‌كرد. اما او ویژگی‌های قابل توجه دیگری هم دارد كه من آنها را دوست دارم، باید توجه خود را بر آنها متمركز كنم».

سعی كنید زیاد از دیگران انتقاد نكنید. واقعیت این است كه دیگران با قضاوت‌های شما تعریف نمی‌شوند بلكه شما خود را فردی نشان می‌دهید كه از همه انتقاد می‌كند. دیگران براساس افكار خودشان و رفتار حاصل از آن شناخته می‌شوند. پس آنچه شما باید انجام دهید این است كه تلاش كنید در مورد دیگران افكاری را  در ضمیر خود جای دهید كه با نوع روابطی كه می‌خواهید داشته باشید هماهنگ باشد، بنابراین همان‌گونه كه شما همان‌چیزی می‌شوید كه در سراسر روز فكر می‌كنید، روابط شما نیز همان می‌شود كه در مورد آن می‌اندیشید.

 روابط‌تان را هدفمند كنید

به طور كلی كیفیت زندگی  ما ارتباط مستقیمی با كیفیت روابط ما با مردم دارد. در ضمن باید افزود كه نحوه روابط ما با دیگران بیانگر نوع روابط ما با خودمان است؛ بله روابط ما با خودمان.
شما رابطه‌ای ثابت و دائم با ضمیر و جسم خود دارید. وقتی می‌گویید:«من با خودم گفتم»، به 2موجود اشاره می‌كنید؛«من» اشاره به خود نامشهود(ضمیر) شما دارد و «خودم» به وجودی مادی اشاره می‌كند كه دارای نام، نشانی و شماره‌شناسنامه است.

وقتی «شما»،‌«خودت» را سرزنش می‌كنید، خود نامرئی شماست كه در مورد خود مرئی شما قضاوت می‌كند. این رابطه‌ای است كه شما هر روز با خودتان دارید. اگر تصور می‌كنید انسانی متزلزل هستید، این اندیشه شما باعث می‌شود در عمل نیز همین‌گونه باشید و غیر از این ممكن نیست. اگر خود را فردی مقتدر، با نفوذ و مهربان می‌بینید كه ممكن است مرتكب اشتباه هم بشود، اینگونه هم عمل خواهید كرد. اگر به خود علاقه‌مندید، عشق یا دوست داشتن چیزی است كه دارید و به دیگران منتقل می‌كنید. صرف‌نظر از اینكه دیگران با شما چه برخوردی دارند، شما می‌توانید تنها چیزی را كه دارید، ببخشید.

آنچه در درون دارید حاصل افكار شماست. اگر نفرت را در درونتان می‌پرورانید، چیزی كه عرضه می‌كنید نفرت است. اگر در درونتان دچار كمبود اعتماد به نفس هستید، تحقیر و توهین چیزی است كه به دیگران می‌بخشید. اما اگر در درون خود عشق و همدلی می‌پرورانید، عشق و همدلی به دیگران خواهید بخشید. روابط شما در همان مسیری قرار می‌گیرند كه شما در زندگی انتخاب می‌كنید. اگر مسیر شما از طریق تحمل درد و رنج است و همواره می‌پرسید چرا مشكلات حل نمی‌شوند، در این صورت روابط شما هم با درد و رنج توأم است. اگر به دنبال نتیجه گرفتن هستید و همواره می‌خواهید درس‌هایی از زندگی بگیرید، روابط شما هم همین خط سیر را دنبال می‌كند اما اگر در پی هدف هستید و زندگی‌تان هدفمند است، روابط شما هم این موقعیت را در زندگی‌تان نشان می‌دهد. در این صورت، ‌شما در زندگی چیز‌هایی را كسب می‌كنید اما نمی‌توانید هیچ‌چیز را برای خود نگهدارید.

برخورد شما با دیگران در مراحل مختلف زندگی باید به گونه‌ای باشد كه انتظار دارید در همان مراحل با شما همان‌گونه برخورد شود. این تمام چیزی است كه می‌توان در مورد ارتباط صحیح گفت. هدف این است كه به جای انتقاد و قضاوت، ارتباط مناسبی داشته باشید. اگر پاسخ نفرت را با نفرت یا خشم  بدهید، به این دلیل نیست كه شما در شرایطی مجبور به این كار شده‌اید بلكه علت آن همان چیزی است كه درون خود شماست. اگر در درون خود فقط عشق و محبت داشته باشید، هراندازه هم كه تحت فشار باشید، نمی‌توانید نفرت بروز دهید.

اگر انسان هدفمندی شوید، خواهید دید كه برخورد شما با دیگران به طور كلی تغییر می‌كند و شیوه‌ای جدید در پیش خواهید گرفت؛ شیوه‌ای كه دیگران را به شما نزدیك‌تر می‌كند، در حالی كه در گذشته كه سعی می‌كردید دیگران را به رفتاركردن مطابق میل خودتان وادارید، نمی‌توانستید چنین نتیجه‌ای را بگیرید؛ در واقع هرچه بیشتر ایثار كنید بیشتر هم نتیجه می‌بینید اما اگر سعی كنید به زور منافعی را به دست آورید، كمتر نتیجه می‌گیرید و كمتر هم لذت می‌برید.

محبت؛ اساس رابطه هدفمند

اساس روابط هدفمند محبت است. اما محبت تنها این نیست كه به كسی بگوییم دوستش داریم زیرا این كلمات ممكن است به هر كس گفته شود. محبت واقعی یعنی ایثاركردن، بی‌توجه به آنكه چه چیزی نصیب شما می‌شود. محبت فرایندی درونی است كه باید آن را وارد روابط خود كنید. اساس رابطه هدفمند عشق و ایثار است. این عنصر مهم عشق كه در حد ایثار تجلی پیدا می‌كند، چگونگی هدف را تعریف می‌كند و در ایجاد روابط صحیح و مناسب مهم است.

سعی كنید افراد را برحسب كارهایشان نسنجید بلكه در ورای بخش نامرئی آنان روحی را كه در آن جسم كوچك قراردارد ببینید. اگر با آن روح با مهربانی برخورد كنید و این محبت را در عمل به‌ آنها نشان دهید، آنها هم در مقابل با  محبت پاسخ می‌دهند. بدین‌ترتیب شما با دیگران روابط مهرآمیز خواهید داشت زیرا محبت را در دل خود جای داده‌اید؛ نه آنكه آن را در وجود دیگران جست‌وجو كنید.

اگر با بعضی افراد خانواده‌تان مدتی مشكل داشته‌اید، آنان دیگر عامل نفرت نیستند، دیگر عصبانیت و منفی‌گرایی شما از بین رفته و به جای آن عشق بدون انتقاد قرار گرفته است. این كار به سال‌های طولانی روان درمانی و استفاده از انواع داروهای گیاهی و شیمیایی نیازی ندارد بلكه شما باید دگرگون شوید. جالب آنكه وقتی بدینگونه رفتار كنید، خیلی چیزها را كه در زندگی از دست داده بودید  یا اصلا نداشتید به دست خواهید آورد.

افرادی كه قبلا بسیار تحمل‌ناپذیر به نظر می‌رسیدند، دیگر مورد انتقاد شما قرار نمی‌گیرند، شما به آنان محبت می‌كنید و با وجود آنچه در حافظه خود در موردشان دارید، آنان را می‌بخشید و به خود یادآوری می‌كنید كه آنان باتوجه به شرایطی كه در آن قرار گرفته بودند، عمل كرده‌اند. كسی نمی‌تواند بیش از این از كسی انتظار داشته باشد. شما به آنان محبت می‌كنید و با نگاهی به گذشته كه از آنان انتقاد می‌كردید، درخواهید یافت كه امروز روابط‌ شما با آنان به‌گونه‌ای صحیح و انرژی‌بخش متحول شده است.

سعی كنید روی اهداف اصلی خود ایستادگی و پافشاری كنید. فراموش نكنید كه شما برای خدمت به این دنیا آمده‌اید. اگر با مشكلی روبه‌رو شدید،  فقط از خود بپرسید:«من در این شرایط چه خدمتی می‌توانم بكنم؟» و كاملا گوش دهید تا بالاخره راه‌حل را بیابید. غرور و خودخواهی را هم كنار بگذارید و محبت كنید.

روابط محكم و قوی هنگامی به وجود می‌آیند كه 2نفر خود را متعهد ‌ببینند كه بدون هیچ‌گونه قید و شرطی یكدیگر را دوست بدارند و با تمام توان موجب رشد و پیشرفت یكدیگر باشند. هر دو طرف، بدون هیچ‌گونه خودخواهی و بدون اینكه بخواهند شكل خاصی به روابط خود بدهند، آزاد بیندیشند. وقتی ما یكدیگر را كاملا باور داشته باشیم، هیچ‌گونه حد و مرزی هم برای آن وجود نخواهد داشت.

منبع:همشهری