تبیان، دستیار زندگی

زندگی کوتاهترازانست که به خصومت بگذردوقلبهاگرامی ترازانندکه بشکنندفرداطلوع خواهدکردحتی اگرنباشیم

دربسترروزگارانچه به دست می ایدباخنده پایدارنمی ماندوانچه ازدست میرودبااشک جبران نمیشودپس ازاینجاهمیشه منتظرغیرمنتظره هاباش دستت رادردستم بگذارودوستم بدار

وقتی که صبح ازخواب بیدارمیشیم مادوتاانتخاب داریم:

برگردیم وبخوابیم ورویاببینیم

یابیدارشیم ورویاهامون رودنبال کنیم

انتخاب باشماست

حکمت باددررقصاندن برگ نیست

امتحان ریشه هاست

بگذارتاببوسمت ای نوشخندصبح

بگذارتابنوشمت ای چشمه بهار

بیمارخنده های توام بیشتربخند

خورشیدارزوی منی گرمتربتاب

خبربه دورترین نقطه جهان برسد

نخواست اوبه من خسته بی گمان برسد

شکنجه بیشترازاین که پیش چشم خودت

کسی که سهم توباشدبه دیگران برسد

چه میکنی اگراوراکه خواستی یک عمر

براحتی کسی ازراه ناگهان برسد

رهاکنی برودازدلت جداباشد

به انکه دوست ترش داشته به ان برسد

رهاکنی بروندودوتاپرنده شوند

خبربه دورترین نقطه جهان برسد

گلایه ای نکنی بغض خویش رابخوری

که هق هق تومبادابه گوششان برسد

خداکندکه...نه نفرین نمیکنم نکند

به اوکه عاشق اوبوده ام زیان برسد

خداکندکه فقط این عشق ازسرم برود

خداکندکه فقط زودان زمان برسد

امدی جانم به قربانت ولی حالا چرا

بی وفا حالاکه من افتاده ام ازپاچرا

نوشدارویی وبعدازمرگ سهراب امدی

سنگدل این زودترمیخواستی حالا چرا

عمرمارامهلت امروزوفردای تونیست

من که یک امروزمهمان توام فرداچرا

نازنینامابه نازتوجوانی داده ایم

دیگراکنون باجوانان نازکن باماچرا

وه که بااین عمرهای کوته بی اعتبار

اینهمه غافل شدن ازچون منی شیداچرا

شورفرهادم به پرسش سربه زیرافکنده بود

ای لب شیرین جواب تلخ سربالاچرا

ای شب هجران که یکدم درتوچشم من نخفت

اینقدربابخت خواب الودمن لالاچرا

اسمان چون جمع مشتاقان پریشان میکند

درشگفتم من نمیپاشدزهم دنیاچرا

درخزان هجرگل ای بلبل طبع حزین

خامشی شرط وفاداری بودغوغاچرا