در عهد باستان مراسم جشن نوروز به مدت 21روز برگزار میگردید كه در هر روز برنامهیی خاص انجام میگرفت. 1. از اول تا روز سوم برای دید و بازدید خویشاوندان و بزرگان. 2. از روز سوم الی روز ششم فروردین، دید و بازدید همگانی و برگزاری جشن رپیثون. 3. از روز ششم الی روز نهم، برای اجرای جشن خوردادگان. 4. از روز نهم الی سیزدهم، بار عام شاهی برای پذیرفتن عموم طبقات هر یك بهنوبه خود بود. 5. ازروز سیزدهم الی روز نوزدهم، برای تفریحگاههای خارج از شهر. 6. ازروز نوزدهم الی بیست و یكم، برای اجرای مراسم جشن فروردگان 7. روز بیست و یكم پایان جشن و مخصوص تفریح و گردش در خارج از شهر است(5). در یك تقسیمبندی دیگر، فروردین به شش قسمت تقسیم میگردید: 1. پنج روز اول به پادشاه و اشراف مربوط بود و آنها جشن ویژه داشتند. 2. پنج روز دوم برای بخشش اموال ودریافت هدایای نوروزی از طرف پادشاه. 3. پنج روز سوم متعلق به خدمتگزاران بود. 4. چهارمین پنج روز به خواص تعلق داشت. 5. پنج روز پنجم به لشكریان. 6. ششمین قسمت پنج روزه به رعایا اختصاص داشت(6). این تقسیمبندی به قول جاحظ در المحاسن الاضد زمان جمشید و به قول
بیرونی در آثارالباقیه بعد از جمشید و بنا به نظر ذبیحالله صفا در زمان
ساسانیان معمول بوده است. نقسیمبندی دیگر هم وجود داشته است كه به نوروز خاصه و نوروز عامه تقسیم
میشده. پنج روز اول را نوروز عامه و بقیه روزهای نوروز را نوروز خاصه
میگفتند. |