کاش در این رمضان لایق دیدار شوم سحری با نظر لطف تو بیدار شوم کاش منت بگذاری به سرم مهدی جان تا که همسفره تو لحظه افطار شوم
خجسته میلاد دومین اختر تابناک امامت و ولایت بر همگان مبارکباد
پیامبر اکرم میفرمایند :
رمضان ماهی است که ابتدایش رحمت است میانه اش مغفرت و پایانش آزادی از آتش جهنم است..
رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند :
ای مردم ، به درستی که رو کرده است به سوی شما ، ماه خدا با برکت و رحمت و آمرزش ، ماهی است که نزد خدا بهترین ماه ها و روزهایش بهترین روزها و شبهایش یهترین شب هاست و ساعت هایش ، بهترین ساعت هاست و آن ماهی است که خوانده اند شما را در آن بسوی ضیافت خدا . و گردیده اید در آن از اهل کرامت خدا ، نفس های شما در آن ثواب تسبیح دارد. و خواب شما ثواب عبادت دارد و عمل های شما در آن مقبول است و دعاهای شما در آن مستجاب .
.....و کسی که یک آیه از قرآن در این ماه بخواند ، ثواب کسی را دارد که در ماه های دیگر ختم قرآن کرده باشد.
كَم مِن صائِمٍ لَيسَ لَهُ مِن صِيامِهِ إلاَّ الجوعُ وَ الظَّمَأُ، و كَم مِن قائِمٍ لَيسَ لَهُ مِن قِيامِهِ إلاَّ السَّهَرُ و العَناءُ، حَبَّذا نَومُ الأَكياسِ و إفطارُهُم؛ چه بسا روزهدارى كه از روزهاش جز گرسنگى و تشنگى، بهرهاى ندارد و چه بسا نمازخوانى كه از نمازش جز بيدارى و رنج، بهرهاى نمىبرد. خوشا خواب و خوراكِ خردمندان هوشيار!
حضرت امام علی (ع)
خداى متعال در ميهمانسراى رمضان، جانها و روحهاى دوستانش را به ضيافت فرا خوانده است، نه بدنها و وجود مادّى آنان را، و اين، ضيافتى است كه جز او، كسى ارزش آن را نمىداند. از اين رو خداى سبحان فرموده است:
الصَّومُ لى وَ أنَا أجزى بِهِ؛ روزه، از آنِ من است و من خود، پاداش آن را مىدهم.
لَو أنَّ الدُّنيا كانَت تَعدِلُ عِندَ اللّهِ عز و جل جَناحَ بَعُوضَةٍ، ما سَقَى الكافِرَ، وَ الفاجِرَ مِنها شَربَةً مِن ماءٍ اگر نبود اين كه دنيا در نزد خدا برابر با بال پشهاى هم نيست، هرگز در آن، يك جرعه آب نيز به كافر و فاجر نمىنوشاند!
رسول اکرم (ص)
احاديث اسلامى، «ماه رمضان» را با نامها و صفات متعدّدى توصيف كردهاند كه همه آنها عظمت اين ماه را نشان مىدهند و بيانگر نقش مثبت، ژرف و سازنده آن در رشد، بالندگى و فراهم آوردن سعادت دنيوى و اخروى انساناند. از جمله اين نامها و صفات، موارد زيرند: 1. ماه خدا،8 2. ماه بزرگتر خدا،9 3. ماه ميهمانى خدا،10 4. ماه نزول قرآن،11 5. ماه تلاوت قرآن،12 6. ماه روزه گرفتن،13 7. ماه مسلمانى،14 8. ماه پاككننده،15 9. ماه خالصسازى،16 10. ماه نماز،17 11. ماه آزادسازى،18 12. ماه صبر،19 13.ماه مواسات(همدردى)20 14.ماه بركت،21 15. ماه آمرزش،22 16. ماه رحمت،23 17. ماه توبه،24 18. ماه بازگشت،25 19. ماه استغفار،26 20. ماه دعا،27 21. ماه عبادت،28 22. ماه اطاعت،29 23. ماه مبارك،30 24. ماه بزرگ،31 25. ماهى كه خداوندْ [در آن، ]روزىِ مؤمن را مىافزايد،32 26. سَرور ماهها،33 27. عيد اولياى خدا،34 28. بهار قرآن،35 29. بهار فقيران،36 30. بهار مؤمنان37، 31. ماه مسابقه38، و 32. ماه روزىيافته.39
واژه رمضان از ريشه «رَمَضَ» است، به معناى بارانى كه اوّل پاييز مىبارد و هوا را از خاك و غبارهاى تابستان پاك مىكند و يا به معناى داغىِ سنگ از شدّت گرماى آفتاب.1 امّا درباره اين كه چرا اين نام بر يكى از ماههاى سال، گذاشته شده است، زمخشرى (م 528 ق) گويد: اگر گويى: «چرا ماه رمضان را به اين نام ناميدهاند؟»، گويم: روزه در ماه رمضان، عبادتى ديرين است، و گويا عربها اين نام را به خاطر داغ شدنشان از حرارت گرسنگى و چشيدن سختى آن، نهادهاند، همچنان كه به آن «ناتق (رنجآور)» هم گفتهاند؛ چون سختى روزه، آنان را به رنج و زحمت مىافكند. و گفتهاند: چون نام ماهها را از زبان قديم نقل كردهاند، آنها را با زمانهايى كه در آنها قرار داشتند، ناميدهاند و اين ماه، در روزهاى گرم و داغ بوده است.2 شمارى از روايات، اين نامگذارى را به سبب نقشى دانستهاند كه ماه رمضان در پاكسازى آئينه جان از آلودگىهاى گناهان و پاكسازى روان از زنگار خطاها دارد. از پيامبر صلىاللهعليهوآله روايت است:
إنّما سُمِّيَ رَمَضانُ؛ لِأَ نَّهُ يُرمِضُ الذُّنوبَ؛3 اين ماه را رمضان ناميدهاند: چون گناهان را مىزدايد.
اين وجه در نامگذارى، از يك سو با ريشه لغوىِ «رمضان» و از سوى ديگر با بركات، رهاوردها و آثار آن، هماهنگ و متناسب است.