واقع بودن در برنامه ریزی : در هنگام برنامه ریزی متوجه باشید که از هر شخص دیگری به روحیات خود آشناتر هستید. در
این راه امکانات خود را وارسی کنید ، زیرا هیچ کس مثل خود شما نمی داند که
در چه ساعاتی می توانید به خوبی مطالعه کنید، در چه ساعاتی محیط منزل برای
شما مناسب است و یا چقدر نیاز به استراحت دارید . برنام را با توجه به توانایی ها و تجارب قبلی خود تنظیم کنید و از برنامه ریزی فشرده و در مدت محدود بپرهیزید.
توجه به امور غیر منتظره در هنگام اجرای برنامه: گاهی کارهای غیر منتظره و عوامل دیگری پیش می آیند که ممکن است برنامه شما را به هم بزنند، برای این قبل امور وقت لازم را پیش بینی کنید. پس سعی کنید برنامه شما قابلیت انعطاف داشته باشد.
تقسیم بندی صحیح: برای مطالبی که یادگیری آنها زیاد به حافظه متکی است، وقت مطالعه را تقسیم کنید. یک ساعت مطالعه این قبیل مطالب در طول پنج شب، به مراتب بهتر از 5 ساعت مطالعه در یک شب است.
استفاده از بهترین ساعات مطالعه برای مشکل ترین مطالب: کارهای سنگین را برای ساعت هایی که کارایی بیشتری دارند در نظر بگیرید، و ساعت کم بازده را برای مطالب آسان بگذارید.
عدم مطالعه مطالب مشابه در یک زمان: خواندن مطالب مشابه منجر به تداخل مطالب و اشکال در یادآوری آنها خواهد شد. بنابر این سعی کنید مطالب مشابه را در زمان های متفاوتی از روز مطالعه کنید و آنها را پشت سر هم نخوانید. تخمین زدن زمان یکی از عوامل موثر در تهیه یک برنامه مناسب برای مطالعه است. زمان مطالعه را بر حسب ساعت تقسیم بندی کنید. اگر مطالعه یک موضوع یا یک درس بیش از یک ساعت طول بکشد، کارایی کاهش می یابدو برای جلوگیری از آن در پایان ساعت 5تا10 دقیقه به استراحت و تنفس اختصاص دهید. هرگز برای چندین ساعتبه طور مداوم و بدون رفع خستگی مطالعه نکنید، این کار موجب کاهش کارایی و علاقه به مطالعه می شود.
مرور مطالب خوانده شده: در برنامه خود حتماً زمانهایی را برای مرور مطالب خوانده شده بگذارید. همیشه مرور مطالب قبلی را بر مطالعه جدید مقدم بدانید و اگر دچار کمبود وقت شدید از زمان مرور نکاهید. در ضمن مرور شما باید از خلاصه هایی که توسط خود شما تهیه شده، در زمانهای مشخص انجام پذیرد. ارزیابی پیشرفت کار: در پایان هر روز اجرای برنامه و در پایان هر هفته ارزیابی نحوه عملکرد خود میزان پیشرفت را بسنجید. مواقعی که موفق شده اید به خوبی مطابق برنامه عمل کنید و همچنین مواردی که مانع برنامه ریزی شما شده اند را مشخص سازید.
خلاقیت: یک استعداد با ارزش و یکی از ویژگی های منحصر به فرد آدمی است. پژوهشها و مطالعات گوناگون این امر را ثابت کرده است که خلاقیت در کودکان امری همگانی است. اما
افراد هرچه به طرف بزرگسالی پیش می روند خلاقیت و نوآوری آنها کمتر می شود
و تعداد کمی از افراد بزرگسال دارای این توانایی با ارزش هستند.
رابطه مهمی بین خلاقیت و محیطی که فرد در آن رشد می کند وجود دارد. محیط
خانواده از مهمترین عواملی است که می تواند در بروز و شکوفایی این استعداد
موثر باشد یا اینکه این استعداد را به سوی خاموشی هدایت نماید.
با توجه به ویژگی ها و خصوصیاتی
که مربوط به افراد خلاق می باشد و اینکه اکثر صاحب نظران معتقدند که
خلاقیت یک ویژگی توسعه پذیر و قابل پرورش است و با ایجاد محیطی مناسب می
توان آن را پرورش داد و پیشنهادات و راهکارهای زیر می تواند موثر باشد:
در محیط خانواده ای که در آن پرورش خلاقیت مدنظر است سه عامل باید مورد توجه قرار گیرد: عامل فیزیکی ، عامل عقلانی ، عامل عاطفی
عامل فیزیکی : در محیط خانواده باید کودک فضا و وسایل لازم مانند: کتاب، اشیاء، اسباب بازی و غیره را برای فعالیتهای مجاز در اختیار داشته باشد.
عامل عقلانی : یادگیری
زمانی رخ می دهد که فرد با محرکی ذهنی یا عینی و تصادفی یا عمدی ارتباط
برقرارکند و موجب انگیزش او شود پس جو مطلوب عقلانی جوی است که کودکان
باید در فعالیتهایشان به موفقیت هایی دست یابند تا به کوشش های خویش ادامه
دهند
عامل عاطفی : محیط
خانواده باید به صورتی باشد که کودک در آن محیط احساس امنیت و آرامش کند
تا به محرکهای فیزیکی و عقلانی ارائه شده واکنش مطلوب نشان دهد. پس فراهم نمودن فضای دوستانه و صمیمی در محیط خانواده از ازر مهمترین زمینه هایی است که خلاقیت کودک را تحریک می کند. در چنین محیطی کودک از نظر کلامی و غیر کلامی تشویق می شود رشد می کند.
خلاقیت را نمی توان با فشار و
اجبار به وجود آورد بلکه باید به آن اجازه بروز و ظهور داد همان طور که
کشاورز نمی تواند جوانه را از دانه بیرون آورد. اما می تواند شرایط مناسب را برای رشد دانه فراهم سازد، تا دانه به رشد و شکوفایی برسد. در مورد خلاقیت نیز می توانیم با فراهم نمودن امنیت روانی و آزادی لازم احتمال ظهور خلاقیت سازنده را افزایش دهیم.
کودکان در سنین کودکی سوالات بی شمار و به نظر ما عجیب و غریب می پرسند. تا حدی که ممکن است والدین را دچار حیرت کنند.
تا حد امکان باید به سوالات آنها گوش داد و آنها را برای یافتن پاسخ راهنمایی کرد. کودکان
توانایی عجیبی در پرسیدن سوالات چالش برانگیز و غیر طبیعی دارند اگر آنها
به این نتیجه برسند بی ریط و نامعقول است دیگر از طرح سوال خودداری خواهند
کرد.
پس بگذارید کودکان فکر کنند که شما از پرسیدن سوال استقبال می کنید. محیط
خانواده باید به صورتی باشد که که مخالفت کردن اشتباه کردن تجربه و ریسک
کردن تا حد معقول مجاز باشد در جنین محیطی برای کودک موقعیتهایی فراهم می
آید تا بتواند توانائیهایش را کشف و کوفا نماید.
به کودکان در رابطه با فکر کردن
تمرکز حواس سوال سازی و حل مسئله آموزش دهید زیرا یکی از مهمترین شرایط
ذهنی برای پرورش خلاقیت داشتن مهارتهای ذکر شده می باشد. به کودکانتان تا زمانی که زندگی خود و دیگران را به مخاطره نیندازد آزادی بدهید. به آنها به عنوان یک فرد احترام بگذارید و به توانائیهایشان اعتماد داشته باشید.
از نظر عاطفی در حد اعتدال به
آنها نزدیک شوید و در منزل قوانین زیاد و سخت وضع نکنید، نه به این معنا
که فرزندان هر کاری که بخواهند اجازه داشته باشند انجام دهند بلکه باید
مجموعه ای از ارزشها و اصول را به آنها یاد داد و با رفتار خود که الگویی
برای کودکان است آنان را وادار به پیروی از اصول و ارزشها نمود. به آنان اجازه دهید خیلی لز مواقع خود تصمیم بگیرند و با مسائل و مشکلات زندگی روبه رو شوند از حمایت بیش از حد کودکان خودداری کنید.
بگذارید خودشان برای بعضی مشکلات راه حل بیابند. محیط
خانه را به صورتی در آورید که اقتدار خشک و بی چون و چرا مورد سوال قرار
گیرد، فعالیت ، بازی، خنده و نشاط به مقدار زیاد وجود داشته باشد و شما و
کودکانتان سعی کنید کارها را به روشهای جالب جالب و جدید انجام دهید.
از تأکید زیاد بر نمره ی درسی پرهیز کنید. خلاقیت کودکان زمانی از بین می برد که از ارزیابی جایزه و رقابت به طرز اشتباهی استفاده شود. خود باوری را در فرزندان تقویت کنید و فعالیتهای مثبت و خلاق آنها را مورد تشویق قرار دهید.