تبیان، دستیار زندگی

ناصر ابراهیمی مقدم دانش‌آموز مرکز آموزشی تیزهوشان شهید بهشتی اردبیل با همکاری فرزاد محبی دانش‌آموز مرکز سما موفق به اختراع موس ویژه معلولان شدند.
ابراهیمی مقدم هدف از ساخت این وسیله را ایجاد شرایط مناسب برای معلولان قطع دو دست و افرادی که در ناحیه دست دچار مشکلاتی هستند، دانست و گفت : این وسیله باعث میب شود معلولان بتوانند از رایانه استفاده کنند.
وی اضافه کرد : این موس برای کاربران معمولی، تایپیست‌ها و گیمرها نیز قابل استفاده بوده و باعث افزایش سرعت و سهولت در کاربری رایانه می‌شود. موس رایانه معلولان از دو بخش الکترونیکی ومکانیکی تشکیل شده است.
این دانش آموز گفت: در قسمت الکترونیکی دستگاه دو برد وجود دارد که یکی برد موس‌های توپی معمولی است و دیگری بردی است که در آن میکروکنترلر تعبیه شده است. در قسمت مکانیکی دو پد کار گذاشته شده که یکی برای ایجاد حرکت‌های نشانگر و مانور آن روی صفحه و پد دیگر برای انجام کلیک مورد استفاده قرار می‌گیرد. این موس با پا به کار گرفته می‌شود و هیچگونه خستگی ایجاد نمی‌کند.
وی اضافه کرد : برای کار با این دستگاه، پا فقط از ناحیه مچ حرکت می‌کند و با فشارهای پا، دستورات از طریف میکروسوئیچ‌های تعبیه شده در پدهای موس به میکروکنترلر ارسال شده و سپس در صفحه نمایش رایانه اعمال می‌شود. طراحی دستگاه به گونه‌ای است که عملکرد آن از دقت بالایی برخوردار باشد. 

  با سلام
1- بهتر است آقاو خانم میزبان در دو انتهای میز غذاخوری و یا در وسط میز روبروی یكدیگر بنشینند.

2- اگـر فرد مهمی میهمان بود می باید وی سمت راسـت خانم میزبان و همسرش سمت راست میزبان آقا نشانده شود.

3- بطوری كلی طرز قرار گرفتن میهمانان باید طوری ترتیب داده شود كه هیـچ دو مـــرد و هیچ دو زنی كنار یكدیگر قرار نگیرند.

4- زوج متاهل باید روبروی یكدیگر و زوج نامزد باید در كنار یكدیگر بنشینند.

5- بهتر است گروههای سنی در كنار یكدیگر بنشینند به طوری كه بزرگترهای فامیل در راس میز و جوانترها سمت دیگر.

6- غذا باید در جهت عقربه های ساعت و از چپ به راست سرو گردد. و همچنین غذا از سمت چپ افراد سرو شده و ظروف غذا از سمت راست میهمانان جمع آوری میگردد.

7- دستمال سفره هنگام آغاز صرف غذا میباید روی زانو قرار داده شود و تا انتهای صرف غذا باید همان جا باقی بماند. از دستمال سفره تنها برای تمـیز كردن مختصر دهان باید استفاده كرد و نه صورت و یا پیشانی. اگر خــواستـید صندلی خود را برای مدت كوتاهی ترك كنید باید دستمال سفره خود را روی صندلی قرار دهید كه دیـگـران و پیـش خــدمت متوجه ان گردند. هنگام پایان یافتن صرف غذا میباید دستمال سفره را بطور مرتبی روی میز و سمت راست بشقاب قرار داد (آن را تا و یا مچاله نكنید)

8- پیش از آن كـه مـیـزبـان شـروع بـه صـرف غـذا نكرده و یا اجازه صرف غذا را نداده نباید شروع به صرف غذا كرد.

9- در حین غذا بهیجوجه نباید میز غذا را ترك كنید مگر در موارد اضـطراری مانند رفتن به دستشویی و یا داشتن حالت تهوع. در ایــن هنگام عذر خواهی كنید و میز را ترك كنید.
10- اگر چیزی روی میز خواستید كه دستتان به آن نمیرسید خـودتان سعی نكنید آن را بردارید بلكه از فردی كه به آن نزدیك است بخواهید كه آن را به شما بدهد.

11- هنگامیـكه غذا خوردنتان پایان یافت هیچگاه بشقابتان را به سمت جلو هل ندهید این عمل خلاف آداب معاشرت میباشد.

12- برای بریدن و خردكردن غذا چنگال را با دست چپ و كارد را با دسـت راست گرفته و سپس با چنگال آن چیزی را كه می خواهید ببرید محكم نگاه داشته و با چاقو آنرا ببرید. سپس چنگال را به دست راست منتقل و میل كنید.

13- در روی صندلی راست و مستقیم بنشینید هیچگاه بجلو و یا عقب خم نشوید.

14- حین صرف غذا مشغول محاوره های دلنشین و مطـبـوع گـردید و از موضوعات بحث انگیز پرهیز كنید.

15- اگر تكه هایی از غذا میان دندانهایتان گیر كرد با عذر خواهی میز را تـرك كـرده و بــه دستشویی بروید سپس آن را خارج كنید.

16- آرام و با حوصله غذا بخورید. غذا خوردن شتابزده بی حرمتی به میزبان میباشد.

17- لقمه های كوچك برداشته و با دهان بسته غذای خود را بجوید. هیچ گــاه بـا دهان باز غذا را نجوید و یا با دهان پر صحبت نكنید.

18- هیچگاه پیش از چشیدن غذا به آن ادویه اضافه نكـنـیـد ایـن عـمل بی احترامی به میزبان و آشپز میباشد.

19- هیچگاه سر میز غذا سیگار نكشید.

20- هنگامی كه از غذا خوردن فارغ شدید دستتان را روی زانو و یا میز (مـچ دست روی لبه میز) قرار دهید. هیچگاه هنگام صرف غذا آرنج خود را روی میز قرار ندهید.

21- هنگامی كه در رستوران میهمان میباشید هیچگاه باقی مانده غذایتــان را به خانه نبرید و سعی كنید غذای گرانقیمتی سفارش ندهید.

22- در رسـتـوران بهـتــر است غذایی سفارش دهید كه صرف آن با كارد و چنگال مقدور باشد. غذاهایی كه باید با دست خورده گردند را به مـوقعـیـتـهای غــیر رسمی اختصاص دهید.

23- هرگاه سوپ داغ بود برای خنك كردن به آن ندمید بلكه صبـر كنـیـد تـا خــودش خنك گردد. چای را نیز برای خنك شدن در نعلبكی نریزید.

24- هنگام صرف سوپ قاشقتان را تماما بداخل دهان نبرده و هورت نكشید بلكه از لبه قاشق سوپ را اندك اندك بنوشید.

25- هنگام سفارش غذا در رستـوران اگر از نـوع و مـحـتـویـات غـذای مـورد نــظر آگاهی نداشتید، از پیشخدمت كمك بخواهید.

26- برای خارج كردن استخوان و یا غضروف غذا را از قاشق و یا چنگال كمك بگیرد (نه با دست) و آن را گوشه بشقاب خود قرار دهید.

27- غـذاهـایی را كـه شمـا مـجازید با دست بخورید عبارتند از: تكه نان، بلال، گـوشـت دنـده هـا،صــدف و خرچنگ خوراكی، بال و استخوان مرغ، ساندویچ، میوه های كـوچـك، شیرینی، سیبزمینی سرخ كرده، چیپس، ترشی، سبزیجات و پیتزا.

28- اگر ندانستید چگونه باید غذا را میل كنید بهتر است به دیگران نگاه كنید.

29- هیچ گـاه كـارد و چـنـگال و قـاشقی را كــه استـفاده كرده اید را مجددا روی میز قرار ندهید بلكه آنها را روی بشقاب بگذارید.

30- هنگام صرف غذا خم نشوید و صورت خود را به سمت غذا نبرید بـلكه غذا را توسط قاشق و چنگال بسمت دهان خود ببرید.

31- اگـر قـاشـق و یـا كـارد و چـنـگال شـما بـه زمیـن افـتاد آن را بـردارید و به میزبان و یا پیشخدمت بدهید و تمیز آن را درخواست كنید.

32- هـرگـاه چـیـزی را ســهوا روی لباس میهمان دیـگـری ریخـتـیـد بـا خـونسـردی از وی عذرخواهی كرده و بگذارید خود فرد و یا پیشخدمت آن را تمیز كند خودتان اقدام بـه تمیز كردن لباس فرد نكنید.

33- هرگاه فردی از شما درخواست نمك و یا فلفل نمود، هـم فلـفل و هم نمك را به وی بدهید حتی اگر فرد تنها یكی از این دو را درخواست كرده باشد.

34- پیش از نوشیدن مایعات لبهای خود را بـا دسـتـمال پاك كنید تا جای لك چربی روی لیوان شما نمایان نگردد.

35- از واژه های "متشكرم" و "لطفا" در میز غذا بسیار استفاده كنید.

36- اگر حشره، تار مو و یا هر چیز دیگری را در غذای خود یافتید آن را اعلام نكنـید بلكه مخفیانه آن را از غذایتان خارج كنید.

37- همیشه در انتهای صرف غذا از مـیـزبـان و یـا آشــپز تشكر كرده و از غذا تعریف كنید حتــی اگــر غذا زیاد هم خوشایند نبود باز تشكر كنید. لازم نیـست دروغ بگویـیـد، مـثـلا میتوانید از سس غذا تعریف كنید.

38- هنگام صرف غذا خود را نخارانید، سرفه نكنید و بینی خود را تمـیـز نـكنـیـد. هـرگـاه خواستید عطسه كنید حتما جلوی دهان و بینی خود را با دستمال بگیرید.

39- هنگام صرف غذا سر خود را شانه نكرده و یا با لوازم روی میز بازی نكنید. بـا صدای بلند نیز صحبت نكرده و دستكش نیز دست نكنید.

40- سعی كنید رومیزی را تا انتهای صرف غذا پاكیزه نگاه دارید.

41- هنگای كه صرف غذایتان پایان یافت بـاید كارد و چنگال
خود را به صـورت اریـب روی بشـقـاب قـرار دهـیـد. اگــر هـم
خواستید كه میز را برای مدت كوتاهی ترك كنید، بـاید كـارد
و چنگال را بصرت ضربدری روی بشـقاب قرار دهید تا دیگران
و پیشخدمت مطلع گردند كه شما بازخواهید گشت.

42- طـرز چــیدن میز معمولا به این قرار است: بشقاب در وسط، قاشق، كـارد و لـیـوان سمت راست و چنگال، دستمال سفره و نان سمت چپ.




A: دستمال سفره
B: بشقاب
C: كاسه سوپخوری
D: بشقاب مخصوص نان و كره همره با كارد كره
E: لیوان آب
F-G: لیوان برای نوشیدنیهای دیگر
H: چنگال صرف ماهی
I: چنگال غذاخوری
J: چنگال صرف سالاد
K: كارد غذا خوری
L: كارد مخصوص ماهی
M: قاشق سوپخوری
N: قاشق دسر وچنگال صرف كیك

نهار نوش جان!

آن كس كه خطاهای كوچك را اصلاح نمی كند بر خطاهای بزرگ نیز كنترل نخواهد داشت.

كودك سرمشق انسان است ..

خوشبخت كسی است كه قادر است به علل چیزها پی ببرد..

افتادگی آموز اگر طالب فیضی                     هرگز نخورد آب زمینی که بلند است    ( پوریای ولی )

سعدی - گلستان

عابدی را حکایت کنند که شبی ده من طعام بخوردی و تا سحر ختمی بکردی . صاحب دلی بشنید و گفت : اگر نیم نانی بخوردی و بخفتی ، بسیار از این فاضل تر بودی .

اندرون از طعام خالی دار                    تا در او نور معرفت بینی

تُهی از حکمتی به علتِ آن                    که پُری از طعام تا بینی

( راهنما ---> بخوردی : می خورد / ختم : قرآن را از ابتدا تا آخر یکبار خواندن ... ختمی بکردی : ختم می کرد / صاحب دل : عارف / فاضل تر : با ارزش تر / بودی : می بود /// اندرون : شکم )

روی ماه و لای ستاره ها

یک نفر دنبال خدا میگشت ، شنیده بود که خدا آن بالاست و عمری دیده بود که دستها رو به آسمان قد میکشد .پس هر شب از پله های آسمان بالا میرفت ، ابر ها را کنار میزد .پادر شب آسمان را میتکاند ، ماه را بو میکرد و ستاره ها را زیرو رو .

او میگفت : ((خدا حتما یک جایی همین جاهاست . ))

و دنبال تخت بزرگی میگشت به نام عرش ؛ که کسی بر آن تکیه زده باشد . او همه آسمان را گشت اما نه تختی بود و نه کسی .

نه رد پایی روی ماه بود نه نشانه ای لای ستاره ها . از آسمان دست کشید ، از جست و جوی آن آبی بزرگ هم .

آن وقت نگاهش به زمین زیر پایش افتاد . زمین پهناور بود و عمیق . پس جا داشت که خدا را در خود پنهان کند .

زمین را کند، ذره ذره و لایه لایه و هر روز فرو تر رفت و فرو تر .

خاک سرد بود و تاریک و نهایت آن جز یک سیاهی بزرگ چیز دیگری نبود .

نه پایین و نه بالا ، نه زمین و نه آسمان .خدا را پیدا نکرد . اما هنوز کوه ها مانده بود . دریا ها و دشت ها هم . پس گشت و گشت و گشت  . پشت کوه ها و قعر دریارا ، وجب به وجب دشت را . زیر تک تک همه ریگ ها را . لای همه قلوه سنگ ها و قطره قطره آب ها را . اما خبری نبود ، از خدا خبری نبود.

نا امید شد از هر چه گشتن بود و هر چه جست و جو .

آن وقت نسیمی وزیدن گرفت . شاید نسیم فرشته بود که میگفت خسته نباش که خستگی مرگ است . هنوز مانده است ، وسیع ترین و زیبا ترین و عجیب ترین سرزمین هنوز مانده است . سرزمین گمشده ای که نشانی اش روی هیچ نقشه ای نیست .

نسیم دور او گشت و گفت : (( اینجا مانده است ، اینجا که نامش تویی . ))

وتازه او خودش را دید، سرزمین گمشده را دید . نسیم دریچه کوچکی را گشود ، راه ورود تنها همین بود . و او پا بر دلش گذاشت وارد شد . خدا آنجا بود . بر عرش تکیه زده بود . و او تازه دانست عرشی که در پی اش بود. همین جاست .

سالها بعد وقتی که او به چشم های خود بر گشت ، خدا همه جا بود؛ هم در آسمان و هم در زمین . هم زیر ریگ های دشت و هم پشت قلوه سنگ های کوه ، هم لای ستاره ها و هم روی ماه .