تبیان، دستیار زندگی

 

 

ربیع بن عبد الرحمن گفت: بخدا قسم موسى بن جعفر علیه السّلام از كسانى بود كه آثار جلالت و كمال دانش و اطلاع از حقایق عالم در چهره‌اش دیده مى‌ شد، و می دانست چه كسى ادعاى مقامش را خواهد كرد و منكر امامت و جانشینش می گردد ولى این خشم را فرو می خورد و آنچه می دانست اظهار نمی كرد از همین جهت لقب كاظم یافت.

كنیه آن جناب ابو الحسن اول و ابو الحسن ماضى و ابو ابراهیم و ابو على بود معروف بعبد صالح و نفس زكیه و زین المجتهدین و وفى و صابر و امین و زاهر شد، لقب زاهر را از آن جهت یافت كه اخلاق پسندیده و بخشش فراوانش درخشید. كاظم بواسطه كظم غیظ و چشم‌ پوشى كه از ستمگران میكرد بطورى كه با زهر ستم آنها در زندان شهید شد. كاظم كسى است كه خوف و اندوه پیكرش را فرا گرفته باشد.

از حضرت رضا علیه السّلام نقل شده كه فرمود: نقش انگشترى پدرم موسى بن جعفر «حسبى اللَّه» بود در این موقع امام دست خود را گشود و انگشترى را نشان داد و نقش آن را دیدم.

 

القاب آن بزرگوار که دلیل مظاهر شخصیت و جهات عظمت او است به شرح زیر میباشد:

صابر
از آن جهت است که امام علیهالسلام بر گرفتاریها و سختیهایی که از طرف حاکمان جور و فرعونهای سرکش میدید صبر میکرد. براستی که اینان انواع غمها بر دل آن بزرگوار وارد کردند، و هر نوع بدی و ناروائی را بر آن حضرت روا داشتند.

زاهر
از آنرو که تجلی اخلاق والا و شخصیت نورانیاش، تجسم خلق و خوی جد بزرگوارش پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) بود.

عبد صالح
به خاطر عبادت و کوشش در اطاعت پروردگار به این لقب مشهور شد. تا آن جا که در طول زمان و گذشت نسلها، در عبادت خدا ضرب المثل گشت، و با این لقب در نزد راویان حدیث معروف شد، و کسی که از او حدیث نقل می کرد، می گفت: عبد صالح چنین فرمود.

سید
زیرا که آن بزرگوار از سادات و بزرگان مسلمین و یکی از پیشوایان آنها است و شاعر معروف ابوالفتح، با همین لقب او را در شعر خود ستوده است: أنا للسید الشریف غلام حیثما کنت فلیبلغ سلامی واذا کنت للشریف غلاما فأنا الحر و الزمان غلامی

وفی
از آن رو که وی باوفاترین انسان زمان خود بود. او به حق نسبت به برادران و شیعیانش وفادار و نیکوکار بود و حتی نسبت به دشمنان و کینه توزان به نیکی رفتار می کرد.

امین
کلمه ی امانت - به تمام معنی - در شخصیت بزرگ امام علیهالسلام تجسم یافته بود. براستی که او امین بر تمام شؤون و احکام دینی بود و همچنین نسبت به امور مسلمانان رعایت امانت می فرمود و همچون جدش پیامبر گرامی اسلام -که پیش از او به امین ملقبشده بود به این لقب شهرت یافت و بدین وسیله مورد اطمینان همه ی مردم قرار گرفت.

فرمانده سپاه
از جمله القاب آن حضرت، فرمانده سپاه و سرلشگر بود. ثقۀ الاسلام، محقق نامی شیخ عباس قمی - که خداوند آرامگاهش را خوش و خرم سازد - بعید شمرده است که علت این شهرت آن باشد که در یک روز نوروز از طرف منصور نمایندگی یافت و سپاهیان و فرماندهان به حضور آن حضرت شرفیاب شده، تبریک میگفتند و هدایا و ارمغانهایی تقدیم او می کردند، کاری که برای هیچ یک از پدران و فرزندان آن بزرگوار اتفاق نیفتاده است، از اینرو چنین لقبی را گرفت!

کاظم
این لقب را از آن جهت گرفته است که نسبت به هر نوع سرکوبی و ستمی که از ستمگران میدید، خشم خود را فرو می خورد، به حدی که با زهر جفا در سیاهچاله ی زندان به شهادت رسید و هرگز از غمها و گرفتاری هایش به کسی چیزی نگفت، بلکه در مقابل آن همه شداید به شکر و ثنای خدا می پرداخت. ابن اثیر میگوید: او به خاطر شکیبائی و نرمش اخلاقی و نیکی در برابر بدی،به این لقب، مشهور شد.

پاك نفس
به دلیل صفای ذاتش که هرگز به گناهان زندگی و پلیدیهای مادی آلوده نشد و به حد والایی رسیده و بی نظیر گردید.

باب الحوائج
امام هفتم بیش از هر لقبی به این لقب یاد می شود و از همه ی القاب آن بزرگوار مشهورتر و معروف تر است. در میان عام و خاص مشهور است که هیچ گرفتار و یا اندوه رسیده ای رو به آن حضرت نیاورد، مگر این که خداوند گرفتاریها و غم های او را برطرف ساخت، هیچ کسی به ضریح مقدس او پناهنده نشد جز این که حاجاتش برآورده شده و با دلی شاد و فکری آسوده از رنجها و بلایای روزگار و حوادث دوران به میان خانوادهاش بازگشته است و همه ی شیعیان آن حضرت بلکه توده ی مسلمان با اختلاف طبقات و درجاتی که دارند به این مطلب معتقدند. این ابوعلی خلال دانشمند بزرگ و رهبر فکری حنبلی ها است که میگوید:هیچ گرفتاری برای من پیش نیامد که من به قبر موسی بن جعفر علیه السلام متوسل شدم، مگر این که آنچه می خواستم خداوند برایم فراهم ساخت. گرفتاری های روزگار و مصائب دوران بر شانهی گروهی از شعرا و ادبا سنگینی کرده و متوسل به آن بزرگوار و پناهندهی ضریح مقدس او شده اند و او را در رفع اندوه و برطرف ساختن رنج گرفتاری و بلای خویش، به پیشگاه خدا وسیله قرار داده اند و خداوند گرفتاری آنها را برطرف ساخته است.

 

موسی بن جعفر علیه السلام (127 یا 128 - 183 ه.ق) ملقب و مشهور به امام کاظم، امام هفتم شیعیان است که پس از شهادت پدرش امام جعفر صادق علیه السلام به امامت رسید و از سال 148 تا 183 یعنی مدت 35 سال رهبری شیعیان را بر عهده گرفت. ایشان معاصر با چهار تن از خلفای عباسی یعنی منصور (148 تا 158)،مهدی (158 تا 169)،هادی(169 تا 170) و هارون الرشید (170 تا 183) بودند. که همگی در ضدیت با شیعه قرار گرفته، اختناق و فشار بسیاری را متوجه امام کاظم و اصحابشان نموده بودند.

 

امام موسی بن جعفر (ع) پیشوایی بودند که منزلتی بزرگ و شانی عظیم داشتند که همواره در تجهد کوشا بودند؛ عبادتشان معروف، و معجزاتش روشن میان عام وخاص، و بر طاعت بندگی مواظب، و شب را به سجود به پایان می برد و روز را به صدقه  و روزه می‌گذراند.

ولادت

موسی بن جعفر در سال ۱۲۸ یا ۱۲۹ هجری قمری هنگامی که امام صادق (ع) و همسرش حمیده از حج بازمی‌گشتند، در منطقه ابواء به دنیا آمد. برخی مکان ولادت ایشان را مدینه دانسته‌اند. درباره تاریخ ولادت امام کاظم(ع) اختلاف است؛ طبری ولادت ایشان را در ذی‌الحجه و طبرسی آن را در ۷ صفر دانسته است. مادر ایشان حضرت حمیده کنیزی از اهل مغرب یا اندلس(اسپانیا) بوده است و نام پدر حمیده را صاعد مغربی (بربری) گفته اند. برادران دیگر امام از این بانو اسحاق و محمد دیباج بوده اند. امام موسی کاظم(ع) هنوز کودک بود که فقهای مشهور مثل ابو حنیفه از او مسئله می پرسیدند و کسب علم می‌کردند.

فرزندان امام موسی کاظم(ع)
حضرت ابو الحسن موسى (ع) سى و هفت فرزند پسر و دختر داشتند: على بن موسى الرضا (علیه السلام)، ابراهیم، عباس، قاسم، اسماعیل، جعفر، هرون، حسن، احمد، محمد، حمزه، عبداللَّه، اسحق، عبیداللَّه، زید، حسن، فضل، حسین، سلیمان، فاطمه كبرى، فاطمه صغرى، رقیه، حكیمه، ام ابیها، رقیه صغرى، ام جعفر، لبابه، زینب، خدیجه، علیه، آمنه، حسنه، بریهه، عایشه، ام سلمه، میمونه، ام كلثوم.

در میان تمام فرزندان حضرت ابو الحسن(علیه السلام) فرزند بزرگوارش حضرت ابو الحسن على بن موسى الرضا(علیه السلام) از همه بزرگوارتر و عالیقدرتر و داناتر و فاضلتر بوده. احمد بن موسى مردى كریم و بزرگوار و پرهیزكار بود و حضرت موسى بن جعفر این فرزند بزرگوار را دوست می داشت و بر سایر فرزندان مقدم می‌داشت و بستان یسیر خود را به او بخشیده بود.

مناظرات علمی امام موسی کاظم (ع)
مناظرات و گفتگوهایی از امام کاظم با برخی از خلفای عباسی، دانشمندان یهودی و مسیحی، ابوحنیفه و دیگران گزارش شده است. باقر شریف قرشی هشت گفتگو از امام کاظم، تحت عنوان مناظرات آن حضرت گرد آورده است. امام کاظم(ع) با مهدی عباسی مناظره‌هایی درباره فدک و نیز حرمت خمر در قرآن انجام داده است. با هارون عباسی نیز مناظراتی داشته است. از آنجا که هارون می‌خواست خویشاوندی پیامبر(ص) با خود را نزدیک‌تر از نسبت او با موسی بن جعفر نشان دهد، امام کاظم در حضور هارون به نزدیک‌تر بودنِ انتساب خویش به پیامبر تصریح کرد. گفتگوهای موسی بن جعفر با عالمان ادیان دیگر نیز معمولا در پاسخ به پرسش‌های آنان صورت گرفته که در پایان به گرویدن آنان به اسلام انجامیده است.

 

برخوردهای سیاسی امام موسی کاظم(ع)
دورانى كه امام كاظم علیه السّلام در آن زندگى مى‌ كرد، مصادف با نخستین مرحله استبداد و ستمگرى حكّام عباسى بود.این اعمال فشار از زمان امام صادق علیه السّلام آغاز شد و تا زمان امام رضا علیه السّلام كه دوره خلافت مأمون بود با شدّت هر چه تمام تر ادامه یافت؛ مردم در زمان مأمون اندكى احساس امنیت سیاسى كردند، ولى دیرى نپایید كه دستگاه خلافت بدرفتارى و اعمال فشار بر مردم را دوباره از سر گرفت. فشار سیاسى عباسیان در دوره‌اى آغاز شد كه پیش از آن امام باقر و صادق(ع) با تربیت شاگردان فراوان، بنیه علمى و حدیثى شیعه را تقویت كرده بودند و جنبشى عظیم در میان شیعه پدید آورده بودند.رسالت امام موسی کاظم (علیه السلام) آن بود تا در این حركت علمى، توازن و تعادل فكرى را میان شیعیان برقرار كنند.

عصر امام كاظم علیه السّلام دوران بسیار سختى براى شیعیان بود و در این دوران حركتهاى اعتراض‌آمیز متعددى از ناحیه شیعیان و علویان نسبت به خلفاى عباسى صورت گرفت كه از مهم ترین آنها قیام حسین بن على، شهید فخ - در زمان حكومت هادى عباسى- و نیز جنبش یحیى و ادریس فرزندان عبد الله بود كه در زمان هارون رخ داد. در واقع مهمترین رقیب عباسیان، علویان بودند و طبیعى بود كه حكومت آنان را سخت تحت نظارت آنها بگیرد. امامان شیعه همگى بر لزوم رعایت تقیه پافشارى كرده و مى ‌كوشیدند تا تشكّل شیعه و رهبرى آنها را به طور پنهانى اداره نمایند. طبعا این وضعیت سبب مى‌شد تا تاریخ نتواند از حركات سیاسى آنها ارزشیابى دقیقى به عمل آورد.

 

امام موسی کاظم(ع) در زندان
امام كاظم علیه السّلام دو بار به دست هارون به زندان افتاده اند كه مرتبه دوم آن از سال 179 تا 183؛ یعنى به مدت چهار سال به طول انجامیده و به شهادت آن حضرت منجر شده است. درباره مرتبه نخست زندان اوّل مدّت قید نشده است.

دلایل زندانى شدن امام در این دو بار كه هر دو به دست هارون بوده است عبارت است از:

1- سختگیری های هارون نسبت به علویان به خصوص امام موسی کاظم(علیه السلام)

2- نفوذ بسیار امام و علویان در میان مردم به دلیل اینکه فرزندان رسول خدا(صل الله علیه و آله) هستند.

3- مفترض الطاعه بودن‌ امامان شیعه و ترس دستگاه حکومت از شیعیان به دلیلی این صفت ائمه اطهار؛ مرحوم صدوق از جمله علل به شهادت رسیدن امام كاظم علیه السّلام را آگاهى یافتن هارون از اعتقاد شیعیان به امامت امام دانسته است. هارون فهمید كه شیعیان شب و روز به خدمت امام مى‌رسند. و به خاطر ترس از جان و از دست دادن سلطنتش آن حضرت را به شهادت رسانید.

4- سعایت برخی از بستگان امام مانندعلی بن اسماعیل بن جعفر (پسر برادر امام) در نزد هارون از امام.

هارون با آن همه سلطه و قدرت، مجبور بود تا دست به چنین توجیهاتى بزند تا اقدامش از طرف مردم مورد انكار و نفرت قرار نگیرد. هارون در همان مسجد دستور توقیف حضرت را صادر كرد.  وى دستور داد تا دو كاروان آماده كرده، یكى را به سمت كوفه و دیگرى را به سمت بصره بفرستند. او امام را همراه یكى از این دو كاروان روانه ساخت. این كار به این دلیل انجام گرفت تا مردم ندانند امام در كجا زندانى مى‌شود.

هارون، امام كاظم علیه السّلام را نزد حاكم بصره، عیسى بن جعفر بن منصور فرستاد؛ امام چندى در زندان او بسر برد، اما در نهایت، عیسى از این كار خسته شد و به هارون نوشت تا او را تحویل شخص دیگرى بدهد.در غیر این صورت او را آزاد خواهد كرد، زیرا در تمام این مدت كوشیده تا شاهدى بر ضد امام به دست آورد، اما چیزى نیافته است.

پس از آن، امام را تحویل فضل بن ربیع دادند. امام مدتى طولانى نزد وى زندانى بود. گفته شده كه از او خواستند تا آن حضرت را به قتل برساند، اما او از این كار سرباز زد. پس از آن، حضرت را تحویل فضل بن یحیى دادند و مدتى نیز در زندان او بسر برد. مطابق نقل مورّخان او حرمت امام را پاس مى‌ داشت. پس از آن امام كاظم علیه السّلام را تحویل زندانبان دیگرى بنام سندى بن شاهك دادند.

 

شهادت امام موسی کاظم(ع)
واپسین روزهای عمر امام کاظم(ع) در زندان سندی بن شاهک سپری شد. شیخ مفید گفته است سندی، به دستور هارون الرشید امام را مسموم کرد و امام سه روز پس از آن به شهادت رسید. شهادت وی ۲۵ رجب سال ۱۸۳ق در بغداد رخ داده است. درباره زمان و مکان شهادت امام کاظم (ع) نظرات دیگری هم وجود دارد.

پس از آن‌که موسی بن جعفر(ع) به شهادت رسید، به دستور سِندی بن شاهک پیکر او را روی پل بغداد قرار دادند و اعلام کردند که موسی بن جعفر به مرگ طبیعی از دنیا رفته است. درباره چگونگی شهادت وی گزارش‌های متفاوتی وجود دارد؛ بیشتر تاریخ‌نویسان بر این باورند که یحیی بن خالد و سندی بن شاهک او را مسموم کرده‌اند. در گزارشی نیز گفته شده او را با پیچیدن در فرش، خفه کرده‌اند.

برای قراردادن بدن امام کاظم(ع) در معرض دید عموم دو دلیل گفته شده: یکی اثبات این‌که او به مرگ طبیعی از دنیا رفته؛ دیگری باطل کردن باور کسانی که به مهدویت او اعتقاد داشته‌اند.

پیکر موسی بن جعفر(ع) را در منطقه شونیزیه در مقبره خانوادگی منصور که به مقابر قریش شهرت داشت، دفن کردند. مدفن ایشان به حرم کاظمین مشهور است. گفته شده دلیل عباسیان برای این‌که بدن امام را در این مقبره دفن کردند، ترس از آن بود که مبادا مکان دفن او محل تجمع و حضور شیعیان شود.

 

یکی از مهمترین وظایف ما نسبت به پیامبر و اهل بیت علیهم السلام، حفظ حرمت عظیم، در برابر آن انوار مقدسه ‌الهی می باشد.

یکی از مصادیق حفظ حرمت ، بزرگداشت ولادت و شهادت های آن بزرگواران در طول سال می باشد. یعنی به نص حدیث شریف: «شیعتنا خلقوا من فاضل طینتنا یحزنون لحزننا و یفرحون لفرحنا» شیعیان ما از زیادی گِل ما آفریده شده اند در ایام حزن ما محزون و در ایام سرور ما شادمان هستند.

وخود این نشانه محبت و عرض ارادت به پیشگاه اهلبیت علیهم السلام می باشد. به عنوان مثال ماههای محرم و صفر، چون ایام حزن و اندوه و مصائب عظیم خاندان رسالت می باشد، شیعیان و محبین در سراسر عالم، بیرق عزا برافراشته و به عزاداری و سوگواری پرداخته و ازهرگونه سخن و عمل که دلالت بر شادی و سرور داشته باشد اجتناب می نماییند چرا که آموخته اند:

«هذا یومٌ فَرحت بِهِ آل زیادٍ و آل مروان…» و« هذا یَومٌ تَبَرکت بِهِ بنوا امیه …»

حتی اگر سالروز ولادت یکی از معصومین از لحاظ تقویم با سالروز شهادت دیگر معصومین مقارن شود به حکم عقل و عرف و فتوای مراجع تقلید ، عزا برشادی مقدم میباشد

مصداق مهم این موضوع هفتم صفر است که مشهور به ولادت امام کاظم علیه السلام شده و از طرفی به روایت صحیح تر شهادت سبط اکبر امام مجتبی علیه السلام هم در آنروز میباشد ودر ضمن همه ماه صفر ماه خزن بوده ویاد آور اسارت و هتک حرمت به اهلبیت است وچنان این مصیبت سنگین است که وقتی از که وقتی از امام سجاد علیه السلام سوال شد کجا در این سفر به شما سخت گذشت امام سه مرتبه فرموده اند: الشام الشام الشام ….

پس خزن عزا در اون ایان مقدم و شیعه ومحب واقعی آن کسی است که درجه حزن و مصیبت ، او هم ،همان اندازه مصیبت زده باشد، از طرفی برای سالروز ولادت امام کاظم علیه السلام قول معتبر دیگری وجود که حضرت درماه ذیحجه واقعه شده

در اینجا این روایت شریف را به صورت مختصر رو بررسی میکنیم:

قال الامام الحسن العسکریعلیه السلام: ولد بالأبوا بین مکه و المدینه  فی شهر ذی الحجه سنه مائه و سبعه و عشرین من الهجره.  دلائل الامامه ص ۳۰۳.

امام عسکری علیه السلام فرمودند: امام کاظم علیه السلام در ابواء بین مکه  و مدینه در ماه ذی الحجه سال ۱۲۷ هجری به دنیا آمدند.

با این حدیث که صراحتاً حضرت فرمودند در ماه ذیحجه، حدیث ابوبصیر هم فهمیده می شود. ابوبصیر می‌گوید در سالی که حضرت امام موسی بن جعفر علیه السلام متولد شدند من در خدمت امام صادق علیه السلام   به سفر حج رفتم و …

از روایت اول معلوم می شود که ابوبصیر در ماه ذی الحجه با حضرت صادق علیه السلام همسفر حج شده است. که معروف در کتاب شریف منتهی الامال و بلکه در کتب معتبر شیعه ذکر شده است.

کافی ج ۱ – ص ۳۸۵ – بحار الانوار ج ۴۸ ص ۳-  المحاسن برقی ج ۲ ص ۳۱۴ – بصائر الدرجات ص ۴۶۰.

دلیل و موید دیگر روایتی است که از منهال قصاب در محاسن برقی ذکر شده:

عن منهال القصاب قال خرجت من مکه و أنا أرید المدینه بالابواء و قد ولد لابی عبدالله فسبقته الی المدینه و دخل بعدی بیوم فاطعم الناس ثلاثاً فکنت آکل فیمن یاکل فما أکل شیئا الی الغذ حتی أعود فاکل فمکثت بذلک ثلاثا اطعم حتی أرتفق ثم لا أطعم شئیا الی الغد.

ترجمه: از مکه به قصد تشرف به مدینه بیرون رفتم. هنگامی که به ابواء رسیدم دیدم خدا مولودی به امام صادق علیه السلام عطا فرموده است. من زودتر از آن حضرت به مدینه وارد شدم و آن حضرت یک روز بعد از من وارد شد و سه روز مردم رااطعام کرد.

(بحار الانوار ج ۴۸ ص ۴- المحاسن ج۲ ص ۴۱۸- وسائل الشیعهًْ ج ۲۱  ص ۴۰۱)

با وجود این روایات  متاسفانه روز مشخصی برای ولادت امام کاظم علیه السلام در ماه ذیحجه تعیین نشده است ، فقط این احتمال  است که در ۱۵ ماه ذی الحجه که به حسب بعضی روایات امام هادی علیه السلام است شاید اشتباهی صورت گرفته باشد.

چون کنیه حضرت امام هادی علیه السلام ابوالحسن است و کنیه حضرت امام کاظم علیه السلام هم ابوالحسن است احتمال دارد که مطالبی که در ۱۵ ذی الحجه برای ولادت امام هادی علیه السلام با کنیه ابوالحسن است منظور امام کاظم علیه السلام باشد.

دلیل دیگر اینست که ولادت امام هادی علیه السلام در ماه رجب است و عباراتی صریح بر این مطلب وجود دارد مثلا در دعای شریف امام زمان در ایام رجب که فرمودند: اللهم انی اسئلک بالمولودین فی رجب محمد بن علی الثانی و ابنه علی بن محمد المنتجب و اتقرب بهما الیک خیر القلوب…. خدایا  از تو در خواست دارم  به این دو مولودی که در ماه رجب به دنیا آمده اند، محمد بن علی الثانی امام جواد الائمه و پسرش علی بن محمد امام هادی علیه السلام و به این دو امام تقرب می جویم.

در اینجا صراحت کلام امام زمان علیه السلام دلالت بر ولادت امام جواد و امام هادی علیه السلام در ماه رجب را دارد.

و از طرفی این دعای شریف مدارک بسیار معتبری دارد از جمله:

(مصباح متهجد شیخ طوسی ج۲ ص ۸۰۵ – اقبال الاعمال ج۲ ص ۴۷، و ج ۳ ۲۱۵ – بحار الانوار ج ۵۰ ص ۱۱۶.۱۴ و ج ۹۵ ص ۳۴۹ – البلد الامین ص ۱۸۰)

ذکر ابن عیاش أنه کان مولد أبی الحسن الثالث یوم الثانی من رجب و ذکر ایضاً أنه کان یوم الخامس….

ابن عیاش می گوید: تولد امام هادی  علیه السلام در روز دوم رجب بوده و روز پنجم نیز ذکر شده و می گوید

در اعلام الوری مرحوم طبرسی ص ۳۳۹ می نویسد: حضرت امام هادی علیه السلام بر طبق روایتی پنجم رجب سال ۲۱۲ بدنیا آمدند. و نیز در کشف  الغمه و ابن خشاب هم ولادت حضرت را در ماه رجب نقل می کنند.

(بحار الانوار ج ۵۰ ص ۱۴- بحار الانوار ج ۵۰ ص ۱۱۶- بحار الانوار ج ۹۵ ص ۳۴۹ – ملاذ الاخبار ج ۹ ص ۳۳۲ – مراه المعقول ج ۶ ص ۹۵- ریاض الابرار ج۲ ص ۴۳۹ – عوالم العلوم ج ۲۳ ص ۲۴)

با این حساب و نقل کلمات معصومین و اقوال علما ولادت امام هادی در رجب است و ولادت امام کاظم علیه السلام در ماه ذی الحجه، که بهترین روز برای احیاء سالروز حضرت همان ۱۵ نیمه ذیحجه می باشد.

بخاطر اقوال مختلف و زیاد نیکوتر این است که این ولادت را به نام هر دو  امام بزرگوار احیاء و برپا کرد. یعنی روز ۱۵ ذیحجه رو هم برای ولادت امام هادی علیه السلام و هم امام کاظم علیه السلام جشن می گیریم.

و چون این ایام نزدیک عید الله  اکبر غدیر خم است پس سعی می شود که این مناسبت مهم را به بهترین وجه ممکنه برگزار کنیم و وظیفه ماست با احیای جلسات و تبلیغ در مورد این قول معتبر ارادت قلبی خود را به خاندان  اهلبیت علیهم السلام نشان دهیم.

باشد که این اعمال موجبات مسرّت وتسکین دل نازنین ولی نعمتمان حضرت حجه بن الحسن العسکری  گردد.

به امید ظهور ایشان و آشکار شدن همه حقایق ….

اللهم عجل لولیک الفرج

نظر برخی از مراجع:

سوال: مشاهده می شود در ایام محرم و صفر بعضی جشنها مثل هفتم صفر بعنوان میلاد امام هفتم، اما بر پایه برخی روایات هفتم صفر روز شهادت امام مجتبی  علیه السلام نیز هست نظرحضرتعالی چیست؟

پاسخ مرحوم آیت الله میرزا جواد تبریزی: ماههای محرم و صفر ماه‌های حزن بر سید الشهدا و خاندان اهل بیت می‌باشد و باید به مراسم عزاداری و روضه خوانی بگذارد. والله العالم.

پاسخ آیت الله سیستانی: بسمه تعالی بزرگداشت شهادت سبط اکبر امام حسن مجتبی علیه السلام و ترتیب مجالسی برای آن حضرت و ذکر مصائب و یادآوری مناقب آن امام از مصادیق تعظیم شعائر است. و من یعظم شعائر الله فانها من تقوی القلوب .

متن جوابیه مرحوم آیت الله بهجت: بسمه تعالی، مناسب است در جمع بین دو قول در روز هفتم صفر به شهادت سبط اکبر امام مجتبی علیه السلام و تولد امام موسی کاظم علیه السلام ترتیب مجالس برای هر دو امام بزرگوار به اینکه مصائب امام دوم علیه السلام و مناقب امام هفتم  را متذکر و یادآور باشند و همین احتیاط حاصل می شود. و السلام اول صفر  ۱۴۳۰ هـ ق

متن جوابیه آیت الله وحید خراسانی: بسم الله الرحمن الرحیم، به آنچه فقیه محقق، موسس حوزه علمیه فرموده‌اند باید عمل شود(طبق اخبار موثق حوزه علمیه نجف هفتم ماه صفر را به مناسبت شهادت امام حسن مجتبی علیه السلامتعطیل می نماید و مراسم سوگواری برگزار می کنند از شاگردان مرحوم شیخ عبدالکریم حائری موسس حوزه علمیه و آیت الله بروجردی نیز نقل می شود؛ نظر این دو بزرگوار در خصوص سالروز شهادت امام حسن مجتبی علیه السلام روز هفتم ماه صفر بوده است؛ و با تعطیلی دروس این روز را به عزاداری می پرداختند.)

پاسخ آیت الله سید صادق روحانی: باسمه جلت اسمائه، جماعتی ازمحققین و علما مانند شیخ مفید، شهید و کاشف الغطاء بعد از تحقیق، روز هفتم صفر را روزشهادت آن حضرت نوشته اند من هم موقعی که در این مورد تحقیق می‌کردم، تقریبا اطمینان به این پیدا کردن بنابراین مقتضای شعائر، اقامه مجلس عزا، تعطیلی بازار، خروج  دسته جات و عزاداری در این روز است، وظیفه صدا و سیما برپایی عزداری است و تولد امام کاظم علیه السلام در این روز مانع نمی باشد.

بیائیم با بزرگداشت ولادت حضرت موسی بن جعفر  علیه السلام در ماه ذیحجه حفظ حرمت هفتم صفر ، بر دل خونین منجی غریب الیتام باشیم.

هفتم صفر شهادت امام حسن مجتبی یا ولادت امام موسی کاظم علیهما السلام؟

از جهت تاریخی دو دیدگاه درباره مهمترین مناسبت این روز وجود دارد. یکی میلاد امام کاظم(ع) و دیگری شهادت امام حسن مجتبی(ع). در ادامه کاوشی تاریخی درباره صحت و سند این دو مناسبت را مرور می کنیم:

مطلب اول: شهادت امام حسن مجتبی علیه السلام هفتم یا بیست و هشتم صفر؟ !

در تقویم، هفتم ماه صفر روز میلاد امام موسی کاظم (علیه السلام) اعلام شده است در صورتی که این تاریخ طبق قول صحیح مصادف با شهادت امام حسن مجتبی (علیه السلام) است و از دیرباز در حوزه هزار ساله نجف اشرف هفتم صفر را روز شهادت امام مجتبی علیه السلام می‌دانند و شیعیان عراق و سایر کشورها نیز در این روز برای سبط اکبر؛ امام مجتبی (علیه السلام) اقامه عزا می‌کنند اما در ایران شهادت سبط اکبر بیست و هشتم صفر است همزمان با رحلت پیامبر اعظم. چرا؟ !

در وقوع شهادت سبط اکبر پیامبر (صلی الله علیه و آله)، امام مجتبی (علیه السلام) در ماه صفر، بین علمای شیعه اختلافی وجود ندارد، لکن در میان علمای شیعه در روز شهادت امام (علیه السلام) سه قول وجود دارد:

قول اول: (آخر ماه صفر) : روز آخر ماه صفر که قائل آن شیخ کلینی (قدس سره) می‌باشد

قول دوم: (۲۸ صفر) : اولین قائل آن شیخ مفید (قدس سره) در کتاب (مسارّ الشیعه) می‌باشد. و این در حالی است که خود شیخ مفید در کتاب دیگرش بنام (الارشاد) از ذکر این روز به عنوان روز شهادت خودداری نموده است و تنها به ذکر ماه صفر اکتفا کرده است.

دومین قائل به این قول شیخ طوسی (قدس سره) در کتاب (تهذیب الاحکام) است. و با توجه به اینکه شیخ کلینی و شیخ مفید (قدس سرهما) در شمار مشیخه او قرار داشته‌اند، تنها از کلام شیخ مفید (قدس سره) در کتاب (الارشاد) تبعیت کرده است و روز خاصی را معین نکرده است. که از عدم التزام و تعیین نکردن او به روز خاص در ماه صفر، می‌توان استفاده نمود که کلام شیوخ خود (کلینی و شیخ مفید) در بیست و هشتم و آخر ماه صفر را نپذیرفته است.

البته لازم به ذکر است که قول بیست و هشتم صفر از سوی برخی مثل شیخ طبرسی و ابن شهرآشوب مازندرانی (قدس سرهما) مورد تأیید قرار گرفته است.

قول سوم: (۷صفر) : این قول مشهور میباشد و از دو جهت حائز اهمیت است:

جهت اول: از جهت قائلین به آن، در کمّ و کیف

این قول از جهت قائلین به آن، در کمّیت و کیفیت نسبت به قائلین دو قول مذکور برتری دارد.

اما از جهت کیفیت؛ در لسان روایات به روز دقیق شهادت امام (علیه السلام) اشاره شده است و این خود نشان از ترجیح این قول نسبت به اقوال دیگر است بگونه‌ای که در روایات به روز پنجشنبه اشاره شده است.

اما از جهت کمیت؛ تعداد قائلین این قول، از قائلین دو قول مذکور بیشتر است. که در ادامه به اسناد آن اشاره میکنیم.

لازم به ذکر است که بنابر اسناد موجود، این قول از زمان امام کاظم (علیه السلام) رواج داشته و از سوی قاسم بن ابراهیم الرسّی «البرسی» ۱۶۹-۲۴۶ ه. ق عنوان شده است.

از این روایت قاسم بن ابراهیم، بزرگانی از فقهاء همچون شهید اول، کفعمی، والد شیخ بهائی، شیخ بهائی در (توضیح المقاصد)، علامه مجلسی در (بحار الانوار)، شیخ عبدالله بحرانی در (عوالم العلوم)، شیخ محمد حسن نجفی در (جواهر الکلام)، شیخ جعفر کاشف الغطاء در (کشف الغطاء) و شیخ عباس قمی در (انوار البهیّه) (قدس سرهم) پس از قرن هفتم تا زمان حاضر تبعیت نموده‌اند؛ که به برخی از این روایات اشاره میکنیم:
اسناد وارده در کتب حدیثی مبنی بر شهادت در روز ۷ ماه صفر

سند اول: «تثبیت الامامه»

قدیمی‌ترین منبعی که در این زمینه تا به حال یافت شده کتاب «تثبیت الامامه» تالیف «سید قاسم بن ابراهیم الرسی» است که در سال ۲۴۶ وفات یافته است. وی که خود از نوادگان حضرت امام حسن مجتبی علیه السلام است، از زهاد و عباد و علمای زمان خویش بود که دارای تألیفات فراوانی است. گفتنی است وی از روات احادیث هم بوده است و بدون واسطه از حضرت موسی بن جعفر (علیه السلام) روایت نقل میکرده است. وی در کتاب خویش چنین آورده است:

«الامام الحسن علیه السلام ابوه الامام امیرالمومنین علی علیه السلام، امه فاطمه الزهراء سلام الله علیها، ولادته: ولد فی المدینه لیله النصف من شهر رمضان فی السنه الثالثه للهجره، القابه: التقی، الزکی، السبط، وفاته: توفی فی السابع من شهر صفر سنه خمسین من الهجره»

سند دوم: قول شهید اول

یکی دیگر از کسانی که قائل بودند شهادت سبط اکبر حضرت امام حسن مجتبی علیه السلام در هفتم ماه صفر واقع شده است، شهید اول (متوفای ۷۸۶) می‌باشند ایشان در کتاب شریف «دروس» می‌فرمایند: الامام، الزکی، ابومحمد الحسن بن علی سید شباب اهل الجنه ولد بالمدینه یوم الثلاثاء منتصف شهر رمضان سنه اثنتین من الهجره…و قبض بها مسموما یوم الخمیس سابع صفر سنه تسع و اربعین من الهجره.

سند سوم: مرحوم کفعمی

یکی دیگر از کسانی که قائل به شهادت امام حسن مجتبی در هفتم ماه صفر شده است، علامه بزرگوار و محدث کبیر مرحوم کفعمی صاحب کتاب شریف «مصباح» می‌باشد ایشان در این کتاب چنین می‌فرماید: «ولد فی یوم الثلاثاء منتصف شهر رمضان سنه ثلاث من الهجره وتوفی یوم الخمیس سابع شهر صفر سنه خمسین من الهجره.

سند چهارم: پدر بزرگوار شیخ بهایی

یکی دیگر از بزرگانی که قایل به شهادت امام حسن مجتبی (علیه السلام) در هفتم صفر می‌باشد مرحوم علامه شیخ حسین والد مکرم شیخ بهایی در کتاب «وصول الاخبار الی اصول الاخبار» می‌باشد، وی که متوفای سال ۹۸۴ هجری است در کتاب خویش میفرماید: «هو الامام الزکی ابومحمد سید شباب اهل الجنه ولد بالمدینه یوم الثلاثاء منتصف شهر رمضان سنه اثنتین من الهجره مسموما فی المدینهیوم الخمیس سابع شهر صفر سنه تسع او ثمان و اربعین و قیل سنه خمسین من الهجره عن سبع و اربعین سنه.

جهت دوم: سیره علماء

سیره علمی علماء و متشرعه و سنت عملی آنها اینگونه بوده است که حضرات در روز هفتم ماه صفر، در کلیه بلاد شیعه اقامهٔ عزا مینمودند. خصوصا این سنت در نجف اشرف و حوزه علمیه قم پس از ورود آیت الله العظمی حاج شیخ عبدالکریم حائری (قدس سره) به قم و تاسیس حوزه، دستور به تعطیلی بازار، حوزه علمیه و اقامه عزا نمودند؛ و پس از ایشان تحفّظ این سنت سیرهٔ بزرگانی همچون آیات عظام بروجردی و گلپایگانی (قدس سرهما) -که هر کدام در زمان خود مسئولیت حوزه را به عهده داشته‌اند- بوده است.

مطلب دوم: ولادت امام کاظم (علیه السلام) صفر یا ماه ذی الحجه؟

ولادت امام کاظم (علیه السلام) در روز هفتم صفر با اینکه بین علما شهرتی پیدا کرده است ولی:

اولاً: بزرگانی چون شیخ کلینی در (اصول کافی) و شیخ مفید در (الارشاد و مسارّ الشیعه) و شیخ طوسی (قدس سرهم) در (تهذیب الاحکام) به قول ولادت آن حضرت در هفتم صفر اعتنا نکرده و از بیان آن ساکت مانده‌اند.

ثانیاً: فحولی از علما چون شهید اول در (الدروس)، شیخ محمد حسن نجفی در (جواهر الکلام) و شیخ جعفر کاشف الغطاء (قدس سرهم) در (کشف الغطاء) آن را ضعیف شمرده‌اند.

ثالثاً: در تاریخ ولادت امام کاظم (علیه السلام) روایاتی وارد شده است که بزرگان از محدثین چون احمد بن خالد برقی در (المحاسن)، شیخ کلینی در (اصول کافی)، محمد بن حسن صفّار در (بصائر الدرجات) و ابن جریر طبری شیعی (قدس سرهم) در (دلائل الامامه) از ابی بصیر به طرق مختلف از امام صادق (علیه السلام) روایت کرده اند: که این ولادت پس از ایام حج سال ۱۲۷هجری قمری و هنگام مراجعت حضرت صادق (علیه السلام) به مدینه و در اولین منزل پس از جحفه به نام ابواء بوده است. که به تصریح معجم البلدان ابواء ۳۳ میل (حدود ۵۳ کیلومتر) تا جحفه فاصله دارد.

مطلب مهم: روایت ابی بصیر قرینه‌ای است بر اتمام حج و بازگشت به مدینه در همان سالی که امام کاظم (علیه السلام) در ابواء به دنیا آمده، و این دلالت دارد بر اینکه امام کاظم در ماه ذی الحجه دیده به جهان گشود نه در ماه صفری که درسال ۱۲۸ه نقل شده است.

رابعاً: ابن جریر طبری (قدس سره) متوفای قرن چهارم در روایت دیگر از امام عسکری (علیه السلام) در (دلائل الامامه)، تصریح بر وقوع ولادت آن حضرت در ماه ذی الحجه نموده است.

در پایان اینکه مراجع معظم تقلید به تبعیت از سنت علمای سلف خصوصاً حاج شیخ عبدالکریم حائری (قدس سره) تأکید نموده و بر اقامهٔ عزا در این روز (۷صفر) و حرکت دسته‌های عزاداری به عنوان روز شهادت امام حسن مجتبی (علیه السلام) اتفاق نموده‌اند؛ و در این روز دروس سطوح عالی حوزه تعطیل می‌گردد.

 

به سبب همین اهمیت اضافه یا كم شدن یك مناسبت به تقویم باید با تحقیق كامل و ارائه منابع معتبر انجام شود نه بر اساس مدارك و مسانید نامعتبر و احیانا اشتهار؛ آنچنانكه درباره برخی از فرزندان اهل بیت شاهد آن هستیم كه سالروز ولادت یا وفات ایشان به منبع قابل اعتماد متكی نیست ( ولادت و وفات حضرت معصومه و ولادت و وفات حضرت عبدالعظیم) و متاسفانه كمتر كسی می‏خواهد و یا جرأت می‏كند این حقایق را بیان كند (حجت‏ الاسلام ناصر رفیعی از معدود اشخاصی است كه یكم ذی‏قعده 1393 در جمع زائران حرم حضرت معصومه این مطلب را به صراحت بیان كرد)

در سالیان اخیر روز هفتم صفر كه فرا می‎رسد دوگانگی عجیبی در كشورمان حاكم است؛ در حالی كه صدا و سیما و محافل عمومی به تبعیت از تقویم رسمی كشور این روز را به میلاد امام موسی كاظم (علیه‎السلام) اختصاص می‏دهند، بیوت مراجع تقلید و علما و به طور دقیق‏تر شهر مقدس قم سیاهپوش و عزادار بود.

ماجرا از این قرار است كه هفتم صفر به قول شیخ مفید، كفعمی و شهید اول، سالروز شهادت امام حسن مجتبی است و برخی از علما معتقدند این قول محكم‎تر از روز 28 صفر است.

در این میان دو دیدگاه وجود داشت.

اول اینكه: روز هفتم صفر ولادت امام كاظم (علیه‎السلام) نیست؛ اشتهار آن به این مناسبت كار ناصرالدین شاه است و باید این اشتباه اصلاح شود.

نظر دوم اینكه: اگر چه هفتم صفر ولادت امام هفتم است، از آنجا كه جنبه عزا بر شادی مقدم است باید در این روز مراسم عزا به پا شود. قائلان این دیدگاه سیره مرحوم حاج شیخ عبدالكریم حائری «مؤسس حوزه علمیه» را نیز در این‏باره مورد توجه قرار می‎دهند.

در این میان البته برخی از علما همانند مرحوم آیت‏ الله بهجت معتقد بودند: بهتر است هم به ذكر فضائل و مناقب امام هفتم پرداخته شود و هم به ذكر مصیبت امام دوم.

انتقاداتی هم به سبب شادی برنامه‏های صدا و سیما در هفتم صفر و تبریك‏ گفتن در این روز مطرح شد و برخی از ائمه جمعه تجدید نظر در این وضع را خواستار شدند.

این اعتراض‏ها سبب شد كه امسال در تقویم رسمی كشور، تاریخ ولادت امام موسی كاظم (علیه‏السلام) از هفتم صفر به 14 ذی حجه تغییر یابد.

اضافه شدن یك مناسبت یه تقویم یا حذف شدن از آن تابع تشریفاتی است كه در شورای فرهنگ عمومی انجام می‎شود. حجت‎الاسلام سید حسن شاه‏مرادی دبیر شورای فرهنگی عمومی در گفتگو با خبرنگار ما با بیان اینكه برخی از مراجع و علما با فرستادن نامه‏ هایی به وزیر ارشاد، اصلاح تاریخ ولادت امام كاظم (علیه‎السلام) را خواستار شدند افزود: مبنای تصمیم دبیرخانه در تغییر تاریخ ولادت امام هفتم، پژوهش یكی از محققان حوزه علمیه قم بوده است كه پس از تأیید نهایی، در تقویم امسال درج شده است.

این پژوهشگر حجت‏ الاسلام سید محمد صادق موحد ابطحی است كه چند سال پیش كتاب «غریب مدینه» را با موضوع پژوهش و نگرشی بر اقوال شهادت امام حسن مجتبی (علیه‏السلام) نوشته و بنا بر ضرورت موضوع، به تحقیق درباره تاریخ ولادت امام كاظم (علیه‎السلام) نیز پرداخته است.

اما نكته مهم و قابل تأمل در پژوهش وی این است كه تعیین 14 ذی‏حجه به عنوان تاریخ ولادت امام هفتم صرفا با استناد به چند قرینه و در نهایت استحسان از آن، انجام شده است و چنانكه پژوهشگر محترم هم اذعان می‏كند «امكان اینكه پژوهشگر دیگری به نتیجه‎ای متفاوت برسد وجود دارد.» (علاوه بر اینكه خود ایشان هم تصریح می‏كند كه ولادت 14 یا 15 است و نه لزوما 14 ذی‏حجه).

حال باید از مسئولان شورای فرهنگ عمومی پرسید كه اگر چند سال دیگر نتیجه پژوهش دیگری بر خلاف این رأی بود (كه امكان آن بسیار محتمل است) آیا دوباره تاریخ ولادت امام هفتم را تغییر خواهند داد؟!

به نظر می‎رسد هنگامی كه سند محكمی دال بر تعیین تاریخ مذكور نیست باید 14 ذی حجه به عنوان یادروز میلاد (یا روز بزرگداشت میلاد) در نظر گرفته می‏شد نه سالروز!

و نكته مهم دیگر اینكه برخی از تقویم‏ها (از جمله تقویم قدس) در تقویم سال 1394 همچنان هفتم صفر را به عنوان سالروز ولادت امام كاظم (علیه‏السلام) ثبت كرده‎اند!

گفتگوی خبرنگار ما را با حجت‎الاسلام موحد ابطحی بخوانید.
درباره تاریخ ولادت امام موسی كاظم (علیه‎السلام) اختلافاتی وجود دارد. چند قول در این ‏باره مطرح شده و به نظرتان كدام قول صحیح است؟

در باب ولادت امام كاظم (علیه‎السلام) دو دسته قول داریم. دسته اول اقوال برخی علما ( و نه روایات) است كه تاریخ ولادت حضرت را هفتم ماه صفر تعیین كرده‎اند؛ همانند كتاب «تثبیت‎الامامه» اثر قاسم بن ابراهیم الرسی. از آنجا كه این كتاب، روایی است باید گفت غیر از این روایت دلیل دیگری بر ولادت حضرت در هفتم ماه صفر نداریم و در واقع خبر واحد است.

همچنین علمایی مانند فتال نیشابوری در روضه الواعظین، شیخ طبرسی در إعلام الوری و ابن‎شهرآشوب در المناقب از این قول تبعیت كرده‎اند اما در قرن هشتم هجری در عبارت دقیق شهید اول در كتاب «دروس» و با بیان لفظ «قیل» این قول از درجه اهمیت ساقط و تضعیف شده است.
دسته دوم روایات یا اقوال علمایی هستند كه مبنای ولادت را بر ماه ذی‏حجه گذاشته، اما روز آن را تعیین نكرده‎‏اند؛ علمایی همانند شیخ كلینی، شیخ مفید، شیخ طوسی، خطیب بغدادی، سبط ابن جوزی و شهید اول در این دسته‎اند.

باید گفت كه روایات مشهور، ذی‏حجه را ماه ولادت امام هفتم می‏دانند. از جمله كتاب محاسن بَرقی (ج 2 ص 314) كه در روایت مفصلی از ابوبصیر نقل می‎كند: ما «حج» را خدمت امام صادق (علیه‎السلام) انجام دادیم، در همان سالی كه پسرش موسی متولد شد و چون در ابواء (منزلی میان مكه و مدینه) منزل كردیم، برای ما سفره چاشت انداخت ... در این میان كه ما چاشت می‎خوردیم فرستاده حمیده (همسر امام صادق) آمد و به ایشان گفت: حمیده عرض می‎كند: ... من دردی مثل حال زائیدن در خود احساس می‏كنم... .

امام برخاست و با او رفت و پس از بازگشت فرمود: خدا به من پسری داد كه بهترین كسی است كه خدا در خلق خود آفریده و... (روایت به اختصار نقل شد)

در همین كتاب ( ج2 ص 418) روایتی از منهال قصاب نقل شده است كه می‎گوید: از مكه به قصد مدینه بیرون آمدم. در مسیر خود، وقتی به ابواء رسیدم كه در آنجا، موسی بن جعفر (علیهماالسلام) به دنیا آمده بود. من در رفتن به مدینه از امام صادق (علیه‎السلام) پیشی گرفتم و ایشان یك روز پس از من وارد شهر شد و مردم را (به میمنت تولد فرزند و به عنوان ولیمه آن) سه روز اطعام نمود.

در كتاب دلائل الامامه نوشته طبری ص 303 هم روایتی از امام عسكری (علیه‎السلام) نقل شده است كه فرمودند: امام كاظم (علیه‎السلام) در ماه ذی‏حجه در ابواء به دنیا آمد.

همان طور كه ملاحظه می‎كنید در دو روایت نخست تصریح شده است كه ولادت امام كاظم (علیه‎السلام) اولا: در بازگشت از سفر حج تمتع بوده است؛ ثانیا: در همان سالی بود كه حج به جا آوردیم (نه در ماه صفر سال بعد) ؛ ثالثا: از روایت منهال به دست می‎آید كه در ابواء و در ماه ذی‏حجه بوده است. همین روایت موجب می‏شود كه اگر قبول كنیم میان علما شهرتی بر وقوع ولادت حضرت در هفتم ماه صفر باشد با وجود این روایات از قدرت ساقط و ضعیف می‏گردد.

* با توجه به اینكه در روایات تاریخ دقیق برای ولادت امام كاظم (علیه‎السلام) تعیین نشده است، شما چگونه 14 ذی‏حجه را تاریخ ولادت دانسته‎اید؟

این نتیجه مجموعه ای از برداشت از قرائن است.

در وسائل الشیعه باب «استحباب سرعه العود إلی الاهل، وكراهه سبق الحاج وجعل المنزلین منزلا» دو روایت از امامین صادقین (علیهماالسلام) داریم كه استحباب به زودتر بازگشتن به مدینه تصریح می‏كنند. با توجه به اینكه بر اساس روایات، در آن روزگار مسافران هر روز تقریبا 24 میل طی می‏كرده‏ اند و نیز از مكه تا ابواء حدودا 99 میل مسافت است، پس امام صادق (علیه‎السلام) این مسیر را حداكثر در دو روز طی كرده‏ اند.

با توجه به روایت منهال كه پیش از این ذكر شد قاعدتا امام صادق (علیه‎السلام) پس از اعمال حج یعنی دوازدهم ذی‎حجه سریعا به سوی مدینه بازگشته‎اند و فاصله هر دو منزل را در یك منزل طی ‏كرده‎اند.

به این ترتیب به دست می‎آید كه امام كاظم (علیه‎السلام) در فاصله دو روز پس از اعمال حج تمتع یعنی چهاردهم ذی‏حجه به دنیا آمده‎اند.

*با توجه به مطالبی كه بیان كردید چهاردهم ذی‏حجه صرفا یك تخمین تاریخ است و امكان دارد كه محقق دیگری این دلایل را رد كند یا قرائن دیگری بیابد كه تاریخ 14 ذی‏حجه را تغییر دهد؟

بله. البته هنوز این موضوع در دامنه تحقیق است و با توجه به عرایضی كه داشتم این تاریخ بین 14 و 15 ذی‏حجه می‏تواند باشد.

 

 

شهردار منطقه ۲۲ با حضور در برنامه "شب فیروزه ای"گفت : با برگزاری چنین برنامه های می توانیم مردم را به فضاهای شهری برگردانیم، چراکه فضای کالبدی شهر جایی برای شهروندان ندارد و باید مردم را با شهر آشتی داد.

 

 

به گزارش روابط عمومی شهرداری منطقه ۲۲، دکتر علی نوذرپور با حضور در برنامه شب فیروزه ای، ویژه مراسم "عید تا عید" با قدردانی از همکاری خوب صداوسیما برای نشاط شهروندان، به برنامه‌های مدیریت شهری در ایجاد شادابی و نشاط شهروندان اشاره کرد و گفت: یکی از اهداف برگزاری این جشن ها تقویت روابط بین انسان ها و تقویت رابطه شهروندان است.
 شهردار منطقه۲۲در ادامه گفت: با برگزاری چنین برنامه های می توانیم مردم را به فضاهای شهری برگردانیم، چراکه فضای کالبدی شهر جایی برای شهروندان ندارد و باید مردم را با شهر آشتی دهیم.
 وی تاکید کرد: در دوره جدید مدیرت شهری نشاط و شادابی شهروندان یکی از اولویتهای شهرداری تهران است و منطقه ۲۲ با دارا بودن حریم روستایی خود به دنبال افزایش روحیه شهروندی است.
 شهردار منطقه ۲۲ با تاکید بر لزوم آشنایی شهروندان ساکن شهر تهران با فضاهای گردشی منطقه۲۲ و روستاهای حریم منطقه گفت: برگزاری جشنواره‌های فرهنگی زمینه‌ساز ایجاد ارتباطات انسانی بین شهروندان و روستاییان است. به دنبال این برنامه‌ریزی ها جشنواره شاتوت را در روستای سولقان برگزار کردیم و در برنامه‌های آتی‌ هماش پیاده‌روی و جشنواره خرمالو را در روستاهای حومه منطقه برگزار خواهیم کرد.
 نوذرپور در پاسخ به سوال مجری برنامه نسبت به حضور و استقبال شهروندان از مراسم عید تا عید، گفت: حضور مردم باعث دلگرمی ما مدیران شهری است. به دلیل وجود فضاهای تفریحی متنوع در منطقه۲۲، علاوه بر برنامه‌ریزی های که برای شهروندان منطقه۲۲ داریم، کارکرد شهری، تفریحی،آموزشی و فرهنگی برای تمام شهروندان تهران داریم و پاسخ گوی حضورشان در منطقه هستیم.
 وی در پایان تاکید کرد، مدیریت شهری منطقه۲۲، با برنامه ریزی‌های اجتماعی به دنبال رویداد سازی است و با استفاده از این رویدادها، برای منطقه۲۲ برند سازی کنیم.

 

 

 

 

 

 

معاون خدمات شهری و محیط زیست منطقه 21 از اجرای عملیات آبیاری شبانه (به وسیله تانکر و نظارت نیروی انسانی) فضای سبز شهری ورودی غربی پایتخت به منظور کاهش دوره آبیاری و به حداقل رساندن میزان تبخیر خبر داد.

به گزارش روابط عمومی شهرداری منطقه21، سیاوش زابلی معاون خدمات شهری و محیط زیست این منطقه با بیان خبر فوق گفت: فصل تابستان و طولانی بودن ساعات روز و تابش مستقیم آفتاب، حساسیت هایی را درخصوص زمان و شیوه آبیاری فضای سبز باتوجه به کم آبی های موجود به همراه دارد که در منطقه 21 آبیاری شبانه (به وسیله تانکر و نظارت نیروی انسانی) فضای سبز شهری به منظور کاهش دوره آبیاری و به حداقل رساندن میزان تبخیر با حضور نماینده سازمان بوستان های شهر تهران و ناظرین فضای سبز نواحی سه گانه صورت گرفت.

زابلی در همین خصوص یادآور شد: منطقه 21 با دارا بودن بیش از هشتصد هکتار فضای سبز شهری و جنگلی؛ مفتخر است که در روزهای اوج گرمای فصل تابستان97، نسبت به بهینه سازی مقدار مصرف آب در زمینه آبیاری فضای سبز، "پیشگام اصلاح الگوی مصرف و همچنین افزایش راندمان آبیاری ها" بوده است.

 

 

 

 

سید مجتبی موسوی، معاون فرهنگی و هنرهای شهری سازمان زیباسازی شهر تهران با اعلام این خبر، گفت: برخی از آثار ارائه شده درحوزه نقاشی دیواری در شورای هنری سازمان و شورای بنیاد شهید مصوب شده‌است و برخی از طرح ها نیز مربوط به بخش یادمانی چهارمین دوسالانه دیوارنگاری شهر تهران است.

موسوی با اشاره به اینکه آثار حجمی گرامیداشت هفته بسیج نیز برگزیدگان فراخوانهای تندیس و سردیس شهدا است که در سال 1395 و 1396 برگزار شد، ادامه داد: تندیس شهید علی هاشمی، شهید دوران، شهید لشگری، شهید طومانیان و شهید مجتبی هاشمی توسط هنرمند هر اثر ساخته و همزمان با هفته دفاع مقدس در محل پیش بینی شده، جانمایی و اکران می‌شود.

او با تاکید بر اینکه در حوزه نقاشی دیواری هفت نقاشی برروی هفت دیوار به تصویر درمی آید، افزود: بعضی از این نقاشی ها در هفته دفاع مقدس رونمایی و برخی همزمان با این هفته به اجرا در می‌آید.

 به گفته معاون فرهنگی و هنرهای شهری سازمان زیباسازی شهر تهران تصویر شهید مصطفی اردستانی، شهید ذاکر حسینی، شهدی عبدی، شهید سرلک، شهید محمود تاتاری و شهید کمیل میرزازاده توسط هنرمندان برجسته برروی هفت دیوار پایتخت در مناطق 13، 5، 19، 15، 12 و 14 کشیده خواهد شد.

 

 

 

 

بسته به روزرسانیGPU Turbo  عملکرد پردازنده گرافیکی سریHuawei Mate 10  ارتقا می‌دهد

 

 

ارزش صنعت بازی های تلفن همراه در سال ۲۰۱۷ بیش از۵۰  میلیارد دلار بود که تقریباً نیمی از درآمد جهانی این صنعت را تشکیل می‌دهد. درواقع، بررسی آماری اخیر توسط AdColony در همکاری با Research On Device  نشان داد که نزدیک به 90 درصد از صاحبان گوشی‌های هوشمند در خاورمیانه  روی گوشی خود بازی می کنند. این گزارش همچنین نشان می‌دهد که در سال ۲۰۱۷، ۴۲ درصد از تمام فروش بازار بازی های کامپیوتری به بازی های موبایل اختصاص یافته و پیش‌بینی می‌شود که تا سال ۲۰۲۲  این میزان به ۵۲ درصد هم برسد.

 

 

Huawei  در حال حاضر با بهره‌گیری از سال‌ها تجربه درزمینه توسعه پردازنده‌های گرافیکی موبایل (GPU) به تکنولوژی های جدید و چشمگیری در این حوزه دست پیداکرده است که از جمله آنها می توان به GPU Turbo  اشاره کرد که برای سری HUAWEI Mate 10 آماده‌شده است که تجربه‌ای تازه را برای علاقه‌مندان به بازی با عملکرد بالا و بهبود کارایی در پردازش فراهم می‌کند. این تکنولوژی سهم بسزایی در ارتقای کارایی Frames per Second (FPS) و High Dynamic Range (HDR)  دارد.

 

Huawei برای طراحی این سیستم از یک توربوشارژر خودرویی الهام گرفته است. GPU Turbo یک تکنولوژی شتاب دهنده پردازش گرافیکی است که به‌طور کامل معماری پردازش دستگاه را تحت تأثیر قرار می‌دهد تا پردازش گرافیک در سطح بالاتری قرار گیرد. این راهکار به‌طور قابل توجهی باعث بهبود کلی پردازش گرافیکی و کاهش مصرف انرژی می‌شود.

 

این به‌روزرسانی برای دستگاه‌های HUAWEI P20 Pro، HUAWEI P20، HUAWEI nova 3 و HUAWEI nova 3i عرضه خواهد شد و به‌زودی برای کاربران PORSCHE DESIGN HUAWEI Mate RS، HUAWEI Mate 10 Pro و HUAWEI Mate 10  هم منتشر می‌شود.

 

در کنفرانس توسعه‌دهندگان بازی در ماه مارس سال جاری، روند بسیار موفقیت‌آمیزی در صنعت بازی دیده شد. این اتفاق باعث می‌شود که سری Huawei Mate 10 دستگاهی تازه‌نفس و آماده برای گیمینگ باشد.

 

 

سرپرست معاون فنی و عمرانی شهرداری منطقه9 از احداث 30 زباله گیر  برای اولین بار در سطح شهر تهران بر اساس استاندارد های نظام فنی و اجرایی شهرداری تهران در خیابان هاشمی و دستغیب واقع در ناحیه یک منطقه9 به متراژ1900متر طول خبر داد.

به گزارش روابط عمومی شهرداری منطقه 9،مجید امانی با اعلام این خبر گفت : با توجه به شیب کم معابر شرقی و غربی منطقه9 که موجب ایجاد مشکلاتی از قبیل آب گرفتگی و آب ماندگی انهار و بروز معضلات زیست محیطی نظیر بوی نامطبوع، وجود حیوانات موذی وعدم هدایت صحیح روان آب های سطحی به شبکه اصلی شده بود، معاونت فنی وعمرانی منطقه نسبت به طراحی شبکه جمع آوری وهدایت آبهای سطحی دستغیب شرقی و هاشمی تحت عنوان کلکتور جی اقدام کرد.

وی افزود:با احداث زباله گیر،سازه تقاطعی، منهول های آبگیر شاهد کاهش معضلات اجتماعی،محیط زیست وپیامد های آن و کاهش هزینه های لایروبی و حذف کانالهای رو باز نسبت به انتقال آن به مجاری زیر سطحی وافزایش سطح معبر خواهیم بود.

سرپرست معاون فنی و عمرانی شهرداری منطقه9 در ادامه خاطرنشان کرد:از ویژگیهای دیگر اجرای این پروژه می توان به انطباق پروژه با سند نظام فنی واجرایی، دقت وسرعت بالای آن نام برد.

شایان ذکر است احداث زباله گیر با مشخصات سند نظام فنی واجرایی با این تعداد برای اولین بار در شهر تهران در منطقه9 اجرا شد.